Uii de achtertuin van
Westlandse druiven, 'n edel product
Oom Sam
In Venetie „draait" weer het Filmfestival
Exotische producten en ongewone weelde
Cultuur ervan vrij sterk teruggelopen
Als ie maar plezier hebt
Vrouw erft f320.000
Harry Truman, dochter
en verkiezingsstrijd
Export is nog steeds van
betekenis
Druivenkoningin komt
DE LAATSTE GANG
VAN EEN HAAI
Waardering voor Marlen Toonders '.Gouden Vis"
„Filmster" van acht jaar
Briis toneel
Een scène uit de Japanse film „O'Haru, galante vrouw", die te Venetie
werd vertoond.
scheiden aantal Is. Het programma is
dus niet al te overladen, maar er zijn
officieus ook nóg heel wat speelfilms.
Voorts is er een aantrekkelijke collec
tie avantgardistische en experimentele
films en bovendien vertonen de twee
grote Italiaanse cincmatheken, de archie
ven van de film, vijftien dagen lang
Italiaanse films van vroeger. Omdat de
Italiaanse film van nu wel, maar die van
vroeger geenszins belangrijk is. vinden
de critici die terugblik-voorstellingen
rijkelijk veei van het niet-zo-goede en
laten ze daarbij gaarne verstek gaan
om de filmgeneugten af te wisselen met
die van het strandleven.
Verdwalen ze per ongeluk toch in de
zaal, dan ontdekken ze dat de Italianen
vroeger in de film net zo speelden als
in een slechte opera: met brede gebaren
en met bij voorkeur verwrongen gezich
ten, waarvan je zo de emoties kunt
scheppen.
Dat films van vroeger ook béter kun
nen zijn. bleek enkele jaren geleden
op een filmfestival te Knokke, waar de
filmarchieven een uiterst belangwek
kende serie werken uit het filmverle-
dcn en heden bijeen hadden gebracht.
Het zal te Venetie trouwens ook binken
op de laatste dag van het festival, want
dan komt de beroemde „Jeanne d'Arc"
van Carl Dreyer nog eens in vertoning.
Fin de siècle
WAT de films van nu betreft: Italië
heeft het festival geopend met een
film van Alessandro Blasetti, Altri Tem-
pi (Andere Tijden), die een serie ver
halen van Italiaanse auteurs uit het
eind van de negentiende eeuw samen
vat in een onderhoudend geheel, dat 'n
tikje de draak steekt met de wijze
waarop liefde, kunst en andere belang
rijke zaken een halve eeuw geleden
werden beschouwd. De film van Blaset
ti is geestig, soms ontroerend, soms ook
kluchtig, steeds de moeite van het aan
zien waard, doch nergens een meester
werk. Hun beste kanonnen brengen de
Italianen vermoedelijk pas later in het
gevecht.
Doch mag met trouwen
De 42-jarige miss Mary Terry
uit Bolton (Lanca hire) heeft een
bedrag van ongeveer 30.000 pond
ongeveer 320.000 gulden) ge-
erfd, op voorwaarde dat zij on
getrouwd blijft. Zij kreeg deze
erfenis van de oud-directeur van
een spinnerij Pilkington, in wiens
gezin zij twintig jaar als huis-
houdster gediend heeft.
De gelukkige erfgename deelde
mee, dat zij geen vrienden heeft
en er helemaal op rekent, onge
trouwd te blijven. „De heer Pil-
kington heeft mij ook zijn voor
raad wijnen en sterke drank na
gelaten", zo zei de zij, „Ik hen
echter vrijwel geheelonthoudster".
naar een in Japan befaamde zeventien
de eeuwse zedenroman: „Het leven van
O-Haru, galante vrouw". U moet over
de Japanse film niet gering denken:
het vorige jaar wonnen de Japanners te
Gedistingeerd
Er is, zoals steeds op het Venetiaan-
se Lido, een bijzonder gedistingeerd
publiek, dat overdag variatie in strand-
kledij en 's avonds een enorme rijk
dom aan toiletten en juwelen vertoont.
(Van onze correspondent te
New York).
Het zit President Truman niet mee,
in deze laatste jaren van een regiem,
dat zich gekenmerkt heeft door een
aantal bijzonder gelukkige internatio-
naai-politieke besluiten van Amerika's
eerste man, doch ook door een aautal
irrationele driftbuien van de bewoner
van het Witte Huis. In deze maanden
schijnt Truman zijn befaamde „flair"
voor politiek optreden te hebben ver
loren. De candidaten, die hü nu pas,
in zijn geboortestaat Missouri voor
plaatselijke functies had gesteund,
werden met overweldigende meerder
heid in de stembusstrijd verslagen. En
Adlai Stevenson, de candidaat dei*
Democratische Party om in Januari
a.s. in Harry's witte woning te trekken,
kwam vast op het Witte Huis lunchen,
bekeek de slaapvertrekken en de tuin
en verklaarde toen, dat hy het op prijs
zou stellen, indien de President hem
het genoegen wilde aandoen hem tij
dens de a.s. verkiezingscampagne voor
al niet te steunen
Een naar dagen daarna werden er
uit Stockholm geruchten gelanceerd,
dat Margaret Truman de a.s. vrouw
zou worden van Adlai Stevenson.
Kwade tongen spraken er meteen
van, dat Truman op die manier op de
achtergrond nog invloed op het staats
bestel zou kunnen uitoefenen. Van
zelfsprekend waren deze geruchten je-
reinste canards, al waren zij wellicht
niet door canards in het leven geroe
penMaar de Truman's kregen pas
goed de wind van voren, toen de
Zweedse pers een aanval lanceerde op
de gewapende lijfwacht, die Margaret
in Stockholm beschermde.
Het is een protocolaire blunder, die
de President en zijn dochter in Zwe
den hebben geslagen. Toen Koningin
Juliana in April haar grote reis in de
V. S. maakte, waren Nederlandse de
tectives uiteraard in het gezelschap;
maar de verantwoordelijkheid voor de
veiligheid van Koningin Juliana lag in
de eerste plaats bij de gastheren, de
Amerikanen, die een aantal Nederlan
ders in hun gelederen hadden opgeno
men.
De ochtendpost van een
candidaat.
Adlai Stevenson. die begin Septem
ber evenals zijn Republikeinse te
genstander, Dwight D. Eisenhower
heel het land zal gaan doorkruisen per
vliegtuig en trein, is nu aan een korte
vacantie begonnen. Mogelijk de laat
ste werkelijke vacantie, die hij in vele
jaren zal kunnen genieten. Tijdens zijn
afwezigheid blijft de stroom van per
soonlijke brieven aan deze politicus
onveitmindird doorvloeien. Daaronder
bevinden zich (Stevenson is een ge
scheiden man, met twee zoons) uiter
aard tal van huwelijksaanzoeken. „Uw
jongens hebben behoefte aan een moe
der", schreef een dame. Een ander
excuseerde haar aanzoek met het ar
gument: „Dit is een schrikkeljaar: dus
komt de ouverture van mijn kant".
Ook politieke tegenstanders melden
zich zij het met een minderheid van
één op de vijftig in de brievenbus.
Sommigen van deze lieden stelden hun
aanhef van het epistel aldus: „Arme
onnozele hals...." Stevenson behoeft
dit alles zelf niet te lezen. De litera
tuur van bewonderaars en tegenstan
ders wordt zorgvuldig geanalyseerd
door zijn staf, die „de baas" slechts op
de hoogte stellen van de „voornaamste
tendenzen".
Uit het Republikeinse kamp.
In het hoofdkwartier van generaal
Eisenhower heerst allang geen vacan-
tie-stemming meer. Ike en zijn mede
werkers zorgen, dat er elke dag min
stens één belangrijke aanval op de te
genstanders in de bladen staat. Be
paald moedig is het optreden van Paul
G. Hoffman. het hoofd van E. C. A. en
een van Eisenhower's trouwste aan
hangers. In een smaadproces tussen een
Democratisch Senator en de Republi
keinse Senator MacCarthy (een be
rucht oer-reactionnair, wiens methoden
doen denken aan die van de Nazis)
koos Hoffman partij voor de Demo
craat. Dit is het duidelijkst symptoom
van de wens van Eisenhower zich niet
door de ongunstige elementen ter
uiterste rechterzijde van zijn partij ge
weld te laten aandoen. Een dergelijk
bewijs, dat Eisenhower tijds de grote
strijd tussen de twee voornaamste po
litieke parti,ien, zijn steun verleent aan
wat recht is en niet aan wie toevallig
ook uit de Republikeinse ruif eet,
maakt een uitmuntende indruk onder
de onafhankelijke kiezers, die als
steeds een beslissende stem in de ver
kiezing uitoefenen.
Bioscopen, televisie en warenhuizen
De titanenstrijd tussen Hollywood en
de televisie-wereld duurt nog onver
minderd voort. Er bestaat geen twijfel,
dat beide cncurrenten ter gelegener
(Van onze speciale verslaggever)
op grote tafels in het Veilinggebouw in Poeldijk liggen ontelbare zacht groen,
oranje en rood gekleurde, donzige perziken, sappige gele pruimen, glanzende,
lange, diep paarsbruine aubergines, helrode Spaanse pepers, hard groene pa
prika's en stevige komkommers te wachten op de kopers, die er door middel
van het enorme, klokvormige mijntoestel een bod op willen doen. Tussen al die
heeriykheden pronken de met een teer waas overgoten blauwe druiven
meest Frankenthalers en Alicante en de groene druiven, waarop de zon een
gouden glans getoverd heeft. Veel van deze vruchten zijn voor de export be
stemd. Voor de consumenten vormen de druiven een van dc fijnste fruitsoor-
ten, die het Westland in grote hoeveelheid voortbrengt; voor de tuinders ver
tegenwoordigen zy een belangryk deel van hun inkomsten. In de hoogwaardige
vrucht ligt veel toegewyde arbeid en een massa geïnvesteerd kapitaal verbor
gen. Zoals trouwens ook in de overige tuinbouwproducten, die in kostbare kas
sen en warenhuizen „gestookt" worden. Alleen al de aanschaffing van de
brandstoffen betekent een hoge post op de uitgaven, die de kwekers zich ge
troosten moeten om het publiek hun voortreffelijke, gave druiven te kunnen
bieden.
TYRUIVEN zijn duur, zegt men. En
daarom worden zij slechts mondjes
maat gegeten. Zeker, voor appelen, pe
ren en pruimen betaalt men veel min
der. Doch als men in aanmerking
neemt, dat de kweek van druiven een
vrij ongewisse bezigheid is, doordat
men afhankelijk is van de weersge
steldheid, doordat er veel kapitaal aan
ten koste gelegd moet worden vanwe
ge de installaties, die ervoor nodig zijn
tüd wel tot elkaar zullen komen en
zelfs een huwelijk met elkaar zullen
aangaan. Hollywood beschikt over
meer talent, ervaring, acteurs en idee
ën dan de televisie ooit in korte tijd
kan vergaren. De overheid heeft zich
ook al met het geding bemoeid en
heeft een onderzoek gelast naar de
redenen, waarom de filmmaatschappij
en weigeren films af te staan voor
projectie op de televisie. Dit zal ge
schieden in de vorm van een proces.
Vreemde vorm om de huwelijkse voor
waarden te bespreken.... Inmiddels
beginnen ook de warenhuizen, die hun
omzet aan t. v.-ontvangers merkbaar
zien verminderen, een duit in het
zakje te gooien, zy hebben tot hun
grote schrik ondervonden, dat het
grote aantal mensen dat 's avonds thuis
blyft om naar die kijk-kast in de huis
kamer te staren, maar al te vaak het
wekelyks uitje naar de bioscoop over
slaat en dat niet alleen: zy kopen
daardoor ook minder nieuwe jurken,
jassen en accesoires en aangezien de
huiskamer tijdens de gezelligste uren
van de dag in het duister is gehuld,
kopen zy ook geen kamerversieringen
meer. Do oplossing? New Yorkse wa
renhuizen adverteren thans de beste
films in volle pagina's en hopen daar
door het publiek uit zijn stulp en
naar de kasregisters van bioscoop en
modepaleizen te lokken.
Crime does not pay.
PEN New York's oplichter had een
slim plan bedacht om een roofover
val op de kassa van een vooraan
staand New York's hotel te plegen.
Bij had uitgevonden, dat de kassier
het uur vóór middernacht geheel al
leen zou zijn, terwijl de „pages" van
dag- en nachtploeg elkaar afwissel
den. Dus ging hij omstreeks die tijd
naar het hotel en nam er een kamer.
Aangezien hij geen bagage bij zich
had, eiste de receptionist, dat. de be
zoeker zijn kamerhuur a 5.50 van te
voren voldeed. De oplichter betaalde
prompt. Hij ging louter proforma met
de lift naar boven, betrad de kamer
niet en nam de volgende lift terug
naar de hall. Prompt pleegde hij de
overval. Maar de kassier slaakte een
noodkreet, een ad rem politieagent
greep de misdadiger en ijzeren tralies
en blinde muren vormen thans de ho
rizon van de snoodaard. Die, overi
gens zijn voornemen bekend maakte
om tegen het hotel te gaan procede
ren wegens oplichting. Hij is van oor
deel, dat het hotel hem de 5.50 voor
de kamer (die hij nimmer betreden
had) moet terugbetalen.
Het Westland, de „tuin van Ne
derland", zoals de bewoners van
Naaldwijk, Poeldijk, Monster,
Wateringen en de andere dorpen
daar hun streek zo graag noemen,
krijgt er een bijzondere attractie
bij. Andere plaatsen hebben hun
bloemweken, oogst- en kersen
feesten en hun heide- en andere
weken, het Westland krijgt van
Woensdag 3 tot en met Zaterdag
6 September een feest, dat gewijd
zal zijn aan een van zijn belang
rijkste tuinbouwproducten: de
druif. In een open calèche zal op
3 September een speciaal voor
deze gelegenheid gekozen Drui
venkoningin haar residentie
Naaldwijk binnenrijden en van
het balcon van de ambtswoning
van de burgemeester een procla
matie voorlezen, daarmede met
druivenfeest inluidend.
Op diezelfde dag wordt in Naald
wijk een grote, feestelijk versier
de druiveneetgelegenheid ge
opend. In restaurants worden spe
ciale druivenmaaltijden geser
veerd en overal wordt men in de
gelegenheid gesteld tegen vastge
stelde, sterk gereduceerde prijzen
doosjes van een halve kilo of
een kilo eerste kwaliteit druiven
te kopen. Ook zal het mogelijk
zijn een kijkje in de ,druivenfa-
brieken" te nemen.
Volksspelen en andere vermake
lijkheden conpleteren het feest,
waarvoor men veel bezoekers
verwacht.
en doordat elke nieuwe aanplant niet
dadelijk vruchten draagt, voorts door
dat de vraag met name van het bui
tenland nog al eens fluctueert; als
men dus met alle risico's rekening
houdt, dan is het begrijpelijk, dat de
druiven niet zo goedkoop kunnen zijn
als andere fruitsoorten. Op zichzelf ge
nomen zijn de druiven bet geld, waar
voor zij aangeboden worden, tenvolle
waard.
De laatste tijd maken de tuinders
zelfs niet of maar ternauwernood hun
productiekosten goed. De teelt is dan
ook gestadig teruggelopen. In 1939 be
droeg het areaal in geheel Nederland
het Westland had daarvan het leeu
wendeel 788 ha; in 1947 was dat 636
ha, in 1948 624 ha, in 1949 617 ha, in
1950 604 ha en in 1951 563 ha. De aan
voer van de veilingen bedroeg in de
periode 19351939 gemiddeld 21.730.000
kg per jaar, in 1947: 14.740.000 kg, in
1948: 16.720.000 kg, in 1949: 17.130.000
kg, in 1950: 15.600.000 kg en in 1951:
13.550.000 kg.
Zuidelijke concurrentles
HAARVOOR moet een oorzaak aan
te wyzen zijn. De deskundigen, die
wij erover spraken meenden deze te
ruggang, waarvan men aanneemt, dat
hij nu langzamerhand wel tot staan zal
komen, te moeten toeschrijven aan de
toenemende voorziening in de export
landen met eigen druiven en in de
concurrentie van de natuurdruiven uit
de Balkan op onze exportmarkten. En
in de tweede plaats is een daling van
de koopkracht in Nederland en het
buitenland.
De zuidelyke natuurdruiven komen
ongeveer gelijk of weinig later dan
onze kasdruiven, doordat zij in een
gunstiger en warmer klimaat gekweekt
worden. Zij zien er niet zo ogelyk uit,
doch zijn zeker zo smakelijk en boven
dien zijn zij goedkoper.
Deze concurrentie weerspiegelt zich
in de exportcijfers: de totale export be
droeg van 1935 tot 1939 gemiddeld
7.618.000 kg voor een waarde van
f 2.764.000 in 1947: 4.900.000 kg
(f 8.440.000), in 1948: 5.187.000 kg
(f 8.979.000), in 1949: 8.810.000 kg
(f 12.596.000), in 1950: 7.609.000 kg
(f 10.366.000), in 1951: 6.284.000 kg
(f 9.809.000).
Engeland is altijd een van onze beste
afnemers geweest, doch de betalings
moeilijkheden hebben dit land genoopt
de invoer drastisch te beperken. Een
geluk is, dat West-Duitsland steeds
meer is gaan kopen, waardoor een ze
kere compensatie bereikt werd. In
1951 exporteerde Nederland naar En
geland 1.650.000 kg druiven en naar
Duitsland 3.381.000 kg. Ook Zweden
behoort tot onze belangrijkste afne
mers in 1951: 1.024.000 kg en in
mindere mate Belgie en Luxemburg,
Ierland en Zwitserland.
Ons land stuurt naar het buitenland
een uitstekende kwaliteit druiven. Het
suikergehalte moet tegenwoordig min
stens 14 procent zijn, anders geeft het
Uitvoer-contröle-bureau geen toestem
ming voor export. Ook voor het bin
nenland geldt dit percentage. Druiven,
die daaraan niet voldoen, komen niet
op de markt, doch verdwijnen in de
fabrieken. Men behoeft tegenwoordig
dus niet meer bevreesd te zijn zure
druiven te kopen, al is de ene druif
wel eens wat zoeter dan de andere.
Tomaten
Toen de druivenkweek minder lo
nend begon te worden, hebben de tuin
ders zich even geworpen op de teelt
van perziken. Doch ook deze liep al
gauw terug. Thans zijn veel kwekers
overgegaan op tomaten. Daarby had
men min of meer de wind in de zeilen,
doordat het verbruik van deze vrucht
sterk toenam. In 1930 bedroeg de aan
voer van tomaten op de Nederlandse
veilingen ongeveer 80.000.000 kg. De
crisis bracht evenwel de klad in de
tomatencultuur. Met druiven kan men
meer verdienen. Doch in 1952 zal men
waarschijnlijk weer de grootste toma-
tenproductie sinds 1930 bereiken en
wel 80 a 90 millioen kg, waarvan in
het Westland 42 a 43 millioen kg ge
teeld wordt.
De tomatencultuur brengt op het
ogenblik zijn geld op, mede dank zij de
belangrijke export en de betekenis, die
West-Duitsland na het terugvallen van
Engeland voor de uitvoer van tomaten
gekregen heeft.
Doch ook de tijd van de druiven zal
wel weer komen. De Nederlandse con
sument kan daartoe het zijne bijdragen.
Het andere fruit moge goedkoper en
ook smakelijk zijn, er gaat toch weinig
boven de heerlyke druif!
VEN viskoopman zag dezer dagen op
de markt te Rotterdam een haai
liggen van meer dan een meter lengte
en 10 kg zwaar, schoon aan de haak,
Voor een gulden werd hij er eigenaar
van. Hij nam de vis mee naar huis,
om er zijn vrouw mee te verrassen en
een expositie te houden voor vrienden
en kennissen. Maar na enkele dagen
begon de haai onfris te rieken en
moest hij dus het huis uit. Een paar
knapen ontfermden zich erover, gin
gen aan de Bergse plas kijken of daar
de hengelaar zat, die bekend stond om
zijn sterke verhalen, lokten toen ze
hem gevonden hadden de man van
zijn hengel weg en staken de haai aan
het haakje. Toen de hengelaar terug
keerde, werd hij al gewaarschuwd, dat
men „beet" had. Er werd getrokken en
getrokken, de hengel knapte bijna.
Eindelijk werd er een knaap van een
vis opgehaald. Reeds dacht de henge
laar aan toekomstige verhalen, waarin
hij de lengte van zijn vangst tot vier
a vijf meter kon opvoeren. Enfin, da
haai verhuisde naar zijn tuintje in de
Juliana van Stolberglaan en een paar
uur later naar het politiebureau op de
straatweg. Daar heeft zich gistermor
gen een Hillegersbergenaar gemeld,
die de «is wel wilde meenemen. Hij zal
de haai koken an bij wijze van extra
Zondagmaaltje aan de kippen voeren.
DIE ZATEMDAGAVO
He plaatsen in het Palazzo del Cinema
kosten twaalf en een halve gulden,
avondtoilet is verplicht en de vele
plaatsen zyii alic bezetEr zijn ver
scheidene regisseurs, onder wie Ales
sandro Blasetti en Anthony Asquilh,
er zyn reeksen „sterren", onder wie
vele Italiaansen als Sylvana Mangano
en de mooie Gina Loilobrigida. voort-
de befaamde Erich von Stroheim. Ver
scheidene Fransen en Amerikanen wor
den nog verwacht.
In mijn hotel logeert een Amerikaan^
acteur, die zich in gangsterrollen spe
cialiseerde. Zyn zoontje van een jaar
of acht had ook al eens een rolletje. I
„Ik ben filmster", vertelde het jochie
me en het vroeg: „Waar kom jij van 1
daan? Uit Holland? Het is daar ver- i
schrikkelijk met die atoombom, he?
Waaruit U ziet. dat filmkinderen niet
altyd vroeg wijs, maar soms ook ryke-
lijk onwijs kunnen zijn....
(Van onze medewerker Jan Koomen)
yENETIE. He Venetianen weten wel, hoe ze de vreemdelingen naar hun stad
moeten trekken. Meer dan twee maanden achtereen duurt elk jaar hun
grootste kunstmanifestatie, de Biënnale, die alle takken van kunst omvat. Het
jpeelfilmgedeelte van die Biennale, dat officieel dc Mostra Intemazionalc d'Arte
Cinematografie» di cnezia heet, is vorige week begonnen en duurt tot 12 Sep
tember. Daarvoor zyn honderden mensen uit de filmwereld van vele landen naar
Venetie gestroomd: regisseurs, producenten, „sterren", critici, en met hen kwa
men weer vele belangstellenden. Zestien landen stuurden speelfilms naar de
Dogenstad. Aan dit speelfilmfestival vooraf gingen een internationaal festival
van de film voor kinderen, waaraan elf naties deelnamen, en een internationaal
festival van documentaire films met zeven cn twintig deelnemende landen. In
dit festival van de documentaire verwierf Nederland twee pryzen: de medische
film Intracardiac Surgery kreeg in de wetenschappelüke sectie de eerste pi-ys,
de film De Zwarte Stroom, van Cefima, in de culturele sectic de tweede.
Deze eerste dagen hebben we voorts
enige films gezien uit verre landen: de
Philippijnen en Japan. De Philippijnen
lieten in een film. die technisch weinig
voor de Westerse cinematografie on
derdoet. Djenghis Khan en zijn tijd
herleven. De regisseur van de film is
in Hollywood geschoold en dat bleek wel
uit de kwaliteiten van zijn werk. De
kennismaking met deze film en met de
tijd van Djenghis Khan was uiteraard
interessant, maar daarbij blééf het.
De Japanners vertoonden een film
HET filmfestival wordt niet in de stad
zelf gehouden, maar op het Lido,
het zeer luxueuse eiland, één van de
duurste badplaatsen van Europa, dat de
lagune als een langgerekte dam als het
ware gedeeltelijk afsluit. In het juist
verbouwde en nog fraaier geworden Pa
lazzo del Cinema vertoont men nu 24
dagen achtereen speelfilms. Er zijn of
ficieel 35 hoofdfilms, hetgeen voor een
festival, dat zolang duurt, een vrij be-
Venetie de hoofdprijs! De film van nu
gaf een bijzonder belangwekkend beeld
van leven, gewoonten, kledij enz. in het
Japan van drie eeuwen geleden, in een
zeer treffende vorm, maar in een Oos
ters tempo. De film duurde ruim twee
en een half uur. Volgens onze Westerse
begrippen had men precies hetzelfde in
de helft van die tijd kunnen laten zien
als men het tempoWesters had ge
maakt. Het is dus niet zo verwonder
lijk, dat vele toeschouwers, die nu een
maal ongetwijfeld in zo'n geval ten
onrechte! Westerse maatstaven aan
leggen, successievelijk de filmzaal ver
ruilden voor hun hotel of misschien
wel voor het nabijgelegen Casino, waar
groter spanning pleegt te heersen.
INE Duitsers zijn zeer bescheiden voor
de dag gekomen: Zij vertonen slechts
één film en dat bleek er een, die men
in ons land al kent, namelijk Sündige
Grenze. De Engelsen zijn hun bijdrage
tot het festival begonnen met een werk
van de meestal verrassende Anthony
Asquith: een verfilming van Oscar Wil-
des blijspel The Importance of being
Earnest (De ernst van Ernst). Ditmaal
verraste Asquith niet; zijn werk is ver
filmd toneel gebleven, waarby alle kwa
liteiten in de dialoog liggen. Asquith,
die dit stellig heeft beseft, maakte van
de nood een deugd, hy accentueerde
het toneelidee, door de story nadruk
kelijk in het kader van een toneelvoor
stelling te plaatsen met bezoekers, die
in een schouwburgloge plaatsnemen,
een doek dat opgaat enz. Zo krijgt men
dus eens te meer in de bioscoop toneel
te zien, goed toneel overigens met 'n
keur van Britse acteurs, onder wie
Michael Redgrave.
Van de Noren is er een sympathieke
film vertoond, Adrine og Kjell (Andrine
en Kjell) van regisseur Kaare Berg-
strom. die een enigszins naar het melo
drama neigende story van twee jonge
mensen sober, in een rustig tempo, ver
telt.
Dat is tot nu toe alles. De Amerikanen
en de Fransen moeten nog voor de
draad komen; van hen verwacht men
zeer veel. Er wordt nu elke avond, vóór
de hoofdfilm begint, één documentaire
of althans korte film vertoond. Daartoe
behoorde „De Gouden Vis", een ge
kleurde tekenfilm van allure, van onze
landgenoot Marten Toonder. Het pu
bliek komt te Venetie steeds laat en
dat betekent, dat de zaal nog volliep,
toen de film van Toonder al geruirrte
tijd draaide, hetgeen voor de concentra
tie van de toeschouwers weinig bevor
derlijk was. Niettemin bleek uit de bij
val, dat men de film zeer waardeerde.
