Leipzig leefde veertien een Jaarbeurs-droom Geen reden voor angst-complex dagen in Hollandse buschauffeurs leverden opmerkelijke prestatie een Jaarbeurs zelf bood enkele geen verrassing Frankrijk strijdt nog steeds tegen de prijsverhogingen Zangdemonstratie in Langendijk Broek op Met Amerikaanse studenten door Europa en Noord-Afrika Zeven jonge zwaluwen in koektrommel Beeld van de Elbe-stad nog ongewijzigd Onkruid overwoekert Winkels waren vol China zond conserven det grootste exüosant na de Sovjet- Unie, namelijk China, bewees, dat de Mansjoerijse industrie een behoor lijke ontwikkeling heeft bereikt. China exposeerde op vrijwel alle gebied ma chines, die ook bij de technicus be wondering uitlokken. Onbegrijpelijk is het echter, dat het grootste gedeelte der Chinese expositie uit producten be stond, die in Oost-Duitsland zelf in betere kwaliteit worden vervaardigd. Men denke in dit verband slechts aan ziekenhuisbenodigdheden, motoren of naaimachines. De poging van China om groente en fruit in blik in Europa te verkopen kan men alleen zien als een uiting van opvattingen, die met com mercieel inzicht niets meer te maken hebben. De transportkosten zijn alleen groter dan het product waard is. Opgetogen passagiers "s;„"izZcm Het is herfst in Parijs Premier Pinay zal strenger moeten optreden De slagers saboteren het Nederlandse vlees Kon. Bond van Chr. Zang- en Ring Noord-Holland gaf een druk Oratorium Ver. bezocht concert Petten EHBO gaat weer nieuwe cursussen organiseren Van de bridgetafel Het geval Marty-Tillon Boze winkeliers (Van nt'IZF.NDEN naar Leipal, ,e,<rooma en een h„„.k ™- '""W» veertien d„en worden toe- was dan in voorafgaande jaren. Eensdeeia'^liu UZMen g°r' - - varingen uit het verleden, 3,2^^ ni 't h complexen voor reizen naar gebieden die onder s w** Bemot'veenle an8st" W2tdZll2inC ebeetrCft' W°rdt dC hand'Bhe,d d*r So^ïTusÏn dTk^Ute onl2- l bagage ^van ^buitenlanders 2orsnitf felen'2'z^d ,nterna"°na,e betekenis f maatregelen met een Siber^^ te gevoelig om b.j buitenlanders een goede indruk te wekken. IVAAROM hadden zij ook ditmaal het u ijzeren gordijn aan de Elbe fors terzijde geschoven en ieder visa ver strekt, die in Leipzig eens wilde be kijken, wat de Sovjet-Unie en de volks democratieën op economisch gebied zoal te bieden hebben. Zo streng en onver murwbaar de Sovjets anders zijn, zo gul waren zij ditmaal. De controles op het reizigersverkeer waren tot een minimum .beperkt. Visitaties vonden er niet plaats, terwijl zij aan „vergrijpen", die zoals het lezen van een West-Duit se krant anders met tien jaar tuchthuis worden gestraft, in het geheel geen aandacht schonken. Aan de grens werd het vertreksignaal voor de treinen bin nen de vastgestelde tijd gegeven, ook al hadden de beambten geen gelegen heid gehad alle passen te controleren. Klaar of niet, de trein vertrok stipt op tijd. De meeste buitenlanders, die dit Jaar naar Leipzig waren getogen, kenden deze stad reeds uit andere jaren. Uiter aard waren zU benieuwd te zien, hoe Leipzig zich sinds hun laatste bezoek ontwikkeld had. Welnu, min of meer teleurgesteld ziin zij vrijwel allen ge weest. De stationsoverkapping is nog even zwaar beschadigd als zeven jaar geleden. Waarschijnlijk bij gebrek aan ijzer en staal werd hier nog niets ge repareerd. In het centrum der stad werd veel puin geruimd, maar aan ophouw- werk werd vrijwel niets verricht. Rond om het marktplein staan ook nu iog de houten barakken van jaren geleden. Er is een nieuw, modern ingericht reis bureau verrezen, doch dit alleen is niet in staat de indruk te wekken, .dat het woord „herstel" of „opbouw" in Leipzig met grote letters wordt geschreven. Op het Augustusplein, dat nu Karl Marx- plein heet. werd een nieuw gebouw mgt tien verdiepingen opgetrokken, waarin de bureaux van de communistische vakbeweging zijn gevestigd. TR werd echter nog geen steen be- schikbaar gesteld om het histori sche raadhuis van zijn oorlogswonden te genezen. Blijkbaar heeft men dit toch wel wat pijnjijk gevonden, want vóór de beschadigde raadhuisgevel had men een geweldig stellage opgetrokken met propagandistische leuzen, waarachter stuk geschoten muren en verweerd ge steente volkomen schuil gingen. In de buitenwijken der stad stootte men zelfs herhaaldelijk op beelden, die sterk het Warschau uit de naoorlogse jaren in herinnering riepen. Zo ver het 'oog reik te, ontdekte men niets dan puinhopen, die door meters hoog onkruid overwoe kerd waren. Daartussendoor verrees hier en daar een huis, dat in een dode stad zou hebben kunnen staan. Van de andere kant stelde de bui tenlandse bezoeker ditmaal met genoe gen vast, dat de jaarbeurs heel wat minder dan anders in het middelpunt van politieke propaganda stond. Het spreekt vanzelf, dat de transparanten, schilden en vanen 'met politieke op schriften niet ontbraken, maar zij wa ren niet zo kras tegen het Westen ge richt als in voorgaande jaren. Er werd Veel van opbouw, vrede en socialisme gesproken, minder echter van ophitsing tot oorlog of van wreedheden, die door de vrije landen ter wereld ergens be dreven zouden zijn. Zelfs de portretten van Stalin waren ter gelegenheid van de jaarbeurs volkomen uit het stads beeld verdwenen. In plaats daarvan verkondigden activisten, helden van de arbeid en andere navolgers van Sta- chanow de „zegeningen" van het com munisme. De bewoners van Leipzig zijn een vriendelijk volk. Het is alleen wat minder spontaan geworden dan enkele jaren geleden. Het is voorzichtiger, meer in zichzelf gekeerd. Er was vreugde over de komst van zoveel bui tenlanders, maar er vonden geen ver broederingsfeesten plaats, zoals dit bij voorbeeld in 1946 en 1947 het geval was. Men merkte overal een diepe sympathie, die echter met een even diepe terughoudendheid gepaard ging. VAN de andere kant hebben zij echter ook de voordelen gegrepen, die de jaarbeursdagen hun boden. Voor het eerst sinds lange tijd waren de commu nistische Staatswinkels rijkelijk van waren voorzien. Men kon vlees, groen te en fruit kopen naar hartelust. Boven dien had Polen nog vleesconserven ge stuurd, Roemenië wijnen, de Sovjet- Unie geestrijke dranken, Bulgarije siga retten en China groente in blik. Tsje- choslowakije had bier uit Pilsen ter beschikking gesteld, wat anders zelfs in met dollars betalende landen moei lijk te verkrijgen is. Al deze producten werden vrij verkocht, welke gelegenheid de Leipzigers benut hebben om de zo nodige voorraden aan te leggen. De winkels, waarin deze waren ten ver koop werden aangeboden, werden een voudig bestormd. Het merkwaardige is echter, dat men, wat de hoofdgebeurtenis fcetreft, n.1. de jaarbeurs zelf. eigenlijk betrekkelijk kort kan zijn. Er werd veel tentoon ge steld, maar geen enkel product, dat opzien kon1 baren. Deze als prestatie show der socialistische landen aange kondigde jaarbeurs, toonde in de aller eerste plaats, wat zij eigenlijk moest verbergen, namelijk dat de West-Euro- pese landen en de Ver. Staten technisch nog een heel stuk vooruit zijn. Men stelde bijvoorbeeld locomotieven ten toon, die geen grotere snelheid dan honderd k.m. per uur kunnen bereiken. De Sovjet-Unie exposeerde in haar pompeus paviljoen 63 meter hoog is de met bladgoud bedekte toren auto's, die uitmuntten door slechte af werking. doch geen enkel product, dat impulsief bewondering uitlokte. In de Sovjet-Russische expositie was duidelijk te zien, dat men daar een bruikbaar product vervaardigt, tegelijk echter dat aan dit product iedere technische ver fijning ontbreekt, waardoor de inter nationaal erkende topklasse bereikt wordt. Om deze reden alleen is het duide lijk, dat de jongste jaarbeurs van Leip zig zakelijk geen succes is geweest. Zij was een niet geheel geslaagde propa- ganda-show, waarbij het zakelijk ele ment tamelijk sterk werd verwaar loosd. Propagandistisch werd een para dijs op aarde beloofd. In feite konden de simpelste transacties niet worden afgesloten, omdat daarvoor de econo mische voorwaarden ontbraken. Er was een gebrek aan alles. Het is jammer dit te moeten uitspreken, maar de eens wereldbekende jaarbeurs van Leipzig is ten ondergang gedoemd, indien men niet ten spoedigste zaken voor propa ganda laat gaan. Wat nu in Leipzig werd gedaan, is nog slechts een schou derophalen waard! (Van onze speciale verslaggever) fROTE AVONTUREN heeft hij niet beleefd. Pech met de wagen heeft hij niet gehad, zelfs geen lekke band en geen schrammetje en toch heeft hjj met vüf-en-twintig Amerikaanse meisjesstudenten en vijf jongensstudenten achter zich 11.000 kilometer afgelegd door een groot deel van Europa en door Noord- Afrika. Tegenover ons zit de heer F. Boerveldt, touringcar-chauffeur van het grootste Nederlandse Reisbureau, dat door de Amerikanen uitgekozen was om hen veilig door een groot aantal landen te leiden. Het vorige jaar deed ëen Deense firma dat. Toen weigerde de bus meermalen zijn diensten met het ge volg, dat het reisplan geheel in de war liep. Deze zomer is de reis, met de heer Boerveldt aan het stuur en met uitstekend materiaal, onberispelijk verlopen. Buschauffeur is een moeilijke en verantwoordelijke functie, vooral als de vleu gels wat verder uitgeslagen worden dan Brussel of Parijs. Het pleit voor de vakbekwaamheid van de Nederlandse chauffeurs, dat zij zulke onmetelijk lange routes zo „gesmeerd" afleggen. Zonder er ophef over te maken, zoals de heer Boerveldt, die eind Juni met nog twee collega's elk op een eigen bus, van Schiphol vertrok met in totaal een kleine honderd jeugdige Amerikanen en die een prestatie leverde, zoals Nederland tot dusver nog niet te zien heeft gegeven. MA NEDERLAND te hebben laten zien de jongelui waren enthou siast over ons land, zegt hij over Belgie, Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland, waar drie zware passen „genomen" moesten worden naar Ita lië, waar via Venetie en Rome het schone Capri werd bereikt. Als men denkt, dat een chauffeur slechts oog heeft voor zijn wagen, voor z«n mo tor, voor techniek in het algemeen, dan vergist men zich. Capri heeft zijn hart gestolen; hij zou er, gepension- neerd. willen wonen. De chauffeur is ook niet de zwijgzame man achter net stuur, turend over de weg en s avonds poetsend aan zijn auto. Al Ê?nw begon hij zijn passagiers, voor wie hij een vraagbaak en bijkans een biechtvader werd hoewel er een Amerikaanse reisleidster mee ging een Neder lands lied te leren. Aanvankelijk ging dat moeilijk, maar na vijf, zes dagen zongen de jongelui uit volle Daar zijn de appeltjes van weer. Vnn Capri leidde de heer Boerveldt zijn'discipelen langs Italië's Westkust weer naar Rome en verder naar Ra- nallo Nice, Perpignan, Barcelona, Va- kmcia Grenada en Algeciras. vanwaar men overvoer naar Ceuta m Noord- Afrika. Daar had men blijkbaar nog nooit een grote, glimmende Nederiand- se touringcr gezien. Van Ceuta ging het landinwaarts via Tetuan en Alea- zarquivir naar Casabl^nca, het veist punt van de reis. borst; oranje AAN de oostelijke zijgevel van dewoning v™ de 'imaluwenechtpaar A wonende Braakdijk 39 te Zaandam met zeven jonge zwaluwen in een fcoeMrio terdege jonge zwaluwen met vader en moeder uit. keren zij naar oèfenen voor de lange reis, maar 's avonds tegen Mf ze, keren zv hun nest, dat onder de windvering van het huis is bevestigd, terug De voorgeschiedenis is op zich zelf een verhaal. Vry toot in het «ei- )aluwenechtpaar op kunstig* kwamen uit de eitjes de jc„„y,*-nnr een kabaal van heb ik jou daar, wanneer het trouwde P zoen had het zwaluwenechtpaar op kunstigeJ1 egeltjes ^Het was Op zekere dag kwamen uit de eitjes de jonge kale vogeUjes.™ w^ een kabaal van heb ik jou daarwanneer h^00 anderen vloog voor het voeren der diaren ^atmrWk werddat^ok door onoe^ dan de familie Groot ontdekt. Op een ZopAagmoae de kerk toen zij Groot met zijn vrouw^mevr ff# de grond. Neefje-lief_had^hej nestje^ met lange stok van de muur wilde hebben. )irj uuyjwiU/W """v «v hun neefje zagen rondspringen op hun erf. Toen een op s nestje in een koektrommel gelegd. Met benu p muur te be- de deksel van de koektrommel nestje op zijn oude plaats vestigen, waardoor het de schijn had, dat liet nesije op ij p Ztlt' Zonder dat de zwaluwen het op het nest teruppekeerdennu^ ZekenMenneeZ Ï3Ï,-ÏÏSKSZ ttt" ooi. 0.1.0. —0.. De volgende pleisterplaats was Tan- ger. Vandaar reed het gezelschap naar Ceuta terug om naar Algeciras over te steken. In Spanje deed men verder Sevilla, Madrid en San Sebastian aan. In Frankrijk reed men over Tours en Parijs met vijf dagen verblijf in deze stad naar Calais, waar de Ame rikaanse studenten de boot naar En geland namen om zich per vliegtuig weer naar Californie te begeven. De bus ging leeg terug naar Nederland, waar de heer Boerveldt na 72 dagen aankwam, vol met indrukken, maar ook met een bedroefd hart. Want er was in die ruim twee maanden een hechte band tussen hem en de jonge lui gesmeed. Het afscheid viel zwaar. In Duitsland zeiden de studenten ai: „You are a very good driver". „Wacht maar tot Calais", ried hij hen aan, „en kijk dan, of al je armen en benen er nog aanzitten". Er ontbrak bij het af scheid nemen geen enkele. Op een kaart, die hij nu reeds van een der deelneemsters ontvangen heeft, is het herhaald: „The best driver in Europe'. Dat is een erkenning, die de heer Boerveldt goed doet, al acht hij haar schromelijk overdreven. Hij rijdt safe en voorzichtig en deelt de eer eerlijk met zijn collega's. Per dag legde hij van 200 tot 550 km. af. Dat was niet altijd even gemakkelijk. Duitsland be zit uitstekende autobanen, in Zuid- Frankrijk zijn schitterende harde we gen. Maar in Spanje is de toestand bar slecht, zoals bijvoorbeeld op het tra ject ValenciaGranada; daar moest hij door stof over een smalle weg over steenslag en gaten rijden. Op de passen Op de bergpassen in Zwitserland kon hij de bocht niet in één keer ne men. Er moest dan achteruit gereden worden, waarbij de achterkant van de wagen wel eens boven een ravijn uit stak. Dat gaf gegil in de wagen Maar de heer Boerveldt kwam er steeds goed door. De Furka-pas was zo smal, dat hij op een gegeven ogenblik met een sliert particuliere wagens achter zich, die niet passeren konden, een eind achteruit moest rijden, omdat er een tegenliggende bus aankwam, even eens met een gevolg van particuliere auto's. Het grootste gedeelte van de tocht is bnMengcwoon heet geweest. Op een dat ivas het zelfs 108 graden Fahren- hrit in de schaduw. Hij brandde bU- de handen aan het handeltje, waarmede de ramen worden openge draaid. Z(Jn stuur dreefMaar in de bus konden frisse dranken uit de koel kast geserveerd worden en de radio gaf gezellige muziek uit de landen, waar men doorheen reed. In de steden werd aan sightseeing gedaan; studenten uit die plaatsen men verbleef er meestal enige dagen traden als gids op. Met enthousiasme vertelt de heer Boerveldt van het vele, dat hij gezien heeft. Vooral in het mystieke Noord- Afrika heeft hij zijn ogen de kost ge geven. Met de weg heeft hij geen moeite gehad. In het buitenland zijn de wegen namelijk genummerd op paaltjes langs de kant. Op de kaarten komen dezelf de nummers voor. Vooraf even bestu deren en dan gaat het vanzelf, zégt hij. De heer Boerveldt spreekt uitste kend zijn vreemde talen en moest meermalen als tolk optreden. Nu hij thuis is heeft hjj een papieren romp slomp bij zich. Die drukt hem meer dan het rijden duizenden kilometers ver over onbekende wegen met de zorg voor volledig aan hem toever trouwde Amerikaanse studenten.... De Italiaanse premier, De Gasperi, betreedt het paleis Schaumburg te Bonn, voor een bezoek aan Bondskanselier Adenauer. Leden van de Bondspolitie vormen een erewacht. (Van onze correspondent in Parijs) 1IET Is, nu de herfst over de grote, grijze wereldstad is neergestreken, plotse ling wat milder geworden in Parijs. De zon, die we sinds September prac- tisch niet meer gezien hadden, is weer te voorschijn gekomen en op de boule vards genieten de mensen zichtbaar van die laatste warmte. Ze zitten op de terrassen om er hun kopje zwarte koffie of hun glas vermouth te drinken of zij flaneren zo maar wat langs de straten of de avenues, die er met die najaars zon zo vriendelijk en gezellig uitzien. Op de Champs Elysées zijn de eerslfe stalletjes met gepofte kastanjes verschenen en je ziet ai weer clochards, die 6p de roosters liggen, waaruit de warme lucht van de metro stroomt. W/AT zijn nu de problemen, waaraan de Fransen op deze eerste herfst dagen denken? Iedereen zal onmiddel lijk toegeven, dat het hoofdprobleem blijft dat van de duurte. Minister-pre sident Pinay, die zijn populariteit in heel Frankrijk te danken heeft aan zijn felle en taaie strijd voor een prijsver laging, is na de vacantie in een heel moeilijke positie gekomen. Hij was er in geslaagd in de eerste maanden van zijn bewind de prijzen iets naar bene den te krijgen. Dat was in vele jaren niet meer vertoond en dus won Pinay het vertrouwen van het grootste ge deelte van zijn volk. Maar in Augustus hebben de handelaars in vlees, in bo ter en kaas en in groenten kans gezien het oude spel weer voort te zétten. Zij verhoogden hun prijzen met het gevolg dat heel Pinays prijzenpolitiek begon te wankelen. Men moet niet vergeten, dat Pinay een overtuigde liberaal is, die helemaal niet van dwangmaatregelen houdt Maar de president is er nu wel achter De Kon. Bond van Chr. Zang- en Oratoriumverenigingen, Ring Noord-Holland, gaf een druk bezocht concert. Het Bloembollengebouw van de Langedjjker Groenten Centrale bleek nauwelijks groot genoeg om alle belangstellenden voor deze zangavond plaats te bieden. Begrijpelijk dus dat de voorzitter van de Ring, de heer W. Bootsman, met grote voldoening zijn welkomswoord tot het audito rium kon richten. Spreker dankte burgemeester Schelhaas, het bestuur van de Groente-Centrale, dat het gebouw belangeloos ter beschikking stelde, verder de firma Eecen en Stenneberg voor de verleende medewerking. Hierna werd het Bondslied door alle koren gezamenlijk gezongen o.l.v. Paul Kok. In dit lied stond de koorzang op een behoorlijk peil. In onze verwachting dat men de .ver dere avond minstens op hetzelfde niveau zou doorzingen, werden we wel enigermate teleurgesteld. Het christe lijke mannenkoor „Den Helder", de zangvereniging „Zingt den Heere" uit Heerhugowaard en „De Lofstem" uit Zaandam leverden met nummers van Leo Mens, Abt, en Altink, bescheiden prestaties, waarbij in vocaal opzicht nog wel een en ander verbeterd kan worden. „Looft den Heer", St. Pancras en „Halleluja", Broek op Langendijk, zongen gezamenlijk onder Paul Kok zeer verdienstelijk o.a. het breedspra kige „Sanctus"'van Nico Hoogerwerf. Vrij goede samenzang konden we beluisteren in „O Domine Jesu" van een componist uit de 16e eeuw, gezon gen door „De Lofstem", Den Oever, „Sursum Corda", Anna Paulowna, en het geref. kerkkoor uit Alkmaar onder directie varn de heer B. v.d. Veen. „Hal leluja", Den Helder, dir. de heer G. v d. Kuyl, had de beste momenten in „Herders Zondagslied" van Kreutzer (Waarom in Nederlandse vertaling?) „Ora et Latoora" (Den Helder) zong over het algemeen goed in „Opstan ding" van Bach en ,,'t is Pasen, 't is Feeste" van Beintema. Het mannen koor „De Lofstem" (Broek op Langen dijk) zong onder Paul Kok zeer muzi kaal „Bede" van Roeske en „Scheeps- praet" van Jac. Bonset. De stemming liet wel eens wat te wensen over. We nemen aan, dat ook deze Bond zich ten doel heeft gesteld „bevordering van de zangkunst" en het is ten hoog ste te waarderen dat de zangeressen en zangers zich ook secieus voor dit doel inzetten. HANDHAAF DE OORSPRONKELIJKE TAAL Toch is het jammer dat men zich blijkbaar in muzikaal opzicht beper king heeft opgelegd en nog grotendeels blijft vasthouden aan muziek welke in het licht van deze tijd. belangrijk aan muzikale waarde heeft ingeboet. De oorspronkljjke taal handhaven, lijkt ons nog steeds beter dan een lang niet geslaagde vertaling te kiezen. Deze goed bedoelde opmerkingen, maken we, omdat we er van overtuigd zijn dat een vernieuwde koerswijziging in de keuze van muziekwerken, de actualiteit en de culturele betekenis van deze bond in belangrijke mate zou bevorderen. Het is even belangrijk zorg te besteden aan „Wat" men zingt, als „hoe" men zingt. Het talrijke publiek heeft het de ze avond aan grote waardering niet la ten ontbreken. M.S. Het bestuur van de plaatselijke afde ling van Eerste hulp bij ongelukken blijft steeds actief. Ook dit jaar is men er weer in geslaagd om een cursus te organiseren. De lessen zullen weer wor den gegeven door dr. Van Slooten uit Sint Maartensbrug. Wij vernamen, dat de belangstelling voor deze cursus weer zeer goed is. Er kunnen nog maar en kele nieuwe deelnemers worden aange nomen, maar dan moeten ze zich haas ten, want heden begint de eerste les in het WV-gebouw. Daar kunnen ze zich dus vervoegen, of anders opgave doen bij de heer H. Rijs, Singel te Pet ten. De uitslag van de deze week ge speelde bridgedrive was als volgt: 1. fam. Geensen 321/, p., 2. A. v. d. Vlies- P. Vriesman 30 p., 3. G. en I. Rade maker 24i/ p„ 4. mevr. Boontjes-Geen- senT. Watertor 22 \A p„ 5. J. en Co de Groot 21 p„ 6. W. BoontjesJ. Vries man 19 p., 7. mevr. de KuiperJb Eriks 18 p. CASTRICUM, 24 Sept. 1952 Sla 2—5, bloemkool 1134, dubbele bonen 44— 57, kroten 11 Vi, spruiten 25—61, Rente gevers 5961, uien 13, komkommers 8 21, pronkbonen 29—39, bospeen 8 13, soepgroente 2i/s, peterselie 2, andij vie 912 appelen 56, spekbonen 36. snijbonen 70, stokbonen 42, prei 813. spinazie 33, trosbonen 26. gekomen, dat hij met zoete woordep alleen geen afdoende resultaten zal boeken. Frankrijk is nu eenmaal ge wend, dat alles heel langzaam duurder wordt en om deze stroom te stuiten zal er hard moeten worden ingegre pen. De afgekondigde prijsstop zal niet voldoende zijn. Grote hoeveelheden in Nederland gekocht vlee»s moeten de biefstuk in Parijs goedkoper maken. Maar vele slagers saboteren dat Ne derlandse vlees. Waarom weten ze niet goed. Misschien omdat ze er niet ge noeg op kunnen verdienen. Doch Pi nay is zeker niet van plan de strijd öp te geven. Hij weet, dat millioenen Fransen vertrouwen, dat hij het Franse geld een degelijke waarde zal kunnen geven. Geeft hij het op, dan zal zijn opvolger zeker niet beter kunnen sla gen. r\E Franse communistische partij heeft twee van haar vooraanstaande lei ders, André Marty en Francois Tillon van „fractionisme" beschuldigd en. uit de leiding van de partij gewipt. Dit bericht heeft in Frankrijk gewerkt als een donderslag bij heldere hemel. Men wist wel, dat er in de grote en mach tige communistische partij in Frank rijk twee stromingen bestonden, te we ten de gematigde en de felle. De stro ming van de feilen ging van het prin cipe uit, dat de voorbereiding van de revolutie de belangrijkste taak was. Haar vertegenwoordigers waren voor zoveel mogelijk stakingen en manifes taties, die tot kleine oproeren Uit groeien. André Marty, de grote mén van de internationale brigades tijdens de Spaanse burgeroorlog en Tillon, de leider van het communistische verzets leger tijdens de bezetting, waren de twee voorvechters van deze keiharde stroming. Daartegenover stonden Duc- los en Maurice Thorez, die veel soepe ier zijn en wier politiek het nu is om samen te werken met alle Fransen, die nog niet principiële communisten zyn. Thorez en Duclos hebben ook niet actief aan de verzetsstrijd deelge nomen. Men heeft lange tijd gedacht, dat Marty eigenlijk de grote man in de partij was. Toen Maurice Thorez in Rusland genezing ging zoeken van een ernstige verlamming en Duclos in de gevangenis werd gestopt, heeft Marty waarschijnlijk geprobeerd zijn invloed te vergroten. Maar Duclos kwam weer terug en Thorez is weer zover beter, dat hij volgende maand in Parijs ver wacht wordt. Duclos heeft van de ge legenheid gebruik gemaakt om zijn oude vijand in de partij, Marty, klein te krijgen. Daarbij moest Tillon ook uit de partijleiding worden gezet. Het was immers al lang bekend, dat Tillon met zijn tienduizenden oud-illegale strijders een soort partijtje wilden vormen in de grote partij en dat hij dit hem trouw gebleven legertje ge bruikte om zijn ideeën kracht bij te zetten. Tillon vond de politiek van Duclos ook veel te burgerlijk en hij heeft dat een paar keer vrij duidelijk gezegd. Beide figuren zijn nu in het openbaar geblameerd en gedegradeerd. Do Franse kranten hebben er pagina's vol over geschreven. Hoe zullen de ge wone leden op deze maatregelen tegen twee van hun populairste leiders re ageren? Zullen Marty en Tillon schuld bekennen of bestaat er een kans op Titoïsme in Frankrijk? Uit de eerste reacties blijkt wel, dat vele militanten geschrokken zijn van deze zuivering tegen twee mensen, die heel hun levert voor het cummunisme hebben gestre den. HE Parijse winkeliers en de markt- kooplieden zijn erg boos, omdat de regering hen verplicht bij hun artike len twee prijzen te publicéren: de prijs die zij voor het artikel betaald heb ben en de prijs, die zij ervoor vragen Loopt men over de markt, waar allé Parisiennes hun inkopen komen doen, dan kan men meteen zien, wat de bo terboer op zijn boter verdient. Zijn de winsten te groot, dan protesteren de klanten. De consumenten hebben deze dubbele prijsvermeldingen toegejuicht, maar de winkeliers zijn heel erg ver ontwaardigd. Zy vinden het helemaal niet prettig, dat men hun winsten zo precies kan uitrekenen. Zy menen, dat het publiek niet kan bepalen, wat een redelijke en wat een te hoge winst is Maar de staat zegt. dat bonafide kooplui van deze maatregel niets te vrezen hebben.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1952 | | pagina 13