Leipzig
leefde veertien
een Jaarbeurs-droom
Geen reden voor angst-complex
dagen
in
Hollandse buschauffeurs leverden
opmerkelijke prestatie
een
Jaarbeurs zelf bood
enkele
geen
verrassing
Frankrijk strijdt nog steeds tegen
de prijsverhogingen
Zangdemonstratie in
Langendijk
Broek
op
Met Amerikaanse studenten door
Europa en Noord-Afrika
Zeven jonge zwaluwen in koektrommel
Beeld van de Elbe-stad
nog ongewijzigd
Onkruid overwoekert
Winkels waren vol
China zond conserven
det grootste exüosant na de Sovjet-
Unie, namelijk China, bewees, dat
de Mansjoerijse industrie een behoor
lijke ontwikkeling heeft bereikt. China
exposeerde op vrijwel alle gebied ma
chines, die ook bij de technicus be
wondering uitlokken. Onbegrijpelijk is
het echter, dat het grootste gedeelte der
Chinese expositie uit producten be
stond, die in Oost-Duitsland zelf in
betere kwaliteit worden vervaardigd.
Men denke in dit verband slechts aan
ziekenhuisbenodigdheden, motoren of
naaimachines. De poging van China om
groente en fruit in blik in Europa te
verkopen kan men alleen zien als een
uiting van opvattingen, die met com
mercieel inzicht niets meer te maken
hebben. De transportkosten zijn alleen
groter dan het product waard is.
Opgetogen passagiers
"s;„"izZcm
Het is herfst in Parijs
Premier Pinay zal strenger moeten optreden
De slagers saboteren het
Nederlandse vlees
Kon. Bond van Chr. Zang- en
Ring Noord-Holland gaf een druk
Oratorium Ver.
bezocht concert
Petten
EHBO gaat weer nieuwe
cursussen organiseren
Van de bridgetafel
Het geval Marty-Tillon
Boze winkeliers
(Van
nt'IZF.NDEN
naar Leipal, ,e,<rooma en een h„„.k ™- '""W» veertien d„en
worden toe-
was dan in voorafgaande jaren. Eensdeeia'^liu UZMen g°r' - -
varingen uit het verleden, 3,2^^ ni 't h
complexen voor reizen naar gebieden die onder s w** Bemot'veenle an8st"
W2tdZll2inC ebeetrCft' W°rdt dC hand'Bhe,d d*r So^ïTusÏn dTk^Ute onl2-
l bagage ^van ^buitenlanders 2orsnitf felen'2'z^d ,nterna"°na,e betekenis
f maatregelen met een Siber^^
te gevoelig om b.j buitenlanders een goede indruk te wekken.
IVAAROM hadden zij ook ditmaal het
u ijzeren gordijn aan de Elbe fors
terzijde geschoven en ieder visa ver
strekt, die in Leipzig eens wilde be
kijken, wat de Sovjet-Unie en de volks
democratieën op economisch gebied zoal
te bieden hebben. Zo streng en onver
murwbaar de Sovjets anders zijn, zo
gul waren zij ditmaal. De controles op
het reizigersverkeer waren tot een
minimum .beperkt. Visitaties vonden er
niet plaats, terwijl zij aan „vergrijpen",
die zoals het lezen van een West-Duit
se krant anders met tien jaar tuchthuis
worden gestraft, in het geheel geen
aandacht schonken. Aan de grens werd
het vertreksignaal voor de treinen bin
nen de vastgestelde tijd gegeven, ook
al hadden de beambten geen gelegen
heid gehad alle passen te controleren.
Klaar of niet, de trein vertrok stipt op
tijd.
De meeste buitenlanders, die dit Jaar
naar Leipzig waren getogen, kenden
deze stad reeds uit andere jaren. Uiter
aard waren zU benieuwd te zien, hoe
Leipzig zich sinds hun laatste bezoek
ontwikkeld had. Welnu, min of meer
teleurgesteld ziin zij vrijwel allen ge
weest. De stationsoverkapping is nog
even zwaar beschadigd als zeven jaar
geleden. Waarschijnlijk bij gebrek aan
ijzer en staal werd hier nog niets ge
repareerd. In het centrum der stad werd
veel puin geruimd, maar aan ophouw-
werk werd vrijwel niets verricht. Rond
om het marktplein staan ook nu iog
de houten barakken van jaren geleden.
Er is een nieuw, modern ingericht reis
bureau verrezen, doch dit alleen is niet
in staat de indruk te wekken, .dat het
woord „herstel" of „opbouw" in Leipzig
met grote letters wordt geschreven. Op
het Augustusplein, dat nu Karl Marx-
plein heet. werd een nieuw gebouw mgt
tien verdiepingen opgetrokken, waarin
de bureaux van de communistische
vakbeweging zijn gevestigd.
TR werd echter nog geen steen be-
schikbaar gesteld om het histori
sche raadhuis van zijn oorlogswonden
te genezen. Blijkbaar heeft men dit toch
wel wat pijnjijk gevonden, want vóór
de beschadigde raadhuisgevel had men
een geweldig stellage opgetrokken met
propagandistische leuzen, waarachter
stuk geschoten muren en verweerd ge
steente volkomen schuil gingen. In de
buitenwijken der stad stootte men zelfs
herhaaldelijk op beelden, die sterk het
Warschau uit de naoorlogse jaren in
herinnering riepen. Zo ver het 'oog reik
te, ontdekte men niets dan puinhopen,
die door meters hoog onkruid overwoe
kerd waren. Daartussendoor verrees
hier en daar een huis, dat in een dode
stad zou hebben kunnen staan.
Van de andere kant stelde de bui
tenlandse bezoeker ditmaal met genoe
gen vast, dat de jaarbeurs heel wat
minder dan anders in het middelpunt
van politieke propaganda stond. Het
spreekt vanzelf, dat de transparanten,
schilden en vanen 'met politieke op
schriften niet ontbraken, maar zij wa
ren niet zo kras tegen het Westen ge
richt als in voorgaande jaren. Er werd
Veel van opbouw, vrede en socialisme
gesproken, minder echter van ophitsing
tot oorlog of van wreedheden, die door
de vrije landen ter wereld ergens be
dreven zouden zijn. Zelfs de portretten
van Stalin waren ter gelegenheid van
de jaarbeurs volkomen uit het stads
beeld verdwenen. In plaats daarvan
verkondigden activisten, helden van de
arbeid en andere navolgers van Sta-
chanow de „zegeningen" van het com
munisme.
De bewoners van Leipzig zijn een
vriendelijk volk. Het is alleen wat
minder spontaan geworden dan enkele
jaren geleden. Het is voorzichtiger,
meer in zichzelf gekeerd. Er was
vreugde over de komst van zoveel bui
tenlanders, maar er vonden geen ver
broederingsfeesten plaats, zoals dit bij
voorbeeld in 1946 en 1947 het geval
was. Men merkte overal een diepe
sympathie, die echter met een even
diepe terughoudendheid gepaard ging.
VAN de andere kant hebben zij echter
ook de voordelen gegrepen, die de
jaarbeursdagen hun boden. Voor het
eerst sinds lange tijd waren de commu
nistische Staatswinkels rijkelijk van
waren voorzien. Men kon vlees, groen
te en fruit kopen naar hartelust. Boven
dien had Polen nog vleesconserven ge
stuurd, Roemenië wijnen, de Sovjet-
Unie geestrijke dranken, Bulgarije siga
retten en China groente in blik. Tsje-
choslowakije had bier uit Pilsen ter
beschikking gesteld, wat anders zelfs
in met dollars betalende landen moei
lijk te verkrijgen is. Al deze producten
werden vrij verkocht, welke gelegenheid
de Leipzigers benut hebben om de zo
nodige voorraden aan te leggen. De
winkels, waarin deze waren ten ver
koop werden aangeboden, werden een
voudig bestormd.
Het merkwaardige is echter, dat men,
wat de hoofdgebeurtenis fcetreft, n.1. de
jaarbeurs zelf. eigenlijk betrekkelijk
kort kan zijn. Er werd veel tentoon ge
steld, maar geen enkel product, dat
opzien kon1 baren. Deze als prestatie
show der socialistische landen aange
kondigde jaarbeurs, toonde in de aller
eerste plaats, wat zij eigenlijk moest
verbergen, namelijk dat de West-Euro-
pese landen en de Ver. Staten technisch
nog een heel stuk vooruit zijn. Men
stelde bijvoorbeeld locomotieven ten
toon, die geen grotere snelheid dan
honderd k.m. per uur kunnen bereiken.
De Sovjet-Unie exposeerde in haar
pompeus paviljoen 63 meter hoog is
de met bladgoud bedekte toren
auto's, die uitmuntten door slechte af
werking. doch geen enkel product, dat
impulsief bewondering uitlokte. In de
Sovjet-Russische expositie was duidelijk
te zien, dat men daar een bruikbaar
product vervaardigt, tegelijk echter dat
aan dit product iedere technische ver
fijning ontbreekt, waardoor de inter
nationaal erkende topklasse bereikt
wordt.
Om deze reden alleen is het duide
lijk, dat de jongste jaarbeurs van Leip
zig zakelijk geen succes is geweest. Zij
was een niet geheel geslaagde propa-
ganda-show, waarbij het zakelijk ele
ment tamelijk sterk werd verwaar
loosd. Propagandistisch werd een para
dijs op aarde beloofd. In feite konden
de simpelste transacties niet worden
afgesloten, omdat daarvoor de econo
mische voorwaarden ontbraken. Er was
een gebrek aan alles. Het is jammer
dit te moeten uitspreken, maar de eens
wereldbekende jaarbeurs van Leipzig is
ten ondergang gedoemd, indien men
niet ten spoedigste zaken voor propa
ganda laat gaan. Wat nu in Leipzig
werd gedaan, is nog slechts een schou
derophalen waard!
(Van onze speciale verslaggever)
fROTE AVONTUREN heeft hij niet beleefd. Pech met de wagen heeft hij niet
gehad, zelfs geen lekke band en geen schrammetje en toch heeft hjj met
vüf-en-twintig Amerikaanse meisjesstudenten en vijf jongensstudenten achter
zich 11.000 kilometer afgelegd door een groot deel van Europa en door Noord-
Afrika. Tegenover ons zit de heer F. Boerveldt, touringcar-chauffeur van het
grootste Nederlandse Reisbureau, dat door de Amerikanen uitgekozen was om
hen veilig door een groot aantal landen te leiden. Het vorige jaar deed ëen
Deense firma dat. Toen weigerde de bus meermalen zijn diensten met het ge
volg, dat het reisplan geheel in de war liep. Deze zomer is de reis, met de heer
Boerveldt aan het stuur en met uitstekend materiaal, onberispelijk verlopen.
Buschauffeur is een moeilijke en verantwoordelijke functie, vooral als de vleu
gels wat verder uitgeslagen worden dan Brussel of Parijs. Het pleit voor de
vakbekwaamheid van de Nederlandse chauffeurs, dat zij zulke onmetelijk lange
routes zo „gesmeerd" afleggen. Zonder er ophef over te maken, zoals de heer
Boerveldt, die eind Juni met nog twee collega's elk op een eigen bus, van
Schiphol vertrok met in totaal een kleine honderd jeugdige Amerikanen en die
een prestatie leverde, zoals Nederland tot dusver nog niet te zien heeft gegeven.
MA NEDERLAND te hebben laten
zien de jongelui waren enthou
siast over ons land, zegt hij
over Belgie, Duitsland, Oostenrijk en
Zwitserland, waar drie zware passen
„genomen" moesten worden naar Ita
lië, waar via Venetie en Rome het
schone Capri werd bereikt. Als men
denkt, dat een chauffeur slechts oog
heeft voor zijn wagen, voor z«n mo
tor, voor techniek in het algemeen,
dan vergist men zich. Capri heeft zijn
hart gestolen; hij zou er, gepension-
neerd. willen wonen. De chauffeur is
ook niet de zwijgzame man achter net
stuur, turend over de weg en s avonds
poetsend aan zijn auto. Al Ê?nw begon
hij zijn passagiers, voor wie hij een
vraagbaak en bijkans een biechtvader
werd hoewel er een Amerikaanse
reisleidster mee ging een Neder
lands lied te leren. Aanvankelijk ging
dat moeilijk, maar na vijf, zes dagen
zongen de jongelui uit volle
Daar zijn de appeltjes van
weer.
Vnn Capri leidde de heer Boerveldt
zijn'discipelen langs Italië's Westkust
weer naar Rome en verder naar Ra-
nallo Nice, Perpignan, Barcelona, Va-
kmcia Grenada en Algeciras. vanwaar
men overvoer naar Ceuta m Noord-
Afrika. Daar had men blijkbaar nog
nooit een grote, glimmende Nederiand-
se touringcr gezien. Van Ceuta ging
het landinwaarts via Tetuan en Alea-
zarquivir naar Casabl^nca, het veist
punt van de reis.
borst;
oranje
AAN de oostelijke zijgevel van dewoning v™ de 'imaluwenechtpaar
A wonende Braakdijk 39 te Zaandam
met zeven jonge zwaluwen in een fcoeMrio terdege
jonge zwaluwen met vader en moeder uit. keren zij naar
oèfenen voor de lange reis, maar 's avonds tegen Mf ze, keren zv
hun nest, dat onder de windvering van het huis is bevestigd, terug
De voorgeschiedenis is op zich zelf een verhaal. Vry toot in het «ei-
)aluwenechtpaar op kunstig*
kwamen uit de eitjes de jc„„y,*-nnr
een kabaal van heb ik jou daar, wanneer het trouwde P
zoen had het zwaluwenechtpaar op kunstigeJ1 egeltjes ^Het was
Op zekere dag kwamen uit de eitjes de jonge kale vogeUjes.™ w^
een kabaal van heb ik jou daarwanneer h^00 anderen
vloog voor het voeren der diaren ^atmrWk werddat^ok door onoe^
dan de familie Groot ontdekt. Op een ZopAagmoae de kerk toen zij
Groot met zijn vrouw^mevr ff#
de grond. Neefje-lief_had^hej nestje^ met
lange stok van de muur
wilde hebben.
)irj uuyjwiU/W """v «v
hun neefje zagen rondspringen op hun erf. Toen een
op s
nestje in een koektrommel gelegd. Met benu p muur te be-
de deksel van de koektrommel nestje op zijn oude plaats
vestigen, waardoor het de schijn had, dat liet nesije op ij p
Ztlt' Zonder dat de zwaluwen het
op het nest teruppekeerdennu^ ZekenMenneeZ
Ï3Ï,-ÏÏSKSZ ttt" ooi. 0.1.0. —0..
De volgende pleisterplaats was Tan-
ger. Vandaar reed het gezelschap naar
Ceuta terug om naar Algeciras over te
steken. In Spanje deed men verder
Sevilla, Madrid en San Sebastian aan.
In Frankrijk reed men over Tours en
Parijs met vijf dagen verblijf in
deze stad naar Calais, waar de Ame
rikaanse studenten de boot naar En
geland namen om zich per vliegtuig
weer naar Californie te begeven. De
bus ging leeg terug naar Nederland,
waar de heer Boerveldt na 72 dagen
aankwam, vol met indrukken, maar
ook met een bedroefd hart. Want er
was in die ruim twee maanden een
hechte band tussen hem en de jonge
lui gesmeed. Het afscheid viel zwaar.
In Duitsland zeiden de studenten ai:
„You are a very good driver". „Wacht
maar tot Calais", ried hij hen aan, „en
kijk dan, of al je armen en benen er
nog aanzitten". Er ontbrak bij het af
scheid nemen geen enkele. Op een
kaart, die hij nu reeds van een der
deelneemsters ontvangen heeft, is het
herhaald: „The best driver in Europe'.
Dat is een erkenning, die de heer
Boerveldt goed doet, al acht hij haar
schromelijk overdreven. Hij rijdt safe
en voorzichtig en deelt de eer eerlijk
met zijn collega's. Per dag legde hij
van 200 tot 550 km. af. Dat was niet
altijd even gemakkelijk. Duitsland be
zit uitstekende autobanen, in Zuid-
Frankrijk zijn schitterende harde we
gen. Maar in Spanje is de toestand bar
slecht, zoals bijvoorbeeld op het tra
ject ValenciaGranada; daar moest hij
door stof over een smalle weg over
steenslag en gaten rijden.
Op de passen
Op de bergpassen in Zwitserland
kon hij de bocht niet in één keer ne
men. Er moest dan achteruit gereden
worden, waarbij de achterkant van de
wagen wel eens boven een ravijn uit
stak. Dat gaf gegil in de wagen Maar
de heer Boerveldt kwam er steeds
goed door. De Furka-pas was zo smal,
dat hij op een gegeven ogenblik met
een sliert particuliere wagens achter
zich, die niet passeren konden, een
eind achteruit moest rijden, omdat er
een tegenliggende bus aankwam, even
eens met een gevolg van particuliere
auto's.
Het grootste gedeelte van de tocht is
bnMengcwoon heet geweest. Op een
dat ivas het zelfs 108 graden Fahren-
hrit in de schaduw. Hij brandde bU-
de handen aan het handeltje,
waarmede de ramen worden openge
draaid. Z(Jn stuur dreefMaar in de
bus konden frisse dranken uit de koel
kast geserveerd worden en de radio
gaf gezellige muziek uit de landen,
waar men doorheen reed.
In de steden werd aan sightseeing
gedaan; studenten uit die plaatsen
men verbleef er meestal enige dagen
traden als gids op.
Met enthousiasme vertelt de heer
Boerveldt van het vele, dat hij gezien
heeft. Vooral in het mystieke Noord-
Afrika heeft hij zijn ogen de kost ge
geven.
Met de weg heeft hij geen moeite
gehad. In het buitenland zijn de wegen
namelijk genummerd op paaltjes langs
de kant. Op de kaarten komen dezelf
de nummers voor. Vooraf even bestu
deren en dan gaat het vanzelf, zégt hij.
De heer Boerveldt spreekt uitste
kend zijn vreemde talen en moest
meermalen als tolk optreden. Nu hij
thuis is heeft hjj een papieren romp
slomp bij zich. Die drukt hem meer
dan het rijden duizenden kilometers
ver over onbekende wegen met de
zorg voor volledig aan hem toever
trouwde Amerikaanse studenten....
De Italiaanse premier, De Gasperi, betreedt het paleis Schaumburg te Bonn,
voor een bezoek aan Bondskanselier Adenauer. Leden van de Bondspolitie
vormen een erewacht.
(Van onze correspondent in Parijs)
1IET Is, nu de herfst over de grote, grijze wereldstad is neergestreken, plotse
ling wat milder geworden in Parijs. De zon, die we sinds September prac-
tisch niet meer gezien hadden, is weer te voorschijn gekomen en op de boule
vards genieten de mensen zichtbaar van die laatste warmte. Ze zitten op de
terrassen om er hun kopje zwarte koffie of hun glas vermouth te drinken of
zij flaneren zo maar wat langs de straten of de avenues, die er met die najaars
zon zo vriendelijk en gezellig uitzien. Op de Champs Elysées zijn de eerslfe
stalletjes met gepofte kastanjes verschenen en je ziet ai weer clochards, die 6p
de roosters liggen, waaruit de warme lucht van de metro stroomt.
W/AT zijn nu de problemen, waaraan
de Fransen op deze eerste herfst
dagen denken? Iedereen zal onmiddel
lijk toegeven, dat het hoofdprobleem
blijft dat van de duurte. Minister-pre
sident Pinay, die zijn populariteit in
heel Frankrijk te danken heeft aan zijn
felle en taaie strijd voor een prijsver
laging, is na de vacantie in een heel
moeilijke positie gekomen. Hij was er
in geslaagd in de eerste maanden van
zijn bewind de prijzen iets naar bene
den te krijgen. Dat was in vele jaren
niet meer vertoond en dus won Pinay
het vertrouwen van het grootste ge
deelte van zijn volk. Maar in Augustus
hebben de handelaars in vlees, in bo
ter en kaas en in groenten kans gezien
het oude spel weer voort te zétten. Zij
verhoogden hun prijzen met het gevolg
dat heel Pinays prijzenpolitiek begon
te wankelen.
Men moet niet vergeten, dat Pinay
een overtuigde liberaal is, die helemaal
niet van dwangmaatregelen houdt
Maar de president is er nu wel achter
De Kon. Bond van Chr. Zang- en Oratoriumverenigingen, Ring Noord-Holland,
gaf een druk bezocht concert. Het Bloembollengebouw van de Langedjjker
Groenten Centrale bleek nauwelijks groot genoeg om alle belangstellenden voor
deze zangavond plaats te bieden. Begrijpelijk dus dat de voorzitter van de Ring,
de heer W. Bootsman, met grote voldoening zijn welkomswoord tot het audito
rium kon richten. Spreker dankte burgemeester Schelhaas, het bestuur van de
Groente-Centrale, dat het gebouw belangeloos ter beschikking stelde, verder de
firma Eecen en Stenneberg voor de verleende medewerking.
Hierna werd het Bondslied door alle
koren gezamenlijk gezongen o.l.v. Paul
Kok. In dit lied stond de koorzang op
een behoorlijk peil.
In onze verwachting dat men de .ver
dere avond minstens op hetzelfde
niveau zou doorzingen, werden we wel
enigermate teleurgesteld. Het christe
lijke mannenkoor „Den Helder", de
zangvereniging „Zingt den Heere" uit
Heerhugowaard en „De Lofstem" uit
Zaandam leverden met nummers van
Leo Mens, Abt, en Altink, bescheiden
prestaties, waarbij in vocaal opzicht
nog wel een en ander verbeterd kan
worden. „Looft den Heer", St. Pancras
en „Halleluja", Broek op Langendijk,
zongen gezamenlijk onder Paul Kok
zeer verdienstelijk o.a. het breedspra
kige „Sanctus"'van Nico Hoogerwerf.
Vrij goede samenzang konden we
beluisteren in „O Domine Jesu" van
een componist uit de 16e eeuw, gezon
gen door „De Lofstem", Den Oever,
„Sursum Corda", Anna Paulowna, en
het geref. kerkkoor uit Alkmaar onder
directie varn de heer B. v.d. Veen. „Hal
leluja", Den Helder, dir. de heer G. v
d. Kuyl, had de beste momenten in
„Herders Zondagslied" van Kreutzer
(Waarom in Nederlandse vertaling?)
„Ora et Latoora" (Den Helder) zong
over het algemeen goed in „Opstan
ding" van Bach en ,,'t is Pasen, 't is
Feeste" van Beintema. Het mannen
koor „De Lofstem" (Broek op Langen
dijk) zong onder Paul Kok zeer muzi
kaal „Bede" van Roeske en „Scheeps-
praet" van Jac. Bonset. De stemming
liet wel eens wat te wensen over. We
nemen aan, dat ook deze Bond zich
ten doel heeft gesteld „bevordering
van de zangkunst" en het is ten hoog
ste te waarderen dat de zangeressen
en zangers zich ook secieus voor dit
doel inzetten.
HANDHAAF DE
OORSPRONKELIJKE TAAL
Toch is het jammer dat men zich
blijkbaar in muzikaal opzicht beper
king heeft opgelegd en nog grotendeels
blijft vasthouden aan muziek welke in
het licht van deze tijd. belangrijk aan
muzikale waarde heeft ingeboet. De
oorspronkljjke taal handhaven, lijkt
ons nog steeds beter dan een lang niet
geslaagde vertaling te kiezen. Deze
goed bedoelde opmerkingen, maken we,
omdat we er van overtuigd zijn dat
een vernieuwde koerswijziging in de
keuze van muziekwerken, de actualiteit
en de culturele betekenis van deze bond
in belangrijke mate zou bevorderen.
Het is even belangrijk zorg te besteden
aan „Wat" men zingt, als „hoe" men
zingt. Het talrijke publiek heeft het de
ze avond aan grote waardering niet la
ten ontbreken. M.S.
Het bestuur van de plaatselijke afde
ling van Eerste hulp bij ongelukken
blijft steeds actief. Ook dit jaar is men
er weer in geslaagd om een cursus te
organiseren. De lessen zullen weer wor
den gegeven door dr. Van Slooten uit
Sint Maartensbrug. Wij vernamen, dat
de belangstelling voor deze cursus weer
zeer goed is. Er kunnen nog maar en
kele nieuwe deelnemers worden aange
nomen, maar dan moeten ze zich haas
ten, want heden begint de eerste les
in het WV-gebouw. Daar kunnen ze
zich dus vervoegen, of anders opgave
doen bij de heer H. Rijs, Singel te Pet
ten.
De uitslag van de deze week ge
speelde bridgedrive was als volgt: 1.
fam. Geensen 321/, p., 2. A. v. d. Vlies-
P. Vriesman 30 p., 3. G. en I. Rade
maker 24i/ p„ 4. mevr. Boontjes-Geen-
senT. Watertor 22 \A p„ 5. J. en Co
de Groot 21 p„ 6. W. BoontjesJ. Vries
man 19 p., 7. mevr. de KuiperJb
Eriks 18 p.
CASTRICUM, 24 Sept. 1952 Sla 2—5,
bloemkool 1134, dubbele bonen 44—
57, kroten 11 Vi, spruiten 25—61, Rente
gevers 5961, uien 13, komkommers 8
21, pronkbonen 29—39, bospeen 8
13, soepgroente 2i/s, peterselie 2, andij
vie 912 appelen 56, spekbonen 36.
snijbonen 70, stokbonen 42, prei 813.
spinazie 33, trosbonen 26.
gekomen, dat hij met zoete woordep
alleen geen afdoende resultaten zal
boeken. Frankrijk is nu eenmaal ge
wend, dat alles heel langzaam duurder
wordt en om deze stroom te stuiten
zal er hard moeten worden ingegre
pen. De afgekondigde prijsstop zal niet
voldoende zijn. Grote hoeveelheden in
Nederland gekocht vlee»s moeten de
biefstuk in Parijs goedkoper maken.
Maar vele slagers saboteren dat Ne
derlandse vlees. Waarom weten ze niet
goed. Misschien omdat ze er niet ge
noeg op kunnen verdienen. Doch Pi
nay is zeker niet van plan de strijd öp
te geven. Hij weet, dat millioenen
Fransen vertrouwen, dat hij het Franse
geld een degelijke waarde zal kunnen
geven. Geeft hij het op, dan zal zijn
opvolger zeker niet beter kunnen sla
gen.
r\E Franse communistische partij heeft
twee van haar vooraanstaande lei
ders, André Marty en Francois Tillon
van „fractionisme" beschuldigd en. uit
de leiding van de partij gewipt. Dit
bericht heeft in Frankrijk gewerkt als
een donderslag bij heldere hemel. Men
wist wel, dat er in de grote en mach
tige communistische partij in Frank
rijk twee stromingen bestonden, te we
ten de gematigde en de felle. De stro
ming van de feilen ging van het prin
cipe uit, dat de voorbereiding van de
revolutie de belangrijkste taak was.
Haar vertegenwoordigers waren voor
zoveel mogelijk stakingen en manifes
taties, die tot kleine oproeren Uit
groeien. André Marty, de grote mén
van de internationale brigades tijdens
de Spaanse burgeroorlog en Tillon, de
leider van het communistische verzets
leger tijdens de bezetting, waren de
twee voorvechters van deze keiharde
stroming. Daartegenover stonden Duc-
los en Maurice Thorez, die veel soepe
ier zijn en wier politiek het nu is
om samen te werken met alle Fransen,
die nog niet principiële communisten
zyn. Thorez en Duclos hebben ook
niet actief aan de verzetsstrijd deelge
nomen.
Men heeft lange tijd gedacht, dat
Marty eigenlijk de grote man in de
partij was. Toen Maurice Thorez in
Rusland genezing ging zoeken van een
ernstige verlamming en Duclos in de
gevangenis werd gestopt, heeft Marty
waarschijnlijk geprobeerd zijn invloed
te vergroten. Maar Duclos kwam weer
terug en Thorez is weer zover beter,
dat hij volgende maand in Parijs ver
wacht wordt. Duclos heeft van de ge
legenheid gebruik gemaakt om zijn
oude vijand in de partij, Marty, klein
te krijgen. Daarbij moest Tillon ook
uit de partijleiding worden gezet. Het
was immers al lang bekend, dat Tillon
met zijn tienduizenden oud-illegale
strijders een soort partijtje wilden
vormen in de grote partij en dat hij
dit hem trouw gebleven legertje ge
bruikte om zijn ideeën kracht bij te
zetten. Tillon vond de politiek van
Duclos ook veel te burgerlijk en hij
heeft dat een paar keer vrij duidelijk
gezegd. Beide figuren zijn nu in het
openbaar geblameerd en gedegradeerd.
Do Franse kranten hebben er pagina's
vol over geschreven. Hoe zullen de ge
wone leden op deze maatregelen tegen
twee van hun populairste leiders re
ageren? Zullen Marty en Tillon schuld
bekennen of bestaat er een kans op
Titoïsme in Frankrijk? Uit de eerste
reacties blijkt wel, dat vele militanten
geschrokken zijn van deze zuivering
tegen twee mensen, die heel hun levert
voor het cummunisme hebben gestre
den.
HE Parijse winkeliers en de markt-
kooplieden zijn erg boos, omdat de
regering hen verplicht bij hun artike
len twee prijzen te publicéren: de prijs
die zij voor het artikel betaald heb
ben en de prijs, die zij ervoor vragen
Loopt men over de markt, waar allé
Parisiennes hun inkopen komen doen,
dan kan men meteen zien, wat de bo
terboer op zijn boter verdient. Zijn de
winsten te groot, dan protesteren de
klanten. De consumenten hebben deze
dubbele prijsvermeldingen toegejuicht,
maar de winkeliers zijn heel erg ver
ontwaardigd. Zy vinden het helemaal
niet prettig, dat men hun winsten zo
precies kan uitrekenen. Zy menen, dat
het publiek niet kan bepalen, wat een
redelijke en wat een te hoge winst
is Maar de staat zegt. dat bonafide
kooplui van deze maatregel niets te
vrezen hebben.