ONZE KINDERKRANT,
Zevenentwintig punten
DE VERMISTE OORRING
3o6y
PARELS EN NOG WAT
r
Wat de post bracht
„Start" brengt hun werken
tot het Nederlandse volk
Pim.Pam.Pomin hel nieuwe huis
Kon. subsidie 1953
toegekend
ONS HOEKJE
DE VERSTROOIDE
PROFESSOR
£uiüel emó ttaaA
Het Radioprogramma
Stimulans voor jonge kunstenaars
Ministerie organiseert reizende exposities
Frisse en levendige
collectie werken
PATRICIA WENTWORTH
Tentoonstelling van prenten
en tekeningen
MeeSfat!
■IIUinilMIflllSlfflM
BESTE KINDEREN,
Ook deze week rolden er weer ette
lijke briefjes in mijn bus. Gezellig,
hoor, ik hoop, dat het er de volgende
keer nog meer zullen zijn. Ik heb nog
lang niet genoeg neven en nichten,
weten jullie. Hoe meer zielen hoe meer
vreugd. Maar ik begrijp wel, dat het
droge, koude weer van de laatste dagen
jullie naar buiten lokt. En dan ben je
natuurlijk daarna te moe om mij nog
te schrijven of de oplossingen van de
raadsels in te sturen. Maar de stroom
wast steeds aan en mijn familie is nu
al over tal van plaatsen verspreid.
Het is heel gemakkelijk om lid van
die familie te worden. Je schrijft maar
aan
TANTE PAULIEN, Bureau v. d. blad.
Jullie hebben natuurlijk in een win
kel wel eens een halsketting zien lig
gen, gemaakt van parels. Het zijn
ronde, wit-achtige kralen, die prachtig
kunnen glanzen. Nu weet ik helemaal
niet of dat parelsnoer dat jullie gezien
hebben écht was, want er zijn véél na
maak parels en daar wilde ik het nu
eens over hebben. Een echte parel
komt uit de parel-oester. Deze oesters
zien er uit als twee grote schelpen die
op elkaar liggen en ze groeien op de
bodem van de zee. Nu weten wel eens
kleine, wormachtige diertjes tot in die
oesters door te dringen, maar de oes
ter zelf tracht deze indringers te ver
nietigen en omgeeft ze met een dun
laagje afscheidsel. Na verloop van tijd
wordt het omhulsel, om het kleine
Boven in de teke
ning zien jullie 27
punten staan en on
der ieder punt een
nummer. Op de plaats
van de punten moe
ten letters komen
en alle letters bij
elkaar vormen een
bekend spreekwoord.
Wélke letters jullie
moeten invullen
blijkt uit de tien
tekeningen er onder.
Iedere tekening stelt
een woord voor van
vier letters. Je zet
dus onder de eerste
tekening het woord
dat het plaatje voor
stelt. De vier letters
hebben nu vanzelf een
nummer en nu kun je
meteen de eerste vier
letters van het spreek
woord invullen. Ga
zo door totdat alle
punten zijn ingevuld
en het spreekwoord
is er.
t pp
>6 IIS 19 1o 21 22 2<i 2f «6 7}
wormpje heen, groter en groter totdat
het een fonkelende parel is. Het is
begrijpelijk dat de ene parel groter
wordt dan de andere en zodoende kun
nen er prachtige snoeren van parels
van aflopende grootte van gemaakt
worden, snoeren die héél veel geld kos
ten. Je zult dat begrijpen als je weet
dat het opduiken van de oesters al een
levensgevaarlijk werk is en dat er op
de duizenden oesters die naar boven
komen maar enkele parels worden ge
vonden.
Een Japanner kwam daarover eens
in gesprek met een geleerd man en
samen kwamen ze op het idee te pro
beren of het niet mogelijk was deze
parels kunstmatig te kweken. De ge
leerde man had niet de tijd om daar
lang mee te experimenteren maar de
Japanner wel. Jarenlang werkte hij
aan het nieuwe idee. In ondiep water
liet hij pareloesters groeien. Waren de
oesters groot genoeg, dan deed hij er
kleine kogeltjes in (een heel moeilijk
werk omdat de oesters niet openge
maakt mochten worden) en wachtte af.
Zijn moeite werd beloond. De oesters
omgaven ook de kleine kogeltjes met
de parelachtige laag en.... er was een
nieuwe weg gevonden om aan parels
te komen. Natuurlijk zijn de parel
snoeren die nu uit het bedrijf van de
Japanner komen óók echt hoewel
lang niet zo kostbaar.
De Japanner, die als arm man .begon
is nu erg rijk en iedere vrouw zal trots
zijn op een parelsnoer dat door hem
werd vervaardigd.
Als Janneman voor moedertje
een pondje zout moet kopen,
dan komt hij heel erg vaak met
[meel
of rijst naar huis toe lopen.
En janneman kan twintig keer
de kamerdeur uit gaan
Hij laat dan minstens achttien
[keer
de deur wijd open staan!
En Janneman heeft ook een fiets
die hoort 's nachts in de schuur.
Jan laat zijn kar steeds buiten
[staan
tegen het muurtje van de buur.
Jan vergeet zijn tas met boeken
Links en rechts slingert zijn goed.
Jan denkt graag aan alle dingen
behalve aan dat, wat hij doet
Jan weet nooit eens iets te vinden
Hij is verstrooid van vroeg tot laat.
Alleen.... zijn mond is gauw
[gevonden
als het over snoepen gaat!
Een goede oplossing van het raadsel
van 10 October kreeg ik nog van Dikc
Chatillon uit Alkmaar. Jouw eigen
raadsel zal ik bewaren, hoor. En mis
schien zal ik het nog wel eens plaat
sen. In ieder geval hartelijk dank.
Van Marietje Hoekstra uit Schellink-
hout ontving ik alweer een gezellig
briefje. Is de verkoudheid al over? De
oplossing van je raadsel was best,
hoor, alleen vind ik „brandnetel" beter
dan „maan", maar ook dat is knap ge
vonden. Wat zul jij dik geworden zijn,
zeg. Je moeder kende je zeker bijna
niet terug!
Lellie van Lcijen uit Obdam belooft
ook een trouwe nicht te worden. Van
haar kreeg ik namelijk de vorige keer
ook al een briefje. Het is leuk je naam
in de krant te zien, hè Nellie? Het
postpapier met het gouden randje vind
ik erg mooi. Je grote broer mag je
best helpen, hoor, als je de raadsels
niet kunt vinden. Je oplossing was
werkelijk keurig.
Daar was dan wëer WilJfe Philipsen
uit Den Helder met haar snoezig post
papier. Je oplossing was niet helemaal
goed. Ik kan me best voorstellen, dat
je moeite had met het raadsel. Leuk.
dat je tóen instuurde. Doe je de vol
gende keer weer mee en dan misschien
met een heleboel vriendjes en vrien
dinnetjes, die je naam in de krant
lazen?
TANTE PAULIEN.
OPLOSSING VAN HET RAADSEL
Raadsel. Rookvlees, nat, brandnetel,
aardbol, kaars, bedsteden, schotel.
Miesje zag eens jongens
bezig
Met een spelletje op
straat.
Ze legden neer een
beurs aan 'n touwtje
En bukte je....
dan was 't te laat.
„Dat doe ik ook",
dacht 't kleine guitje-
Een oude beurs had ze
al gauw.
Ze deed er snel
twee gulden geld in
En bond er aan een
heel dun touw.
Ze legde de beurs neer
op haar paadje.
Kroop daarna weg
achter een muur.
Ze hield het touwtje
stenig vast.
Daar naderde Pa Spits,
haar buur..,.
„Aha, een beurs!",
riep Pa Spits blij,
„Die laat 'k niet
liggen hoor!":
En voor dat Miesje
trekken kon,
Knipte hij het touwtje
door.
De arme muis had weer
eens pech,
Ze huilde van spijt,
De beurs zat nu in
buurmans zak,
Mies was twee gulden
kwijt!
CONCERTINO VOOR HOORN
EN ORKEST van Paul Hinde-
mith. Hindemith is een der merk
waardigste figuren uit de heden
daagse Duitse muziek. In vele
opzichten heeft hij baanbre
kend gewerkt, ook in het ge
bruik van de orkestinstrumen
ten. Een voorbeeld hiervan is
dit concertino, dat een der weinige
solo-werken voor hoorn is. Het
programma bevat verder een
symphonie van de Finse compo
nist Jean Sibelius, welke natio
nale klanken aan sterke invloeden
der Duitse romantiek paart. (Za
terdag 16.30 uur over Hilversum
II, 298 m)
ZATERDAG 25 OCTOBER
HILVERSUM I, 402 m.: 7.00—24.00
KRO. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram.muziek.
7.45 Morgengebed en Liturgische kalen
der. 8.00 Nieuws. 8.15 Gram.muziek. 9.00
Voor de hulsvrouw. 9.35 Waterstanden.
9.40 Gram.muziek. 10.00 Voor de kleuters.
10.15 Gram.muziek. 11.00 Voor de zieken.
11.45 Gram.muziek. 12.00 Angelus. 12.03
Gram.muziek. (12.30—12.33 Land- en Tuin-
bouwmededelingen.) 12.55 Zonnewijzer.
13.00 Nieuws en Katholiek nieuws. 13.20
Lunchconcert. 14.00 Boekbespreking. 14.10
Gram.muziek. 14.20 Engelse les. 14.40
Amateurprogramma. 15.15 Kroniek van
Letteren en Kunsten. 15.55 Gemengd koor.
16.20 Gram.muziek. 16.30 „De Schoonheid
van het Gregoriaans". 17.00 Voor de
jeugd. 18.00 Zang. 18.15 Journalistiek
weekoverzicht. 18.25 Lichte muziek. 18.45
Buitenlandse correspondenties. 19.00
Nieuws 19.10 Gram.muziek. 19.20 Farle-
mentsovcrzicht. 19.30 Gram.muziek. 20.25
De gewone man zegt er 't zijne van. 20.30
Lichtbaken", causerie. 20.50 Thuisfront
Tombola. 21.00 Gevarieerd programma.
21.50 Actualiteiten. 22.00 Amusements
muziek. 22.30 „Wij luiden de Zondag bi'.
HILVERSUM II, 298 m.: 7.00 VARA,
1000 VPRO, 10.20 VARA, 19.30 VPRO,
20.00-24.00 VARA. - 7.00 Nieuws. 7.10
Gramplaten. 7.15 Ochtendgymnastiek.
7.30 Gram.muziek. 8.00 Nieuws en weer
berichten. 8.18 Gram.muziek. 8.30 Orgel-
«nel 8 55 Voor de huisvrouw. 9.00 Gram.
muziek 10.00 „Tijdelijk uitgeschakeld
causerie. 10.05 Morgenwijding. 10.20 Voor
de arbeiders in de continubedrijven.
11.35 Kamermuziek. 12.00 Gram.muziek.
12.30 Land- en Tutnbouwmededelingen.
12 33 Gram.muziek. 13.00 Nieuws. 13.
Commentaar. 13.20 Accordeonmtóek.
13.35 Radioweekjournaal. 14.20 Piano
snel 14-35 Gronings programma. 15,00
APmateursprogramma. 15.30 VeUighe ds-
kwartlertje 15.45 Dansmuziek. 16.15
Sportpraatje. 16.30 ^io Philharmonisch
Orkest en solist. 17.15 Voor
18.00 Nieuws. 18.15 Vara-varla. 18.20 Film
programma. 18.40 Regeringsuitzending
Zoeklicht op de Westerse Defensie
1900 Artistieke Staalkaart 19.30 ■•Patisc'
partout", causerie. 19.40 „Het Oude
tament ln deze tijd", causerie. 19.55
..Deze week", causerie. 20.00 N'®™5
20.05 Gevarieerd programma. 22.00 Socia-
Itetisch commentaar. 22.15 Weense mu-
22.40 „Onder de Pannen", hoorspel.
Gisteren zijn de namen bekend ge
maakt van de gelukkigen, aan wie
voor het jaar 1953 de koninklijke sub
sidie voor vrije schilderkunst, op voor
stel van de jury voor de koninklijke
subsidie onder voorzitterschap van
Matlhieu Wiegman, zijn toegekend. Het
zijn in volgorde door de jury opgesteld:
Co Westerik, Den Haag; Rudy Bier
man, Arie Kater, Frans Nols, Pierre
van Soest en H. M. M. op de Laak, al
len uit Amsterdam. Van hen heeft
Frans Nols thans voor de derde maal
de koninklijke subsidie, die inhoudt,
dat deze jonge kunstenaars zich een
jaar lang onbezorgd aan hun studie
kunnen wijden, behaald. De leeftijds
grens was ditmaal 31 jaar.
Het werk van deze zes bekroonde
schilders zal deel uitmaken van de rei
zende tentoonstelling, welke onder
auspiciën van het ministerie van On
derwijs, Kunsten en Wetenschappen
van 1 November af door het land zal
trekken. Het was gisteren dan ook in
de collectie opgenomen, welke ter be
zichtiging door de pers in het gebouw
van de Rijksacademie voor Beeldende
Kunsten te Amsterdam was uitgestald.
Uitzondering hierop maakte het schil
derwerk van Co Westerik, dat elders
werd geëxposeerd. Deze jongeman
won verleden jaar de Marisprijs van
de gemeente Den Haag met een „Vis
vrouw", waarover nog al het een en
ander te doen is geweest. We moeten
ons een oordeel hierover thans voor
behouden. Dat de jury het het beste
achtte van alle inzendingen, zegt ons
helaas weinig.
Het werk van Rudy Bierman ver
toont een sympathieke schilderwijze en
is goeddeels vrij van het modieuze ge
doe. dat zoveel werk van jonge schil
ders ontsiert Deze schilder heeft ech
ter node zijn vorm. noch zijn techniek
gevonden, hetgeen het sterkst blijkt uit
het weinig fraaie zittende naakt. Zijn
jongen met vogeltjes is veel beter.
Ary Kater leverde schilderijen in, die
zeer somber en niet buitengewoon
fraai van kleur zijn. Zijn originele
compositie maakt voor ons gevoel ech
ter veel goed, al zullen zijn tekenin
gen, die we evenmin hebben gezien als
die van de andere bekroonden, maar
die bij de beoordeling wel hebben
meegewogen, zware argumenten moe-
tAdvertentie, mg. Med.)
ten opleveren om de onderscheiding te
wettigen. Het schilderwerk doet dat
naar onze mening niet in alle opzich
ten. Frans Nols maakte enige schilde
rijen, die uitermate sterk aan Cezanne
herinneren, door de wijze waarop ze
zijn gecomponeerd en uitgevoerd. De
kieur is zeer beschaafd en iaat aange
name herinneringen achter. Pierre van
Soest leverde een doek in, waarvan we
met geen mogelijkheid de waarde heb
ben kunnen inzien. Het schijnt dat hier
de tekeningen bij de jury de doorslag
hebben gegeven. Het enige opmerkelij
ke in de collectie van deze jongeren
was het mooie werk van Op de Laak,
dat in betrekkelijk klein formaat is
uitgevoerd en in grote vlakken op het
doek is geborsteld. Van W.
87. „En dan ten tweede", l8in„gT<-Jl??T
door Morgen gaat U naar boer Krel s.
U wéét/wa'ar hij woont. Die arme man
is al lang ziek en niet in staat de pacht
te betalen. U schenkt hem die pacht
kwijt en bovendien laat U vijftig gul
den achter!' „Vijftig gulden? fhreeuw-
de de baron ontzet. „En of. Vyitig
gulden. Geen cent minder nep Pom
bars. „En denk er om, U geeft het hem
niet. Nee, U laat het stilletjesj achter,
om te laten zien, dat U een stille we
doener bent, die al die tijd hier^ïn het
dorp verkeerd begrepen is „Maar ik
heb geen vijftig gulden.... wilde de
baron zeggen, maar Pom legde hem
met één gebaar het zwijgen op. „u
doet het. of anders breng ik boer Kie-
lis morgen honderd gulden enUu
Uw schatkist. Dan zal ik boer Krcli»
eens laten zien, dat U....". „Nee, nee"
viel de baron hem zenuwachtig in d'
rede. „Ik zal het wel doen. Ik beloof
het". „Goed, dan verdwijn ik nu. ik
val om van de slaap eerlijk gezegd1'
Het was waar, dat Pom zijn ogen nain
net waa vgt u u
welijks meer kon openhouden. Het was
ook zo'n fantastische lange nacht ge.
weest. De baron verwonderde zich ner.
woon nvpr TTii vnnri hot Vw>r\i
WLCöli -L^V vl IJ
gens meer over. Hij vond het heel ge I
woon, dat zijn BETEItE-IK las: van
slaap had. Zelf kroop hij ook het liefst
onder de dekens en dan maar heel dien
om die gehate stem niet meer te hol
renEn tien minuten later slopen
drie kleine sprookjes de keldertrap af
(Van onze redacteur beeldende kunsten)
70UDEN we niet eens wat meer kunnen doen voor onze jonge schilders?"
vroeg de Bergense kunstenaar Matthieu Wiegman, voorzitter van de jury
voor het Koninklijk Subsidie, enige maanden geleden aan dr R. N. A. Vroom,
hoofd van de afdeling Kunsten van het ministerie van Onderwijs, Kunsten en
Wetenschappen. „Zeker kunnen we dat. Maar waar zijn dan die jongeren?" was
de wedervraag. Er werd even over doorgepraat en het slot was, dat de jury zich
nader over deze kwestie zou beraden. Dit geschiedde en zo kon zij na korte tijd
met een uitgewerkt plan naar de toenmalige staatssecretaris, mr Cals gaan.
Thans kan, onder de naam „Start" een stijgbeugel worden verleend aan een
groep talentvolle jonge sehilders. Twee reizende tentoonstellingen van hun werk
zullen van Middelburg uit een tournee door ons land maken en daarbij ongeveer
twintig plaatsen aandoen.
LIET initiatief we hebben er reeds
eerder melding van gemaakt is
voor deze jongeren van waarde. Zo
vaak immers verdwijnen op zichzelf
talentvolle jonge kunstenaars naar het
tweede of derde plan. De tentoonstel
lingen brengen in hoofdzaak het werk
van de „grote" maóneh. wier reputatie
reeds gevestigd is. „Start" haalt nu ook
hen eens naar voren en geeft hun een
kans, bekendheid te verwerven.
Velen hebben de waarde van dit ini
tiatief begrepen. Zo kon het geschie
den, dat een der condities van het mi
nisterie grif werd vervuld. De jonge
kunstenaars zouden onder het algemeen
toezicht van de Koninklijke jury zelf
een actief aandeel in de organisatie en
óe voorbereiding van de exposities moe
ten nemen. Da is gebeurd. De inzen
ders hebben volledige medewerking
verleend aan de uitvoering van het plan
en onder andere vele goede affiches
ontworpen.
Verder zijn er uiteraard vele werken
ingezonden. Het aantal had misschien
nog groter kunnen zijn; maar vele jonge
kunstenaars lijden sterk onder de al
gemene misère van deze tijd. Niettemin
is er een collectie schilderijen bijeenge
bracht. die na selectie door de jury een
honderdtal opleverde, dat mocht worden
beschouwd als een waardige vertegen
woordiging van wat er op het ogenblik
in ons land op het gebied der schilder
kunst gaande is. Men is daarbij uitge
gaan van een leeftijdsgrens van onge
veer veertig jaar.
jyiIDDELBURG heeft gelijk gezegd de
'primeur van deze expositie. Hier zal
eeii selectie uit de collectie van hon
derd worden getoond. Daarna wordt
deze in twee gelijkwaardige delen ge
splitst, die ieder haar eigen weg door
het land zullen gaan. Het programma
voor deze tochten staat nog niet geheel
DOOR.
17
„Beste Frank", zei juffrouw Silver,
„ik ben absoluut niet van plan, naar
huis te gaan. Er is te veel tijd ver
knoeid en als er iets te vinden is, moet
het zonder verder uitstel ook gevon
den worden".
Na deze woorden liepen ze samen
voort over een pad, dat eens met vlakke
stenen geplaveid was, maar nu over
woekerd door dik mos en glibberig.
Het huis rees recht vóór hen op, met
nog onbeschadigd dak, vensters aan
weerskanten van de deur, twee boven
en twee beneden en twee kleine gevel
spitsen, die het geheel bekroonden. Of
de legende over Edward Brand en de
op tovenaars jagende volksmenigte, die
hier een paar honderd jaar geleden zou
hebben huisgehouden, al dan niet waar
heid bevatte, zij daargelaten, maar een
feit was, dat geen enkel venster nog
ruiten bezat. De spookachtige openin
gen staarden als dode ogen in de woes
tenij, die het gebouw omringde en ver
hoogden nog de lugubere totaal-indruk.
De voordeur hing uit de hengsels ge
rukt, nog schuin tussen de deurspijlen
in alsof ze tot haar laatste ogenblik het
huis tegen indringers wilde bescher
men. Die zware eikenhouten deur zou
zeker niet gemakkelijk voor druk van
buiten wijken.
Juffrouw Silver en Frank liepen om
het huis heen en vonden daar een, half
door opschietende heesters verborgen
opening. Frank ging voorop en hield
het struikgewas voor zijn metgezellin
op zijde.
„Pas op", waarschuwde hij, „misschien
zijn er gaten in de vloer".
Dit was niet het geval, want de vloer
bestond uit soortgelijke stenen als het
pad. Blijkbaar waren ze nu in een keu
ken, waar spinnewebben van de balken
hingen en allerlei afval onder het stof
der jaren lag te vergaan.
Intussen was er géén stof op de ste
nen tussen de deur, waardoor zij waren
binnengetreden en de lege deuropening
aan de andere kant van het vertrek. De
plavuizen waren over een breedte van
plm. drie voet schoongeveegd. De twee
onderzoekers volgden dit gereinigde
pad tot ze in een gang kwamen, waar
Frank het nodig vond, zijn nklantaarn
aan te steken. Deze nauwe en kille
gang leidde naar de voordeur en vlak
bij die deur zagen ze een trap, waar
het stof weer zo zacht en dik als een
wollen vloertapijt op lag. Tussen die
trap en de half vernielde voordeur be
vonden zich twee smalle deuropenin
gen, de ene zonder deur en met ver
zakte post, de andere met onbescha
digde en gesloten deur. Toen Frank
Abbott, zorg dragend ze niet met de
blote hand aan te raken, de klink op
lichtte, ging de deur heel gemakkelijk
open.
Frank bleef even op de drempel staan
en wierp een blik op de scharnieren.
Plotseling riep hij uit: „Ze zijn nieuw!
Ziet u maar, de deur is oud, maar de
scharnieren zijn nieuw! De deur was er,
evenals de andere, uitgerukt, maar
iemand heeft de moeite genomen, om
ze op te lappen".
Hij trad binnen, liet het lantaarnlicht
in het rond spelen en wendde zich toen
om, opdat juffrouw Silver zou kunnen
passeren.
„Alles in orde.... hier zijn geen lij
ken", riep hij uit.
Als de lantaarn er niet gew,eest was,
zou het donker in de kamer zijn geble
ven, daar het kleine venster totaal ge
blokkeerd werd door een van de losge
rukte deuren, die er tegen leunde en
als luik dienst deed. Blijkbaar om
's avonds elke lichtschijn naar buiten
af te snijden, was de tussenruimte nog
opgevuld met proppen papier, wat
Frank Abbott de opmerking ontlokte,
dat iemand het vertrek tegen alle „ver
lichting''* bestand had willen maken.
Toen de lantaarn op de haard richtend,
voegde hij erbij; „De vent heeft ook
nog een vuurtje gestookt. Kijkt u maar
haar dat verkoolde hout., dat is hier
niet aldoor geweest sinds zeventien
honderd-zoveel".
Weer verplaatste de lichtstraal zich
en in zijn schijnsel zag men een paar
zakken bij wijze van haardkleedje,
maar ook een zware eikenhouten stoel,
oud maar stevig. Op één plaats was die
stoel gerepareerd; het nieuwe hout stak
scherp af tegen het oude. De zitting
was bedekt met varenbladeren en stro,
waarover een deken lag gespreid. Na
der toekijkend, konden juffrouw Silver
en Frank hun ogen nauwelijks gelo
ven. Het was een militaire deken!
HOOFDSTUK IX
Bij wat verder onderzoek in het
Houtvestershuis vond Frank Abbott
geen enkel lijk. Hij had wel de zeker
heid, dat Mary Stokes de plek in pa
niek ontvlucht was. maar miste enige
aanwijzing omtrent de oorzaak van die
paniek. Een andere zekerheid was, dat
iemand het huis had gebruikt. Iemand,
vast, maar zeker is in elk geval, dat
Alkmaar een van de collecties te zien
zal krijgen.
De exposities krijgen een bijzonder
instructief karakter, doordat in elk der
bezochte plaatsen een lid van de Ko
ninklijke jury tijdens haar duur twee
maal een inleiding gevolgd door een
rondgang zal houden en aldus de be
zoekers duidelijk zal maken wat de be
tekenis van deze schilderijen is.
Het ministerie heeft nog andere plan
nen. Kortelings is het bedrag voor aan
kopen met -de helft verhoogd tot
75.000 Dat is nog geen bedrag waar
mee je de wereld kunt redden, om met
dr Vroom te spreken, maar de verho
ging bewijst de goede wil. Het geld zal
op tweeërlei wijze worden besteed. Een
deel ervan komt ter beschikking van
een aankoopcommissie van museum
directeuren, die werken van gevestigds
die zich de moeite had gegeven, een
deur weer op haar plaats te brengen,
een kamer ietwat bewoonbaar te ma
ken en, voor eigen veiligheid, het ven
ster volkomen af te sluiten. Zonder na
dere gegevens kon men allicht tot de
slotbom komen, dat Mary hier een aan
bidder had ontmoet, maar hoe afkeu
renswaardig dit uit moreel oogpunt ge
zien ook mocht zijn, misdadig was het
geenszins en een brigadier-detective
van Scotland Yard had er dan ook niets
mee te maken. Frank wist evenmin te
verklaren, of en zo ja welk verband
er bestond tussen het gruwelijke
spookverhaal over een vermoord meisje
en het geen hij zelf had geconstateerd
noch of dit verhaal ook betrekking had
op de te Hampstead vermiste logée. De
ontbrekende oorring was en bleef
spoorloos verdwenen. Aldus de Ietwat
negatieve resultaten van een uiteraard
nogal vluchtig onderzoek.
„De kamer moet een hele collectie
vingerafdrukken bevatten en voor we
die zwart op wit hebben, mag er niets
hier veranderd worden. Laat ons nu
naar huis gaan. Ik zal Smith opzoeken
en hem vragen, of hij zijn gereedschap
mee wil brengen".
Na de lunch deed juffrouw Silver
een dutje in een zeer gemakkelijke
leunstoel op haar slaapkamer, Fitink
>ueT met inspecteur
ömith uit Lento» en haar vriendelijke
gastvrouw had een kleine theevisite
gearrangeerd. „Mag lk u voorstellen
juffrouw Alvina Grey, de dochter van
onze vroegere dominee. En mevrouw
w2»w"StM V-n on5e dokter, Cyril
Wingfield Monica zei er niet bij, dat
het theepartijtje In elkaar gezei was
op verzoek van haar neef, Frank
"Bïfngt de grootste kletskousen
van het dorp maar bij elkaar en als ze
soms lauw in het praten zijn. vuurt u
ze dan wat aan".
(Wordt vervolgd)
moderne schilders zal aanschaffen. Een
tweede commissie zal, bijgestaan door
de Koninklijke jury, werkert van jon
geren kunnen kopen.
QP het welslagen van de reizende ex-
posities, die van 1 November 1952
tot de zomer van 1953 onderweg zullen
zijn, heeft men goede hoop. Voor zover
men in deze tijd nog goede verwachtin
gen kan hebben, zijn deze door het peil
van de collectie wel gewettigd, dunkt
ons. Het peil is niet geniaal, maar to?h
wel zeer behoorlijk. We hebben de doe
ken Donderdag in het gebouw van de
Rijksacademie voor Beeldende Kunsten
te Amsterdam kunnen zien en kregen
de indruk, dat hier een fris en levendig
geheel is verkregen. Fris, omdat er zo
plezierig en fris van de lever wordt ge
schilderd en levendig, omdat hier niet
één richting uitsluitend aan het woord
is, maar vele facetten worden belicht.
Van de afzonderlijke Inzendingen zou
veel kunnen worden gezegd. We zulle®
de besprekingen hiervan echter op
schorten totdat Alkmaar met een be
zoek wordt vereerd. We vermelden
slechts nog, dat uit Noord-Holland tot
inzending zijn uitgenodigd de schilders
Henk van den Idsert en David Kouwe-
naar uit Bergen, D. C. Breed uit Kol-
horn en Chr. van Geel en Dirk Trap u't
Schoorl. Van de eerste twee en de laat
ste hebben we ook inderdaad schilde
rijen gezien.
In de tentoonstellingszalen van het
prentenkabinet in het Rijksmuseum
(rechter hoofdingang) wordt tot 15 De
cember a.s. een tentoonstelling gehou
den van tekeningen en prenten van
Marius Bauer, George Hendrik Breit-
ner, Isaac Israels, Floris Verster en Wil
lem Witsen.
MEESTER'S
yukÊk
HET FIJNE
SAKSISCHE
leverworstje
ftieel.. TneeSt
VlUSWARÉNFABRIEK I MEESTER N V. WUHE
(Advertentie, ing.