ONZE KINDERKRANT, Zevenentwintig punten DE VERMISTE OORRING 3o6y PARELS EN NOG WAT r Wat de post bracht „Start" brengt hun werken tot het Nederlandse volk Pim.Pam.Pomin hel nieuwe huis Kon. subsidie 1953 toegekend ONS HOEKJE DE VERSTROOIDE PROFESSOR £uiüel emó ttaaA Het Radioprogramma Stimulans voor jonge kunstenaars Ministerie organiseert reizende exposities Frisse en levendige collectie werken PATRICIA WENTWORTH Tentoonstelling van prenten en tekeningen MeeSfat! ■IIUinilMIflllSlfflM BESTE KINDEREN, Ook deze week rolden er weer ette lijke briefjes in mijn bus. Gezellig, hoor, ik hoop, dat het er de volgende keer nog meer zullen zijn. Ik heb nog lang niet genoeg neven en nichten, weten jullie. Hoe meer zielen hoe meer vreugd. Maar ik begrijp wel, dat het droge, koude weer van de laatste dagen jullie naar buiten lokt. En dan ben je natuurlijk daarna te moe om mij nog te schrijven of de oplossingen van de raadsels in te sturen. Maar de stroom wast steeds aan en mijn familie is nu al over tal van plaatsen verspreid. Het is heel gemakkelijk om lid van die familie te worden. Je schrijft maar aan TANTE PAULIEN, Bureau v. d. blad. Jullie hebben natuurlijk in een win kel wel eens een halsketting zien lig gen, gemaakt van parels. Het zijn ronde, wit-achtige kralen, die prachtig kunnen glanzen. Nu weet ik helemaal niet of dat parelsnoer dat jullie gezien hebben écht was, want er zijn véél na maak parels en daar wilde ik het nu eens over hebben. Een echte parel komt uit de parel-oester. Deze oesters zien er uit als twee grote schelpen die op elkaar liggen en ze groeien op de bodem van de zee. Nu weten wel eens kleine, wormachtige diertjes tot in die oesters door te dringen, maar de oes ter zelf tracht deze indringers te ver nietigen en omgeeft ze met een dun laagje afscheidsel. Na verloop van tijd wordt het omhulsel, om het kleine Boven in de teke ning zien jullie 27 punten staan en on der ieder punt een nummer. Op de plaats van de punten moe ten letters komen en alle letters bij elkaar vormen een bekend spreekwoord. Wélke letters jullie moeten invullen blijkt uit de tien tekeningen er onder. Iedere tekening stelt een woord voor van vier letters. Je zet dus onder de eerste tekening het woord dat het plaatje voor stelt. De vier letters hebben nu vanzelf een nummer en nu kun je meteen de eerste vier letters van het spreek woord invullen. Ga zo door totdat alle punten zijn ingevuld en het spreekwoord is er. t pp >6 IIS 19 1o 21 22 2<i 2f «6 7} wormpje heen, groter en groter totdat het een fonkelende parel is. Het is begrijpelijk dat de ene parel groter wordt dan de andere en zodoende kun nen er prachtige snoeren van parels van aflopende grootte van gemaakt worden, snoeren die héél veel geld kos ten. Je zult dat begrijpen als je weet dat het opduiken van de oesters al een levensgevaarlijk werk is en dat er op de duizenden oesters die naar boven komen maar enkele parels worden ge vonden. Een Japanner kwam daarover eens in gesprek met een geleerd man en samen kwamen ze op het idee te pro beren of het niet mogelijk was deze parels kunstmatig te kweken. De ge leerde man had niet de tijd om daar lang mee te experimenteren maar de Japanner wel. Jarenlang werkte hij aan het nieuwe idee. In ondiep water liet hij pareloesters groeien. Waren de oesters groot genoeg, dan deed hij er kleine kogeltjes in (een heel moeilijk werk omdat de oesters niet openge maakt mochten worden) en wachtte af. Zijn moeite werd beloond. De oesters omgaven ook de kleine kogeltjes met de parelachtige laag en.... er was een nieuwe weg gevonden om aan parels te komen. Natuurlijk zijn de parel snoeren die nu uit het bedrijf van de Japanner komen óók echt hoewel lang niet zo kostbaar. De Japanner, die als arm man .begon is nu erg rijk en iedere vrouw zal trots zijn op een parelsnoer dat door hem werd vervaardigd. Als Janneman voor moedertje een pondje zout moet kopen, dan komt hij heel erg vaak met [meel of rijst naar huis toe lopen. En janneman kan twintig keer de kamerdeur uit gaan Hij laat dan minstens achttien [keer de deur wijd open staan! En Janneman heeft ook een fiets die hoort 's nachts in de schuur. Jan laat zijn kar steeds buiten [staan tegen het muurtje van de buur. Jan vergeet zijn tas met boeken Links en rechts slingert zijn goed. Jan denkt graag aan alle dingen behalve aan dat, wat hij doet Jan weet nooit eens iets te vinden Hij is verstrooid van vroeg tot laat. Alleen.... zijn mond is gauw [gevonden als het over snoepen gaat! Een goede oplossing van het raadsel van 10 October kreeg ik nog van Dikc Chatillon uit Alkmaar. Jouw eigen raadsel zal ik bewaren, hoor. En mis schien zal ik het nog wel eens plaat sen. In ieder geval hartelijk dank. Van Marietje Hoekstra uit Schellink- hout ontving ik alweer een gezellig briefje. Is de verkoudheid al over? De oplossing van je raadsel was best, hoor, alleen vind ik „brandnetel" beter dan „maan", maar ook dat is knap ge vonden. Wat zul jij dik geworden zijn, zeg. Je moeder kende je zeker bijna niet terug! Lellie van Lcijen uit Obdam belooft ook een trouwe nicht te worden. Van haar kreeg ik namelijk de vorige keer ook al een briefje. Het is leuk je naam in de krant te zien, hè Nellie? Het postpapier met het gouden randje vind ik erg mooi. Je grote broer mag je best helpen, hoor, als je de raadsels niet kunt vinden. Je oplossing was werkelijk keurig. Daar was dan wëer WilJfe Philipsen uit Den Helder met haar snoezig post papier. Je oplossing was niet helemaal goed. Ik kan me best voorstellen, dat je moeite had met het raadsel. Leuk. dat je tóen instuurde. Doe je de vol gende keer weer mee en dan misschien met een heleboel vriendjes en vrien dinnetjes, die je naam in de krant lazen? TANTE PAULIEN. OPLOSSING VAN HET RAADSEL Raadsel. Rookvlees, nat, brandnetel, aardbol, kaars, bedsteden, schotel. Miesje zag eens jongens bezig Met een spelletje op straat. Ze legden neer een beurs aan 'n touwtje En bukte je.... dan was 't te laat. „Dat doe ik ook", dacht 't kleine guitje- Een oude beurs had ze al gauw. Ze deed er snel twee gulden geld in En bond er aan een heel dun touw. Ze legde de beurs neer op haar paadje. Kroop daarna weg achter een muur. Ze hield het touwtje stenig vast. Daar naderde Pa Spits, haar buur..,. „Aha, een beurs!", riep Pa Spits blij, „Die laat 'k niet liggen hoor!": En voor dat Miesje trekken kon, Knipte hij het touwtje door. De arme muis had weer eens pech, Ze huilde van spijt, De beurs zat nu in buurmans zak, Mies was twee gulden kwijt! CONCERTINO VOOR HOORN EN ORKEST van Paul Hinde- mith. Hindemith is een der merk waardigste figuren uit de heden daagse Duitse muziek. In vele opzichten heeft hij baanbre kend gewerkt, ook in het ge bruik van de orkestinstrumen ten. Een voorbeeld hiervan is dit concertino, dat een der weinige solo-werken voor hoorn is. Het programma bevat verder een symphonie van de Finse compo nist Jean Sibelius, welke natio nale klanken aan sterke invloeden der Duitse romantiek paart. (Za terdag 16.30 uur over Hilversum II, 298 m) ZATERDAG 25 OCTOBER HILVERSUM I, 402 m.: 7.00—24.00 KRO. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram.muziek. 7.45 Morgengebed en Liturgische kalen der. 8.00 Nieuws. 8.15 Gram.muziek. 9.00 Voor de hulsvrouw. 9.35 Waterstanden. 9.40 Gram.muziek. 10.00 Voor de kleuters. 10.15 Gram.muziek. 11.00 Voor de zieken. 11.45 Gram.muziek. 12.00 Angelus. 12.03 Gram.muziek. (12.30—12.33 Land- en Tuin- bouwmededelingen.) 12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nieuws en Katholiek nieuws. 13.20 Lunchconcert. 14.00 Boekbespreking. 14.10 Gram.muziek. 14.20 Engelse les. 14.40 Amateurprogramma. 15.15 Kroniek van Letteren en Kunsten. 15.55 Gemengd koor. 16.20 Gram.muziek. 16.30 „De Schoonheid van het Gregoriaans". 17.00 Voor de jeugd. 18.00 Zang. 18.15 Journalistiek weekoverzicht. 18.25 Lichte muziek. 18.45 Buitenlandse correspondenties. 19.00 Nieuws 19.10 Gram.muziek. 19.20 Farle- mentsovcrzicht. 19.30 Gram.muziek. 20.25 De gewone man zegt er 't zijne van. 20.30 Lichtbaken", causerie. 20.50 Thuisfront Tombola. 21.00 Gevarieerd programma. 21.50 Actualiteiten. 22.00 Amusements muziek. 22.30 „Wij luiden de Zondag bi'. HILVERSUM II, 298 m.: 7.00 VARA, 1000 VPRO, 10.20 VARA, 19.30 VPRO, 20.00-24.00 VARA. - 7.00 Nieuws. 7.10 Gramplaten. 7.15 Ochtendgymnastiek. 7.30 Gram.muziek. 8.00 Nieuws en weer berichten. 8.18 Gram.muziek. 8.30 Orgel- «nel 8 55 Voor de huisvrouw. 9.00 Gram. muziek 10.00 „Tijdelijk uitgeschakeld causerie. 10.05 Morgenwijding. 10.20 Voor de arbeiders in de continubedrijven. 11.35 Kamermuziek. 12.00 Gram.muziek. 12.30 Land- en Tutnbouwmededelingen. 12 33 Gram.muziek. 13.00 Nieuws. 13. Commentaar. 13.20 Accordeonmtóek. 13.35 Radioweekjournaal. 14.20 Piano snel 14-35 Gronings programma. 15,00 APmateursprogramma. 15.30 VeUighe ds- kwartlertje 15.45 Dansmuziek. 16.15 Sportpraatje. 16.30 ^io Philharmonisch Orkest en solist. 17.15 Voor 18.00 Nieuws. 18.15 Vara-varla. 18.20 Film programma. 18.40 Regeringsuitzending Zoeklicht op de Westerse Defensie 1900 Artistieke Staalkaart 19.30 ■•Patisc' partout", causerie. 19.40 „Het Oude tament ln deze tijd", causerie. 19.55 ..Deze week", causerie. 20.00 N'®™5 20.05 Gevarieerd programma. 22.00 Socia- Itetisch commentaar. 22.15 Weense mu- 22.40 „Onder de Pannen", hoorspel. Gisteren zijn de namen bekend ge maakt van de gelukkigen, aan wie voor het jaar 1953 de koninklijke sub sidie voor vrije schilderkunst, op voor stel van de jury voor de koninklijke subsidie onder voorzitterschap van Matlhieu Wiegman, zijn toegekend. Het zijn in volgorde door de jury opgesteld: Co Westerik, Den Haag; Rudy Bier man, Arie Kater, Frans Nols, Pierre van Soest en H. M. M. op de Laak, al len uit Amsterdam. Van hen heeft Frans Nols thans voor de derde maal de koninklijke subsidie, die inhoudt, dat deze jonge kunstenaars zich een jaar lang onbezorgd aan hun studie kunnen wijden, behaald. De leeftijds grens was ditmaal 31 jaar. Het werk van deze zes bekroonde schilders zal deel uitmaken van de rei zende tentoonstelling, welke onder auspiciën van het ministerie van On derwijs, Kunsten en Wetenschappen van 1 November af door het land zal trekken. Het was gisteren dan ook in de collectie opgenomen, welke ter be zichtiging door de pers in het gebouw van de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten te Amsterdam was uitgestald. Uitzondering hierop maakte het schil derwerk van Co Westerik, dat elders werd geëxposeerd. Deze jongeman won verleden jaar de Marisprijs van de gemeente Den Haag met een „Vis vrouw", waarover nog al het een en ander te doen is geweest. We moeten ons een oordeel hierover thans voor behouden. Dat de jury het het beste achtte van alle inzendingen, zegt ons helaas weinig. Het werk van Rudy Bierman ver toont een sympathieke schilderwijze en is goeddeels vrij van het modieuze ge doe. dat zoveel werk van jonge schil ders ontsiert Deze schilder heeft ech ter node zijn vorm. noch zijn techniek gevonden, hetgeen het sterkst blijkt uit het weinig fraaie zittende naakt. Zijn jongen met vogeltjes is veel beter. Ary Kater leverde schilderijen in, die zeer somber en niet buitengewoon fraai van kleur zijn. Zijn originele compositie maakt voor ons gevoel ech ter veel goed, al zullen zijn tekenin gen, die we evenmin hebben gezien als die van de andere bekroonden, maar die bij de beoordeling wel hebben meegewogen, zware argumenten moe- tAdvertentie, mg. Med.) ten opleveren om de onderscheiding te wettigen. Het schilderwerk doet dat naar onze mening niet in alle opzich ten. Frans Nols maakte enige schilde rijen, die uitermate sterk aan Cezanne herinneren, door de wijze waarop ze zijn gecomponeerd en uitgevoerd. De kieur is zeer beschaafd en iaat aange name herinneringen achter. Pierre van Soest leverde een doek in, waarvan we met geen mogelijkheid de waarde heb ben kunnen inzien. Het schijnt dat hier de tekeningen bij de jury de doorslag hebben gegeven. Het enige opmerkelij ke in de collectie van deze jongeren was het mooie werk van Op de Laak, dat in betrekkelijk klein formaat is uitgevoerd en in grote vlakken op het doek is geborsteld. Van W. 87. „En dan ten tweede", l8in„gT<-Jl??T door Morgen gaat U naar boer Krel s. U wéét/wa'ar hij woont. Die arme man is al lang ziek en niet in staat de pacht te betalen. U schenkt hem die pacht kwijt en bovendien laat U vijftig gul den achter!' „Vijftig gulden? fhreeuw- de de baron ontzet. „En of. Vyitig gulden. Geen cent minder nep Pom bars. „En denk er om, U geeft het hem niet. Nee, U laat het stilletjesj achter, om te laten zien, dat U een stille we doener bent, die al die tijd hier^ïn het dorp verkeerd begrepen is „Maar ik heb geen vijftig gulden.... wilde de baron zeggen, maar Pom legde hem met één gebaar het zwijgen op. „u doet het. of anders breng ik boer Kie- lis morgen honderd gulden enUu Uw schatkist. Dan zal ik boer Krcli» eens laten zien, dat U....". „Nee, nee" viel de baron hem zenuwachtig in d' rede. „Ik zal het wel doen. Ik beloof het". „Goed, dan verdwijn ik nu. ik val om van de slaap eerlijk gezegd1' Het was waar, dat Pom zijn ogen nain net waa vgt u u welijks meer kon openhouden. Het was ook zo'n fantastische lange nacht ge. weest. De baron verwonderde zich ner. woon nvpr TTii vnnri hot Vw>r\i WLCöli -L^V vl IJ gens meer over. Hij vond het heel ge I woon, dat zijn BETEItE-IK las: van slaap had. Zelf kroop hij ook het liefst onder de dekens en dan maar heel dien om die gehate stem niet meer te hol renEn tien minuten later slopen drie kleine sprookjes de keldertrap af (Van onze redacteur beeldende kunsten) 70UDEN we niet eens wat meer kunnen doen voor onze jonge schilders?" vroeg de Bergense kunstenaar Matthieu Wiegman, voorzitter van de jury voor het Koninklijk Subsidie, enige maanden geleden aan dr R. N. A. Vroom, hoofd van de afdeling Kunsten van het ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen. „Zeker kunnen we dat. Maar waar zijn dan die jongeren?" was de wedervraag. Er werd even over doorgepraat en het slot was, dat de jury zich nader over deze kwestie zou beraden. Dit geschiedde en zo kon zij na korte tijd met een uitgewerkt plan naar de toenmalige staatssecretaris, mr Cals gaan. Thans kan, onder de naam „Start" een stijgbeugel worden verleend aan een groep talentvolle jonge sehilders. Twee reizende tentoonstellingen van hun werk zullen van Middelburg uit een tournee door ons land maken en daarbij ongeveer twintig plaatsen aandoen. LIET initiatief we hebben er reeds eerder melding van gemaakt is voor deze jongeren van waarde. Zo vaak immers verdwijnen op zichzelf talentvolle jonge kunstenaars naar het tweede of derde plan. De tentoonstel lingen brengen in hoofdzaak het werk van de „grote" maóneh. wier reputatie reeds gevestigd is. „Start" haalt nu ook hen eens naar voren en geeft hun een kans, bekendheid te verwerven. Velen hebben de waarde van dit ini tiatief begrepen. Zo kon het geschie den, dat een der condities van het mi nisterie grif werd vervuld. De jonge kunstenaars zouden onder het algemeen toezicht van de Koninklijke jury zelf een actief aandeel in de organisatie en óe voorbereiding van de exposities moe ten nemen. Da is gebeurd. De inzen ders hebben volledige medewerking verleend aan de uitvoering van het plan en onder andere vele goede affiches ontworpen. Verder zijn er uiteraard vele werken ingezonden. Het aantal had misschien nog groter kunnen zijn; maar vele jonge kunstenaars lijden sterk onder de al gemene misère van deze tijd. Niettemin is er een collectie schilderijen bijeenge bracht. die na selectie door de jury een honderdtal opleverde, dat mocht worden beschouwd als een waardige vertegen woordiging van wat er op het ogenblik in ons land op het gebied der schilder kunst gaande is. Men is daarbij uitge gaan van een leeftijdsgrens van onge veer veertig jaar. jyiIDDELBURG heeft gelijk gezegd de 'primeur van deze expositie. Hier zal eeii selectie uit de collectie van hon derd worden getoond. Daarna wordt deze in twee gelijkwaardige delen ge splitst, die ieder haar eigen weg door het land zullen gaan. Het programma voor deze tochten staat nog niet geheel DOOR. 17 „Beste Frank", zei juffrouw Silver, „ik ben absoluut niet van plan, naar huis te gaan. Er is te veel tijd ver knoeid en als er iets te vinden is, moet het zonder verder uitstel ook gevon den worden". Na deze woorden liepen ze samen voort over een pad, dat eens met vlakke stenen geplaveid was, maar nu over woekerd door dik mos en glibberig. Het huis rees recht vóór hen op, met nog onbeschadigd dak, vensters aan weerskanten van de deur, twee boven en twee beneden en twee kleine gevel spitsen, die het geheel bekroonden. Of de legende over Edward Brand en de op tovenaars jagende volksmenigte, die hier een paar honderd jaar geleden zou hebben huisgehouden, al dan niet waar heid bevatte, zij daargelaten, maar een feit was, dat geen enkel venster nog ruiten bezat. De spookachtige openin gen staarden als dode ogen in de woes tenij, die het gebouw omringde en ver hoogden nog de lugubere totaal-indruk. De voordeur hing uit de hengsels ge rukt, nog schuin tussen de deurspijlen in alsof ze tot haar laatste ogenblik het huis tegen indringers wilde bescher men. Die zware eikenhouten deur zou zeker niet gemakkelijk voor druk van buiten wijken. Juffrouw Silver en Frank liepen om het huis heen en vonden daar een, half door opschietende heesters verborgen opening. Frank ging voorop en hield het struikgewas voor zijn metgezellin op zijde. „Pas op", waarschuwde hij, „misschien zijn er gaten in de vloer". Dit was niet het geval, want de vloer bestond uit soortgelijke stenen als het pad. Blijkbaar waren ze nu in een keu ken, waar spinnewebben van de balken hingen en allerlei afval onder het stof der jaren lag te vergaan. Intussen was er géén stof op de ste nen tussen de deur, waardoor zij waren binnengetreden en de lege deuropening aan de andere kant van het vertrek. De plavuizen waren over een breedte van plm. drie voet schoongeveegd. De twee onderzoekers volgden dit gereinigde pad tot ze in een gang kwamen, waar Frank het nodig vond, zijn nklantaarn aan te steken. Deze nauwe en kille gang leidde naar de voordeur en vlak bij die deur zagen ze een trap, waar het stof weer zo zacht en dik als een wollen vloertapijt op lag. Tussen die trap en de half vernielde voordeur be vonden zich twee smalle deuropenin gen, de ene zonder deur en met ver zakte post, de andere met onbescha digde en gesloten deur. Toen Frank Abbott, zorg dragend ze niet met de blote hand aan te raken, de klink op lichtte, ging de deur heel gemakkelijk open. Frank bleef even op de drempel staan en wierp een blik op de scharnieren. Plotseling riep hij uit: „Ze zijn nieuw! Ziet u maar, de deur is oud, maar de scharnieren zijn nieuw! De deur was er, evenals de andere, uitgerukt, maar iemand heeft de moeite genomen, om ze op te lappen". Hij trad binnen, liet het lantaarnlicht in het rond spelen en wendde zich toen om, opdat juffrouw Silver zou kunnen passeren. „Alles in orde.... hier zijn geen lij ken", riep hij uit. Als de lantaarn er niet gew,eest was, zou het donker in de kamer zijn geble ven, daar het kleine venster totaal ge blokkeerd werd door een van de losge rukte deuren, die er tegen leunde en als luik dienst deed. Blijkbaar om 's avonds elke lichtschijn naar buiten af te snijden, was de tussenruimte nog opgevuld met proppen papier, wat Frank Abbott de opmerking ontlokte, dat iemand het vertrek tegen alle „ver lichting''* bestand had willen maken. Toen de lantaarn op de haard richtend, voegde hij erbij; „De vent heeft ook nog een vuurtje gestookt. Kijkt u maar haar dat verkoolde hout., dat is hier niet aldoor geweest sinds zeventien honderd-zoveel". Weer verplaatste de lichtstraal zich en in zijn schijnsel zag men een paar zakken bij wijze van haardkleedje, maar ook een zware eikenhouten stoel, oud maar stevig. Op één plaats was die stoel gerepareerd; het nieuwe hout stak scherp af tegen het oude. De zitting was bedekt met varenbladeren en stro, waarover een deken lag gespreid. Na der toekijkend, konden juffrouw Silver en Frank hun ogen nauwelijks gelo ven. Het was een militaire deken! HOOFDSTUK IX Bij wat verder onderzoek in het Houtvestershuis vond Frank Abbott geen enkel lijk. Hij had wel de zeker heid, dat Mary Stokes de plek in pa niek ontvlucht was. maar miste enige aanwijzing omtrent de oorzaak van die paniek. Een andere zekerheid was, dat iemand het huis had gebruikt. Iemand, vast, maar zeker is in elk geval, dat Alkmaar een van de collecties te zien zal krijgen. De exposities krijgen een bijzonder instructief karakter, doordat in elk der bezochte plaatsen een lid van de Ko ninklijke jury tijdens haar duur twee maal een inleiding gevolgd door een rondgang zal houden en aldus de be zoekers duidelijk zal maken wat de be tekenis van deze schilderijen is. Het ministerie heeft nog andere plan nen. Kortelings is het bedrag voor aan kopen met -de helft verhoogd tot 75.000 Dat is nog geen bedrag waar mee je de wereld kunt redden, om met dr Vroom te spreken, maar de verho ging bewijst de goede wil. Het geld zal op tweeërlei wijze worden besteed. Een deel ervan komt ter beschikking van een aankoopcommissie van museum directeuren, die werken van gevestigds die zich de moeite had gegeven, een deur weer op haar plaats te brengen, een kamer ietwat bewoonbaar te ma ken en, voor eigen veiligheid, het ven ster volkomen af te sluiten. Zonder na dere gegevens kon men allicht tot de slotbom komen, dat Mary hier een aan bidder had ontmoet, maar hoe afkeu renswaardig dit uit moreel oogpunt ge zien ook mocht zijn, misdadig was het geenszins en een brigadier-detective van Scotland Yard had er dan ook niets mee te maken. Frank wist evenmin te verklaren, of en zo ja welk verband er bestond tussen het gruwelijke spookverhaal over een vermoord meisje en het geen hij zelf had geconstateerd noch of dit verhaal ook betrekking had op de te Hampstead vermiste logée. De ontbrekende oorring was en bleef spoorloos verdwenen. Aldus de Ietwat negatieve resultaten van een uiteraard nogal vluchtig onderzoek. „De kamer moet een hele collectie vingerafdrukken bevatten en voor we die zwart op wit hebben, mag er niets hier veranderd worden. Laat ons nu naar huis gaan. Ik zal Smith opzoeken en hem vragen, of hij zijn gereedschap mee wil brengen". Na de lunch deed juffrouw Silver een dutje in een zeer gemakkelijke leunstoel op haar slaapkamer, Fitink >ueT met inspecteur ömith uit Lento» en haar vriendelijke gastvrouw had een kleine theevisite gearrangeerd. „Mag lk u voorstellen juffrouw Alvina Grey, de dochter van onze vroegere dominee. En mevrouw w2»w"StM V-n on5e dokter, Cyril Wingfield Monica zei er niet bij, dat het theepartijtje In elkaar gezei was op verzoek van haar neef, Frank "Bïfngt de grootste kletskousen van het dorp maar bij elkaar en als ze soms lauw in het praten zijn. vuurt u ze dan wat aan". (Wordt vervolgd) moderne schilders zal aanschaffen. Een tweede commissie zal, bijgestaan door de Koninklijke jury, werkert van jon geren kunnen kopen. QP het welslagen van de reizende ex- posities, die van 1 November 1952 tot de zomer van 1953 onderweg zullen zijn, heeft men goede hoop. Voor zover men in deze tijd nog goede verwachtin gen kan hebben, zijn deze door het peil van de collectie wel gewettigd, dunkt ons. Het peil is niet geniaal, maar to?h wel zeer behoorlijk. We hebben de doe ken Donderdag in het gebouw van de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten te Amsterdam kunnen zien en kregen de indruk, dat hier een fris en levendig geheel is verkregen. Fris, omdat er zo plezierig en fris van de lever wordt ge schilderd en levendig, omdat hier niet één richting uitsluitend aan het woord is, maar vele facetten worden belicht. Van de afzonderlijke Inzendingen zou veel kunnen worden gezegd. We zulle® de besprekingen hiervan echter op schorten totdat Alkmaar met een be zoek wordt vereerd. We vermelden slechts nog, dat uit Noord-Holland tot inzending zijn uitgenodigd de schilders Henk van den Idsert en David Kouwe- naar uit Bergen, D. C. Breed uit Kol- horn en Chr. van Geel en Dirk Trap u't Schoorl. Van de eerste twee en de laat ste hebben we ook inderdaad schilde rijen gezien. In de tentoonstellingszalen van het prentenkabinet in het Rijksmuseum (rechter hoofdingang) wordt tot 15 De cember a.s. een tentoonstelling gehou den van tekeningen en prenten van Marius Bauer, George Hendrik Breit- ner, Isaac Israels, Floris Verster en Wil lem Witsen. MEESTER'S yukÊk HET FIJNE SAKSISCHE leverworstje ftieel.. TneeSt VlUSWARÉNFABRIEK I MEESTER N V. WUHE (Advertentie, ing.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1952 | | pagina 8