Staking te Port-Elisabeth is na-explosie een Oeroude raadsel der vogeltrek is nog onoplosbaar r Sprookjesachtige prijzen voor de kroningsfeesten te Londen Immigranten in Australië nemen onjuiste houding aan Onlusten in New Brighton de oorzaak Het water van de IJsel rijst Ook gevangen vogels worden in de herfst zeer onrustig RUST IN AFRIKA NOG NlET TERUGGEKEERD Mau-Mau-actie staat geheel op zichzelf Vele Peers huren hun kostbare statiegewaden Een millioen voor etalage Radio-reportages uit geheel Europa Hoge Tsjechoslowaakse beambte ontslagen Europese verdragen weer even „in portefeuille1' Canadese militairen over Rotterdam naar Duitsland Aardschokken deden huizen instorten Onbehagen wordt uitgeleefd in „Cultuurziekte" Men moet zich willen omschakelen Honger of Hormonen? Mislukte moordaanslag voor de rechtbank Vierduizendste schip in de haven van Amsterdam VRIJDAG 14 NOVEMBER 1952 (Van onze correspondent in Kaapstad) j. etadswiik New Brirhtnn »,„ni bcvoir van ae onlusten in vermoord! Men LizfchSerT^n Z? S V pShU* dieven wild earresteren, plotseling een duizendkoppige mcnig£' /"S razernu begon met de vernietiging van gebouwen en dat drie mensen in een bioscoop werden doodgestoken en gestenigd. Het station werd zw^r bcsehad,<rri een theater, een postkantoor en drie winkels gnieen in viam^n uren lang vocht de politie met een dolgeworden menigte. De volgende ^a^ was nlloc wpor T.n riistiff* als nnit fpxrnran VUIgcnae adö Wds rjE gemeenteraad van de (vrijwel ge- hele Engelse) stad Port-Elizabeth die tot dusverre (zulks in tegenstelling met andere stadsraden) algehele vrij heid aan de naturellen had gegeven en uitstekende wijken voor hen had ingericht, heeft na deze uitbarsting van gewelddadigheid de avondklok in gesteld, teneinde orde en veiligheid te verzekeren. Tegen deze maatregel heeft de lei ding van de verzetsorganisatie van het African National Congress thans wil len protesteren door het afkondigen van een algemene staking voor alle zwarte werkers. Dat zij tegelijkertijd een gebeds- en vastenactie voor alle deelnemers voorschreef, geeft aan de ze staking, gezien de ontvlambaarheid van door religieuze activiteiten „opge warmde" naturelten, een bijzonder ge vaarlijk karakter. IN politieke kringen is men van me' ning, dat deze staking, evenals de Mau-Mau-opstand in de Britse kolonie Kenya, onder buitenlandse leiding staat. Men betoogt, dat het niet toe vallig kan zyn, dat het uitbreken dezer ongeregeldheden precies samenvalt met het debat over de apartheidspoli tiek, dat de Arabisch-Aziatische lan den onder leiding van India bij de UNO hebben aanhangig gemaakt. Deze verklaring klinkt logisch, maar wij geloven toch, dat de staking te Port-Elizabeth en de opstand in Kenya weinig meer m«t elkaar gemeen heb ben dan de uiteiTijke verschijnselen. IN Kenya is de actie der Mau Mau, hoewel gemengd met zekere reli gieuze en sterk-rassistische elementen, grotendeels een gevolg van le econo mische ontevredenheid onder de zwar te bevolking. Natuurlijk dient de bar baarse wreedheid der opstandelingen, die meer dan honderd blanken ver moordden en vele duizenden koeien en schapen afslachtten of zinneloos ver minkten, thans met kracht van wape nen te worden onderdrukt. Maar men mag niet vergeten, dat de gemiddelde lonen in de snel groeiende industrie nog minder dan een Pond per maand (ongeveer tien gulden) bedragen en dat honderdduizenden naturellen er zijn samengedrongen in te kleine (en door onoordeelkundige landbouwme thoden onvruchtbaar geworden) reser vaten, terwijl enorme gebieden, die het eigendom zijn van Engelse groot grondbezitters, voor de inheemsen ge sloten blijven. De enorme toevloed van naturellen naar de steden, waar de industrie hen roept, heeft voorts een verschrikkelijke woningnood doen ont staan. De gouverneur van Kenya, sir Eve- lyn Baring, heeft dan ook, direct na het inzetten van de grootscheepse mi litaire actie, plznnen tot economische reformatie aangekondigd. Het is evi dent, dat deze plannen minstens zos jaar achter de feiten aankomen. Port-Elizabeth In Port-Elizabeth liggen de zaken anders. De gemiddelde lonen zijn er in de industrie voor de zwarte wer kers ongeveer tienmaal hoger dan in Kenya; de stadswijk New Brighton, waar de onlusten uitbraken, is een voorbeeld van moderne, uit progre- sieve ideeën geboren naturellenbehui- zing, die de vergelijking met arbeiders wijken in Amsterdam en Rotterdam glansrijk kan doorstaan. Er zijn volop mogelijkheden voor onderwijs, ontwik- gelink, sport en vermaak. De vrijheid der inwoners was er ongelimiteerd; men kende er geen passenstelsel, geen avondklok, geen contróle op vestiging. Men had er de bewoners een aan zienlijke mate (velen zeggen thans: een veel te grote mate) van zelfstan digheid gegeven. De in het algemeen zeer progres sieve stadsraad is er nu, met een meer derheid van twintig tegen drie stem men, toe overgegaan om een der vrij heden tijdelijk weg te nemen door het instellen van de avondklok en dat is, naar het African National Congress zegt> de aanleiding voor de algemene staking. Rood tintje £)E Zuidafrikaanse regering heeft de leiders van het verzet nadrukkelijk gewaarschuwd voor de gevolgen dezer actie. Men zal hier eventuele ongere geldheden stellig niet laten uitgroeien tot een omvang, als waarmede de gouverneur van Kenya thans te wor stelen heeft. Men zal, nu de „zacht moedige" verzetsactie zich te Port- Elizabeth dreigt te ontwikkelen in de richting van gewelddadigheid, zodra het nodig wordt met grote kracht op treden. De minister van Justitie heeft dat duidelijk gemaakt toen hij dezer dagen verklaarde: „De politie heeft opdracht om van de gummistokken gebruik te maken, zolang zij het daar mee afkan, maar zij zal gaan schieten zodra het nodig wordt." Met het waarschuwende voorbeeld van Kenya voor ogen waar eerst honderd mensen werden vermoord al vorens men tot drastische actie over ging zal de regering van Zuid- Afnka stellig met de grootste ge strengheid tegen iedere verstoring van de orde optreden. Dat de actie der naturellen door bui tenlandse agenten geleid wordt, zoals sommigen beweren, staat niet onom stotelijk vast. Maar dat de communis tische propaganda, met name onder de dunne bovenlaag van half-ontwikkel- den, goeddeels schuldig is aan de op zweping der zeer toegankelijke gemoe deren, kan zonder meer worden aange nomen. Dat de uit de Volksraad verwijderde communistische afgevaardigde Sam Kahn als juridisch adviseur der be trokkenen optreedt, is een der ant woorden op de vraag, uit welke hoek de wind waait. £JE EIGENAARDIGE, sensationele invloed, die de kroning van Elizabeth II als zeldzaam schouwspel van traditionele praal over de gehele wereld uitoefent, blijkt wel uit het feit, dat een groot warenhuis in Oxford Street thans reeds voor zijn twaalf étages een bod van niet minder dan 100.000 pond (meer dan één millioen gulden) ontvangen en afgeslagen heeft. Rijke Amerikanen bieden reeds bedragen tot 1000 pond voor een week onderdak in een van de grote hotels, eveneens zonder succes. Bij de Air France zijn alle plaatsen voor de vlucht van Parijs naar Londen op de dag van de kroning nu al uitverkocht en er moeten extra vliegtuigen ingezet worden om alle nu reeds binnengekomen plaatsbesprekingen te kunnen uitvoeren. Op Pall Mali beginnen deze maand zeven maanden vóór de kroningsdag! de eerste dertig arbeiders, de avant- garde van een heel leger arbeiders, met de oprichting van de eerste tribunes. hertog zou bijvoorbeeld, als hij over de nodige middelen beschikte om de voor geschreven gewaden aan te schaffen, duizend pond moeten uitgeven alleen voor zijn uiterlijk omhulsel. Zijn staat siemantel zou alleen al vier honderd guineas kosten, een gouden kroon nog meer. Daarmee is nog niets gezegd van de mantel der hertogin, die vanwege de sleep' anderhalf maal zoveel kost en nog niets van het met goud versierde uniform, dat de hertog onder zijn man- te1 draagt en de japon van de hertogin. Vele nieuwbakken Peers huren dan ook de staatsiegewaden met kronen bij een verhuurinrichting en betalen daar voor 25 guineas, waardoor ze zich de kosten besparen deze zelf te laten ma ken. Voor een mantel is ongeveer twin tig meter fluweel nodig, dat een paar pond per meter kost en daar komt dan nog het hermelijn bij, dat echter tegen woordig in de meeste gevallen door ko nijn vervangen wordt. De hoop van sommige Peers, dat ze de scharlaken rode ambtsgewaden zullen mogen dra gen, die bij de opening van het parle ment gebruikelijk zijn, in plaats van de voor de kroning voorgeschreven karmijnrode, zal waarschijnlijk niet vervuld worden. TkOOR het ministerie van Gebouwen en Publieke Werken, dat hierover alleen te beslissen heeft, zullen over dekte en niet-overdekte tribunes op openbare pleinen aan de rand van plantsoenen enz. opgericht worden met een totaal van 105.000 zitplaatsen. Slechts een klein gedeelte hiervan, on geveer 4000, wordt voor overzeese be zoekers gereserveerd, en. deze plaatsen zullen dan tussen de honderd en drie honderd gulden per stuk klosten. Alle andere plaatsen &ijn gereserveerd voor bezoekers uit Engeland en de Commen- wealth en kosten „maar" vijf en dertig gulden, de overdekte plaatsen vijf en vijftig gulden als men het geluk heeft tijdig op de lijst van aanvragers te komen. Alle andere toeschouwers, voor zover ze niet in dichte drommen langs de tien kilometer lange kronings- weg staan, moeten trachten plaatsen te veroveren op privé-tribunes in étalages, op balkons enz., die beslist niet goed koper zullen zijn dan de officiële tri buneplaatsen, vooral daar de belang stellenden, speciaal die van overzee, nu al steeds hogere prijzen bieden. De meeste deftige zaken in Londen hebben ook deze keer besloten /in tribune voor het eigen personeel en hun familieleden ter beschikking te stellen en wel in de volgorde niet van hun positie, maar van hun dienstjaren, zodat bijvoorbeeld in één van de be kende Londense zaken de beste plaats mag worden gekozen door de portier, die een oudgediende is. Veel hoofdbrekens. pvE DEELNEMERS aan de kronings- U ceremonie hebben heel wat hoofd brekens voor wat betreft de aanschaf fing van de kostbare staatsiegewaden. Een pas benoemde, niet-koninklijke Liefhebbers van het miniatuur- spoorwegspel kunnen in het ge bouw van Arti aan het Rokin in Amsterdam hun hart ophalen. Het in het gebouw opgestelde spoorweg emplacement beslaat een opper vlakte van honderd vierkante meter. Nieuwe organisatie maakt het werelddeel kleiner De radio-omroepen van de West- europese landen zullen binnenkort, in samenwerking met het Bureau voor Wederzijdse Veiligheid, de gelegenheid hebben om meer radio-reportages te verzorgen uit de andere landen van West-Europa. In de hoofdsteden van alle in aanmerking komende landen zullen radio-reporters werkzaam zijn, die één- of meermalen per week hun op de magnetische band vastgelegde reportages van voor hun land belang rijke gebeurtenissen telefonisch zullen doorgeven naar Parijs; het centrale punt van de organisatie. Van Parijs uit worden de reportages direct naar de betreffende landen doorgegeven. De NCRV, de VARA en Radio Neder landWereldomroep zullen van deze reportagedienst gebruik gaan maken. In het Tsjechoslowaakse dagblad „Rude Pravo" wordt gemeld dat op nieuw een „medeplichtige van de ver rader Slansky is ontmaskerd". Het be treft hier Jozef Goldmann „een vijand des volks, die zich, als lid van Slans- ky's bende, op een belangrijke econo mische post heeft weten te nestelen, die hij misbruikte om de Tsjethoslo- waakse economie te saboteren". Goldmann bekleedde een der be langrijkste functies op het Tsjechoslo waakse planbureau. Opnieuw tekent zich een vertraging af in de ratificatie van de Europese verdragen door de Duitse Bondsdag. Het staatsgerechtshof te Karlsruhe heeft de president van de Bondsdag verzocht ervan af te zien het debat over de verdragen eind November te houden. Het Hof heeft namelijk het open bare getuigenverhoor over de vraag of de verdragen in overeenstemming zijn met de grondwet vastgesteld op 26, 27 en 28 November. Bovendien is de be handeling van de verdragen door de buitenlandse commissie van de Bonds dag zodanig vertraagd, dat niet meer met een debat voor de tweede week van December kan worden gerekend, In de Merwehaven te Rotterdam zijn gisterochtend circa 700 Canadese mi litairen gedebarkeerd, die met het Pa namese schip „Peptunia" (de vroegere Nederlandse „Johan de Witt) uit Que- bec zijn aangekomen. De militairen reisden per trein door naar Hannover ter aflossing van in Duitsland gele gerde Canadese militairen van de 27e infanterie-brigade. Allen zijn vrijwil ligers en in hoofdzaak worden gehuw de militairen afgelost, die een jaar in Duitsland gediend hebben. In totaal zullen nog 3 schepen de komende maanden in Rotterdam bin nenlopen. Zo zullen er 1900 militairen hun collega's in Duitsland gaan af lossen. Op het eiland Umboi, dat deel uit maakt van de Nieuw-Brittannië-groep van de Bismarck-archipel, die ten Noorden van Australisch-Nieuw-Gui- nea is gelegen, zijn krachtige aard schokken gevoeld. Een aantal huizen is vernietigd, terwijl ook andere scha de is aangericht. Storm en regen hebben gedurende de laatste dagen de landerijen in de om geving van Brummen onder water gezet. Vele wegen zijn onbegaanbaar geworden. De roeiboot moet nu uitkomst bieden. „Hun hebben geen cultuur..,." (Van onze correspondent in Sydney) AP MIJN VRAAG aan een „teleurgestelde" immigrant waarom hij dan wel weer naar Nederland terug wilde, antwoordde hij met een meewarig schou derophalen en een wat bittere trek om de mond: „Ochhun" hebbe geen cultuur". Vooropgesteld, dat er in alle landen der wereld drommen lieden rond lopen, die het over „hun" en „hullie" hebben en anderszins moeite hebben met de juiste toepassing van eigen taal, en dat deze lieden hierom allerminst min der geacht moeten worden dan degenen, die door omstandigheden, waaraan zij zelf part noch deel hebben wél de persoonlijke voornaamwoorden netjes weten te gebruiken, doet het toch wat vreemd aan een klacht over gebrek aan cul tuur op een dergelijke wijze te horen uiten. LIET is echter wel te begrijpen wan neer men weet, dat het „hun hebbe geen cultuur" onder een grote groep immigranten uit Nederland een ziekte is geworden. Zoiets als de overal bij gesleepte griep. Voelt men zich niet lekker, heeft men wat koorts of voelt men zich hangerig, dan heet het in de volksmond veelal „ik ben wat griepe rig", ook al hebben deze ziektever schijnselen dan ook niets te maken met wat de medische wetenschap onder griep verstaat. Doch het is gemakkelijk iets te heb ben, waaraan men het onbehagen kan wijten. En zo is het „hun hebbe geen cultuur" de „grieperigheid" van het zich geestelijk niet helemaal behaaglijk voelen onder een groep immigranten geworden. Natuurlijk hebben „hun" in dit ge val de Australiërs net zoveel of net zo weinig cultuur als ieder ander Wes ters land. Er zijn onder de Australiërs net zo veel lieden met cultuurhonger als onder ieder ander Westers volk, en er zijn in Australië net zoveel mannen en vrouwen als in Nederland, die b^le- maal geen behoefte aan „cultuur" heb ben. Voor de doorsnee „cultureel" ontwik kelde Nederlander, is er in de grote steden meer dan genoeg muziek, toneel, ballet, schilderkunst, boekerij en mu seumgenot om aan de verlangens naar IEDER JAAR trekt meer dan de helft van alle Europese vogelsoorten tot in het einde van October naar het Zuiden. Deze vaak duizenden kilometers lange reizen bewijzen, dat de vogels een bui tengewoon oriëntatievermogen hebben. De wetenschap is er tot dusverre nog niet in geslaagd het geheim van dit oriëntatievermogen geheel te ontsluie ren. Zodra de zomer ten einde loopt, worden de vogels door een merkwaar dige onrust bevangen: Bij honderden zitten z,e op de telefoondraden en schut tingen en piepen opgewonden door elkaar. In dichte zwermen vliegen ze schijnbaar doelloos over weiden en bossen; ze vliegen plotseling op en strij ken even plotseling weer in de boom toppen neer. Met deze manoeuvres be reiden de vogels zich op hun herfst- vlucht voor; een „training", die vooral zeer belangrijk is voor de jonge vogels, die pas deze zomer hebben leren vlie gen. Totdat dan in de avondschemering de ene zwerm na de andere on de oer oude reis naar het Zuiden trekt. VOLGENS waarnemingen wordt daarbij nauwkeurig gelet op de juiste vliegformatie, die al naar gelang van de vogelsoort wig- of rijvormig is dan wel het beeld vertoont van dichte, naar buiten afgeronde zwermen. De verschillende vogelsoorten blijven daar bij steeds onder elkaar; wie in de ver keerde „trein stapt, wordt er al bij de eerste „controle" uitgegooid en moet maar zien, dat hij aansluiting vindt bij een zwerm van zijn eigen soortgenoten. Alleen uitgesproken „individualisten", zoals de koekoek of de nachtzwaluw, gaan alleen of in paren op reis. Van .het door de dichters zo vaak be zongen „heimwee naar het Zuiden" blijft weinig over als men de vogeltrek wetenschappelijk beschouwt. „Heim wee" moge daarbij een rol spelen, maar toch zal het wel hoofdzakelijk een heimwee naar vette hapjes zijn. Als de insecten bij het intreden van het koele jaargetijde schaars worden, blijft de vogels niets anders over dan hun on vriendelijk en weinig voedzaam gewor den jachtgebied voor een ander te rui len. Geconstateerd is, dat ook lemmingen een knaagdiertje uit het Canadese Poolgebied tot naar Californië trekken, als de Poolvegetatie hun geen voedsel meer biedt. Tegelijk met deze kleine aardeekhoorntjes trekt echter ook de Arctische uil naar het Zuiden, wiens hoofdmaaltijd uit lemmingen bestaat. Precies eender staat het met onze vriend de ooievaar, zodra de kikvorsen schaars worden. Reeds in September verlaat hij Europa en komt na een dik wijls 6000 km lange reis in Midden- en Zuid-Afrika aan, net op het tijdstip, dat daar de regentijd begint. Nu bleek echter uit proeven met ge vangen vogels, dat ook deze ondanks het beste voer in de tijd van de voor- jaars- en najaarstrek onrustig in hun kooi heen. en weer fladderden en pas weer tot rust kwamen als hun soort genoten zo ongeveer hun Zuidelijke verblijfplaatsen bereikt hadden. Daar op maakten ook eenjarige vogels geen uitzondering. Sommige ornithologen zijn dan ook van mening, dat de vo geltrek hoofdzakelijk een kwestie is van „hormonen" en niet van de hon ger afhankelijk is. Phenrmenaal oriëntatievermogen. VAN de ooievaars weet men, dat ze op hun reis van Europa naar Afrika verschillende routes plegen te volgen. Zo kiezen de vogels, die hun broed plaatsen in West-Europa hebben, de route Spanje—Gibraltar en steken daar op de smalste plaats naar Afrika over. De andere, die de zomer in Oost- Europa doorbrengen, vliegen over de Balkan naar Palestina en van daaruit langs de Jordaan en het Suezkanaal naar hun winterkwartieren. Toen nu jonge ooievaars eens uit Oostpruisen haar het Westen gebracht werden, be kommerden deze zich in het geheel niet om de Spanje-route van hun soortgeno ten uit hun nieuwe woonplaats in het Westen, maar zetten koers naar het Oosten, naar de Balkan. Even verba zingwekkend is het, als ornithologen berichten, dat ze niet zelden jonge vo gels gezien hebben, die dikwijls enkele dagen voor hun zwermen uit of aan de spits van het reisgezelschap vlogen. Hoe komen de vogels aan dit phenome- nale oriëntatievermogen? Onoplosbaar. HE wetenschap kan dit raadsel tot op heden niet oplossen. Wel gelooft men, dat het oriëntatievermogen van postduiven bijvoorbeeld toe te schrij ven is aan het instinct om naar het nest terug te keren, waarbij aangenomen wordt, dat de eigen duiventil als een soort „peilzender" werkt, die stralen uitzendt in alle richtingen. Ervaren fokkers zijn van mening, dat de duif de „roep van de til" bij gunstige weers omstandigheden meer dan 500 km ver kan horen. Anderen vermoeden, dat de vogels reageren op aardmagnetische stralen. Proeven met duiven, die spe ciaal voor dit doel van oogkleppen wa ren voorzien, bewezen, dat geen enkele van deze blinde vogels zelfs maar op korte afstand de til terugvond. Zjjn het nu echter werkelijk in de eerste plaats optische indrukken, die het „zesde zintuig" van de vogels vor men? Op het laatste ornithologencon- gres in Upsala in Zweden heeft dr Kra mer van het MaxPlanckInstituut in Wilhelmshafen getracht het raadsel van de vogeltrek te verklaren met de invloed van de lichtinval op de trek richting van de „dagtrekkers", zoals de spreeuwen. Maar de meeste trekvogels vliegen 's nachts, omdat ze overdag be zig zijn met het zoeken naar voedsel. Hoe oriënteren ze zich? Amerikaanse geleerden hebben in dit verband het geheim van de in het oor aanwezige evenwichtorganen onderzocht, zonder daarbij evenwel tot een bevredigend re sultaat te komen. Slechts één ding is zeker: alle trekvogels vinden met on feilbaar instinct in de herfst de duizen den kilometers lange weg naar hun winterkwartieren en in het daarop vol gende voorjaar de weg terug naar Europa, in vele gevallen zelfs naar hun oude nest. „cultuur" van de gewone ontwikkelde en beschaafde mens te voldoen. De meeste van muziek, toneel, museum- bezoek of een goed boek houdende Ne derlandse immigranten hebben hier net zo min tijd en geld genoeg als in het oude land om iedere avond naar schouwburg of concertzaal te lopen of om iedere dag bij de wel voorziene boekhandels rond te neuzen. QE naar Nederland terugkerende „hun hebbe geen cultuur"-vriend kocht hier ook nog nooit een goed boek en bezocht geen enkele maal schouwburg of concertzaal. Het is dan ook niet dit soort „cultuur" dat hij en de andera aan de „cultuurziekte" lijdende immi- gi anten missen. Wat zij missen, en dat kan inderdaad een gemis zijn voor velen, is het gezel lige café-terrasje, het knusse en ver trouwde café-biljart, het aardige bartje en dergelijke zaken, die in het oude land een deel van hun leven uitmaak ten. Voor degenen, die dit een onoverko melijk gemis achten is het „hun hebbe geen cultuur" een heerlijke vondst, waarop zij alle geestelijke pijntjes kun nen afschuiven zoals anderen hun licha melijke pijntjes op „de griep". Het zaniken over dit vermeende ge brek aan cultuur heeft onder de in en rond de grote Australische st-iden hok kende Nederlandse immigranten zulke afgrijselijke vormen aangenomen, dat een weldenkend mens zich al huive rend afwendt, wanneer het woord „cul tuur" maar ter sprake komt. Want door dit onredelijke zaniken heeft dit woord de wrange bijsmaak van het „Kultur" der bezettingsjaren gekregen. Geen enkele adspirant-emigrant be hoeft er zich zorgen over te maken, dat "iJ hier niet op tiid naar ziin concerten of toneelvoorstelling kan, dat hij hier geen goede boeken zou kunnen vinden of dat museumbezoek hem ontzegd zou worden. Inderdaad ontbreekt hier het Hol- I. adse café-leven. Voor wie dit een overwegend bezwaar is? Voor degenen, die er inderdaad maar beter aan doen riet uit het oude land weg te gaan. Want zij zullen zich overal waar het „anders" is onbehaaglijk voelen. Vijf jaar geëist tegen bankwerker uitWeesp Terzake van poging tot moord op de 45-jarige houthandelaar uit Weesp Van V., heeft de Officier van Justitie bij de rechtbank te Amsterdam giste ren vijf jaar met aftrek geëist tegen de 41-jarige bankwerker H. ten H. uit Weesp. De verdachte was op een ochtend in Juni het kantoor van de houthande laar binnengekomen, die met zijn rug naar de deur van zijn bureau zat. „De man schrok zo van mijn plotselinge verschijning, dat hij mij schopte en wij tezamen tegen de grond vielen. Ik heb hem toen met mijn mes gestoken en later mijzelf een steek in de mouw toegebracht", aldus verklaarde de ver dachte. De lezing van de houthande laar luidde dat de verdachte geruis loos was binnengekomen, zijn hand over zijn ogen had gelegd, hem ach teruit had getrokken en een steek in de borststreek had toegebracht. Uit getuigenverklaringen scheen, dat de houthandelaar, die tevens evangeli satieleider is, mede schuld droeg aan het mislukken van verdachte's huwe lijk. Verdachte's echtgenote had zich namelijk tegen de wil van haar man bij deze evangelisatiegroep aangeslo ten. Gisteren is het vierduizendste schip in 1952 de haven van Amsterdam bin nengelopen. Het is het 1339 brt. meten de Zweedse s.s. „Selene", dat met gen lading hout ligplaats heeft gekozen in de Minervahaven. Het vorige jaar kwam het 4000ste schip op 4 December binnen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1952 | | pagina 7