Geen
neurotische dwazen
i,President
Roberts"
op
de
Eenzame vorstin schrijft boeken
Een u-ooAfiAo&fje imn het ^e^üne-EUenfiouWi
gespannen wereldsituatie bracht de
Ouaedvliegs tot avontuur
De
Lomberts en
Krantensensatie
pp het mysterie-schip'
was oorzaak van
de mislukking
Morele Herbewapening boekt een
opmerkelijk succes in Azië
Koning Umberto was te mooi
om te heersen
r
KSÏS Zee UtóSJ.
D
Marie José, Italie's „Mei-koningin"
H
tRTi
iEN\,«Kke corresPondent te Londen).
haar zeereis naar de Middellands L c...
OP BEZOEK
Cori^Uikst. Wo t.Pkke»n „li. ^vangst aan boord was aller-
en een
_..w jg yecl-
wildste verhalen in omloop zijn^onsTjïiht vfn"brugToTmlchint
kamer laten zien. Het viel ons op, hoe sober het interieur van sa
lons, hutten etc., eruit ziet. Nergens en dan ook nergens is er van
emge luxe sprake. De lezing van de iamilie Lombert - niet onze
lezing dus! geven we hieronder weer. Zij is samengesteld uit ge
gevens, welke spontaan door vrijwel alle gezinsleden gegeven zijn.
„Men heeft ons niet
vertrouwd
Vlag van Liberia
Gevolgen
Naar Nederland?
Een vrouw weerstreefde
Mussolini
Koreaanse reis bood inzicht
in Ike's werkmethoden
De beste idee, die uit
het Westen kwam
Candhi's oordeel
ZATERDAG 27 DECEMBER 19B2
gebracht oVvan tZ°CM'aan hct 'acnt ««"esïdent
geDracht, om van de iamilie Lombert de beweerf-
DEZER DAGEN hebben we een heinel. i.'
RoberU» Jebrecht, „ra ïa„ dc
VREES v6or een nieuwe oorlog
heeft de familie Lombert en haar
mede-passagiers doen besluiten
Nederland vaarwel te zeggen. „De grote
kans, die twee jaar geleden op een
spoedig uitbreken van oorlog bestond,
was voor ons aanleiding genoeg liever
alles op te offeren en in het buiten
land een nieuw bestaan te zoeken, dan
nogmaals in een hel te moeten leven.
Rij het nemen van dit zware en inder
daad moeilijke besluit hebben de ge
beurtenissen, welke om ons plaats gre
pen, een grote rol gespeeld. De inci
denten in Berlijn, de verscherping van
het Koreaanse conflict, de kans op het
overslaan van de oorlogsbrand naar
China, kortom: alle alarmerende be
richten, die de wereld bezig hielden,
hebben ons bevreesd gemaakt.
„Dat wij nu voor dwazen worden
versleten, is volkomen begrijpelijk. Het
is nu eenmaal nooit voordelig zich te
vergissen. Als er echter wel oorlog was
gekomen, had men ons gelijk gegeven.
Handige jongens, had men dan mis
schien wel gezegd. Ze zijn er net op
tijd tussenuit gekomen...."
De zeereis van de familie Lombert,
de familie Quaedvlieg. etc., had een
zakelijke opzet en was ook als zodanig
voorbereid. „We hebben de „President
Roberts" nooit als een luxe vervoer
middel beschouwd, maar als een middel
van bestaan. Onze bedoeling was een
soort import en export-zaak op te zet
ten en goederen van het ene land naar
het andere over te brengen. Om ons
van behoefte en vraag op de hoogte te
stellen, hebben we eerst eens in ver
schillende landen rondgeneusd...."
„Als er oorlog was uitgebroken en
we rekenden hier helemaal mee
hadden we de „President Roberts"
waarschijnlijk in charter laten varen
en waren zelf in Zuid-Afrika gaan wo
nen. Dat we ooit plannen hebben gehad
ons in Liberia te vestigen, is nonsens.
Het klimaat van deze kleine neger-
republiek is ten enenmale ongeschikt
voor Europeanen...."
DE LIBERIAANSE VLAG, waar
onder we varen, hebben we
aangevraagd, omdat ze alle mo
gelijke voordelen biedt. De voornaam
ste is wel. dat de „President Roberts
bij het uitbreken van een derde we
reldoorlog niet in beslag kan worden
genomen, omdat het zo goed als zexer
is, dat Liberia neutraal blijft. Een
vrijere en meer gemakkelijke vlag had
den we niet kunnen bemachtigen....
Ten stelligste werd ontkend, dat het
Jacht naar de zoon Robert was genoem
De overeenkomst tussen beide namen
was geheel toevallig en de ene na
niets met de andere te maken. Men
het als een aardige geste tegenov
Liberia gezien het schip naar de eerste
president van deze republiek. Jloseph
J. Roberts, te noemen. In een tijdschrift
werd ons het portret van deze nege -
president getoond, wiens eerste am
periode meer dan honderd jaar ge e
begon.
„Dat er geen oorlog is ?ekoI",eHn
werd ons verteld, „is ongetwijfeld
grootste vergissing geweest'.
dank voor de mensheid voegde
heer Lombert Sr. er oprecht aan toe,
..want het is beter dat wij een strop
hebben, dan dat de wereld in het onge
luk zou zijn gestort". «„„ine
..Het gelukkig uitblijven van oorlog
had voor ons jacht en zijn opvarenden
echter enige gevolgen. DePiTs. nze
zich namelijk op het geval. Tot
verrassing en allerminst tot ons g
gen, verschenen er artikelen in d
bladen, die meer en meer scnsa n
den. Ondanks het feit, dat erft s
Nederlands journalist aan hoor
gezien de eerste bereikte onsi P
Cherbourg en plaatste prompt een
Waarheidsgetrouw artikel ,.v j
dingen te vertellen, die op slag
en wee van ons gezelschap in n
delnunt der belangstelling p' j
„journalisten trachtten elkaar d
af te steken in het brengen van sterke
nieuws. Het behoeft wel geen bcto tp
dat geen van de leden ^an. on' voeid
schap er behoefte aan heeft d
aan welke persman dan ook stoi
ven, die aanleiding kon znn .phten
Publiceren van plannen tot het
van een nieuw vorstendom i
nesië. of aidere kolderstukken,
hunnen u verzekeren, dat de
schreven „fantast" en de ander kpn
renden zich de ogen hebben ui p
bii het lezen van dit soort b
Wanneer men een fantast 7.0',.verg
tuen goed eens hii deze heren ju.
aan te kloppen. Wij zijn tot
sie gekomen, dat, als het om verbeel-
u 8a®t> wij deemoedig het
hoofd moeten buigen en erkennen, dat
wuj ons niet met deze heren kunnen
meten...."
OOR de publicatie van al deze
wilde verhalen, is het ons onmo
gelijk gemaakt relaties aan te
knopen, of zaken te doen. Ons jacht
werd voor een smokkelschip aangezien
en niemand vertrouwde ons helemaal.
We gaan er desalniettemin trots op, dat
de „President Roberts" één van de
weinige jichten in Tanger was, dat
geen contrabande aan boord had.
Smokkelen zouden we nle; met ons ge
weten in overeenstemming kunnen
brengen
Bleek het opzetten van een Import-
en-export-zaak een niet uit te voeren
plan, het was al even onmogelijk het
schip op andere wijze in exploitatie te
brengen. Een idee om de „President
Roberts" voor een pendeldienst tussen
de Westkust van Afrika en een paar
eilandjes er vóór in te schakelen, moest
worden opgegeven, omdat dit niet lo
nend kon worden gemaakt. Ten einde
raad werd besloten het jacht te verko
pen. Men voer naar Engeland terug,
„waar de beste prijjs kon worden ge
maakt".
Op de werf van Camper Nichelson
ligt de „President Roberts" nu al vele
weken op een nieuwe eigenaar te wach
ten. De toekomstplannen van de familie
Lombert en Quaedvlieg zijn nog tame
lijk onzeker, omdat veel van de ver
koop van het jacht zal afhangen. Eén
van de grote vragen is wel, wat voor
valuta men in handen zal krijgen. Is
het een vrij inwisselbare muntsoort, of
één, die in het land van herkomst of
bestemming geblokkeerd wordt? Zijn
het dollars, transferabele ponden etc.,
of ponden, welke zonder bankvergun-
ning niet op te nemen zijn?
Als er zich alsnog een mogelijkheid
voordoet om de „President Roberts"
productief te maken, zullen de families
aan boord blijven, of in ieder geval
van de verkoop van het jacht afzien.
De kaDitein, de heer Nowak, bevindt
zich nog steeds op het schip, evenals
de eerste machinist. De kansen op een
dergelijke keer van zaken lijken ons
echter uiterst gering. Het is veel waar
schijnlijker. dat het jacht verkocht zal
worden, temeer, daar er al enkele liex-
hebbers zouden zijn.
ET is zeer goed mogelijk, dat we
naar Nederland zullen terugke
ren", vertelde de heer Lombert
ons ten slotte. „Angst voor de justitie
hebben we niet, want we hebben ons
aan geen enkefe strafbare overtreding
c^hnldiff gemaakt. Do veronderstelling,
dat we deviezen gesmokkeld hebben,
kan naar liet rijk der fabelen worden
verwezen. Misschien moeten we bij
binnenkomst in Nederland een paar
punten ophelderen, maar onze expla-
natie zal iedereen tevreden stellen. Als
we werkelijk een strafbaar feit hadden
gepleegd, dan zouden we hier niet zo
lang rustig kunnen blijven...."
Het verhaal van de heer Lombert en
z'n zoons is, tot op zekere hoogte
althans, logisch en kinderlijk eenvou
dig. Als men hun lezing naast de op
windende artikelen over Roomse Ko
ninkrijken, Indonesische kroonpreten
denten, gouden theekopjes en Libe
riaanse lijfwachten legt, dan begrijpt
men met de beste wil van de wereld
niet, hoe al deze sensatie in omloop is
gekomen.
Het heeft ons gefrappeerd hoe ge
zellig en vrolijk de zoons en dochters
van de heer en mevrouw Lombert met
elkaar omgaan en hoe gezond het ge
zinsverband is. Teleurstelling over een
verkeerde berekening, of, zo men wil:
ten mislukt avontuur, is ongetwijfeld
waar te nemen, evenals een vleugje
heimwee naar het vaderland. Maar om
al deze mensen plotseling als neuroti
sche dwazen te zien, is haast even be
lachelijk als de waanzin, die over het
jacht geschreven is.
r\NZE LONDENSE CORRESPON-
DENT heeft een bezoek aan het
jacht „President Roberts" ge
bracht, dat sinds enkele maanden
op de werf Camper Nicholson
in Southampton gemeerd ligt. De
heer F. A. A. Lombert en z'n vier
zoons hebben hem uiteengezet,
wat hen (de Haagse familie Lom
bert bestaat uit vader, moeder,
vier zoons en drie dochters), de
notaris-familie Quaedvlieg uit
Maastricht (twee personen) en
enkele andere, zich niet meer aan
boord bevindende Nederlanders
tot het maken van hun veelbe
sproken zeereis bewogen heeft.
Daarnaast hebben de Lomberts
ook nog enkele andere interes
sante punten toegelicht.
De geheimzinnige sluier, die sinds
anderhalf jaar over de „President
Roberts" en zijn opvarenden
hangt, is hiermee voor 't grootste
gedeelte opgelicht. Er blijven on
getwijfeld nog een paar vragen
open de vragen bijvoorbeeld
hóe deze Nederlanders in het bezit
van dit kostbare, oorspronkelijk
Engelse jacht, zijn gekomen, en
hóe ze zich in het buitenland
hebben kunnen bedruipen
doch ieder heeft het recht zijn
privé-zaken voor zich te houden.
Wat de eigendom betreft, is het
misschien wel belangrijk te ver
melden, dat het 360-ton-metende
jacht volgens 't officiële scheeps-
briefpapier aan een rederij toe
behoort, die de naam „S. Y.
President Roberts, Ltd. Inc."
draagt. Wie de reders zijn, staat
niet op het briefhoofd vermeld.
(Bijzondere correspondentie).
ONDER streng incognito heeft onlangs een illustere gast in
Parijs vertoefd: de koningin van de 26 dagen, Marie José van
Italië, die uit Montpellier van het sterfbed van haar schoonmoeder,
koningin Helena, terugkeerde. In Parijs onderbrak zij haar reis, niet
om zich, zoals grote dames dit plegen te doen, op de hoogte te stel
len van de nieuwste mode, maar om in de Nationale Bibliotheek
naar documenten te zoeken. Want de „Meikoningin", zoals de echt
genote van Umberto, de laatste koning op de troon van Italië, ge
noemd wordt, is schrijfster geworden en heeft een boek „Herinne
ringen van het Huis Savoye" geschreven, waarin het leven van de
eerste vorsten van dit geslacht, in het bijzonder van de in de vijf
tiende eeuw tot paus gekozen Amadeus VIII, geschilderd wordt. In
het aanstaande voorjaar zal het boek bij Albin Michel in Parijs ver
schijnen. De koningin heeft het werk opgedragen aan haar zoon,
Prins Victor Emanuel, die ze met deze terugblik op het begin van de
dynastie weer nieuw vertrouwen in de toekomst wil inboezemen.
Want de hoop haar zoon eens de kroon te zien dragen is wel de
sterkste band, die deze vrouw aan het leven bindt.
MARIE JOSE is ervan overtuigd,
dat er voor haar zelf op de troon
geen geluk is weggelegd en
inderdaad heeft ze in de loop van haar
bewogen leven slechts een korte tijd
van geluk gekend. Dat was, toen de
elfjarige dochter van Koning Albert I
van België en de twee jaar oudere
troonopvolger Umberto elkaar in een
gondel op de Canale Grande in Venetië
beloofden, dat ze later met elkaar zou
den trouwen. In October 1929 vond de
verloving plaats, waar reeds als een
schaduw een waarschuwing van het
noodlot overheen viel: vóór het parle
ment in Brussel loste een anti-fascist
enkele revolverschoten op de bruide
gom. Op 6 Januari 1930 vierde Rome
geestdriftig het huwelijk van de twee
jonge mensen, die voor elkaar bestemd
schenen te zijn en alle romantische
ideeën bevredigden.
Maar de wittebroodsweken zouden
slechts van korte duur zijn. Het samen
leven van het jonge jaar in het slot van
Turijn openbaarde al spoedig de on
overkomelijke tegenstellingen van hun
temperament en karakters: de prinses
was ernstig, gereserveerd, trots, zelfs
autoritair van aard. Umberto juist het
tegenovergestelde. Terwijl Marie José,
evenals haar vader en haar broer Leo-
pold, dol was op de bergsport, schepte
de prins meer behagen in het rumoe
rige leven in bars en dancings, vooral
in het gezelschap van mooie vrouwen.
Hij volgde wat al te nauwgezet het ad
vies van zijn voorvader, koning Victor
Emanuel II: „De prinsen van het Huis
van Savoye zijn galant, hun vrouwen
deugdzaam". En hoewel de prinses van
(Van onze correspondent te New Yorlc.1
ju ft de terugkeer in Amerika van Amerika's
M J, „resident werd een merkwaardige onder-
a.s. p Tpp-pliikcrtiicl is esn m&noGU
neming afges otem TegelukcrUj do en
vre, die bij de aanvang bevredigende banen
dubieus scheen, in burger en diplomaat, is
geleid Eisenhower de burger e„ P
er met meer g u*ontuur begon.
dan waarmee np net een van de „vond-
De gang naar Korea agne. Een .vondst'
art" van de verKie^"fe r hnne'st
die bij
welkom was oplossen, scheen a prior!
vraagstuk zou Kunnen PsUssi wordt niet ter
uitgesloten. Dit.soort enomen. Vandaar, dat
hoogte van de frontlin g^ schouderg op.
de critici niet zonaer Koreaanse reis.
haalden over he nevenomstandigheden
Het zyn ook ditmaalnOe^er^ bezoek aan de
geweest, die aan hebben gegeven. Voor
frontlinie kIXt Eisenhower, in zijn reactie op
namelijk Xn1s„en thilisfront de gelegen-
die gebeurtenissen, n g president en zijn
heid heeft geb°den £a indrük te krijgen.
werkmethoden een nieuwe incident-Mc-
Symptomatisch was net^aai maakle cen kar-
Arthur. Deze laatste g convent,et m een
dinale fout, t°en ny P de oplossing van
officiële rede, te weten. Een Ameri-
het Koreaanse conflict ^e pQsitie blijft
kaans Jlv®:.st®J*fnsionneerd ter voortdurende
ook al is hij gepenslonneem McArthur>s
beschikking yanzi m waardig moge
„oplossing" lnderdaad a e est z„n
zijn, was het p)aatse kenbaar te
denkbeelden ter vergadering het spreek-
dat elke verdere discussie met McArthur nutte
loos was „sinds hij (Truman) 14.000 mijl naar
Wake Island was gereisd om daar een groot
aantal misvattingen van McArthur te moeten
aanhoren". *4.
Generaal Eisenhomer hanteerde dit varkentje
geheel anders. Dat het tussen hem en McArthur
herhaaldelijk niet heeft geboterd, is algemeen
bekend. Tenslotte heeft McArthur zich als
voerman van de rechtervleugel der Republi
keinse partij. krachtig tegen Ike's president
schap verzet.. Ondanks het besef in McArthur
geen groot persoonlijk vriend of medestander
te kunnen zien seinde Eisenhower McArthur met
maken, en
niet op een vergadering
misbruiken om zichzelf
en zgn
Truman
gestoeite Waaróp president
ideeën te,ady,eH;fkon als hij kan zijn prompt
- politieke dnftkop aanzrgdc; hy critiseerde
SclS's houding, maar voegde er aan toe,
het verzoek „Uw plan met mij te willen be
spreken". Met andere woorden de a.s. president
toonde zich een en al redelijkheid; hij bood ge
neraal McArthur de volle gelegenheid stoom at
te blazen en hij had zich zelf geenszins ver
plicht tot meer dan naar McArthur te luisteren.
Dit geheel volgens het welbekende motto van
Eisenhower, dat er meer vliegen met honing dan
met azijn worden gevangen.
Wij zijn in de afgelopen jaren al te zeer ge
wend geraakt aan de befaamde uitbarstingen
van Harry S. Truman. Deze hebben op de
lange duur geleid tot een mate van verstar
ring. Wie ooit een opmerking had gemaakt, die
tot een van Trumans „briefjes" aanleiding had
gegeven, was voor goed een vijand. Op deze
basis znn de betrekkingen van het Witte Huis
met de buitenwereld wat al te zeer in een zwart-
wit-verhouding geraakt: wie geen vriend is,
Een ontmoeting in de hangende tuinen van Bombay tussen dr. Frank
Buchman (midden), de burgemeester van Bombay, Ganpati N. S. Desai
(rechts) en de minister-president van de staat Bombay, Moraji Desai (links).
IN BOMBAY heeft dr Frank N. D. Buchman, de leider van Morele Herbewape
ning, uit handen van de ambassaderaad van de Westduitse Bondsrepubliek
de hoogste onderscheiding van deze republiek, het grootkruis van de Orde van
Verdienste, ontvangen, zo luidde dezer dagen een bericht. Dr Buchman, die
reeds een hoge Franse onderscheiding gekregen had, Is daarmede geheel in
overeenstemming met zijn verdiensten geëerd. Want hy heeft er veel toe bU-
gedragen de volken tot elkaar te brengen en een nieuwe ideologie te verschaf
fen, op welke grondslag een vredelievende samenleving kan worden opgebouwd.
Op het ogenblik vertoeft hy nog steeds met een internationaal team van mede
werkers in India, waar hy een opmerkeiyk succes oogst. Daarover nebbon
enkele vooraanstaande morele herbewapenaars in ons land. die geregeld op de
hoogte gehouden worden van wat zich thans in Azië afspeelt, ons het een en
ander verteld.
jyjET TROTS lieten zij een speciale,
uit zes pagina's bestaande bijlage
zien van „The Free Press Journal" een
grote krant uit Bombay, die geheel
aan de morele herbewapening is ge
wijd. De „Bombay Chronicle" ver
scheen eveneens met een dergelijke
bijlage van zes pagina's.
In deze bladen, in „The Times of
India" en in een aantal vakbladen
worden dagelijks lange artikelen opge
nomen, die de betekenis en de bedoe
ling van de beweging voor morele her
bewapening uiteenzetten en vermel
den, wat reeds op politiek en econo
misch terrein bereikt is.
De bijeenkomsten, die men in deze
Aziatische landen belegd heeft, wer
den door grote aantallen belangstellen
den bijgewoond. Aanvankelijk stond
de „gewone man" enigszins achter
dochtig tegenover hen, die de bood
schap van morele herbewapening
brachten. Hij redeneerde: jarenlang
zijn wij door het Westen onderdrukt.
Nu zeggen deze uit datzelfde Westen
komende personen, dat zij tegen de
communistische ideologie strijden. Dan
moet er toch wel wat goeds in het
communisme schuilen....
Maar nadat men gezien had, dat tal
rijke regeringspersonen grote belang
stelling voor morele herbewapening
tonen en vooral nadat men de uiteen
zettingen had gehoord, is men deze be
weging gaan zien als een stimulans om
betere toestanden en verhoudingen te
scheppen.
QANDHI heeft indertijd laten onder
zoeken of het juist was, dat in het
Westen een beweging, die zich morele
herbewapening noemde, vorderingen
maakte. Toen hij van de feiten kennis
genomen had, noemde hij het de beste
idee, die uit het Westen gekomen was.
Na de dood van Gandhi en na de
moeilijkheden, die de onafhankelijk
heidsverklaring opleverde, voelden ve
len in India zich min of meer losge
slagen. Thans vindt men in de morele
herbewapening het een en ander van
Gandhi's ideeën terug en dat verklaart
voor een belangrijk deel het succes,
dat dr Buchman thans oogst. Men
heeft weer houvast gekregen.
Daarmede gepaard gaat een grote
dorst naar kennis omtrent morele her
bewapening. De communisten hebben
ongeveer een millioen boeken in India
gebracht die propaganda voor het com
munisme maken. Zij worden beneden
de kostprijs verkocht. De Amerikanen
en Engelsen stuurden ook lectuur,
doch deze stond op het peil van wat
piotiante films het publiek bieden
Morele Herbewapening heeft 10.000
boeken en brochures meegenomen. In
een paar dagen waren zij uitverkocht.
Dat was op Ceylon. Daarna zijn nog
eens 50.000 boeken over morele her
bewapening in Engeland besteld en
25.000 in Amerika. Zij werden sneller
verkocht dan zij aangevoerd kunnen
worden.
In snel tempo herdrukt men tal van
krantenartikelen uit het Engels in en
kele Aziatische hoofdtalen, waarijoor
een groot gedeelte van de bevolking
kennis kan nemen van dr Buchman's
ideeën.
India heeft 380 millioen inwoners en
Bombay drie en een half millioen. Het
is dus niet onbelangrijk, dat dr Buch
man er intensief is gaan werken.
jeugd af aan op haar taak, eens konin
gin van Italië te zijn, was voorbereid,
kon ze nooit wennen aan de lichte toon
der Italiaanse aristocratie, die haar in
haar noordelijke vaderland geheel
vreemd was. En wat haar luchthartige
gemaal betrof, legde ze zich al gauw
neer bij het geresigneerde inzicht, dat
hij „te mooi was om te heersen".
De eenzame
DE plotselinge dood van haar vader,
de Koning der Belgen, die in de
bergen verongelukte, trof haar bij
al haar echtelijke kommer zwaar. Daar
bij kwam nog de politieke spanning in
Italië en zij, als géborén Belgische, be
hoorde van het begin af aan tot de
scherpste tegenstanders van Mussolini;
daarin werd ze gesterkt dóór maar
schalk Balbo, die een uitgesproken
vijand van de Duce geweest schijnt te
zijn en met wie ze een hechte vriend
schap sloot. Ze kon het niet te boven
komen, dat haar koninklijke schoon
vader zich aan Mussolini's wil had on
derworpen, omgaf zich met erkende
anti-fascisten en liet er nooit enige
twijfel over bestaan, dat ze de houding
van Victor Emanuel beschouwde als
een koning onwaardig. Ze wijdde zich
geheel aan liefdadige werken en scheen
zich daarmede duidelijk van Mussolini's
dcuchter Edda Ciano te distanciëren, wier
levenswandel aanleiding gaf tot erger'
lijke commentaren.
In de oorlog heeft Marie José open
lijk partij gekozen tegen de koning, die
haar uit Rome naar Noord-Italië liet
brengen, vanwaar ze in 1943 met haar
kinderen te voet naar Zwitserland
vluchtte, nadat ze sinds maanden in
overleg gestaan had met Badoglio. In
1945 kon ze naar Rome terugkeren, in
Mei daaropvolgend besteeg ze, na ViC'
tor Emanuel's afdanking, voor zes-en-
twintig dagen de troon, om op 6 Juni
aan boord van een oorlogsschip in ver
banning te gaan naar Portugal. Sinds
1948 woont ze met haar zoon aan het
meer van Genève als de Comtesse de
Sarres, evenals haar Wittelsbachse voor
ouders zich wijdend aan de dingen des
geestes. Ze speelt uitstekend Bach en
Beethoven, op haar tafel staan de foto's
van d'Annunzio en de onlangs gestor
ven Benedetto Croce. Philosophie en
dichtkunst zijn de troost van deze een
zame vrouw,
moest een tegenstander zyn en wie een tegen
stander was deed er maar beter aan zijn monJ
te houden. Generaal Eisenhower's traditionele
verlangen om tegengestelde meningen aan t»
horen en te trachten er zijn voordeel mee ve
doen, is door het geval McArthur duidelijk ge
ïllustreerd.
Bovendien kwam Ike niet geheel met lege
handen uit Korea terug. Hij zinspeelde op de
mogelijkheden om de Zuid-Koreaanse troepen
beter op te leiden en zodoende een groter aan
deel in de strijd te laten nemen. Maar het nut
tigste effect sorteerden toch zijn woorden: „Dit
is niet het ogenblik om meer te zeggen, dan dat
wij vastbesloten zijn op een eervolle w(jze een
eind te maken aan het conflict in dit deel van
de aardbol, door daden uitgevoerd op een ogen
blik, dat wij daarvoor hebben bepaald." Met
andere woorden: W\j dreigen niet w(j geven
geen voorbarige publiciteit aan onze maatrege
len. Als goede militairen zullen wy een aanval
lanceren en deze aanval moge of wel puur
militair, of wel puur diplomatiek z(jn, of een
combinatie van deze elementen wanneer wij
menen de tegenstander te verrassen of onder
pressie te zetten.
Er is zeker ook van Amerikaanse zyde
vaak te veel „geadverteerd"; te hoge verwach
tingen zijn de massa voorgehouden. Een minder
„luidruchtig" beleid, gesmeed na overleg ook
met politieke tegenstanders, Kan thans zeer
welkom zyn.
Vanzelfsprekend, dat de a.s. President dit
hoor en wederhoor niet tot het oneindige kan
doorzetten: dat er zich ogenblikken kunnen voor
doen, waarop ook hy machtige figuren tot vyand
zal maken. Voor het ogenblik heeft Eisenhower
de merkwaardige gelegenheid, die zijn Koreaan-
?e44rei,*Lheef! Seboden' aangegrepen in de meest
letterlijke zin de toon te zetten voor zijn ko
mend bewind. Het is een prettige toon die vck
beloften inhoudt.
V. ROSSEM'S
export kwaliteit
(Advertentie, Ing. Med.)