ONZE KINDERKRANT
ONS HOEKJE
Wie is Truusje?
Daar
ging de liefde
£uMei ttnö naai
Jan Willem slaat zich er door
f Pim, Pcini pii Pom in Jip| l"i lilnnn
De vereniging van ex-politieke
gevangenen
sa- -
Hoe heet de boer en waar woont hij?
WAT DE POST BRACHT
Slachtoffer was een 22-
jarige vaandrig-vlieger
HET KAN VRIEZEN
EN HET KAN DOOIEN
Ruim een kwart millioen
voor Vluchtelingenhulp
iSKtffiS.
réi - 3"S„ S,"'1 "J"oan
Het Radioprogramma
VRIJDAG 30 JANUARI 1953
WWIMHllHHHMi^iBfflBmFiïnmmtmnretni
Beste kinderen,
Het is me de laatste weken opgeval
len, dat onze familiekring nog bijna
uitsluitend nichten bevat. Waar zijn
alle neven gebleven? Hebben ze geen
zin meer in raadsels oplossen of vin
den ze het insturen daarvan een echt
meisjeswerkje? Nu, het hindert niets,
hoor. Maar om jullie te vriend te hou
den plaats ik deze week in onze krant
een verhaaltje, speciaal voor de jon
gens. De meisjes mogen het ook wel
lezen, dat spreekt vanzelf!
Wat het raadsel betreft, het ziet er
ook deze keer weer echt gezellig uit.
Wie zin heeft kan zijn of haar oplos
sing, al dan niet vergezeld van een
briefje, sturen aan: Tante Paulien, Bu
reau van dit blad.
Tot de volgende week.
Wat heb jij me een leuk versierde
brief gestuurd, Geertje van Barneveld.
En nog wel met lak verzegeld. Dat zag
er gewichtig uit, hoor. Je postpapier
vind ik snoezig en de bloementekening
óok. Wat een pracht van een klaproos
daar in het midden. Die kun je weer
plukken als het volop zomer is. Maar
eerst komt dat heerlijke voorjaar nog.
Je oplossing van de hotel-puzzle is
goed, hoor. Dit was echt de kortste
weg. Doe je de volgende keer weer
mee?
Wiesje van Schaik is een nicht, die
ik zo langzamerhand al bijna „van ha
ver tot gort" ken. Laatst heeft ze me
zelfs een foto'tje van zichzelf gestuurd.
Wat jammer, dat de krant is zoekge
raakt, Wiesje. Dat hotelraadsel was
juist zo leuk. Maar ditmaal krijg je
ook weer een gezellige puzzle waar je
je hersens op kunt'breken. Dat raad
seltje van jou is inderdaad oergemak-
kelijk. Je moet maar even op het idee
komen. En dan te denken, dat ik er
bijna een slapeloze nacht van heb ge
had. Want een raadseltante, die zelf
een oplossing niet kan vinden, dat is
toch al te gek. Wat heb jij een strop
met je voet. Het zal wel behoorlijk
pijn doen. Ik denk, dat je je wat kramp
achtig aan die paal hebt vastgeklemd.
Je had heel losjes moeten glijden. Ik
vind maandappèl wel goedgevonden.
21 Februari is dus de grote dag van de
uitvoering. Nu, dan hebben jullie nog
volop tijd om te oefenen. Zijn je krul
len nog steeds mooi?
Enno Dekker heeft de juiste oplos
sing van het hotelraadsel gevonden
Hè, wat fijn, eindelijk eens een neef
die meedoet.
Dat Cilientje en Marietje Briars uit
Amsterdam ook ditmaal weer present
zijn, verbaast mij niets. Integendeel,
daar reken ik al op. Jullie hebt de
kortste weg tussen de twee kamers ge
vonden, hoor. Vond je het geen leuk
raadsel? Zie je wel, dat het steeds be-
ter gaat met puzzlen? Jullie bent er al
'veel knapper in dan een paar maanden
geleden. Straks worden jullie nog ecti-
te nuz7le-bollebozen. Logeren jullie nog
wel eens in Den Helder? Amsterdam is
ook wel fijn, als je er eenmaal gewend
bent. Je moet alleen goed uitkijken op
straat, want er zijn zóveel auto's en
fietsen. Daag, tot de volgende keer.
Engelien Dekker uit Alkmaar is wa
rempel alweer present met een brief.
Wat had je me te vertellen, zeg! Jam
mer, dat je le puzzle bent kwijtge
raakt. Nu, een volgende keer beter.
Wat enig van die tentoonstelling. Je
moet daar je ogen maar goed de kost
geven. Houd je veel van lezen? Geluk
kig, dat in jouw boeken alles tenslotte
nog goed komt. Daag. Tot de volgende
keer!
Gerrie Dijkstra uit Stompetoren is
een nieuwe nicht. Welkom in onze
kring, Gerrie! Wat leuk, dat je nu ook
mee gaat doen. Eén keer moet de eer
ste zijn hè? Je hebt het raadsel goed
opgelost, hoor!
Froukje Dekker in Alkmaar is mijn
trouwste nicht. Ze slaat bijna geen
keertje over. Je hebt het raadsel van
het hotel met de honderd kamers han
dig opgelost, Froukje! Heb je er lang
op zitten piekeren? Wat fijn, dat je
weer zilverpapier spaart, zeg! Ik ben
heus een tante en geen oom, hoor. Stel
je voor! En het rijmt ook nog. Wordt
het zakdoekje keurig? Nu, ik zou er
wat graag ook één willen hebben, hoor!
Ik verheug me er al vast op. Eet maar
flink, Froukje, daar word je groot van
en dat moet toch ook!
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiipimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiffl
Jan Willem zat stokstijf in zijn bank.
Nu ja, je kon je wel groot houden, net
doen of je het niets erg vond, zo'n eer
ste dag op een nieuwe school, maar
ondertussen was het toch heus zo'n
pretje niet. Eigenlijk had hij er al een
paar dagen tegen opgezien en nu was
het dan eindelijk zover. Vader had
hem weg willen brengen, maar hij had
flink gezegd: „Stel je voor, ik vind het
best zelf". Zo was hij dan moederziel
op zijn eentje weggestapt, in zijn éne
jaszak een stapeltje boterhammen, In
de andere zijn mondharmonica, die hij
voor geen goud zou willen missen. En
zijn stevige laarzen, ze leken wel van
lood.
Ja, daar zat hij nu in het onbekende
lokaal en hij staarde suffig naar de
kaart vóór het bord, waar mijnheer
met een lange stok plaatsen en rivie
ren aanwees. Hij probeerde wel te luis
teren, maar hij ,kon het niet helpen dat
zijn gedachten telkens weer afdwaal
den. Een leuke school leek het wel, zo
vrolijk met die lage brede ramen met
fleurige rijtjes planten ervoor. Heel
wat gezelliger dan die ouderwetse kast
in Amsterdam. Van de jongens kon je
zo op het eerste gezicht niet veel zeg
gen. Wim, zijn buurman, was vast een
brave Hendrik en Kees Bollen, op de
•voorste bank. scheen de belhamel van
de klas te zijn. De meisjes hadden hier
ook al niets te vertellen, dat zag je zo.
Trouwens, mijnheer was een strenge,
die wist zelfs wat er op de achterste
bank gebeurde. Oei, daar keek hij juist
zijn kant op. Jongens, opletten, dat kon
wel eens een beurt betekenen.
Jan Willem treuzelde opzettelijk,
toen de bel voor het vrije kwartier
luidde. Zouden de jongens meteen naar
hem toekomen om hem in hun kring
op te nemen? Niets, hoor, ze lieten hem
eenvoudigweg links liggen. Een beetje
besluiteloos stond Jan Willem op een
stil hoekje van de speelplaats. „Door
bijten jö, je niet laten kennen", sprak
hij zichzelf moed in. Gelukkig voelde
hij juist op dat ogenblik in zijn ene
zak het pakje boterhammen lekkere,
met koek en worst en in de andere
zijn trouwe vriend, de blinkende mond
harmonica. Meteen was hij over zijn
verlegenheid heen. Hij verorberde be
daard de ene snee na de andere, toen
veegde hij het laatste kruimeltje van
zijn mond en even later klonk er over
de speelplaats een pittige, vrolijke
deun. Eerst waren het alleen de klein
tjes uit de lagere klassen, die om hem
heen kwamen staan, maar geleidelijk
aan vormde zich een hele kring. Kees
Bollen was er ook bij, dat zag Jan
Willem met voldoening. Jongens, nu
werd het vast goed.
En ja hoor, vóórdat de les begon
wist mijnheer al, dat er een mond
harmonicaspeler in de klas was geko
men. ,,'t Kon niet beter treffen", lachte
hij gemoedelijk. „Vanmiddag zangles,
Jan Willem kan ons begeleiden. Ik ben
benieuwd naar je prestaties, jonge
man". Maar daar was de klas niet te
vreden mee. „Hè, mijnheer, mag hij
"even proefspelen, héél •even maar?"
werd er gesmeekt en de onderwijzer
gaf tenslotte toe. „Nu, vooruit dan.
Wat zal het zijn? Hollands vlag, je
bent mijn glorie? Al weer een tref,
want dat nummertje hebben wij ook
op ons programma".
Mijnheer leek wel streng, met zijn
deftige lorgnet en zijn borstelige grijze
haren, maar hij was toch een beste
baas. Jan Willem speelde zo goed hij
maar kon en hij kreeg na afloop een
goedkeurend klopje op zijn schouder.
Hij kleurde er van. 't Was een fijne
ochtend. Wie had dat tevoren kunnen
denken.
Moeder, die in het nieuwe huis juist
de vitrages voor de ramen hing, zag
Jan Willem in de verte aankomen, om
ringd door een groepje buurjongens.
„Dat is er al vast één die zich weet te
redden", dacht ze gerustgesteld. Tegen
haar zoon, die luidruchtig de kamer
kwam binnenstappen, lachte ze opge
wekt: ,,'k Hoef niet te vragen hoe je
het gehad hebt, ik zie het al aan je ge
zicht. Nu maar afwachten met wat
voor verhalen de zussen van de H.B.S.
thuiskomenMaar Jan Willem, die
tevreden de kamer rondkeek het
nieuwe huis werd oergezellig, dat zag
je direct meende onbezorgd en blij:
„We zullen het hier best rooien, mams,
ik weet het zeker". En moeder, in een
vuil mouwschort, met een zwarte veeg
over haar wang, antwoordde voldaan:
„Jan Willem, ik geloof warempel dat
je gelijk hebt, jö".
PAULIEN.
Honderd blonde lokken,
ogen blauw en groot
en op beide wangen
blosjes, roze-rood.
Parelwitte tandjes
keurig op een rij.
En het kleine mondje
lacht altijd heel blij.
En er staat een hoedje
met een kanten rand
op de blonde lokken
aan de linkerkant.
En ze heeft een jurkje
met een witte nop.
en een leer ceintuurtje,
daarmee valt ze op.
Aan haar arm een tasje
van gekleurd fluweel.
Om haar hals wat kraaltjes
wit en groen en geel.
Echte lange kousen.
Schoentjes, keurig net.
Wel, is dat nu truusje?
Nee hoordat is Jet!
Truusje is mijn zusje;
ze heeft reuze Pret,
met haar mooie popje
en die popheet JET.
De vliegramp te Venhorst
Zoals bekend is, verongelukte Woens
dagmiddag nabij Venhorst, gemeente
Boekei in Noord-Brabant, een Thunder-
jet-straaljager, afkomstig van de vlieg
basis Volkel. De 22-jarige reserve
vaandrig-vlieger H. Kroezenga kwam
hierbij om het leven. Zijn vliegeroplei
ding voltooide hij in de Verenigde Sta
ten. waarna hij eind 1951 op Volkel
werd geplaatst. Hij was ongehuwd en
woonachtig in Gasselternijveen.
BEGRAFENIS DR IR S- L. LOUWES.
Te Vierhuizen, aan de voet van de
dijk die de polder beschermt en waar hij
was geboren en getogen is gistermiddag
onder zeer grote belangstelling het
stoffelijk overschot van dr ir S. L. Lou-
wes, directeur-generaal van de voed
selvoorziening aan de schoot der aarde
toevertrouwd. Aan de groeve sprak
minister S. L. Mansholt.
luist bij die telkens optredende tempe
ratuurswisselingen herinneren Uw gevoelige
spieren en gewrichten U eraan dat Uw als
hel ware sluimerende rneumatiek en len
denpijn op onveiwachte ogenblikken in alle
hevigheid weet komen opdagen Wriji Uw
pijnen weg, Uw spieten weet soepel en Uw
gewrichten weet lenig met de beroemde
Akker's Kloosterbalsem, waarvan al drie
geslachten zeggen: .Geen goud zo goed"
^Advertentie, Ing. Med.j
Hiernaast volgt
een verhaal van een
boer, die zijn hele
boerderij laat zien.
Jullie moeten te we
ten zien te komen,
hoe deze boer heet,
hoe zijn boerderij
heet en in welke
provincie zijn boer
derij staat. In de
tekening heeft, zoals
jullie zien, elk dier
een letter. Steeds als
in het hief volgende
verhaal een naam
van een dier wordt
genoemd schrijf je
de bijbehorende let
ter op. Heb je het
hele verhaal uitge
lezen, dan vormen
de verzamelde let
ters de namen van
de boer, de boerde
rij en de provincie.
„Kom binnen, jongens!", lachte de
boer vriendelijk, „de hond doet niets!"
Nu, eerlijk gezegd waren we blij, dat
we het grote brommende dier voorbij
waren en we huppelden vrolijk achter
de boer aan, de boerderij in. Het was
daar een dierentuin gelijk. Op de rand
van eén stal zat een grote, zwarte, tam
me kraai, die ons olijk aan keek. Het
varken knorde gemoedelijk en trok
zich niets aan van de kip die tussen
zijn voer zat te pikken. Een jonge kat
speelde met de staart van de geit en
,de dikke eend kwaakte tegen het kalf.
„Leuk hè", sprak de boer. ,.Ja, ik
houd veel van dieren, ik heb binnen
nog een kanarie in een kooitje en dan
nog konijnen, kuikens, schapen en dui
ven. Daarbij moet je nog bedenken,
dat onze tweede kat vannacht nog vier
kleintjes heeft gekregen, dus er komt
steeds meer bij".,
De bok kreeg ondertussen ruzie met
de haan. Het werd een lawaai van
jawel, zodat de boer tussenbeide moest
komen. „Die twee zijn wel eens las
tig!", zei de man. „Nee, dan is mijn
varken anders. Dat beest waggelt zo'n
beetje heen en weer in de modder en
kan soms zó stomverbaasd naar de
kuikens staan kijken, dat ik ér van in
de lach schiet. Naast de boerderij in de
wei liep eenzaam een koe en het ko
nijntje knabbelde in zijn hokje op een
wortel. Het paard stond op stal en
trappelde ongeduldig op de vloer. Het
schaap keek naar het 'jonge kalfje dat
wilde sprongen maakte en de kip ka
kelde, want ze had een ei gelegd.
„Nu, hoe vonden jullie het?", vroeg
de boer, toen we weer langzaam naar
het hek liepen. We lachten verlegen.
„U bent maar rijk met Uw dieren!"
zeiden we. „En Uw eenden, Uw varken,
Uw kraai en Uw duif zullen een best
leventje bij U hebben." De boer gaf
ons een hand. „Jullie hebben nog niet
eens de stier gezien!", zei hij. „Een vol
gende keer dan maar, want ik geloof
dat de bok weer eens met de haan
aan het vechten isdag jon
gens
36. Billie schrok heel erg, zodra Ka-
reltje het woord sirene noemde. HU ga:
hem meteen een trap op„^1iini m0nd
terwijl hij hem toesiste: ,Hou je mono
toch ezel. Moet je de boel verraden.
Maar gelukkig, de verstrooide Profes
sor, die met zijn gedachten bu heel
andere dingen verkeerde, was het niet
opgevallen, „Ja, de alarm-installahe
heb ik afgezet", zei hij vriendelijk._„De
regenpijp maakte daar juist contact
mee. begrijpt UT" Billie gnnnikte m
zichzelf, terwijl hu achter de professor
aanstapte. „Laat U ailes maar aan ons
over, professor. We maken dat zaakje
wel even gauw in orde". •■Gaat VPidde
hier maar binnen". De professor leidde
hen in 'n kamer op de ®e*st®
ping. „Hier is de PUP afgebroken, zoals
U ziet. Maar.... ik moet U nog één
waarschuwing geven Komt U verder
nergens aan- Mijn huis is vol met aller
lei apparaten, die gevaarlijk zUni als je
niet weet. hoe er mee om te gaan. „Nee
professor, daar prakkizeren we niet
nver" riep Billie, terwijl hu een gezicht
anhter de rug van de professor trok.
Nee maakt U zich maar niet be
zorgd hoor. We repareren alleen die
niiD even en dan zijn we 'm zo weer
gepiept „Gepiept"? .herhaalde profes-
tor Splitser met begrupend. „Nou ja, er
van door al* G dat beter begrijpt" riep
Rillie weer. „Mooi, dan laat ik jullie nu
maar aan je werk" antwoordde profes,
sor Splitser, terwul hu de deur achter
zich dicht deed.
VIEESWARENFABRIEK J. MEESTER N.V. - WUHE
(Advertentie, Ing. Med.l
Afdeling Den Bosch sticht een
eigen organisatie
Te 's Hertogenbosch is opgericht de
„Stichting Gekerkerd Verzet", als een
aparte organisatie, nu de afdeling Den
Bosch van de Nederlandse vereniging
van ex-politieke gevangenen is uitge
treden.
Volgens de secretaris van de voor
malige afdeling, hebben ook verschil
lende andere afdelingen de wens te
kennen gegeven, soortgelijke stichtingen
in het leven te roepen. In beginsel is
afgesproken, dat voor algemene be
langen een federatieve raad zal worden
Bij het nationale comité voor vluchte
lingenhulp is ten behoeve van de ont
heemden in de gehele wereld, die on
der het commissariaat van de Verenig
de Naties te Genève vallen, ruim een
kwart millioen gulden binnengekomen.
In 580 Nederlandse gemeenten zijn
thans plaatselijke comité's met inzame
ling bezig of hebben deze arbeid reeds
volbracht.
Mies de Muis heeft
nog een oompje
En die woont ver over zee.
Ze stuurt hem een kist
dingen,
Ook een brief van Mies
moet mee.
„Lieve oom", schrijft Mies
haar briefje.
„De kist gaat straks met
spijkers dicht....
Het zijn jassen, hemden,
dassen en.
De groeten van Uw
nicht....!"
Dan gaat 't muisje
aan 't pakken.
De deksel gaat er
bovenop.
Daarna slaat ze wel tien
spijkers.
„Goed zo!", roept ze,
„zet 'm op!"
Daarna nog wat ijzeren
banden,
Links en rechts om
't kistje heen.
„Juist", lacht Mies,
„dat is in orde....
Open krijgt 'm nu niet
één!"
Maar.oh grutjes
is dat schrikken.
Miesjes brief zit er
niet bij.
Uh.... nu moet de kist
weer open.
Wat een werk.
Mies is niets blij!
door Mary Burchell
29)
„Ja, ik" Hope aarzelde even, wer
kelijk niet wetend wat ze zou antwoor
den. Als ze ging, zou het onmogelijk zijn
de ware toestand voor zich te houden.
Maar nu ze toch wist wat ze Maan
dag zou zeggen, was het misschien wel
zo goed dat Zaterdag maar vast achter
de rug te hebben in plaats van een af
schuwelijk weekend door te maken.
„Ben je er nog?" vroeg mevrouw
Tamberley enigszins klagend.
„Ja neemt u me niet kwalijk, ik
zat juist te bedenken of dat kan", jok
te Hope nog steeds aarzelend, Toen keek
ze het kantoor rond en nam plotseling
een besluit. Beter om het in de minder
formele sfeer van Orterville met hem
uit te praten. Ze had geen behoefte aan
nog zo'n gesprek als ze de vorige week
hier had gehad. Op de een of andere
wijze voelde ze zich hier altijd in het
nadeel, terwijl er op Orterville een
kleine kans was dat het nadeel aan zijn
kant lag.
„Ik kom graag, mevrouw Tamberley
Dank u wel. Ik kan het wel zo regelen
en zou het erg prettig vinden", voegde
ze er niet helemaal volgens de waar
heid aan toe. „Waar kan ik u treffen?"
„In het Carlton om kwart voor één".
Het ontbrak mevrouw Tamberley niet
aan levendigheid en besluitvaardigheid
wanneer ze afspraken maakte waarvan
ze wenste dat ze werden gehouden, en
Hope wist dat haar niets anders over
bleef dan een zacht-gepreveld: „Uitste
kend",
Toen ze de hoorn op de haak legde,
trok ze een grimas en sprak bij zich
zelf de hoop uit dat deze invitatie voor
rekening van mevrouw Tamberley zou
komen. Het Carlton was beslist niet
meer haar stijl nu ze een werkende
vrouw was geworden die van haar sa
laris moest rondkomen.
Maar was ze dat? Eigenlijk was ze de
verloofde van Errol Tamberley. hoewel
hij zich van dat feit nog niet bewust
was. Maar dat haalde haar meteen uit
de sfeer van de „werkende vrouw" en
bracht haar in een geldmilieu hopen
geld zelfs. Genoeg om zelfs Enid te
vreden te stellen.
En toen, bij de gedachte aan Enid.
werd Hope warm en koud van verle
genheid. O. waarom had ze zo belache
lijk haar mond voorbij gepraat over Ri-
chard? Waarom had ze niet een paar
dagen langer kunnen wachten? Nu
wachtte haar de vernederende (om niet
te zeggen moeilijke taak Enid uit te leg
gen dat ze per slot van rekening toch
niet ging trouwen met Richard Fander.
Maar dat ze daarentegen ging doen wat
Enid zo bespottelijk had geopperd: trou
wen met Errol Tamberley.
Misschien was dat maar een kleinig
heid vergeleken bü de grote problemen
waarmee ze worstelde, maar het werkte
er niet toe mee haar humeur wat op te
vrolijken en het was dan ook een tame
Hik ernstige Hope die mevrouw Tam.
berley bij de ingang van het Carlton
ontmoette.
,Dag beste Hope". De woorden van
mevrouw Tamberley waren vriendelijk,
maar de toon onverschillig. „Ik ben zo
blij dat je op tijd bent. Van nature ben
ik dat niet. maar Errol heeft het me ge
maakt. Als je maar lang genoeg met een
punctuele man samenwoont, wordt
je of zelf punctueel, stapelgek. Zullen
we naar binnen gaan en eens zien wat
ze hebben aan te bieden?"
Ze gingen naar binnen en zagen wat
„ze" hadden aan te bieden, en aan de
uitstekende lunch (die mevrouw Tam
berley snel en met zorg uitkoos), ver
gastte haar gastvrouw Hope op een ver
slag van haar boodschappenochtend-
Hope kon niet nalaten te denken dat
zelfs indien „ze nooit hebben wat je
zoekt" mevrouw Tamberley toch blijk
baar een bezige en buitensporige kost
bare morgen had gehad.
„Er zijn natuurlijk een hoop dingen
die je moet hebben als je trouwt
zelfs voor een tweede keer", legdi
mevr. Tamberley uit en voegde daar
als een nakomende gedachte aan toe „Je
weet toch dat ik de volgende maand ga
hertrouwen, is het niet?"
„Ik wist niet dat het de volgende
maand zou zijn. maar de kinderen heb
ben me verteld dat u met iemand uit de
naaste omgeving ging trouwen. Mag ik
u mijn beste wensen aanbieden?"
„Dat is lief van je", zei mevrouw
Tamberley met een glimlach die Hope
voor geamuseerd hield. „Ik vind altijd
dat goede wensen aan een toekomstige
bruid zo dreigend klinken. Zo van „ik
hoop dat alles goed zal gaan. maar ik
twijfel er wel aan", weet ie wel?"
„Zo bedoelde ik het niet", protesteer
de Hope glimlachend
..Dat weet ik wel. kindlief".
..Eerliik gezegd geloof ik dat elk hu
welijk dat u sluit een succes moet wor
den mevrouw Tamberley, anders zoudt
nijver" u T dat ik het zo zeg
niet aan beginnen"
mevrouw jtmberl'ey SmHkben blij
„Ik geloof tenminste dat u weet wat
ls zo n goede stelregel en yn
weinig vrouwen leven er naar Het is
zelfs de enige regel die je kunt volgen
w„
de romanschrijvers heerszuchtige natn
ren noemen. Zo interessant in een boek
?even^C?ThCrd in het werkeufke
i me benieuwen hoe Errol
t u S Udster zal opschieten"
„Een huishoudster'"
voor die twee kindere'n moet zorgen Ik
moet eerlijk bekennen dat dat vooruit
nee' overgeleverd geweest"
„Dat denk ik niet".
„Neen?" vroeg Hope nieuwsgierig Fn
toen mevrouw Tamberlev
vertoonde daar verder op tn tPT"6
kon ze niet laten daar aan toe te vo^
gen: „waarom niet?" e"
„Omdat Errol helemaal
voor vrouwen. Hij behoort tot hot"3" 1S
dat zijn hele leven Kzel hlifT^
anders hevig verliefd S. bll,ft' of
'wordt vervolgai
ingesteld, zodat iedere stichting baas in
eigen huis blijft. Hiermede wil men
voorkomen, dat een verkeerd- of half
voorgelicht bestuur wil oordelen over
locale belangen op grote afstand. Zoals
bekend is het royement van één der le
den van het Bossche afdelingstiestuur
oorzaak van het uittreden.
HET NATIONAAL PROGRAM
MA ter gelegenheid van de ver
jaardag van prinses Beatrix.
Hierin valt -om. te beluisteren het
muzieksprookje „Assepoes" met
muziek van Hugo Godron op tekst
van Max Teipe. Na de kennisma
king, onlangs, met het tweede
uit deze samenwerking ontstane
sprookje Doornroosje, zullen ve
len stellig dit werkje ook nog
eens tuilen horen. (Zaterdag Over
beide zenders, na 19.00).
en naar ENGELSE MUZIEK.
Het omroepkamerorkest speelt
achtereenvolgens een suite van
de 17-eeuwse componist Henry
Purcell, een concert voor hobo en
orkest op thema's van Gluck van
Arthur Benjamin, een van de
vooraanstaande hedendaagse mu
sici, en een Sinfoniëtta van Ben
jamin Britten, wel de bekendste
componist uit Albion. (Zaterdag
1630 over Hilversum I, 402 m).
HILVERSUM I, 402 m.: 7.00 VARA,
10.00 VPRO, 10.20 VARA, 19.00 Nationaal
Programma t. g. v. de verjaardag van
H. K.H. Prinses Beatrix. 23.00—24.00
VARA. 7.00 Nieuws. 7.13 Gram.muziek.
8.00 Nieuws en weerberichten. 8.18 Gra-
mofoonmuziek. 8.30 Orgelspel. 8 55 Voor
de vrouw. 9.00 Gram.muziek. (9 35—9.40
Waterstanden.) 10.00 „Tijdelijk uitgescha-
wfIS,causerie- 10.05 Morgenwijding.
10 20 Voor de arbeiders ln de continu
bedrijven. u.30 Piano-recital 12.00 Gra-
mofoonmuziek. 13.00 Nieuws. 13.15 Com
mentaar. 13.20 Dansmuziek. 13.50 Radio-
weekjournaal. 14.15 Roemeens Orkest
Frles programma. 15.00 Amateurs-
programma. 15.30 „Eerst denken dan
doen causerie. 15.45 Gram.muziek. 18.15
Sport. 16.30 Kamerorkest en solist. 17.15
Voor de jeugd. 18.00 Nieuws. 18.15 Vara-
vana. 18.20 Filmprogramma. 18.40 Rege
ringsuitzending: „Zoeklicht op de Wes
terse Defensie. 19.00 Klok. 19.01 „Als je
tpftien bent....'. 20.00 Klok 20.01 Nieuws
en weerberichten. 20.08 „Assepoes", mu-
z-eksprookje. 21.05 Gelukwens. 21.10 Ne-
der andse liederen en muziek. 21.45 Ge
beerd programma. 22.35 Drumband der
Nationale Reserve. 22.50 „Ten Besluite",
espraak. 23.00 Nieuws. 23.15—24.00 Gra-
mofoonmuziek.
ldnn'hy^SU^ n' 298 m-: 7 00
191)0 Nationaal Programma t. g. v. de rtt-
H'K-H- Prin»« Beatrix. 2300
700 Nieuws. 7.10 Gram.-
wiirf Ochtendgymnastiek. 7.30 Ge-
gisehe'ka?61*.' 7'45 Morgengebed en Litur-
muruu n f' 800 Nieuws. 8.15 Gram-
Gr m 990 Voor de huisvrouw. 935
Gram'm 10 00 Vooi- de kleuter». 10.15
KaZ,7U, ek' 11 00 Voor da zieken. 11.45
Arlpt, „mUZ'ek u't Californiè. 12 00
Tanrt Gram.muziek. (12.30—1253
Zmno 7"ulnbouwmededelingen 12 55
nteuwT 13201?'°0 Nieuws katholiek
besnrau- Lunchconcert. 14.00 Boek-
gelse Ie ré a 10 Gram.muziek 14.20 En
van i l?f' 40 Noorzang. 15.00 Kroniek
Orkest fine en Kunsten- 15.40 Harmonie-
schoonheiü Tenor en orgel' 16-20 •De
Voor ri h Van het Gregoriaans". 16 50
kamninen 3lUgd' 17'5ü Europese Schaats-
muTiek ,8C^PPen' Gevarieerde
18 25 1 Journalistiek weekoverzicht
Schaatst^8'!1'"1"2'*1'- 18'30 Europee»
ij- rtii p nschaPP®rt 18.40 Verslag
partijraadsvergadering K. V. P. 16.90
Nieuw" IS1!*00™2'® Hllver,um 1 28'j«
—24.00 Omroeporkest. Esperant° "3
(Advertentie
