Romantiek in de keuken Sn nu de, fytbtiende (uueltie Daar ging de liefde ir £utite>ieenóncia>i DE VERGETEN CATEGORIE Een genoeglijke sfeer Toch maar centraliseren Zonder verwachting Ons eten komt niet uit eigen keuken Een jonge moeder Appreciatie f^Pim. Pam en Pom in hel luchtruim Neem ter bestrijding van KOU en GRIEP de speciaal samengestelde rtGRIEP-CACHETS Botuiema n ZWITSAL preparaat door Mary Burchell V.. ï.ïïrSn4esr sfssar IS?'-/""-"»'ïïw-vSÏ; ."Rsï»stra>"5S Mei VELPON lie je er geen barst van! ST.!,™ He» Radioprogramma Inwendige zuiverheid is het behoud van Uw gezondheid. cem eens per week één ol twee UXEERAKKERTJfS DONDERDAG 5 FEBRUARI 195S DRECIES, WAT IK DACHT! De vergeten categorie wil niets weten van centrale keukens. Ze heeft haar hart verpand aan allerlei smakelijke gerechten, die door niemand anders kunnen worden gefabri ceerd dan door moeder-de-vrouw, dage lijks met een verhit gelaat boven een hagelwit schort bakkende en bradende, om de smachtende familie uit de eet- .11. ji t, kamer te geven wat ze verlangt. En niet aueen die lekkere kostjes maken de jonge generatie afkerig van de gaar- Keukens: er hangt over de kokende moeder, behalve de damp uit de pannen blinkende fornuis, een waas van romantiek; ze ademt in een sfeer van gezelligheid, die zich meedeelt aan het hele gezin en aan het van ouds bekende en dierbare Hollandse binnenhuisje een vertrouwdheid en beslotenheid geeft, waaraan het leven rust en waarde ontleent. Zó ongeveer zou ik de tendenz kun nen formuleren, die onze inzendingen beheerst. Alhoewel, ik durf beweren, dat het voor een bepaalre groep huisvrouwen niet eeng zo wenselijk is, dat zij niet behoeven te koken. Zou het re gemak zucht niet een beetje in de hand wer ken? Een ander nadeel is, dat men als men de kookkunst niet meer no dig heeft, haar zal verwaarlozen en we vrouwen krijgen, die helemaal niets meer kunnen. Bovendien zullen er mensen zijn, die het als een bezwaar voelen, dat ze weten, wat iedereen heeft gegeten en dat iedereen weet, wat ze heblien gegeten. Als allerlaatste blijft de vraag, of het oprichten van een dergelijk groot lichaam wel economisch verantwoord is. Er zijn talrijke mensen, die uit principiële overwegingen weigeren. Te! daargii de vrouwen die niet tegen de dagelijkse maaltijdenbereidTng opzien of het zelfs met plezier doen. Tel daarbij de mensen, die bijvoorbeeld aan zoutloos eten of aan een diëet vastzitten. Er>»nslotte die mensen, die tengevolge van hun werk 's avonds het warme eten gebruiken. Ik denk niet dat we veel van de Gemeentekeuken hebben te verwach ten, maar ik zal uitkijken, wat men en in het bijzonder de groep van (jon ge) dames hierover heeft te -zeggen. KENK GRTTYS De Ruyterstraat 19, 19 jr. Koog aan de Zaan. Niet alleen de moeder van Henk Gruys laat zich bij hsar oordeel be ïnvloeden door onaangename herinne ringen uit de degen der bezetting; hoor Hans Reinders: Waarom zou de centrale keuken hygiënischer zijn don de keuken thuis V De Hollandse huisvrouw is juist be roemd om haar zindelijkheid. En wat de voedingsleer betreft, als de huis vrouw niet veel van de voedingsleer af weet, zegt de „Groenteman" -dooi' de radio, wat we kunnen eten, welke groenten, enz. we moeten kopen om de nodige vitaminen binnen te krij gen. Het is zo'n genoeglijke sfeer, als ie moeder aan het koken is en soms Kun je zelf ook wel in al die potjes en pannetjes roeren. Als je haast hebt, is de pressure-cooker een uit komst en kan de maaltijd in onge veer 20 minuten klaar zijn. Wanneer je iedere dag naar de centrale keuken gaat, heb je, zo lijkt het mjj tenminste, op het laatst het gevoel of je gemakzuchtig bent, of het eten niet meer van je zelf is, om dat je het niet zelf hebt bedacht en klaargemaakt. Ook kun je niet kie zen, wat je die dag wilt eten. De één wil worteltjes met pieterselie, de an der weet niet. Je bent aan de smaak van de centrale keuken-mensen ge bonden. Alleen voor de alleenstaande en de werkende vrouw zou het mis schien een uitkomst kunnen zijn, want deze vrouwen hebben vaak geen tijd om de nodige inkopen te doen. Juist de boodschappen bij de slager, kruidenier en groenteman zijn het meest tijdrovend voor de huisvrouw, die het werk buitenshuis heeft en dus de boodschappen zelf moet doen. Maar mij lijkt het toe dat ze de moeite er graag voor over heeft om het succes van een persoonlijk bereide maaltijd te smaken. ANNELIKE REINDERS M.M.S., Bergen (NH). Zoals jij oordelen ongeveer alle meis jes, die een antwoord inzonden. Om die reden geef ik nu het woord aan twee jongens: IEDERE HUISVROUW kookt tegen woordig haar eigen potje. Zou het niet beter zijn centrale keukens op te richten, waar ieder zjjn portie kan ha len. Het zou misschien werkelijk beter rijn, want er zouden heel wat voor delen aan verbonden zijn: le. Het spaart een hoop geld uit en wel door de grote voorraden voed sel, die tegelijk worden gekocht en dus goedkoper zijn en dan besparing op gas en andere brandstoffen. 2e De huisvrouw Urügt het heel wat lichter, 3e. Het eten wordt hygiënisch ge kookt. 4e. Er kan meer zorg aan besteed Worden. 5e Nooit «ingebrand eten meer! Maar nadelen zijn er natuurlijk ook weer, want niet elke echte Hollandse huisvrouw zou zich het eten koken graag uit h„nden laten nemen; dat doet zij liever zelf, wat natuurlijk heel begrijpelijk is. Een groot nadeel is ook: Wat moet er van de handelaar in aardappelen en groenten terecht komen? Het zou, geloof ik, ook niets voor de vrouw zijn, elke dag met een pan netje eten over straat te gaan. Als het nooit anders geweest was, zou ze daar natuurlijk geen erg in hebben maar als zoiets nu ingesteld zou worden, denk lk niet dat het de eerste tijd succes zou hebben. Dan nog een vierde moei lijkheid. Mensen zijn soms nogal lastig en daarom zou de verscheidenheid In groente elke dag groot moeten zijn om Iedereen tevreden te stellen. Ais we nu de voor- en nadelen tegen el kaar opwegen, zijn volgens mij de voordelen het zwaarst. Dit zal voor een huisvrouw waarschijnlijk niet her geval zijn. Maar waarom komt er niet eens Iemand, die zo'n keuken gaat oprich ten? Soepcentrales zijn er tocb ook al, waarom niet een centrale voor ons voornaamste voedsel? J. F. BIJTJES St. Annastraat 51, Alkmaar Jongen, 18 jaar. ALS ik aan mijn moeder vraag, of zij niet de centrale keuken pre fereert boven de zelf klaar gemaakte maaltijd, dan krijg ik een zeer beslist antwoord. Ik weet niet, in hoeverre de herinnering aan de Gaarkeuken uit de oorlog een woordje meespreekt, maar in ieder geval gaan haar eigen scheppingen haar blijkbaar boven de gemeentepot. Nu is dit een probleem, naar welks oplossing ik ten zeersre benieuwd ben, niet in het minst, om dat ik vrijwel onbekend ben op hel gebied der edele keukenkunst. Dit ui aanmerking genomen, wil ik niets zeggen over de kwaliteit van het eten van de gemeentepot. Ik stel me zo voor, dat alles op de volgende manier in zijn werk zal gaan Als om 12 uur de auto met etenske- tels langs de diverse posten (en da zullen er vele moeten zijn) gaat rij den, staat overal al een rjj. Er wor den bij iedere post drie of vier ketels afgezet en het opscheppen begint. Om 12 uur dient de laatste klant te zijr. geholpen: gemiddeld wacht iedereen lö minuten. U zult het met me eens zijn dat dit een perfecte en grote or- gat isatie verlangt. Ik geef gaarne toe, dat deze oplos sing voor veel mensen die met tijdge brek te kampen hebben, een uitkomst zal zijn De Centrale keukan, zal de taak van de huisvrouw dus lichter maken maar dat is dan ook het enige voordeel dat ik zie. Ik waag me et niet aan, de grootte ervan te schatten. 11ET WAREN donkere dagen, mis- schien wel de donkerste dagen die Amsterdam ooit meegemaakt heeft, toen ik met mijn smerige pannetje door de smerige straten sjokte. Ik, klein jongetje van negen jaar, ging mijn eten halenhet vurig begeerde eten, dat bestond uit »/s liter aftreksel van aardappelschillen per dag, waar voor de schillen bereidwillig en edel moedig waren afgestaan door onze Duitse vrienden, die de hongerende schooljeugd een warm hart toedroe gen. Donkere dagen in een vervuilde stad, waar typhusepidemieën en raz zia's, honger en ellende tot iets nor maals waren gaan behoren. Een halve liter schillenaftreksel in een pannetje een jongetje van negen jaar; heel veel jongetjes van negen jaar; grote jon gens; kleine jongens: grote meisjes; kleine meisjes. Allemaal met een pan netje; Amsterdam, eind 1944. Misschien is het vreemd, misschien ook wel sentimenteel, maar onwille keurig gleden mijn gedachten terug naar deze tijd, toen ik het probleem van deze week onder ogen kreeg. Dat was het eerste wat ik zag: mijn eigen ervaring met de centrale keuken, nu bijna alweer tien jaar geleden. Maar met mij zullen er velen zijn, die bij het lezen van ons probleem, even aan toen hebben teruggedacht, en het is juist daarom, dat het begrip „Centrale Keuken" op velen onzer, die dit alles niet meer kunnen vergeten, een on prettige indruk maakt. Misschien ten onrechte, omdat wij hiermee in zo'n ellendige tijd hebben kennis gemaakt, maar een feit blijft, dat dit onze be oordeling beïnvloedt''. Wanneer dit trieste beeld ons niet voortdurend voor ogen stond, wanneer we ons een bloeiend bedrijf zouden kunnen voorstellen in de trant van een gas- en electriciteitscentrale of een zweminrichting, een keuken, waar al les blinkt en glanst, waar inderdaad volgens de voorschriften van de hy giëne en de moderne voedingsleer da gelijks de meest uiteenlopende gerech ten worden samengesteld, die naar aan leiding van voorafgaande verzoeken der huismoeders in allerlei variaties worden gedistribueerd en warm opge diend, zou onze tegenstand waarschijn lijk heel wat geringer zijn dan nu het geval is. Is er wel iemand, die teiug- verlangt naar de petroleumlamp uit het verleden of het teiltje op Zaterdag avond? Verheugen de bewoners van centraal verwarmde flatblokken uit de grote steden zich niet over het com fort van hun installaties en is er één onder hen, die "haakt naar de pook en de kolenkit? En blijft er niet bij een organisatie als lk zoeven bedoelde, de individuele keuze, waarop wij als rechtgeaarde Hollanders - „smullen met de deur dicht" - zo gebrand zijn? Waar zijn de gezinnen, waar men zelf nog brood bakt en waarom doet men dat niet. als men de zelfverzorging zo romantisch en zo amusant vindt? Al weer laat de huisvrouw, ook de Hol landse, de „service" over aan de buienr wereld: ze vraagt de aardappels en de peentjes geschrapt en de groente ge sneden, ze koopt groente^ in blik en steriliseert veel minder dan je het vroe ger deed, ze neemt zelfs „diepvries spinazie", zó zegt mijn groenteman, als er al lang verse te krijgen is, om geen andere reden dan dat het gemak de mens dient, ze zweert bij yog-hurt en karnemelkse pap uit de fles, koopt soeptabletten, maakt geen kaas en geen boter en zelfs geen jam; ze breit maar zelden meer kousen en voorziet zich van confectie tijdens de uitverkoop om bevrijd te worden van ontwerpen, knippen en naaien. En toch.... Hans Kaper verzekert ons: „Zouden wij aan de hulsvrouw de enquêtevraag stellen, wat zij liever zag: een maaltijd uit een centrale keu ken, op hygiënische wijze bereid, of een eigenbereide maaltijd, dan zou 90 pCt. naar mijn idee het home"ma- de" product kiezen en 10 pCt. de cen trale keuken". Waarom? „Eigen haard is goud waard", verklaart al veel, als we „haard' vervangen door „kost". Want wat gaat er boven het eigen-ge wrochte? Zeer weinig, en zeker geen maaltijd uit de centrale keuken" CN een twee-entwintig-jarige moeder k*van twee kinderen, de het schrij ven niet kon laten, ondersteunt hem daarbij: „Volgens mij zouden centrale keu kens wel gemak en meer vrije tijd voor de huisvrouwen betekenen. Ook zou, wanneer er volgens de voorschrif ten van de voedingsleer gekookt werd, menig gezin beter aan de nodige vita minen toekomen. Maar welke vrouw vindt het niet prettig, wanneer man en kinderen na een zelfbereide maaltijd zeggen: „Hé. dat was lekker!" Die vol doening zouden velen niet willen mis sen. Terwijl een Helderse jonge dochter van vijftien meent „Toch geloof ik. dat verreweg de meeste Hollandse huisvrouwen en ook de mannen -hun eigen potje verkiezen boven dat van de centrale keukens - Waarom7 Welnu. Omdat iedere huis vrouw haar eigen manier van klaar maken en koken heeft, en daar is een echte moeder trots op en dat vindt va der ook altijd lekkerder en ook de kinde ren; wie zou het dan beter kunnen dan moeder zelf? Er mogen dan wel eens jongens en meisjes zijn, die moDperen als moeder eens iets gekookt heeft, wat ze niet graag lusten, dat zal wel zo blijven; de een lust liever dit en de an der dat, maar de wijze, waarop het klaar gemaakt wordt, laat meestal niets te wensen over. Ieder heeft zijn eigen methode en daar wennen we aan". CN Trudy Wijtema uit Hoorn ons ver- zekert: „Waar blijft de gezelligheid voor de huisvrouw van het koken? Waar blijven de lievelingsrestjes, de gezellige pud dingen, schotels enz.? Die moeten we niet in centrale keukens zoeken! Ik zou de gezichten wel eens willen zien van vaders en kinderen, als ze nooit meer eens iets lekkers op tafel zien. Er kan immers in een centrale keuken niet te veel aandacht geschonken worden aan één gerecht. Ik geloof, dat als men huisvrouw niet meer kan koken of bakken, ze zich dood ongelukkig zal voelen. Hef geeft geen voldoening, als ze iedere dag wat eten kan gaan ha len". En als laatste in dit koor Nel de Groot uit Koog aan de Zaan, die het goed met haar toekomstige eega meent: „Wat is gezelliger voor een man, dan dat bij ziin thuiskomst de lucht uit de keuken hem al tegemoet komt en hij van te voren al weet, wat ze zullen eten die dag? En wat is, volgens mij, een heerlijker werk voor een vrouw, dan dat je van tijd tot tijd je man eens kunt verrassen met een nieuw uitgevonden recept en dan een waarderend woord hierover te horen. Dit alles bereik je niet met de centrale keuken". Blijkbaar is er dus iets in dat koken thuis, dat een zeker charme heeft voor de huisvrouw en van betekenis is voor het hele gezin. En we zullen ons wel vertrouwd moeten maken met de idee, dat de centrale keuken, zelfs de glan zende en blinkende wetenschappelijk gedreven, niet eindeloze variatie en een geraffineerd distributie-systeem voorlopig geen kans van slagen heeft ondanks de allesbeheersende tendenz in de moderne maatschappij om te gene- realiseren, te concentreren en te centra liseren. Immers, naast het romantisohe element, dat hier overal de opinie be heerst, zijn er andere factoren, die worden genoemd: 1. sommigen menen, dat de kosten per maaltijd veel hoger zullen worden; 2. de zelfwerkzaamheid dreigt lanzamerhand volkomen verlo ren te gaan: Hans Reinders herinnert aan het woord van Multatuli: „Want niet in het snijden der padi is de vreug de: de vreugde is in het snijden der pa di, die men geplant heeft"Geeft het niet veel meer voldoening te genie ten van iets, dat men zelf. misschien met heel veel moeite, heeft klaarge maakt dan de vruchten te plukken van het werk van een ander?" 3.„ de cen trale keuken kan geen rekening hou den met mensen, die op diëet leven en evenmin met de huiselijke feesten", meent Hans Kaper en hij voegt er veel betekenend aan toe: „communisme in beginsel". 4. een enkele meent, dat voedsel, bij grote hoeveelheden tegelijk bereid, minder voedzaam en minder smakelijk is dan wat in kleine porties wordt gekookt. 5. als inderdaad de huisvrouw niet hygiënisch en weten schappelijk verantwoord werkt, heeft zij voorlichting nodig: die wordt haar b.v. door de radio in overvloed gege ven. TOCH al deze argumenten zinken in het niet bij dat van romantiek, ge zelligheid, sfeer.... Waarbij de vraag rijst: houdt de Hollandse huisvrouw werkelijk zoveel van koken, bakken en braden als onze briefschrijvers me nen, of geeft haar alleen het feit vol doening. dat man en kinderen haar prestaties zo bijzonder appreciëren? Ik vermoed het laatste. Immers, als het Van „luchtjes" gesproken... laat de lucht van koken, bakken en braden niet in uw woning rondhangen. Alle keukengeuren worden door Air-Wick even prompt weggenomen als de rooklucht uit uw woonkamer. air-wick °0/? MENSt-^ N Fljf*£ NEUS •u (Advertentie Ing. Mea 41. „Goeie grutten", zuchtte Billie. zodra hij weer een beetje bijgekomen was. „Dit huis is behekst. Die professor is een duivelskunstenaar Met de ar men stijf langs het lichaam bleef hu midden in de kamer staan. En dat was een heel ding voor de brutale Billie. die anders voor niets en niemand bang was. „Wat denk je?", vroeg Kareltje, zijn vriend nieuwsgierig aanstarende. „Zullen we nu toch die pijp maar gaari repareren?" „Hum, dat is misschien zo'n slecht idee nog niet", bromde Bil lie Ik voel er niets voor om in deze kamer te blijven. Mij te gevaarlijk. La ten we maar eens een kijkje buiten nemen. Misschien ontdekken we dan iets, dat van belang is". Kareltje zette de ladder tegen de muur neer en Billie, die als eerste uit het raam leunde om op de ladder te stappen, zag tot zijn verbazing dat het studeervertrek van professor Splitser vlak naast hem wat „Hé Kareltje, pssst! Die Splitser zit vlak naast ons. Wat denk je? Zullen we eens een kijkje nemen? Ik ben erg nieuwsgierig, wat hij daar aan het uit spoken is". Ik helemaal niet!", ant woordde Kareltje uit de grond van zijn hart. „Ik heb vanavond al weer genoeg narigheid meegemaakt. Ik zeg je Billie, dit is geen baantje voor ons. Ik wou, dat ik mijn bed lag". „Oh wou meneer dat? En waar wil meneer dan van le ven hè? Besef je niet, dat je al hon derd gulden voorschot in je zak hebt?" riep Billie. „Je bedoelt zeker, die jij in jouw zak hebt". Kareltje was bitter gestemd. „Precies. En daarom zul je ook doen wat ik je zeg. Ik weet. wat het beste voor je is. Vooruit, klim op deze ladder". Kareltje zuch'tte diep, terwijl hij Billie's raad opvolgde. HEI OUWEl.CACHEl WAAH0R6T SMAAKLOOS IN 6EMAKKEIUK INNEMEN lAflvertentie In* Med.l eerste het geval was. zou ze zich, tot nog veel grotere vreugde van de gas tronomen uit haar gezin, veel meer dan nu toeleggen op het creëeren van aller lei koeksoorten, die je echter, tegen veel hogere prijs en daardoor maar zelden, bij de bakker haalt En.... een gewetensvraagwaarom kookt ze. als dit voor haar een levensbehoefte is, niet tweemaal per dag? Nu we zoveel brood eten en zo weinig groenten moet onze regering deviezen gebruiken voor de invoer van graan, terwijl onze groenten meermalen moeten worden doorgedraaid en vermoedelijk een di eet met meer sla. spinazie en andijvie gezonder is dan de gewone wit-brood- maaltijd. Werkelijk, ik ben er nog niet zo ze ker van, dat onze buisvrouwen koken zo'n genot vinden! Het zou mij zelfs niet verwonderen, dat menigeen onder haar zou bezwijken voor de verleiding, toch de maaltijden te betrekken van een uitzendkeuken, zoals we die straks hebben geschilderd, als de kosten de zelfde bleven. In het buitenland eten families graag in een restaurant. Ons volk is te huiselijk om dat voorbeeld na te volgen, al vinden onze studenten de cafetaria en de eethuizen iets van zelf spreken. Maar lk meen niet te dwalen, wanneer ik voorspel, dat een steeds volmaakter en gevarieerder „service" zal leiden tot een situatie, waarin ook de „kook-taak" van de huisvrouw een al geringere omvang zal krijgen. Of dit een overgangstoe stand zal betekenen naar de ideale centrale keuken zal de tijd moeten le gen. Voorlopig heb ik geen reden, het te geloven. Aan welke eisen moet volgens jullie een onderwijzer of leraar voldoen? Antwoorden aan D. L. Daalder, Komlaan 8, Bergen (N.-H.) 35) I Natuurlijk of oom Errol en jij gaan Er heerste even een vreemde stilte, trouwen". Toen zei Hope: „Die, die heb ik van „O ja, dat gaan we". oom Errol gekregen". „Werkelijk? Dat is ontzettend aardig van hem". „Ja. gaf Hope weinig enthousiast toe. „Maar mijn hemeltje!" Bridget deed haar mond open en liet hem minstens drie seconden zo staan. „Dat is je lin kerhand! Het is je ringvinger! Zijn oom Errol en jij dan verloofd? Hope had het merkwaardige gevoel dat wanneer ze „ja" tegen Bridget zei, ze zichzelf de laatste kans op ontsnapping benam. Maar ze kon niet zwijgend voor haar stomverbaasde zusje, die blijkbaar ver ging van opgewonden nieuwsgierigheid, blijven staan. „Zou je het prettig vinden als dat zo was?" vroeg ze zwakjes. „Nou. natuurlijk! Het zou gewoon nig zijn!" riep Bridget „Dan wordt dit nas goed ons thuis vooral nu me vrouw Tamberlev weggaat", voegde ze er mei onschuldige openhartigheid aan toe. En dan wordt jij mevrouw Tam- berley en oom Errol onze zwager en jij Bridget hield op en vroeg toen zeer geïnteresseerd: „Word jij dan onze tante?" „Nee" zei Hope en lachte. Maar op de een of andere manier was Bridget er in geslaagd het zoveel minder dra matisch zoveel redelijker en uitvoer baarder te doen lijken Het gevoel van naniek dat haar had bevangen toen Errol haai kuste, verdween langzamer hand „Nou?" vroeg Bridget gespannen. „Wat. nou?" Wel allemachtig, ik heb nog nooit iemand zo kalm over een aanzoek zien doen", riep Bridget uit. En de nu ver achte aardappel in zijn kuiltje terug werpend, rende ze de tuin in onder het uitstoten van een soort Indianen- kreet, die het merkwaardige effect had Tony uit het struikgewas te doen op rijzen. Hope was te ver van hen af om hun gesprek te kunnen volgen, maar de weelderige gebaren waarmee ze het begeleidden, liet geen twijfel aan hun vreugde bestaan. Langzaam wandelde ze het tuinpad af naar hen toe en Tony verwelkomde haar met: „Zeg, dat is een prima idee van je om met oom Errol te gaan trouwen. Wanneer heb je dat bedacht?" „HU heeft het bedacht", legde Hope niet zonder humor uit. „zowat een week geleden". „Gunst dat was gauw. Hoe zou hij op het idee zijn gekomen", zei Tony met ontwapenende oprechtheid, „mis schien dacht hii dat het dan voor ons gezelliger zou ziin". „Misschien wel", ze! Hope glim lachend „Daar komt bij aan", merkte Brid get op. „Vraag het hem zelf maar". Hope draaide zich niet om- Ze bleef stil staan op een lichte beving na. en kon alleen door de uitdrukking op de gezichten van de kinderen zien hoe dichtbij hij was. „Ha, oom Errol!" riep Bridget zodra hij binnen gehoorsafstand kwam. „We vinden het fijn dat u met Hope gaat trouwen!" Hope wachtte op zijn antwoord, maar hij kwam naast haar staan voordat hii sprak. Toen zei hij slechts: „Dus je hebt het hun verteld?" „Dus je hebt het hun verteld?" „Ja. Vind ie het goed?" „Goed? Ja, natuurlijk. Ik ben zelfs tamelijk opgelucht. Dat is alles. Ik dacht misschien dat Hij hield op en Tony viel vrolijk in: „Hoe kwam u ertoé om met Hope te trouwen? Dacht u dat dat voor ons gezelliger zou zijn?" „Nee", zei Errol ernstig. „Ik dacht dat het gezelliger zou zijn voor me zelf. Ik houd van haar". „Ohzeiden beide kinderen en keken die vreemde volwassenen ver baasd aan. Toen voegde Bridget er aan toe: „Ze is natuurlijk ook erg aardig" en om helsde Hope hartelijk. „Nou het lijkt mij wel een goed plan", gaf Tony toe, en ging toen weg om belangrijker dingen te doen. Hij vond blijkbaar dat alles definitief en naar zijn zin was ge>egeld, en dat men niet van hem kon verwachten dat hij meer tijd zou verdoen aan het bespre ken van een feit dat zijn goedkeuring reeds had ontv/igen. Hope nam Bridgets handje in de hare en hield het stevig vast terwij] ze naar huis liepen. Ze had er geen behoefte aan nog eens met Errol al leen te zijn. Mevrouw Tamberley was in de zit kamer en toen ze binnenkwamen sprak hB,,W0 W1i ""all° E"ol. Ik begon hep«t te denken dat jij en dat zwarte rrfoord" eindelyk hadden ver- Errol glimlachte slechts en gaf haar even een vluchtige kus op haar wang wat Hope door het contrast deed den' alsof die twee dingen samenhingen "°v'er Hope en oom Errol, denk k" om zich SjVrï? vUa'?ae'°SlÏÏT. lerliefst veldmuisje dat hii hfi emn, al~ h.'^m,r„,^£rSkï hebben de kinderen Enw aar over, Errol?" het heid hergeven, terwiil FVroi r vnj nieuws wel^erg^inmfmepj6 he' grote maar ja - het isTaTL^11'"' gaan samen trou .ven en lk in Pdem!u" haargesprek mT zich l°' Tambeney aan (Wordt vervolgd' (Advertentie, a,g M#dJ CONCERT VOOR GVITAAR EN ORKEST. De Spanjaarden zijn meesters op de guitaar. Zij be spelen dit instrument als wi) Noordelingen eenmaal de luit: als begeleiding zo goed als bij wijze van solo-instrument. In zekere zin heeft de luit moeten dienen als vervanging van het clavecymbel, de guitaar blijkt ook in deze zin bruikbaar te zijn. Hebben de guitaristen hun eigen repertoire moeten zoeken sommige componisten beginnen thans belangstelling voor het instrument te tonen. Zo de Ita liaan M. Caste InuotioTedetco, die een concert voor guitaar en orkest schreef. Het heeft de strena-klassieke, driedelige t'orm. De Spanjaard Andreas Segovla, de belangrijkste van de thans lenende guitaristen, zal het uit roeren. (Zaterdnq 12!38 uur over Hilversum II, 298 m.) VRIJDAG 6 FEBRUARI HILVERSUM I. 402 m.: 7 00 VARA. 10 00 VPRO, 1020 VARA. 12 00 AVRO, 16 00 VARA, 19.30 VPRO. 2100 VARA, 22.40 VPRO 2300—2400 VARA. 7.00 Nieuws. 7.13 Gram.muzlek. 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.18 Gram.muziek 8 30 Voor de huisvrouw. 9.05 Gram.muzlek. 8 35 Waterstanden. 9 40 Voor de kleuters. 1000 „Kinderen en mensen", causerie. 10.05 Morgenwijding. 10 20 Gram muziek. 10.30 Schoolradio. 10 50 Gram.muziek. 11.25 Voordracht. 11.45 Vocaal Dubbel- kwartet. 1200 Zigeunermuzlek. 12 30 Land- en Tuinbouwmededeltngen. 12 38 Sport en prognose 12.48 Gram.muzlek. 13 00 Nieuws. 13.15 Mededelingen of gra* mofoonmuziek. 13.20 Dansmuziek. 14 00 Kookpraatje. 14 20 Pianotrio. 14.50 Voor dracht. 15.10 Fluit en piano. 15.40 Orgel en viool. 1600 Gram.muziek. 16.30 Voor de jeugd. 17.00 Kinderkoor. 17 20 Muzi kale causerie. 18 00 Nieuws. 1815 Felici taties. 18 45 „Achter de Horizon", hoor spel. 19.00 Gram.muziek. 19.10 „Burgers, boeven en brigadiers" klankbeeld 19 30 Vreugde en verdriet", causerie. 19 50 Be richten 20.00 Nieuws. 20.05 Boekbespre king 20.15 Zang en piano. 20 30 „Europa één", causerie. 20.40 „Aanpassing", cau serie. 21.00 Cabaret. 21.30 „Het ganse raderwerk stond stil", klankbeeld 21.50 Gram.muziek 22.05 Buitenlands week overzicht. 22 20 Lichte muziek. 22 40 „Vandaag", causerie. 22 45 Avondwijding. 23 00 Nieuws 23 15 „In Huwelijk cn Ge zin". causerie. 23 30—24 00 Gram.muziek. HILVERSUM n, 298 m.: 7 00—24 00 NCRV 7.00 Nieuws 7 10 Gram.nvzlek. 7 15 Ochtendgymnastiek. 7.30 Gramofoo.v muziek. 7 45 Een woord voor de dag 8 00 Nieuws en weerberichten. 8.18 Gewijd» muziek. 8 45 Gram.muziek. 9.00 Voor de zieken. 9 30 Voor de huisvrouw. 9 35Gra- mofoonmuzlek. 10 30 Morgendienst. 1! "0 Viool en piano 11.30 Gram.muziek 12 •30 Land- en Tuinbouwmededelingen. 12 33 Gevarieerde muziek 12 59 Klokgelui. 13 00 Nieuws. 13 15 Lichte muziek. 13 45 Gram. muziek. 1400 Schoolradio 14.30 Gram. muziek 14 45 Harp, fluit, vlooi, altviool en cello. 15.15 Voordracht 15 35 Geva rieerde muziek 16.00 ,De aanleg van een mooi gazon", causerie 16 15 7. -Afrikssns programma. 16 30 Gram.muziek. I?00 Harpensemble. 1730 Mlllta're causerie. 17 40 Gram.muzlek. 17 45 Fries program ma 16.00 Vocaal Dubbelkwartet. 18 30 Een goed woord voor een goede zaak", causerie 18 35 Gram muziek. 18 40 Ka mermuziek. 19.00 Nieuws en weerberich ten. 19.10 Regeringsu'tzendingVerklaring en Toelichting 19.30 Gram muz'ek 20 00 Radiokrant 20 20 Gram muziek. 20 50 „De Christelijke Sociale Beweging op N'euw- Gulnea" causerie. 21.10 Nederlandse ka mermuziek voor blazers 2140 Strijkor kest. 22.1.5 Kunstoverzicht 22 45 Avond- overdenk'ng 2300 Nieuws en SOS.* berichten. 23.15 Het Evangelie In Espe fan o. 23 30—24.00 Gramofoonmuziek. Televisie AVRO. - 20 15-2145: I W» maken t bont; 2. Weerber cht - Pauze. - w'lt U ons zien?", gevarieerd pro* (mamma. iAOvwieube, m» Msdd

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1953 | | pagina 4