„Opperhoofd" prins Jean voert zijn
„squaw in zijn tent
Deens kaasoffensief dreigt ons
land te verdringen
Peiemoeder bij de doopvoni wordt thans
schoonmoeder bij altaar
r n
Prinses Josephine betekende zeer
veel voor vader en broers
'ti Kemiet je uiit...
Hoewel een gewaarschuwd kaas
handelaar voor twee telt...
Is er sprake van
eigen schuld
Drie Nederlanders
krijgsgevangen
DE BEKRONING VAN EEN KINDERSPEL
Tijd van grootste geluk
Somber voorgevoel
VERWARRING
In Noordwijk
Oorlogsellende
Gevangenen der Gestapo
Naar Zuid-Duitsland
Wegbereidster
Luxemburg in feesffooi
John Luxemburg
-<'»<- ..- -
jj* f i -
ZWARE STRAFFEN VOOR
ZES MAU-MAU-LEIDERS
DRIE FACTOREN IN HET GEDING
Stavenisse begint nu aan
de opbouw
De allane dr Samue
Meineedzaak tecen oud
patiënt aangehouden
De zeven ontsnapte
gevangenen
Brits uitwijzmgsbevel een
Van moord verdachte
arts biijit ontkennen
DONDERDAG 9 APRIL 1953
(Van ome speciale verslaggever)
MU VANDAAG In de kathedrale kerk van Luxemburg Prins Jean, de erfgroot-
hertog en Prinses Josephine Charlotte van België man en vrouw zijn ge
worden, is dat de bezegeling van een jarenlange vriendschap. Om niet te zeggen:
de bekroning van een kinderspel. Sinds hun jonge jaren hebben de koninklijke
bruid en bruidegom namelijk reeds grote genegenheid voor elkaar gevoeld Er
gebeurt vandaag echter nog meer: de groothertogin Charlotte, die een der
eersten was die zich, vijf-en-twintig jaar geleden in het kasteel van Laeken
over de toen jonggeboren Prinses boog, zal van petemoeder van de Prinses haar
schoonmoeder worden. Zij was het, die de jonge prinses destijds in de Brusselse
Sint Goedete ten doop gehouden heeft. Het is dus geen wonder, dat de dingen
voor deze beide koningskinderen gelopen zijn, zoals zij liepen: van hun geboorte
af schenen zij voor elkaar bestemd te zijn.
Jceld. Het Belgische volk heeft dat juist
zo in haar bewonderd. De dood van de
Kóningin beduidde allereerst 'n veran
dering in de verhouding tussen vader
en dochter. Voor de nog jonge koning
Leopold werd dit kind tot een grote
troost. Toen de vorst, teruggekomen uit
Zwitserland na het verlies van ziin jon
ge Koningin zich het allereerst naar de
kinderkamer begaf, was hij een gebro
ken man.
In een briefje aan haar grootmoeder
in Zweden schreef de Prinses: Papa
heeft gehuild. Dat was heel erg. Ik be
greep direct, dat er iets heel ergs was
gebeurd".
ER is een kleine anecdote bewaard
gebleven uit de tijd. dat het bruidspaar
jong was. In het slot te Luxemburg,
waar de groothertooglijke familie woon
de, speelden de kinderen indertijd met
enthousiasme een Indianenspel. Jean
had een echte Idianentent. Daarin mocht
„Jojo" het verkleinnaampie dat de
Prinses altijd gedragen heeft - echtge
note van het opperhoofd ziin, diens
squaw, die hijzelf daar binnenleide. Dat
spel is nu werkelijkheid geworden.
Tegen haar moeder. Koningin Astrid,
zei het Prinsesje toen eens: „Van alle
mensen die ik ken is Jean de aardig
ste". Jean had soortgelijke gevoelens
maar hij zei: „Het is jammer, dat ze
een meisje is. Ik speel liever met jon
gens.
Dat alles speelde zich af in de meest
onbezorgde jaren, die deze beide Ko
ningskinderen gekend hebben. Voor Jo
sephine was het de tijd van het grootste
gèluk. Haar moeder leefde nog en alles
in het Belgische vorstenhuis scheen
blijdschap te zijn. Dat geluk was zo
groot dat de vader der Koningin, de
Zweedse Prins Karei er bang van werd
en zei: „Het is te veel. Lang kan het
niet duren".
HEEFT deze Prins uit het Huis van
Bernadotte een somber voorgevoel ge
had van wat er op die stralende ochtend
van het jaar 1935 aan het Vierwoudste-
denmeer in de buurt van Küssnacht ge
beurde? De tragische dood van Konin
gin Astrid is genoegzaam bekend. Zij
bracht in het leven van de jonge Prin
ses en haar broers een totale omme
keer. De Prinses Boudewijn en Albert
waren toen nog maar zo klein. En Jo
sephine was een kind. dat toen een heel
grote verantwoordelijkheid te dragen
kreeg, omdat, ongemerkt, zowel de
broers als de vader op haar gingen
steunen. Zo heeft zich reeds zeer vroeg
in deze Prinses het moederlijk gevoel
jegens haar dircte omgeving ontwik-
WIJ léven eensklaps weer in de tijd,
dat niemand meer iets van de in
ternationale politieke verhoudingen
en gebeurtenissen begrijpt, zo hij er
tenminste ooit iets van heeft gesnapt.
Nu ja, niemand, dat is overdre
ven, want in de trein tussen Hoorn
en Enkhuizen hebben wij gisteren
een wijs gesprek afgeluisterd tus
sen twee actieve vertegenwoordi
gers, die er alles van af bleken te
weten. Maar dergelijke gevallen
zijn helaas zeer zeldzaam.
UOE dan ook, tijdens deze venoarren-
de ommezwaai-periode is plotseling
Dag Hammarskjöld aan het secre
taris-generale firmament versche
nen, of beter, als één van de directe
gevolgen van deze politieke reuzen
zwaai. Dit stemt tot algemene en
grote tevredenheid, doch er is nu
niettemin een grote moeilijkheid
opgedoken: de naam Hammarskjöld
UET is natuurlijk dóódsimpel om
„Dag!'' te zeggen voor vrijwel
alle nationaliteiten, nemen wij aan
en het klinkt bovendien zeer ge-
noegelijk en hartelijk, maar het
gaat toch niet aan, een secretaris
generaal der Vee En, een man, die
zijn hele salaris op de bank kan
zetten en van de rente een goed
bestaan met iedere dag vlees op
tafel kan leiden, zo familiaar toe te
spreken. Daartegenover staat, dat
zijn achternaam Hammerskjöld
bijna even verwarrend is als de
toestand zelf.
7FT hier de naam van zijn voorganger
en mede-Scandinaviër Lie eens
naast! Bij hem kwamen alleen zijn
beste buitenlandse kennissen in
moeilijkheden, als zij hem met
„Trygve" mochten aanspreken. Daar
lag de zaak dus juist andersom en
was veel eenvoudiger.
WANHOPIGE stenografen, journalis
ten, secretaresses, e.d. hebben zich
reeds tot de nieuwe secretaris-gene
raal gewend met de bede, hem kort
en krachtig „Hammar" te mogen
noemen. Een naam, die in slaat,
want het betekent hetzelfde als ons
„hamer", en die bouendien eenvou
dig en begrijpelijk is. De heer
Hammar(skjöld) heeft naar men
beweert toegezegd, het verzoek
in overweging te zullen nemen, zo
als de laatste dagen plotseling zo
veel wordt toegezegd en zo veel
weer in overweging wordt geno
men.
MAÏ* de kloeke naam Hammarskjöld-
Ham.ersch.ild welke ons aai.
voortvarende en ondernemende
Noormannen uit lang vervlogen tij
den doet denken, is op zichzelf al
hoe verwarrend ook een be
lofte voor de toekomst.
Op de dag van de begrafenis troostt»
zij haar vader met de opmerking: „Ik
ral proberen evenveel van TT te houden
ais moeder van U hield". Het was de
inleiding van een vriendschap, die Ja
renlang tussen vader en dochter heeft
bestaan en die atie tegenslagen en te
leurstellingen. d'e cr nog kwamen,
doorstaan heeft. Het was tenslotte Jo
sephine, die de weg voor haar vader
in België baarde. Die grote vriendrehau
voor haar vader was ook een stimulans
voor de vriendschap voor Llliane Bacls,
die de tweede vrouw van haar vader
werd en van hem de titel Prinses van
Réthy ontving.
MEN herinnert zich, dat Koning Leo
pold als kroonprins en ook als jong
vqrst grote belangstelling voor Neder
land had. Hii had met Koningin Astrid
reizen door Nederlands-ïndië gOTtrcrakTr
Om ziin kinderen gelegenheid te geven
zich beter in het Vlaams uit te druk
ken zond hii hen met vacantie naar
Noordwijk. Enkele jaren heeft men hen
daar met de burgemeesterskinderen in
het zand kunnen zien snelen. Het wa
ren stralende weken voor de kinderen,
die in het kasteel van Laeken. ondanks
de zorg, die aan hen werd besteed, toch
de moeder zeer misten. Koningin-moe
der Elisabeth hield een ooeio in het zeil
en zij was geen gemakkelijke vrouw.
Vooral de verhouding met haar zoon. de
Koning, liet nog wel eens te wensen
over. Zo jong als zii was. is Jorenbine
vaak tussen beiden gaan staan. Zii ging
in die tijd op school in het kasteel van
Laeken. waar voor haar en een aantal
leefti'depnoten een speciale school was
ingericht.
TOEN de oorlog in 1940 uitbrak over
Europa stelde hij de Belgische konings
kinderen voor 'n reeks zware beproevin
gen. Hun vader was met de troepen in
het veld. Toen zii hoorden dat hij te
rugtrok op de kust, kregen zij opdracht
te vluchten. Met grootmoeder. Koningin
Elisabeth, die een dergelijke gebeurte
nis in haar leven voor de tweede maal
meemaakten, reden zii per auto door
Frankrijk Bij de Soaanse grens wachtte
een telegram. De Koning en zijn leger
hadden zich overgegeven en de vader,
inmiddels op ziin kasteel Jn Laeken ge
ïnterneerd. wenste ziin kinderen terug.
Dat was het begin van hun gevangen
schap. Er was geen mogelijkheid voor
de Belgische koninkliike familie om
contact met wie dan ook te hebben. Uit
die periode van opsluiting dateert de
vervreemding tussen Boudewiin en het_
Belgische volk. Tot voor kort leidden
zii tot het zoveel ernstige begripsver
warring.
De zon die In die dagen over de le
vens van de Belgische koningskinderen
ging schijnen, was Liliane Baels. Zij
werd 's Konings tweede vrouw en de
kameraad van de npgeslotenen. In die
donkeie jaren werd de saamhorigheid
geboren tussen de Prinses van Réthy en
haar stiefkinderen. Vooral, nadat de
kleine Prins Alexander geboren was, op
wie Josephine al haar moederlijke ge
voelens kon concentreren. Die saamho
righeid heeft de familie bij al de vergui
zing in latere jaren, bijeen doen blijven.
Zonder kennis van deze feiten Is de
geschiedenis van het Belgische Konink
lijke Huis in de laatste jaren niet te be
grijpen.
DE vreugde van het eenzame familie
leven was van korte duur. Er wachtten
de koningskinderen nieuwe beproevin
gen. Zij kwamen tegelijk met de gealli
eerde invasie. De gestapo wilde zich de
gijzelaars, die zij in de Belgische ko
ninklijke familie had, geenszins laten
ontgaan. Daarom leden alle pogingen
van Koningin Astrid's vader, de Zweed
se Prins Karei, om ziin kleinkinderen
naar Scandinavië te laten komen, schip
breuk. Dat was ook de reden waarom
de koninklijke gevangenen reeds eer
der van Laeken naar Ciergnon waren
overgebracht. Maar daar waren allen
nog bij elkaar. Hieraan kwam nu ook
een einde aan.
Op een ochtend werd de stilte om
Ciergnon verstoord door het geronk
van auto's en het geluid van harde be
velen. De Gestapo kwam Koning Leo
pold halen! Het was voor allen een ver
schrikkelijke slag. Met de Koning wer
den ook Prinses van Réthy en Prins
Alexander meegenomen. Koningin As
trid's kinderen bleven alleen in de
burcht achter. Prinses Josephine, die
toen bijna veertien jaar was, huilde niet
toen de zwarte soldaten haar vader tus
sen zich innamen en vervoerden. Haar
broers hadden haar zorg nodig. Boude
wiin. die in het vochtige kasteel bron
chitis had opgelopen, lag met een oor
ontsteking op bed en was erg ziek. De
kleine -Prins Albert huilde wel. Hii
zocht steun en hulo bii ziin zusje. In al
die misère hielp zii de Prinses van Ré
thy nog met pakken. Daarna kwam de
grote eenzaamheid. Alles was nu onze
ker geworden. De grootmoeder was ook
weg. Nadat men Koningin Elisabeth
kamerarrest had gegeven, was zij spoor
loos verdwenen. De koningskinderen
konden niet weten, dat zii onder een
valse naam in Brussel onderdook en
daar in het verzet werkte.
De onzekerheid werd nog groter, toen
de Duitsers de drie kinderen in 'n auto
zetten en naar het slot Hirschenstein in
Zuid-Duitsland overbrachten, een koud
naar gebouw met tralies voor de ven
sters. Aan de buitenzijde hielden her
dershonden. die in- en uitbrekers aan
vielen. de wacht. In deze vochtige
brucht werd Prins Albert ook ziek,
maar er was geen medische hulp voor
hem te vinden. In die dagen betekende
Josephine alles voor haar broers. Uit
Hirschenstein zijn zii naar het Oosten
rijkse slot Stöbl gebracht.
Daar ontmoeten zij tot hun verrassing
hun ouders en Prins Alexander weer.
In dat slot beleefde de Belgische ko
ninklijke familie ook de bevrijding. De
beker der vreugde bevatte echter een
bittere droppel, want het bleek, dat er
voorlopig geen mogelijkheid was om
naar België terug te gaan
IN BELGIE had men het nog in leven
zijn van de koninklijke familie als een
grote verrassing ervaren. Men had niets
anders gedacht, of het koningshuis was
door de Duitsers uitgemoord. De ge
schiedenis daarna is gekend. Wat erin
treft, is de grote trouw en toewijding
waarmede de kinderen om de vader
staan. Vier jaren lang, tot April 1949,
deelden zij met hem lang, tot April 1949
Zwitserland. Toen heeft Josephine de
reis gemaakt, die haar befaamd ge
maakt heeft in de Belgische historie.
Zonder enige officiële bedoeling trok
zii voor persoonlijke zaken naar België
doch de Belgen, die haar als klein
meisje zagen gaan en als evenbeeld
D< hoofdstraat van Luxemburg is
ter gelegenheid van het vorstelijk
huwelijk prachtig versierd.
van haar moeder terug zagen komen,
hebben van die reis een grote zegetocht
gemaakt-
Zij is in zekere zin de wegbereidster
geweest voor de terugkeer van Koning
Leopold.
Voor de Prinses zelf waren die na
oorlogse jaren zeer gewichtig. Gedu
rende de oorlog had zij niet school
kunnen gaan. Dat was. een grote teleur
stelling geweest. Maar in Genève, waar
zii met haar vader en stiefmoeder ging
wonen kreeg zij kans het gymnasium
te bezoeken en er eindexamen te doen.
Na haar succes werd er een telegram
bezorgd. Het was van Prins Jean in
Luxemburg en het luidde: „Goed zo
Jojo". Dat was voor wie het waarna
men, een eerste aanwijzing voor een
nieuwe levensrichting voor de Prin
ses.
IN ENGELAND kende men geduren
de de oorlog bij de Irish Guard een
jong soldaat, die John Luxemburg
heette. Deze soldaat bracht het tot eer-
se luitenant maakte de landing mee in
Normandië en hij bevond zich ondet
de troepen, die Luxemburg bevrijdden.
Toen hij daar tussen de mensenmenigte
door de straten liep, herkenden de
Luxemburgers in de officier John Lu
xemburg opeens hun erfprins Jean. Op
de schouders droeg men hem naar het
raadhuis van de hoofdstad.
Prins Jean benutte zijn tijd in Enge
land en in Canada om er aan ver
schillende universiteiten te studeren-
.v.
- Mi
1 f
De Brusselaren hebben enthousiast
afscheid genomen van prinses Jose
phine Charlotte, die in verband met
haar huwelijk met prins Jan naar
Luxemburg is vertrokken. De me
nigte stond samen gedromd voor
Viet slot Laeken, waar prinses Jose
phine op het balkon verscheen.
Op het ogenblik studeert de Prins in
Leuven en hij vervult tevens de functie
van inspecteur van de landmacht van
zijn land. Zijn verloving met Prinses
Josephine was, vcor wie beiden ken
den. geen verrassing.
Het kinderspel is thans werkelijkheid
geworden. Het toekomstige opperhoofd
heeft zijn „squaw" thuis gebracht!
Na een proces, dat bijna twee maan
den heeft geduurd zijn Djomo Kenjatta
en vijf andere inheemse leiders ver
oordeeld tot tien jaar dwangarbeid
ieder, omdat zij lid zijn geweest van
de Mau Mau en leiding aan deze orga
nisatie hebben gegeven. De zes mannen
zullen na zeven jaar in vrijheid wor
den gesteld.
De onrust in Kenya duurt middeler
wijl voort. Bij gevechten in verschil
lende delen van de kolonie zijn Dins
dag een en twintig leden van de Mau
Mau gedood. Twaalf Afrikanen zijn
verdacht van moord gearresteerd.
(Van één onzer redacteuren)
„JdEDERLAND IS HET LAND van melk en honing". Klinkt het niet als een
oud sprookje, dat ons hart weldadig verwarmtMaar desondanks een
sprookje. De werkelijkheid is ruw en hard en zelfs begint het erop te lijken,
dat Nederland niet eens meer het traditionele land van de boter en de kaas is.
Althans van de kaas, want volgens ir P. Koek Henriksen, een Deens deskundige,
kan geen enkel land op een zo fenomenale groei van zijn kaasexport wijzen als
Denemarken. Het orgaan van de Nederlandse Zuivelbond vestigt de aandacht op
de cijfers. Vóór de oorlog bedroeg de Deense kaasuitvoer nog maar 9000 ton.
In 1948/49 was hij ges tegen tot 27.000 ton, in 1949/50 tot 30.000 ton. In 1950/51
tot 42.000 ton, waarna hij-in 1952-een hoogte van 52.000 ton bereikte. Deze export
wordt in Europa alleen overtroffen door Nederland met 72.000 ton in 1951.
Maarop de Duitse markt is Denemarken nu al twee jaar achtereen de
voornaamste kaas-importeur. In de eerste drie kwartalen van 1952 leverde
Denemarken 52 van de Duitse kaasinvoer en Nederland 47
HAT geeft -te denken. Nog somberder
u wordt het beeld voor de Nederlandse
kaasbereiders en kaashandelaren, nu
blijkt dat Denemarken ook in Engeland
ons land van de eerste plaats verdron-
ggen heeft bij de invoer van kaas, al
thans van de invoer voor de vrije
markt. Voor deze markt leverde Dene
marken in de eerste negen maanden
van 1952 42% van het totaal en Neder
land 33%. Ten opzichte van de eerste
negen maanden van 1951 zijn we berg
afwaarts gegaan, want toen leverde
Denemarken 36% en Nederland 34%.
De sprong, die Denemarken in Italië
genomen heeft, geeft ons land evenmin
reden tot juichen. Op de Italiaanse
markt leverde Zwitserland in de eerste
negen maanden van 1952 41% van de
ingevoerde kaas: daarna komt Dene
marken met 28% en tenslotte Neder
land met 13%. Hier is de stijging van
het Deense aandeel wel zeer opvallend,
want in de eerste negen maanden van
1951 bedroeg de kaasimport uit Dene
marken op de Italiaanse markt nog
maar 12% van de totale invoer.
Het betreurenswaardige is, dat de
Nederlandse exporteurs zelf in Italië
hun markt bedorven schijnen te hebben
door elkaar te onderbieden. Vooruit
gang voor de Denen dus in Duitsland,
in Engeland en Italië. Ook op een aan
tal kleinere markten ging het crescendo.
Alleen in de Verenigde Staten en Is
raël trad een vermindering op.
Drie oorzaken
W7EST-DUITSLAND voert ongeveer
25% van zijn verbruik in. Dat ver
eist een import van 40.000 tot 45.000 ton
per jaar. Dat Denemarken daarvan een
zo groot deel voor zijn rekening heeft
'genomen, moet worden toegeschreven
aan: le. de krachtige verkoopactie van
Denemarken in het Ruhrdistrict, waar
voorheen de Nederlanders vrijwel de
gêhele import leverden; 2e. het feit, dat
de Deense prijzen systematisch 20 öre
per kg beneden de Nederlandse werden
gehouden en 3e de omstandigheid, dat
de Deense prijzen systematisch 30 öre
rioden stabiel weren, terwijl de Neder
landse prijzen van week tot week ver
anderden. Aan de andere kant heeft
deze laatste omstandigheid veroorzaakt,
dat de Denen tengevolge van lang
van te voren vastgestelde lage prijzen
niet zo veel aan de Duitsers ver
diend hebben.
Denemarken ziet de beste kansen
voor vergroting van zijn kaasexport in
Engeland. Ook de vooruitzichten voor
Kasgeldlening van t 30 000
met de gemeente Alkmaar
De raad der gemeente Stavenisse heeft
dezer dagen het voorstel van burge
meester en wethouders behandeld om
medewerking te verlenen aan de vor
ming van een aannemers-combinatie in
de gemeente Stavenisse. De gemeente
kan als opdrachtgeefster en financier
ster der herstelwerkzaamheden funge
ren met financiële hulp van de adopte
rende gemeenten.
Na uitvoerige besprekingen bleek de
gemeenteraad van oordeel te zijn, dat
de voorkeur moest worden gegeven aan
een vrije concurrentie. Ook aannemers
van buiten Stavenisse moest de gelegen
heid worden gegeven aan de herstel
werkzaamheden deel te nemen. De voor
zitter deelde mede, dat er van enkele
grote aannemers reeds aanbiedingen
waren ingekomen.
De raad besloot verder met de ge
meente Alkmaar een renteloze kasgeld
lening ten bedrage van f 30.000.aan
te gaan, met welk bedrag de eerste her.
stelwerkzaambeden zuilen worden ge
financierd.
In de meineed-zaak tegen een vroe
gere patiënt van dr J. Samuels (be
kend door zijn eigen kanker-therapiei
heeft de Amsterdamse rechtbank gis
teren de beslissing uitgesteld, het on
derzoek daar het niet volledig werd
geacht aangehouden, en de stukken
in handen gesteld van de rechter
commissaris, opdat deze alsnog drie
getuigen a décharge gal kunnen ho-
ren, wier namen door de verdachte
fJ". genoemd. Tegen de verdachte, ue
47-jarige Haarlemse monteur H. J, B„
ëist^68 maan(*en gevangenisstraf ge-
Noord-Afrika acht men niet ongunstig.
Men is zich ervan bewust, dat twee
voorwaarden vervuld dienen te wor
den, wil Denemarken deze run kunnen,
volhouden. Het zal zich in plaats van
op de vele soorten van thans moeten
specialisseren op enkele typen, zoals Ne
derland op de Goudse en de Edammer
en het zal zijn pakhuisruimte, die
slechts 25.000 tot 27.000 ton groot is,
dienen op te voeren tot minstens 40.000
ton. Door het tekort aan pakhuisruim
te wordt de Deense kaas in het alge
meen zeer jong verkocht, wat nog al
eens aanleiding geeft tot klachten over
de kwaliteit. Overigens neemt het aan
tal klachten af.
De Nederlandse producenten en han
delaren behoeven ich nog niet direct
zorgen te maken. Toch is waakzaamheid
geboden. Zij zijn door de vermelde cij
fers gewaarschuwd en een gewaar
schuwd man-geldt nog - altij d yooc tw cel
In Noord-Korea
(Van onze Haagse redacteur)
Nu tussen de Gealliccruen en de
communisten in Korea definitief over
eenstemming is bereikt over het uit
wisselen van alle zieke en gewonde
krijgsgevangenen en Panmoendjon ver
zamelplaats zal worden, rijst de vraag,
of ook Nederlandse krijgsgevangenen
deze plaats zuilen passeren.
Officieel is slechts van drie Neder
landse militairen bekend, dat zij in N.-
koreaanse krijgsgevangenschap verke
ren. Het zijn Arie Biever, een hospi
taalsoldaat uit Den Haag, die ongeveer
twee jaar geleden door de Noord-Ko-
reanen krijgsgevangene gemaakt werd
en sindsdien in Noord-Korea in hospi
talen werkzaam is; de soldaat Lamberti
uit Maastricht en de sergeant V. d.
Snepscheut uit Best. Van deze drie is
het aan de familie bekend, dat zij in
Noordkoreaanse gevangenkampen ver
toeven. Zij komen namelijk voor op da
officiële communistische lijst.
stok achter de deur
Reeds geruime tijd geleden heeft de
Nederlandse regering zich met het oog
op een eventuele uitwijzing van de uit
Breda ontsnapte gevangenen met de
Geallieerde Hoge Commissie in Duits
land, die thans een „uitwijzingsbevel
onder voorbehoud" heeft gegeven, in
verbinding gesteld, teneinde zich op de
hoogte te stellen van de houding, die
de geallieerde autoriteiten zouden aan
nemen.
Toen reeds werd min of meer duide
lijk, dat men van die zijde medewerking
kon verwachten. Er is indertijd geen
melding van gemaakt, omdat men
Duitsland zelfstandig wilde laten be
slissen. Men nam daarbij aan, dat Duits
land de eer aan zich zelf zou houden
en een beslissing zou nemen ln over
eenstemming met de Nederlandse wen
sen.
De Berkelse arts, J. F. A. O., die er
van wordt beschuldigd zijn vrouw te
hebben vergiftigd, en dié sinds Sep
tember 1952 in arrest is. blijft nog
steeds hardnekkig ontkennen. Bij sec
tie op het lijk werden sporen van cyaan
kali gevonden. Mevrouw prof. A.
Steenhauer te Leiden, heeft dit ver
gift echter niet als doodsoorzaak wil
len aanwijzen. Bezwarend voor de ver
dachte is het feit, dat hij twee dagen
voor het overlijden van zijn vrouw één
gram cyaankali bij een groothandel
heeft besteld. De verdediging voert
evenwel aan, dat hij dit vergift nodig
had om de reactieproef van Boedelter
voor een nierpatiënt te verrichten. In
een psychiatrisch rapport wordt de ver
dachte als volkomen toerekeningsvat
baar geschétst.