RODE OLGA: Russische geheime agente
Misschien iets voor U
Driemaal
japon!
EEN TWEEMANSBEDRIJF
SASKIA
Haar charmes dienden om een gevluchte
luitenant tot verraad te brengen
ANGST AAN ZONEGRENS
rook
Maar Solonav
lont
tijdig
Voor de keuze
Ontmaskerd
Misschien had oiga nooit voor
Ontmoeting
Enige snufjes van
de Jaarbeurs
r~
door
Eén mislukking..,
maar toen
werd xe wijzer...
ZATERDAG 18 APRIL 1953
ontsnapte. Hij woonde daar
na in Lauenburg, vlak bij
het ijzeren gordijn. Op een
nacht kwamen er drie Rus
sen om hem op te pakken of
neer te schieten. Slechts
door geluk wist hij te ont
snappen door een raam aan
de achterkant van het huis.
Daarna alarmeerde hij de
Duitse politie. Toen die ech
ter kwam, waren de Russen
al weer verdwenen.
Ik probeer nu al jaren een
(Van een correspondent te Bremen)
HET WAS REEDS LAAT IN DE AVOND, toen ik het
dorpje Hittbergen, slechtj anderhalve mijl westelijk
gelegen van de Elbe, die hier het ijzeren gordijn
vormt, bereikte. En het was juist hier, dat onlangs Russische
MIG s een bommenwerper van de RAF aanvielen en neer
schoten, waarbij zes leden van de bemanning omkwamen.
Russen en Oost-Duitsers, die aan het communistische
regiem ontsnapt zijn, wonen hier in de boerderijen. Eén
van hen is de 39 jaar oude, in de Oekraine geboren Rus
Nickolaus Solonav, oftewel Herr Fischer, zoals hij zichzelf
noemt. Alle inwoners kennen hemi „U moet het gehele
dorp doorwandelen totdat u het laatste huis vóór de Elbe
bereikt. Ga dan de smalle trap op aan de zijkant van het
/K doe geen oog meer
dicht. Wanneer ik bui
ten maar het minste ge
luid hoor, denk ik, dat het
Russische agenten zijn om
me te ontvoeren of neer te
schieten. V moet bedenken,
dat het slechts drie kilome
ter is van hier naar de Elbe.
Als ze die over zijn, liggen
er nog slechts weiden, en
geen huizen meer, tussen
dit huis en het ijzeren gor
dijn.
Ik denk altijd weer aan
een vriend van me, die ook
uil het Rode Leger deser
teerde en naar het Westen
WIE is deze „Rode Olga": de vrouw
die alle inwoners van Hittbergen
in angst houdt?
Zij is 'n negenendertig jaar oude,
aantrekkelijke Russin, Olga Larissa Ro-
biné geheten, een communistische spion,
die Nickolaus drie keer in Hittbergen
bezocht.
Alle inwoners van het dorp kennen
haar vanwege de bloedrode bontman
tel van vossenhuid, die zij droeg en die
haar de naam van „Rode Olga" bezorg
de.
Kort geleden zag ik haar, toen zij
moest verschijnen voor het gerechtshof
van het district Lüneburg, de Duitse
heidestad nabij het ijzeren gordijn.
Daar verklaarde zij schuldig te zijn aan
het ten laste gelegde: Het in gevaar
brengen van de veiligheid van de
Bondsrepubliek door te trachten als
een goed betaald NKWD-agente de
vroegere officier van het Rode Leger,
Nickolaus Solonav. te vangen in de
netten van de communistische geheime
politie.
Ditmaal verscheen „Rode Olga" in
éen helgroene jas: 'n zwartharige
schoonheid met volle, rode lippen, lach
end en huilend op commando. Zij po
seerde geraffineerd voor de bijna der
tig Duitse en buitenlandse persfoto
grafen en trachtte vooral haar diep
zwarte en rusteloze ogen en haar sex-
appeal te doen spreken. Zonder twijfel
wat de NKWD de communistische ge
heime politie, waarom zij aan vrouwen
boven mannen de voorkeur geeft, wan
neer et er om gaat geheime inlichtingen
uit mannen te krijgen. Ongetwijfeld is
het niet gemakkelijk voor Nickolaus
geweest, die gedurende vijf dagen nau
we relaties met haar onderhield, Rode
Olga bij de politie aan te geven.
huis. Boven gekomen zult U een deur ontdekken. Daar op
de zolderkamer woont Herr Fischer".
Nadat ik het alleenstaande huis bereikt en de trap be
stegen had, klopte ik enkele keren totdat er gerucht hoor
baar werd. De verschrikte stem van een vrouw klonk door
de nacht: „Wie is daar? Wat wilt U?" Ik probeerde het uit
te leggen, maar zij viel me in de rede: „Wij doen 's nachts
niet open. Indien U werkelijk geen andere bedoelingen
hebt, moet U morgenvroeg maar terugkomen". Zo kwam
het, dat ik pas de volgende morgen door de grimmige en
vermoeid uitziende vroegere luitenant van het Rode Leger,
Nickolaus Solonav, werd ontvangen in de kleine woon
kamer, waar zijn tweede vrouw en de drie kinderen de
bezoeker angstig opnamen.
Maar eindelijk kwamen wij toch wat tot elkaar en
Nickolaus vertelde zijn geschiedenis.
nieuwe woongelegenheid
voor mijn gezin te krijgen,
maar alles was tevergeefs.
Tot ik dan nu eindelijk bin
nenkort een nieuwe woon
plaats zal vinden in een
kamp voor vluchtelingen uit
Rusland, en de satellietlan-
den, dat nabij Bremen gele
gen is".
De Duitse familie, waar
Nickolaus en zijn gezin thuis
zijn, is al evenmin mede
deelzaam.
Toen ik van Nicolaus en
zijn gezin een foto maakte,
staande voor de deur uan
zijn woning bovenaan de
trap, kwam de gehele Duitse
boerenfamilie op mij toe-
stormen:
„Waarom maakt V een
foto? Bent U een Rui? We
zijn bang, op een nacht of
zelfs overdag kunnen ze met
vliegmachines komen of
hun agenten sturen en het
huis aanvallen met bommen
en machinegeweren".
Al deze angst is met twee
woorden te verklaren: Rode
Olga.
GLIMLACHEND en wenend vertelde
Olga aan haar rechter, hoe zij een
Russische spionne is geworden, en
hoe zij Nickolaus Solonav ontmoette.
Olga werd in April 1918 geboren als
dochter van een onderwijzer in
Dnjepropetrowsk (Oekraïne). Zij was
een van de vele inwoners van de
Oekraïne, die in 1941 de Duitse troe
pen als bevrijders inhaalden. Zij colla
boreerde met de Duitse troepen en ging,
toen de terugtocht een aanvang nam,
mee naar Brandenburg (nu in Oost-
Duitsland gelegen) waar zij in 1945
Robert Robiné trouwde, een Frans Duit
ser uit het Saargebied en een overtuigd
communist, die de Russen benoemde
tot hoofd van het graafschap Branden
burg, terwijl zijn vrouw begon met de
Duitse schoolkinderen het Russisch te
onderwijzen.
Olga zelf, nu moeder van drie kin
deren, vertelde:
„In 1949 ontdekten de Russen dat ik
een geboren Russin was (hoewel ik on
dertussen de Duitse nationaliteit had
verkregen) en dat ik met de Duitsers
geheuld had.
Zij sloten me op, gedurende 17 da
gen, en daarna stelden zij me voor de
keuze: Naar Siberië of aan het werk
ah communistisch agente in West-
Duitsland. Ik besloot het laatste te
doen".
De eerste opdracht, die Olga van
haar chef, Majoor Kutscherenko, kreeg,
bestond uit een bezoek aan de 39 jaar
oude Nickolaus Solonav teneinde al
daar te trachten door middel van haar
charme hem te winnen voor het werk
Van de communistische geheime politie.
„Het zal niet moeilijk zijn, want So
lonav heeft geen werk en is dus vast
biet rijk", aldus Ku^herenko.
NICKOLAUS SOLONAV
niet ingepalmd
kelijke, in een bontmantel van rode
vossenhuid gehulde, zwartharige vrouw
op de deur van Solonav's woning klop
te
„Ik kom juist uit Odessa en moet U
de groeten overbrengen van Uw moe
der", vertelde ze. Nickolaus was eerst
verheugd, maar werd al spoedig wan
trouwenden Zijn Russische vrouw, die
zeer gezien was bij de Duitsers in Hitt
bergen, was juist gestorven en hij was
hertrouwd met een vrouw uit Oost-
Pruisen. Olga kwam dus niet "direct op
een gelegen tijdstip, en verdween weer
na een verblijf van een dag.
Maar in Juli 1952 klopte „Rode Ol
ga" opnieuw aan de deur van Nicko
laus' woning. Deze keer had zij 100
mark bij zich, poppen voor de dochter
tjes van Nickolaus. wodka en foto's
voor Nickolaus.
„Ik heb een verrasing voor U" zei
ze. toen ze de kamer binnenkwam, „een
foto en een brief van Uw moeder". En
ze gaf hem de afbeelding van een onge
veer 85 jaar oude, Russisch uitziende
vrouw, waarvan hij overtuigd was, dat
het zijn moeder was. De brief luidde:
„Beste Nickolaus. Met mij is alles
goed, ik wacht er slechts op je nog een
maal te zien voor ik sterf".
Nickolaus nodigde Olga uit om te
blijven en gedurende een vijftal dagen
verbleef zij onder ziin dak.
het gerechtshof gestaan als zij
beter tegen drank gekund had. Nicko
laus was er wel aan gewend. Zij ver
telde hem, dat majoor Kutscherenko
haar gestuurd had.
OLGA, GEHEIME AGENTE
rode bontjas
„Nickolaus, de geheime dienst van je
vaderland heeft je nodig. Je zult rijk
worden, als je slechts een lijst wilt op
stellen met alle namen van vroegere
Russische onderdanen, die nu in West-
Duitsland wonen: met hun adressen en
bijzonderheden over hun houding ten
aanzien van het huidige Russische re
giem. Stel eveneens een lijst samen van
alle anti-communistische organisaties
van mensen, die van achter het ijzeren
gordijn zijn ontsnapt. Dat is alles wat
wij vragen".
Misschien was het geld. dat Olga hem
aangeboden had, niet genoeg misschien
ook was hij teleurgesteld over het feit,
dat zij niet uit liefde voor hem kwam;
hoe het ook zij, Nickolaus rapporteerde
de gehele zaak aan de politie
Toen Olga dan ook voor de derde
keer langs kwam, was de Duitse politie
gewaarschuwd en onder het eten werd
zij onverwachts gearresteerd.
Het districts-gerechtshof van Lüne-
berg heeft intussen besloten, dat Olga,
die zes talen vloeiend spreekt, opnieuw
moet verschijnen voor het gerechtshof
te Karlsruhe, daar haar activiteiten de
veiligheid van West-Duitsland zozeer
in gevaar hebben gebracht, dat men
in Karlsruhe zal moeten beslissen.
(Advertentie, Ing. Med.)
SOLONAV, die in Odessa (Oekraïne)
werd geboren, deserteerde als lui
tenant uit het Rode Leger en stak
de Elbe over met zijn Russische vrouw
®n zijn twee dochters op een vlot van
benzinetanks. Dat was de eerste keer
bat hij aan de Russen ontsnapte. Voor
de tweede keer gebeurde dat, toen aan
het eind van 1945 een gemengde Engels-
Russische commissie van officieren
«a: Hittbergen kwam, om alle gedeser
teerde Russen, die daar verbleven en
die gevonden werden, op te halen en
uit te leveren aan de Russen. Slechts
omdat Nickolaus de Duitse nationaliteit
en de Duitse naam Fischer had aange-
bomen, werd hij niet ontdekt.
Zo gebeurde het dat op een koude
■winterdag in Januari 1952 een aantrek- I
DE JAREN 1920 en 1930 schijnen de Parijse mode-ontwerpers dermate te beïnvloeden, dat zij zich er op be
raden de lijnen uit die tijd bij het huidige modebeeld aan te passen. Terdege wordt er echter rekening mee ge
houden, dat er dan een omwenteling zal plaats vinden, die menige vrouw met schrik zal willen afwijzen. Want dan zal
men moeten overgaan tot bet aanschaffen van een geheel nieuwe garderobe, welke niet berekend is op een smalle
beurs. Maar, zover is het nog niet en laten wij dus in het voorjaar 1933 niet te pessimistisch zijn. Er is nog zoveel
rondom ons te genieten, vooral in de natuur, dat heel wat naargeestige buien als sneeuw voor de zon verdwijnen.
De pas ontloken bloemen inspi
reren de ontwerpers tot het uit
voeren van natuurgetrouwe corsa
ges in bijv. Italiaans stro. Een
veldruikertje, dat wij in een stand
op de Jaarbeurs tegenkwamen,
zag er uit om te stelen. Kleine
korfjes met voorjaarsbloemen zul
len in de toekomst menige kunst
handel tot verkoop bewegen.
Op de Jaarbeurs vielen ook de
prachtige Everglaze-stands te be
wonderen, welke het materiaal op
decoratieve wijze toonden. Prac-
tisch gesproken, zal geen enkele
vrouw de verleiding van een der
gelijk japonnetje kunnen weer
staan. En inderdaad, het biedt vele
voordelen!
Ook cor du roi is in moderne ge
daante op kruistocht door de we
reld. In smaakvolle dessins werd
het tentoongesteld en deed ons
denken aan 'n zeer mooie kwali
teit 'fluweel.
Hopelijk zullen wij niet te lang
behoeven te wachten op deze nieu
we snufjes!
Wat betreft bijgaande tekenin
gen: wat zegt u van de japon, wel
ke op drie manieren te dragen is,
met en zonder plastron, een blouse
met korte mouwtjes of een enkel
reverskraagje. Voordelig en char
mant. De japon met bolero is na
tuurlijk van jersey, de stof die nog
steeds bovenaan de ranglijst staat.
Het witte piqué, dat vooral door de
Franse dames veelvuldig voor gar
nering wordt gebruikt, kijkt even
onder de mouw en de haisuitsnij-
ding uit.
Bovendien moet u eens aandaent
wijden aan de nieuwe Franse zo
merhoedjes, welke al dan niet een
strikgarnering hebben. RITA.
\JiUK zijn die losse wijde jasjes van
vt olijk bedrukte of fel gekleurde stof!
Gezellig om even aan te schieten over
een bad-, strand- of tennispakje, en
ook heel charmant bij een wit of effen
linnen jurkje. In huis zijn ze eveneens
goed te gebruiken als korte ochtend
jas over de pyama. Heeft u liever een
lange peignoir? Geen bezwaar! Dan
maakt u het patroon ca 60 cm langer.
De 1.30 m lange ceintuur kan men ook
om het korte jasje dragen.
Verwacht u een baby, dan is dit pa
troon zeker practisch. U zult er dan
liever een sluiting san hebben, waar
voor u aan de voorkant 2 cm extra
voor overslag aan moet tekenen. Bij
gebruik van fijnere stof kunt u de op
gestikte grote zakken beter door inge
zette vervangen. Een prettige rok hier
bij vindt u in onze volgende rubriek.
Men heeft nodig ca 3.60 m van 80 of
90 breedte. In het rugpatroon is het
patroontje van het okselstukje gege
ven. De draadrichting neemt u volgens
de verticale lijn van het patroonvlak.
In de voorbaan stikt u de figuur
naadjes, waarna u de schouder-, mouw
en zijnaden sluit. Tussen de tekentjes
de okselstukjes inzetten. Tegen de
voorkanten stikt u het beleg, zo nodig
over een linnen tussenlaag. De rughals
werkt u eveneens met een belegje af.
De klep van de zaïk kunt u aanknippen
en van een beleg voorzien. Bij dunne
stof maakt u de gehele zak dubbel en
de klep met een linnen inlegsel. Dicht
langs de kant opstikken. Van de mouw
vouwt u aan de onderkant 2% cm als
inslag naar binnen, waarna u x op o
vallend de 5 cm brede opslag inlegt
Wilt u een 3/4 mouw, dan lsat u haar
op deze lengte en voorziet de onder
kant van een brede manchet van dub
bele stof. Desgewenst kunt u het beleg,
de zakkleppen en de manchetten ook
van afstekende stof nemen.
s ió jg
EERLIJK GEZEGD zit ik enigszins
met de handen in het haar bij
wijze van spreken dan. Want de
brievenbus is de laatste weken zo he
vig geweest, dat ik werkelijk niet weet
aan wie het eerst het woord te ver
lenen.
Mag ik misschien een spoedgeval la
ten voorgaan?
Dit is bovendien zo ongewoon, dat
vele vrouwspersonen, dit lezende, haar
oortjes wel zullen spitsen en, let eens
op, zelf naar de pen grijpen om haar
zegje over het geval te zeggen. Het
epistel is namelijk afkomstig van twéé
ja wezenlijk: twéé manspersonen,
een junior die schrijft namens een se
nior.
Zij zitten beiden erg onthand, want
Moeder de vrouw ligt in het ziekenhuis
en nu verkeren zij in de bittere nood
zaak het schort voor te binden en de
huihouding zo goed en zo kwaad als
dat gaat drijvende te houden. En of
Saskia, die óók niet schoonmaakt en dus
blijkbaar volgens een systeem werkt
(een heerlijk iets voor mannenoren), nu
eens even uit de doekjes wil doen hoe
zij als invallers die tweemanshuishou
ding nu plus minus moeten beredderen.
O ja, en dan ook even graag opgave van
een serie kookboeken, waarin niet al
leen een stel recepten, maar ook een
„meer theoretische uiteenzetting om
trent de voedingsleer" voorkomt.
Ga er aan staan. En dat alles in één
kolom. Maar wat doe je eraan, als je
Saskia bent en beschikt over een kolos
saal ruim hart? Kun je twee zulke arme
bloeden van mannen nu maar alléén
laten optrekken met al die potten en
pannen, wrijflappen en stofzuigers? Néé
Immers.
En bovendien is zo'n stukje gecompri
meerde elementaire huishoudkunde
misschien heel geschikt om uitgeknipt
en boven het aanrecht geprikt te wor
den door echtgenoten wier gade in een
tijd geen vacantie heeft gehad.,..
MtAR gaan we dan mits de beide
heren mij van te voren met de
duurste eden bezweren, dat zij deze
krant buiten het bereik van Moeder de
vrouw houden, want ik wil voor geen
geld dat er moord en doodslag van
komt. Ik hoor moederlief bij thuis
komst al tussenbeide komen: „Dat doe
je helemaal verkeerd!" en zoonlief zich
verweren: „Ja maar, Saskia heeft ge
zegd...." Dus stukje uitknippen, in de
zakagenda leggen, niet verder over
praten sst! Mooi zo.
Laten wij dan voor de variatie de
huishouding eens van de mannelijke
kant benaderen, dus systematisch. Wat
valt er te doen? Drie dingen: huis en
meubels schoonhouden; koken en af
wassen; inkopen. De was kunnen w(j
buiten beschouwing laten; die zal wel
de deur uitgaan.
Hoe vereenvoudigen wij die schoon-
makerij zoveel mogelijk? Door het huis
te verdelen in ruimten, die geregeld of
periodiek vuil worden. Dat zullen de
beide heren zelf moeten uitzoeken, want
zij schrijven er hun woningindeling niet
bij. Maar zij beschikken toch minstens
over twee slaapkamers, een woonka
mer, een keuken, een gang of portaal
met W.C. en trap. Wat elke dag in ge
bruik is, wordt vuil: dat aantal ruimten
moet dus allereerst beperkt worden.
Daarom de eerste goede raad: Eet als
het kan in de keuken, dan kan de woon
kamer heus wel met twee beurten per
week volstaan. Alléén: leg een krant
onder de asla (als er nog gestookt
wordt) alvorens die naar voren te trek
ken. en bedenk dat asbakjes niet voor
niets zijn uitgevonden.
Het geheim van werkbesparing zit
hem trouwens voor een groot gedeelte
in het vermijden van rommel Een op
geruimde kamer, waar hier en daar vat
stof ligt, is lang niet zo deprimerend als
een vertrek waar kranten, boeken, pan
toffels, asbakken, paperassen en wat
twee mannen nog meer om zich heen
strooien, rondzwerven. -
Laat de woonkamer dus zoveel mo
gelijk intact, en zet geen voet meer in
de salon, indien aanwezig. Ga bijv.
Woensdags en Zaterdags met stofzuiger
en stofdoek rond, ook in de slaapka
mers. Wapper daar zo weinig mogelijk
met de dekens: sla die 's morgens over
het voeteneinde terug, laat het bed fiink
luchten met het raam open en de ma
trassen dubbel gevouwen; hoofdeind
naar voeteneind. Sla bij het opmaken het
beddegoed eenvoudig weer terug: begin
er vóóral niet aan, alle dekens en la
kens van het bed te slepen en over
een balcon of zoiets te hangen.
Berg alle gebruikte gerei (zoals na
het scheren!) dadelijk weg, neem elke
dag even de wasbakken uit met een
doekje, want niets doet zo vies aan als
een vaste wastafel met vuile manden
of bruine plekken van een druppende
kraan. Haal tweemaal in de week de
lange stoffer onder de bedden door:
stofzuigen zie boven.
Handel evenzo naar bevinding van
zaken met de rest van het huis. Zeem
elke week één raam. Neem in de keu
ken minstens ééns per week het aan
recht, de kookhoek en het gas- en olie
stel met sop af. Wees op uw hoede voor
overkoken: niets staat zo onverzorgd als
een aangekoekt gasstel.
Eet u in de keuken: houd dan het be
nodigde servies daar, laat de tafel des
noods permanent gedekt staan, met een
schoon servet of een stuk doorschijnend
plastic er overheen. Beperk de afwas
door de ene dag verse aardappelen de
volgende dag puree, de derde een ste
vige soep, macaroni of bruine bonen te
eten.
Nog meer van uw dienst?
O, ja, dat kookboek, U moogt het
mijne wel lenen, de titel dan: „Aan ta.
fel" (Uitg. De Gulden Pers, Haarlem).
Ons bekende Voorlichtingsbureau (Ko
ninginnegracht 52, Den Haag) geeft ook
een hele reeks vouwbladen over de ko
kerij uit „Vlug en handig in de keuken"
en „Een goede en zuinige voeding" om
mee te beginnen.
Is u tevreden? Dan veel succes. Hebt
u klachten? Schrijf aan
SASKIA.
Moedor en moeder» moeder
gebruikten al Maïzena
DURYBA, du» bestelde t
jonge vrouwtje t ook. Maar.
«V verzuimde te doen, wat
die ervaren moeders deden
en nóg doentoezien dat
ee ook Maïzena DURYEA
krijgen. De naam op't pak,
daarop moet letten, om
zeker te zjjn dat ge inder
daad Maïzena DüRYEA
koopt, die vermaarde
Maïzena voor t binden van
groenten, soepen en sausen.
(Advertentie, ing Med.)
