NA PASEN Duitse televisie-pioniers zijn ons voor Iedere avond uitzending van acht tot tien uur Williamsburg zet klok terug Voor het gezin In twee oude Hamburgse bunkers werd wat groots verricht Experimentele stadium werd zeer spoedig afgesloten Een Amerikaans stadje herkreeg zijn achttiende eeuwse aanzien Ter overdenking Snelle telefoonverbinding met continent Voorbereiding Een programma VJ En in ons land INDIEN gij dan met Christus opge wekt zijt, zoekt de dingen, die bo ven zijn, waar Christus is gezeten aan de rechterhand Gods. Bedenkt de dingen, die boven zijn, niet die op de aarde zijn" (Coloss. 3 1 en 2). Het Paasfeest ligt achter ons en het ligt voor de hand, dat we ons afvragen, welke stimulans ons leven - al of niet daarvan ontvangen heeft. Het mensen leven is immers méér dan het leven van een plant of van een dier: het is bewust geestelijk leven! En daarom vindt zulk een woord: „zoekt de dingen die boven zijn" weerklank in ons gemoed. Dich ters en denkers aller eeuwen hebben 't op vele wijzen herhaald: opvoeders en jeugdleiders dringen er op aan; ja, ons eigen hart beaamt het. Bij de ervaring dat de wereld ons de vrede niet schenkt die wij nodig hebben; wanneer allerlei teleurstellingen ons treffen en het eigen hart verdeeld is, dan geeft zulk een woord uitzicht, wijst de weg NAAR BOVEN. Maarhet is niet zo eenvoudig als 't er uit ziet, want vele machten en invloeden keren zich er tegen. Paulus, die deze woorden geschreven heeft be seft dit terdege, wat blijkt uit wat hij er op volgen laat: „bedenkt niet de dingen, die op de aarde zijn". M.a.w. 't gaat niet zo maar vanzelf om de ho gere dingen te bedenken. De dingen die op de aarde zijn, liggen ons nader bij en kunnen maar niet zo opzij ge schoven worden: niet alleen dat nun bonte verscheidenheid ons bekoort, maar ook stellen zij ons hun eisen. We hebben toch cmze dagelijkse beslomme ringen en zorgen; we moeten onze aardse plichten vervullen, voor ons ge zin zorgen. Doch dit niet alleen dit is een be trekkelijk GERING bezwaar tegen het zoeken der dingen die boven zijn! ook onze eigen natuur staat ons daarbij in de weg. Als ge weten wilt wat daar toe behoort, moet ge de verzen 5 tot 10 van dat hoofdstuk maar eens lezan: daar worden dingen genoemd (hoererij, onreinheid, gramschap) die we allen afkeuren, doch de eveneens opgesomde „gierigheid en begeerlijkheid" vinden velen nog zo afkeurenswaardig niet. En ook al zouden we ze afkeuren, daarom zijn we er nog niet boven verheven. Laten we eerlijk zijn: wie is zó ver ge vorderd, dat gierigheid en zinnelijkheid hem geen valstrik meer kunnen wor den?.... Ach, wij zelf zijn te aards- gezind om 'die roepstem: „zoekt de din gen die boven zijn" te volgen! Er komt evenwel nog wat bij. Dit BOVEN staat niet slechts tegenover het aardse en tegenover onze lagere na tuur: er zijn dingen die op zichzelf ho ger schijnen, hoger heten en toch even zeer onze menselijke bestemming in de weg staan. Paulus waarschuwt in de voorafgaande verzen tegen eigenwillige godsdienst, wettische vroomheid. Dit is het geval, wanneer we onze hogere wensen en onze diepste behoeften op geestelijk terrein, het gevoel voor mys terie, de indruk van heerlijkheid en orde in de wereld tot onze godsdienst maken. We beelden ons dan in, dat het hoogste binnen ons bereik gekomen is, maar in werkelijkheid zijn we nog bin nen de kring dezer wereld gebleven. Neen! het zoeken van „de dingen die boven zijn" ligt niet zo voor de hand en is ook niet zo gemakkelijk. Daarom is 't goed ook onze aandacht te laten vallen op het woord in de Colossensen- brief, dat hieraan voorafgaat: „indien gij dan met Christus zijt opgewekt". Hier noemt Paulus de KRACHT tot het „boven". En hier ligt ook het ver band met het Paasfeest! De Bijbel leert, dat Jezus Christus is opgestaan (opgewekt uit de doden). Er zijn er, die de opstanding als FEIT niét aannemen; voor anderen is zij wèl een feit, maar voor beide categorieën geldt de noodzaak om in het leven te tonen, dat WIJ met Jezus Christus ZIJN OP GEWEKT. Dat alleen geeft de kracht om te zoeken de dingen die BOVEN zijn;, d.w.z. we worden geen christenen door bepaalde geboden te houden en ceremonies te vervullen, door ons allerlei onthouding op te leg gen of brave mensen te zijn. PASEN maakt ons tot ANDERE, NIEUWE mensen. Ons zoeken van „de dingen die bo ven zijn" rust nu op onze eenheid met de verrezen Heer. Zeker, ons leven blijf een leven van zoeken en vinden, een leven met zijn hoog en laag het leven van Paulus zelf leert ons dat wel („Het geloof is een onrustig ding", zeide Luther zeer terecht), maar wie met Christus is opgewekt, legt zich niet meer neer bij wat nu eenmaal zó is (de neerdrukkende macht van de din gen van „beneden", van al het aardse, ook van het aardse in eigen leven). Hij blijft zoeken, worstelend zoeken, dat vaak BIDDEN wordt. Wie met Chris tus is opgewekt, heeft een „levende" God en hij kent het „ware leven". En ondanks dat zoeken is er RUST. Want wie zoekt, vindt de dingen die boven zijn, WAAR CHRISTUS IS. J. m. Lindeijer. Hoorn. Op het ogenblik worden in Groot Brittanme proefnemingen genomen met een methode die het de Brit mT- gelnk maakt een snellere telefoonver binding met het Continent te verkrij gen. Er is reeds een z.g vraag"- dienst, waardoor de telefoonbezitter in Londen na de letter C O N te he.bben hthwl en het eewenste nummer te hebben aangevraagd, met het Conti- de"Lvln Spre. n' TOnder dat hij eerst nn m0e- n^etleeeen en wachten, kwiman HianlPr kan een Londense za- P»r,T t ,b'nnen negentig seconden met maakt hit «"hl6"' De nieuwe methode maakt het echter mogeliik om de tele- v7, °"r Rehe<"- ,e elimineren kan ?nnr SZe aut°matische methode sornmi» L,0n se telefoonjuffrouw op ook naar„ Pari'^ Brussel en ook Nederland, rechtstreeks het ge wenste nummer bereiken. een miniatuur paardje In het onlangs te Apeldoorn opge richte circus Tosca, ciat nog in Dalsen stond, is gisteren een hengstveulen van een dwergponny geboren. Het veu lentje is slechts circa vijfentwintig centimeter hoog. ZATERDAG 1» APRIL 19M rEN BEZOEK AAN DE DUITSE TELEVISIE STUDIO'S in Hamburg heeft er ons meer dan ooit van overtuigd, dat er van de betrokken instanties in ons land een ruime blik en snelle beslissingen worden ge vraagd, wil men met succes tegen het Duitse enthousiasme op dit gebied optornen en wil men niet een niet meer in te halen achterstand inlopen, die zich in de toekomst zowel voor de Nederlandse kijkers als voor de Nederlandse industrie als een ernstige handicap kan doen gevoelen. De technische kwaliteit van onze televisie, de ontvangstmogelijkheid en de kwaliteit van enkele programmes van de afgelopen tijd, doen niet onder voor wat men in Duitsland presteert. Terwijl men bij ons echter na vijf jaren experimenteren nog confereert en overweegt, hebben de Duitsers na een experimentele periode van twee jaar de knoop al doorgehakt en de televisie de mogelijkheden gegeven, die ze nodig heeft om te worden tot wat zij zo graag wil zijn: een machtig middel tot vermaak en ontwikke ling van duizenden. dwijnen. Het hele interview duurde misschien zeven minuten, maar het was ongemeen boeiend en interessant. Maar een man of tien twaalf waren dan ook een hele middag bezig ge weest aan de voorbereidingen en repe tities. De Duitse televisie is nu al een suc ces geworden. Begin van dit jaar was het aantal relaiszenders gestegen tot zestien, zodat de propgramma's nu in (Van onze speciale verslaggever) EN KAN WAARACHTIG NIET ZEGGEN, dat de Duitse televisie pioniers in het verleden de wind mee hebben gehad. Juist toen zij er «an gingen denken, met hun experimenten in de openbaarheid te treden, be gonnen hun politieke bazen te schieten en was er voor televisie geen tijd meer. Het kwam toen toch nog tot enkele uitzendingen op kleine schaal, namelijk voor ziekenhuizen, maar de pret was van korte duur, daar bij de eerste bom bardementen van Berlijn de enige Duitse televisiezender in een hoop puin en roest werd veranderd. Zo lang de oorlog duurde was in Duitsland de televisie van de baan. En in de eerste jaren na de capitulatie veranderde de situatie niet. De industrieën, die de benodigde apparatuur moesten leveren, werden als „kriegswichtig" gesloten. Pas in 1948 stonden de Britten een bescheiden pro ductie van televisie-apparatuur toe. In de Britse zone kon de Nord-West- Deutsche-Rundfunk toen de voorbereidingen gaan treffen voor een hervatting van de experimenten. Een speciale afdeling van de N.W.D.R. werd ingesteld en zij nam de draad op, waar deze in het begin van de oorlog was afgebroken. Met de deskundigen uit die jaren ging men aan de slag. Zij verzamelden een groepje jonge enthousiaste mensen om zich heen, wie niets te veel was en die door dag en nacht te werken er in enkele jaren in slaagden Duitsland een zeer behoorlijke plaats in de televisiewereld te verschaffen en op dit gebied bijvoorbeeld Nederland voorbij te streven. Het zijn zeker niet de omstandig heden geweest, waaraan de Duitsers dit succes danken. AAN het Heiligengeistfeld temidden van de onafzienbare puinvlakte, staan twee enorme bunkers, die alle bombardementen hebben overleefd. De N.W.D.R. kreeg de beschikking over ten deel van deze bunkers en van hier uit worden nu nog de televisiepro gramma's voor een groot deel uitge zonden. In 1950 ging het eerste pro gramma de lucht in. Heel primitief werkte men, met te weinig deskun dige technici en regisseurs en met een gebrekkige apparatuur. Maar men zette door, drie maal twee uren per week en de experimentele televisie werd in Duitsland een succes. Zo'n succes, dat de N.W.D.R. het al twee jaar later, met Kerstmis 1952 aan durfde om een punt te zetten achter de experimentele fase. Van die tijd af heeft Duitsland zijn „echte" televisie. Iedere avond wordt twee uur uitge zonden (van acht tot tien). Bovendien worden 's middags nog experimentele uitzendingen verzorgd en worden van belangrijke gebeurtenissen directe reportages gegeven. t,De televisie kan het gezinsverband versterken, maar ook de gezinnen uit elkaar rukken. Dat laatste willen wij beslist niet", zo zegt men in Ham burg. „Natuurlijk brengen wij actuali teiten, maar de hoofdzaak is en blijft bg ons het verzorgen van familiepro gramma's. Het spreekt vanzelf, ook in Duits land staan cabaret, variété en muziek op het programma. Men kan daar niet buiten. Maar toch zijn de intieme pro gramma's de hoofdschotel. Ze zijn ook de meest succesvolle uitzendingen. Het kookpraatje bijvoorbeeld, het spreekuur van de dokter, het vrou wenuurtje en de kinderprogramma's (onlangs een hele kinderoperette) wekken de meeste reacties. En het hobby-hoekje is een van de interes santste en meest geliefde uitzendin gen. Hierin worden allerlei mensen ®et hobby's op het scherm gebracht. Men moet gezien hebben, hoeveel tfld en zorg men besteedt aan zo'n Uitzending, die slechts enkele minu ten duurt, om te begrijpen, waaraan het succes van de Duitse televisie te danken is. Wij zagen een interview •het een amateurschilder. De man was Jhst zijn complete huisinventaris naar de bnnker gehaald om de kijkers te 'aten zien, onder welke benarde om standigheden hij moet werken. Op het scherm zag men niet alleen sen aantal schilderijen, de twee dames die de schilder vragen stelden en de schilder zelf, maar ook de vijf bedden, die deze in zijn éénkamerwoninkje heeft staan. De camera's waren uiterst beweeglijk en liefst tweemaal werd een stukje film in de uitzending gelast, hfen zag zo de eerste ontmoeting van de dame, die het gesprek leidde, met de schilder (aan de oevers van de Al- ster) en men zag hem aan het slot zijn spullen opbergen en in de mist ver vrijwel geheel West-Duitsland ontvan gen kunnen worden. Het televisienet strekt zich uit van Hamburg via Hannover en Keulen naar Langen- berg. Men zal het in de naaste toe komst uitbreiden tot Prankfurt en later tot Stuttgart en München. Een constante (en betere) verbinding met de studio's van Berlijn is een kwestie van weken. JN Hamburg, Keulen en Berlijn bezit de N.W.D.R. thans televisiestudio's. De hier uitgezonden programma's worden samengevoegd tot één Duits programma, waarin echter plaats is voor eigen locale en regionale bijdra gen uit de drie plaatsen. Bovendien zijn er twee reportagewagens in ge bruik. Een derde wagen is een van de vurigste wensen van de N.W.D.R. Foto links boven: Een maquette van de nieuwe Duitse televisie studio's. Foto hierboven: Een der televisiebunkers op het Heiligen geistfeld te Hamburg. Het aantal kijkers uitbreiden. Dat it voor de toekomst van de televisie het allesoverheersende probleem, in Duitsland zowel als in Nederland. Zonder voldoende kijkers heeft men immers geen financiële basis en kan men geen programma's verzorgen, die in aantal en kwaliteit bevredigen. Maar kier zitten we in die befaamde vicieu- ze cirkel, want zonder voldoende en goede programma's zal het aantal kij kers nooit genoeg toenemen. In Duits land heeft men deze cirkel radicaal doorbroken, onder het motto, dat de televisie toch niet tegen te houden is en dat het dan maar beter is, de zaak direct goed op te zetten, zodat men op dit gebied niet achter andere landen aan sukkelt, maar zelf de leiding kan nemen. Hoe grondig men de televisie aan pakt moge trouwens blijken uit de plannen die thans in uitvoering zijn voor het bouwen van een nieuw stu diocomplex in Hamburg Lokstedt. Behalve grote ruimten voor bureaüx en werkplaatsen voor schilders, tim merlieden en decorateurs, zal dit ge- bouwencomplek liefst vier studio's omvatten, waarvan drie tot één heel grote ruimte samengevoegd kunnen worden en de vierde speciaal bedoeld is als sprekersstudio. J^ATEN we nu eens zien naar de siutatie zoals die in ons land is. Ook hier moet de vicieuze cirkel door broken worden, wil de Nederlandse televisie geen doodgeboren kindje worden. Wat het eerst nodig is om het publiek tot kijker te maken, is het uitbreiden van het aantal uitzen dingen tot tenminste het Duitse aan tal en het verzorgen van zoveel mo gelijk actuele reportages. Men zit echter in Bussum met een veel te kleine studio-ruimte om het aantal uitzendingen op te voeren. Dat is het eerste probleem. Het eerste van vele: Er moet personeel worden aange nomen, de apparatuur behoeft uit breiding en ga zo maar verder. Zon der geld zullen die problemen echter nooit opgelost kunnen worden. Men zal nu spoedig moeten beslissen, of Nederland televisie zal hebben, ja dan neen. Iedere dag wachten betekent dat de achterstand groter wordt. Voor geld is echter niet alles te koop. Wil men kijkers, dan zal ook het geschil over de voetbalreportages (en niet alleen van interlandwed strijden) opgelost moeten worden. En dan nog blijft natuurlijk de handicap bestaan, die het doortrekken van het „zuilensysteem" van de radio voor de televisie ongetwijfeld betekent. Im mers, met een betrekkelijk beperkte zendtijd is het uitzenden van een pro gramma, dat voor een bepaalde groep bestemd is en dat dus de kijktijd voor de andere groepen met die uren be perkt, niet verantwoord. (Bijzondere correspondentie) £R BESTAAT in de Verenigde Staten een grote „honger naar historie", die zich uit in een schier oneindige reeks historische romans, films over ieder feit uit de Ameri kaanse geschiedenis en een grote ver ering voor vele historische figuren. Ook het ons wat overdreven aan doende respect voor Europese adel, dat vele Amerikanen kenmerkt, is hiervan een uitvloeisel. Nu is het ge makkelijk om deze gevoelens als typerend te kenschetsen voor een volk met een, ten opzichte van de Europese landen, zeer korte geschie denis en ze te vergelijken met de ge dragingen van een parvenu, die een genealoog engageert om zijn afstam ming van een hoogadellijk persoon te bewijzen en hem een wapen te bezorgen. Maar doen wij niet eigen lijk stuk voor stuk hetzelfde? Praat niet iedere Nederlander over de Tocht naar Chatham alsof hij per soonlijk de ketting heeft stukgevaren, die de toegang tot Londen versper deNog erger; de Gevangen Poort tonen wij aan ieder die maar zien wil, en waarom is hij zo bekend? Omdat onze voorouders, waar wij zo trots op zijn, op die plaats twee van de begaafdste mannen die ons land gekend heeft hebben vermoord. Als dus in de Verenigde Staten een Rockefeller vele millioenen dollarster beschikking stelt om een stadje weer geheel zijn achttiende eeuwse aanzien te geven, dan zullen wij Europeanen slechts met jalouzie mogen vaststel len, dat wij dergelijke dingen ook graag in zo grote stijl zouden doen. In plaats daarvan draaien wij ieder guldentje driemaal om alvorens er twee kwartjes van uit te geven voor herstel en onderhoud van de prach tige monumenten, daterend uit de tij den dat Amerika nog niet ontdekt was. Het desbetreffende stadje is Williams burg. In 1633 gesticht als „Middle Plantation" werd het in 1699 de hoofd stad van de Colony of Virginia en kreeg het de naam van de Koning- Stadhouder. Het koloniale Virginia omvatte niet alleen de tegenwoordige staat van die naam, maar ook West- Virginia, Kentucky, Ohio, Indiana, Il linois, Michigan en Wisconsin. Een enorme uitgestrektheid dus. De gou verneur, Francis Nicholson, heeft zich zeer verdienstelijk gemaakt door een wijde en zeer fraaie aanleg van het stadje. Een grote hoofdstraat met aan één zijde het College of Wil- liam and Mary in Virginia, op een na de oudste Hoge School in Amerika, aan de andere het „Capitol", 't groot ste gebouw in de koloniale tijd ge bouwd. Verder het Paleis van de Ko ninklijke Gouver neur, eveneens een prachtig bouw werk en een groot aantal statige en eenvoudige, maar fraai geproportion- neerde huizen. Ten slotte eén kerk, „the most impres- sive monument of religion in Ame rica". In dit Williams burg kwamen wel dra de families te wonen, die later de aristocratische lei ders van de revolu- brengenf6 AlsV°stu- Thomas Jefferson, herbouwde Paleis van de Gouverneur. denten aan het Wil- Tijdens het toeristenseizoen steken vele burgers zich in jj,g™ andVcrschenen eeuws postuum en rijden de oude rijtuigen voor. Thomas Jefferson, Het op de oude grondvesten, o.a. naar tekeningen van Het voornaamste gebouw van het College of Wtlliam and Mary, geheei in oorspronkelijke stijl gerestaureerd. James Monroe en John Tyler, alle drie toekomstige presidenten van de Ver. Staten, terwijl George Washington kanselier van het College was. Hier in deze plaats werd de Virginia Bill of Rights geformuleerd, welke het voor beeld zou worden voor de Federale Constitutie. De regering van Virginia werd in 1779 verlegd naar Richmond, waardoor Williamsburg in zijn groei werd ge stoord. Dit is nu een geluk gebleken, omdat groots uitgegroeide steden on mogelijk in een 18de eeuwse vorm teruggebracht kunnen worden. In 1926 toen in Amerika het 150- jarig bestaan werd gevierd van de belangrijke Phi Beta Kappa Society, n 1776 gesticht in het William ar.d Mary College, vestigde professor Wil- iam Arcker Rutherford Goodwin de landacht van John D. Rockefeller Jr op de met latere gebouwen vermeng de overblijfselen van het koloniale Williamsburg. Hij wist de geldmag naat er toe te bewegen het herstel van de plaats in zijn oude staat te fi nancieren. Men heeft dat zo drastisch aangepakt, dat alles wat er niet bij- hoorde is afgebroken. Men heeft de grondvesten van historische gebnwen opgegraven en voor de herbouw naar oude tekeningen opnieuw gebruikt. Nog bestaande gebouwen zijn geheel gerestaureerd in hun oorspronkelijke gedaante. Tot op heden zijn ruim 48 millioen dollar aan dit werk besteed en men denkt nog een tiental jaren en 15 millioen dollar nodig te heb ben om deze museumstad te voltooi en. Een museumstad echter, die ge bruikt wordt en wier burgers goede zaken doen. Want Amerika zou Ame rika niet zijn, als het niet even mee deelde, dat de 250.000 jaarlijkse be zoekers een belangrijke invloed heb ben gehad op de welvaart in deze plaats. De belastingschatting der be zittingen is van 19261940 me' 99% gestegen en, hoewel men een belas tingverlaging van 10% had verleend, steeg de opbrengst met 89%. 6e win- kelomzetten stegen met niet minder dan 300%. Zo reden er dan tengevolge van het herstel van het 18e eeuwse stadje in 1940 reeds 100% meer auto's rond (van de bewoners alleen al) dan in het moderne Williamsburg van 1926, hoe paradoxaal dit ook klinkt. Ame rika is hiermede een merkwaardig bezit rijk, dat uniek is in de wereld.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1953 | | pagina 7