De „baardaap" in het geding
'^^SgfSSSBSSSSSS&&
Padvinderij is geen gareel
HTSsïasss KT* a
s SttSssPit?? ws* ai sslss
Om het geluk van Peter
p WEK DE GAL
IN UW LEVER OP
Vlekken CETREX Foetsie!
De speelwagen
Scheer die baard af
DE VERGETEN
CATEGORIE
J
Een complimen t
Kwestie van de week
Schuld van Sinterklaas
Gerechtvaardigd
Uit de tijd
Pim, Pu..., Pom en de Wonderlamp
En nu de 27ile kutebtie
door Kitty Lessels
vlekkenwater
Opnieuw stijging Trophy Cork
Radioprogramma
DONDERDAG 7 MEI 1953
V°£„ 2r°wïï»S? tevemHH.n*"'' het onderwerp iijn er nog
wm, reageert Hans Kaper op de LuTi^e**' Z°^,S ve??CïtS
srerd aangevallen. Hans schrijft: Luinge, waarin df padvinderij
MdiD^bh gèrevln"wat a»n*»a"d«- d* jeugdvereniging heeft
w aar ikzelf een pleidooi voor hield" weVféne®ei™êk*C'?U a PadvinderU-
mHedta" «kk|aanle« !nK l0t M van dere repblfe'ir dH 'S T°°r
die de"bon Wront"™ !i"!."«fflng^eltn dr «e»ulgenis van iemand,
afkraakt" althans hierin» S i.» de wyre waarop hij de Padvinderij
gfdMn" heeft en da. h Week. t0t d' c<"«'«ic kom», dat h« de streek
dus écht vln een Nu'Ta" dat" ,,rhaam de ZÜ" standpunt getuigt
voor" H-Jt hetrei.'d. lUd Z'J" ma^r Pad™d"-*. daar ben ik al te groot
voor Wat betreft de liederen msre» ik, dat op een zwemvereniging heel wat
WHSlHn ^kCSnf .WOrmn" En verder- welke illnrie* „moeten" wij hebben?
bJïS a J niets '•moet,e,1'' doen. doch slechts ons best
doen, Iets „trachten te doen. Maar dan komt de klap op de vuurpijl- de gedis-
Nfet héen EmjT*' I'.d" nlet het slandP""' v»n femand, die alles leet?
Niet heeft Jan wat over Piet te zeggen, maar Jan heeft naast Piet net zoveel
recht, zijn mond open te doen. De Padvinderij Is era vereniging door de
jongens, waarbij de leiding dient tot het geven van advies. Tenslotte zal Wim
ook later met mensen van verschillend slag moeten kunnen samenwerkrnf
HOEWEL ik zelf in Reen enkel op
zicht een voorstander van baarden ben,
heb ik toch nooit de neiging gehad, de
dragers van dergelijke versierselen in
het openbaar te complimenteren niet
de opmerkingen, die onze briefschrij
ver aanvoert. Ik ben mij er echter vol
komen van bewust, dat er een ontstel
lend groot aantal Nederlanders is. dat
hiertoe wél behoefte gevoelt. Dat dit
echter alleen vertegenwoordigers van
TN de tweede plaats een citaat van
Dr J. CL. Defize uit Den Helder naar
aanleiding van Hans Reinder's brief
over „het vuurwater op schoolfuiven"
uit het vorige artikel: „Een saluut
schot voor Hans Reinders uit Castri-
cum voor zijn juist paedagogisch,
d.w.z. psychologisch inzicht. En verder
de mededeling, dat hij zich vooral niet
verbazen moet over de onjuiste inter
pretatie van de door hem weergege
ven mening. Soortgelijke ervaringen
zal hij in zijn leven nog wel zéér veel
hebben, meen ik te moeten aannemen".
En ten slotte een tweede brief van
de heer R. B„ wiens eerste schrijven
zoveel stof deed opwaaien:
„Allerminst was het mijn bedoeling,
nogmaals op het door mii aangehaal
de onderwerp inzake de houding der
jeugd jegens de verdwijnende genera
tie terug te komen, doch de gewekte
reactie en de daaruit voortgekomen
vragen, nopen mij. wederom in mijn
pen te klimmen. Geenszins beschouw
ik de gehele hedendaagse jeugd als on
beleefd en onvoorkomend: tot mijn ge
noegen heb ik ook andere feiten gecon
stateerd, do«h de door mij genoemde
voorvallen waren toch zeer frappant.
Natuurlijk zijn de oudere weggebrui
kers. hetzij te voet of per wiel, ook
vaak schuldig en zondigen zeer velen
tegen de verkeersregels, waardoor on
gelukken ontstaan; dit zie ik bijkans
alle dagen, en de situatie, getekend door
Kick de Wit, is zeer juist weergege
ven-
Belangwekkend vond ik het betoog
van B. B. S. Kat; deze citeert motie
ven, die zeer interessant en voor nade
re beschouwing waardevol zijn.
Dan vraagt Fred Bijtjes, of men
jonge mensen met de .brokken mag la
ten zitten en hierop wil ik kort en
bondig met „neen" antwoorden.
Als de ouderen bij jongeren brokken
veroorzaken zijn de eersten moreel ver
plicht hier maatregelen te treffen om
de eventuele schade te verhelpen.
Attie Koppen beschuldigt de oudere
generatie van pessimisme, maaris
zij daar zelf vrij van door op te mer
ken. dat de hele wereld een chaos is
(zij behoort toch ook tot die chaotische
wereld)? Als zij hiervan doordrongen
is, zou het dan niet op haar weg liggen,
zij het individueel, daarin verbetering
te brengen met de bekende slagzin-
Verbeter de wereld, begin bij jezelf'.
Door goedbedoelde critiek (die soms
wel eens onaangenaam kan aandoen,
(ik heb dat menigmaal moeten erva
ren), moet men niet prikkelbaar wor
den en althans niet onbeschaafder.
Haar slotzin doet enigszins vreemd
aan door de uitlating: „Steeds onbe
schaafder". onwillekeurig krijgt men
de indruk, dat de jeugd behept is met
dit element en dit zal toch niet haar
bedoeling zijn.
Ik zou gaarne nog wel wat dieper op
al die kwesties en commentaren willen
ingaan, maar dit zou een eindeloze
polemiek worden, temeer daar dit on
derwerp talloze kanten bezit.
Onder geen beding wens ik de Ver
geten Categorie onaangenaam te zijn,
temeer waar ik zeer goed die proble
men aanvoel, waarmee zii te kampen
heeft en verwijs daarom naar de aan
hef van mijn ingezonden brief, waarin
ik miin ingenomenheid kenbaar maak
over de belangstelling, die. bil de jeugd
aanwezig is voor allerlei onderwer-
pen, wat ik zeer bemoedigend voor de
toekomst moet noemen-
Iedere jeugd heeft haar fouten en
deugden en. niet te vergeten haar moei
lijkheden met de andere generatie te
verwerken, daar ieder zijn persoon
lijkheid poogt te handhaven waarmede
wij het terrein der psychologen gaan
betreden, doch dit ligt buiten dit be
stek en ik besluit dan ook dit epistel
in het vertrouwen, niet al te veel van
Uw aandacht te hebben gevergd
R. B.
Wenden wü ons nu tot de kwestie
van deze week. Ze hing ten nauwste
samen met die van de vorige keer en
verschillende inzenders verwijzen dan
ook, min of meer terecht, naar hun
brieven in verband met de door.de
heer R. B. geconstateerde onhebbelijk
heid van de moderne Jeugd. Toch was
er een belangrijk verschil. Het Ring
bij de vierentwintigste kwestie over
de onvoorzichtigheid en de °"VP,'an
woordelijke luchthartigheid van jonge
mensen op straat, dus over de slagzin-
li morgen# .kiplekker
Elite der moet'ifw* Uvef «en liter «aj In uw
Ingewanden doen stromen, ander» TerUert uw
voedeei niet. het bederft. U "rdi»;
wordt humeurig en loom. Neem deplenteerdi g*
CARTER S LEVERPILLETJES om die "ter
gel op te wekken en uw .puszertertnr en etoei^
Kanr op natuurlijke wfize te de
plantaardig zacht middel, onovertroffen om de
gal t* doen etromen. Eiat Carter LererptUetJee
(Advertentie, Ing. Med.)
„De vergeten categorie" zouden zijn. is
beslist niet waar. Hoe vaak zie je niet,
dat een paar grote kerels van een jaar
of dertig zich op straat kostelijk amu
seren om een man met een baard? Er
bestaat een gezegde, dat luidt: „De hi
lariteit begint, waar het verstand op
houdt". Ik geloof, dat deze woorden,
ook in dit geval, een waarheid als een
koe inhouden. Dit is misschien een
troost voor onze briefschrijver, wan
neer zijn baard weer eens het middel
punt van de belangstelling is.
Dit alles neemt overigens niet weg,
dat het heus geen kwaad zou kunnen,
wanneer wij Nederlanders eens leer
den, onze spontane reacties zo nu en
dan wat meer te bedwingen. Het is
inderdaad waar, dat men hiervoor bij
de jeugd moet beginnen. Hier ligt dus
een terrein braak voor de opvoeders.
Zoals de ouders een kind reeds vroeg
leren, dat het niet met z'n handen
mag eten, zo kunnen ze het kind ook
aanwennén, dat het iemand niet mag
najouwen om iets, dat het niet kent of
niet kan begrijpen. En U weet: Jong
geleerd is oud gedaan! Eert Nederlan
der is erg op zijn vrijheid gesteld. We
moeten echter oppassen, dat. we niet
al te vrij worden. Wanneer onze brief
schrijver echter in één keer van alle
ellende af wil zijn, ja, dan weet ik
maar één geschikte oplossing voor
hem: Er af met die baard. Vandaag
nog! IT zult eens zien wat een opluch
ting dat is van de zomer en hoe
onopvallend de vergeten categorie aan
U voorbij gaat.
HANS REINDERS. Geelvinckstr.
92, Castricum.
Hans is niet de enige, die deze raad
geeft. Eigenlijk komt ze in de meeste
brieven voor: één inzender zond mij
zelfs een gilette-ir.esje toe met het
vriendelijke verzoek, het aan de beer
J. D. te doen toekomen. En Jaap Fiima
uit Zaandam schrijft: „Als deze mijn
heer een baard wil dragen, dan moet
hij er echter ook rekening mee hou
den, hoe men er hier tegenover staat.
Houdt hij er geen rekening mee, wel,
dan krijgt hii het bekende gevolg".
En vergoelijkend voegt hij er aan
toe: „Weliswaar is de jeugd op dit punt
wat onaardig, maar dit moet niet als
ernstig worden beschouwd. Meestal is
naar aanleiding van zijn grijze baard ,h£CüEi_Q£as ...leuk". tPZÜA. e?;cgndat
moet horen, hoewel ik üèlf filet "kffn zo'n „baardman" nu eenmaal gauw op-
nen: „Wees een heer in 't verkeer" en
„Laat geen dame zich moeten scha
men" En deze week gaat het over het
feit, dat mensen, die er wat anders
uitzien dan de „gewone man" bloot
staan aan spot en schampere opmer
kingen. in het bijzonder in Nederland.
Hoe oordeelt men hierover?
Wij geven eerst het woord aan Jacob
Balder. wiens vorige brief door ruim
te-tekort op het laatste nippertje moest
uitvallen en die Ook nu met een eigen
theorie komt.
REEDS van kindsbeen af is ons ont
zag ingeprent voor een figuur, die eens
per jaar in vrijwel alle Nederlandse
gezinnen presentjes brengt of doet
bezorgen: Sint Nicolaas. Wij vrees
den niet zozeer deze vriendelijke
oude ,baas. dan wel zijn knecht: Zwar
te Piet. Eén van de attributen van de
Sint was een baard. Als wij dan eens
Iemand met een baard tegenkwamen,
dan herinnerde dat ons, juist omdat
baarden zo zeldzaam zün, meteen aan
Sinterklaas, maar ook aan Zwarte Piet.
Was me dat een schrik! Maar gelukkig,
het was de Sint niet en dus was ook
zijn zwarte knecht in geen velden of
wegen te vinden. Die plotselinge
vreugde bezorgde ons dan durf. die we
natuurlijk moesten tonen en dat ge
beurde dan, begrijpelijkerwijs, door een
opmerking over die baard of over de
dingen, waar die ons aan herinnerde,
te plaatsen. De heer J. D. geeft voor
beelden te óver. Deze handeling werd
langzamerhand gewoonte, zodat we het
op latere leeftijd bleven doen. Het is
dus zeer goed verklaarbaar, dat de
heer J. D. nog, al eens opmerkingen
naar aanleiding van zijn grijze
geloven, dat de jeugd .boven de vijf
tien jaar zich die nog laat ontvallen.
Alles goed en wel', zult U zeggen,
„maar hoe dan te verklaren dat dit een
specifiek Nederlandse gewoonte is?"
O. dat is heel eenvoudig: omdat het
Sint Nicolaasfeest een specifiek Ne
derlands feest is (Amerika daargela
ten. J. D. spreekt trouwens niet over
opgedane ervaringen in dat wereld
deel). Wel heeft men in zeer veel lan
den het Kerstmannetje, dat ook voor
zien is van een baard, maar deze heer
heeft geen zwarte knecht en is hele
maal niet vreesaanjagend, zodat de
voorgaande redenering hier niet voor
op gaat.
Mijn conclusie is, dat uit deze ge
woonte van de Nederlandse jeugd geen
gebrek aan innerlijke beschaving blijkt.
Overigens kan ik het zeer waarde
ren, dat de heer J. D. ons geen verwij
ten naar het hoofd slingert.
JACOB BALDER. 16 jaar,
RHBS. Klasse BIV. Boven-
weg 29, St. Pancras.
Aardig gevonden, maar niet bevredi
gend. Want niet alleen om baarden
worden mensen uitgelachen, maar ook
om rood haar. grotè neuzen, een onge
wone kleding of andere opvallende
eigenaardigheden. Zo vertelt M. Heusen
uit Amsterdam, dat z'n zuster, die een
badpak met flamingo's droeg, de op
merking moest incasseren: „Kaaik es
de juffrouw met een ooievaar op 'r
buik".
Hans Reinders meent, dat de schuld
bij de opvoeders ligt: hii meent, dat dé
schrijver J. D. verstandig doet, aan
stoot te vermijden.
f t
te schrijven over het door U opgegeven
onderwerp van 30 April jl.
Mijn insziens moet de volgende vraag
gesteld worden: Waarom laat de man
eigenlijk zün baard groeien? Hoogst
waarschijnlijk gebeurt dit uit gemak
zucht, omdat hij zo'n hekel aan sche
ren heeft. Nee. dit is toch geenszins het
goede antwoord op de vraag. De man
laat naar mijn mening zün baard groei
en uit ijdelheid en hoogmoed, om er
beter, knapper, interessanter, artistiek,
enz. uit te zien.
Soms laat iemand zijn baard groeien
Om daarmede littekens te verbergen.
fetuigt dit niet van -een. zekere slap-
leid? Deze persoon mist kennelijk de
moed om met een door littekens ont
sierd gezicht door het leven te gaan.
Is de baard uit hygiënisch oogpunt
wel verantwoord? Het gezicht en de
hals zijn toch veel gemakkelijker te
wassen zonder dan met baard? En
wanneer wordt de baard zélf gewas
sen?
Volgens mij zijn de plagerijen en
grapjes (wanneer men zich daartoe ge
roepen voelt) volkomen gerechtvaar
digd. Men laat toch uit eigen verkie
zing een baard groeien en hieraan zijn
dan deze „nadelen" verbonden. Ik ge
loof niet, dat het plagen van heren met
baarden iets typisch Nederlands is en
zeker niet van Nederland's jeugd. De
plagerijen, die de Nederlanders zo
gauw te berde brengen worden in het
buitenland waarschünlijk minder snel
geuit Maar zelf heb ik ondervonden in
het buitenland, dat ik soms door vol
wassenen aangestaard werd. alsof ik
een voorwereldlijk dier was. ofschoon
ik nog niet eens een baard had!
Vaak hangen de plagerijtjes en grap
jes (met of zonder baard), af van de
persoon in kwestie. Ik heb nl- eens
iemand ontmoet met een reusachtige
baard. Deze persoon maakte zélf al
lerlei vervelende toespelingen. om
maar de aandacht Op zijn .baard te ves-
tigen
Ik 'denk, dat vele baarddragende he
ren van Nederland, hun baard plotseling
lieten afscheren, wanneer ze naar een
land zouden vertrekken, waar het heel
gewoon is, dat heren baarden drapen.
De reden; Het is interessant om een
buitenbeentje te zijn!"
TRUUS BISON, 18 jaar. Zee
weg 33. Bergen aan Zee.
valt. is dit wel de reden van deze op
merkingen". Dergelijke uitingen zijn er
meer. Niemand neemt echter zo scherp
stelling tegen dit „sieraad des mens"
als Truus Bison uit Bergen aan Zee;
zij meent, dat ieder, die er anders uit
ziet dan de rest. dtt doet uit distinc
tiedrift, dus uit het verlangen om op te
vallen en zich te onderscheiden van
anderen.
OFSCHOON ik geen scholier meer
ben, (ook de niet-scholieren behoren
tot de vergeten categorie, Truus!) ben
ik toch zo vrij geweest U mijn mening
OOK SIMON BOEDER uit Wognum.
wiens naam, schoolklasse en leeftijd
wij vroeger verkeerd opgaven (hij is
17 en afgestudeerd) 5s van mening, dat
een baard in de 17de eeuw thuishoort:
„net als bij zeerovers, maar daar kon
je inklimmen" toch keurt hii de pla
gerijen af. Precies als Joop Emmelot
van 14 uit Amsterdam: „ik meen, dat
de Nederlanders in het algemeen onbe
leefd zijn: je kunt dat in het buiten
land merken aan bordjes op hotels,
waar op staat: „stilte alstublieft!" in
de Nederlandse taal, hij vreest, dat het
bespotten van afwijkende typen niet te
verbeteren is: „het zit nu eenmaal in
het bloed van de Hollanders". Attie
Kappen ergert zich aan het stupide
gegrinhik van de bekrompen critici:
..Je moet. wanneer je hier woont, doen,
zoals andere mensen en als je eens iets
bijzonders wilt doen of zijn, dan word
je nagekeken met grote ogen en zelfs
uitgejouwd.
Je moet je altijd eerst afvragen: „Wat
zullen de mensen er wel van zeggen"
en is dit niets iftSL.V£I'^DkkeUiks?
Ik vind het geen reclame vóór ons
land en er is nog veel meer over te
schrijven, maar ik ben bang. dat ik dan
te scherp zou worden; ik heb het na
melijk zelf ook vaak ondervonden.
Het beste is. dat men er zich niets
10. Voor de baron wist, wat er met
hem gebeurde, zat ook hij in het paleis
van de emir. Nu ja. zitten deed hij
eigenlijk niet. Hij kreeg er ten minste
geen gelegenheid voor. Samen met de
emir moest hij een piano de trap op-
sjouwen, een zwaar werkje, dat menig
zweetdruppeltje kostte aan de beide
zwoegende mannen- Ontsnappen was
niet mogelijk, want Rosanna en nog
tnige andere vrouwen keken toe of ze
niet al te veel van het pleisterwerk
op de muren beschadigden. „Vooruit.
Ahmed. maak een beetje voort", klonk
Rosanna's stem. „Als je die piano ver
sleept hebt. moet je me nog even hei
oen met die zware kist...." „Ja Ah
med". klonk een andere stem. „En mii
heb je .beloofd om te helpen met het
ophangen van de gordijnen". „En voor
mij zou je het plafond afnemen", riep
een derde. „Je weet. dat ik hoogtevrees
heb. Ik kan nu eenmaal niet op een
van aantrekt, als de burgers critiek -le
veren, want de ontbrekende innerlijke
beschaving kunnen we er toch niet ge
forceerd inpompen".
En Bep Bouwmeester uit Zaandam
vindt het „gemeen en laag bij de grond
om iemand, die er een beetje gek uit
ziet, In de maling te nemenhoe de
mensen er bij lopen interesseert mij
maar rinatig, dat moeten ze zélf we
tenzo heb ik het van m'n moeder
geleerd en ik hoop. dat alle vaders en
moeders dit hun kinderen bübrengen".
Deze brieven en citaten geven de
verschillende standpunten duidelijk
aan. Men constateert het feit. dat het
anders-zijn-dan-de-gewone man lach
wekkend werkt en een zekere vij
andschap oproept, precies als bij de be
faamde witte muizen en het lelijke
jonge eendje van Andersen.
Wie van een rustig leven houdt,
moet dan maar trachten de vergeten
burger uit het spreekwoord te worden
en zich zoveel mogelijk aanpassen aan
de massa, dus: „z'n baard scheren", wie
dat niet wenst, uit ijdelheid, uit afkeer
van het banale en alledaagse, uit het
verlangen, trouw te zijn aan eigen in
zichten, om propagandistische redenen
misschien, of wie niet gelijk kan zijn
aan Jan. Piet en Klaas, omdat hij licha
melijk of geestelijk afwijkt van de
menigte, zal zeker „martelaarschap"
moeten aanvaarden, tenzij hij de lijf
spreuk van de Engelse toneelschrijver
Shaw tot de zijne maakt: „ze zeggen
wat zeggen ze?laat ze praten".
Terwijl alle opvoeders hun krachten
zullen moeten inspannen ofn jong en
oud te leren, dat men eerbied dient te
hebben voor de mening van een an
der, ook als die totaal anders is dan
die van de groep, waartoe men be
hoort.
Hoe denk je over de moderne schilderkunst, dus over schilderijen
met wanstaltige figuren of afbeeldingen, waarvan je niet kunt zeg
gen, wat ze betekenen?
Antwoorden uiterlük Maandag zenden aan D. L. Daalder, Kom-
laan 8, Bergen (N.H.) Papier aan één kant beschryw*.
Dubbel
O.k
(Advertentie. Ing. Mea?
De eerste morgen buitengaais: de
zee en de kust vloeiden ineen en reeds
leek de kust van Engeland niet meer
dan een smal, wazig goud streepje aan
de horizon.
De „Santa Marta" was bij 't aanbre
ken van de dag vertrokken; en nu
g!e?d zij door de Atlantische Oceaan,
een weinig indrukwekkend koopvaar
dijschip, smal en rank en vlug als een
hazewind-
Er was geen weelde aan boord; hier
was niets wat leek op een luxueuze
mailboot. Geen cocktail-bars of over
laden zwembaden; geen danszaal, geen
muziek behalve de flarden van een
melodietje, voortgebracht door een
oude harmonica in 't vooronder. Geen
stewards, die wün ronddienden, geen
winkeltjes, geen gecostumeerde fees
ten; geen bioscoop of schoonheids-sa
lons; geen uitheemse menu's, geen ge
raffineerde feesten, geen salons met
prachtige wandschilderingen.
Maar de hutten, hoewel klein, waren
kraakzindelük: de eetzaal was keurig
en het eten was eenvoudig en goed
en zo moet per slot van rekening 't
eten altijd zijn, wanneer 't zichzelf
respecteert.
„Santa Marta": op weg nnr Panama
en vervoerende behalve een grote
lading acht passagiers, van wie
Peter de meest belangrüke was
Peter was niet de belangrijkste we
gens zijn leeftijd, want hij was pas
dertien maanden oud. Maar hij had
een tragische voorgeschiedenis; hij was
zich daarvan echter niet bewust zijn
baby-geheugen had slechts een paar
dagen de onbegrepen ramp vastgehou
den, die aan zijn leven een andere
wending had 'gegeven. En de ramp
had hem gebracht in liet brandpunt
der publieke belangstelling, hij was
voor de grote pers het verbaal-met-de-
traan geweest, en men had over hem
geschreven in grote zwarte letters.
Maar, hoewel al die droefheid hem
als een nevel omhulde, bracht die ook
weer voordelen aan en zonder twijfel
wat dat de reden, dat hü voorgetrok
ken was aan boord van de „Santa
Marta". Terwijl andere mensen, die
veel langer op de wachtlijst hadden
gestaan, nog hemel en aarde bewogen
om passage te krijgen, had Peter zo
maar kunnen wegvaren met Lynne
Carrick. zijn jonge, betoverende en
toegewijde tante. En dat niet alleen,
hij en Lynne hadden ook nog de beste
dekhut gekregen en reeds uit elk
hoikje en gaatje van het schip kwa
men er als 't ware golven van vrien
delijkheid, die over hem been rolden.
Zo was zelfs op deze eerste ochtend
het veel begeerde plekje, dat badka
mer heet, tot zijn beschikking gesteld
vóór alle anderen. Juffrouw Oakes, de
stewardess, had dat bewerkstelligd.
Juffrouw Oakes, met brede heupen
en dito gezicht, met een ruim gemoed
en dito hart, was een en al moederlijk
heid.
Zij stond nu in de deur van de bad-
kr .ier en zü was zo gewend aan het ge
zoem der motoren onder haar, dat,
zoals zij placht te zeggen., „zij pas
merkte dat zij liepen, als zij ophiel
den". Haar ogen waren donkerbruin
en 't leek wel alsof alle winden der ze
ven zeeën zo hard over haar gezicht
hadden geblazen, dat het glom als een
rood appeltje.
Er was een blik van grote tevreden
heid in haar ogen, toen zij toekeek hoe
Lynne Carrick Peter uit zijn bad en in
een reusachtige gestreepte handdoek
tilde.
„Kon je 't wel met hem klaarspelen,
kind?" vroeg zij. ,,'t Is zo'n groot bad
voor zo'n klein ventje".
Het meisje, dat op een krukje met
een kurken zitting zat met de hand
doek en Peter op schoot, keek op.
Haar ogen met dat beweeglük, veran
derlik blauwgroen als van de zee,
glinsterden als zonnelicht op diep wa
ter. Zij was iemand, die gloed bezat;
zij straalde vitaliteit en persoonlijkheid
uit. Zij was zonder twüfel móói en le
nig. Heur haar, haar gelaatskleur,
haar lichaam waren gebruind, alsof de
zon haar al beschenen had bij haar ge
boorte en haar een glans had verleend
voor altijd. Zü had een slanke hals,
haar schouders waren vierkant en
krachtig, zü had een rechte rug en
handen, die je boeiden.
De afstand tussen haar ogen, de wel
gevormde lijn van de wang, met 't
lange, smalle kuiltje in de kin, de fijn-
getekende lippen en neus: der- gaven
de juiste indruk van haar temperament
weer de ondubbelzinnigheid, 't door
zettingsvermogen, een onverzettelijk
heid. een hart dat zeer gevoelig en
boven alles trouw was. Haar karakter
was gebaseerd op trouw, en daar
vloeiden weer edelmoedigheid, waar
heidsliefde. medelijden en onver
schrokkenheid uit voort. Zij vocht
voor een zaak of bezweek.
Zij wreef Peters haar met de hand
doek. zodat 't recht overeind stond
als donkere, vochtige vraagtekentjes
over z'n hele voorhoofd.
,,'t Ging alles best", zei zij,' „totdat
Peter deed alsof hij een kikker was; ik
heb de vloer al gedweild met oen
spons", v ?gde zij er aan toe als ver
ontschuldiging.
'Wordt vervolgd)
trap staan". ..Ahmed. Ahmed..
..Nee. ik ben het eerst aan de beurt
Het was een tumult van door elkaar
klinkende stemmen. „Goeie genade,
gaat dat hier altijd zo?" kreunde de
baron, zodra de piano op de juiste
plaats was neergezet. „Ach. óver het
algemeen is het wel om u't te houden
verdedigde de emir zijn vrouwen,
„maar met de schoonmaak zou ik er
graag eens uit willen vliegen.. „Ik
kan het me voorstellen" nep baron
Van Pottum. maar werd toen weer op
geschrikt door stemmen, die hem be
leefd verzochten om niet met zijn
smerige schoenen ever de pas gedweil
de vloer te lopen. „Goeiekreunda
de baron. „Daarvoor ben ik zo ver ge
reisd. Thuis wilde ik niet in de rom
mel zitten en nu moet ik in het paleis
van de emir bii ae schoonmaak hel
pen. Wat zal Miesje lachen, als. ze dat
hoort!"
VAN
CITA-UVÏS
Advertentie, ing. Med.)
Nummer drie van deze jaargang van
het blad „De Speelwagen", tijdschrift
van de Historische Genootschappen in
Hollands Noorderkwartier, is weer een
bijzonder interessant en fraai geïllu-
streerd geschrift geworden. Met be
langstelling lazen wij b.v. het artikel
„Koedijk" in 1799. Als ge uw gedachten
ten aanzien van de geschiedenis van
óns gewest wat opfrist, herinnert ge u,
dat de troepen van de Bataafse repu
bliek een zware strijd hadden te strij
den tegen de in Noord-Holland binnen
gevallen Engelsen en Russen. In de
contreien ten Noorden van Alkmaar
hadden vele schermutselingen plaats en
Koedijk was een der bases der Ba-
taafsen. Op 2 October is er een aanval
van de vijand, die wordt gesteund door
het geschut van zeven kannonneerbo-
ten, welke lagen in de Koedijkervaart,
later een deel van het Noordholland*
kanaal.
Interessant zijn de avonturen van de
„amateur-archeoloog" H. J. Calkoen uit
Velzen, terwijl „Jeugdherinneringen
aan Midden-Beemster" door Jo Michels
en het vertelsel „Wals" van J. Hartog
alleszins het lezen waard zijn. Vol sfeer
zijn de foto's van de markt in Purme-
rend en het Wakende Licht (vuurto
ren) de Ven te Andük.
Heeft men belangstelling voor dit
blad, dat schrijve men aan Drukkerij
Meijer te Wormerveer.
Naar verluidt bedroeg de omzet van
Trophy Cork in April 743.800 stuks tegen
545.900 ln Maart. Een stijging dus van
36.4 0/jj. insiders verwondert dit niet.
gezien de uitstekende kwaliteit van
deze zachte 75 ets. Virgtnia sigaret
'Advertentie Ins IVied.)
VRIJDAG 8 MEI
HILVERSUM I, 402 m-: 7.00—24.00
KRO. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram.muziek,
7.45 Morgengebed en Liturgische kalen
der. 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.15
Gram.muziek. 9.00 Voor de huisvrouw.
9.35 Waterstanden. 9.40 Gram.muziek. 9.45
Schoolradio. 10.00 Gram.muziek. 10.25
Symphonette Orkest en vocaal kwartet.
11.00 Voor de zieken. 11.40 Franse chan
sons. 12.00 Angelus. 12.03 Politiekapel.
12.30 Land- en Tuinbouwmededelingen.
12.33 Salonorkest en solist. 12.55 Zonne
wijzer. 13.00 Nieuws en Katholiek nieuws.
13.20 Actualiteiten. 18.25 Pianoduo. 13.45
Voor de vrouw. 14.00 Sopraan en orgel.
14.20 Symphonie-Orkest en sol. 15.00 Me-
tropole-Orkest. en solist. 15.40 Piano-reci
tal. 16.00 Voor de zieken. 17.00 Voor de
jeugd. 17.15 Kinderkoor. 17.30 Cell0 en
piano. 18.00 Militaire causerie. 18.10 Ge
varieerde muziek. 18.30 Lichte muziek.
18.52 Actualiteiten. 19.00 Nieuws. 19.10
Regeringsuitzending: „Verklaring en Toe
lichting". 19.30 Gram.muziek. 20.05 De ge
wone man zegt er 't zijne van. 20.30 „Les
Dragons de Villars", opera. 21.45 „De
Christen in de wereld", causerie. 22.00
Cembalo-gezelschap en sopraan. 22.25
„Om de toekomst van Nederland", klank
beeld. 22.45 „Ik geloof ln ene, heilige,
katholieke kerk", causerie. 23.00 Nieuws.
23.1524.00 Gramofoonmuziek.
HILVERSUM II, 298 m.: 7.00 VARA,
10.00 VPRO, 10.20 VARA, 12.00 AVRO
16.00 VARA, 19.30 VPRO, 21.00 VARA
22.40 VPRO. 23.00—24.00 VARA. 7.00
Nieuws. 7.10 Gram.muziek. 7.15 Gymnas
tiek 7.30 Gram.muziek. 8.00 Nieuws en
weerberichten. 8.18 Gram.muziek. 8*0
QV°°r de huisvrouw. 9.05 Gram-muzien.
9.40 Voor de kleuters. 10.00 „Thuis", cau
serie. 10.05 Morgenwijding. 10.20 Gram.
muziek. 10.30 Schoolradio. 10.50 Orgel
spel. 11.10 Radiofeuilletoh. 11.30 Bariton
en piano. 12.00 Musette-Orkest. 12.30 Land
en Tuinbouwmededelingen. 12.33 Sport
en prognose. 12.48 Gram.muziek. 13 00
Nieuws. 13.15 Mededelingen en gram.
muziek. 13.30 Lichte muziek. 14.00 Voor
de vrouw. 14.20 Pianorecital. 14.50 Voor
dracht met muziek. 13.10 Cembalo-gezel
schap. 15.30 Lichte muziek. 16.00 Gram -
muziek. 16.30 Voor de Jeugd. 17 00 Vo-
Cf®1 duhbrikwartet. 17.20 Muzikale cause
rie. 18.00 Nieuws. 18.18 Felicitaties. 18 45
„Achter de horizon", hoorspel. 19.00 Meis
jeskoor. 19.15 Praatje over consumenten-
EïSU 19'30 "De M'ddeleeuwen in
frankrijk causerie. 19.50 Berichten. 20.00
Nieuws. 20.05 Boekbespreking. 20.15 Voor
dracht en muziek. 20.30 Intern, uitzending
^200 B..H T KrUiS' 2100 Opponeert
-2.00 Buitenlands overzicht. 22.15 Dan*.
muziek. 22.40 „Vandaag", causerie. 22.45
Avondwydmg. 23.00 Nieuws. 23.15-24 00
Gramofoontouziek.
Televisie. VARA. 20.15-21.15: 1. Ae.
hialiteit: 2. Uitzending over zomervogels;
.temt roht! 4 Sehilderijententoon-
stelling. - Pauze - 5. Gevarieerd pro-
gramme
