Tunis vecht voor democratie en tegen de droogte Welvaart en water zijn onverbrekelijk met elkaar verbonden Gasten in Londen op kroningsdag Duitsland paradijs voor toeristen OOSTENRIJK MAAKT HET BEZOEKERS GEMAKKELIJK EN GOEDKOOP Buitenlands bezoek bijna op vooroorlogs peil FELLE ZON ZUIGT ENERGIE WEG Voor f 58 van grens tot grens |HHp JHI Prinsen, sjeiks, premiers Kinderen in oproer Een bewoonster van Zuid Tunis. Veel afwisseling Propaganda wordt zeer goed verzorgd (Van onze correspondent) WIJ BRACHTEN een be zoek aan de grote stuwdam, die de Fransen ergens op de grens tussen Tunis en Algiers aan bet bouwen zijn. Midden in het kale, nu al door de zon verschroeide landschap lag een berg; boven op die berg stond een stel fel witte huizen. De Franse ingenieur, die aan het hoofd van een kleine duizend arbeiders staat, was in een paar jaar geheel grijs geworden. Vanwege de ontstellende hitte, die het leven zelfs in het noor den van Tunis schier ondraag lijk maakt. We kunnen nu nog hele dagen werken, zei hij, maar eind Mei moeten we er tegen tien uur 's morgens mee ophouden. Dan heeft de zon ons gereedschap reeds zo warm gemaakt, dat we er onze banden aan zouden branden. Het grote probleem in het Franse protectoraat Tunis, waar we een week hebben rondgezworven, is dat van de droogte en dat van de hitte. In het Zuiden van Tunis is het 's zomers in de schaduw 60 graden, waarna de tempera tuur tegen drie uur 's morgens tot onder het vriespunt daalt. Sinds het vorige jaar Mei is er in totaal 2 cm water geval len. Men kan er een hectare grond voor 5 cent kopen. Maar groeien wil er niets. Met een Beetje water zou men er de vruchtbaarste tuinen van kun nen maken. Maar er is geen water. Mensen noch dieren kunnen er leven. De Noma den, die er achter hun grote kudden koeien en schapen en kamelen aantrekken, hebben zich de laatste tijd steeds ver der naar het noorden ver plaatst. Op zoek naar water. We hebben er tot vlak bij Tu nis gezien. Reusachtige troe pen mager vee, uit India in gevoerde runderen (Nederlands vee kan er niet leven), kleine zielige zwarte schapen, ezeltjes zo klein, dat je niet begrijpt, dat er nog iemand op kan zit ten en verder grote, trage ka melen, die spreekwoordelijk lang zonder water kunnen le ven. De kudden worden gevolgd door de Nomaden-stam, mooie donkere mensen, die ongeveer als zigeuners gekleed zijn. Hun vrouwen zijn niet geslui erd, in tegenstelling tot al de andere Arabische vrouwen, die hun gezicht onmiddellijk bedekken wanneer zij een man zien. De Nomaden wonen in grote, lage tenten. Zij hebben geen vaste woonplaatsen, maar laten hun vee bepalen waar ze heen zullen gaan. De Fransen hebben wel getracht kleine huizen voor hen te bouwen om hen aan bepaalde stukken land te binden. Eerst vonden de Nomaden dat heel mooi Maar toen de Fransen een jaar later terugkwamen, zagen ze, dat de cementen huisjes als stal werden gebruikt en dat de Nomaden weer onder hun ten ten woonden. Zij vonden die huisjes veel te lastig. „Wam neef de grond er vuil is, moet je hem gaan schoonmaken. In een tent is dat veel gemakke Iijker. Is de grond suil gewor den, dan breek je je tent af en je slaat hem een eindje verder weer op". De enige manier om de Be- douinen aan de grond te bin den is te zorgen, dat er water komt. Maar soms moet men 400 tot 5000 meter boren voor men water gevonden heeft Een put of een bron is de grootste rijkdom, die men zich in het zuiden van Tunis kan voorstellen. TUNIS IS de laatste maanden het toneel geweest van een hele serie Aanslagen. Dezer dagen nog werd de onder-burgemeester van Tunis, de Arabier Kastalli, door een van zijn fanatieke tegenstanders vermoord. Kom je in het Franse protectoraat, dan merk je ook duidelijk, dat de blanken er, om het eens zacht te zeggen, niet bij zonder geliefd meer zijn. In de Arabische wijken kun je bij het vallen van de duister nis al niet meer komen. Typisch Tunesisch huis van het platteland. De Neo Destour, die vooral in de steden veel aanhang heeft, voert egn felle strijd om van Tunis een onafhankelijk land te maken. De leiders van deze partij voeren in het buitenland en vooral in Amerika een felle propaganda tegen die „kolonialistische Fransen". De leiders, die in Tunis gebleven zijn werden voor het grootste gedeelte in het zuiden van Tunis gevangen gehouden. TOCH GELOOF IK dat het goed is, wanneer men de politieke kant van de problemen niet te zeer overdrijft. Ik heb niet erg veel Tunesiërs gesproken, die de misère in hun land zeker niet alleen aan de Fransen verweten. Trouwens, er wordt in heel Noord Afrika zo verschrikkelijk veel annoede geleden, dat het begrip misère er iets vanzelfsprekends is gewor den. En de toestand in Tunis is in vele opzichten veel en veel beter dan in b.v Egypte of de Libanon. HET IS OOK absoluut niet mogelijk de situatie in dit door de zon verbrande land via westerse maatstaven te beoor delen. Wij vinden de Arabieren, die wer kelijk maar heel weinig werken en eigen lijk het liefst in de schaduw liggen, lui. Maar zij weten veel te goed, dat er met die warmte op de duur niet te werken is. En zij slapen liever wat op een koel plek je, dan dat ze zich in de hitte vermoeien. zijn vrienden gekomen om ook anderhalve gulden te verdienen. DAARBIJ MOET WEL gezegd wor den, dat de lonen op het platteland van Tunis (dat natuurlijk helemaal niet plat is) zo schrikbarend laag zijn, dat men kan begrijpen, dat de Arabieren het nauwe lijks de moeite waard vinden er voor te werken. Heel de moeilijkheid schuilt misschien in het feit, dat de Europeanen de Ara bieren hun manier van leven willen op dringen. Toen de Fransen aan het eind van de vorige eeuw Tunis tot hun protec toraat maakten, gingen er in totaal 3000 kinderen naar school. Nu zijn het er 250.000 (van de 700.000). Maar de mees te Arabieren zien niet in, dat zij in de eerste plaats voor zichzelf leren lezen en schrijven. Zodra zij de lagere school met goed gevolg hebben afgelopen, vinden zij dat zij nu automatisch recht hebben op een bureaubaantje. Om de grond te be werken hadden ze toch echt niet zulke geleerde studies behoeven te maken. TUNIS IS IN de eerste plaats een agra risch land, dat met zijn sterk groeiende bevolking moet zien te leven van het graan, de olijven, de dadels en de citroe nen. Men rekent, dat er in dit uitgestrekte land nog millioenen hectare te bebouwen grond is. Maar dit land moet bebouw baar gemaakt worden en dat vergt zwaar werk, waar de Arabieren het vanwege de hitte niet op begrepen hebben. De Fransen trachten hier zoveel mo gelijk bij te helpen. Zij boren putten, bouwen stuwdammen, die kunstmatige meren vormen, waarmede men nieuw land kanirrigeren. Maar zij vinden, dat de Arabieren zelf niet fn staat zijn om de gehele leiding van hun land over te DUCKINGHAM PALACE heeft giste- ren de namen bekend gemaakt van vertegenwoordigers van 70 landen, die op de kroningsdag (2 Juni) van konin gin Elizabeth als gasten verwacht wor den. De Sovjet-Unie en vier andere com munistische Oosteuropese landen (Po len, Roemenië. Tsjechoslowakije en Hongarije) zullen door hun ambassa deurs of gezanten in Londen vertegen woordigd worden. De meeste andere staten sturen speciale afgezanten. Er zijn ook enkele personen uit het buiten land genodigd, die als particulier en niet ails vertegenwoordigers van hun landen zullen komen. Het zijn o.m. Trygve Lie, oud-secretaris-generaal van de V.N. en echtgenote, admiraal Lynde McCormick ,de opperbevelhebber van de NAVO voor het gebied van de At lantische Oceaan en echtgenote, gene raal Matthew Ridgway, de geallieerde opperbevelhebber in Europa en echtge note. Speciale gasten zijn o.m. de Graaf van Barcelona Don Juan preten dent van de Spaanse troon en zijn gemalin. De markgraaf en markgravin van Baden zijn ook uitgenodigd. De markgravin is de oudste zuster van de hertog van Edinburgh. Op de officiële lijst van buitenlandse gasten komen 22 prinsen, een groother tog. drie sjeiks, drie vice-presidenten, vijf premiers en elf minsterg van Bui tenlandse Zaken voor. Ruim 200 Afrikaanse leerlingen van een Duitse missieschool nabij Coligny in West-Transvaal zijn aangehouden nadat zij de school en het huis van de directeur in brand hadden gestoken. De school telt 400 leerlingen die wor den opgeleid voor evangelist en onder wijzer. Als reden voor hun optreden gaven de scholieren op, dat een hunner was geschorst wegens dronkenschap, dat de voeding slecht en de accommodatie on voldoende was. De schade wordt op 80.000 gulden geschat. nemen, dat de Tunesische grootgrondbe zitters hun personeel veel erger uitbuiten dan zij zelf en dat het nog jaren zal du ren voor het begrip democratie in Tunis is doorgedrongen. Dat zij van deze situatie profiteren door nagenoeg alle macht in eigen han den te houden is een verwijt, dat niet geheel tegen te spreken is. Dat zij zelf de beste grond bezitten en dat alleen de Tunesiërs die hun gunstig gezind zijn, de goede baantjes krijgen, valt ook niet te ontkeanen. Maar dat. het Frans* be stuur er naar streeft het levensniveau van fle Tunesiërs te verhogen, dat heeft onze Tunesische reis ons ook wel duidelijk getoond. Over geld denken ze, vooral op het nog wel zeer achterlijke platteland, ook heel anders dan wij. De zucht tot geldverdie- nen bestaat er bijna niet. Geld betekent werken en dat doe je zo min mogelijk. Een van de Franse grootgrondbezitters die wij honderd kilometer van de hoofd stad Tunis ontmoetten, vertelde dat hij b.v. altijd twee koks in zijn dienst had, hoewel hij er maar een nodig heeft. Die betaalt hij 3 gulden per dag. Maar aan gezien de eerste kok vindt, dat hij liever een halve dag werkt voor de helft van het geld, is de eerste middag al een van (Van onze toeristische medewerker). f - .V-J WAT IS HET, dat de vroeger zo verre landen plotseling zo dichtbij deed komen? Ons sinds de oorlog breder geworden F ,v'?\ gezichtsveld? De voortschrijdende, laat ons gerust zeggen: F #*-f- voortsnellende verkeerstechniek? Allebei waarschijnlijk en bij die mixture dan gevoegd: ons Nederlands jacht-instinct als we koopjes ruiken. Want waar gaan we heen, als we eenmaal beslist hebben, dat we naar het buitenland zullen gaan? Naar 'S$tsAfcStS dat land, dat „goedkoop" heet. Zo kreeg Oostenrijk de gunst en zo is nu Spanje favoriet. Maar de Spanjolen verzuimden tot dusverre wat de Oostenrijkers deden: al het mogelijke om de if*' toeristen te houden, ook als het prijsniveau stijgt. Dat is in te p jg Oostenrijk inmiddels gebeurd (in 1951 gingen de prijzen de 1 hoogte in), maar de trek blijft, dank zij het feit, dat men de Nederlandse toerist op bepaalde voorwaarden voor 58 gulden van Venlo naar Bregenz brengt (en terug!) en voor 68 van Venlo naar Kufstein. -LiMAlÊt i f '-aC:* 2 DE OOSTENRIJKERS we ten wat toeristisch zaken-doen is. Dat blijkt uit hun prima op gezette informatiedienst (die de Nederlanders zeer ter wille is door de voornaamste folders ook in onze taal uit te geven en door in Amsterdam, Rokin nommer 16, een „Verkeerscen- trale" te openen); dat blijkt ook uit het doen rijden van de toeristen-treinen. Ze hebben gelijk, de Oostenrijkers, want de Nederlandse vacantiegan- ger wil wel naar hun land. Ti- rol heeft vandaag-de-dag een magische klank in de oren van de toerist en Vorarlberg moét je toch kennen, wil je even kunnen meepraten? Oostenrijk is een ideaal va- cantieland. Idealer zelfs dan de mcesten weten, want de reislustigen richten hun schre den tot dusverre wel wat een zijdig naar Tirol en Vorarlberg het naar het Westen priemen de deel des lands. Het is waar, dat is een zeer boeiend gebied: een romantisch land met witgekuifde Alpenkam- men, prachtige bossen, schil derachtige dorpjes en stadjes en glinsterende meren, waar wat Tirol betreft dan nog bij komt de bekoring van de oude gebruiken, de klederdrachten en de muziek. Maar er is zo veel méér in Oostenrijk. DAAR ZIJN, buiten de ver trouwde begrippen Tirol en Vorarlberg, de provincies Stiermarken en Karinthië. Prachtige, woeste, nog niet door toeristen overstroomde gebieden, die de lezer al bij voorbaat een Balkansmaakje in de mond zullen geven. Stiermarken, in het hart van Oostenrijk, is 's lands bosrijkste en meest grillig geschulpte ge bied, het land van meren en bergen (compleet met ijsmuts), rivieren en oude steden. In het „vrije" deel van Oos tenrijk liggen dan verder, aan de noordgrens, Salzburg en een deel van Opper-Oostenrijk. Salzburg biedt ook al weer een overweldigende rijkdom ran natuurschoon: bergen, me ren, bossen en een behoorlijke architectuur. De stad Salzburg zelf, idyllisch gelegen aan de Salzach, zal van 26 Juli tot 31 Augustus weer in het teken staan, van de Festspiele. Opper-Oostenrijk, waarvan het deel benoorden de Donau tot het Russische gebied be hoort, is niet het meest impo nerende „land" van Oosten rijk, maar wel het meest af wisselende. De naam Salzkam- mergut zegt meer dan genoeg. De talloze meren, dartele ri vieren en woeste wutervalleu, de middeleeuwse stadjes en kastelen, de bergweiden en prachtige vergezichten maken deze provincie tot een van de meest geschikte vacantie-oor- den voor hen, die zich niet al te zeer willen vermoeien. EN DAN is daar Wenen, ook bereikbaar voor de wes terse toeristen. Van 30 Mei tot 21 Juni zal de Oostenrijkse hoofdstad in het teken van de Festwochen staan met open- luch tv oorstellingen, ballet, (Van onze toeristische medewerker) ER ZOU EEN AARDIG SPROOKJE te creëren zijn over de eerste Nederlandse toerist naar het buitenland. Over de man, die er genoeg van kreeg om almaar te werken en die voor zijn raam aan de stadsgracht een tijdje ging zitten uitblazen. Die tenslotte kribbekeurig werd, omdat Slot Gutenberg en de Tfalz bij Kaub. zijn huishoudster elke morgen gewoontegetrouw de kamer op de kop zette voor de goede beurt (deden ze toen namelijk dagelijks) en er op uit trok met de postkoets en een zak vol carolus-guldens. Waar ging die man heen? Dat de Veluwe mooi was om er een weekje op adem te komen, wat wist die goede koopman er van? De BM-er was nog niet uitgevonden en Scheveningen? Baden in zee? Al deden ze dan de kamer elke dag, daar behoefde hij toch nog niet elke week de tobbe in? Nee, hij ging we verwedden er een lief ding om naar Duitsland. Naar het land, dat hem door reizende zangers en in koopmansbrieven geschil derd was als romantisch en van een uitzonderlijke schoonheid, die hij de man van het vlakke land zich niet zou kunnen voorstellen. Ten slotte: wat was de eerste toeristische schlager? „Ja, zon reisje langs de Rijn, Rijn, Rijn Tirol is een land van een onvergetelijke schoonheid. Dit plaatsje is genomen in de Stubaier Alpen, tus sen Innsbrück en de Brenner. opera, concerten, tentoonstel lingen en congressen. De Oos tenrijkse spoorwegen geven 25 procent reductie voor de be zoekers-van-verre. Trouwens: ook de gewone toerist zal niet te klagen hebben over de service van de spoorwegen. Onder bepaalde omstandigheden kan hij ook een kwart reductie krijgen. De benzine in Oostenrijk is vrij, maar even duur als in Duitsland, ongeveer 65 cent. Men heeft voor Oostenrijk geen visum nodig. Trekkers die ook gebruik kunnen maken van de goed kope tceinenl vinden in Oostenrijk tal van jeugdherber gen (zij het weinig bij de in ternationale federatie aange slotene) en een massa berghut ten. Wie geen lid is van de Alpenvereniging, betaalt in die hutten voor een overnachting van tien tot zestien shilling, dat is van 1,50 tot f 2.40. Wie zijn fiets wil meenemen Dit zou kunnen zijn het vrage eveneens inlichtingen bij de A.N.W.B, MtUstatt DUIZENDEN, tien-, nee honderddui zenden zijn de koopman gevolgd. Naar de Rijn het klassieke toeristendoel, mo gen we wel zeggen naar de Harz, de Taunus, het Zwarte Woud en naar Beie ren. Een paar maal heeft die stroom ge stokt, maar nu vloeit zij weer rijkelijk. Vorig jaar was het aantal buitenlandse toeristen al weer tachtig procent van het vooroorlogse en op de tweede plaats (na de Amerikanen en vóór de Zwitsers en Engelsen) stonden de Nederlanders. Lief hebbers voor visa maken queu voor de Duitse passen-bureau's in Amsterdam, Den Haag en Rotterdam en als men straks, na I Juli, alleen met een pas kan volstaan, dan worden die tachtig procent er wel negentig, zo geen honderd. Wat maakte Duitsland zo gewild als toeristenland? Z'n natuur, zó gevarieerd, dat geen land het in verscheidenheid evenaart, z'n monumenten en z'n musea. De laatste oorlog moge diepe wonden in het Duitse land hebben geslagen en het vooral in zijn monumenten en musea smartelijk hebben getroffen, aan aantrek kelijkheid voor de toerist heeft het wei nig ingeboet. En de natuur de Rijn stroomt nog steeds langs z'n boorden; de Lorelei en de Drachenfels staan er nog. De Alpen bleven onberoerd door al dat oorlogsgeweld en de Brockenheks van de Harz overleefde het ook. Het Zwarte Woud is nog even romantisch en de Lü- nenburgerheide ligt er nog even stil en dromerig als voorheen. Meen niet, dat dit alle toeristische trekpleisters zijn, die Duitsland heeft te bieden. Maar hoe zullen wij in kort be stek de schoonheid van het land be schrijven, dat zowel Waddeneilanden kent als Alpen, dat zowel Friezen onder zijn bestuur heeft als naar Balkan-volke ren aardende bewoners? Dat zulk een ongelooflijke „toeristische variatie" biedt, dat wij de Duitsers wel eens zouden wil len treffen, die waarlijk elf facetje van die grote, bonte caleidoscoop uit eigen ervaring kent. Wij wagen er ons niet aan en we zien met een des te geruster ge weten van de land- en volksbeschrijving „kasteel in Karinthië: het plaatsje aan de MMstüttersee. af, omdat we toch nimmer de Duitsers daarin kunnen evenaren. GOEDE VOORLICHTING. HET IS NAMELIJK zo, dat onze Oosterburen de toeristenvoorlichring hebben aangepakt op een wijze, die baars gelijke niet vindt. Onwaarschijnlijk mooie folders, waarvan de Nederlandse WV's zullen watertanden en ook maar eens iets zouden moeten leren! zijn daar in de laatste jaren bij millioenen van de per sen gerold. Niet zo maar, zonder systeem, maar met een in dit geval lofwaardige „Griindlichkeit", die geen ruimte laat voor omissies. Om te beginnen is er het algemeen in lichtend boekske „Goede reis in Duits land", waarin nu letterlijk alles staat, wat men moet weten voordat men Duitsland intrekt (en wat er niet in kon staan, om dat het 't nieuwste nieuws is, wordt per vouwblad toegevoegd). Van elk landsdeel van het vrije Duitsland is er een kleu rige, met smaak en zorg uitgevoerde fol der. Letterlijk aan alle facetten van het toerisme is gedacht; er zijn gidsjes over autorijden en fietsen in Duitsland, over reizen per trein, over kaïnperen, water toerisme; er zijn magnifieke boeksjes over de „Schatkamers van Duitsland" en over „Romantisch Duitsland". En dat alles is nu ook in ons land verkrijgbaar geworden door de oprichting van een Duits Reis- inlichtingenbureau in Amsterdam, N.Z. Voorburgwal 270. Wilt ge dus beslagen ten ijs komen, informeert daar. WENKEN. WIE MET EEN auto of motor naar Duitsland gaat, zij het stencil van de A.N.W.B. aanbevolen, waarop men alle recente gegevens vindt, die automobilis ten en motorrijders nodig hebben. Brom fietsen worden in Duitsland niet toege laten op de rijwielpaden; wèl op de auto banen. De bestuurder moet een triptiek en een in het Duits gestelde verklaring hebben, waarin vermeld is, dat bromfiet sers in Nederland geen rijbewijs nodig hebben. De Duitse spoorwegen hebben ver schillende maatregelen genomen om de toeristen terwille te zijn. Zij zoeken het in het materiaal, glazen dieseltreinen, dubbeldekkers, treinen met danszalen en schrijfbureau's en wat al niet. En in de reducties: toeristen kunnen, al naar gelang de afstand, reducties krijgen van 10 tot 35 procent. Internationale plaats bewijzen zijn geldig in alle treinen (zon der toeslag) en men mag de reis onder breken zo vaak men wenst. De hotelaccommodatie in Duitsland is in de laatste jaren aanzienlijk verbeterd en die verbetering ging gepaard met een daling in de hotclprijzcn. Momenteel vindt men een ruime keuze tussen vier en vijftien mark per bed per nacht. Jeugdherbergen zijn er in West-Duitslund in groten getale: een zeshonderd. Som mige daarvan zijn ondergebracht in zeer merkwaardige (historische of ultra-moder ne) gebouwen. I ënslotte: wilt ge weten, wat ge in Duitsland aan bijzondere gebeurtenissen zoudt kunnen bijwonen, vraagt dan naar de „Veranstaltungskalender 1953". G* zult opnieuw versteld staan van de dege lijkheid, waarmee men in ons buurland de direct gerichte propaganda voor het toerisme aanpakt.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1953 | | pagina 8