Kerels op stampende schepen naar hun zwaar karwei Jubileum-uitvoering van de operette „Geluksland" De wereldreis van Jimmy Brown ÖORDER&REEDTe Uitgeleide met de „Van Brakel" door regenvlagen en onweer r „Hoe kan mijn cliënt te snel hebben gereden?" „DE VIS WORDT DUUR BETAALD' Ook de Muziekkring toont belangstelling HPSV uitgeschakeld voor districtstitel Niets bleef over van zonnig vizioen LIEFLIJKE OUVERTURE Morgen in Casino,Zaterdag in Cantine VROUW AAN BOORD Verzorg Uw huid! Geen voorrang verleend N1 Voor de kantonrechter Vrijspraak voor een der verdachten Wielrijdster aangereden door motor Iets van u bij? (Van één onzer redacteuren) OL DE ZEGftlT IJ ZE LEIDT: ..De vis wordt duur betaald!" Wij uagen het echter te betwijfelen, of de duizenden die tijdens de prach tige Pinksterdagen onze vissersplaatsen bezochten om de vrolijk ge- pavoiseerde vloot te bewonderen, daaraan wel hebben gedacht. Het moet hun een bijzonder genoegen en een groot voorrecht hebben toe geschenen, aan boord van zulk een welgelijnd en proper vaartuig zee te kiezen, over lieflijke golfjes onder een stralend zonnetje naar de vis gronden te stomen en daar trek na trek te maken in de wijde openheid van de natuur, met de longen vol heerlijke frisse zeelucht. Eerlijk heidshalve moet Uw verslaggever verklaren, dat hij op de zomerse avond van de Tweede Pinksterdag met zonnige voorgevoelens naar IJ muiden is getogen teneinde zich daar in te schepen op Hr. Ms. „Jan van Brakel". Als een extra verzetje op Pinkster-Drie lag daar een snoepreisje met de politiekruiser in het verschiet. Men zal het mij vergeven, dat ik Maandagavond onder het geratel van de wielen over de rails bij voorbaat genoot van de vreugde, die mij de volgende mor gen buitengaats wachtte. T)E ganse vissersvloot zou, min of meer te mijner ere schoongeboend en bevlagd, de benauwenis van de IJmuider pieren ontvluchten en langs Hr. Ms. „Jan van Brakel" paraderend koers zetten naar de lokkende vis gronden. Benijdenswaardige kerels, op die loggers en kotters Zo was het Maandagavond, en toen Dinsdagmorgen om half zeven een vrouwenstem (door de deur van mijn hotelkamer heen) kwam vertellen, dat het tijd was om op te staan, lag ik reeds een poosje het door zachtgroene ('•vergordijntjes gezeefde morgenlicht te f avoureren. Nog een uurtje, en dan zou het er op los gaan, met die aardige fVan Brakel" over die vriendelijke zee. Enige tientallen dames en heren moeten iets dergelijks hebben gedacht. Zij verschenen althans zomers uitge dost aan de steiger, waar de motor sloep van de „Van Brakel" gereed lag om de gasten naar boord te brengen. De gepavoiseerde vissersschepen kon den elk ogenblik de haven verlaten, en opgewekt zouden wij hen een aantal plezierige mijltjes vergezellen. jyjONTER stonden wij in de stuur- boords-walegang van de politiekrui ser te kijken naar de „Hector" en „Nes tor" van Wijsmuller, die druk doende waren, een vuile Panamees naar de grote sluis te slepen. Licht kabbelend lag het Noordzeekanaal tussen de „Van Brakel" en de Noordelijke oever. Maar opeens veegde een bescheiden wind vlaagje langs broekspijpen en door zo- De zang- en operettevereniging „Ons Genoegen", die dezer dagen (twintig-jaar-bestaat, heeft ter,gele genheid van dit jubileum de door de eer A. Krijgsman zelf geschreven en gecomponeerde operette „Geluks- .•nd" ingestudeerd. Het voorbereidende werk vindt morgen zijn bekro ning tijdens de uitvoering, die in Casino ivordt gegeven. Voor de kinde ren van het marinepersoneel volgt een afzonderlijke voorstelling, Za terdagmiddag om twee uur in de Marinecantine aan de Buitenhaven. Hieruit blijkt, dat ook de dienst van O. S. en O. belangstelling heeft voor streven en werken van deze jeugdvereniging. Het doet ons ge noegen, dat ook de Muziekkring „Den Helder", welke zich toch primair bezig houdt met het organiseren van concerten voor volwassen muziek liefhebbers, belangstelling toont voor de jubilerende operette- vereniging. merbloesjes. Het werd een beetje fris... Edoch, dat was slechts het begin. Een zeer lieflijke ouverture, op welluiden de en zoetgevooisde instrumenten ge speeld. Er kwam namelijk een tweede windvlaag, die gevoeglijk voor de be titeling windstoot ia aanmerking kwam. De jassen voor zover aanwezig! gingen aan, en toen kwam het volgen de bedrijf. Een steels aangeslopen regenwolk stortte een fikse bui neer op het water, dat in een ommezien van tijd was ver anderd van een vredig kabbelend op pervlak in een dreigend regiment wit- gekuifde golven. Op dat moment liet de commandant, de luitenant ter zee der eerste klasse jhr. J. A. Feith, de trossen voor en achter losgooien. Het ging er van komenWeg waren de vizioenen van een zonnige spelevaart. Felle bliksemschichten joegen ter aarde en dreunende donderslagen overstem den het geluid van de motoren aan boord. De stemmen van de fluiten der vertrekkende vissersschepen, die in ve ler dromen zo vrolijk door de morgen lucht hadden geklonken, zongen nu een onheilspellend lied. Het was, alsof er een vloot ten oorlog voer. W7IJ ZAGEN ze gaan, de IJmuidenaren en de Katwijkers, met lachende snuiten in een oppertje op de drijfnatte dekken. Even blijmoedig zwaaiden ze de „Van Brakel" een vaarwel toe alsof de droom toch werkelijkheid was ge worden. Zo zijn de vissers, ze nemen het zoals het valt Weer of geen weer, het werk moet gebeuren. En dat beetje water? Schip en mensen kunnen er te gen. Zijn ze er niet voor gebouwd? Ook dat meisje in blauwe overall, tegen de regen schuilend onder de bak van een stoere IJmuider kotter, vatte het man moedig op. Ze wuifde kwiek naar de Jannen op de „Van Brakel", die geen behoefte toonden om gekscherende op merkingen te lanceren in de geest van „een vrouw en een kip...." De matro zen hadden respect voor die Hollandse meid, die de zee wel aandurfde. Zo koos de vissersvloot haar bestem ming. terwijl de natuur grauw, somber en onbarmhartig dit spel-naarrhet-leven voorzag van een indrukwekkend en groots décor. Op deze ogenblikken kon men toch nog wel de mannen van de vissersvloot benijden, maar niet om hun zonnig dartelen naar de vrijheid. In plaats van deze lentelijke vacantie gevoelens kwamen gedachten naar bo ven aan goed-Nederlandse eigenschap pen, die dit land eens groot hebben ge maakt. Daar gingen kerels op stampen de schepen door stortregens en on weersbuien naar hun zwaar karwei. Kerels, om trots op te zijn. Deze indruk danken wij aan een paar uurtjes op de gastvrije „Van Brakel", die inmiddels ook ergens zwalkt op de wijde Noord zee. Ze steekt haar kop in de golvep, laat het buiswater tot over de brug komen en doet haar plicht. En die Hollandse meid zit straks op het dek van de kotter haring te kaken temidden van duizend glibberige vissen- lijven. Haar haren wapperen in de zee wind en van de brug af ziet haar va der toe, hoe dochter en zoons met rap pe hand de vaatjes vullen. Een schoon gezicht, nietwaar? Een mooi vizioen, waarvoor wij nog dankbaarder zijn dan voor de dromen in de trein naar het lokkende IJmtuden. Vaarwel, mannen van de vissersvloot. En vaarwel, mannen van de „Van Bra kel"! 113. De volgende dag ontwaarde commissaris Rednose Smith, toen hij des morgens zijn bureau binnen stapte, een nieuwe brief die onder zijn deur was door geschoven. „Wéér een brief van die hondsbrutale aap!" bromde hij, maar hij scheurde hem toch haastig open. „Rednose", las hij, „je bent toch niet zo stom als je er uit ziet. Alle ge vangenen zijn teruggekeerd, echter sterk ondervoed. Ik zal je daarom aan klagen bij de Dierenbescherming. Dat kost je een boete van minstens vijf honderd pop. Zet vandaag bij de bocht van de rivier vijf van de allergrootste vrachtwagens klaar die je in Oekoe- roewanda kunt vinden. Ik zal ze van nacht laten volladen met alles dat ons niet toebehoort. Er mag echter niet één man van jullie bij achter blijven. Alle agenten, brigadier .inspecteur en °ok jij zelf dienen zich terug te trekken tot op een afstand van twintig kilome ter van de plek waar jullie de vracht wagens neerzetten. Mijn uitkijkposten zullen hier streng toezicht op uit oefe nen. Probeer niet mij te slim af te zijn, want dat lukt je toch niet. Daar ben je een veel te groot uilskuiken voor. Eerst bij het krieken van de dag mo- gen jullie je op weg begeven naar de plaats waar wij de vrachtwagens zullen opladen. Tot mijn grote verbazing heb je je tot nu toe verstandig gedragen. Blijf dat doen". Woewoesoeki stond er onder.Wéér smeet de commissaris de brief woedend op de vloer. „Ik krijg nog wat van die aap!" bulderde hij. „Als ik 'm te pakken krijg danne.. damneHij kon niet meer. Hij was bijkans gestikt van machteloze woede. Tegen zonnebrand, vervellen, stuk lopen, doorzittend, schrijnen, smetten en ter verbetering der huid: Purol. i Advertentie Ine Med.l Zondagmorgen kwamen een Belgische auto en een personenauto, bestuurd door E. van der P., met elkaar in bot sing op het kruispunt H. A. Lorentz- straatProf. P. J. Blokstraat. Tegen Van der P., die geen voorrang had ver leend, werd proces-verbaal opgemaakt. Beide wagens werden beschadigd. De Belgische militairen, die nabij Kijkduin de schietoefeningen hebben beëindigd, hebben Zaterdagmiddag een krans gelegd bij het monument „Voor hen die vielen" op het Havenplein. De waarnemend-commandant van het 42ste Artillerie-bataljon van het Belgische leger, commandant Housseulle, verrichtte de plechtigheid. Wij ontvingen namelijk van het be stuur van de Muziekkring een schrij ven, dat wij gaarne ongewijzigd in onze kolommen opnemen, omdat de inhoud geheel en al onze instemming heeft. Wij stellen het bijzonder op prijs, dat men van de zijde van een instituut als de Muziekkring de belangrijke paeda- gogische kant, van hetgeen door „Ons Genoegen" wordt gepresteerd, heeft willen belichten zoals dat in onder staande regelen wordt gedaan. De heer Krijgsman, waarschijnlijk voor niemand onzer in Den Helder een onbekende, heeft niet alleen de afge lopen twintig jaar het uiterste gedaan, om de prestaties van „Ons Genoegen" steeds hoger op te voeren, maar ook om dit stukje muzikale cultuur voor de jeugd op de been te houden. Dit moet ons te meer met respect vervullen, als wij zien, hoe de heer Krijgsman, gehandicapt doordat hij al zijn werk in Braille moet schrijven (en daarna laten overzetten), doordat hij bij alle toneelrepetities slechts op zijn gehoor kan vertrouwen, nooit de moed verliest en zijn plaats in de maatschap pij tracht te handhaven. Het is geen geheim, als wij zeggen, dat het speciaal in Den Helder en voor al op het gebied der muziek, moeilijk is het publiek voor iets goeds te inte resseren. Ook de heer Krijgsman zou daarvan één en ander kunnen vertel len. Dat doet hij echter bij voorkeur niet, want als alle musici houdt hij zich liever bij het zuiver artistieke ge deelte van zijn taak. Waarom nu houdt de Muziekkring hier een klein pleidooi voor een ope rette-vereniging, die toch hoofdzakelijk alleen kinderen de gelegenheid biedt, eens hun kunnen op de planken te de monstreren? Bestaat er werkelijk eni gerlei relatie tussen dat wat artisten van wereldnaam u kent ze zelf wel bieden en dat wat kinderen zij het dan onder beproefde leiding presteren? De Muziekkring meent van wel. Ten slotte begint iedere muziek liefhebber ja zelfs de later beroemde musicus, bij het begin. Wat is dat begin? Dat is niet voor elk van hen gelijk. Maar wel staat één ding vast: waar dat eerste eenvoudige begin er niet is, daar ontbreekt ook la ter de lust en de mogelijkheid om door te dringen in het binnenste van het woud der muziek. Is nu een operettevereniging als „Ons Genoegen" ook zo'n begin? Dat kan ze ongetwijfeld zijn. De operette „Geluks land", die nu haar eerste opvoering vindt, bevat zoveel aardige melodieën, zoveel klein dramatische vondsten, dat ieder, die het hoort en ziet er genoegen aan zal beleven. P .y.i. - TERUG JJw Cradus, lieve lezers, is behouden en enigszins „verschoten" in Nieuwediep teruggekeerd. De zon kleur de hem rood en deed hem veel goed. Intussen nam zijn geachte collega Minutus de taak op zich, u als gebrui kelijk op Woensdag en Za terdag deze rubriek op te dienen. Daarvoor is Gradus hem uiteraard hartelijk dank verschuldigd. De beta ling zal nog worden gere geld. Zeer in het geheim zal deze wei-geluimde Gradus u thans een geheimpje zeg gen: hij is een hartstochte lijk biljarter, uw stukjes schrijver. En daarom doet het hem een genoegen, dat hij van morgen af weer knappe biljarters aan het werk kan zien. Tevens raadt hij alle biljartliefhebbers aan, hem te volgen naar „Formosa", waar Donderdag 28 Mei de eindstrijd begint van het kampioenschap van het gewest „Het Noord- Westen", hoofdklasse klein- biljart libre. De grote at tractie is, dat aan dit tor nooi deelneemt onze stad genoot, de heer Jac. Burger van „Royal". Deze werd im mers onlangs kampioen van het district Den Helder, na dat hij zijn tegenstanders resoluut pan de tafel had gestoten! V is vanzelfsprekend nieuwsgierig naar de namen der andere deelnemers. Hier volgen zij: N. J. Bakker vm „Hetey", district Amster dam; B. J. J. Bongers Noord-Brabantdistrict Utrecht; W. Hoogenbocm „Ons Genoegen Warmenhui- zen, district Schagen; Gf. Karman „Het Noordendis trict Haarlem; W. Mosteri- man „Novum" Bussum, dis trict 't Gooi; K. Smit „Kets Niet", Hoorn, district West- Friesland; Jb. Vreeken „1945" Zaandam, district Zaanstreek. Deze acht heren zullen hun enerverende strijd strij den op 28, 29, 30 en 31 Mei; de partijen bedragen 250 ca ramboles. Morgenmiddag om twee uur worden de eer ste partijen gespeeld. Zij gaan tussen: biljart 1: Bon gers en Burger, biljart 2- Hoogenboom en Karman. Om vier uur worden ver volgens gespeeld: Bakker— Vreeken en Smit—Mosterd man; om acht uur: Hoogen- boomBurger en Bongers Karman; om tien uur: Smit Vreeken en Bakker—Mos terdman. Heeft Minutus u misschien al verteld, dat de lakens van de biljarts zijn vernieuwd? Ja, het is zo. De spelers kunnen een eventueel falen dus niet aan de biljarts toe schrijven; evenmin aan hm (eigen) keu; hoogstens uan hun kunnen. Laat Gradus hen evenwel niet deprime ren, want zij zien de wed strijden vol vertrouwen te gemoet. De organisatoren doen dat ook, al hebben zij één kleine zorg: tellers en schrijvers. Maar laat Gradus niet lachen, die tellers en schrijvers kómen wel! VUL Pen bericht, dat niet in het „gewone" nieuws be hoort, bereikte Gradus cis- teren. Het betrof de heer Dirk Heijblok, de populaire ex-brievenbesteller; vorig jaar verliet hij de PTT met pensioen; zijn portret kwam in de krant. Gistermiddag is hij gevallen, terwijl hij rus tig in de Keizerstraat fietste. Zijn broekspijp bleef ergens aan haken en meteen sloeg hij ter aarde. De GGD moest hem met een gebroken dij been naar het St. Lidwina- ziekenhuis brengen. Gradus wenst deze be kende stadgenoot een spoe dig herstel toe. KRUIS Jiet om het één of ander, maar Gradus krijgt mét de dag meer respect voor het Roode Kruis. Zo kreeg hij dezer dagen op zijn bureau een boekwerkje, dat, mid dels uit vele kranten over genomen waarderende arti kelen, getuigde van de on schatbare diensten die aan ons volk worden bewezen. Dit boekje was volgepropt met de allerbeste woorden van warme dank voor de prachtige hulp, die het Roode Kruis tijdens de Februari- ramp heeft verleend. Gradus haalt slechts enkele „koppen" aan: „Roode Kruis in het voetspoor van zijn stichter", „Hoe het Roode Kruis zijn vredestaak op vatte", „Roode Kruis leverde in de ramptijd grootse pres taties". Wat kan deze stuk jesschrijver er aan toevoe gen? Weinig of niets. En omdat hij toch ook nog iets wil doen, beveelt hij van harte de collecte bij u aan. die volgende week door het Roode Kruis in Den Helder wordt gehouden. Zo kunt ge uw bijdragen bijvoorbeeld offeren tijdens de straat collecte op Zaterdag 6 Juni. Blijft, waarde Gradiainen, niet achter! BANK Voorzitter Jan van Dok van „Moed, Volharding en Zelfopoffering" is bij Gra dus geweest om een bank. Zo is hij: altijd paraat voor een ander. Die bank zou dan weer moeten komen op het Wierhoofd, achter de schut ting, die daar is hersteld, nadat hij in de stormnacht de geest had moeten geven. Tja, op die bank zaten de mannen-van-de-zee naar de golven te kijken en te prai- ten over de dingen des le vens. „En nu moeten ze staan", zei Van Dok. Gradus begrijpt het zó goed, dat hij hoopt op de wéérkeer van een zitbank aldaar. Dan kunnen die kijkende en babbelende mannetjes er weer bij gaan zitten. KAARTEN Van mej. Held heeft Gradus gehoord, dat verschillen de families zo graag naast elkaar zijn gezeten bij voor stellingen en bijeenkomsten, door de Helderse Volksuni versiteit georganiseerd. Nu heeft zij hem in het oor ge fluisterd, dat dit ook heel goed kan, wanneer zij net maar tijdig weet. Dit geldt uiteraard voor de leden. Wil men het volgende seizoen bij elkaar in Tivoli of Casino zitten op VU-avonden, dan dient men de volgende me thode toe te passen. Men neme de families Pietersen, Jansen en Cornelissen. Zij wensen eikaars aanwezig heid te „voelen". Wat doen zij? Zij stoppen hun kaarten in één enveloppe en zenden die aan mej. Held, Singel 53. En die weet dan, dat de fa milies Pietersen; Jansen en Cornelissen in het seizoen 19531954 bijéén willen zit ten. Wil deze regeling suc ces boeken, dan dient men mej. Held spoedig als boven omschreven in te lichten. Hoewel „Hin" nog druk aan het verhuizen is, verschaft Gradus' lijfkieker u nu reeds een kijkje in de nieuwe fabriek aan de Meeuwenstraat, die op Woensdag 3 Juni in gebruik zal worden genomen. Hier ziet u al een aantal meisjes in de moderne fabriek aan het werk. Nadat de kantonrechter, mr. J. 't Hooft, gistermiddag een aantal minderjarigen voor zijn tafel liad gehad, traden C. K. uit Petten en J, B. uit Den Helder naar voren. Aan eerstgenoemde was ten laste gelegd, dat hij de veiligheid van het verkeer in gevaar had gebracht, toen hij op 30 Maart te hard uit de Nieuwstraat zou zijn gereden. K. kwam met zijn Volkswagen in botsing met de wagen van de groentenliandelaar B., die er van werd beschuldigd, rijdende over de Spoorgracht, geen voor rang te hebben verleend aan K. Hoewel K. ten slotte werd vrijge sproken en B. er met 6.of 3 da gen afkwam, was het toch een inte ressante zaak, mede door de uitste kende verdediging van mr Jonker voor K. De getuige J. van der V., een monteur, verklaarde, dat K. met een snelheid van 40 tot 45 km door de Nieuwstraat was gekomen; hrj achtte het evenwel niét onmogelijk, dat de bestuurder nog vóór het kruispunt had afgeremd. Ook mevrouw P. B. gewaagde van een grote snelheid van K..t een te grote eigenlijk. Mr Jonkèr rekende naar aanleiding van haar verklaring uit, dat de wagen van zijn cliënt 150 meter had afgelegd tegen P. B. op de fiets 120 meter. „Hoe kan mijn pliënt dan. te hard hebban gereden?", vroeg hij. De getuige M. A. N. vertelde, dat B. met grote snelheid voorbij haar woning was gekomen. Meteen daarop hoorde zij een klap. De getuige P. B. werd nog gevraagd, of zij de Volks wagen had horen gieren. „Ja", zei de vrouw, „dat heb ik gehoord". Hieruit leidde men af, dat K. bij het kruis punt in de tweede versnelling had gereden (ongeveer 20 km), hetgeeu deze zelf ook had meegedeeld. De ambtenaar, mr G. W. von Meijenfeldt, concludeerde in zijn requi sitoir tot vrijspraak voor K. Tegen B. eiste hij 30.of 10 dagen. Nadat mr Jonker andermaal aan het woord was geweest, veroordeelde de Kan tonrechter B. tot 6.of 3 dagen; hij sprak K. vrij. In de duinen. De grondwerker P. C. S. uit Den Helder had op verboden duinterrein gelopen. Dat was trouwens al vaker gebeurd, toonde de ambtenaar aa». S. stond bij hem genoteerd voor hes lopen op Rijksterrein en overtredin gen inzake de jachtwet. „Zitten daar nog wel konijntjes?", vroeg mr Von Meijenfeldt. De verdachte zei van wei, maar voegde er haastig aan toe, dar hij zich daarmee deze keer niet had opgehouden. S. werd conform de eis veroordeeld tot 25.of 10 dagen. Geen voorrang. Th. H. van der P. uit Anna Pau- lowna had met zijn bestelauto met aanhangwagen (beladen met stenen) in de Sluisdijkstraat geen voorrang verleend aan een auto, komende uit de Schagenstraat. Het kostte hem 6.of 3 dagen. Het. eerste elftal van de Helderse Politie Sport Vereniging heeft giste ren de uitwedstrijd tegen de Vlaar- dingse politie met 21 verloren. Onze stadgenoten zijn thans uitgeschakeld voor het districtskampioenschap. De strijd zal verder worden uitgevochten tussen Vlaardingen en Amsterdam. Toen de Alkmaarse M. S. op de Jan Verfailleweg nabij de Donkere Duinen met haar rijwiel uitweek, werd zij aangereden door G. B. uit Haarlem, die haar juist op de motor zou passé- ren. De wielrijdster werd naar het St. Lidwina-Ziekenhuis overgebracht. Daar bleek het ongeval zó goed te zijn afgelopen, dat zij weer naar Alk maar mocht vertrekken. Gevonden: Zilveren kettinkje: etui met schrijfbehoeften; sportfiets; polshorloge; meisjesrijwiel; autoped; driewieler (kinderfietsje): ring met steentje, portemonnaie met inhoud. Verloren: Zilveren broche; vul pen; horloge; gouden speld; bril; uur werk van horloge; dames-, heren- en kinderrijwiel; nummerbewijs; installa- liebuis; wagentje voor invalide; ring met sleutels; doublé halsketting; por- temonnaies met ƒ34,—, ƒ31,50 en .ƒ2.50.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1953 | | pagina 2