Kerels op stampende schepen
naar hun zwaar karwei
Jubileum-uitvoering van
de operette „Geluksland"
De wereldreis van Jimmy Brown
ÖORDER&REEDTe
Uitgeleide met de „Van Brakel"
door regenvlagen en onweer
r
„Hoe kan mijn cliënt te snel
hebben gereden?"
„DE VIS WORDT DUUR BETAALD'
Ook de Muziekkring
toont belangstelling
HPSV uitgeschakeld
voor districtstitel
Niets bleef over
van zonnig vizioen
LIEFLIJKE OUVERTURE
Morgen in Casino,Zaterdag in Cantine
VROUW AAN BOORD
Verzorg Uw huid!
Geen voorrang verleend
N1
Voor de kantonrechter
Vrijspraak voor een
der verdachten
Wielrijdster aangereden
door motor
Iets van u bij?
(Van één onzer redacteuren)
OL DE ZEGftlT IJ ZE LEIDT: ..De vis wordt duur betaald!" Wij
uagen het echter te betwijfelen, of de duizenden die tijdens de prach
tige Pinksterdagen onze vissersplaatsen bezochten om de vrolijk ge-
pavoiseerde vloot te bewonderen, daaraan wel hebben gedacht. Het
moet hun een bijzonder genoegen en een groot voorrecht hebben toe
geschenen, aan boord van zulk een welgelijnd en proper vaartuig zee
te kiezen, over lieflijke golfjes onder een stralend zonnetje naar de vis
gronden te stomen en daar trek na trek te maken in de wijde openheid
van de natuur, met de longen vol heerlijke frisse zeelucht. Eerlijk
heidshalve moet Uw verslaggever verklaren, dat hij op de zomerse
avond van de Tweede Pinksterdag met zonnige voorgevoelens naar
IJ muiden is getogen teneinde zich daar in te schepen op Hr. Ms. „Jan
van Brakel". Als een extra verzetje op Pinkster-Drie lag daar een
snoepreisje met de politiekruiser in het verschiet. Men zal het mij
vergeven, dat ik Maandagavond onder het geratel van de wielen over
de rails bij voorbaat genoot van de vreugde, die mij de volgende mor
gen buitengaats wachtte.
T)E ganse vissersvloot zou, min of
meer te mijner ere schoongeboend
en bevlagd, de benauwenis van de
IJmuider pieren ontvluchten en langs
Hr. Ms. „Jan van Brakel" paraderend
koers zetten naar de lokkende vis
gronden. Benijdenswaardige kerels, op
die loggers en kotters
Zo was het Maandagavond, en toen
Dinsdagmorgen om half zeven een
vrouwenstem (door de deur van mijn
hotelkamer heen) kwam vertellen, dat
het tijd was om op te staan, lag ik
reeds een poosje het door zachtgroene
('•vergordijntjes gezeefde morgenlicht te
f avoureren. Nog een uurtje, en dan zou
het er op los gaan, met die aardige
fVan Brakel" over die vriendelijke zee.
Enige tientallen dames en heren
moeten iets dergelijks hebben gedacht.
Zij verschenen althans zomers uitge
dost aan de steiger, waar de motor
sloep van de „Van Brakel" gereed lag
om de gasten naar boord te brengen.
De gepavoiseerde vissersschepen kon
den elk ogenblik de haven verlaten, en
opgewekt zouden wij hen een aantal
plezierige mijltjes vergezellen.
jyjONTER stonden wij in de stuur-
boords-walegang van de politiekrui
ser te kijken naar de „Hector" en „Nes
tor" van Wijsmuller, die druk doende
waren, een vuile Panamees naar de
grote sluis te slepen. Licht kabbelend
lag het Noordzeekanaal tussen de „Van
Brakel" en de Noordelijke oever. Maar
opeens veegde een bescheiden wind
vlaagje langs broekspijpen en door zo-
De zang- en operettevereniging „Ons Genoegen", die dezer dagen
(twintig-jaar-bestaat, heeft ter,gele genheid van dit jubileum de door de
eer A. Krijgsman zelf geschreven en gecomponeerde operette „Geluks-
.•nd" ingestudeerd. Het voorbereidende werk vindt morgen zijn bekro
ning tijdens de uitvoering, die in Casino ivordt gegeven. Voor de kinde
ren van het marinepersoneel volgt een afzonderlijke voorstelling, Za
terdagmiddag om twee uur in de Marinecantine aan de Buitenhaven.
Hieruit blijkt, dat ook de dienst van O. S. en O. belangstelling heeft
voor streven en werken van deze jeugdvereniging. Het doet ons ge
noegen, dat ook de Muziekkring „Den Helder", welke zich toch primair
bezig houdt met het organiseren van concerten voor volwassen muziek
liefhebbers, belangstelling toont voor de jubilerende operette-
vereniging.
merbloesjes. Het werd een beetje fris...
Edoch, dat was slechts het begin. Een
zeer lieflijke ouverture, op welluiden
de en zoetgevooisde instrumenten ge
speeld. Er kwam namelijk een tweede
windvlaag, die gevoeglijk voor de be
titeling windstoot ia aanmerking kwam.
De jassen voor zover aanwezig!
gingen aan, en toen kwam het volgen
de bedrijf.
Een steels aangeslopen regenwolk
stortte een fikse bui neer op het water,
dat in een ommezien van tijd was ver
anderd van een vredig kabbelend op
pervlak in een dreigend regiment wit-
gekuifde golven. Op dat moment liet
de commandant, de luitenant ter zee
der eerste klasse jhr. J. A. Feith, de
trossen voor en achter losgooien. Het
ging er van komenWeg waren de
vizioenen van een zonnige spelevaart.
Felle bliksemschichten joegen ter aarde
en dreunende donderslagen overstem
den het geluid van de motoren aan
boord. De stemmen van de fluiten der
vertrekkende vissersschepen, die in ve
ler dromen zo vrolijk door de morgen
lucht hadden geklonken, zongen nu een
onheilspellend lied. Het was, alsof er
een vloot ten oorlog voer.
W7IJ ZAGEN ze gaan, de IJmuidenaren
en de Katwijkers, met lachende
snuiten in een oppertje op de drijfnatte
dekken. Even blijmoedig zwaaiden ze
de „Van Brakel" een vaarwel toe alsof
de droom toch werkelijkheid was ge
worden. Zo zijn de vissers, ze nemen
het zoals het valt Weer of geen weer,
het werk moet gebeuren. En dat beetje
water? Schip en mensen kunnen er te
gen. Zijn ze er niet voor gebouwd? Ook
dat meisje in blauwe overall, tegen de
regen schuilend onder de bak van een
stoere IJmuider kotter, vatte het man
moedig op. Ze wuifde kwiek naar de
Jannen op de „Van Brakel", die geen
behoefte toonden om gekscherende op
merkingen te lanceren in de geest van
„een vrouw en een kip...." De matro
zen hadden respect voor die Hollandse
meid, die de zee wel aandurfde.
Zo koos de vissersvloot haar bestem
ming. terwijl de natuur grauw, somber
en onbarmhartig dit spel-naarrhet-leven
voorzag van een indrukwekkend en
groots décor. Op deze ogenblikken kon
men toch nog wel de mannen van de
vissersvloot benijden, maar niet om
hun zonnig dartelen naar de vrijheid.
In plaats van deze lentelijke vacantie
gevoelens kwamen gedachten naar bo
ven aan goed-Nederlandse eigenschap
pen, die dit land eens groot hebben ge
maakt. Daar gingen kerels op stampen
de schepen door stortregens en on
weersbuien naar hun zwaar karwei.
Kerels, om trots op te zijn. Deze indruk
danken wij aan een paar uurtjes op de
gastvrije „Van Brakel", die inmiddels
ook ergens zwalkt op de wijde Noord
zee. Ze steekt haar kop in de golvep,
laat het buiswater tot over de brug
komen en doet haar plicht.
En die Hollandse meid zit straks op
het dek van de kotter haring te kaken
temidden van duizend glibberige vissen-
lijven. Haar haren wapperen in de zee
wind en van de brug af ziet haar va
der toe, hoe dochter en zoons met rap
pe hand de vaatjes vullen. Een schoon
gezicht, nietwaar? Een mooi vizioen,
waarvoor wij nog dankbaarder zijn
dan voor de dromen in de trein naar
het lokkende IJmtuden.
Vaarwel, mannen van de vissersvloot.
En vaarwel, mannen van de „Van Bra
kel"!
113. De volgende dag ontwaarde
commissaris Rednose Smith, toen hij
des morgens zijn bureau binnen stapte,
een nieuwe brief die onder zijn deur
was door geschoven. „Wéér een brief
van die hondsbrutale aap!" bromde hij,
maar hij scheurde hem toch haastig
open. „Rednose", las hij, „je bent toch
niet zo stom als je er uit ziet. Alle ge
vangenen zijn teruggekeerd, echter
sterk ondervoed. Ik zal je daarom aan
klagen bij de Dierenbescherming. Dat
kost je een boete van minstens vijf
honderd pop. Zet vandaag bij de bocht
van de rivier vijf van de allergrootste
vrachtwagens klaar die je in Oekoe-
roewanda kunt vinden. Ik zal ze van
nacht laten volladen met alles dat ons
niet toebehoort. Er mag echter niet één
man van jullie bij achter blijven. Alle
agenten, brigadier .inspecteur en °ok
jij zelf dienen zich terug te trekken
tot op een afstand van twintig kilome
ter van de plek waar jullie de vracht
wagens neerzetten. Mijn uitkijkposten
zullen hier streng toezicht op uit oefe
nen. Probeer niet mij te slim af te zijn,
want dat lukt je toch niet. Daar ben
je een veel te groot uilskuiken voor.
Eerst bij het krieken van de dag mo-
gen jullie je op weg begeven naar de
plaats waar wij de vrachtwagens zullen
opladen. Tot mijn grote verbazing heb
je je tot nu toe verstandig gedragen.
Blijf dat doen". Woewoesoeki stond er
onder.Wéér smeet de commissaris
de brief woedend op de vloer. „Ik krijg
nog wat van die aap!" bulderde hij.
„Als ik 'm te pakken krijg danne..
damneHij kon niet meer. Hij was
bijkans gestikt van machteloze woede.
Tegen zonnebrand, vervellen, stuk
lopen, doorzittend, schrijnen, smetten
en ter verbetering der huid: Purol.
i Advertentie Ine Med.l
Zondagmorgen kwamen een Belgische
auto en een personenauto, bestuurd
door E. van der P., met elkaar in bot
sing op het kruispunt H. A. Lorentz-
straatProf. P. J. Blokstraat. Tegen
Van der P., die geen voorrang had ver
leend, werd proces-verbaal opgemaakt.
Beide wagens werden beschadigd.
De Belgische militairen, die nabij Kijkduin de schietoefeningen hebben
beëindigd, hebben Zaterdagmiddag een krans gelegd bij het monument
„Voor hen die vielen" op het Havenplein. De waarnemend-commandant
van het 42ste Artillerie-bataljon van het Belgische leger, commandant
Housseulle, verrichtte de plechtigheid.
Wij ontvingen namelijk van het be
stuur van de Muziekkring een schrij
ven, dat wij gaarne ongewijzigd in onze
kolommen opnemen, omdat de inhoud
geheel en al onze instemming heeft.
Wij stellen het bijzonder op prijs, dat
men van de zijde van een instituut als
de Muziekkring de belangrijke paeda-
gogische kant, van hetgeen door „Ons
Genoegen" wordt gepresteerd, heeft
willen belichten zoals dat in onder
staande regelen wordt gedaan.
De heer Krijgsman, waarschijnlijk
voor niemand onzer in Den Helder een
onbekende, heeft niet alleen de afge
lopen twintig jaar het uiterste gedaan,
om de prestaties van „Ons Genoegen"
steeds hoger op te voeren, maar ook
om dit stukje muzikale cultuur voor
de jeugd op de been te houden.
Dit moet ons te meer met respect
vervullen, als wij zien, hoe de heer
Krijgsman, gehandicapt doordat hij al
zijn werk in Braille moet schrijven (en
daarna laten overzetten), doordat hij
bij alle toneelrepetities slechts op zijn
gehoor kan vertrouwen, nooit de moed
verliest en zijn plaats in de maatschap
pij tracht te handhaven.
Het is geen geheim, als wij zeggen,
dat het speciaal in Den Helder en voor
al op het gebied der muziek, moeilijk
is het publiek voor iets goeds te inte
resseren. Ook de heer Krijgsman zou
daarvan één en ander kunnen vertel
len. Dat doet hij echter bij voorkeur
niet, want als alle musici houdt hij
zich liever bij het zuiver artistieke ge
deelte van zijn taak.
Waarom nu houdt de Muziekkring
hier een klein pleidooi voor een ope
rette-vereniging, die toch hoofdzakelijk
alleen kinderen de gelegenheid biedt,
eens hun kunnen op de planken te de
monstreren? Bestaat er werkelijk eni
gerlei relatie tussen dat wat artisten
van wereldnaam u kent ze zelf wel
bieden en dat wat kinderen zij
het dan onder beproefde leiding
presteren? De Muziekkring meent van
wel. Ten slotte begint iedere muziek
liefhebber ja zelfs de later beroemde
musicus, bij het begin.
Wat is dat begin? Dat is niet voor
elk van hen gelijk. Maar wel staat één
ding vast: waar dat eerste eenvoudige
begin er niet is, daar ontbreekt ook la
ter de lust en de mogelijkheid om door
te dringen in het binnenste van het
woud der muziek.
Is nu een operettevereniging als „Ons
Genoegen" ook zo'n begin? Dat kan ze
ongetwijfeld zijn. De operette „Geluks
land", die nu haar eerste opvoering
vindt, bevat zoveel aardige melodieën,
zoveel klein dramatische vondsten, dat
ieder, die het hoort en ziet er genoegen
aan zal beleven.
P .y.i. -
TERUG
JJw Cradus, lieve lezers, is
behouden en enigszins
„verschoten" in Nieuwediep
teruggekeerd. De zon kleur
de hem rood en deed hem
veel goed. Intussen nam zijn
geachte collega Minutus de
taak op zich, u als gebrui
kelijk op Woensdag en Za
terdag deze rubriek op te
dienen. Daarvoor is Gradus
hem uiteraard hartelijk
dank verschuldigd. De beta
ling zal nog worden gere
geld.
Zeer in het geheim zal
deze wei-geluimde Gradus
u thans een geheimpje zeg
gen: hij is een hartstochte
lijk biljarter, uw stukjes
schrijver. En daarom doet
het hem een genoegen, dat
hij van morgen af weer
knappe biljarters aan het
werk kan zien. Tevens raadt
hij alle biljartliefhebbers
aan, hem te volgen naar
„Formosa", waar Donderdag
28 Mei de eindstrijd begint
van het kampioenschap van
het gewest „Het Noord-
Westen", hoofdklasse klein-
biljart libre. De grote at
tractie is, dat aan dit tor
nooi deelneemt onze stad
genoot, de heer Jac. Burger
van „Royal". Deze werd im
mers onlangs kampioen van
het district Den Helder, na
dat hij zijn tegenstanders
resoluut pan de tafel had
gestoten!
V is vanzelfsprekend
nieuwsgierig naar de namen
der andere deelnemers. Hier
volgen zij: N. J. Bakker vm
„Hetey", district Amster
dam; B. J. J. Bongers
Noord-Brabantdistrict
Utrecht; W. Hoogenbocm
„Ons Genoegen Warmenhui-
zen, district Schagen; Gf.
Karman „Het Noordendis
trict Haarlem; W. Mosteri-
man „Novum" Bussum, dis
trict 't Gooi; K. Smit „Kets
Niet", Hoorn, district West-
Friesland; Jb. Vreeken
„1945" Zaandam, district
Zaanstreek.
Deze acht heren zullen
hun enerverende strijd strij
den op 28, 29, 30 en 31 Mei;
de partijen bedragen 250 ca
ramboles. Morgenmiddag
om twee uur worden de eer
ste partijen gespeeld. Zij
gaan tussen: biljart 1: Bon
gers en Burger, biljart 2-
Hoogenboom en Karman.
Om vier uur worden ver
volgens gespeeld: Bakker—
Vreeken en Smit—Mosterd
man; om acht uur: Hoogen-
boomBurger en Bongers
Karman; om tien uur: Smit
Vreeken en Bakker—Mos
terdman.
Heeft Minutus u misschien
al verteld, dat de lakens van
de biljarts zijn vernieuwd?
Ja, het is zo. De spelers
kunnen een eventueel falen
dus niet aan de biljarts toe
schrijven; evenmin aan hm
(eigen) keu; hoogstens uan
hun kunnen. Laat Gradus
hen evenwel niet deprime
ren, want zij zien de wed
strijden vol vertrouwen te
gemoet. De organisatoren
doen dat ook, al hebben zij
één kleine zorg: tellers en
schrijvers. Maar laat Gradus
niet lachen, die tellers en
schrijvers kómen wel!
VUL
Pen bericht, dat niet in
het „gewone" nieuws be
hoort, bereikte Gradus cis-
teren. Het betrof de heer
Dirk Heijblok, de populaire
ex-brievenbesteller; vorig
jaar verliet hij de PTT met
pensioen; zijn portret kwam
in de krant. Gistermiddag is
hij gevallen, terwijl hij rus
tig in de Keizerstraat fietste.
Zijn broekspijp bleef ergens
aan haken en meteen sloeg
hij ter aarde. De GGD moest
hem met een gebroken dij
been naar het St. Lidwina-
ziekenhuis brengen.
Gradus wenst deze be
kende stadgenoot een spoe
dig herstel toe.
KRUIS
Jiet om het één of ander,
maar Gradus krijgt mét
de dag meer respect voor het
Roode Kruis. Zo kreeg hij
dezer dagen op zijn bureau
een boekwerkje, dat, mid
dels uit vele kranten over
genomen waarderende arti
kelen, getuigde van de on
schatbare diensten die aan
ons volk worden bewezen.
Dit boekje was volgepropt
met de allerbeste woorden
van warme dank voor de
prachtige hulp, die het Roode
Kruis tijdens de Februari-
ramp heeft verleend.
Gradus haalt slechts enkele
„koppen" aan: „Roode Kruis
in het voetspoor van zijn
stichter", „Hoe het Roode
Kruis zijn vredestaak op
vatte", „Roode Kruis leverde
in de ramptijd grootse pres
taties". Wat kan deze stuk
jesschrijver er aan toevoe
gen? Weinig of niets. En
omdat hij toch ook nog iets
wil doen, beveelt hij van
harte de collecte bij u aan.
die volgende week door het
Roode Kruis in Den Helder
wordt gehouden. Zo kunt ge
uw bijdragen bijvoorbeeld
offeren tijdens de straat
collecte op Zaterdag 6 Juni.
Blijft, waarde Gradiainen,
niet achter!
BANK
Voorzitter Jan van Dok van
„Moed, Volharding en
Zelfopoffering" is bij Gra
dus geweest om een bank.
Zo is hij: altijd paraat voor
een ander. Die bank zou dan
weer moeten komen op het
Wierhoofd, achter de schut
ting, die daar is hersteld,
nadat hij in de stormnacht
de geest had moeten geven.
Tja, op die bank zaten de
mannen-van-de-zee naar de
golven te kijken en te prai-
ten over de dingen des le
vens. „En nu moeten ze
staan", zei Van Dok. Gradus
begrijpt het zó goed, dat hij
hoopt op de wéérkeer van
een zitbank aldaar. Dan
kunnen die kijkende en
babbelende mannetjes er
weer bij gaan zitten.
KAARTEN
Van mej. Held heeft Gradus
gehoord, dat verschillen
de families zo graag naast
elkaar zijn gezeten bij voor
stellingen en bijeenkomsten,
door de Helderse Volksuni
versiteit georganiseerd. Nu
heeft zij hem in het oor ge
fluisterd, dat dit ook heel
goed kan, wanneer zij net
maar tijdig weet. Dit geldt
uiteraard voor de leden. Wil
men het volgende seizoen bij
elkaar in Tivoli of Casino
zitten op VU-avonden, dan
dient men de volgende me
thode toe te passen. Men
neme de families Pietersen,
Jansen en Cornelissen. Zij
wensen eikaars aanwezig
heid te „voelen". Wat doen
zij? Zij stoppen hun kaarten
in één enveloppe en zenden
die aan mej. Held, Singel 53.
En die weet dan, dat de fa
milies Pietersen; Jansen en
Cornelissen in het seizoen
19531954 bijéén willen zit
ten. Wil deze regeling suc
ces boeken, dan dient men
mej. Held spoedig als boven
omschreven in te lichten.
Hoewel „Hin" nog druk aan het verhuizen is, verschaft
Gradus' lijfkieker u nu reeds een kijkje in de nieuwe
fabriek aan de Meeuwenstraat, die op Woensdag 3 Juni
in gebruik zal worden genomen. Hier ziet u al een aantal
meisjes in de moderne fabriek aan het werk.
Nadat de kantonrechter, mr. J. 't Hooft, gistermiddag een aantal
minderjarigen voor zijn tafel liad gehad, traden C. K. uit Petten en J,
B. uit Den Helder naar voren. Aan eerstgenoemde was ten laste gelegd,
dat hij de veiligheid van het verkeer in gevaar had gebracht, toen hij
op 30 Maart te hard uit de Nieuwstraat zou zijn gereden. K. kwam met
zijn Volkswagen in botsing met de wagen van de groentenliandelaar B.,
die er van werd beschuldigd, rijdende over de Spoorgracht, geen voor
rang te hebben verleend aan K.
Hoewel K. ten slotte werd vrijge
sproken en B. er met 6.of 3 da
gen afkwam, was het toch een inte
ressante zaak, mede door de uitste
kende verdediging van mr Jonker
voor K. De getuige J. van der V., een
monteur, verklaarde, dat K. met een
snelheid van 40 tot 45 km door de
Nieuwstraat was gekomen; hrj achtte
het evenwel niét onmogelijk, dat de
bestuurder nog vóór het kruispunt
had afgeremd. Ook mevrouw P. B.
gewaagde van een grote snelheid van
K..t een te grote eigenlijk. Mr Jonkèr
rekende naar aanleiding van haar
verklaring uit, dat de wagen van zijn
cliënt 150 meter had afgelegd tegen
P. B. op de fiets 120 meter. „Hoe
kan mijn pliënt dan. te hard hebban
gereden?", vroeg hij.
De getuige M. A. N. vertelde, dat
B. met grote snelheid voorbij haar
woning was gekomen. Meteen daarop
hoorde zij een klap. De getuige P. B.
werd nog gevraagd, of zij de Volks
wagen had horen gieren. „Ja", zei de
vrouw, „dat heb ik gehoord". Hieruit
leidde men af, dat K. bij het kruis
punt in de tweede versnelling had
gereden (ongeveer 20 km), hetgeeu
deze zelf ook had meegedeeld.
De ambtenaar, mr G. W. von
Meijenfeldt, concludeerde in zijn requi
sitoir tot vrijspraak voor K. Tegen B.
eiste hij 30.of 10 dagen. Nadat
mr Jonker andermaal aan het woord
was geweest, veroordeelde de Kan
tonrechter B. tot 6.of 3 dagen;
hij sprak K. vrij.
In de duinen.
De grondwerker P. C. S. uit Den
Helder had op verboden duinterrein
gelopen. Dat was trouwens al vaker
gebeurd, toonde de ambtenaar aa».
S. stond bij hem genoteerd voor hes
lopen op Rijksterrein en overtredin
gen inzake de jachtwet. „Zitten daar
nog wel konijntjes?", vroeg mr Von
Meijenfeldt. De verdachte zei van wei,
maar voegde er haastig aan toe, dar
hij zich daarmee deze keer niet had
opgehouden. S. werd conform de eis
veroordeeld tot 25.of 10 dagen.
Geen voorrang.
Th. H. van der P. uit Anna Pau-
lowna had met zijn bestelauto met
aanhangwagen (beladen met stenen)
in de Sluisdijkstraat geen voorrang
verleend aan een auto, komende uit
de Schagenstraat. Het kostte hem
6.of 3 dagen.
Het. eerste elftal van de Helderse
Politie Sport Vereniging heeft giste
ren de uitwedstrijd tegen de Vlaar-
dingse politie met 21 verloren. Onze
stadgenoten zijn thans uitgeschakeld
voor het districtskampioenschap. De
strijd zal verder worden uitgevochten
tussen Vlaardingen en Amsterdam.
Toen de Alkmaarse M. S. op de Jan
Verfailleweg nabij de Donkere Duinen
met haar rijwiel uitweek, werd zij
aangereden door G. B. uit Haarlem,
die haar juist op de motor zou passé-
ren. De wielrijdster werd naar het St.
Lidwina-Ziekenhuis overgebracht.
Daar bleek het ongeval zó goed te
zijn afgelopen, dat zij weer naar Alk
maar mocht vertrekken.
Gevonden: Zilveren kettinkje:
etui met schrijfbehoeften; sportfiets;
polshorloge; meisjesrijwiel; autoped;
driewieler (kinderfietsje): ring met
steentje, portemonnaie met inhoud.
Verloren: Zilveren broche; vul
pen; horloge; gouden speld; bril; uur
werk van horloge; dames-, heren- en
kinderrijwiel; nummerbewijs; installa-
liebuis; wagentje voor invalide; ring
met sleutels; doublé halsketting; por-
temonnaies met ƒ34,—, ƒ31,50 en .ƒ2.50.