HOAD en ROSEWALL werdei
in kwartfinales uitgeschakeld
~ÜC
I
Kioesjioe zwaar
getroffen
Samen op weg
De middenstand in de hoek.
Lezers spreken!
Om het geluk van Peter
Vijftig doden bi een
havenbrand te leira
Sukarno wijzigt de
formatie-opdracht
Wimbledon-kam pioenschappen
BOEKEN
BULLETIN
Australisch drama in kwartfinales
Nielsen: Een openbaring
Luister eens naar:
MVstart niet meer
in zware klassen
Gordon Richards werd var
gouden sporen beroofd
Grote prijs van Monza voor
Villoresi
PROTEST van Cambotja
te Parijs
Tegen versterking vai
Franse troepeii
De reconstructie vin de
zaak-Rosenbeig
(?==K$ö8ö<&><
r
Pim, PamPom en de wonderlamp
Nog 17i uur voor de boeg en
dat met hoofdpijn. Neem dan
Aspirin (alleen echt met het
BAYERkruis).
Voor hoogste winsten grootste belastingverlaging
SPREKENDE CIJFERS
Aspirin
Dodencijfer stijgt
millioen daklozen
door Kitty Lessels
Niet voldoende
waardering
DINSDACJJO JUNI 1953
(Van onze tennismedewerker)
WIMBLEDON, 29 JUNI. Net toen
wij van plan waren een nieuw
epos te gaan schrijven over-de kracht
van het Australische ten h ibben
wij enige zeer gelukkige onze
tennisloopbaan beleefd. V-het
geval? Alle kenners van ■pel
hadden voorspeld en men khif hë't uit
duizend andere monden op Wimble-
don horen: Rosewall en Hoad zulten
om de hoogste eer te spelen krijgen.
Dat kon niet anders. Deze achttien
jarige jongens waren nu eenmaal zo
veel beter dan alle anderen, dat één
van beiden de jongste Wimbledon-
kampioen zou zijn. En dan verschilden
alleen de geleerden over de kwestie
wie sterker was: Rosewall en Hoad.
Inderdaad, lezers en tennisminnaars,
het spel van deze knapen is fantastisch
goed, beter misschien dan ooit op de
banen van de All England Club is
vertoond; beter misschien nog dan
van hun grote voorganger en landge
noot Sedgman. En wat deed bij zulke
natuurtalenten nu eigenlijk de leeftijd
er toe? Immers niets. Hoad heeft tal
van sets gespeeld, waarin hij geen
enkele fout maakte. Het ging deze
spelers allemaal zo ongelofelijk ge
makkelijk af.
Maar toen kwamen de kwartfinales.
Twee als kampioenen gedoodverfde
jongens kwamen op 1 et indrukwek
kende centrecourt voor hun tegen
standers te staan. Niet alleen voor
hun tegenstanders. Ook voor hun
doodgewone, menselijke, zelfs jon
gensachtige zenuwen. Wat lijkt een
baan dan groot, het net hoog, en hoe
onbereikbaar zijn de hoeken, waarop
ze normaal haarscherp weten te nuk
ken. Begrijpt ge, dat wij in ons hart
eigenlijk blij zijn, dat Rosewall en
Hoad verloren hebben. Niet, omdat
zij minder sterk zijn dan Nielsen en
Seixas. Zelfs verre van datl Maar,
omdat zij er op sommige momenten
een beetje slungelachtig dom bij ston
den zoals grote jongens dat kunnen
hebben. En zij werden er uit gesla
gen.
Ro-ewall door de Deen Nielsen, die
volkomen vrij-uit zijn kanonschoten
kon afvuren. Nielsen had immers niets
te verliezen en alles te winnen. Hu
heeft als een duivel gespeeld. Hoewel
Rosewall de tweede en de derde set
op zijn naam bracht, had Nielsen op
dat moment de partij al gewonnen,
want het was een dodelijk vermoeide,
verwarde en geschokte RosewaH. c^e
voor de vierde set aantrad. Hij werd
van de baan geveegd met 6—0. De
vijfde set was misschien alleen maar
een formaliteit (8—2 voor Nielsen).
De match tussen Seixas en Hoad
gaf een dergelijk beeld. Ook hier de
jongeman, die tegen een geroutineer
de Amerikaan moest optornen. Hoad
had nu ineens momenten, dat zijn spel
tot beneden pari daalde in de twee
de eri derde set en in de vijfde was
het een wanhopige Hoad, die tot 77
de stand gelijk forceerde. Seixas won
daarop zijn service en kwam40—0
op die van Hoad. Toen speelde de
Australiër voor wat hij waard was.
Hij sloeg twee aces en een passeer-
schot, zo vlijmscherp, dat Seixas niet
eens ernaar dook! Het was veertig
gelijk Seixas won het volgende punt
en op dit ogenblik was de spanning
voor Hoad te zwaar. Hij gaf zich met
een.... doublefault gewonnen!
Begrijpt ge, lezers, vragen we op
nieuw, dat wij blij waren eindelijk
eens twee echte achttienjarigen ge
zien te hebben? En geen overgecon
centreerde en overtrainde wonderkin
deren?
Rose is de enige Australiër, die in
de halve finale is gekomen; door een
overwinning op de langzame starter,
de Amerikaan Larsen. Voordat deze
het wist had Rose de eerste twee sets
op zijn naam gebracht. In de derde
set werd Larsen warm, maar Rose
gaf geen krimp en bleef bij tot 1414.
Daarna zakte Larsen in elkaar en gaf
hij zich met 1416 gewonnen
Drobny kreeg weinig tegenstand van
de Zweed Davidson, die sterk geïnti
mideerd leek. In drie sets was dat
bekeken.
In de .alve finale zal Drobny het
tegen Nielsen moeten opnemen en
Seixas tegen Rose. Wilt u per se een
voorspelling. Welaan: wij rekenen op
een finale Drobny tegen Seixas, maar,
die vreemde Nielsen gaf te kennen,
dat hij Drobny „kan hebben". En
moreel heeft hij wederom het voor
deel, dat hij tot nu al méér deed dan
ir._n ooit van hem kon verwachten.
Hij zal veel vrijer op de baan staan
dan Drobny, die bovendien een bloed-
DIE MEISTERS1NGER VON
NURNBERG. Toen Wagner ets
het ware om op te ijissenvan
hit werk aan zyn andere opera s
zijn Meistersinger ontwierp,
had hij het voornemen, een ucht
en kort gevalletje te scheppen.
Het zou een komische opera van
ongeveer een uur speeltijd wor
den. In werkelijkheid duurt ze
nier uur. De handeling speelt in
het vijftiende eeuwse Neurenberg
en heeft als onderwerp de liefde
tussen de meesterzanger Hans
Sachs en de jeugdige dochter van
een zijner gildgenoten. De muztók
i. als aeiooonlyk bu wagner
pompeus; aan de andere kant wist
deze heer toch ook uitstekend,
hoe hij een opera moest maken.
Het is dus de moeite waard, ken
nis te maken met eenfragment,
in dit geval het derde bedrijf
(Woensdag 13.50 over Hilversum
1, 402 m.).
Radioprogramma
WOENSDAG 1 JULI
HILVERSUM I. 402 m.: ^0-24.00
NCRV 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15
Gym. 7.30 Gram. 7.45 Een woord v. d.dag.
00 Nieuws en weerberichten
wiide muziek. 8.45 Gram. 9.00 Voor de
zieken. 9.30 Voor de vrouw. 9.35 Gram.
10.15 Strijkkwartet. 10.30 Morgendienst.
1100 „Robert", hoorspel. 11.55 Piano
recital. 12.30 Land- en Tuinbouwmedede-
lingen. 12.33 Gram. 12 59 Klokgelui. 13.00
Nieuws. 13.15 „Met PIT op pad 13.20
Banjo-orkest. 13.50 ,.DiMeistersinger
von Nürnberg". opera (gr). (3e acte). 16.00
Voor de jeugd. £20 Orgelspel £50
Gram. 18.10 Pianokwartet. 18.30 Spec
trum van het Chr. Organisatie- en Ver
enigingsleven. 18.45 Pianoduo. £00
Nieuws en weerberichten. 18.45 Plano
duo. 19-00 Nieuws en _w®erberlc^
Boekbespreking. 19.25 Grarm 19.
tenlands overzicht. 19.50 Gram. -
Radiokrant. 20.20 Kamerorkest en solist,
e? 10 Canada in de twintigste eeuw".
21.40 Hammondorgelspel. 22.00 Militaire
orkest. 22.30 Gram. 22.45 Avondoverden
king. 23.00 Nieuws en S.O.S.-berichten.
23.13—24.00 Gram.muziek.
HILVERSUM H. 298 m.: 7.00 VARA.
10 00 VPRO, 10.20 VARA. 19.30 VPHO,
20 00—24.00 VARA. 7.00 Nieuws. 7.13
Gram. 7.30 Idem. 8.00 Nieuws en weer
berichten. 8.18 Gram. 8.50 Voor de huis
vrouw 9 00 Gym. 9.10 Gram. (Om 9-35
Waterst) 10.00 Boekbespr. 10.05 Mor
genwijding. 10.20 Voor de
Gram 12.00 Zang en orgel. 12-30 Land
en Tuinbouwmededelingen. 12.33 voor he
nlatteladd. 12.38 iichte muziek. 13.00
Ntauws 18.15 Tentocnstellingsagenda.
13 18 Dansmuziek. 13.50 Gram. 14.00 „De
leg omhoog". causerie. 14.15 Gram. 5.00
Kinderkoor. 15.25 Voor de jeugd, lb.00
Vierhandig pianospel. 16.10 Voor de Jeugd.
1845 Voor de zieken. 17.15 Metropole-
Orkcst. 17.50 Regeringsuitzending: „De
brievenbus gaat open". Correspondentie-
cblub onder leiding van Regin.Zwart.
Toon Nieuws en commentaar. 18.20 Mul-
18.00 Nieuws en Actualltelten. 18.35
rlm 19 15 De volkstuin, recreatie-oord
Gram. 19-15 cau,erie 19.30
*°°r d Jeugci 20.00 Nieuws. 20.05 Poli-
Voor de 1 jo.15 Dansmuziek. 20.45
'^hn^EvT^ hoorspel. 21.35 Residentie-
„John F. y 2Q Bacteri«n. onze
°^entn Of vilandenl". causerie. 22.35
«trhk-sextet 23 00 Nieuws. 23.15 Socialis-
53BS» Esperanto. 23.20 Orgel-
s5 23.35-24.00 Gram.muziek.
De technische directeuren van de fa
brieken van de MV-Augusta hebben
medegedeeld, dat z!j hun merk tijdens
wedstrijden, geldend voor het wereld
kampioenschap, niet meer in de 350 cc-
en 500 cc-klasse zullen laten vertegen
woordigen. De MV-fabriek heeft dit be
sluit genomen naar aanleiding van het
dodelijk ongeluk met Leslle Graham tij
dens de TT op het eiland Man.
Bij «en inbraak in zijn woning te
Marlborough is de Engelse kampioens
jockey sir Gordon Richards van enkele
van zijn waardevolste tropheeën beroofd.
Tot de buit van de inbrekers behoorde
o.a. een paar gouden sporen.
De Grote Prijs van Monza, een auto
race over 441 km. verdeeld over twee
manches van elk 220,5 km, waaraan
sportwagens met een cylinderinhoud tot
3 liter deelnamen, werd gewonnen door
de Italiaan Villoresi met Ferrari. In de
12 ronden van de eerste manche gebeur
de een ongeluk met de Italiaan Ascari,
die eveneens een Ferrari bestuurde. Hij
kwam in botsing met zijn landgenoot
Bianca Maria Fiazza, met het gevolg dat
beiden werden uitgeschakeld. Bianca
Maria Piazza reed ook in een Ferrari.
Het eindklassement luidde: 1 Villoresi
met Ferrari 441 km in 2 uur 30 min. 49,7
sec.; 2 Bonetto met Ferrari 2.31.07,6; 3
Farina met Ferrari 2.31.25,7. Op één
ronde: 4 Hawthorn (GB) met Ferrari
2.32.19,5. Op 2 ronden: 5 Castellotti
(It.) met Ferrari 2.32.52. De gemiddelde
snelheid van Villoresi bedroeg 175.432 km
per uur,
uitstorting in zijn rechterdij been heft.
En hoe belangrijk is dat rechterban
voor een lefthander, bijv. bij de !r-
vice
Merkt ge wel, dat Wimbledon en
onberekenbare historie is? Onze vtr-
spelling zal ook wel niet uitkoitn,
denken wij, maar wij waren op iit
gokje, dat u noch ons geld kost, Ich
wel gesteld.
HE REGERING van Cambodja eeft
bij de Franse hoge commiiaris
te Pnoni Penh geprotesteerd tegé de
provocaties en de ongerechtvaaflgde
intimidaties door Franse troept zo
heeft de staatssecertaris van Caibod-
ja te Parijs, Sam Sary medegeeeld.
Als zodanig worden inzonderhel be
schouwd het aanleggen van ranse
versterkingen rondom het vlfeveld
van Pnom Penh, waarbij verdsgend
geschut op de stad is gerici, het
bewapenen van Franse burgersonder
Frans toezicht en het versterta van
Franse stellingen op belangrijk pun
ten met Algerijnse, Marokkaase en
Vietnamese troepen.
De Franse troepenbeweging» wor
den door de autoriteiten van fcmbod-
ja ongerechtvaardigd geacht. Ij heb
ben deze daarom beantwooi met
maatregelen van gelijke strekhg. Bij
alle regeringsgebouwen in d< hoofd
stad Pnom Penh staan wacfposten
van het nationale leger; ookde mi
nisters hebben om wapenen irzocht.
In het land is het rustig.
De oliebrand in de haven in Beira
(Port. Oost-Afrika), waarvan rij reeds
in het kort melding hebben 'emaakt,
heeft een veel grotere omvag gehad
dan uit de eerste berichten luidelijk
werd. Het blijkt namelijk, dat H Noor
se tankschip Fenheim door lekkage
olie had verloren. Deze wercdoor de
getijdenstroom de haven ingefeven en
vloog daar in brand. Het vur deelde
zich mede aan vijf scheper waarbij
het Belgische schip Steensöte het
zwaarst werd getroffen. Vijfti inheem
se arbeiders, die zich aan lord van
dit schip benedendeks bevoden, zijn
om het leven gekomen. Op |e andere
vier schepen, alle van Britt origine,
was de schade minder zwaa.
President Sukarno heeft deopdracht
aan de formateur Mukarto gwijzigd.
Deze zal thans Indonesië binen een
week aan een „Nationaal Zakekabinet"
moeten helpen. De leiding vai de Mas-
jumi, de grootste Mohammedanse par
tij, heeft zich zeer pessimistech over
deze wijziging uitgelaten. Darentegen
heeft de PNI ïich ermee acoord ver
klaard. Overigens is men r.og llerminst
overtuigd van het welslagen van de
nieuwe pogingen.
Van het initiatiefcomité tot instel
ling van een Internationaal Fribuiaal,
dat het proces-Rosenberg zal recon
strueren, maken behalve de dtken
van de Belgische advocatenorde, Hen-
ry Botson en de Belgische oud-miiis-
ters Paul Tschoffen en Marcel Gre-
goire, o.a. nog deel uit D. N. Ffitt
(Engeland), voorzitter van het Inter
nationaal Verbond van Denricratiahe
Juristen, Brigante (Italië), ere-v«or-
zitter van het Italiaanse Ho: van Cas
satie en Occhiuto, procureir-geneiaal
honoraire bij hetzelfde Htf, alsmede
Leon Lyoncaen, voorzltt»r van de
Franse Kamer van Advowten.
H. J. Wilzen en dr A. van Biemen
laatstgenoemde is directeur van
„Bentveld" en in theologisis aller
minst een onbekende hebben samen
een boekje geschreven, dat met een
inleiding van dr W. Banning onder
de titel „Samen'op weg" door de Ar
beiderspers te Amsterdam is uitge
geven. Het is het relaas van vijftig
jaar ontmoeting tussen Christendom
en Socialisme in „De Blijde Wereld"
en „Tijd en Taak". Een soort gedenk
boek dus, dat tenminste zo goed zou
kunnen gelden als een stuk geschie
denis van de „doorbraak" dan als een
overzicht van de. wederwaardigheden
van twee vooral voor de Friese socia
listen zo belangrijke tijdschriften. Met
name De Blijde Wereld immers, heeft
in Friesland altijd de overgrote meer
derheid van haar lezers gevonden, niet
slechts omdat het door Friese predi
kanten werd volgeschreven, maar ook
en vooral, omdat haar inhoud bij de
Friezen toch op zeer bijzondere wijze
„aanslceg". Met de naam heeft zich
in 1932 ook het karakter van het blad
gewijzigd; het werd van christen-
socialistisch relegieus-socialistisch en
ging een veel bredere belangstelling
tonen, ook voor gebieden die buiten
het directe terrein van „De Grote
Ontmoeting" lagen.
„Samen op Weg" is een boeiend ge
schriftje geworden, voorzien van een
aantal merkwaardige illustraties, dat
van een merkwaardige geestelijke
ontwikkeling een summier maar dui
delijk beeld geeft.
54. Na veel zoeken had mevrouw
Babbelgraag de souvenirs gevonden en
met een stralend gezicht overhandigde
baron Van Pottum de cadeautjes aan
Pim, Pam en Pom. „Kijk eens Pom,
voor jou een echte padvindersriem en
voor Pam heb ik hier een prima zak
mes, met allflw er in en voor Pim heb
ik een mooie blikken fluit." „Dank U
wel," klonk het driestemmig en tegelij
kertijd gingen de drie broertjes ver
gelijken. „Wat een mooie riem," riep
Pom, tfrwijl hij hem om deed. „Die
had ik altijd al graag willen hebben."
„Ja, heel mooi," riep Pim, die eigenlijk
een beetje jaloers was. „Maar ik neb
toch veel liever een fluit. Daar kun je
fijn op fluiten! „Zullen we ruilen?"
„Ik denk er niet over," riep Pom ver
ontwaardigd. „Als jij je fluit mooier
vindt, moet je hem toch niet nilen?
„Nee, dat is zo," zei de barones. „Als
er twee ruilen, moet er één huilen,
zegt het spreekwoord. Vooruit Pim,
fluit jij eens een mooi wij.je voor ons"
Pim zette de fluit aan zijn mond, maar
er kwam geen geluid uit. Zijn gezicht
werd hoe langer hoe langer. „Hoe heb
ik het nu?" riep me-rouw Babbel-
graag verbaasd uit. „Die fluit is toch
hoop ik niet kapot?" Ze nam de fluit in
haar handen, terwijl de baron veront
waardigd riep: „Die afzetters. Stoppen
je een kapotte fluit in je handen, en
dan te bedenken, dat ik daar nog een
kwartje voor heb betaald!" „Nee maar,
dat vindt ik heel erg," riep zijn vrouw
bedroefd. „Ach mevrouw, trek het U
niet aan." antwoordde Pim, die zich
groot wilde houden. „Ik kan toch niet
zo goed. fluiten...." Maar de tranen
sprongen hem in de ogen.
D
1
U hebt in uw blad een artikelenreeks
geplaatst naar aanleiding van de nieuw
ste belastingvoorstellen. In die beschou
wing kwam reeds tot uitdrukking, dat
de „gewone" middenstand er maar „be
kaaid afkomt. In mijn omgeving heeft
men er nogal tegen gesputterd, dat
men de voorstellen geen recht deed
wedervaren omdat men alles te veel
uit de bezittershoek" bekeek. In een
(Advertentie Ing Med.)
NOG STEEDS neemt het aantal
slachtoffers van de watersnood op het
Zuidjapanse eiland Kioesjioe toe. Vol
gens de laatste cijfers zijn er thans
ruim vierhonderd doden, 510 vermisten
en 759 gewonden. Het gehele eiland is
thans overstroomd. Honderden Ameri
kaanse soldaten doen het uiterste, om
de boeren in veiligheid te brengen
Het drinkwater op Kioesjioe is door
ae overstroming bedorven. Reeds zijn
drie gevallen van overlijden door dy
senterie gemeld. De Japanse regering
zal medicijnen met hefschroefvliegtui-
gen naar de zwaarst getroffen gebieden
zenden-
Volgens ramingen van plaatselijke
autoriteiten zijn ongeveer een millioen
personen dakloos. De bevoorrading met
levensmiddelen van de helft van hen
zou kritiek zijn.
De hevige regens zijn Maandag af
genomen, doch het eind van de ramp
is nog niet in zicht. Vele dorpen zijn
weggespoeld en verscheidene grote ste
den staan onder water. In het Noord
westen van het eiland zijn o.m. de ste
den zijn Koemamoto, Koeroeme, Koe-
koera en Modji verstroomd. Treinver
keer is hier onmogelijk.
Plaatsing van deze stukken betekent
niet, dat de redactie met de inhoud
instemt. Zij acht kennisneming ervan
wel van algemeen belang.
der werkgeversbladen heeft men nu
een statistiek opgenomen, waaruit
blijkt hoe onjuist die redenering is,
want het zijn juist de „kapitalistische"
instellingen, die met de voorstellen van
Z. Exc. Minister van der Kieft het
meest gebaat zijn. De zogenaamde
middenstander gaat er niet of heei
weinig mee vooruit, terwijl alle be
dreigingen daar het hevigst zijn. Stelt
men nu bijv. de aanstaande loonsver
hoging in werking (in verband met de
huurverhoging) dan zal het ingrijpend
zijn, omdat de kleine bedrijven in de
regel niet zulke artikelen voeren (fa
briceren) dat de prijs heel gemakkelijk
hoger gesteld kan worden. Komt men
bij de grote meer gespecialiceerde be
drijven (de bedrijven, welke in de
Beursberichten voorkomen en waar
men volgens het staatje de beste reduc
ties op de belastingen tegemoet kan
zien) dan treft men veel meer artikelen
aan, die een verhoging van de verkoop
prijs beter kunnen beinvloeden dan. bij
de middenbedrijven en -bedrijfjes- Zo
iets zou men van deze minister toch
niet hebben mogen verwachten. Mis
schien kunt U, mijnheer de hoofdre
dacteur, goed vinden dat dit tabelletje
in uw blad opgenomen kan worden en
in dat geval zou ik bet heel graag
hieronder willen laten volgen:
Te betalen venn. belg. bij;
Percentage
Belastbare winst
verlaging
Oud tarief
Nieuw tarief
10.000,—
4.500,—
4.250
2.50
>1
15.000,—
II
6.750,—
6.375,—
2.50
20.000,—
9.000,—
8.500,—
2.50
II
25.000,—
•l
11.250,
10.625,—
2.50
30.000,—
13.500,
II
12.750,—
2.50
l)
35.000,—
n
15.750,
M
14.875,—
2.50
II
40.000,—
M
18.000,—
H
17.000
2.50
I#
45.000,—
20.250,—
II
19.750,—
1.11
f
50.000,—
II
22.500,—
II
22.500,—
0
l
60.000,—
1»
27.100,—
27.000,—
0.17
70.000,—
31.700,—
ii
31.500,—
0.29
80.000,—
9
36.300,—
n
36.000,—
0.37
M
90.000,—
II
40.900,—
11
40.500,—
0.45
1»
100.000,—
M
45.500,—
*1
45.000,—
0.50
II
125.000,—
57.250,—
ii
56.500,—
0.60
150.000,—
II
69.000,—
11
68.000,—
0.67
I»
175.000,—
I»
81.000,—
M
79.500,—
0.86
tl
200.000,—
II
93.000,—
II
91.000
1—
250.000,—
i>
117.500,—
II
114.000,—
1.40
1»
300.000,—
H
142.500,—
1»
137.000,—
1.83
II
400.000,—
1»
194.000,—
II
183.000,—
2.75
II
500.000,—
•1
246.000,—
II
229.000,—
3.40
II
600.000,—
1*
298.000,—
275.000,—
3.84
I»
700.000,—
1»
350.000,—
II
321.000,—
4.14
II
800.000,—
402.000,—
II
367.000,—
4.38
II
900.000,—
454.000,—
II
413.000,—
4.55
•1
1.000.000,—
M
506.000,—
1»
459.000,—
4.70
I)
2.000.000,—
r»
1.026.000,—
II
919.000,—
5.35
II
3.000.000,—
»i
1.546.000,—
l«
1.379.000,—
5.56
II
4.000.000,—
II
2.066.000,—
1.839.000,—
5.67
»l
5.000.000,—
l»
2.586.000,—
II
2.299.000,—'
5.74
6.000.000,—
11
3.106.000,—
II
2.759.000,—
5.79
M
7.000.000,—
1»
3.626.000,—
3.219.000,—
5.81
>1
8.000.000,—
li
4.146.000,—
II
3.679.000,—
5.84
1
9.000.000,—
11
4.666.000,—
II
4.139.000,—
5.85
II
10.000.000
i>
5.186.000,—
II
4.599.000,—
5.87
44.
„Juffrouw Carrick", begon hij, „ik
weet dat u mijn chirurgische ervaring
niet in twijfel zal trekken. Ik weet
ook, dat u ernstig onder de indruk
bent van een sigarettendoos, die ver
plaatst is. Maar" zijn stem was
buitengewoon geduldig „behalve
wanneer iemand anders de kamer
binnenkwam en de sigaretten ver
plaatste, is uw hersenschim niet mo
gelijk. Om de volgende redenen, juf
frouw Carrick, is het onmogelijk". En
hij voerde haar door een doolhof van
medische en chirurgische bijzonder
heden, waar zij verdwaald ir raakte,
zoals hij haar had willen doen ver
dwalen. Hij liep maar door, terwijl
hij haar zoekend en verward achter
liet en kwam ten slotte weer tevoor
schijn met: „Verbeelding is een wis
pelturig en geenszins een betrouwbaar
iets, de verleider van menselijke geest,
de bemoeizieke kabouter die je laat
zien wat er niet is en je verhindert
te zien wat er wel is, die je over
tuigt dat een sigarettendoos op een
toilettafel stond, terwijl...."
Hij hield op, omdat er geklopt werd.
„Binnen", zei hij en een lange flinke
vrouw, ongeveer veertig jaar oud,
kwam de kamer binnen.
Toen zij de bezoekster van de chi
rurg ontdekte, stond zij stil in haar
snellevaart, stak een paar flinke han
den in de zakken van haar witte me
dische jas en zei: „Een consult? 't spijt
mij, dokter, maar ik kwam alleen maar
uw „Handboek voor Tropische Ziekten"
lenen en za! uw gesprek niet storen".
Haar gezicht, persoonlijkheid en ma
nier van doen waren bruusk. Zij had
levendigheid die aanstekelijk was, een
hartelijkheid die aansprak en een zeer
Engelse stem. Heur liaar, de kleur van
stro was steil en kort, zij had een
breed, vriendelijk gezicht en opvallen
de heldere blauwe ogen. In tegenstel
ling met de exotische Max Leon was
zij fors, blozend en verfrissend eerlijk.
Haar glimlach, de meest spontane
die Lynne ooit gezien had, liet haar
mooie tanden zien en dit verhoogde de
gehele gezonde sfeer die van haar uit
ging. Haar houding was totaal on-of-
ficiëel, haar kijk op de wereld oncon
ventioneel. „Zelfs een directrice moet
doorgaan met te leren", merkte zij op,
terwijl zij naar de boekenstandaard op
Leon's schrijftafel ging.
„Directrice", zei Lynne, vanzelfspre
kend vervuld met ontzag en zij voelde
zich opeens vele weken en duizenden
mijlen terug in een Londens ziekenhuis
„Ik ga bijna in de houding staan".
Margaret Weston stond stil met haar
hand op het „Handboek voor Tropische
Ziekten", draaide haar hoofd om, keek
Lynne aan en zei: „Hoe zo?"
Leon kwam tussenbeide: „Zij was
assistente-apothekeres". En veront
schuldigend. „Ik had u behoren voor
te stellen. Juffrouw Carrick, die de
kleinzoon van de Garron's naar Pana
ma bracht, en onze in Engeland op
geleide directrice, juffrouw Weston."
„Assistente-apothekeres in een zie
kenhuis?" zei de directrice en trok
haar wenkbrauwen vragend op.
„Sint Anthony ziekenhuis, Londen",
gaf Lynne de vragende wenkbrauwen
ten antwoord. En haar ogen vroegen.
„U ook?"
„Nee", zei Margaret Weston, „dat zou
al te toevallig zijn. Ik sleet mijn leer
jaren in het Raven Park ziekenhuis.
Niet dat ik de Sint Anthony-opleiding
te min acht, als je daar apothekeres
bent geweest, dan ben je goed genoeg
om 't overal te zijn. Ja, ik zou u hier
zelfs kunnen gebruiken. Deze Zuid-
Amerikanen weet u...." zij richtte op
de chirurg haar brede, ironische glim
lach, „hebben zoveel temperament. Zij
storten zich in 'n geestvervoering van
liefde of van haat en zijn in staat oog
druppels in te geven wanneer Je ge
vraagd hebt om een purgeermiddel!"
Gedurende een ogenblik was er een
merkwaardige blik in Lynne's ogen,
bijna alsof zij in de toekomst kon zien,
toen zij zei: „Ik heb een gevoel, alsof
't daar nog wël eens toe zal komen: ik,
staande bij uw schrijftafel terwijl ik u
mijn diploma's laat zien en u, die mij
een baantje aanbiedt".
„Maak er haast mee!" riep de direc
trice uit met vuur, terwijl zij 't „Hand
boek van Tropische Ziekten" greep en
als een frisse wind de kamer weer uit
stoof
Leon zei: „Een pracht-vrouw," toen
nam hij de draad van zijn afgebroken
conversatie op en ging voort er een
dik koord van bewijzen van te draaien,
omdat Lynne's achterdocht ongegrond
en onmogelijk was. Maar zijn koord
wurgde Lynne's overtuiging niet en
steeds door legde hij teveel adruk op
zijn bewijsmateriaal en raakte zij er
alleen overtuigd van, dat hij een ver
borgen verdriet had.
Zij stond juist op om weg te gaan en
zei enigszins sarcastisch: „Mijn smeek
bede was misplaatst?", toen er weer
een onderbreking was.
Deze keer was 't zijn kopje thee op
een blaadje misschien had hij die
gewoonte van de directrice overgeno.
men. *t Werd binnen gebracht door een
jonge verpleegster, een verlegen slank
wezentje in het wit gekleed. Lynne
herkende haar direct: zij was Leons
gezellin van de binnenplaats van het
Kio-hotel. 't Meisje dat Bryce „betove
rend" had genoemd.
Dat woord paste precies bij José
Colina. Van dichtbij bezien en in dit
heldere licht deed zij denken aan een
kleine, verlegen schim. Lynne was op
nieuw onder de indruk van de onbe
schrijfelijke treurigheid in t smalle ge
zichtje met de gladde jukbeenderen, de
langwerpige, zeer donkere Spaanse
ogen en de verdrietige mond.
Leon zei juist:" „Nogmaals verzeker
ik u, dat u zich geheel vergist inzak»
juffrouw Penda. Indien zy kon lopen",
hij haalde de schouders veel beteke
nend op, „zou zij dan de hele dag in
een stoel zitten, verlangend om te le
ven zoals andere vrouwen? Zou zij haar
mooie jaren voorbij laten gaan? Wie
kan zich veroorloven deze voorbij te
laten gaan...."
Hij keerde zijn hoofd om, zag de ver
pleegster en brak af, alsof de woorden
in zijn keel bleven steken. Zij wissel
den een blik, vreemd, iets verradend.
Voor Lynne was 't duidelijk dat zij
niet slecht tegenover elkaar stonden als
chirurg en verpleegster. De een of
andere liefdesverhouding bestond tus
sen hen, een erwarrende en ongeluk
kige verhouding, er was wezenlijke
angst te lezen in de treurige ogen van
het Spaanse meisje.
Lynne herinnerde zich deze twee op
de binnenplaats. Zij hadden dat roman
tisch plekje gekozen en toch waren zij
de geliefden, in gepeins verzonken en
stil, en zij waren verdwenen, bijna di
rect nadat zij en Bryce verschenen wa
ren.
Zij kon iets aanvoelen, dat door hen
angstvallig verborg.-n werd, maar kon
het niet tot de eigenlijke oorzaak te
rug voeren. Leon's woorden schoten
haar weer te binnen: „De mooiste jaren
voorbij laten gaan Zij vroeg zich
af of die enige persoonlijke betekenis
voor hem en zijn treurende bosnimf
hadden.
(Wordt vervolgd)
By gewone bedrijven eenverlaging
van de belasting van 2% procent, maar
bij de grote bedrijven 5.87%. Bij een
winst van 50 mille (wat al heel respec
tabel is) geen cent verlaging van be
lasting, daar in de buurt ook zo goed
als niets, maar pas voor de grote be
drijven (er zijn er daarvan ook nog
wel wat) dan begint het pas te komen.
Zou men, heeft men zich elders afge
vraagd, wel met billijkheid en rede
lijkheid rekening hebben gehouden?
Maar in elk geval staat vast, dat uw
artikelen toch niet onjuist waren en
dat het weer de middenstand is, die
het gelag betalen moet. Lonen aan
stonds met 5% omhoog, de belasting
met zowat niks terug. De middenstand
zit toch wel in de hoek Waar de slagen
vallen!
Met dank voor de opname,
Hoogachtend,
Een uwer lezer».
(Naam en adres ons bekend. Red.)
Niet altijd geniet vindingrijk
heid evenveel waardering. Dat
mdervond een winkelier in Tal
linn, de hoofdstad van het door
de Russen bezette Estland. Nadat
Stalin de laatste adem had uitge
blazen, trad er een sterke daling
op in de prijs van gramofoonpla-
ten, waarop lofliederen op de
overleden leider waren opgeno
men. De winkelier kwam toen op
het idee, de platen op te kopen
en er knopen van te laten maken.
Bij zn"c een goedkope grondstof
kon dat een lonend werk worden
geacht Helaas voor hem waren de
Russische autoriteiten met deze
vorm van particulier initiatief al
lerminst ingenomen. De Est is tot
twee »n twintig jaar gevangenis
straf veroordeeld.
