CANTINEAU REKENDE BUITEN PAYMANS
DORIS HART wint twee titels
Het spel is uit
Doris Hart nam revanche
as
jlyer
Maureen Connolly is opnieuw
kampioene enkelspel
Vele renners bleven steken in
teergelei op autocircuit
De laatste gang van
Joris v, d. Bergh
Negental maakte de
dienst uit
Het amateurkampioenschap op de weg
Wimbledon-kampioenschappen
Goede tijden van Duitsers
Fox en Leander boeken
succes in Henley
Angst voor Zuurbranden
na een heerlijk maal?
VIER AMERIKAANTJES IN NOORDWIJK
Drie - sets - zege op
Maureen Connolly
Oostduitse dames braken
record 4 x 200 meter
Milton Campbell (19) in
Bob Mathias' spoor
LIKDOORNS WONDEROLIE
vprst wou ik niet meegaan...
TSi'-
E- f"°° f-
h S N -1 J -
liirainia
MVANDAG l
(Van onze lennismedeiverker)
WIMBLEDON, 4 JULI. Het gras van de AU England Club in
Wimbledon is gedurende veertien dagen van super-tennis bruin gewor
den. Een jaar goede zorgen zal nodig zijn voor herstel. Opdat liet
weihom. in 1954 een' vrolijk zal zijn. En er is stilte thans op het
centrecourt. Wat heeft dit Wimbledon gebracht? Een opmars van de
jeugd, die allerwege werd voorspeld? Neen en ja. Want de jonge
Australische spelers hebben weliswaar de morele kracht niet opge
bracht om Wimbledon te winnen, hun concentratie was misschien iets
te sterk opgevoerd, het mag als zeker worden aangenomen, dat zij het
komende jaar om de hoogste ogen zullen gooien. Rosewall en IIoad,van
wie de laatste deze week op de Internationale Kampioenschappen in
Noordwijk zal spelen. Zij hebben niet eens de beste partijen van dit
Wimbledon gespeeld al ivonnen zij de titel in het herendubbelspel. Of
het moest de partij van Hoad tegen Seixas geweest zijn. De meest ener
verende ivedstrijd was de onvergetelijke tussen Patly en Drobny. Dat is
voor ons gevoel de finale geweest, mede, omdat Drobny er geknakt, zij
het als ivinnaar uit te voorschijn trad. Vreemd Wimbledon zorgt
immer voor wonderlijke uitslagen ivas de opschietende ster van de
Deen Nielsen, die niettemin nog niet rijp ic*is voor een herensingle-
finale. Maar zijn naam zal aan dit Wimbledon verbonden blijven.
EVENALS die van Doris Hart, die in
1951 de titel van Louise Brough won.
Want deze jonge vrouw, die aan kin
derverlamming heeft geleden en zich
daarvan met een ontzaglijke energie
heeft hersteld, won twee Wimbledon-
titels: in het gemengddubbelspej ver
sloeg zij met Seixas haar damesdubbel-
partner Shirley Fry en Morea met
9—7 en 75 (Seixas' tweede titel),
maar de damesdubbeleindstrijd is de
merkwaardigste geworden van de ge
schiedenis van het Wimbledon-tennis.
Wij wisten wel, dat Hart en Fry het
sterkste damesdubbel ter wereld vor
men, maar dat zij in 25 minuten tijd
Maureen Connolly en Julie Sampson
zonder het verlies van één game van
de baan konden vegen, heeft niemand
ooit kunnen verwachten. Dit was een
voudig verbazingwekkend dubbelspel,
zelfs naar mannelijke maatstaven ge
meten. Zo eenvoudig van opzet, zo per
fect van uitvoering, met een vloeiing
van groundstrokes en met een kanon-
nade van scherpe volleyes, dat de toch
beslist niet kleine tenniskinderen, die
haar tegenstandsters waren, naar alle
hoeken werden gejaagd en keer op
keer glansrijk werden gepasseerd. Een
fantastische partij tennis.
Er is dezer dagen in Engeland wel
gezegd, dat Doris Hart op haar retour
was. Zij heeft al degenen, die zulks
hebben opgemerkt, wel radicaal met
open mond gezet. Voor ons gevoel was
Hart zelfs de gaafste speelster bij de
dames. Sterker, véél sterker dan in
1951, toen zij de titel won.
Maureen Connolly heeft dat onder
vonden in de finale enkelspel. Deze
partij, de mooiste die wij in jaren ge
zien hebben, ging tussen twee speel
sters van aparte klasse. Hart de fijnste
tennis-ster. Connoly, de drive-machine,
de vederlichte loopster, de danseres...
Zelden is er zo om de punten gevoch
ten. Bij de stand 4—3 voor Connolly
slaagde de kleine Mo erin de service
van Hart te doorbreken. Zij leidde met
53, maar prompt nam Hart de ser
vice van Connolly terug. En verder
ging het in die eerste set met rallies,
Karl Haas, die vorige week de 400
meter in de beste wereldseizoentijd
van 46,3 sec. liep, heeft op de eerste
dag van de athletiekkampioenschappen
van Beieren de 200 meter in een niet
minder fraaie 21.1 sec. afgelegd. Anne-
liese Seonbuchner won de 80 meter
horden in de eveneens knappe tijd van
11.2 sec.
Bij de Westduitse kampioenschappen
kwam Geister op de 200 meter drie
maal onder de 22 sec., om in de finale
met 21.5 sec. de eerste plaats te beha
len.
Tony Fox de Engelse skiffeur, heeft
in de finale voor de Diamond Sculls te
Henley de Belg George met niet min
der dan vier lengten verslagen. Fox liet
een tijd van 8 min. 12 sec. voor zich no
teren. De Grand Challenge Cup werd
een overwinning voor de Britse acht
van Leander, die in de eindstrijd de
Union Sportive Metropolitane (Frank
rijk) met 3/4 lengte versloeg.
ZEGE VAN W1LLEMSE OP DE 3 KM
De ex-DAW-zwemmer Herman Wil-
lemse heeft een einde gemaakt aan de
lange overwinningenreeks van de Kob
ben-zwemmer Arend Mayser op de
lange afstand. Een drie kilometertocht
op het Abcouder Meer eindigde in een
zege voor Willemse, die een tijd van 44
min. 4.1 sec. maakte. Kayser kwam bij
na dertig seconden later binnen. Bij de
dames zegevierde Tine van Brenk (Rob
ben) in 45 min. 32.7 sec.
In de eerste ronde van het tornooi
om het wereldkampioenschap schaken
voor jeugdspelers (tot 20 jaar) heett
onze landgenoot Roessel (Amsterdam),
verloren van de Amerikaan Sherwen.
Met een of twee Rennies bij de hand
geen angst voor zuurbranden. Eet ge
rust alles waar de maag naar vraagt.
Sommige mensen nemen Rennies bij
voorbaat als een goede gewoonte,
smakelijk en fris. Bij onverwacht op
komend zuurbranden zijn Rennies een
ware uitkomst. Houdt ze daarom altijd
bij de hand. Gewoon laten smelten
op de tong en 't zuurbranden be
hoort wcter tot het verleden.
tAdvertentie, Ing Med.)
die adembenemend zuiver waren,
dropshots langs de lijn, die niet te be
spelen waren, met crossdrives, zo flit
send snel, met zoveel „dip" erin, dat
er geen volleye tegen bestand was....
Tot 7—6 voor Connolly. Ten kwam
wellicht de mooiste game van heel
Wimbledon. Door suizende passingshots
Maureen Connolly wordt gehul
digd en met bloemen overladen
na haar triomf te Wimbledon.
Vic Seixas kivam door zijn over
winning op Kurt Nielsen in het
bezit van de veelbegeerde Cup,
welke hem werd overhandigd
door de hertogin van Kent.
kwam Connolly in de service van Hart
tot 0—40 voor. Daarna sloeg Maureen
een lob net over de baseline. De vol
gende slag werd zo griezelig snel door
Hart opgenomen, dat Connolly volko
men op haar verkeerde voet stond en
schoon uit positie bleef, toen de drive
van Hart in de hoek kaatste. Maar
daarna gaf Maureen alles wat zij in
h^ar arm had en Hart kon niet anders
doen dan haar antwoord buiten de lijn
slaan. Zo kwam de eerste set met 8—6
voor de titelhoudster.
In de tweede set braken beide speel
sters om te beginnen door eikaars ser
vice heen. De vierde game was weer
voor Connolly (3—1), maar Hart nam
de service terug en bracht met haar
eigen service de partijen op gelijke
voet (3—3). Dat ging tot 44. De ne
gende game was een sleutelgame. Ser
vice Connolly; de score verliep aldus:
15—0, 15—15, 30—15, 40—15, 40—30, 40—
40, voordeel Hart, 4040, voordeel Con
nolly, 4040, voordeel Connolly, 40
40, voordeel Hart, 4040, voordeel Con
nolly, 40—40, voordeel Connolly en
toen met een ontzaglijke klap de game
(54 voor Maureen). Hart's service-
game was opnieuw verrukkelijk. Twee
aces. Na 6—5 voor Connolly was het
bij Hart ineens op: zij kwam op 040
achter. Het eerste matchpoint was
raak (75).
Dit Wimbledon ligt achter ons. De
tennistoeristen gaan verder, maar zij
hebben ons doen genieten van prach
tig, van sportief spel vooral. Er blijft
slechts dit verlangen: dat de lach te
rugkeert. De lach, die zo past bij het
groen of het rood van de baan en bij
het wit van shorts en jurkjes. En bij
de..,, lieve gezichtjes van al die spor
tieve meisjes en stoere knapen ziet ge:
het moet tenslotte spel blijven.
(Van een onzer redacteuren)
NOORDWIJK 5 Juli. Zondagmorgen
lt met het vliegtuig uit Londen in Ne
derland aangekomen, stonden Doris
Hart, Shirley Fry, Maureen Connolly
en Julie Sampson wat vreemd met haar
ogen te knipperen in de scherpe zon
tegen het rood van gravelbancn van
het tennispark in Noordwijk, waar deze
week de Nederlandse internationale
kampioenschappen zullen worden ge
speeld. Na veertien dagen gras van
Wimbledon, na een Zaterdagavond met
het grote slotfeest: het bal der kam
pioenen, Zondag ineens weer met bet
racket in de hand óp een harde baan.
Daar was mogen we wel zeggen weer
„iedereen"! De officials van de KNLTB,
een tikje nerveus, om zoveel tennisglo-
rie in hun organiserende handen; een
uitverkocht centrecourt en het gedoe
om plaatsbewijzen, die niet kloppen;
ee:i legioen van tennisvrienden, die el
kaar telkenjare bij deze gelegenheden
treffen zodat er veel handen geschud
en bijzonder veel gepraat moet worden
de zonnebrillen en de vrouwen,
mooier dan ooit, in een milde zon rond
de fraai gelegen banen van Nederland.
Het was ons een vreugd' daar te zijn.
Om die hele ondefinieerbare sfeer, die
aan tenniswedstrijden annex is. Dat
treft men nergens anders.
Dat alles om vier meisjes, die twee
weken tennis van het hoogste plan
achter de rug hebben en die hier een
exhibitie willen komen geven. Hetgeen
voor de tennisbond een hele voldoening
moet zijn geweest: volle tribunes met
liefhebbers uit waarlijk alle delen van
het land. Wij zagen bekenden uit Ven-
lo, Eindhoven, zowel als uit Groningen
en Alkmaar en niet te vergeten uit het
Gooi, Amsterdam, Utrecht en Den Haag.
Bij bosjes om zo te zeggen.
Om vier meisjes, die wat vreemd
binnenschuifelden en met voorzichtige
voeten het gravel betraden. Eerst Shir-
ly Fry en Julie Sampson voor een en
kelspel. Dat was in een zucht afgelo
pen, want Fry had veel eerder vat op
die anders springende bal zagen wij
het goed dan waren het Dunlops tegen
Slazengers op Wimbledon, hetgeen wij
niet begrepen en voordat Sampson,
die vooral op haar backhand chronisch
miste, wist wat er gebeurde, had zij
met 6—1 en 63 verloren.
Wij waren met z'n allen uiteraard
het meest gespitst op de „revanche van
Wimbledon" tussen Doris Hart en Mau
reen Connolly. De geweldige ervaring
van deze speelsters bleek alras uit het
feit, dat het gravel haar niets deed
Dat was direct tennis van de allerbes
te soort. Eerste set voor Connolly met
63, hoewel Hart zeker.niet haar min
dere was. Zij zocht voor ons gevoel te
veel de prachtige, vrijgeslagen back
hand van Maureen.
In de tweede set kreeg Doris Hart
„het ineens door". Zij gaf meer slice
aan haar ballen, zij nam de vaart weg
en ontregelde, langzamerhand het spel
van little Mo. En dat deed ze zo gra
cieus, zo onbeschrijfelijk vriendelijk,
dat die 6—4 eigenlijk een te geringe
beloning was.
Maar Hart ging verder met af en to=
wonderbaarlijk fijn spel: schitterende
dropshots, diepe slagen in de hoeken
dodelijke volleyes en een sterke, kei
harde service. Mo kwam achter en bleef
achter, wat zij eraan deed. Zij was de
touch kwijt en Hart gaf haar de kans
niet haar regelmaat te herkrijgen.
Zo werd het 5—3 voor Doris Hart Er
was hier geen sprake meer van een
exhibitie. Dit was al spelende een vol
ledige wedstrijd geworden! Dat voelden
all< a.
Op die 53 een wonderlijk geval.
Doris Hart had matchpoint. Zjj veegde
een backhand zo hard, zo kristalzuivcr
cross in het veld van Conolly, dat deze
tevergeefs dook en tegelijk naar voren
nep om Doris Hart met haar revanche
geluk te wensen. Maar de lincsman
gaf deze bal uit! Een scheidsrechterlijke
beslissing is altijd onmogelijk moeilijk
te beoordelen, omdat de toeschouwer
op de tribune het spel onder een ande
re hoek ziet.
Het spel ging verder na 5—4. Op die
stand joeg Connolly een se! erende
drive naar de backhandhoek. Hart
vleide haar racket er tegen aan en gaf
IZ dBrn0Pf0t af'.dif--- - de netband
viel en daarna het punt scoorde Het
was het winnende punt'
Deze meisjes hebben zich van een
bijzonder sportieve kant laten zien Er
stond hier in Noordwijk niets op'het
spel en toch werd dit tennis een spel
van wereldklasse. n P
De dubbel was van eenzelfde allure:
din e ,s,peclsters aan het net en
dan maar volleren en smashen Volko
men adembenemend. Met Hart en Fry
hoe kon het anders als het best
sluitende paar (6-4; 6—4).
En wij dachten: waar zijn wü in
Europa eigenlijk, indien dit damessuel
de mogelijkheden behoort?
Om niet te vergeten, deze middag!
lijk overschot van Joris van den Bergh,
één van de grootste figuren welke de
Nederlandse sportjournalistiek heeft
voort gebracht, ter aarde besteld Tal
rijke persoonlijkheden uit de Nedei-
landse sportwereld en vele collegae
waren naar de begraafplaats „Nieuw
Evk en Duynen" gekomen om de over
ledene een laatste groet te brengen.
Onder meer waren aanwezig de heren
ir H F. Hopster en L. Bruut, resp.
voorzitter en secetaris-penmngmeester
van de KNVB, de oud KNVB-voorzitter
K J J Lotsy, de waarnemend voor
zitter van de KNWU, J. D. Viruly en
de leden van de sportcommissie van
de Wielerunie, J. Stol en M. Koot. Een
schat van bloemen dekte de baar. z.0
was er o.a. een grote krans van de ren
ners, leiders en journalisten in de Tour
de France. Namens de Nederlandse
Sportpers werd in de aula door de heer
H. Meerum Tcrwogt gesproken. Even
als de andere sprekers schetste hij de
grote verdiensten van de ontslapene
voor de Nederlandse journalistiek en
de Nederlandse sportbeweging. Meerum
Terwogt besloot met de woorden: „Hij
was een geniaal mens, een journalist
van groot formaat en een leermeester
voor de jongeren".
Anneliese Claussner, UUa Jurewitz,
Christa Seeliger en Alice Karger, die
Oost-Duitsland vertegenwoordigden, zijn
er bij de Poolse studenten athletiek
kampioenschappen te Krakau in ge
slaagd het wereldrecord op de 4 x 200
meter etafettn dames te verbeteren.
Zij noteerden 1 min. 39.5 sec. Het
oude record werd met 1 min. 39.7 sec.
gezamenlijk gehouden door een Russi
sche ploeg (Pojana, 28 September '51)
meter in de beste wereld seizoentijd
14 September 1952).
Milton Campbell, een negentienjarige
knaap, heeft te Plainfied het tienkamp
kampioenschap van de yer. Staten op
zijn naam gebracht. Hij liep de 100 me
ter in 10.5 sec., zegevierde bij het ko
gelstoten met 14.14 meter, sprong 1.82
meter hoog en legde de 400 meter af in
49.3 sec. In totaal verzamelde Milton
7235 punten. Het wereldrecord staat
met 7887 punten op naam van Bob
Mathias. Op de tweede plaats eindigde
Bob Richards met 6456 punten.
Van onze sportredacteur)
OP HET VOOR WIELRENNERS uitermate zware circuit van
Zandvoort zijn gistermorgen bijna driehonderd eerzuchtige amateurs
van start gegaan, allen bezield met slechts één gedachte: Hoe krijg ik
de titel van Nederlands kampioen op de weg in mijn bezit. Bij het
ingaan van de laatste ronde waren er echter nog maar 21 van overgeble
ven en slechts negen van die moedige knapen hadden toen nog een
reële kans. In de kopgroep zat echter een man die zich het rood-wit-
blauwe maillot reeds had beloofd. Dat was Cantineau, zonder enige
twijfel de sterkste sprinter. De insiders, die, toen het groepje vluchte
lingen op de top van de Hunzerug zichtbaar werd, bij de finish
samenklitten, waren dezelfde mening toegedaan. Cantineau zou straks
handen mogen schudden en een ereronde rijden. In die mening werd
men nog versterkt toen Van der Zandc uit Halsteren, een naamgenoot
van Neerlands sterkste lange afstandloper, bij het uitkomen van de
1 arzan bocht op kop lag én Cantineau in een voortreffelijke derde
positie zat. Verder dan een ticeede plaats heeft de favoriet voor de
titel het echter niet kunnen brengen. Hij en allen die deze strijd hadden
aanschouicd, hadden namelijk buiten de waard, in casu de rouleur
Paymans gerekend. Deze man uit het Zuiden had een formidabele
gearing gezet en met enkele machtige pedaallrappen gleed hij langs
al zijn concurrenten om, zij het dan ook met zeer minimaal verschil,
als eerste over de streep te snellen.
vechten". Deze menihg van een van
die vele gedesillusioneerden werd door
tal van renners ondersteund en waar
lijk niet alleen door renners die in
het Limburgse thuis behoren.
Het laat zich begrijpen dat onder
dergelijke zeer zware omstandigheden
de kansen voor een interessante
krachtmeeting zeer gering waren. Het
wegkampioenschap 1953 is dan ook
in feite niets anders geworden dan
een afvalwedstrijd over 176 km. Geen
enkele maal is het een renner, die
door pech of andere omstandigheden
werd gelost, gelukt om zijn achter
stand weer ongedaan te maken. Een
ieder die terugviel, was kansloos en
ook dat heeft in de hand gewerkt dat
zeer weinig renners interesse hadden
in een bravourstukje. Natuurlijk zijn
er uitlooppogingen geweest, maar tot
wJ w°nne' Tl nog 45 km te 'Üden,
was het alles loos alarm. Pas op dat
moment toonden negen dapperen dat
de zeewind, het „trage" wegdek en
de man met de hamer niet bij alle
ml»?n 8a5 di«Selet1 hadden
geslagen. Van der Zande, Tonny Pe-
ztch nop d«S,fD3iJ0ngh (her'nnert u
zich nog de fraaie overwinning van
deze jongeman uit Made in de Ronde
Wolf k-° StöNederlandBoellaard.
Wolf, Konings, Cantineau en Paymans
hadden voldoende adem om hun voor
sprong met iedere ronde te vërgtX
Het Zuiden was in de kopgroep wei
Boenaard v,eArtege™oordigd. Alleen
fw ij(Amsterdam), Versluis
Waddinxveenen Tony Peters (Haar-
lem) hebben de eer van het Westen
wUaëëënrt«Verded'gen- In de el"d»Print
waren de renners uit het Zuiden ech
ter superieur. Paymans (Tilbare)
werd zoals gezegd winnaar, voor de
sprinter uit Breda Cantineau K»
PanseSonU'dBBre,3?,en Wolf Vlijm»
Pas op de vijfde plaats eindigde de
Amsterdammer Boellaard,
QE PECHDUIVEL heeft op het voor
auto- en motorraces ongeschikt
verklaarde circuit van Zandvoort, wel
op een bijzonder grove manier huis
gehouden. Er waren valpartijen, lek
ke banden en mankementen aan (te)
veel gebruikte derailleurs, om nog
maar te zwijgen van al die andere
voorvallen die een prognose voor een
wegwedstrijd altijd zeer ongewis ma
ken. Toch is het niet alleen daaraan
te wijten dat het aantal uitvallers zo
ongewoon hoog was. De oorzaak moet
gezocht worden in de meeste gevallen
bij die uitvallers zelf. Het wegdek
van het circuit van Zandvoort rijdt
nu eenmaal zwaar en zeker als dagen
achtereen de zon heeft geschenen. De
amateurs hadden daarmee rekening
moeten houden toen zij hun „verzet"
monteerden. Velen hebben dat niet
gedaan. Zij „zaten te zwaar", met het
gevolg dat zij op de helft van de 176
km lange course hun pedalen nau
welijks meer rond konden krijgen.
Bovendien telt het circuit enkele klei
ne heuvels, die echter met de regel
maat van een klok terugkeren en te
gen het einde van de course uitgroeien
tot cols waarmee straks de deelnemers
aan de Tour de France worden ge
plaagd. De KNWU heeft enkele jaren
geleden het wegkampioenschap van
Limburg naar Noord-Holland ver
plaatst omdat men van mening was
dat de Cauberg een te zware opgave
voor deze categorie was. In het ren
nerskwartier heeft men gisteren kun
nen horen wat de renners daar zelf
van denken. „Geef mij de Cauberg
maar. Daar kan je tenslotte nog tegen
op komen. Tegen de teermassa op
deze weg en die zeewind is niet te
Weg met onhandige llkdoomrlngen en ge-
raarltjke echeermesles. Een nieuw vloeibaar
middel, NOXACOKN, neemt de ptinwegl»
60 seconden. Eeltplekken en eksterogen ver
schrompelen met wortel en al. Bevat gezui
verde wonderolie, jodium en het ptlnatlllend»
benzocalne. Een Hesje NOXACORN Anti
septisch Llkdoornmlddel van f. 1.36bespaart
U veel ellende.
(Advertentie, ing, Med.)
tier SI WV overhalen en
door enthousiaste roken.
die zeggen:
(Advertentie, Ing. Med.)
In deze kleurloze wedstrijd heeft
één renner geruime tijd de aandacht
op zich gevestigd. Het was de taaie
Van Steenselen, de enige uit het ach
tervolgende peloton die de moed had
om na de ontvluchting van de negen
renners een poging te ondernemen zijn
achterstand goed te maken. Ronden
lang heeft hij tussen de kopgroep en
de achtervolgers gehangen. Hij heeft
echter geen aansluiting kunnen krij
gen en moest zich met een tiende
plaats, op ongeveer duizend meter
achterstand, genoegen nemen.
De uitslag was: 1. Paymans (Til
burg) 4 uur 30 min. 10 sec.; 2. Canti
neau (Breda); 3. Konings (Breda); 4,
Wolf (Vlijmen); 5. Boellaard (Am
sterdam); 6. De Jongh (Made); 7,
Versluis (Waddinxveen); 8. Tonny
Peters (Haarlem); 9. Van der Zande
(Halsteren), allen in dezelfde tijd als
Paymans.
Cor Paymans uit Tilburg draait
m Zandvoort zijn ererondje, na
liet wielerkampioenschap voor
amateurs te hebben gewonnen.