Onze Kinderkrant ONS HOEKJE Het verscheurde briefje WAT DE POST BRACHT WEK DE GAL IN UW LEVER OP Buitenkansje Om het geluk van Peter Kosteloze vacantie voor kinderen uit rampgebied BOEKEN BULLETIN 'n Praktijk in proza Welk muziekinstrument? Pim, PamPom en de wonderlamp POTVIS aangespoeld op Texel door Kit tg Lessels Luister eens naar: Radioprogramma Beste kinderen, Zo langzamerhand hebben jullie allen bijna of helemaal vacantie. Ik hoop, dat er veel mooie rappor ten en weinig zittenblijvers zijn. De neven en nichten die met hun eijfers minder gelukkig waren moeten maar eraan denken, dat alles het komend schooljaar veel heter zal gaan en dat is toch ook wel erg prettig. De puzzle van de tramlijnen heeft jullie heel wat hoofdbrekens gekost. Nu, mij ook. Deze week doen we het wat minder ingewik keld. De stukken van het ver- scheurde briefje passen jullie na tuurlijk in een ommezientje aan elkaar en ook het muziekinstru ment zal door de groteren onder jullie wel vlug opgespoord worden. Verder kunnen jullie lezen hoe het avontuur van Joop Verbeek af loopt. Mies de Muis is weer even dom als altijd. O, o, wat heeft ze toch een pech! Wie zin heeft kan ook ditmaal weer een briefje schrijven aan Tante Paulien, Bureau van dit blad. Tot de volgende week! Job was lid van ..De Witte Veer". Ja, zo hadden tien jongens uit de zesde klas hun clubje genoemd. Ze gingen veel met elkaar op stap en deden dan al lemaal een witte veer in hun haar. Nu ontving Job geregeld briefjes van zijn opper hoofd. Daarin stond dan wat ze de volgende vrije mid dag zouden gaan doen, maar... nu was er iets ge beurd. Job kon namelijk nergens meer het laatste briefje vinden. Hij wist nog wel, dat ze vanmiddag bij elkaar zouden komen maar waar en hoe laat?.... hij was het glad vergeten. Job zocht alles na, maar tevergeefs. Ten einde raad liep hij naar zijn moe der. Eerst kon ze Job niet helpen, maar ineens zei ze: „Wacht eens..,, er lag gisteren een hoop papiertjes in je kamer.... misschien was 't daar wel bijmaar ik heb ze verscheurd en in de prullenmand gegooid!" Job wist genoeg, hij rende naar zijn kamertje, haalde de hele prullenmand leeg en.... ja hoor, daar vond hij al een klein stukje van het verloren brief je. Froukje Dekker uit Alkmaar stuurde een mooie tekening van een kersen koopman, een goede oplossing van bei de raadsels en een lange brief. Reus achtig, dat je nu al 81 bent. Niet jaar, maar pond, natuurlijk!! Jammer, dat je nog niet met het schoolreisje mee mag. Knap, dat je al met drie ballen kunt kaatsen. Wat is dat moeilijk hè? Ik ben al erg trots, dat ik het zo goed met twee kan. Je groeten aan de neven en nichten breng ik hierbij over. Marjan Teunis uit Alkmaar heeft een bijzonder fleurige inzending ge maakt. Je hebt alle meubels uit de huiskamer goed opgedolven, hoor! Krijg ik nog eens weer zo'n mooie brief van je? Nellie Schutte uit Alkmaar schreef een enorm gezellig epistel. Jij gaat dus in de vacantie zeilen. Mag je de fokke schoot al houden? En slapen in een tent Wat heerlijk! Als ik het goed heb begrepen heb je, al» je, dit leest, net het schoolreisje achter de rug en is de vacantie begonnen. Bedankt voor het mooie versje en de tekening. Je hebt alle meubels uit de huiskamer gevon den, hoor! Gaat het goed met Grijseke? Mooi zeilweer en behouden vaart ge wenst door je Tante Paulien. Dag Nellie! Klaas Poeze uit Lutjebroek heeft vermoedelijk de vorige week zijn kaart wat laat gepost. Van hem ontving ik een goede oplossing van de puzzle van de voorlaatste keer. Fijn. dat het school reisje je zo bevallen is. In het Mui- derslot heb je zeker wel je ogen uit gekeken. hè? Was de slootvoogd die dag thuis? En dan verder nog naar Aalsmeer. Tjonge, tjonge, wat een dag! Van Geertje Meijer uit Zwaag ont- ving ik een beeld van een #ljaart uit Marken. Wat enig! Hartelyk dank, Geertje! Nellie van Leijen uit Obdam stuurde twee goede oplossingen van raadsels, wat ik erg knap vind. Fiin, dat je va ders verjaardag gezellig is geweest. Hoe oud is Elsje nu? Ja. hoor, ik zwem als een vis. Misschien komen we elkaar nog wel eens tegen in het zwembad, maar dan zullen we elkaar vast niet herkennen- Of denk jij van wel. Gonny Houter uit Hoorn heeft het raadsel van de meubels goed opgelost Dat je met het andere geen raad wist kan ik me levendig voorstellen, het was ook erg moeiliik. Wat heb 111 ge boft zeg. met dat kamperen in Schoort Vind je het er ook zo ongelooflijk mooi? Je hebt het zeker erg setroffen met het weer. want je schnrft dat er lekker bruingebrand bent. En dan ook nog naar de Braderie in Alkmaar! Ben je ook nog door Bergen gekomen. Ik kan me indenken, dat je Hetty nu wel erg mist. Hoe is het Woensdag ge gaan? Ik ben zeer benieuwd naar de uitslag. Feliciteer je moeder binnenkort maar van mij. Je boodschap aan Hetty volgt hier. „Hetty veel plezier in Schoorl. van Gonnie". En numaarh°. pen. dat Hetty deze regeltjes leest! Van Wiesje van Schaik ontving ik twee goede oplossingen en een lange 1 rlef. Nee, dat van Hoorn heb je met goed geraden. Je moet meer de Aik- maarse kant opgaan. Vandaag kun je het slot van het verhaaltje lezen. Zo n vervolgverhaal is niets gedaan, h<^ Net als het spannend wordt breekt het af en dan moet je een week lang je nieuwsgierigheid bedwingen. Ben 3 al op de kermis geweest? Je cijfers moet je me te zijner tijd maar eens schrijven. Ik ben erg benieuwd! En <'an naar Texel. Heerlijk 1 Zo" je d - schrijverij tot 17 November volhou den? Dan mogen we die dagwelgaan vieren! Cilientje en Manetje Briars uit Amsterdam stuurden ook twee goede oplossingen. Keurig! Zie zo, ik weet nu tenminste wat een vacantie- s.hool is. Het lijkt me enig. Zwem men jullie al goed? Of hangen jullie nog aan de hengel? Tot de volgende keer, trouwe nichtenVan Corr Lampers kreeg ik een lange briel met een uitvoerig verslag van bet school reisje; van haar broertje Jackie ee leuke tekening. Dank jullie wel, hoor 1 Nu, dat schoolreisje was lang n et mis. Wat hebben jullie veel gezien! Pano rama Mesdag in Den Haag, de havens van Rotterdam, de Maastunnel, d dierentuin Blijdorp en het Handelsge bouw. Dat zijn heel wat. nieuwe in drukken op één dag. Ik kan me voor stellen, dat iedereen moe maar vol daan weer thuis kwam. Was het leuk op de kermis? Die rups gaat hard, hè? Is er op school niemand, die zilver papier inzamelt? Ga dat nog eens even na eer je het mij stuurt. Het verzen den is nJ. een beetje ingewikkeld. De groeten aan Jackie! Annie Paarlberg uit Warmenhuizen heeft haar brief met gezellige kleur tjes versierd. Je oplossing van het huis kamerraadsel is goed, hoor! Met het an dere wist je zeker geen weg, hè? Je vond het dus leuk, dat je naam in de krant stond. Je hebt gelijk, dat je het knipseltje bewaart! Fijn, dat je in Alk maar gaat logeren, zeg! Het is een mooie stad. Houd jij heus niet van chocoladeijs? Wel van het ijs, maar niet van de chocolade. Nu, gelukkig zijn er ook gewone ijsjes te koop. En die zijn zo lekker! Hmmmm. OPLOSSINGEN RAADSELS 3 JULI 1. Klok, boekenkast, piano, schemer lamp. 2. Emmy en Truus stappen op lijn vier, bij D stappen ze over op lijn 1. Van deze puzzle zijn nog meer oplos singen mogelijk. Spoedig had hij zes stukjes gevonden. Hij ging aan tafel zitten en probeerde het briefje weer aan elkaar te leggen. Hierboven liggen de verschillende stukjes papier. Probeer ook maar eens daar een briefje van te maken dan we ten jullie meteen wanneer en hoe laat Job bij „De Witte Veer" moest zijn. Hieronder volgen negen woorden van acht letters. Ieder woord is ver deeld in twee lettergrepen en iedere lettergreep heeft vier letters. De eerste lettergreep van ieder woord is goed, maar het tweede ge deelte past er niet bij zoals jullie zien. Kunnen jullie de lettergrepen weer bij elkaar vinden? Als het goed gedaan wordt dan vormen de eerste letters van de tweede lettergrepen de naam van een muziekinstrument. Opgave: MOLS-NAAM GRIJS-RAND HOED-COOP HOOG-INKT HOOG-HOOP VOOR-AARD DRUK-OVEN BIOS-AARD VALS-MOED U xnlt morgen» „kiplekker" alt bed springen. Elke dag moet uw lever een liter gal ln uw Ingewanden doen stromen, andera verteert uw voedsel niet, het bederft. U raakt verstopt, wordt humeurig en loom. Neem de plantaardige CARTER'S LEVER PILLETJES om die liter gal op te wekken en uw spijsvertering en »toel- gang op natuurltjke wijze te regelen. Een plantaardig zacht middel, onovertroffen om de gaTte dden stromen. Eist Carter s Leverpilletje» (Advertentie. Ing. Med.i De vorige week hebben jullie kun nen lezen hoe Joop Verbeek op het station in gesprek kwam met een vriendelijke reizigster en uitgenodigd om bij haar in de coupé te komen zitten. Joop wist niet wat hem overkwam. Zijn hart bonsde, toen hij door de treingang liep en even later liet hij zich in de zachte kussens zakken, te genover de vriendelijke dame. Met open mond keek hij om zich heen. Het glimmende bagage-net, de buitenlandse foto's aan de kant, de asbakjes en het opklapbare tafeltje, de knopjes voor het licht.„Ik woon in Frankrijk, in Parijs!", sprak de dame nu. „We vertrekken over een kwar tier en komen dan over acht uur in de Lichtstad aan!" Ddan komt U dwars door Holland en België, dan komt U ook langs Rotterdam cn Antwerpen en Brussel..!", Joop raakte weer vol vuur. De dame had plezier in hem. „Ik mag je wel!" lachte ze. „Mijn jongen is ook altijd zo geest driftig. Hij is in Holland op school, weet je. En nu het vacantie is kom ik hem halen. Kijk, daar komt hij aan.... nee, nee.blijf maar zitten jongen, dan kunnen we met z'n drieën nog wat praten!'' Even later stapte een jongen de coupé in. „Dag moeder!", lachte hij, „zijn koffertje in het net mikkend. „Fijn, we gaan weer naar huis hè „Ja, jongen-" laohte zijn moeder, „maar je moet eerst even kennis maken." De beide jongens keken elkaar aan, „Jean du Bois", zei de een, „Joop Ver beek", zei de ander. „Wie ben jij, ik ken je niet", vervolgde Jean aan wie duidelijk te horen was dat hij beter Frans dan Hollands sprak. Mevrouw du Bois legde haar zoon tje alles uit en spoedig werden de jongens dikke vrienden. „Waarom ga je niet mee naar Frankrijk", riep Jean toen de conducteur de portieren be gon dicht te doen. „Jij hebt toch zeker ook vacantie!" „Joop kon zijn oren niet geloven. „Maar., maar", hakkelde hij „d.dat kan nietmijn moeder weet van niets en zonder medeweten van mijn ouders mag ik zoiets niet doen., ik heb niets bij memaar oh, wat zou ik graag willen.... je maakt zeker een grapje Jean?" „Je mag van mij best mee hoor", sprak mevrouw du Bois nu. „Maar mag het ook van je moeder?" Joop wist niet meer wat hij zeggen moest, maar mevrouw wist van aanpakken. „Kom jongens", zei ze haar koffer weer uit het net trekkend. „De volgende trein gaat over twee uur, misschien kunnen we alles nog voor elkaar krijgen." Even later stoven ze met z'n drieën naar Joop's woning. Moeder Verbeek keek eerst wel wat vreemd, maar had toch binnen 't half uur alles voor Joop zijn vacantie klaar. Er volgde een har telijk afscheid en even later snelde de taxi alweer naar het douane-kan toor voor een grenspas voor Joop. Alles ging even vlot en toen de vol gende trein naar Parijs het, station uit gleed zaten daarin Mevrouw én' Jean du Bois en.. Joop Verbeek die nóg niet wist of hij waakte of droomde.... 63. De volgende dag moesten Pim, Pam en Pom weer naar school en wer den zoals altijd hartelijk door Moeder nagewuifd. „Doe naar goed je best hoor", riep ze haar jongens na en toen Pim nog even terug kwam, fluisterde ze haar oudste in het oor. „Denk er om, dat je vandaag voor meester de tafel van zes opzegt. Je kent hem nu goed, dus je behoeft niet bang te zijn". „Dag Moe en nog wel bedankt voor de fluit", antwoordde Pim en rende toen zijn broertjes achterna. Moeder ging weer naar binnen en terwijl ze de kamer opruimde, ging haar blik weer naar Het koperen lampje, dat ze op de schoor steenmantel had gezet. „Wat een raar idee, om zoiets aan een kind te ge ven", zei ze tot zichzelf. „Maar ik ben er wel blij mee. Ofschoon ik niet be grijp, dat dit lampje uit het paleis van een prins komt, een.... hoe heette-ie ook weer? Oh ja een emir. Ik zou den ken, dat die prinsen wel mooiere dingen in hun paleis hadden staan! Moet je zien, dat ding is in jaren niet gepoetst. Die emir heeft zeker ook geen heldere vrouw gehad, als je het mij vraagt. In ieder geval wil ik dat ding niet zo op niiin schoorsteen hebben staan!" Tege lijkertijd liep ze naar de keuken om haar poetsmandje te gaan halen. ZELFWERKEND WASMIDDEL bevat Optisch wit «V. ZEEPFABA „HE! KUVER8UD" HAARLEM (Advertentie. Ing. Med.) In samenwerking met de afdeling Vorming buiten Schoolverband van het ministerie van O., K. en W. heeft de Nederlandse jeugdgemeenschap vacan- tiemogelijkheden georganiseerd voor jeugdigen uit de rampgebieden. Dank zij de financiële steun van het natio nale rampenfonds kunnen 3000 kinde ren worden opgenomen in kampen die speciaal voor hen zijn opgezet, met inschakeling van de stichting vacantie- kampen voor lagere schooljeugd. Daar naast zullen vermoedelijk 1000 jongens en meisjes kunnen deelnemen aan kampen van de verschillende jeugd organisaties Op het Texelse strand bij paal 7 is een potvis aangespoeld van 15 meter lengte. Het dier, dat ongeveer 30 ton weegt, verkeert in verregaande staat van ontbinding. De conservator van het Texelse inu- seum zal het dier ontleden. Miesje gaat wat kleren maken En ze koopt daarom wat stof. „Daar maak ik een nachtjapon van. Heel gauw klaar zeg, wat een bof!" Miesje gaat pardoes aan 't knippen, Maar daar komt niets van terecht En de stukken die nog resten, Zijn haast geen van allen recht. „Dan maak ik een simpel jurkje Van de stukken die er zijn....!" Miesje gaat weer aan 't werken, Want je krijgt haar niet gauw klein. „Zo", zegt ze na een half uurtje. „Het wordt tijd dat ik het pas", Maar als ze zichzelf ziet staan Dan roept ze. „Ik lijk wel een pias!" Voor een nieuw en aardig jurkje Was de stof nu veel te kort. Er ging niets anders uit meer, Dan een kleine huishoudschort. i Advertentie. Ing. Med.) 52) „Hij was zo vreselijk moe die nacht" fluisterde zij in haar verontschuldigend medelijden met hem, „hij kon niet meer en raakte in de war: hoe kan men hem de schuld geven? Maar", voegde zij eraan toe, met alle opge kropte smart van die nacht, ,,'t was een noodlottige vergissing voor een dokter om te begaan, net zo noodlottig voor hem als voor die dode vrouw. En we staarden elkaar aan en 't leek wel alsof ik 't bloed voelde wegvloeien uit zijn hart en ik vroeg maar steeds: „Wat moeten we doen, Max?" Zij sidderde toen zij zich dat ont stellende ogenblik herinnerde, toen Leon, die geschokt door wat hij ge daan had en met in zijn hele wezen een paniek als een monster, waarvan de grijparmen zich naar alle kanten uitstrekten, tot het uiterste gedreven werd en de morele dwaasheid beging van zijn vergissing te willen verber gen: „Hij zei mij", vervolgde zij, „dat er maar één ding te doen was: l.'j moest verklaren, dat de dood het ge volg van natuurlijke oorzaken was". Toen herhaalde zij zijn woorden die, voor haar. onvergr" 'ijk waren: „Zij had toch niet langer meer te leven zei hij zes maanden, een jaar op z'n meest. Ik heb met mijn vergissing niet anders gedaan, José - indien er een vergissing was dan haar maanden van lijden te besparen. Zie je", vervolgde zij op zulk een simpele wijze en met zoveel geloof, dat het je overtuigde, „de vergissing, die hij maakte, was niet wreed. Maar indien hij de waarheid verteld had, zou hem dat tot de bedelstaf gebracht hebben en zou alle bekwaamheid van zijn mooie handen verloren zijn - weest. En hij had nog zoveel meer levens te genezen en te -redden, is het niet?" ..José wachtte een ogenblik en ver volgde toen „Ik voelde mij daarop weer hele maal kalm. Ik zei: „Niemand zal het weten, Max, niemand.... niemand.... En toen was er iets dat mij deed om keren om naar Peatrice Penda te kij ken en ik geloof, dat mijn hart stil stond. Haar ogen waren openzij was bij kennis; zij had alles gehoord wat wij gezegd hadden". Haar blik richtte zich op Lynne. Haar stem veranderde en werd hard. „Haar gezicht was doodsbleek; zij was mooi, net als een witte lelie, die geknakt is. Zij zag er zo vriendelijk uit, dat wij eigenlijk niet bang voor haar waren. Toen zij sprak, was haar stem zo zacht, dat wij ons moesten bukken om die te horen. Zij zei tegen ons: „Ik heb medelijden met de dame hiernaast, maar ik heb nog meer me delijden met u beiden". Toen begre pen wij, dat zij ons geheim zou bewa ren en Max bedankte haar en er wa ren tranen in zijn ogen. Toen vroeg zij hem of zij ooit nog zou kunnen dansen en hij zei ja, over enige tijd, en zij sloot haar ogen. Dat was alles. Wij voelden ons veilig; en later was niemand verwonderd dat mevrouw Soarine plotseling gestorven was; er werd niets vermoed. Elke dag voelden wij ons veiliger en veiliger.totdat Beatrice terug ging naar de Casa Gar- ron en ontdekte welke winst zij uit haar ongeluk kon maken". Zij hield op, boog haar hoofd en voegde eraan toe: „Ik weet het alles door Maxhij zag wat er gebeurde; hij zag alles. En het maakte hem woedend, ver volgde hem, vernederde hem, maakte hem oud en gemelijk en als een vreemde voor zichzelf. Maar indien hij haar verraden had, zou zij hem verraden hebben. Ik geloof, dat zijn ziel sterven zou, indien men hem het recht ontnam van chirurg te zijn Want zijn werk is zijn levenzelfs ik kom in de tweede plaats, zoals ik ook moet". Zij sprak bescheiden, zonder te kla gen. Zij had de onschatbare gave van waardebepaling. Zij zag het werk van Max Leon als een grote en bezielende roeping en haarzelf als de tedere ach tergrond in een leven, gewijd aan de mensheid. Zij was de stille gloed in het huis van zijn toekomst; en wan neer hij moe of wanneer hij vrolijk was, wanneer hij verslagen was door een mislukking of straalde over een succes, wanneer hij een hartstochte lijke geestesvervoering nodig had of verlangend was naar rust, zou hij steeds naar haar voortdurende warmte terugkomen en zij zou tevreden zijn. Lynne keek naar haar, zich verwon derend over zulk een niets eisende devotie. Toen zei zij één zin uit 't re laas, die langzaam herhalend: „Indien hij haar verraden had, zou zij hem hebben verraden: dus Beatrice Penda rekent ook morele chantage onder haar daden? Hoe echt iets voor haar! Zij houdt dokter Leon in een staat van helse spanning de hemel weet 't, José, 't staat in zijn ogen te lezen." Ja, voort durend in zijn ogen; en nu was de oor zaak heel duidelijk, verbazingwekkend duidelijk. Dit dus, was de geschiedenis van José en Leon. Die was bezoedeld, omdat Beatrice Penda die bezoedeld had: een chirurg was gedwongen een medeplich tige te worden in haar bouwwerk van bedrog en een kleine Spaanse bosnimf was veranderd in dit zielsbedroefde wezentje want Max kon haar niet huwen, zolang deze angst en schuld zijc leven verduisterden. (Wordt vervolgd) Tjebbo Franken: ZJitg. „West' Friesland", Hoorn, 5.90 geb. De Uitgeversmaatschappij „West- Friesland" bezorgde ons de laatste doktersroman. Helaas niet de beste, althans geen tweede „Citadel". Deze roman lijkt hinderlijk veel op een herschreven dagboek, dat in de regel, evenals het foto-album alleen voor goede vrienden en familieleden de moeite van het lezen en bekijken waard is. De Haarlemse arts Franken, vertelt hier in een matig proza ovef zijn praktijk, waarbij hij vooral aan dacht schenkt aan het privé-leven van een huisdokter. Dit had de sterkste zijde van dit boek, dat is opgedragen aan alle doktersvrouwen, moeten wor den. Jammer genoeg is het de zwakj ste. Het particuliere doktersleven bea perkt zich tot wat huiselijk gekra keel over de besteding van het nonoa rariiim eri bereikt „hoogtepunten", ia tamelijk flauwe dialogen tussen „vrouwtje" en „mannetje". Waag Tjebbo Franken voorvallen uit zijn praktijk vertelt, boeit het boek zeen Hier is ,,'n Praktijk in proza" wat ho ger gestemd. Het komt ons voor, dat de schrijvende arts zichzelf (hij vertelt tenslotte uit zijn eigen praktijk, hoe wel hij de derde persoon gebruikt) niet op zijn figuren heeft kunnen pro- jectere Uiterlijk is het boek een sieraad. „DE SCHOONHEID VAN HET GREGORIAANS", een program' ma van muziekwerken, die de eeuwen door hun vaak fascine rende melodiek hebben behou den. Beethoven heeft eens over het Gregoriaans gezegd: „Het zal mij nooit gegeven zijn, met slechts de beschikking over vijf noten, een zo rijke melodie te scheppen als het Kyrie Eleison is. Zaterdag16.30 over Hilver sum l). ZATERDAG 11 JULI HILVERSUM I, 402 m.: 7.00—24.00 KRO. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.1S Gym. 7.30 Koorzang. 7.45 Morgengebed en Liturgische kalender. 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.15 Gram. 9.00 Voor da hulsvrouw. 9.35 Gram. 10.05 Voor de kleu ters. 10.20 Gram. 10.25 Pontificale Hoog mis. 12.00 Angelus. 12.03 Symphonette- Orkest. 12.30 Land- en Tuinbouwmedede- lingen. 12.33 Lunchconcert. 12.55 Zonne wijzer. 13.00 Nieuws en Katholiek nieuws. 13.20 Lunchconcert. 14.00 Boekbespre king. 14.10 Metropole-Orkest. 14.40 Ama teursprogramma. 15.15 Kroniek v. let teren en kunsten. 15.55 Piano en orgel. 18,20 „De Vliegende Hollander", causerie. 16.30 De schoonheid van het Gregoriaans. 17.00 Voor de kinderen. 18.00 Gram. 18.15 Journalistiek weekoverzicht. 18-25 Lichte muziek. 18.40 Regeringsuitzending: Zoek licht op de Westerse Defensie". 19.00 Nieuws. 19.10 Gram. 19.20 Parlementair overzicht. 19.30 Gram. 20.05 De gewone man. 20.30 „Lichtbaken", causerie. 20.50 Ronde van Frankrijk. 21.00 Amusements muziek. 21.35 Actualiteiten. 21.45 Proma- nade-Orkest en solisten. 22.30 Wij luiden de Zondag inl 23.00 Nieuws. 23.15 Nieuws ln Esperanto. 23.22—24.00 Gram.muziek, HILVERSUM II, 298 m.: 7.00 VARA, 10.00 VPRO, 10.20 VARA, 19.30 VPRO, 20.00—24.00 VARA. 7-00 Nieuws. 7.13 Gram. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.55 Voor de vrouw. 9-00 Gym. 9.10 Gram. (Om 9.35 Waterstanden.) 10.00 „Tijdelijk uitgescha keld". causerie. 10.05 Morgenwijding. 10.20 Voor de arbeiders in de continu-bedrij- ven. 11.35 Viool-trio. 12.00 Gram. 12-30 Land- en Tuinbouwmededelingen. 12.33 Gram. 13.00 Nieuws. 13.15 Dansmuziek,1 13-50 Weekjournaal. 14.20 Filmprogramma, 14.50 Huismuziek. 15.10 Amateurspro gramma. 15.40 Boekbespreking. 16.00 Kamerorkest en solist. 16.45 Sportpraatje. 17.00 Gram. 17-30 Voor de Jeugd. 18.00 Nieuws en commentaar. 18.20 Gram. 19.00 Artistieke Staalkaart. 19 30 „Passepar- tout", causerie. 19.40 „Het Oude Testa ment in deze tijd", causerie. 19.55 „Deza week", causerie. 20.00 Nieuws. 20.05 Gra- mofoonmuziek. 20.15 „The Geisha", ope rette. 21.25 Socialistisch commentaar, ÏJ.40 Pianoconcert. 22.05 „Dodenhuis", hoorspel. 22.35 Muziek van het zuiden. 23.00 Nieuws. 23.15—24.00 Gram.muziak.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1953 | | pagina 5