In Hammam Meskoutine borrelt water
96 graden uit de grond
van
7 zu;d«";an de havenstad Bóne. Op een klein plateautje zitten twee gaten in de
Madame Lupescu in beklaagdenbank
Michael klaagt zijn stiefmoeder aan
Gekleurde waterval een der
verrassingen van Algerië
Kunst voor een schepel graan
Wat Allah bouwde
wijkt niet
Uit de achtertuin van Oom Sam
Tussen Middellandse Zee en Sahara (5 en slot)
Vermogen op wielen
Dagelijks terugkerende
verschrikking verdwijnt
Afwas thans kinderspel
Ter overdenking
Wapenstilstand
ZATERDAG 1 AUGUSTUS '»»8
an onze touristische medewerker)
MEN KAN EEN MAAND, een iaar in Altf.rïs jj
i Veirawlnirnn T i i- <->ene ronddolen en er steeds weer nieuwe verrassingen
vinden. tiiassingen, die, als men ze hier zou kunnen GDninton l i j j 1
i n*;; j. i runnen genieten, trekpleisters zouden worden voor dui-
Zen" V nd df. 7?.fC ZC V?fk ?iet een« in een VW-gids; daar bent ge alleen met uw Al-
«e"J I te f J<:' t0®.ya '6 kent- ^n van die verrassingen is Hammam Meskoutine, een
gehucht dal, waar de spoorlijn Algiers-Tunis loopt, maar dat voor het overige een dal is als alle
7 "Ij?" bovenkant van een emmer. En in die gaten borrelt en kookt het water;
V 3 Tt 7 7.1 7"' g'Ten 3|ger '1Ct kookPunL heetste natuurlijke water, dat op aarde
vore gevon en. en mu waarc ig, maar tegelijk angstwekkend geval, zo'n ziedende bron. De stoom
uit u 'Vit de„broeksPijPen en onder de rokken en het ruikt er naar sulfer als was de
i em a nj inge< n. „iet waar ge uw voeten zet, want elke misstap kan een paar gekookte onder-
anen e e enen. .en c e \an bet water loopt naar een sanatorium voor rheumapatienten in de nabij-
ck e re want er lone t per dag 50.000 kubieke meter omhoog! zoekt vrijelijk haar weg
o\er te eemai ïtige gron naar de rand van het plateau, waar het als een waterval omlaag kabbelt.
HET IS EEN van de
merkwaardigste watervallen
ter wereld, omdat het een
veelkleurige en een ver-
Iteende is. Het hete water
vormt namelijk op de rot
sen een soort ketelsteen, die
alle kleuren aanneemt,
doordat de kalk uit het wa
ter wit neerslaat", het ijzer
geel en bruin, het koper
groen en weer andere be
standdelen blauwig. En
steeds weer verandert bet
beeld van de val, want de
bronnen borrelen al sinds
jaar en dag
De bronnen van Ham
man Meskoutine het zijn
er meer dan twee vragen
een bijzondere zorg, want
ook de brongaten koeken
steeds aan en wanneer men
die niet open houdt, groei
en ze uiteindelijk potdicht.
Dat gebeurde in het ver
leden: het bronwater wierp
een rand van ketelsteen op
rond het gat. Die rand
werd steeds hoger en nau
wer en tenslotte stond er
een grote kegel in het veld,
waarvan de „uitlaat" ver
stopt geraakte.
Er is een heel veld van
die kegels en de fantasie
rijke Arabieren hebben
daaraan de naam gegeven
van de (versteende) Arabi
sche bruiloft. De legende
zegt, dat een machtige en
rijke Arabier, Ali, geen
vrouw had kunnen vinden,
die het in schoonheid en
karakter kon winnen van
lijn zuster Ourida en uit
eindelijk besloot hij daar
om maar, dat zij zijn le
vensgezellin zou worden. De
Mohammedaanse priester,
de Maraboe, durfde niet te
weigeren, hoewel zijn gods
dienst een dergelijk huwe
lijk verbood. Op het mo-
De versteende en gekleurde waterval van
Hammam Meskoutine, ontstaan doordat op het
plateautje rechts water van 96 graden uit de
grond opborrelt.
ment dat het paar zou
worden ingezegend, greep
Allah in. De zon verdween
achter een zwarte wolk, de
grond rommelde en toen de
rust was weergekeerd, ble
ken bruidspaar, priester en
bruiloftsgasten te zijn ver
steend. En zo staan ze daar
nog, als kegels in het veld
waar de koeien vredig gra
zen en waar de Arabieren
traag voorthobbelen op hun
ezeltjes.
DIE STENEN KEGELS zijn dat
wisten de Romeinen en de Arabieren
niet. maar dat vertelde de moderne
geigenteller aan de Fransen zéér
radio-actief (vandaar de geneeskracht
van het water voor rheuma-patiën-
ten) en de snode Fransen besloten,
de steen ervan mee te nemen naar
Frankrijk en die te gebruiken voor
wetenschappelijke en medische doel
einden. Er kwam een uitgelezen ploeg
deskundigen uit Parijs, er werd dy
namiet gelegd bij de kegels, maar
hoe zwaar de lading ook werd ge
maakt, de conussen bleven staan. En
de Arabieren, die dit bedrijf op vei
lige afstand aanzagen, knikten elkaar
toe. Dót haddeh zij die Fransen van
te voren wel kunnen vertellen: Wat
Allah gebouwd heeft, wijkt niet voor
een paar blokjes dynamiet. Enfin: ze
staan er nog.
Het is niet de enige nederlaag, die
de Fransen in Hammam Meskoutine
hebben geleden, vertelde de dokter
van het sanatorium ons. Net voor de
oorlog, een vijftien jaar geleden
en een ieder hier zal borg willen
staan voor de waarheid van het ver
haal, zei hij kwam hier een Ma
raboe, een Moslim-priester en die
vroeg een kamer in het hotel. De ei
genaar, die geen Arabieren in zijn
etablissement wilde toelaten, zei, dat
hij er geen meer vrij had en wees de
Maraboe de deur. Die ging heen, doch
sprak tegelijk zijn vloek uit over
Hamman Meskoutine. Op dat moment
hielden de bronnen op met borrelen,
de heetwatergoten droogden op, de
Waterval dampte niet meer, de cen-
trale verwarming van het hotel
*fgetapt van de bronnen viel uit
en het sanatorium kreeg geen bad
meer. De hotelhouder draafde wat hij
hun de Maraboe achterna, maakte
*Un verontschuldigingen en bood hem
de mooiste kamer van z'jn hotel aan.
En zie prompt functionneerdc de
hele natuur weer.
Trek zulk een verhaal niet ln twij
fel, .wanneer ge ooit in Algerië mocht
komen, want dan komt ge 's avonds
héél laat op bed als gevolg van de
omstandige verhalen, die men u aan
de lopende band opdist. Verhalen van
de wonderbaarlijkste dingen, die men
met eigen ogen heeft aanschouwd,
doch waarvoor men met al zijn ken
nis nog geen verklaring heeft kunnen
vinden. Van Arabieren, die een tijd
lang zeer geconcentreerd in gebed
verzonken waren geweest en zich toen
met scherpe rapieren door de buik
staken, zó, dat de punten van de sa
bels aan de rugzijde weer te voor
schijn kwamen en van mensen, die
een hele poos in een laaiend vuur
dansten, zonder dat ze ook maar één
schroeiplekje of brandblaartje oplie
pen.
HAMMAN MESKOUTINE is slechts
één van die merkwaardige plaatsen
en één van de vele, waar wonde
ren gebeurd heten te zijn die A1-.
gerië tot een voor de toerist zo aan
trekkelijk land maken.
Warmwaterbronnen, die genees
krachtige eigenschappen bezitten,
vindt men verspreid over geheel
Noord-Afrika (de temperatuur is
doorgaans een 44 graden); druipsteen
grotten treft men er vele, niet zo uit
gestrekt als die van Han maar wel
mooier; men heeft er bergen tot
2500 meter, diepe kloven, hoogvlak
ten, die niet te be-ogen zijn, Romein
se steden, stranden om van te water
tanden, bossen zonder einde en
Arabieren met alles wat daarmee
annex is: de sfeer, de kleuren en geu
ren, de ezeltjes, kamelen en kudden,
die tezamen de charme van dit land
niet onaanzienlijk verhogen.
Die Arabieren zijn er trouwens tegelijk
oorzaak van, dat het toerisme in Algerië
"iet die omvang heelt bereikt, die hel qua
vacantieland zou moeten hebben. Het
kamperen bijvooi beeld is er niet in zwang,
omdat de Arabieren het onderscheid tus
sen het mijn en dijn niet altijd even dui
delijk schijnt te zijn. Men dicht hun ook
nog wel andere minder liefelijke eigen
schappen toe, maar waar pleegt men zulks
niet te doen, waar twee beschavingen naast
elkaar leven? Er zijn enkele kampeerplaat
sen, onder andere van de Air France, die
de toeristen in het heetst van de zomer
voor een koopje over de Middellandse Zee
brengt. Deze kampeerplaatsen zijn uiter
aard vertrouwd. En ook modern met stro
mend water,, al dateren die waterleidin
gen daar dan ook uit de Romeinse tijd,
zoals bij Herbillon.
Hotels zijn schaars, althans buiten de
grote steden; ze zijn daarenboven niet van
de klasse, die men in Europa kent en.
duur. In het departement ConStantine bij
voorbeeld, het oostelijk deel van Algerië,
variëren de prijzen der eenpersoonskamers
van 210 tot 980 francs, de tweepersoons
van 280 tot 1540 en men moet eigenlijk
wel een goéd hotel nemen, wil men van
enig comfort verzekerd zijn. Overigens is
het logeren in hotels de enige mogelijk
heid voor hen, die niet over vrienden of
relaties beschikken. Pensions is dit land
buiten de weinige badplaatsen en jeugd
herbergen nog niet rijk.
Een groter probleem nog dan de
hotels is het vervoer, want om Alge
rië te leren kennen en waarderen
moet men er op uit trekken en dan
soms honderden kilometers ver. De
kosten van trein en bus zijn vrij
hoog en daar komt bij, dat men deze
vervoermiddelen maar niet even kan
laten stoppen, wanneer men iets aar
digs ziet. En uiteraard liggen de mees
te bezienswaardigheden juist buiten
de grote routes.
(Va onze lourisliche medewerker)
DAT HET TOERISME in Algerië
nog maar weinig te betekenen heeft
is verklaarbaar: het is van Europa uit
niet zo eenvoudig en voor een paar
dubbeltjes te bereiken (hoewel: wie er
geen been in om vierde klas boot
te reizen tussen de Arabieren kan
voor minder dan honderd gulden van
Marseille naar Algiers of Hóne komen).
Maar dis Algerië eenmaal in trek zou
komendan zou men een u'ild-enthou-
siast toeristen-heer terug zien keren,
want toeristische „bedevaartplaatsen"
zijn er legio en van een totaal andere
aard dan hier in' Europa. Eén voor
beeld daarvan: Hamman Meskoutine,
dat de heetste bronnen van de aarde
heeft.
Edoch: wie ook maar één mogelijk
heid ziet om een vacantie in Algerië
door te brengen, doe het. Maar ga in
de Meimaand, als alles in kleur en
fleur is en het daar voor ons begrip
heerlijk zomer is. En geef de ogen de
kost; geniet van het grootse der na
tuur, maar vergeet het kleine niet: de
schat van bloemetjes, de dozijnen wa-
tervlugge, soms prachtig gekleurde
hagedissen om u heen en de „bou-
siers", de kevers, die handig (beter
gezegd: potig) een fraaie bal draaien
van wat paard en ezel op de weg ach
terlaten en die bal vliegensvlug met
hun achterpoten over de weg voort
duwen naar een rustige plek, waar ze
er eieren in gaan leggen.
Tussen die bedrijvige bousier en de
trage drommedaris, tussen het petie
terige wilde gladiooltje en de forse
wuivende palm, tussen het haveloze
Arabische herdertje en de doelbewus
te Franse ingenieurs en tussen het
glinsterende brokje kwarts en de trot
se, tweeduizend meter hoge Djebel
Bador liggen rijken van dieren, plan
ten, mensen en natuurschoon, waar
aan men niet verzadigd raakt. Nee,
vertel óns nimmer weer, dat Noord-
Afrika een droog, dor en oninteres
sant land zou zijn!
(Van onze correspondent te Lissabon)
JN DE komende weken zal in Lissabon het onvoor
stelbare geschieden, dat een koning de vrouw van zijn
vader als millioenen-dievegge voor de rechtbank
daagt. Ex-koning Michael van Roemenië beweert na
me/ijk niet meer of minder dan dat zijn beroemde
stiefmoeder, prinses Helena, in de wereld beter be
kend onder de naam Magda Lupescu, zijn erfdeel
en dat van zijn zoon, een vermogen van ettelijke mil-
lioenen aan aandelen en contant geld, verdonkere
maand zou hebben, Maar dat is nog niet alles, de
jon'gë monarch eist ook, dat de rechter de villa
MaresolZee-en-Zon de woonstede van de veel
besproken tweede vrouw van de overleden koning
pAROL had zijn vlucht indertijd op
lange termijn voorbereid en in alle
stilte een aantal goederenwagens met
de waardevolste schilderijen, gobelins
en kostbare antiquiteiten uit de ko
ninklijke paleizen laten volladen. Bo
vendien nam hij alle kleinodiën uit het
erfgoed van de Roemeense tak van het
Huis Hohenzollern mee. waarvan zijn
zoon en opvolger thans beweert, dat ze
geenszins persoonlijk eigendom van zijn
vader, maar onvervreemdbaar familie
bezit waren. Dit alles, vermogen in
contant geld, aandelenbezit, kunstvoor
werpen en kroonschat. is allemaal ver
dwenen. Ook het testament van de
overledene is niet te vinden. Dit is van
des te groter belang, omdat Carol's
Eindelijk is er een einde gekomen aan
die eeuwige afwas-misère. Niet langer
behoeft de huisvrouw met een zucht
van tafel op te staan en vol tegenzin
aan de afwas te beginnen. In deze mo
derne wereld van nylon, plastic en
straalmotoren hebben de Castella-fa-
brieken ook daar iets op gevonden. Een
lepel van het nieuwe afwasmiddel
Castella Vaatwas verschaft U teilen vol
actief schuim, waaruit Uw vaat- en
glaswerk, lepels en vorken in een oog
wenk blinkend en stralend te voor
schijn komen. Voorbij is de narigheid
van natje doeken, want afdrogen is
niet meer nodig en voorbij is ook
de ellende van ruwe „afwashanden".
Dit wondermiddel maakt de handen in
plaats van ruw fluweelzacht! En de
prijs voor dit jongste Castella-product...
slechts 25 ct. per pak.
(Adv. I.M.)
Carol van Roemenië, zal laten doorzoeken, om vast
te stellen, waar Roemenië's kroonschat gebleven is,
die sinds het overlijden van zijn vader spoorloos is
verdwenen. Prinses Heiena's advocaten beweren, dat
l:oning Carol behalve zijn villa, die hij in zijn laatste
levensjaren aan het strand van de bekende Portugese
millionnairsbadplaats Esloril liet bouwen, niets heeft
nagelaten. Deze villa had hij aan zijn weduwe ver
maakt. Daartegenover is Michael in staat een vrij
nauwkeurige lijst in te dienen van de sprookjesachtige
kostbaarheden, die door zijn vader meegenomen
werderi', TtlHh hij in 1940 het land verliet aan de zijde
van Madame Lupescu en de troon aan zijn zoon over
liet.
mond en noemde ait optreden bedrog.
Zijn haat ging zo ver. dat hij niet eens
op de staatsbegrafenis van zijn vader
in Lissabon verscheen. Met zijn aan
klacht bij de rechtbank van de Portu-
geese hoofdstad denkt hij thans te
kunnen bewijzen, dat zijn stiefmoeder
zijn erfdeel en dat van zijn familie
verdonkeremaand heeft.
„Waarvan bestrijdt Madama Lupes
cu haar luxueuze levenswijze?" vraagt
koning Michael en hij hoopt bij het
komende schandaalproces het ant
woord te vinden.
De Arabische bruiloft", kegels ontstaan door het langzaam dichtgroeien
'van de heetwaterbronnen. De Fransen hebben getracht deze kegels, die
zeer radio-actief zijn, op te blazen, maar het lukte niet.
EX-KONING MICHAEL
huwelijk, waardoor Madame Lupescu
op oudere leeftijd eindelijk prinses
werd, in striid was met de overeen
komst. die hij met Michael omtrent de
erfenis gesloten had.
Ondanks de verhouding van absolu
te afhankelijkheid, waarin ex-koning
Carol zijn leven lang tegenover zijn
uit het Bukarester Ghetto afkomstige
Plliefde stond, had hii er onder de
druk van zün familie en de openbare
mening in het begin van afgezien
Magda Lupescu tot zijn vrouw te ma
ken. Dit te meer. omdat de scheiding
van zijn eerste vrouw, de uit de Griek
se koninklijke familie afkomstige moe
der van Michael, een ongehoord schan
daal had veroorzaakt. Hoe het tenslot
te toch tot het omstreden huwelijk ge
komen is. daarvan zijn tot nu toe geen
bijzonderheden bekend geworden.
Het gerucht, dat door Carol in zijn
verbanning verspreid werd, namelijk
dat hij zijn vriendin, die aan een ern
stige bloedziekte leed, in haar laatste
uur zijn naam had willen geven, is door
ingewijden van het begin af aan be
twijfeld. Inderdaad herstelde Madame
Lupescu, die de naam prinses Helena
droeg, al spoedig en overleefde zij
haar echtgenoot.
VAN deze dag af dateert de vijand
schap van koning' Michael tegen
over zijn stiefmoeder. Hij nam officieel
geen nota van het huwelijk nóch is hij
tot op de huidige dag bereid Magda
Lupescu de haar verleende titel toe te
kennen. Nog des te minder, omdat het
de naam is van zijn overleden moeder,
die door Carol blijkbaar met opzet
werd gekozen, om tijdens zün verblijf
in Amerika een slechts oppervlakkig
georiënteerd gezelschap te doen gelo
ven. dat hii zich met zijn rechtmatige
echtgenote weer verzoend had. Ko
ning Michael nam geen blad voor de
MU eindelyk het verlangen der mens-
heid gestild werd zodat de wape
nen in Korea gingen zwijgen, wordt
ook deze rubriek aan dat belangrijk
gebeuren gewijd. Zoals er bij het uit
breken der vijandelijkheden ook van
uit het geloof geschreid is om de vele
doden die de krijg zou eisen, zo is er
thans vreugde in de harten der gelo
vigen. Nog is het geen vrede, nog is
er geen zekerheid dat de oorlogsbrand
niet opnieuw oplaait. Maar toch is er
vreugde om deze pauze, met de bedo
dat het nu zo zal blijven.
Wij maken bij dit alles enkele kant
tekeningen. Zo denken wij aan de rouw
der nabestaanden, waar zovelen het
offer van hun leven brachten. Wij ge
voelen. hoe wii daarbü door het ge
loof gedrongen worden, ons mededogen
ook naar de andere partü te doen uit
gaan. De politieke drift heeft ons zo
dikwyls doen vergeten, dat het geloof
ons toch allen als broeders laat erken
nen. Moge het bestand ons deze gelo
vige visie weer naderbij brengen.
Een tweede opmerking. Wij schrü'ven
deze regels voor de Zaterdagavond,
opdat gij ze des Zondangs rustig kunt
lezen, op onze Christelijke rustdag.
Zondag zullen in de meeste kerken to
onzent de voorgangers wel op eniger
lei wijze aandacht schenken aan de wa
penstilstand. Is het ons niet vreemd te
bedenken dat onze Christelijke woor
den in deze dagen begeleid worden
door die van andere geloven? Zij heD-
ben immers gelijke rechten op die in-
ter-menselijke dingen, de rouw, het
mededogen, de vreugde. Daarom spre
ken zij allen hun eigen woorden. Wan
neer nu het bestand ons er toe brengt,
dat wij er weer gemakkelyk toe komen
alle mensen als broeders te gaan zien,
zou het dan nu in tweede instantie
ook niet in staat zijn ons te leren, dat
de geloven wellicht evenzeer in broe
derlijke verhouding tot elkaar behoren
te staan? Dus ook zij als „kinderen van
één Vader"? Een stoute gedachte ove
rigens reeds lang voorgestaan door de
Internationaal Religious Fellowship. Is
het te stout wanneer wy menen dat de
godsdiensten en de gelovige denk
beelden in deze richting zullen evolu
eren? Voordat de internationaal gods
dienstige gedachte veld kan winnen,
zal echter, ook binnen ons Christen
dom, nog heel wat provincialisme moe
ten plaats maken voor de wijdere
denkbeelden.
Tenslotte dat: Haat en afgunst wor
den tot de belangrijkste onderdelen
gerekend, die de oorlogsmotor draaiend
houden. Waar blijven nu, tijdens het
bestand en straks wellicht na de vrede,
deze menselijke of liever onmenselijke
gevoelens? Op welk object zal dit alles
zich richten? Kan de menselijke natuur
het „vechten" wel ontberen? Daar
maakt zich een onbestemde angst van
ons meesterdroom niet dat da
Dood zyn werk heeft moeten sta
ken....", zo dicht Bertus Aafjes waar
schuwend, wanneer hy de zeis van de
maaier werkloos in de bloeiende ap
pelboom ziet hangen. De dichter
schouwt, hoe het ene kwaad rust. maar
vreest dat elders een ander zal uit
breken. „Al bloeit de boomgaard
hiermij broeders, om uw lot,
breekt 's nachts het angstzweet uit".
Het kan niet anders, vanuit elk ge
loof loopt ook deze gedachte, uit in een
gevoel van inter-menselijke lotsver
bondenheid.
Onze drie kanttekeningen bij de wa
penstilstand kunnen worden samenge
vat in dat éne kernachtige woord:
Solidariteit. De mensheid en haar
denkbeelden, haar gebeurlijkheden als
één groot, samenhangend geheel, een
maar al te bekend, vaag zwevend ide-
deaal? Van dezelfde dwaasheid als
het „Oubollige" waarmee „jij, ik en
wij allemaal" tot één mensheidsklont
worden samengesmeed? Het kan ziin
dat alle geloof vage dwaasheid is.
Maar kenmerkend voor alle geloof is
het sterk vertrouwende „en toch". Zo
ook hier. De mensheid ga voort, met
vallen èn opstaan, op weg naar bet
reisdoel, door God voor allen gelijk
gemaakt. ds J. J. J. Van SLUIJS
ZOMERVACANTIE is voor menige Amerikaan louter een „zaak".
De eigenaar van een parkeerterrein vlak bij een nationaal monument,
dat in de zomermaanden honderdduizenden toeristen trekt, doch de
rest van het jaar nagenoeg niet in trek is, heeft een uitvinding gedaan,
waardoor hij eensklaps tweemaal het aantal auto's op hetzelfde opper
vlak kan onderbrengen. Hij heeft gebruik gemaakt van grotere edities
van de laadwagons, waarmee men vaak zware vrachten in het ruim
van een vliegtuig hijst. Hij kan nu tweemaal zoveel auto's tegelijkertijd
laten parkeren als te voren.
Heel zakelijk ook. Is de faciliteit, die een spoorwegonderneming haar
reizigers bood. Men kan te Richmond, in de staat Virginia, kaartjes
kopen voor de Chesapeake en Ohlo spoordiensten, zonder dat men zijn
auto hoeft te verlaten. Dit is een variant op een soortgelijke dienst, die
o.a. door een bank in New Orleans ter beschikking van de clientèle is
gesteld.
Al deze zakelijkheid komt in een wat schril licht te staan in vergelijking tot de
menslievende voorwaarden, waaronder de employé's werken van een grote firma
in Cliicago, die radio's en radio-gramofoon-combinaties maakt. In een zojuist
vernieuwde collectieve arbeidsovereenkomst verwierf elkeen in loondienst het
recht om na tien jaar voor de maatschappij te hebben gewerkt, het elfde jaar
vrij af te kunnen nemen, met behoud van salaris. Voor wie 12 maanden vacantie
te veel is, opende de maatschappij de mogelijkheid tegen dubbel salaris dit kroon
jaar, of enig deel daarvan te blijven werken.
DE KUNST WORDT gelijk de vis duur betaald. In deze zomer
maanden waarin het op en om Broadway (door de zee van electrisch
licht gepaard aan de drukkende hitte) nauwelijks te harden is, vlieden
erkende grootheden van film en toneel naar meer landelijke dreven.
Daar baden zij zich in de gezonde zon, en niet minder in de bewonde
ring van boerendochters en -zoons, die slechts luttele malen van hun
leven in de gelegenheid zijn een „ster" van dichtbij te zien. Plaatse
lijke toneelliefhebbers en ambitieuse dilettanten krijgen dan een gele
genheid zich om de „ster" in een of ander gegarandeerd-successtuk te
groeperen, een liefdesscène met De Beroemdheid te mogen spelen,
groot schandaal te wekken onder de conservatieve elementen van de
bevolking, en ettelijke avonden in de week de belangstelling (en dol
lars) van de vacantie-reiziger te trekken. Slechts een zeer enkele maal
doet zich de gelegenheid voor een nieuw stuk te zien; noch zeldzamer
is een goede voorstelling. Doch de reiziger in zijn vacantiestemming
laat zich telkens opnieuw tot het zomertoneel verlokken, ook al is menige
schouwburg, die tot de nok bezet was toen het doek rees, na de pauze nog
slechts door een handvol persoonlijke vrienden van de acteurs bevolkt.
EEN VAN DEZE 7.0MER SCH0VWBURGEN - waar een beter gezelschap een
beier repertoire onderhoudt - liceft zich reeds 20 jaar lang een grote plaatselijke
reputatie verworven. In de depressie-jaren (1952) toen de boerenstand met de dag
verarmde en landbouwproducten geen cent waard waren, ontwierp de artistieke
en zakelijke leiding een „ruilhandel-toegangsprijs". Voor een schepel graan, een
ham, een dozijn eieren kreeg men prima-zitjrlaatscn voor een volle avond cultuur.
De traditie heeft zich gehandhaafd. De vacantie-gangers die een avond toneel
willen genieten in het schouwburgje van Abingdon, in Virginia, betalen 1$0
per plaats. Een kan melk, sperciebonen of aardbeien blijven echter de „munt"
die de permanente bevolking voor „stalles" of „loge" in het Ruilhandel Theater
(Barter Theater) betalen.