GROENLAND.... Gods schraalste akker
D.MD.
Geen boom, geen koe, noch
voldoende water te vinden
Er is van vacantiespreiding
vrijwel geen sprake
Om het geluk van Peter
Het rijk der stilte
Onder Groenlanders en Eskimo 's (10)
door
Anth. van Kampen
r pim, Pam, Pom en de wonderlamp
NIPO ZEGT:
Het Centraal Werkcomité
meent van wél
Vooruitgang
ook voor de huisvrouw
door Kitty Lessels
Radioprogramma
3 LS men nauwelijks twee dagen in Groenland is, komt een mens
tot de merkwaardige ontdekking, dat dit land tegelijk een hel op
aarde en een soort paradijs is; in zoverre, dat men deze dingen niet
al te letterlijk dient op te vatten.
Wij hebben urenlang gesproken met twee mensen die een aan
zienlijke hoeveelheid gegevens over en ervaring met dit land heb
ber.: Helge Christensen, die het ernstig bestudeerde, en Jorgen
Kisbye Moller, de rechter. Zij waren het, die ons vertelden dat
dit land geen enkele belasting kent. Het kent evenmin een douane.
Er bestaat niet zoiets als schoolgeld. Wat de Overheid voor de
bevolking van dit reusachtige land, zo groot als ongeveer een vierde
van Europa, doet is gratis. Geen Groenlander of Eskimo die er een
kroon of ore voor behoeft te betalen. Men zou kunnen zeggen: ja,
dit is een vergeten paradijs, een land van gelukkig levende mensen.
Maar er is iets anders met dat land: iedere splinter hout moet
worden ingevoerd van Denemarken, omdat er op heel dit zesde
continent niet één boom groeit. Iedere spijker, ieder busje verf,
elk stuk gereedschap, elk gebruiksvoorwerp, moet worden aange
voerd. Omdat Groenland, in de meest letterlijke betekenis van het
woord, niets van deze dingen voortbrengt of zelf kan vervaardigen.
Omdat er niets is, waaruit die mogelijkheid geboren zou kunnen
worden.
ER is sneeuw en ijs, maar er is geen
water. Het water dat van de
bergen komt wordt nog nergens op
gevangen en dienstbaar gemaakt aan
ae bevolking. Zover is men nog niet.
Het eerste ding dat men ons ver
bood was het drinken van ongekookt
water. Typhus is geen ireëel schrik
beeld maar een harde realiteit. Hoe
dat mogelijk is? Door gebrek aan
practisch enig sanitair en tengevolge
van de leefwijze der Groenlanders,
die het met d'e zorg voor zindelijk
heid niet bijster nauw nemen. Ze
leefden tenslotte eeuwen zo en ze
willen wel veranderen, maar alles
kan nu eenmaal niet tegelijk. Hun
tempo van aanvaarding der cultuur,
komend vanuit Denemarken, is niet
het tempo van de Europeaan.
In het huis van de rechter, waar
schijnlijk met dat van de Gouver
neur, het best geoutilleerde van
Godthab( en dus van heel Groen
land) is een badkamer. Die badka
mer zou in een Nederlandse woning
lang geen slecht figuur slaan. Maar
als men water in het bad wenst te
hebben, moet men een uur lang pom
pen in een kleine kelder en dat
opgepompte water in emmers en
schalen naar die badkamer transpor
teren. Hetgeen een lange en ver
moeiende bezigheid is. En deze toe
stand is toch nog ideaal, als men
weet dat hij zoiets als drie, vier
maanden mogelijk is. In de resteren
de maanden is de grond bevroren
en moet men water maken. Dat is
evenmin eenvoudig. Het komt er op
neer een stuk ijsberg te laten smel
ten.
In die badkamer hangen een paar
prachtige wasbakken. Toen ik er de
eerste keer voorstond zocht m'n
hand automatisch een kraan. Er
was geen kraan. Waarom ook, hij
zou volkomen overbodig zijn. Er is
niets open te draaien. In dat huis
bevindt zich een bijzonder keuris
verzorgd toilet. Maar er is geen
water voor dat toilet. Enzovoorts.
Ik zei u al, lezer, dat dit het huls
van de Deense rechter van Groen
land is. Een zeer ontwikkeld, zeer
gecultiveerd man. Zijn huis is een
der twee mooiste hui/pn van Groen
land. Laat ik dus zwijgen over an
dere huizen van Denen. En hele-
maal zwijgen over de huisjes van
de Groenlanders. Er zal nog wei ge
legenheid zijn daarop terug te ko
men.
Wij aten die eerste dagen, als gas
ten van Hr. Christensen en Mr.
Moller, uitzonderlijk smakelijke ge
rechten. Maar elk stukje van die
•welvoorziene tafels was afkomstig
•uit Denemarken. Alleen de vis was
van het land: zalm, heilbot en kabel-
jauw. Er is geen vee en dus geen
melk. Er is geen enkele akker en
dus geen groente. Er is niets, werke
lijk niets. Kan men dit een paradijs
noemen?
De totale bevolking van dit land
bestaat uit een goede 20.000 mensen,
waaronder een paar honderd Denen,
Vrijwel alle in administratieve func-
ti inbegrepen De rest ziin Groen
landers en Eskimo's, ofschoon het
aantal biopHznivpre Eskimo's prac
tisch tot enkele honderdtallen is ge
reduceerd. Deze wonen in het aller
hoogste Noorden, ver boven de Pool
cirkel. De leeftijden die deze Groen
landers (de bevolking dus, bestaan
de uit een kruisingsras tussen Es
kimo's en nièt-Eskimo's) behalen,
variëren tussen de 20 en 30 jaar ge
middeld. Is dat een paradijs? Per
jaar sterven er in dit land 500 Groen
landers aan tuberculose; een haast
ondenkbaar groot aantal. Ondanks
het voor deze ziekte ideale klimaat.
De oorzaken: onderkomens en huis
jes waarin de gezinnen in nauwe
lijks voorstelbare aantallen samen
hokken. Grote onreinheid. De een
zijdigheid van het voedsel, practisch
uitsluitend uit gedroogde vis be
staande; inteelt; en uiteraard: de
onmogelijkheid om besmette perso
nen af té scheiden van de anderen.
Het Deense gouvernement doet alles
wat het kan om dit grootste euvel
van Groenland terug te dringen en
men is aan de winnende ham'. Maar
er zullen aanzienlijk meer sanatoria
moeten komen. En andere zaken. En
de Groenlander zélf zal er iets van
moeten gaan begrijpen.
IK vraag Mr. Moller of er een ras
senprobleem bestaat tussen Groen
landers en Denen, Het bestaat niet.
Integendeel, een Groenlandse vrouw
Voor de t.b.c., die op Groenland
een bijna ondenkbare omvang
heeft bereikt, zijn allereerst sana
toria nodig. Het sanatorium van
Godth&b.
vindt het een grote eer als haar
kind, of kinderen, een blanke vader
hebben. Er zijn niet zo heel veel
Groenlanders, die ik in deze eerste
dagen heb gezien, die niet op de
een of andere manier iets Europees'
in hun bloed hebben. Tot nu toe kan
ik over niet elk eindresultaat de lof
trompet steken.
«iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Een treffend voorbeeld: in dit
rechtershifis is een jonge vrouw, die
als hulp in de huishouding fungeert.
Ze is wel niet te vergelijken met
haar dienende zusters in Nederland,
maar het gaat, volgens Mevrouw
Moller. Men moet alleen geduld heb
ben en flink wat tact, plus inzicht
in de mentaliteit dezer natuurkin
deren. Deze dienstmaagd, of zoals
het hier heet: kifak, ziet er op haar
manier wel aardig uit en ik vraag
Mevrouw Moller of ze getrouwd is.
Nee, ze is niet getrouwd Een mevr.
Moller voegt er dan aan toe, als een
treffend bewijs wat voor een zeld
zaam goede kifak ze heeft: en ze
heeft óók geen kinderen Ik
maak eruit op dat het normaler zou
zijn, indien ze deze wèl had. Inder
daad, zou dat normaler zijn, wordt
me bevestigd.
Ik heb die eerste dagen ook nog
iets anders gezien. Iets ontroerends:
de wijze waarop men hier naar het
radio-nieuws luistert. Dat nieuws is
niet zo nieuw als men denkt, omdat
het radio-station dat Denemarken
opvangt geen bijzonder grote sterkte
heeft. Maar het wórdt opgevangen
en over de Groenlandse posten, ver
spreid langs de kust (lengte onge
veer van Amsterdam naar de Sa
hara) gedistribueerd. Alles is nieuws,
ook het oudste nieuws. Men kan zich
in de huizen waar we waren als gast
veel permitteren. Slechts één ding
beslist niet: praten als het „nieuws"
doorkomt. Dat is in de vooravond.
Dit alles, dit leven, deze eenzaam
heid. deze hang naar ,,de bewoonde
wereld", doet me steeds denken aan
een ander eiland. Ik was daar ook
eenmaal en veel van de dingen die
ik hier hoor, zie en aanvoel, hoorde,
zag en voelae ik daar aan. Dat was
op de buitenposten van Nieuw Gui-
nea. Hollandia op Nieuw Guinea en
Godthab op Groenlandhet
verschil is kleiner dan men denkt.
Er is alleen een aanzienlijk klimaat
verschil. Voor het overige: twee
verre, enorm verre, buitenposten.
Met elk een hang naar het land van
herkomst, waar het de niet-autoch-
thone bevolking betreft.
HIER leven, in Godthab, de stad die
„Goede Hoop" heet, een handvol
Denen ver van hun vaderland. Ze
werken voor een bijzonder sympa
thiek doel en ze doen dat niet om
er financieel beter van te worden
Ik kan me niet voorstellen dat een
van deze Denen, een van deze
ambtenaren, dokters, verpleegsters
of v/elke andere functies ze ook
hebben, een ore beter wordt van of
in Groenland. Integendeel, de jaren
die ze er doorbrengen zijn bitter-
harde jaren. Niet vanwege dat water
dat er niet is, niet vanwege de
duizend, tienduizend dingen die ze
moeten missen. Niet vanwege het
„nieuws" dat niet doorkomt. Maar
vanwege de afzondering, de een
zaamheid. Niet alleen de eenzaam
heid die men moet delen met de
weinige eigen rasgenoten, maar de
eenzaamheid van dit land zelf. Ik
ben hier nu een paar dagen en
reeds werkt de stilte, de verloren
heid, de verlatenheid sterk op me in.
Jadit is een ijsberg, met een
rand van graniet en bazalt er om
geslagen. Daar binnen woont niet één
mens, nog geen Eskimo. Daar is maar
één ding: de dood.
Het leven probeert zich te hand
haven aan de smalle, armzalig smal
le, rand van die ijswoestijn. Het
leven, gewekt en voortgedragen door
wat Eskimo's, Groenlanders en die
paar honderd moedige Denen, die
begrepen werden door het lot der
mensen, die wonen in de meest on
menselijke woestijn ter wereld. De
woestijn, die Groenland heet.
Een gruwelijk land, deze schrale,
allerschraalste akker Gods. bezaaid
met alleen maar stenen naast het ijs.
Kabeljauw is het voedsel van
Groenlanders en Eskimo's, nu de
zeehond tengevolge van klimaats
veranderingen Noordelijker is ge
trokken.
84. Piet Pakkum was door de ant
woorden van Ali. die hij als een heel
brutaal jongetje beschouwde, erg boos
geworden. „Zo, brutale rakker, denk
je mij voor de gek te houden," riep hij
kwaad. „Wou jij mij wijsmaken, hè.
dat jij meer dan duizend jaar oud
bent!" „Ali weten niet prrecies", grijns
de het negertje. „Ali vergeten!" „Zo"
riep Piet Pakkum weer. „Dan weet ik
een heel goed middeltje om jouw ge
heugen eens wat op te frissen. Ik stop
jou in de cel, tot je het wèl weet! Goed
begrepen?" Pim, Pam en Pom keken
elkaar ongerust aan. Zou Piet Pakkum
werkelijk hun vriendje in de cel willen
opsluiten? Pim besloot een poging te
wagen om het hart van de agent te
vertederen. „Het is heus waar", verde
digde hij Ali. „Hij komt uit Bagdad en
hij is al heel oud!" „Zo, zo," was het
antwoord van de agent, en zijn ge
laatskleur werd nog roder. „Zo zo, wil
len jullie meehelpen om een agent van
politie voor de gek te houden? Dan
gaan jullie alle vier de cel in. Goect
begrepen?" En hij sleurde Pim mee in
de richting van het politiebureau. „En
die wagen van jullie wordt in beslag
genomen. Dan zullen we eens zien, wat
de commissaris hiervan zegt!" Even
later wandelden de drie broertjes het
politie-bureau binnen. Ze hadden alle
drie heel bedrukte gezichten, maar Alt
scheen zich van de hele zaak niets aan
te trekken. Hij lachte tenminste, zoal»
altijd!
Onlangs zijn door het Nederlands in
stituut voor de Publieke Opinie (NI
PO) gegevens inzake de vacanties 1953
verschenen. Met de conclusies, die het
NIPO trekt, kan het centraal werk
comité vacantie in Den Haag zich niet
verenigen, aangezien het NIPO volgens
dit werkcomité is uitgegaan van een
verkeerde periode.
Nieuwe vinding verjaagt
„Aiwasspooh"
Natuurlijk is het helemaal geen
schande, wanneer een huisvrouw
ruwe „afwashanden" heeft, maar ge
lukkig hoeft dat thans niet meer. Niet
langer is het nodig, dat zij, wanneer
ze uitgaat, haar handen angstvallig
verbergt en het liefst de hele tijd haar
handschoenen aan zou houden. Het
nieuw afwasmiddel van Castella maakt
daar voorgoed een einde aan. Fluweel
zachte handen, glanzend vaat- en glas
werk, lepels en vorken, dat is het resul
taat, dat bereikt wordt met het nieuwe
wondermiddel Castella Vaatwas. Een
lepel hiervan en U hebt teilen vol
actief en blijvend schuim, waarin alle
vuil en vet als bij toverslag verdwijnt.
Zelfs de auto van Vader en de brom
fiets van zoonlief maakt deze nieuwe
afwasmethode glanzend en stralend.
Neem nog heden een proef met
Castella Vaatwas (per pak 25 ct.) en
ook in Uw huishouden zal dit nieuwe
middel voortaan een trouwe hulp zijn
(Adv. I.M.)
OPLOSSING KRUISWOORDPUZZLE
Horizontaal: 1. mijt, 4 ark, 6 kaf, 9
kiel, 11 adel, 14 OT, 16 bekeren, 18 zo.
19 dreef, 21 nagel, 23 Ier, 24 bes, 26 ure,
27 ion, 28 halte, 30 ork, 32 zeelieden,
33 aga, 35 tinne. 36 dot. 38 aal, 40 ego,
41 dik, 42 hamer, 44 lager, 46 af, 47
evenwel, 50 H.I., 51 buur. 52 even, 54
13.M.W.. 55 gil, 56 N.O.C.
Verticaal: 2. ijk, 3 Tiber, 4 alk. 5 kar,
6 kenau, 7 al, 8 P.OD., 10 Eef, 12 den.
13 bol, 15 trio, 17 edelingen, 18 zeer,
20 eenzaam, 22 grondig. 24balie, 25
steno, 27 Ina, 23 het. 29 Ede, 31 Kat. 34
gaaf, 37 oker, 39 leeuw, 41 dalen, 42 H,
A.I., 43 R.V.U., 44 lev, 45 rif, 48 erg,
49 wel, 51 B.M., 53 N.O.
73)
Zij ging langs hem heen met de snel
heid als de laatste stoot van een orkaan.
Zij liep. Haar manier van lopen was
snel. geheel niet onzeker, en doelbe
wust. want gedurende de lange maan
den van haar „ziekte" had zij achter
gesloten deuren van haar kamer haar
benen geoefend, steeds heen en weer
lonend, voortsluipend als een panter.
Zo achterbaks was het wezen van
Beatrice Penda, dat zelfs haar ouders
nooit kans hadden gekregen te veron
derstellen dat zii kon lopen. Zij ver
trouwde niemand en wel in het minst
haar gedegenereerde vader en haar
moeder, die een zenuw-wrak was.
Zii kwam. lenig en met vaste tred, in
de hall. Zij liep naar de telefoon, haar
hakken tikten op de vloer van ceder
hout en klonken opeens gedempt, toen
zii een van de Perzische tapijten be
reikte. Zii. die niet meer dan één wan
kelende stap kon doen toen er een kind
bijna verdronk, kon met onverminderde
snelheid lopen nu haar doel de vernie
tiging van Leon was.
Zii was halverwege de telefoon, toen
zii haar publiek ontdekte. Zii stond stok
stijf alsof haar benen plotseling tot
steen geworden waren. Haar gezicht
verschoot, het kreer de kleur van melk
waar de room afgenomen fs: haar lip-
oen waren als van was, het linoenrouee
werd er belachelijk door. Zij staarde
van "t ene gezicht naar 't andere, haar
hoofd voorover eestrekt. de fijn gete
kende wenkbrauwen scherp naar bo
ven en naar buiten gebogen: haar ogen
waren donker als de nacht, net als de
sterrenloze hemel vóór een storm en
geen macht ter wereld kon daarin haar
zelfbeschuldigende misdadigheid ver
bergen.
een trefpunt voor hun minachting. Er
als aan de grond genageld en was als
Wel een minuut lang stond Beatrice
was in 't geheel geen geluid, geen be
weging. Niemand sprak: zii keken
slechts toe. terwijl zii plotseling door
liep naar de telefoon: zii keken toe nu
zii haar overgang volvoerde van ge
kwetste madonna naar verdierlük we
zen.
Nu boog zii zich over de tafel heen
waar 't toestel op stond. Haar vingers,
die zich om de hoorn heenkromden,
leken op de bloemblaadjes van een wit-
t? orchidee; achter haar stond Leon,
die er onbeschrijflijk vermoeid en
doodsbleek uitzag.
Zij nam de hoorn op en 't was op
dat ogenblik, dat Bryce zich voorover
stortte, met saamgeknepen lippen, vol
walging, heftig in zijn reactie van af
keer en ontzetting. Zijn hand viel op
de hare, terwijl zijn vingers toeknepen
als een schroef, zodat een hevige pijn
door de zenuwen van haar arm op
schoot. Hun ogen ontmoetten elkaar
en hij deinsde terug van de openlijke
boosaardigheid van de hare en toen zei
hu en 't klonk rauw en grof en geheel
op zijn plaats:
„Jij gemeen n loeder. Ben je nu nog
niet beu van je eigen slechtheid? Moe»
je nu ook nog Leon vernietigen? Is er
dan niets menselijks in je?"
Zij gaf geen antwoord. Hij trok zijn
hand van de hare weg, in de overtui
ging dat zij de hoorn terug zou leggen
Maar zij bleef tot aan 't einde trouw
aan haar ras en toen wist hij voor al
tijd dat dat ras van de laagste soort was.
Zij nam de hoorn op terwijl zij zei:
„Ik weet 't nummer van de Santa Mar-
tine heel goed, daar ik dikwijls Max
heb opgebeld en hem voorgelicht heb
over mijn „toestand". In overeenstem
ming met de omstandigheden gaf hij
jullie dan. op miin bevel, de verzeke
ring, dat ik beter of slechter ging. Bij
voorbeeld, indien ik zin had in 't een
of ander juweel of in een keuze uit
enige bijzonder mooie jurken, of wan
neer jij besloot om met juffrouw Car-
rick te gaan eten, kwam hij heel ge
hoorzaam hier en schudde zijn hoofd
en zei tegen jullie, dat ik achteruitge
gaan was. Aan de andere kant, wan
neer 't mij toescheen, dat je er genoeg
van begon te krijgen, overtuigde Max
je dat ik vooruit ging. O, ja, ik ken 't
nummer heel goed".
Hij week van haar af, voor altijd
week hij terug. Patricia Garron hui
verde. omdat zij voelde dat de gehele
Casa doortrokken was met de verdor
venheid van dit wezen, dat zij er had
binnengevoerd en aanbeden had. En
Lynne keerde zich af, niet naar
Leon's gezicht en niet naar Pa
tricia s sidderen kunnende kijken. En
zich omkerende, zag zij een taxi die
achter Max' wagen stilstond en toen
José Colina daar uitstapte, kneep Haar
hart samen van overweldigend mede
lijden. Want het scheen, dat José slechts
gekomen was om over Max ongeluk
rouw te bedrijven.
't Spaanse meisje verscheen op het
terras, zij had een geopende brief in
haar hand. Zij leek nog kleiner en be-
toverender dan anders, toen zii door 't
zonlicht liep. n toen zag Lynne haar
ogen en 't was niet te geloven er
was geen verdriet daarin te lezen
Slechts een stralend, verlangend licht,
dat haar gezichtje geheel veranderde
en het een bijna vreemde bezieling gaf.
Haar komst was voor een ogenblik
een anti-climax. Leon was sprakeloos.
En mevrouw Garron, voor wie zij ge
heel een vreemde was, staarde haar
niet-begriipend aan, terwijl Beatrice
die haar heel goed kend$, als verstijfd
stond, haar ogen berekenend toeknij
pend. Voor 't ogenblik vergat Beatrice
dat zii de hoorn van de telefoon in de
hand hield en dat de stem van de ne
gerportier van het ziekenhuis door de
microfoon klonk, toen hij de oproep
beantwoordde.
Toen kwam Leon bii var zijn be
duusdheid. Droefheid deed zijn g.-z'rht
ineenkrimpen; hij kwam naar voren
terwijl hij met gebroken stem protes
teerde: „Je had nooit hier moeten ko
men, José. nooit! Je doet jezelf alleen
verdriet ermee en hoe kan dat mü van
dienst ziin?"
Toen ontdektè hij. dat zii glimlachte,
dat haar gezichtje stralend was. En dat
leek hem helemaal onbegrijpelijk en hij
zei: „José?", vragend om opheldering.
Zij nam de brief uit de enveloppe en
gaf hem die in zijn hand. Zij scheen
iedereen om haar heen te vergeten
haar omgeving en zelfs Beatrice Penda,
Zij was zo intens bewust van haar doel
dat het haar klein figuurtje geheel in
vuur en vlam zette en haar afzonder
de met deze man. die zii haar algehele
trouwe liefde gaf. Zij vergat ook de
stem van de neger-portier, die luid
keels en wanhopig door de telefoon
neD: ,;9a u £a u niet geven ant
woord?'
Zij zei en zii was opeens een vreemd
soortig geheimzinnig klein schepseltje
geworden in wier aderen het biigelo
vige Spaanse bloed krachtig en over
vloedig vloeide, iemand met onver
klaarbare voortekenen en voorgevoe
lens:
(Wordt vervolgd.)
Het NIPO heeft medegedeeld, dat
van de door het NIPO ondervraagde
vacantiegangers er 3% gaat voor Juni,
11% in Juni, 42°/» in Juli, 39% in Au
gustus, 3% in September, 2% na Sep
tember en 5% het nog niet weet. Op
grond van deze cijfers zou de NIPO
tot de conclusie zijn gekomen, dat van
vacantie voor Juli en na Augustus niet
zo heel veel sprake is. Het centraal
werkcomité vacantie deelt naar aan
leiding hiervan mede, dat de propagan
da voor vacantiespreiding zich richt
op: vóór 15 Juli of na 15 Augustus.
Het bureau neemt aan, dat van de
vacantiegangers, die in Juli of Augus
tus vacantie nemen (in totaal 81%)
er 15 tot 20% in de eerste helft van
Juli of in de tweede helft van Augus
tus gaat, zodat een percentage van 32
tot 37 van de vacantiegangers voor 15
Juli of na 15 Augustus van de vacantie
geniet.
Er is dus wel degelijk en in belang
rijke mate sprake van vacantiespreiding.
ÏÏIÏIfJ' Niet arabben.De helder ilort-
I I- I Bi bare D.D.D.kalmeert da leuk
tl I 111 J\ in enkele seconden.doodt de
ziektekiemen en geneest tot
diep in de hutdportën.
GENEESMIDOEl TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
.nicuil U VII MT
(Advertentie Ing. Med.)
WOENSDAG 5 AUGUSTUS
HILVERSUM I. 402 m.: 7.00—24.00
HCRV. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15
Gym. 7.30 Gram. 7.45 Een woord voor de
dag. 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.18
Gewijde muziek. 8.45 Gram. 9.00 Voor de
zieken. 9.30 Voor de vrouw. 9.35 Gram.
10.30 Morgendienst. 11.00 Gram. 11-55
Zang en piano. 12.30 Land- en Tuinbouw-
mededelingen. 12.33 Gram. 12.50 Klok
gelui. 13.00 Nieuws. 13.15 „Met PIT op
pad". 13.20 Gevar. muziek. 13.50 Gram.
16.00 Voor de jeugd. 17.20 Orgelspel. 17.50
Gram. 18.00 Banjo-Orkest. 18.30 Repor
tage. 18.45 Omroeporkest. 19.00 Nieuws-
en weerberichten. 19.10 Boekbespreking.
19-25 Gram. 19.30 Buitenlands overzicht.
19.50 Gram. 20.00 Radiokrant. 20.20 „De
fortuinlijke kist", zangspel. 20.50 „Christe
lijk Onderwijs in Indonesië", causerie.
21.05 Hammondorgelspel. 21.20 Reis-
beschr. 21.30 Concertgebouworkest en so-
Ust. 22.45 Avondoverdertking. 23.00 Nieuws
en S.O.S.-berichten. 23.15—24.00 Gram-
HILVERSUM II, 298 m.: 7.00 VARA,
10.00 VPRO, 10.20 VARA. 19.30 VPRO,
2000—24.00 VARA. 7.00 Nieuws. 7.13
Gram. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor
de huisvrouw. 9.00 Gym. 9.10 Gram. 9-3S
Waterstanden. 9.40 Orgelconcert. 10.00
„Boeken mee op reis en thuis", causerie.
10.05 Morgenwijding. 10.20 Voor de vrouw.
11.00 Gram. 12.00 Accordeonorkest en
solist. 12.30 Land- en Tuinbouwmedede-
lingen. 12.33 Voor het platteland. 12.38
Gram. 13.00 Nieuws. 13.15 Tentoonstel-
hngsagenda. 13.18 Dansmuziek. 13.45
Gram. 14.00 „De weg omhoog", causerie.
14.15 Haarlemse Orkest Vereniging, koor
en sol. 15.10 Voor de kinderen. 16.00 Vier
handig pianospel. 16.10 Voor de Jeugd.
16.45 Voor de zieken. 17.15 Dansmuziek.
17.50 Regeringsuitzending: Jeugduitzen
ding: „De brievenbus gaat open". Corres-
pondentieciub onder leiding van Regina
zwart 18.00 Nieuws en commentaar.
18.20 Actualiteiten. 18.30 R.V.U.: Dr. E
A Kreiken: „Internationale technische
hulp: Technische hulp aan Liberia". 19.00
trompetten en trombones. 19.15 Het
onnn P^?^d"• causerie- 19-3" Voor de jeugd.
20.00 Nieuws. 20.05 Politiek commentaar.
20.15 Residentie-Orkest. 21.10 „De Venus
van Bainville", hoorspel. 22 00*Gevar mu
ziek. 22.25 „Blokkendoos-caissons, een re-
ooift j" ,?e, waterbouwkunde", causerie.
23 00 24 00 i* ,Cf,USerie- 22 50 Nieuws.
23.00—24 00 „Lulu\ opera (le bedrijf).
(Advertentie Ing. Med.)