GROENLAND.... Gods schraalste akker D.MD. Geen boom, geen koe, noch voldoende water te vinden Er is van vacantiespreiding vrijwel geen sprake Om het geluk van Peter Het rijk der stilte Onder Groenlanders en Eskimo 's (10) door Anth. van Kampen r pim, Pam, Pom en de wonderlamp NIPO ZEGT: Het Centraal Werkcomité meent van wél Vooruitgang ook voor de huisvrouw door Kitty Lessels Radioprogramma 3 LS men nauwelijks twee dagen in Groenland is, komt een mens tot de merkwaardige ontdekking, dat dit land tegelijk een hel op aarde en een soort paradijs is; in zoverre, dat men deze dingen niet al te letterlijk dient op te vatten. Wij hebben urenlang gesproken met twee mensen die een aan zienlijke hoeveelheid gegevens over en ervaring met dit land heb ber.: Helge Christensen, die het ernstig bestudeerde, en Jorgen Kisbye Moller, de rechter. Zij waren het, die ons vertelden dat dit land geen enkele belasting kent. Het kent evenmin een douane. Er bestaat niet zoiets als schoolgeld. Wat de Overheid voor de bevolking van dit reusachtige land, zo groot als ongeveer een vierde van Europa, doet is gratis. Geen Groenlander of Eskimo die er een kroon of ore voor behoeft te betalen. Men zou kunnen zeggen: ja, dit is een vergeten paradijs, een land van gelukkig levende mensen. Maar er is iets anders met dat land: iedere splinter hout moet worden ingevoerd van Denemarken, omdat er op heel dit zesde continent niet één boom groeit. Iedere spijker, ieder busje verf, elk stuk gereedschap, elk gebruiksvoorwerp, moet worden aange voerd. Omdat Groenland, in de meest letterlijke betekenis van het woord, niets van deze dingen voortbrengt of zelf kan vervaardigen. Omdat er niets is, waaruit die mogelijkheid geboren zou kunnen worden. ER is sneeuw en ijs, maar er is geen water. Het water dat van de bergen komt wordt nog nergens op gevangen en dienstbaar gemaakt aan ae bevolking. Zover is men nog niet. Het eerste ding dat men ons ver bood was het drinken van ongekookt water. Typhus is geen ireëel schrik beeld maar een harde realiteit. Hoe dat mogelijk is? Door gebrek aan practisch enig sanitair en tengevolge van de leefwijze der Groenlanders, die het met d'e zorg voor zindelijk heid niet bijster nauw nemen. Ze leefden tenslotte eeuwen zo en ze willen wel veranderen, maar alles kan nu eenmaal niet tegelijk. Hun tempo van aanvaarding der cultuur, komend vanuit Denemarken, is niet het tempo van de Europeaan. In het huis van de rechter, waar schijnlijk met dat van de Gouver neur, het best geoutilleerde van Godthab( en dus van heel Groen land) is een badkamer. Die badka mer zou in een Nederlandse woning lang geen slecht figuur slaan. Maar als men water in het bad wenst te hebben, moet men een uur lang pom pen in een kleine kelder en dat opgepompte water in emmers en schalen naar die badkamer transpor teren. Hetgeen een lange en ver moeiende bezigheid is. En deze toe stand is toch nog ideaal, als men weet dat hij zoiets als drie, vier maanden mogelijk is. In de resteren de maanden is de grond bevroren en moet men water maken. Dat is evenmin eenvoudig. Het komt er op neer een stuk ijsberg te laten smel ten. In die badkamer hangen een paar prachtige wasbakken. Toen ik er de eerste keer voorstond zocht m'n hand automatisch een kraan. Er was geen kraan. Waarom ook, hij zou volkomen overbodig zijn. Er is niets open te draaien. In dat huis bevindt zich een bijzonder keuris verzorgd toilet. Maar er is geen water voor dat toilet. Enzovoorts. Ik zei u al, lezer, dat dit het huls van de Deense rechter van Groen land is. Een zeer ontwikkeld, zeer gecultiveerd man. Zijn huis is een der twee mooiste hui/pn van Groen land. Laat ik dus zwijgen over an dere huizen van Denen. En hele- maal zwijgen over de huisjes van de Groenlanders. Er zal nog wei ge legenheid zijn daarop terug te ko men. Wij aten die eerste dagen, als gas ten van Hr. Christensen en Mr. Moller, uitzonderlijk smakelijke ge rechten. Maar elk stukje van die •welvoorziene tafels was afkomstig •uit Denemarken. Alleen de vis was van het land: zalm, heilbot en kabel- jauw. Er is geen vee en dus geen melk. Er is geen enkele akker en dus geen groente. Er is niets, werke lijk niets. Kan men dit een paradijs noemen? De totale bevolking van dit land bestaat uit een goede 20.000 mensen, waaronder een paar honderd Denen, Vrijwel alle in administratieve func- ti inbegrepen De rest ziin Groen landers en Eskimo's, ofschoon het aantal biopHznivpre Eskimo's prac tisch tot enkele honderdtallen is ge reduceerd. Deze wonen in het aller hoogste Noorden, ver boven de Pool cirkel. De leeftijden die deze Groen landers (de bevolking dus, bestaan de uit een kruisingsras tussen Es kimo's en nièt-Eskimo's) behalen, variëren tussen de 20 en 30 jaar ge middeld. Is dat een paradijs? Per jaar sterven er in dit land 500 Groen landers aan tuberculose; een haast ondenkbaar groot aantal. Ondanks het voor deze ziekte ideale klimaat. De oorzaken: onderkomens en huis jes waarin de gezinnen in nauwe lijks voorstelbare aantallen samen hokken. Grote onreinheid. De een zijdigheid van het voedsel, practisch uitsluitend uit gedroogde vis be staande; inteelt; en uiteraard: de onmogelijkheid om besmette perso nen af té scheiden van de anderen. Het Deense gouvernement doet alles wat het kan om dit grootste euvel van Groenland terug te dringen en men is aan de winnende ham'. Maar er zullen aanzienlijk meer sanatoria moeten komen. En andere zaken. En de Groenlander zélf zal er iets van moeten gaan begrijpen. IK vraag Mr. Moller of er een ras senprobleem bestaat tussen Groen landers en Denen, Het bestaat niet. Integendeel, een Groenlandse vrouw Voor de t.b.c., die op Groenland een bijna ondenkbare omvang heeft bereikt, zijn allereerst sana toria nodig. Het sanatorium van Godth&b. vindt het een grote eer als haar kind, of kinderen, een blanke vader hebben. Er zijn niet zo heel veel Groenlanders, die ik in deze eerste dagen heb gezien, die niet op de een of andere manier iets Europees' in hun bloed hebben. Tot nu toe kan ik over niet elk eindresultaat de lof trompet steken. «iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii Een treffend voorbeeld: in dit rechtershifis is een jonge vrouw, die als hulp in de huishouding fungeert. Ze is wel niet te vergelijken met haar dienende zusters in Nederland, maar het gaat, volgens Mevrouw Moller. Men moet alleen geduld heb ben en flink wat tact, plus inzicht in de mentaliteit dezer natuurkin deren. Deze dienstmaagd, of zoals het hier heet: kifak, ziet er op haar manier wel aardig uit en ik vraag Mevrouw Moller of ze getrouwd is. Nee, ze is niet getrouwd Een mevr. Moller voegt er dan aan toe, als een treffend bewijs wat voor een zeld zaam goede kifak ze heeft: en ze heeft óók geen kinderen Ik maak eruit op dat het normaler zou zijn, indien ze deze wèl had. Inder daad, zou dat normaler zijn, wordt me bevestigd. Ik heb die eerste dagen ook nog iets anders gezien. Iets ontroerends: de wijze waarop men hier naar het radio-nieuws luistert. Dat nieuws is niet zo nieuw als men denkt, omdat het radio-station dat Denemarken opvangt geen bijzonder grote sterkte heeft. Maar het wórdt opgevangen en over de Groenlandse posten, ver spreid langs de kust (lengte onge veer van Amsterdam naar de Sa hara) gedistribueerd. Alles is nieuws, ook het oudste nieuws. Men kan zich in de huizen waar we waren als gast veel permitteren. Slechts één ding beslist niet: praten als het „nieuws" doorkomt. Dat is in de vooravond. Dit alles, dit leven, deze eenzaam heid. deze hang naar ,,de bewoonde wereld", doet me steeds denken aan een ander eiland. Ik was daar ook eenmaal en veel van de dingen die ik hier hoor, zie en aanvoel, hoorde, zag en voelae ik daar aan. Dat was op de buitenposten van Nieuw Gui- nea. Hollandia op Nieuw Guinea en Godthab op Groenlandhet verschil is kleiner dan men denkt. Er is alleen een aanzienlijk klimaat verschil. Voor het overige: twee verre, enorm verre, buitenposten. Met elk een hang naar het land van herkomst, waar het de niet-autoch- thone bevolking betreft. HIER leven, in Godthab, de stad die „Goede Hoop" heet, een handvol Denen ver van hun vaderland. Ze werken voor een bijzonder sympa thiek doel en ze doen dat niet om er financieel beter van te worden Ik kan me niet voorstellen dat een van deze Denen, een van deze ambtenaren, dokters, verpleegsters of v/elke andere functies ze ook hebben, een ore beter wordt van of in Groenland. Integendeel, de jaren die ze er doorbrengen zijn bitter- harde jaren. Niet vanwege dat water dat er niet is, niet vanwege de duizend, tienduizend dingen die ze moeten missen. Niet vanwege het „nieuws" dat niet doorkomt. Maar vanwege de afzondering, de een zaamheid. Niet alleen de eenzaam heid die men moet delen met de weinige eigen rasgenoten, maar de eenzaamheid van dit land zelf. Ik ben hier nu een paar dagen en reeds werkt de stilte, de verloren heid, de verlatenheid sterk op me in. Jadit is een ijsberg, met een rand van graniet en bazalt er om geslagen. Daar binnen woont niet één mens, nog geen Eskimo. Daar is maar één ding: de dood. Het leven probeert zich te hand haven aan de smalle, armzalig smal le, rand van die ijswoestijn. Het leven, gewekt en voortgedragen door wat Eskimo's, Groenlanders en die paar honderd moedige Denen, die begrepen werden door het lot der mensen, die wonen in de meest on menselijke woestijn ter wereld. De woestijn, die Groenland heet. Een gruwelijk land, deze schrale, allerschraalste akker Gods. bezaaid met alleen maar stenen naast het ijs. Kabeljauw is het voedsel van Groenlanders en Eskimo's, nu de zeehond tengevolge van klimaats veranderingen Noordelijker is ge trokken. 84. Piet Pakkum was door de ant woorden van Ali. die hij als een heel brutaal jongetje beschouwde, erg boos geworden. „Zo, brutale rakker, denk je mij voor de gek te houden," riep hij kwaad. „Wou jij mij wijsmaken, hè. dat jij meer dan duizend jaar oud bent!" „Ali weten niet prrecies", grijns de het negertje. „Ali vergeten!" „Zo" riep Piet Pakkum weer. „Dan weet ik een heel goed middeltje om jouw ge heugen eens wat op te frissen. Ik stop jou in de cel, tot je het wèl weet! Goed begrepen?" Pim, Pam en Pom keken elkaar ongerust aan. Zou Piet Pakkum werkelijk hun vriendje in de cel willen opsluiten? Pim besloot een poging te wagen om het hart van de agent te vertederen. „Het is heus waar", verde digde hij Ali. „Hij komt uit Bagdad en hij is al heel oud!" „Zo, zo," was het antwoord van de agent, en zijn ge laatskleur werd nog roder. „Zo zo, wil len jullie meehelpen om een agent van politie voor de gek te houden? Dan gaan jullie alle vier de cel in. Goect begrepen?" En hij sleurde Pim mee in de richting van het politiebureau. „En die wagen van jullie wordt in beslag genomen. Dan zullen we eens zien, wat de commissaris hiervan zegt!" Even later wandelden de drie broertjes het politie-bureau binnen. Ze hadden alle drie heel bedrukte gezichten, maar Alt scheen zich van de hele zaak niets aan te trekken. Hij lachte tenminste, zoal» altijd! Onlangs zijn door het Nederlands in stituut voor de Publieke Opinie (NI PO) gegevens inzake de vacanties 1953 verschenen. Met de conclusies, die het NIPO trekt, kan het centraal werk comité vacantie in Den Haag zich niet verenigen, aangezien het NIPO volgens dit werkcomité is uitgegaan van een verkeerde periode. Nieuwe vinding verjaagt „Aiwasspooh" Natuurlijk is het helemaal geen schande, wanneer een huisvrouw ruwe „afwashanden" heeft, maar ge lukkig hoeft dat thans niet meer. Niet langer is het nodig, dat zij, wanneer ze uitgaat, haar handen angstvallig verbergt en het liefst de hele tijd haar handschoenen aan zou houden. Het nieuw afwasmiddel van Castella maakt daar voorgoed een einde aan. Fluweel zachte handen, glanzend vaat- en glas werk, lepels en vorken, dat is het resul taat, dat bereikt wordt met het nieuwe wondermiddel Castella Vaatwas. Een lepel hiervan en U hebt teilen vol actief en blijvend schuim, waarin alle vuil en vet als bij toverslag verdwijnt. Zelfs de auto van Vader en de brom fiets van zoonlief maakt deze nieuwe afwasmethode glanzend en stralend. Neem nog heden een proef met Castella Vaatwas (per pak 25 ct.) en ook in Uw huishouden zal dit nieuwe middel voortaan een trouwe hulp zijn (Adv. I.M.) OPLOSSING KRUISWOORDPUZZLE Horizontaal: 1. mijt, 4 ark, 6 kaf, 9 kiel, 11 adel, 14 OT, 16 bekeren, 18 zo. 19 dreef, 21 nagel, 23 Ier, 24 bes, 26 ure, 27 ion, 28 halte, 30 ork, 32 zeelieden, 33 aga, 35 tinne. 36 dot. 38 aal, 40 ego, 41 dik, 42 hamer, 44 lager, 46 af, 47 evenwel, 50 H.I., 51 buur. 52 even, 54 13.M.W.. 55 gil, 56 N.O.C. Verticaal: 2. ijk, 3 Tiber, 4 alk. 5 kar, 6 kenau, 7 al, 8 P.OD., 10 Eef, 12 den. 13 bol, 15 trio, 17 edelingen, 18 zeer, 20 eenzaam, 22 grondig. 24balie, 25 steno, 27 Ina, 23 het. 29 Ede, 31 Kat. 34 gaaf, 37 oker, 39 leeuw, 41 dalen, 42 H, A.I., 43 R.V.U., 44 lev, 45 rif, 48 erg, 49 wel, 51 B.M., 53 N.O. 73) Zij ging langs hem heen met de snel heid als de laatste stoot van een orkaan. Zij liep. Haar manier van lopen was snel. geheel niet onzeker, en doelbe wust. want gedurende de lange maan den van haar „ziekte" had zij achter gesloten deuren van haar kamer haar benen geoefend, steeds heen en weer lonend, voortsluipend als een panter. Zo achterbaks was het wezen van Beatrice Penda, dat zelfs haar ouders nooit kans hadden gekregen te veron derstellen dat zii kon lopen. Zij ver trouwde niemand en wel in het minst haar gedegenereerde vader en haar moeder, die een zenuw-wrak was. Zii kwam. lenig en met vaste tred, in de hall. Zij liep naar de telefoon, haar hakken tikten op de vloer van ceder hout en klonken opeens gedempt, toen zii een van de Perzische tapijten be reikte. Zii. die niet meer dan één wan kelende stap kon doen toen er een kind bijna verdronk, kon met onverminderde snelheid lopen nu haar doel de vernie tiging van Leon was. Zii was halverwege de telefoon, toen zii haar publiek ontdekte. Zii stond stok stijf alsof haar benen plotseling tot steen geworden waren. Haar gezicht verschoot, het kreer de kleur van melk waar de room afgenomen fs: haar lip- oen waren als van was, het linoenrouee werd er belachelijk door. Zij staarde van "t ene gezicht naar 't andere, haar hoofd voorover eestrekt. de fijn gete kende wenkbrauwen scherp naar bo ven en naar buiten gebogen: haar ogen waren donker als de nacht, net als de sterrenloze hemel vóór een storm en geen macht ter wereld kon daarin haar zelfbeschuldigende misdadigheid ver bergen. een trefpunt voor hun minachting. Er als aan de grond genageld en was als Wel een minuut lang stond Beatrice was in 't geheel geen geluid, geen be weging. Niemand sprak: zii keken slechts toe. terwijl zii plotseling door liep naar de telefoon: zii keken toe nu zii haar overgang volvoerde van ge kwetste madonna naar verdierlük we zen. Nu boog zii zich over de tafel heen waar 't toestel op stond. Haar vingers, die zich om de hoorn heenkromden, leken op de bloemblaadjes van een wit- t? orchidee; achter haar stond Leon, die er onbeschrijflijk vermoeid en doodsbleek uitzag. Zij nam de hoorn op en 't was op dat ogenblik, dat Bryce zich voorover stortte, met saamgeknepen lippen, vol walging, heftig in zijn reactie van af keer en ontzetting. Zijn hand viel op de hare, terwijl zijn vingers toeknepen als een schroef, zodat een hevige pijn door de zenuwen van haar arm op schoot. Hun ogen ontmoetten elkaar en hij deinsde terug van de openlijke boosaardigheid van de hare en toen zei hu en 't klonk rauw en grof en geheel op zijn plaats: „Jij gemeen n loeder. Ben je nu nog niet beu van je eigen slechtheid? Moe» je nu ook nog Leon vernietigen? Is er dan niets menselijks in je?" Zij gaf geen antwoord. Hij trok zijn hand van de hare weg, in de overtui ging dat zij de hoorn terug zou leggen Maar zij bleef tot aan 't einde trouw aan haar ras en toen wist hij voor al tijd dat dat ras van de laagste soort was. Zij nam de hoorn op terwijl zij zei: „Ik weet 't nummer van de Santa Mar- tine heel goed, daar ik dikwijls Max heb opgebeld en hem voorgelicht heb over mijn „toestand". In overeenstem ming met de omstandigheden gaf hij jullie dan. op miin bevel, de verzeke ring, dat ik beter of slechter ging. Bij voorbeeld, indien ik zin had in 't een of ander juweel of in een keuze uit enige bijzonder mooie jurken, of wan neer jij besloot om met juffrouw Car- rick te gaan eten, kwam hij heel ge hoorzaam hier en schudde zijn hoofd en zei tegen jullie, dat ik achteruitge gaan was. Aan de andere kant, wan neer 't mij toescheen, dat je er genoeg van begon te krijgen, overtuigde Max je dat ik vooruit ging. O, ja, ik ken 't nummer heel goed". Hij week van haar af, voor altijd week hij terug. Patricia Garron hui verde. omdat zij voelde dat de gehele Casa doortrokken was met de verdor venheid van dit wezen, dat zij er had binnengevoerd en aanbeden had. En Lynne keerde zich af, niet naar Leon's gezicht en niet naar Pa tricia s sidderen kunnende kijken. En zich omkerende, zag zij een taxi die achter Max' wagen stilstond en toen José Colina daar uitstapte, kneep Haar hart samen van overweldigend mede lijden. Want het scheen, dat José slechts gekomen was om over Max ongeluk rouw te bedrijven. 't Spaanse meisje verscheen op het terras, zij had een geopende brief in haar hand. Zij leek nog kleiner en be- toverender dan anders, toen zii door 't zonlicht liep. n toen zag Lynne haar ogen en 't was niet te geloven er was geen verdriet daarin te lezen Slechts een stralend, verlangend licht, dat haar gezichtje geheel veranderde en het een bijna vreemde bezieling gaf. Haar komst was voor een ogenblik een anti-climax. Leon was sprakeloos. En mevrouw Garron, voor wie zij ge heel een vreemde was, staarde haar niet-begriipend aan, terwijl Beatrice die haar heel goed kend$, als verstijfd stond, haar ogen berekenend toeknij pend. Voor 't ogenblik vergat Beatrice dat zii de hoorn van de telefoon in de hand hield en dat de stem van de ne gerportier van het ziekenhuis door de microfoon klonk, toen hij de oproep beantwoordde. Toen kwam Leon bii var zijn be duusdheid. Droefheid deed zijn g.-z'rht ineenkrimpen; hij kwam naar voren terwijl hij met gebroken stem protes teerde: „Je had nooit hier moeten ko men, José. nooit! Je doet jezelf alleen verdriet ermee en hoe kan dat mü van dienst ziin?" Toen ontdektè hij. dat zii glimlachte, dat haar gezichtje stralend was. En dat leek hem helemaal onbegrijpelijk en hij zei: „José?", vragend om opheldering. Zij nam de brief uit de enveloppe en gaf hem die in zijn hand. Zij scheen iedereen om haar heen te vergeten haar omgeving en zelfs Beatrice Penda, Zij was zo intens bewust van haar doel dat het haar klein figuurtje geheel in vuur en vlam zette en haar afzonder de met deze man. die zii haar algehele trouwe liefde gaf. Zij vergat ook de stem van de neger-portier, die luid keels en wanhopig door de telefoon neD: ,;9a u £a u niet geven ant woord?' Zij zei en zii was opeens een vreemd soortig geheimzinnig klein schepseltje geworden in wier aderen het biigelo vige Spaanse bloed krachtig en over vloedig vloeide, iemand met onver klaarbare voortekenen en voorgevoe lens: (Wordt vervolgd.) Het NIPO heeft medegedeeld, dat van de door het NIPO ondervraagde vacantiegangers er 3% gaat voor Juni, 11% in Juni, 42°/» in Juli, 39% in Au gustus, 3% in September, 2% na Sep tember en 5% het nog niet weet. Op grond van deze cijfers zou de NIPO tot de conclusie zijn gekomen, dat van vacantie voor Juli en na Augustus niet zo heel veel sprake is. Het centraal werkcomité vacantie deelt naar aan leiding hiervan mede, dat de propagan da voor vacantiespreiding zich richt op: vóór 15 Juli of na 15 Augustus. Het bureau neemt aan, dat van de vacantiegangers, die in Juli of Augus tus vacantie nemen (in totaal 81%) er 15 tot 20% in de eerste helft van Juli of in de tweede helft van Augus tus gaat, zodat een percentage van 32 tot 37 van de vacantiegangers voor 15 Juli of na 15 Augustus van de vacantie geniet. Er is dus wel degelijk en in belang rijke mate sprake van vacantiespreiding. ÏÏIÏIfJ' Niet arabben.De helder ilort- I I- I Bi bare D.D.D.kalmeert da leuk tl I 111 J\ in enkele seconden.doodt de ziektekiemen en geneest tot diep in de hutdportën. GENEESMIDOEl TEGEN HUIDAANDOENINGEN .nicuil U VII MT (Advertentie Ing. Med.) WOENSDAG 5 AUGUSTUS HILVERSUM I. 402 m.: 7.00—24.00 HCRV. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram. 7.45 Een woord voor de dag. 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.18 Gewijde muziek. 8.45 Gram. 9.00 Voor de zieken. 9.30 Voor de vrouw. 9.35 Gram. 10.30 Morgendienst. 11.00 Gram. 11-55 Zang en piano. 12.30 Land- en Tuinbouw- mededelingen. 12.33 Gram. 12.50 Klok gelui. 13.00 Nieuws. 13.15 „Met PIT op pad". 13.20 Gevar. muziek. 13.50 Gram. 16.00 Voor de jeugd. 17.20 Orgelspel. 17.50 Gram. 18.00 Banjo-Orkest. 18.30 Repor tage. 18.45 Omroeporkest. 19.00 Nieuws- en weerberichten. 19.10 Boekbespreking. 19-25 Gram. 19.30 Buitenlands overzicht. 19.50 Gram. 20.00 Radiokrant. 20.20 „De fortuinlijke kist", zangspel. 20.50 „Christe lijk Onderwijs in Indonesië", causerie. 21.05 Hammondorgelspel. 21.20 Reis- beschr. 21.30 Concertgebouworkest en so- Ust. 22.45 Avondoverdertking. 23.00 Nieuws en S.O.S.-berichten. 23.15—24.00 Gram- HILVERSUM II, 298 m.: 7.00 VARA, 10.00 VPRO, 10.20 VARA. 19.30 VPRO, 2000—24.00 VARA. 7.00 Nieuws. 7.13 Gram. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de huisvrouw. 9.00 Gym. 9.10 Gram. 9-3S Waterstanden. 9.40 Orgelconcert. 10.00 „Boeken mee op reis en thuis", causerie. 10.05 Morgenwijding. 10.20 Voor de vrouw. 11.00 Gram. 12.00 Accordeonorkest en solist. 12.30 Land- en Tuinbouwmedede- lingen. 12.33 Voor het platteland. 12.38 Gram. 13.00 Nieuws. 13.15 Tentoonstel- hngsagenda. 13.18 Dansmuziek. 13.45 Gram. 14.00 „De weg omhoog", causerie. 14.15 Haarlemse Orkest Vereniging, koor en sol. 15.10 Voor de kinderen. 16.00 Vier handig pianospel. 16.10 Voor de Jeugd. 16.45 Voor de zieken. 17.15 Dansmuziek. 17.50 Regeringsuitzending: Jeugduitzen ding: „De brievenbus gaat open". Corres- pondentieciub onder leiding van Regina zwart 18.00 Nieuws en commentaar. 18.20 Actualiteiten. 18.30 R.V.U.: Dr. E A Kreiken: „Internationale technische hulp: Technische hulp aan Liberia". 19.00 trompetten en trombones. 19.15 Het onnn P^?^d"• causerie- 19-3" Voor de jeugd. 20.00 Nieuws. 20.05 Politiek commentaar. 20.15 Residentie-Orkest. 21.10 „De Venus van Bainville", hoorspel. 22 00*Gevar mu ziek. 22.25 „Blokkendoos-caissons, een re- ooift j" ,?e, waterbouwkunde", causerie. 23 00 24 00 i* ,Cf,USerie- 22 50 Nieuws. 23.00—24 00 „Lulu\ opera (le bedrijf). (Advertentie Ing. Med.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1953 | | pagina 4