Een onbeschrijflijke orgie in het land der mensen" De man uit Australië WRIGLEY „Force Ouvrière" handhaaft haar voorwaarden Een potvis werd verscheurd r Het wilde feest Gratie voor Sanders Onder Groenlanders en Eskimo's (15) 11 door Anth. van Kampen iiiiiiiiiiiiniiinii Amerikaanse straaljagers over de Oceaan Eisenhower over de hulp aan het buitenland Nog geen accoord tussen Nehroe en Ali Pim, Pam,Pom en de wonderlamp DE FRANSE STAKINGEN Contact met de regering liep op niets uit Ons dagelijks feuilleton Luister eens naar: Radioprogramma ^LS U mij zou vragen op welke manier we te weten kwamen dat er een walvis was aangekomen aan de kust van Godthab, dan moet ik het antwoord daarop tot mijn spijt schuldig blijven. Maar ineens wisten we het. Ineens gonsde het in heel Godthab. Ineens was de avond vol gerucht, vol beweeg, vol activiteit. Mannen liepen snel in de richting van de klippen, waarop het water van de fjord uitloopt. En niet alleen mannenook vrouwen en kinderen. Ook heel jonge kinderen, zo tussen de vijf en zeven. Er was iets ge beurd, dat het hele, al ingeslagen leven van Godthab, activeerde, in rep en roer bracht. Er was een soort electrische stroom door de bevolking gegaan. Een stroom, die niemand ongemoeid liet. De naam van die stroom was: walvis! De Sonja, de walvisjager van Groenland, had een half uur tevo ren een der koningen der zee binnengebracht. Toen we hem zagen wisten we dat het geen eigenlijke walvis, geen vin-walvis was. Het was een potvis, een cachelot. Hij lag half op de klippen, en ik schat zijn lengte van de botte, stompe kop tot de zachtjes in de branding deinende staartvin, op veertien, vijftien meter. Het dier lag daar, in het fletse, vale licht van de nacht, die hier alleen maar een lichte schemering is, als een gevelde monarch, een gebroken reus. En om die reus dromde gans Godthab. WAT ik u nu moet gaan beschrijven lezers, is niet zo bijzonder prettig en nu ik hier, in de beslotenheid van het kleine salonnetje van de Ti- kerak, probeer de woorden te vin den om u een beeld te geven van de woeste tafrelen die we een paar uur geleden hebben meegemaakt, nu vraag ik me af of dit alles werkelijk heid, realiteit is geweest, of alleen maar een infernale nachtmerrie. Toen de potvis nog maar nauwe lijks op de klippen lag, stortte (let terlijk: stortte) zich Godthab op het reusachtige dier en dit beeld van be zeten mannen, vrouwen en kinderen zal me lang, heel lang, in de her innering blijven.. Daar waren man nen bezig met grote zagen de onder kaak weg te nemen. Anderen ston den naast het geweldige lichaam en dreven lange messen in de loodkleu rige, zwarte huid, waaronder het licht-rossige spek zichtbaar was. Uit het donkerrode, haast zwarte vlees onder de decimetersdikke speklaag, gulpten de eerste stromen bloed. Bloed stroomde uit de enorme bek. En ook de branding, uitlopend op de grauw-groene klippen, was rossig van bloed. Het was het wildste feest dat ik ooit in m'n leven meemaakte. Het feest van een primitieve gemeen schap op en om een gevangen prooi. Aan dat feest nam de oudste en de bijna jongste bewoner van Godthab deel. Geen bed in heel de nederzet ting was die nacht beslapen. Godt hab was bij de potvis. Tientallen tonnen werden aange rold. Jonge Groenlanders kwamen met bakken zout aanlopen. Anderen met messen, spaden, haken en schoppen. En zo ging men de Le viathan te lijf. Reep na reep werd uit het lijf van de potvis gescheurd. Met de spaden hakten de mannen deze repen aan vierkante en langwerpige blokken, die met het zout tegelijk in de ton nen verdwenen. Zo vulde zich ton na ton met het nog warme spek. Het was of het dier nog leefde. In het licht van de nacht lag het ge schonden lichaam te dampen en te roken. Een zoete, weeë, klamme geur. Nu nog, als ik dit schrijf, is het of die lucht om me heen blijft hangen, alsof ik er mee doortrokken ben. Dat is verbeelding, maar soms twijfel ik. Ik hoop die geur niet spoedig weer zó lang te moeten ver dragen. Hij heeft iets walgelijks. Er is iets levends aan die geur. Dertig man waren bezig met hun bloedig werk. Maar zij niet alleen. Daar waren de kinderen, die op en rond de potvis hingen. Enkele zaten boven op de gladde, zwarte rug. Ik geloofde eerst dat het een spel was. maar het was geen spel. Ze aten. Ze hadden kleine, vlijmscherpe mesjes en spitten daarmee in de huid van (AdvertenUe Ing. Med.) De gevangen cachelot, een potvis, die geheel Godthab op de been bracht. de cachelot. Ze sneden er kleine vierkantjes uit, die ze in hun mond staken. Ze aten, neeze vraten die nog haast levende huid. Er was 'n kind bij van hoogop zes jaar. Ik kon m'n ogen niet geloven: als een kleine duivel hakte het in iiiiiiiiiiiMiuiiiniii de ontzaglijke rug en slaagde erin een stuk huid van misschien een anderhalve decimeter in het vierkant los te krijgen. En heel dat stuk propte die jongen, die nog een kind was, in z'n mond. Hij stikte er haast in. Toen nam hij het mes en sneed de stukken die nog buiten z'n mond waren, weg. Heel dat kinder gezicht was druipend van bloed. Andere kinderen waren op andere Slaatsen bezig. Ze wierpen elkaar e brokken zwart vel toe en er was er niet één, die niet stond te kauwen. En al die gezichten straalden en glansden van een onbeschrijflijk ge not. Dit was hun feest. *K nam mij enkele malen voor weg te gaan, omdat het eigenlijk niet was aan te zien. Maar ik werd vast gehouden op die klippen, ik was ge nageld aan dit oord van verschrik king, dat met op een duistere manier intrigeerde. Omdat ik niet gedacht had, dat deze dingen in deze wereld nog mogelijk zijn. Omdat ik niet wist dat mensen, en jonge mensen, en kinderen, zo onmenselijk, zo dier lijk kunnen zijn. Ja, het waren die ren, verscheurende, dolgeworden we- lichaam van de potvis in de lichte schemering. Het beeld deed me aan iets den ken, dat ik al eerder gezien had, en plotseling wist ik wat het was: een schilderi.i van Pieter Brueghel, een afbeelding van saters, duivels en demonen, die een groot, halfdierlijk, halfmenselijke wezen te lijf gaan. Daaraan deed dit tafreel me denken. Maar het was nog wilder, nog de- monischer dan Brueghel het schil derde. Natuurlijk was het dat; Brue ghel was nooit op Groenland. Ik stond daar alleen, die nacht. Van der Zee was bezig met filmen en fotograferen, waarbij hij zich ernstige zorgen maakte over het re sultaat. Omdat de nacht wel licht was, maar omdat het een zeldzaam, een heel vreemd licht is, dat hier over Groenland schijnt in de uren van de nacht. Er was niemand die aandacht aan hem schonk, geen man en geen kind. Aandacht had alleen de potvis. De wereld was vergeten, alleen de Leviathan bestond nog. En toen ik daar stond, in de gure nacht op die klippen, toen wist ik, dat al deze slachtende, hakkende, spittende en vretende Groenlanders datgene waren, wat ze sinds eeuwen en eeuwen geweest zijn: Eskimo's. Eskimo's.... welk woord betekent: „Hij, die rauw vlees eet". PR stond later een Deen naast me, L die al jaren op Groenland woont. Ik wees hem op de kinderen en hij haalde z'n schouders op. Toen zei hij: „Het was nooit anders hier en of het ooit anders zal worden....?" Opnieuw haalde hij z'n schouders op. Tegen de morgen, toen de nevelflar den van de toppen der besneeuwde bergen lager en lager zonken, en tot dicht over het mismaakte en half- ontlede dier deinden, was het schuim der branding nog steeds rossig. En nog steeds was het dier warm. Nog steeds ook dampte het reuzenlijf. Dat was een sinister en haast beangsti gend schouwspel, omdat er op de een of andere manier nog een soort leven in dit ontzaglijke lijk scheen te huizen. Als de ontvelde staart zich bewoog zou het denkbaar zijn dat plotseling alle leven weer terug keerde in dit leegbloedende karkas, al was het nog maar voor éénmaal. Voor eenmaal, om de duivels, satirs en demonen in een machtige zwaai te vernietigen en hem weg te vagen van de dofglanzende klippen. Dit gebeurde in de nacht van de tiende op de elfde Juni anno 1953, in het land genaamd Inuit Nunna. Dat is het land der Eskimo's en Groenlanders. En dat betekent: het land der mensen. Nooit was een naam minder ge schikt voor een land als deze. Maar misschien zijn wij te kort in Inuit Nunna om er nu reeds over te oor delen. DE KAPITEIN van de Tikerak komt binnen en zegt: „Morgen varen we". Ik geloof dat we allebei blij zijn dat het zover is. Omdat we wel weg willen van deze grauwe klip pen in de rosse branding van: het and der mensen. Met Rheumatische Pijnen moet U niet door blijven lopen. Roei ze uit, met wortel en tak. Neem Kruschen. Jaar-in, jaar-uit en al tientallen jaren lang, vonden tienduizenden baat en verlichting bij Kruschen Salts. De kleine dagelijkse dosis Kruschen doet het. Juist omdat Kruschen regelmatig gebruikt wordt, stimuleert het de bloedzuiverende organen en geeft ze de regelmaat van een klok. Kruschen is geen wondermiddel. De zes mine rale zouten hebben ieder hun eigen functie en gezamenlijk brengen ze Uw ledematen die bevrijding van stram heid en pijn. (Advertentie Ing. Med.) Het flenzen van de potvis. Deze foto werd gemaakt in de nacht zonder kunstlicht. De Hongaarse regering heeft de Britse zakenman Edgar Sanders, die in Hongarije tot gevangenisstraf is veroordeeld op beschuldiging van spionnage, gratie verleend, aldus heeft radio-Boedapest bekendgemaakt. De 49-jarige Sanders, vertegenwoor diger in Hongarije van de „Standa d' Electric Company", werd drie-en-een- half jaar geleden wegens spionnage veroordeeld tot dertien jaar gevange nisstraf. Een Amerikaanse collega, Ro- bert Vogeler. die tegelijk met hem werd veroordeeld, kreeg twee jaar ge leden gratie. Radio-Boedapest meldde niet, wan neer Sanders zal worden vrijgelaten. Het ligt in de bectóeling, dat in de loop der maand 28 Amerikaanse straal jagers bij wijze van oefening ononder broken vluchten over de Atlantische Oceaan zullen maken. Het zijn F-84G Thunderjets van het strategisch lucht- commando. Zij hebben een topsnelheid „in de klasse van 600 mijl per uur". Acht machines zullen van de basis Turner in Georgia naar Frans-Marokko vliegen en de twintig andere naar La- kenheath in Engeland.Zij zullen tij dens de vlucht brandstof innemen uit tankvliegtuigen. De gemiddelde vlieg- tijd wordt geschat op ongeveer tien uren. President Eisenhower heeft hetAme- kaanse Congres een rapport over het program voor wederzijdse beveiliging in de eerste helft van het jaar 1953 doen toekomen. Hij heeft hierin uit eengezet. dat de Westelijke landen moeten streven naar een grotere eigen bijdrage in de gemeenschappelijke verdediging, daar de Amerikaanse hulp niet alles kan doen. De president kant zich tegen de onlangs door het Congres vastgestelde einddatum voor de economische en militaire bijstand door op te merken, dat de veiligheid van de vrije wereld niet afhankelijk kan worden gesteld van een vastge stelde tijdslimiet. De premiers van India en Pakistan, Nehroe en Mohammed Ali, hebben Maandag te New Delhi twee uur over het vraagstuk Kasjmir gesproken. Nehroe heeft zich opnieuw bereid ver klaard, een volksstemming in het om streden gebied te doen houden en deze voor te bereiden. Hij wil zich echter niet aan een bepaald tijdstip binden. Ali daarentegen wil de stemming zo spoedig mogelijk doen uitschrijven. zens. De orgie op de klippen van Godthab ging uren en urenlang door. Heel die nacht was het feest en heel die nacht lag het dampende, warme 96. Het was de gewoonte in Dieren- dorp, dat er elk jaar een grote taarten tentoonstelling gehouden werd. Alle inwoners van Dierendorp gingen daar dan heen om de taarten, die de diver se dames gebakken hadden, te bewon deren en de opbrengst was zoals altijd voor het weeshuisHet nieuwe weeshuis, dat in aanbouw was, stond nu half opgetrokken, dank zij de edel moedige giften van Baron Van Pot- tum, maar er was nog meer geld no dig. Veel geld zelfs, want het bouwen van zo'n groot- gebouw kost nu een maal veel geld. En daarom had me vrouw Babbelgraag de tegenwoor dige barones er dan ook bij alle dames in het dorp op aangedrongen om eens extra hun best te doen. De taarten-tentoonstelling moest en zou een succes worden. Er was zelfs een jury uit Buldogstad uitgenodigd, die de taarten zou keuren en de prijzen uitdelen. Aan de vooravond van deze voor Dierendorp zo belangrijke dag, zag je overal lichtjes branden in de keukensAlle huismoeders waren druk in de weer om pronkstukken van taar ten te maken, die straks een prijsje in de wacht moesten slepen 1 Ook Moeder Woeffie stond ijverig haar deeg te rol len. Ze was van plan met een reuze appeltaart te voorschijn te komen, om daarmede als het kon, de eerste prij» te behalen. Maar mevrouw Babbel- graat had datzelfde plannetje In haar hoofd. „Ik zal Pieter eens laten zien, dat ik net zo goed bakken kan als mevrouw Woeffie," zei ze tot zichzelf, terwijl ze met een roomspuit allerlei prachtige versiersls op haar taart aan bracht. (Advertentie Ing. Med.) HE FRANSE regering is er niet in geslaagd een eind te maken aan de sta- ktngen, die het land teisteren. Het bestuur van het vakverbond Force Ou vrière heeft de voorstellen van het kabinet verworpen en opnieuw zijn eigen voorwaarden voor beëindiging van het conflict uiteengezet. Zo moet de raad voor de collectieve arbeidsovereenkomsten onmiddellijk worden bijeengeroe pen, teneinde het huidige peil der lonen te overwegen en de noodzaak van wijziging na te gaan. Geen enkele staker zal mogen worden vervolgd voor een handeling in verband met het conflict. Tenslotte zullen by verschillende open bare diensten de lonen moeten worden verhoogd. De regering zou heden moe* ten antwoorden. JVIT WAS het resultaat van niet-offi- u ciële onderhandelingen tussen kabi net en vakbeweging, die het gehele weekend in beslag hadden genomen en die ten doel hadden een compromis te zoeken, dat de arbeiders in staat zou stelleh, zonder prestige-verlies, het werk te hervatten. De regering was hiermee afgeweken van haar aanvan kelijke standpunt, dat eerst het werk diende te worden hervat, voordat er zou kunnen worden onderhandeld. Pre mier Laniel heeft gisteravond in een radiorede de arbeiders verzocht, weer aan het werk te gaan. Met stakers zou niet kunnen worden onderhandeld, zei hy. Neemt men dit naar de letter, dan zal er in de komende dagen niet meer kunnen worden gesproken met de vakbeweging. Bij PTT en Spoorwegen is nog vrijwel geen enkele verbetering te constateren, evenmin bij gas- en electriciteitsbedrijven, de mijnen en de Air France. In Parijs begon de onder grondse weer te lopen, maar bussen waren er nog niet. Ook bij het parti culiere bedrijf was het werk gister avond nog niet hervat. Dc vakbeweging heeft bekend ge maakt, dat het stakingsparool nog on verminderd geldt voor alle bedrijven, waarin het werk is neergelegd. De CGT heeft tot de metaalbewerkers, die gis teren en heden van vacantie zouden terugkeren, de bekendmaking gericht, dat het stakingsparool nog onvermin derd van kracht is. Het Internationaal Verbond van Vrije Vakverenigingen heeft zich achter de Franse stakingen gesteld. jBHr K VERWONDINGEN DIE IN HET GEZIN KUNNEN VOORKOMEN (Advertentie Ing. Med.) 8. „Als het een beetje wil", zei hij tegen zijn vrouw, voordat hij op stap ging, „kunnen we een uitnodiging voor hem krijgen zonder dat het een cent kost, of ons nog mee. schulden op de hals te halen. Er worden in het personeels orgaan altijd foto's opgenomen van dit uitstapje en als ik het zo weet te plooien, dat Peter op een paar daarvan staat. ,",Maar tante Cecilia wil h el wat anders. Een feest voor Peter alleen", wierp Letty tegen. „Ze zou zich wel eens beledigd kunnen voelen, als ze Peter's gezicht ziet tussen die van -"e steenhouwers, pottenbakkers en klei- mengers". „Wel, daar zou ik me maar niets van aantrekken, liefste. Ze hebben immers allemaal hun beste pakje aan. En ik daag iedereen uit zelfs tante Cecilia om een bankier van een schoor steenveger of een dominé van een in breker te onderscheiden, als ze alle maal uitgedost zijn in - hun mooiste gewaden". „Maar de naam van de krant El- wood?" „Daarover praten we later neg wel eens, liefste". Ook dit bezwaar wuifde Elwood weg, met de zelfverzekerdheid van een man, wie het gegeven is, met een handomdraai alle wereldproblemen te kunnen oplossen. „Geef Claudia een zoen van mij en zeg haar, dat ik van avond wel zal vertellen, hoe we het klaar zullen spelen. En laat ze haar lieve hoofdje maar niet breken over die receptie. Alles komt in orde". Claudia had het echter te druk met andere (plezieriger) gedachten, toen ze hoorde, dat haar vader was uitgegaan. Ze lag in haar bed en dacht aan Dick Forrester: hoe mooi zijn glimmend zwarte haar over zijn bruingebrande voorhoofd viel, hoe sterk zijn handen waren en hoe zacht en goedgevormd ondanks de ruwheid van zijn beroep. Gedurende de oorlog had Dick dienst gedaan als tankcomm„r.dant, hetgeen hem heel wat medailles en eervolle onderscheidingen had opgeleverd. Als zij zoals op dit ogenblik aan Dick dacht, zag Claudia hem altijd in uni form, de helm zwierig op ziin krullen en met een bescheiden glimlach om zijn mond. Dan was hij een opwinden de held, op wie ieder meisje verliefd zou willen zijn. Hij was knap en don ker en geweldig zeker van zichzelf. Soms zelfs te zeker, dacht Claudia, haar voorhoofd fronsende. Te zeker ook van haarl Maar zo was Dick nu eenmaal en hij zou zich niet laten veranderen, bedacht ze met een zucht, terwijl ze uit haar bed stapte. Een schalkse glimlach krul de haar lippen, toen ze zich herinnerde, hoe hij van zijn stuk was gebracht, toen tante Cecilia's stem plotseling was uitgebarsten in het kleinerende tele foongesprek, dat ze hadden gevoerd over hun pas aangekomen neef. Hij had zichzich gedragen als een ondeugend jongetje, dat wordt betrapt terwijl hij de jampot plundert. Ondanks al zijn onderscheidingen en eervolle vermel dingen voor moed, beleid en trouw. Hij had niet méér kunnen schrikken, als hij het verwrongen gezicht van de Medusa met haar dodende blik voor zich had zien oprijzen. Claudia lachte weer, toen zij zich klaarmaakte voor een douche. Haar mooie, vriendelijke, gezicht nam een ondeugende uitdrukking aan. Dick hield er niet van geplaagd te worden, maar Claudia kon toch nooit nalaten hem „op de kast te jagen" zoals ze het zelf noemde. Ze dacht, dat dit hem een beetje gevoel voor humor zou kun nen bijbrengen. Meestal was de uit werking echter averechts. Maar Clau dia had soms van die denkbeelden, die ze nooit zou laten varen. Dit was daar één van. Haar woelige gedachten bereid den al weer heel wat plagerijtjes voor, toen het water siste en op haar rubber badmuts trommelde. Peter had dit ochtendceremonieel al achter de rug. Hij had geslapen als een os en voelde zich zo fit als een hoentje. Zijn prettige stemming onthulde hij aan een lachende en vrolijke Mathilda, die op weg was van het huis naar de fabriek, om daar haar dagtaak te be ginnen. „Was het bed goed?" vroeg Mathilda, toen Peter met haar meeliep naar de poort. „Tiptop", gaf Peter toe. „Ik voel me weer verkwikt en versterkt, zoals ze het temen. Of prozaïscher: zo fit als een hoentje". „Goed, goed. Dan zul je wel honger hebben. Het ontbijt staat klaar in de keuken. Je zult je vanmorgen zelf moeten bedienen. Jk heb dienst in de fabriek. Maar alles is klaar, 't Zal je zeker smaken". „Reken maar Mathilda". Hij stopte een pijp, terwijl hij nog eer. eindje mee liep. „Aardige lui, die Ellissen", zei hij. „Ik mag hen heel graag, 't Is net, of ik hen al honderd jaar ken". Mathilda keek hem verbaasd aan „Nu al?" „Nu al?", herhaalde hij, ..waarom zeg je dat?" „Oh niets. Soms gaven ze mij dat ge voel ook. En dan doen ze net, of er alles bij de vleet is". Peter deed alsof h j het begreep en j WÜS- "Ja> daar zeg je zo wat", gaf hij toe. En na een ogenblikje stilte ging hij verder: „Denk niet, dat ik nieuwsgierig ben, of zo iets Mathilda, maar is er een reden voor, dat zij helemaal van jou afhangen voor het werk? (Wordt vervolgd.) De ook in ons land bekende Franse organiste Jeanne Demes- sieux, die om 9.40 uur Woensdag- moraen werken van Cesar Franck en Widor zal spelen Hilversum II). Over dezelfde zender gaat om 21.05 uur weer eens het be kende hoorspel „Trilby" naar de roman van George du Maurier. Boenen over het donkere wereld deel worden om 19.10 uur Woens dag over Hilversum I besproken door de heer R. Allon. De succes volle reporter Alfred van Sprang geeft om 22 uur een reportage uit het land van de Mau Mau (Hilversum 1). WOENSDAG 19 AUGUSTUS HILVERSUM I, 402 m.: 7.00—24.00 NCRV. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.45 Een woord voor de dag. 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.15 Gewijde muziek. 8.45 Gram. 9.00 Voor de zieken. 9.30 Voor de vrouw. 9.35 Gram. 10.15 Idem 10.30 Morgendienst. 11.00 Gram. 11.15 Idem. 12.00 Viool en piano. 12.30 Land- en Tuinbouwmededelingen. 12.33 Gram. 12.59 Klokgelui. 13.00 Nieuw». 13.15 Prot. Interkerkelijk Thuisfront. 13.20 Vocaal dubbelkwartet. 13.50 „Der Frei- schtitz", opera. 16.00 Voor de jeugd. 17.20 Orgelspel. 17.50 Voor de kleuters. 18.00 Lichte muziek. 18.15 Gram. 18.30 Comm. Jeugdconferentie v. d. World Presbyterian Alllance. 18.45 Gram. 19.00 Nieuws en Toe o Chten' 1910 Boekbespreking, lo sn J?ram' „19'3° Buitenlands overzicht. 19.50 Gram. 20,00 Radiokrant. 20.20 Con- certgbouworkest en solist. 21.30 „Kerk en Beroep. Bestaat er verband tussen belde?", causerie. 21.45 Hammondorgel. 22.00 „In o« d Van de Mau-Mau", reportage. 23nn N?ram' 22 45 Avondoverdenking. 23'9° Nieuws en SOS-berichten. 23.15- 24.00 Gram.muziek. HILVERSUM II. 298 m: 7 00 VARA 0.00 VPRO. 10.20 VARA. 19.30 VPRO Gram 8 00° mARA' 7 00 Nieuws' 7'13 Gram 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor W»le«rraUW' 9'°0 Gym" 910 Gram. 9.35 Waterstanden. 9.40 Gram. 10.00 „Boeken M^e„°P <rÜ'S en thuis"* causerie. 10.05 Morgenwijding. 10.20 Voor de vrouw. 11.00 Gram. 12.00 Accordeon-orkest 12.30 Land-en Tuinbouwmededelingen. 12 33 Voor het platteland. 12.38 Kiein koor en orgel. 13.00 Nieuw,. 13 15 Tentoo^tel- Gram8*lann 13'iï MetroPOle-Oikest, 13.50 i'9 "De weg omhoog". 14.15 Gelders Orkest, koren en sol. 15.15 Voor föOO ï!l 10.00 Vierhandig pianospel. ken 17 13 n 19AS Voor «e *<- 17 50 ReiïeH 25 Gevar muziek, ding- dJ JR,1"tafndln8: Jeugdultzen- e Atlantische samenwerking" ?8°00 Nieu" M' A' Kamcr"nSh Onnes,' Sterken d commentaar 18.20 „De R V U." n,r a" zwakken", causerie. 18.30 d* n/o Saalborn: Zwervers uit d* 'lte"t"ur: TUI Uilenspiegel". 1900 19 30 Vom-5.» "IJet V°"e P°nd". causerie. Pnlltl.t JeUgd' 2000 Nieuws. 20.05 commentaar. 20.15 Cabaret. 20.40 Gay;r p)muz,ek 21 05 „Trilby", .hoorspel. 22.15 Planorecitaj. 22<5 „sneller-verder- ,Cau5erla- 23.00 Nieuw». 23.15 Socialistisch nieuws in Esperanto,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1953 | | pagina 4