Een onbeschrijflijke orgie in
het land der mensen"
De man uit Australië
WRIGLEY
„Force Ouvrière" handhaaft
haar voorwaarden
Een potvis werd verscheurd
r
Het wilde feest
Gratie voor Sanders
Onder Groenlanders en Eskimo's (15)
11
door
Anth. van Kampen
iiiiiiiiiiiiniiinii
Amerikaanse straaljagers
over de Oceaan
Eisenhower over de hulp
aan het buitenland
Nog geen accoord tussen
Nehroe en Ali
Pim, Pam,Pom en de wonderlamp
DE FRANSE STAKINGEN
Contact met de regering
liep op niets uit
Ons dagelijks feuilleton
Luister eens naar:
Radioprogramma
^LS U mij zou vragen op welke manier we te weten kwamen dat
er een walvis was aangekomen aan de kust van Godthab, dan
moet ik het antwoord daarop tot mijn spijt schuldig blijven. Maar
ineens wisten we het. Ineens gonsde het in heel Godthab. Ineens
was de avond vol gerucht, vol beweeg, vol activiteit. Mannen liepen
snel in de richting van de klippen, waarop het water van de fjord
uitloopt. En niet alleen mannenook vrouwen en kinderen. Ook
heel jonge kinderen, zo tussen de vijf en zeven. Er was iets ge
beurd, dat het hele, al ingeslagen leven van Godthab, activeerde,
in rep en roer bracht. Er was een soort electrische stroom door de
bevolking gegaan. Een stroom, die niemand ongemoeid liet.
De naam van die stroom was: walvis!
De Sonja, de walvisjager van Groenland, had een half uur tevo
ren een der koningen der zee binnengebracht. Toen we hem zagen
wisten we dat het geen eigenlijke walvis, geen vin-walvis was. Het
was een potvis, een cachelot. Hij lag half op de klippen, en ik schat
zijn lengte van de botte, stompe kop tot de zachtjes in de branding
deinende staartvin, op veertien, vijftien meter. Het dier lag daar,
in het fletse, vale licht van de nacht, die hier alleen maar een
lichte schemering is, als een gevelde monarch, een gebroken reus.
En om die reus dromde gans Godthab.
WAT ik u nu moet gaan beschrijven
lezers, is niet zo bijzonder prettig
en nu ik hier, in de beslotenheid
van het kleine salonnetje van de Ti-
kerak, probeer de woorden te vin
den om u een beeld te geven van de
woeste tafrelen die we een paar uur
geleden hebben meegemaakt, nu
vraag ik me af of dit alles werkelijk
heid, realiteit is geweest, of alleen
maar een infernale nachtmerrie.
Toen de potvis nog maar nauwe
lijks op de klippen lag, stortte (let
terlijk: stortte) zich Godthab op het
reusachtige dier en dit beeld van be
zeten mannen, vrouwen en kinderen
zal me lang, heel lang, in de her
innering blijven.. Daar waren man
nen bezig met grote zagen de onder
kaak weg te nemen. Anderen ston
den naast het geweldige lichaam en
dreven lange messen in de loodkleu
rige, zwarte huid, waaronder het
licht-rossige spek zichtbaar was. Uit
het donkerrode, haast zwarte vlees
onder de decimetersdikke speklaag,
gulpten de eerste stromen bloed.
Bloed stroomde uit de enorme bek.
En ook de branding, uitlopend op de
grauw-groene klippen, was rossig
van bloed.
Het was het wildste feest dat ik
ooit in m'n leven meemaakte. Het
feest van een primitieve gemeen
schap op en om een gevangen prooi.
Aan dat feest nam de oudste en de
bijna jongste bewoner van Godthab
deel. Geen bed in heel de nederzet
ting was die nacht beslapen. Godt
hab was bij de potvis.
Tientallen tonnen werden aange
rold. Jonge Groenlanders kwamen
met bakken zout aanlopen. Anderen
met messen, spaden, haken en
schoppen. En zo ging men de Le
viathan te lijf.
Reep na reep werd uit het lijf van
de potvis gescheurd. Met de spaden
hakten de mannen deze repen aan
vierkante en langwerpige blokken,
die met het zout tegelijk in de ton
nen verdwenen. Zo vulde zich ton
na ton met het nog warme spek.
Het was of het dier nog leefde. In
het licht van de nacht lag het ge
schonden lichaam te dampen en te
roken. Een zoete, weeë, klamme
geur. Nu nog, als ik dit schrijf, is
het of die lucht om me heen blijft
hangen, alsof ik er mee doortrokken
ben. Dat is verbeelding, maar soms
twijfel ik. Ik hoop die geur niet
spoedig weer zó lang te moeten ver
dragen. Hij heeft iets walgelijks. Er
is iets levends aan die geur.
Dertig man waren bezig met hun
bloedig werk. Maar zij niet alleen.
Daar waren de kinderen, die op en
rond de potvis hingen. Enkele zaten
boven op de gladde, zwarte rug. Ik
geloofde eerst dat het een spel was.
maar het was geen spel. Ze aten. Ze
hadden kleine, vlijmscherpe mesjes
en spitten daarmee in de huid van
(AdvertenUe Ing. Med.)
De gevangen cachelot, een potvis, die
geheel Godthab op de been bracht.
de cachelot. Ze sneden er kleine
vierkantjes uit, die ze in hun mond
staken. Ze aten, neeze vraten
die nog haast levende huid.
Er was 'n kind bij van hoogop zes
jaar. Ik kon m'n ogen niet geloven:
als een kleine duivel hakte het in
iiiiiiiiiiiMiuiiiniii
de ontzaglijke rug en slaagde erin
een stuk huid van misschien een
anderhalve decimeter in het vierkant
los te krijgen. En heel dat stuk
propte die jongen, die nog een kind
was, in z'n mond. Hij stikte er
haast in. Toen nam hij het mes en
sneed de stukken die nog buiten z'n
mond waren, weg. Heel dat kinder
gezicht was druipend van bloed.
Andere kinderen waren op andere
Slaatsen bezig. Ze wierpen elkaar
e brokken zwart vel toe en er was
er niet één, die niet stond te kauwen.
En al die gezichten straalden en
glansden van een onbeschrijflijk ge
not. Dit was hun feest.
*K nam mij enkele malen voor weg
te gaan, omdat het eigenlijk niet
was aan te zien. Maar ik werd vast
gehouden op die klippen, ik was ge
nageld aan dit oord van verschrik
king, dat met op een duistere manier
intrigeerde. Omdat ik niet gedacht
had, dat deze dingen in deze wereld
nog mogelijk zijn. Omdat ik niet
wist dat mensen, en jonge mensen,
en kinderen, zo onmenselijk, zo dier
lijk kunnen zijn. Ja, het waren die
ren, verscheurende, dolgeworden we-
lichaam van de potvis in de lichte
schemering.
Het beeld deed me aan iets den
ken, dat ik al eerder gezien had, en
plotseling wist ik wat het was: een
schilderi.i van Pieter Brueghel, een
afbeelding van saters, duivels en
demonen, die een groot, halfdierlijk,
halfmenselijke wezen te lijf gaan.
Daaraan deed dit tafreel me denken.
Maar het was nog wilder, nog de-
monischer dan Brueghel het schil
derde. Natuurlijk was het dat; Brue
ghel was nooit op Groenland.
Ik stond daar alleen, die nacht.
Van der Zee was bezig met filmen
en fotograferen, waarbij hij zich
ernstige zorgen maakte over het re
sultaat. Omdat de nacht wel licht
was, maar omdat het een zeldzaam,
een heel vreemd licht is, dat hier
over Groenland schijnt in de uren
van de nacht. Er was niemand die
aandacht aan hem schonk, geen man
en geen kind. Aandacht had alleen
de potvis. De wereld was vergeten,
alleen de Leviathan bestond nog.
En toen ik daar stond, in de gure
nacht op die klippen, toen wist ik,
dat al deze slachtende, hakkende,
spittende en vretende Groenlanders
datgene waren, wat ze sinds eeuwen
en eeuwen geweest zijn: Eskimo's.
Eskimo's.... welk woord betekent:
„Hij, die rauw vlees eet".
PR stond later een Deen naast me,
L die al jaren op Groenland woont.
Ik wees hem op de kinderen en hij
haalde z'n schouders op. Toen zei
hij: „Het was nooit anders hier en
of het ooit anders zal worden....?"
Opnieuw haalde hij z'n schouders op.
Tegen de morgen, toen de nevelflar
den van de toppen der besneeuwde
bergen lager en lager zonken, en tot
dicht over het mismaakte en half-
ontlede dier deinden, was het schuim
der branding nog steeds rossig. En
nog steeds was het dier warm. Nog
steeds ook dampte het reuzenlijf. Dat
was een sinister en haast beangsti
gend schouwspel, omdat er op de
een of andere manier nog een soort
leven in dit ontzaglijke lijk scheen
te huizen. Als de ontvelde staart
zich bewoog zou het denkbaar zijn
dat plotseling alle leven weer terug
keerde in dit leegbloedende karkas,
al was het nog maar voor éénmaal.
Voor eenmaal, om de duivels, satirs
en demonen in een machtige zwaai
te vernietigen en hem weg te vagen
van de dofglanzende klippen.
Dit gebeurde in de nacht van de
tiende op de elfde Juni anno 1953,
in het land genaamd Inuit Nunna.
Dat is het land der Eskimo's en
Groenlanders. En dat betekent: het
land der mensen.
Nooit was een naam minder ge
schikt voor een land als deze. Maar
misschien zijn wij te kort in Inuit
Nunna om er nu reeds over te oor
delen.
DE KAPITEIN van de Tikerak komt
binnen en zegt: „Morgen varen
we".
Ik geloof dat we allebei blij zijn
dat het zover is. Omdat we wel
weg willen van deze grauwe klip
pen in de rosse branding van: het
and der mensen.
Met Rheumatische Pijnen
moet U niet door blijven
lopen.
Roei ze uit, met wortel en tak.
Neem Kruschen.
Jaar-in, jaar-uit en al tientallen jaren
lang, vonden tienduizenden baat en
verlichting bij Kruschen Salts. De
kleine dagelijkse dosis Kruschen doet
het. Juist omdat Kruschen regelmatig
gebruikt wordt, stimuleert het de
bloedzuiverende organen en geeft ze
de regelmaat van een klok. Kruschen
is geen wondermiddel. De zes mine
rale zouten hebben ieder hun eigen
functie en gezamenlijk brengen ze Uw
ledematen die bevrijding van stram
heid en pijn.
(Advertentie Ing. Med.)
Het flenzen van de potvis. Deze foto
werd gemaakt in de nacht zonder
kunstlicht.
De Hongaarse regering heeft de
Britse zakenman Edgar Sanders, die
in Hongarije tot gevangenisstraf is
veroordeeld op beschuldiging van
spionnage, gratie verleend, aldus heeft
radio-Boedapest bekendgemaakt.
De 49-jarige Sanders, vertegenwoor
diger in Hongarije van de „Standa d'
Electric Company", werd drie-en-een-
half jaar geleden wegens spionnage
veroordeeld tot dertien jaar gevange
nisstraf. Een Amerikaanse collega, Ro-
bert Vogeler. die tegelijk met hem
werd veroordeeld, kreeg twee jaar ge
leden gratie.
Radio-Boedapest meldde niet, wan
neer Sanders zal worden vrijgelaten.
Het ligt in de bectóeling, dat in de
loop der maand 28 Amerikaanse straal
jagers bij wijze van oefening ononder
broken vluchten over de Atlantische
Oceaan zullen maken. Het zijn F-84G
Thunderjets van het strategisch lucht-
commando. Zij hebben een topsnelheid
„in de klasse van 600 mijl per uur".
Acht machines zullen van de basis
Turner in Georgia naar Frans-Marokko
vliegen en de twintig andere naar La-
kenheath in Engeland.Zij zullen tij
dens de vlucht brandstof innemen uit
tankvliegtuigen. De gemiddelde vlieg-
tijd wordt geschat op ongeveer tien
uren.
President Eisenhower heeft hetAme-
kaanse Congres een rapport over het
program voor wederzijdse beveiliging
in de eerste helft van het jaar 1953
doen toekomen. Hij heeft hierin uit
eengezet. dat de Westelijke landen
moeten streven naar een grotere eigen
bijdrage in de gemeenschappelijke
verdediging, daar de Amerikaanse
hulp niet alles kan doen. De president
kant zich tegen de onlangs door het
Congres vastgestelde einddatum voor
de economische en militaire bijstand
door op te merken, dat de veiligheid
van de vrije wereld niet afhankelijk
kan worden gesteld van een vastge
stelde tijdslimiet.
De premiers van India en Pakistan,
Nehroe en Mohammed Ali, hebben
Maandag te New Delhi twee uur over
het vraagstuk Kasjmir gesproken.
Nehroe heeft zich opnieuw bereid ver
klaard, een volksstemming in het om
streden gebied te doen houden en deze
voor te bereiden. Hij wil zich echter
niet aan een bepaald tijdstip binden.
Ali daarentegen wil de stemming zo
spoedig mogelijk doen uitschrijven.
zens. De orgie op de klippen van
Godthab ging uren en urenlang door.
Heel die nacht was het feest en heel
die nacht lag het dampende, warme
96. Het was de gewoonte in Dieren-
dorp, dat er elk jaar een grote taarten
tentoonstelling gehouden werd. Alle
inwoners van Dierendorp gingen daar
dan heen om de taarten, die de diver
se dames gebakken hadden, te bewon
deren en de opbrengst was zoals
altijd voor het weeshuisHet nieuwe
weeshuis, dat in aanbouw was, stond
nu half opgetrokken, dank zij de edel
moedige giften van Baron Van Pot-
tum, maar er was nog meer geld no
dig. Veel geld zelfs, want het bouwen
van zo'n groot- gebouw kost nu een
maal veel geld. En daarom had me
vrouw Babbelgraag de tegenwoor
dige barones er dan ook bij alle
dames in het dorp op aangedrongen
om eens extra hun best te doen. De
taarten-tentoonstelling moest en zou
een succes worden. Er was zelfs een
jury uit Buldogstad uitgenodigd, die
de taarten zou keuren en de prijzen
uitdelen. Aan de vooravond van deze
voor Dierendorp zo belangrijke dag,
zag je overal lichtjes branden in de
keukensAlle huismoeders waren druk
in de weer om pronkstukken van taar
ten te maken, die straks een prijsje in
de wacht moesten slepen 1 Ook Moeder
Woeffie stond ijverig haar deeg te rol
len. Ze was van plan met een reuze
appeltaart te voorschijn te komen, om
daarmede als het kon, de eerste prij»
te behalen. Maar mevrouw Babbel-
graat had datzelfde plannetje In haar
hoofd. „Ik zal Pieter eens laten zien,
dat ik net zo goed bakken kan als
mevrouw Woeffie," zei ze tot zichzelf,
terwijl ze met een roomspuit allerlei
prachtige versiersls op haar taart aan
bracht.
(Advertentie Ing. Med.)
HE FRANSE regering is er niet in geslaagd een eind te maken aan de sta-
ktngen, die het land teisteren. Het bestuur van het vakverbond Force Ou
vrière heeft de voorstellen van het kabinet verworpen en opnieuw zijn eigen
voorwaarden voor beëindiging van het conflict uiteengezet. Zo moet de raad
voor de collectieve arbeidsovereenkomsten onmiddellijk worden bijeengeroe
pen, teneinde het huidige peil der lonen te overwegen en de noodzaak van
wijziging na te gaan. Geen enkele staker zal mogen worden vervolgd voor een
handeling in verband met het conflict. Tenslotte zullen by verschillende open
bare diensten de lonen moeten worden verhoogd. De regering zou heden moe*
ten antwoorden.
JVIT WAS het resultaat van niet-offi-
u ciële onderhandelingen tussen kabi
net en vakbeweging, die het gehele
weekend in beslag hadden genomen en
die ten doel hadden een compromis te
zoeken, dat de arbeiders in staat zou
stelleh, zonder prestige-verlies, het
werk te hervatten. De regering was
hiermee afgeweken van haar aanvan
kelijke standpunt, dat eerst het werk
diende te worden hervat, voordat er
zou kunnen worden onderhandeld. Pre
mier Laniel heeft gisteravond in een
radiorede de arbeiders verzocht, weer
aan het werk te gaan. Met stakers zou
niet kunnen worden onderhandeld, zei
hy.
Neemt men dit naar de letter, dan
zal er in de komende dagen niet meer
kunnen worden gesproken met de
vakbeweging. Bij PTT en Spoorwegen
is nog vrijwel geen enkele verbetering
te constateren, evenmin bij gas- en
electriciteitsbedrijven, de mijnen en de
Air France. In Parijs begon de onder
grondse weer te lopen, maar bussen
waren er nog niet. Ook bij het parti
culiere bedrijf was het werk gister
avond nog niet hervat.
Dc vakbeweging heeft bekend ge
maakt, dat het stakingsparool nog on
verminderd geldt voor alle bedrijven,
waarin het werk is neergelegd. De CGT
heeft tot de metaalbewerkers, die gis
teren en heden van vacantie zouden
terugkeren, de bekendmaking gericht,
dat het stakingsparool nog onvermin
derd van kracht is. Het Internationaal
Verbond van Vrije Vakverenigingen
heeft zich achter de Franse stakingen
gesteld.
jBHr K
VERWONDINGEN
DIE IN HET GEZIN
KUNNEN VOORKOMEN
(Advertentie Ing. Med.)
8.
„Als het een beetje wil", zei hij tegen
zijn vrouw, voordat hij op stap ging,
„kunnen we een uitnodiging voor hem
krijgen zonder dat het een cent kost,
of ons nog mee. schulden op de hals
te halen. Er worden in het personeels
orgaan altijd foto's opgenomen van dit
uitstapje en als ik het zo weet te
plooien, dat Peter op een paar daarvan
staat.
,",Maar tante Cecilia wil h el wat
anders. Een feest voor Peter alleen",
wierp Letty tegen. „Ze zou zich wel
eens beledigd kunnen voelen, als ze
Peter's gezicht ziet tussen die van -"e
steenhouwers, pottenbakkers en klei-
mengers".
„Wel, daar zou ik me maar niets van
aantrekken, liefste. Ze hebben immers
allemaal hun beste pakje aan. En ik
daag iedereen uit zelfs tante Cecilia
om een bankier van een schoor
steenveger of een dominé van een in
breker te onderscheiden, als ze alle
maal uitgedost zijn in - hun mooiste
gewaden".
„Maar de naam van de krant El-
wood?"
„Daarover praten we later neg wel
eens, liefste". Ook dit bezwaar wuifde
Elwood weg, met de zelfverzekerdheid
van een man, wie het gegeven is, met
een handomdraai alle wereldproblemen
te kunnen oplossen. „Geef Claudia een
zoen van mij en zeg haar, dat ik van
avond wel zal vertellen, hoe we het
klaar zullen spelen. En laat ze haar
lieve hoofdje maar niet breken over
die receptie. Alles komt in orde".
Claudia had het echter te druk met
andere (plezieriger) gedachten, toen ze
hoorde, dat haar vader was uitgegaan.
Ze lag in haar bed en dacht aan Dick
Forrester: hoe mooi zijn glimmend
zwarte haar over zijn bruingebrande
voorhoofd viel, hoe sterk zijn handen
waren en hoe zacht en goedgevormd
ondanks de ruwheid van zijn beroep.
Gedurende de oorlog had Dick dienst
gedaan als tankcomm„r.dant, hetgeen
hem heel wat medailles en eervolle
onderscheidingen had opgeleverd. Als
zij zoals op dit ogenblik aan Dick
dacht, zag Claudia hem altijd in uni
form, de helm zwierig op ziin krullen
en met een bescheiden glimlach om
zijn mond. Dan was hij een opwinden
de held, op wie ieder meisje verliefd
zou willen zijn. Hij was knap en don
ker en geweldig zeker van zichzelf.
Soms zelfs te zeker, dacht Claudia,
haar voorhoofd fronsende. Te zeker
ook van haarl
Maar zo was Dick nu eenmaal en hij
zou zich niet laten veranderen, bedacht
ze met een zucht, terwijl ze uit haar
bed stapte. Een schalkse glimlach krul
de haar lippen, toen ze zich herinnerde,
hoe hij van zijn stuk was gebracht,
toen tante Cecilia's stem plotseling was
uitgebarsten in het kleinerende tele
foongesprek, dat ze hadden gevoerd
over hun pas aangekomen neef. Hij had
zichzich gedragen als een ondeugend
jongetje, dat wordt betrapt terwijl hij
de jampot plundert. Ondanks al zijn
onderscheidingen en eervolle vermel
dingen voor moed, beleid en trouw.
Hij had niet méér kunnen schrikken,
als hij het verwrongen gezicht van
de Medusa met haar dodende blik voor
zich had zien oprijzen.
Claudia lachte weer, toen zij zich
klaarmaakte voor een douche. Haar
mooie, vriendelijke, gezicht nam een
ondeugende uitdrukking aan. Dick
hield er niet van geplaagd te worden,
maar Claudia kon toch nooit nalaten
hem „op de kast te jagen" zoals ze het
zelf noemde. Ze dacht, dat dit hem
een beetje gevoel voor humor zou kun
nen bijbrengen. Meestal was de uit
werking echter averechts. Maar Clau
dia had soms van die denkbeelden, die
ze nooit zou laten varen. Dit was daar
één van. Haar woelige gedachten bereid
den al weer heel wat plagerijtjes voor,
toen het water siste en op haar rubber
badmuts trommelde.
Peter had dit ochtendceremonieel al
achter de rug. Hij had geslapen als een
os en voelde zich zo fit als een hoentje.
Zijn prettige stemming onthulde hij
aan een lachende en vrolijke Mathilda,
die op weg was van het huis naar de
fabriek, om daar haar dagtaak te be
ginnen.
„Was het bed goed?" vroeg Mathilda,
toen Peter met haar meeliep naar de
poort.
„Tiptop", gaf Peter toe. „Ik voel me
weer verkwikt en versterkt, zoals ze
het temen. Of prozaïscher: zo fit als
een hoentje".
„Goed, goed. Dan zul je wel honger
hebben. Het ontbijt staat klaar in de
keuken. Je zult je vanmorgen zelf
moeten bedienen. Jk heb dienst in de
fabriek. Maar alles is klaar, 't Zal je
zeker smaken".
„Reken maar Mathilda". Hij stopte
een pijp, terwijl hij nog eer. eindje
mee liep.
„Aardige lui, die Ellissen", zei hij.
„Ik mag hen heel graag, 't Is net, of
ik hen al honderd jaar ken".
Mathilda keek hem verbaasd aan
„Nu al?"
„Nu al?", herhaalde hij, ..waarom
zeg je dat?"
„Oh niets. Soms gaven ze mij dat ge
voel ook. En dan doen ze net, of er
alles bij de vleet is".
Peter deed alsof h j het begreep en
j WÜS- "Ja> daar zeg je zo wat",
gaf hij toe. En na een ogenblikje stilte
ging hij verder: „Denk niet, dat ik
nieuwsgierig ben, of zo iets Mathilda,
maar is er een reden voor, dat zij
helemaal van jou afhangen voor het
werk? (Wordt vervolgd.)
De ook in ons land bekende
Franse organiste Jeanne Demes-
sieux, die om 9.40 uur Woensdag-
moraen werken van Cesar Franck
en Widor zal spelen Hilversum
II). Over dezelfde zender gaat
om 21.05 uur weer eens het be
kende hoorspel „Trilby" naar de
roman van George du Maurier.
Boenen over het donkere wereld
deel worden om 19.10 uur Woens
dag over Hilversum I besproken
door de heer R. Allon. De succes
volle reporter Alfred van Sprang
geeft om 22 uur een reportage
uit het land van de Mau Mau
(Hilversum 1).
WOENSDAG 19 AUGUSTUS
HILVERSUM I, 402 m.: 7.00—24.00
NCRV. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15
Gym. 7.45 Een woord voor de dag. 8.00
Nieuws en weerberichten. 8.15 Gewijde
muziek. 8.45 Gram. 9.00 Voor de zieken.
9.30 Voor de vrouw. 9.35 Gram. 10.15
Idem 10.30 Morgendienst. 11.00 Gram.
11.15 Idem. 12.00 Viool en piano. 12.30
Land- en Tuinbouwmededelingen. 12.33
Gram. 12.59 Klokgelui. 13.00 Nieuw».
13.15 Prot. Interkerkelijk Thuisfront. 13.20
Vocaal dubbelkwartet. 13.50 „Der Frei-
schtitz", opera. 16.00 Voor de jeugd. 17.20
Orgelspel. 17.50 Voor de kleuters. 18.00
Lichte muziek. 18.15 Gram. 18.30 Comm.
Jeugdconferentie v. d. World Presbyterian
Alllance. 18.45 Gram. 19.00 Nieuws en
Toe o Chten' 1910 Boekbespreking,
lo sn J?ram' „19'3° Buitenlands overzicht.
19.50 Gram. 20,00 Radiokrant. 20.20 Con-
certgbouworkest en solist. 21.30 „Kerk en
Beroep. Bestaat er verband tussen belde?",
causerie. 21.45 Hammondorgel. 22.00 „In
o« d Van de Mau-Mau", reportage.
23nn N?ram' 22 45 Avondoverdenking.
23'9° Nieuws en SOS-berichten. 23.15-
24.00 Gram.muziek.
HILVERSUM II. 298 m: 7 00 VARA
0.00 VPRO. 10.20 VARA. 19.30 VPRO
Gram 8 00° mARA' 7 00 Nieuws' 7'13
Gram 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor
W»le«rraUW' 9'°0 Gym" 910 Gram. 9.35
Waterstanden. 9.40 Gram. 10.00 „Boeken
M^e„°P <rÜ'S en thuis"* causerie. 10.05
Morgenwijding. 10.20 Voor de vrouw. 11.00
Gram. 12.00 Accordeon-orkest 12.30
Land-en Tuinbouwmededelingen. 12 33
Voor het platteland. 12.38 Kiein koor en
orgel. 13.00 Nieuw,. 13 15 Tentoo^tel-
Gram8*lann 13'iï MetroPOle-Oikest, 13.50
i'9 "De weg omhoog". 14.15
Gelders Orkest, koren en sol. 15.15 Voor
föOO ï!l 10.00 Vierhandig pianospel.
ken 17 13 n 19AS Voor «e *<-
17 50 ReiïeH 25 Gevar muziek,
ding- dJ JR,1"tafndln8: Jeugdultzen-
e Atlantische samenwerking"
?8°00 Nieu" M' A' Kamcr"nSh Onnes,'
Sterken d commentaar 18.20 „De
R V U." n,r a" zwakken", causerie. 18.30
d* n/o Saalborn: Zwervers uit
d* 'lte"t"ur: TUI Uilenspiegel". 1900
19 30 Vom-5.» "IJet V°"e P°nd". causerie.
Pnlltl.t JeUgd' 2000 Nieuws. 20.05
commentaar. 20.15 Cabaret. 20.40
Gay;r p)muz,ek 21 05 „Trilby", .hoorspel.
22.15 Planorecitaj. 22<5 „sneller-verder-
,Cau5erla- 23.00 Nieuw». 23.15
Socialistisch nieuws in Esperanto,