Brattahlid
Een nacht op
Castella-Vaatwas
Nederlanders trekken steeds
meer over de grenzen
LAXEERAKKERTJES
De man uit Australië
Versteend treurspel op plaats
waar Erik zijn huis bouwde
blinkender vaat en
zachtere handen!
Met VELPON zie je er geen barst van!
Eerste doel der reis
ligt achter ons
Alles gaat beter
Onder Groenlanders en Eskimo's (24)
JK KAN me niet meer herinneren hoe lang wij vertoefden in en rond en
op de ruines van Brattahlidik weet alleen dat wij er kwamen op een
namiddag, dat het avond werd en daarna nacht, en dat wij er nog steeds
waren. We vergaten daar de kou, de tijd en onszelf. Omdat we ons reali
seerden dat dit de enige maal in ons leven was, dat we deze sfeer, deze
wonderlijke, haast onwereldse atmosfeer zouden kunnen ondergaan.
Zulk een plek bezoekt een mens maar eenmaal in zijn leven. Daarom
konden wij moeilijk scheiden van de plaats, waar Erik de Rode zijn
huis bouwde. En waar voor ons werd opgevoerd die nacht, een versteend
treurspel, een der bitterste tragedies, door de Skandinavische skalden
bezongen.
Luister eens naar:
Radioprogramma
Anth. van Kampen
Prof. Roepke verlaat de
Landbouwhogeschool
Staatsmijnen hadden een
grote productie
Pim, Pam Pom en de wonderlamp
Jaarverslag der N.J.H.C.
Bezoek van Duitsers
sterk toegenomen
Ons dagelijks feuilleton
Scheep vaartberichten
]K stond temidden van de overblijfse-
len van de kathedraal, die mij veruit
't meest intrigeerde. Omdat ik wist dat
op deze plaats God'o woord gebracht
was aan mensen, die er voor het eerst
in hun leven van hoorden. Daar, in dit
uit stukken graniet en bazalt gebouw
de tempeltje, spraken monniken over
het Evangelie. Ze moeten sterke stem
men gehad hebben, om boven het kla
gen en fluiten en pommeren van de
wilde winden te kunnen uitkomen. Hier
luisterden de kindskinderen van Erik,
die een moordenaar was, naar iets
waarover ze zelfs nog nooit gedroomd
hadden.
En nu, 1953, alleen door de tijd
zwartverweerde stenen. Met eraan kor
stend zwart en bruin en goudachtig ver
kleurd mos. Mos van jaren en jaren
oud. In de ruïne groeit gras. Ik loop er
voorzichtig doorheen en vind twee,
drie kleine anemoontjes. Ik buk me
werktuigelijk om er een te plukken,
maar het is alsof mijn hand wordt vast
gehouden. Ik weet waarom: omdat ik
niet wil zijn een tourist. Omdat hier
nergens een spoor te vinden is van tou
risme. Geen blikjes, geen papier, geen
MUZIEK VAN GOMEZ. Brazilië
kennen we vooral als de baker
mat van veel hedendaagse dans
muziek, die is voortgekomen uit
de vermenging van Indiaanse,
Afrikaanse en Portugese elementen.
Op de kunstmuziek heeft deze
echter tot het begin van deze
eeuw nooit veel invloed gehad,
omdat de katholieke kerk zich
voor haar behoefte aan liturgi
sche muziek richtte naar de Eu
ropese stijlen. Vandaar, dat de
muziek van de operacomponist
Antonio Carlos Gomez zo volko
men Italiaans klinkt. Dat is nog
in de hand gewerkt door een
studietijd in Milaan. Zijn belang
rijkste opera, II Guarany, heeft
dan ook, ondanks het Braziliaans
Indiaanse gegeven, een Italiaanse
tekst en is ook in Milaan herhaal
delijk uitgevoerd. Behalve uit
deze opera zal men ook fragmen
ten kunnen horen uit Salvator
Rosa, die veel minder succes heeft
gehad. Gomez leefde van 1839 tot
1896. (Vrijdag 21.05 over Hilver
sum I, 402 m)
VRIJDAG 11 SEPTEMBER
HILVERSUM I, 402 m.: 7.00—24-00
KRO. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15
Gym. 7 30 Gram. 7.45 Morgengebed en
Liturgische kalender. 8-00 Nieuws en
weerberichten. 8.15 Gram. 9.00 Voor de
vrouw. 935 Strijkorkest. 10.00 Gram.
10.55 Gram 11.00 Voor de zieken. 11.40
Kamerkoor. 12.00 Angelus. 12.03 Gram.
12.30 Land- en Tuinbouwmededelingen.
12.33 Lunchconcert. 12.55 Zonnewijzer.
13.00 Nieuws en Kath. nieuws. 13.20 Ac
tualiteiten. 13.25 Orgelspel. 13.45 Voor de
vrouw. 14.00 Kamerorkest, klein koor en
sol. 14.20 Parijse liedjes. 14.50 Gram.
15.20 Kamerkoor, orkest en sol. 16.00
Voor de zieken. 17.00 Voor de jeugd.
17.15 Kinderkoor. 17.30 Symphonette Or
kest en Theaterkoor. 18.00 Militair pro
gramma. 18.10 Lichte muziek. 18.30
Twents programma. 18.52 Actualiteiten.
19.00 Nieuws. 19.10 Regeringsuitzending:
„Verklaring en Toelichting". 19.30 Gram.
20.25 De gewone man. 20-30 Voor de
jeugd. 21.05 Gram. 21.35 „Schijnliefde",
causerie. 21.50 Promenade Orkest. 22.25
Piano-duo. 22.45 „De leek en de Litur
gie", causerie. 23 00 Nieuws. 23.1524.00
Gramofoonmuziek.
HILVERSUM II, 298 m.: 7.00 VARA,
10.00 VPRO, 10.20 VARA, 12.00 AVRO,
16.00 VARA, 19.30 VPRO, 21.00 VARA,
22.40 VPDO. 23.00—2400 VARA. 7.00
Nieuws. 7.13 Gram. 8.00 Nieuws. 8.18
Gram. 8.45 Voor de huisvrouw. 9-00
Gym. 9.10 Gram. 9.35 Waterstanden.
9.40 Voor de kleuters. 10.00 „Thuis",
causerie. 10.05 Morgenwijding. 10.20
Gram. 10.45 Blokfluit. 11.00 Voordracht.
11.20 Gram. 12.00 Lichte muziek. 12.30
Land- en Tuinbouwmededelingen. 12.33
Sport en prognose. 12.48 Gram. 12.57
Voor de vrouw. 13.00 Nieuws. 13.15 Me
dedelingen of gram.muziek. 13.30 Lichte
muziek. 1400 Kookpraatje. 14.20 Viool
en cello. 14.50 Voordracht. 15.10 Gitaar
spel. 15.30 Orgel en piano. 1600 Gram.
16.30 Muzikale causerie. 17.10 Voor de
kinderen. 17.40 Hawaiïanmuziek. 18.00
Nieuws. 18.15 Felicitaties. 18-45 „Inclu
sief of exclusief", vraaggesprek. 19.00
Kinderkoor 19.15 Radio-Reiswijzer. 19.30
„Wat wij Vrijzinnige Protestanten gelo
ven", causerie. 19-50 Berichten. 20.00
Nieuws. 2005 „De Verenigde Naties",
causerie. 20.15 Declamatie en piano. 20.30
„Europa één", causerie. 20.40 „Verdraag
zaamheid", causerie. 21.00 „Tempo
Giusto". 21.45 Internationale Arbeidslie
deren. 22.00 Buitenlands overzicht. 22.15
Dansmuziek. 22.40 „Vandaag", causerie.
22.45 Avondwijding. 23.00 Nieuws. 23.15
Orgelspel. 23.40—24.00 Gram.muziek.
Televisie-programma. AVRO. 20.15-
21.45: Gedeelten IJsrevue.
eindjes cigaret. Hoe zouden ze er moe
ten komen, op deze volledig vergeten
plaats in een vergeten en verloren land!
Geen naam in de stenen gekrast, geen
woord, geen letter, geen figuur.
Ik loop naar de andere ruïnes. Die
van de stallen en huizen en opslag
plaatsen. Het is alles hetzelfde. Ver
weerde platte stenen, die door hun lig
ging alleen nog een vage herinnering
oproepen aan datgene wat ze vormden,
duizend jaar geleden. Er is een ruïne,
waar je nog de grote, platte stenen
kunt zien, die naar de ingang voerden.
In het clair-obscuur van de ingegaane
nacht zie ik b ij n a de mensen, de kin
deren lopen. In en uit, in en uit. Er is
niet eens zo heel veel verbeeldings
kracht voor nodig.
RiiiiiiunnifiiiiniiiiiiiiiiJiiniaiiifliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuuuuDiiHiiiUfiiiuniinHiiiNiiiiii
door
Ik loop terug naar de kathedraal, die
me als het ware roept. Van der Zee zit
verderop, en de Groenlanders slapen
rustig door. Ik ga zitten bij de ingang
van die oude tempel-ruïne. Het is
nacht, maar de helgele boterbloemen
en paardenbloemen hebben hun kelken
wijd geopend. Ineens dringt dit tot me
door. Eerst dan Hier, in Zuid Groen
land, zijn bloemen. De enige misschien
op heel dit reuzen-eiland. En ook 's-
nachts waken ze. Geen seconde licht
willen ze verzuimen, op te vangen in
de korte zomer van dit ruwe oord.
Tussen het gras wat dwergberkjes en
bessenstruiken. Een paar insecten krui
pen voorbij, over stukken graniet. Ze
haasten zien niet. Waarom zouden ze?
De aanwezigheid van hun grootste vij
and, de mens, zegt hun weinig. Het is
misschien lang geleden dat hier een
ander mens zat.
Het is heel stil. Alleen het water in
de fjord ruist gedempt schurend voor
bij. Soms kantelt een ijsschots. De wind
vlaagt over de stenen der ruïnes.
Er staat een harde maansikkel aan
de hemel. Geen sterren. Wat is het licht
in deze nachten!
En dan komt er, onverwacht, een
kleine bezoeker. Een vogeltje, dat zich
op de rand van de bovenste laag stenen
der kathedraal zet en begint te fluiten.
Iedere vijf seconden fluit hij eenmaal,
heel kort, maar heel nadrukkelijk. Als
ik hem bekijk merk ik dat de kleine
kraaloogjes recht op me gericht zijn.
Het is alsof die vogel zegt:- ga weg
van hier, dit is geen plaats om in de
nacht te zijn. Dit is een plaats, al lang
geleden in bezit genomen door de stilte
en de nacht. Ga weg. - Die ene vogel,
het ruisen van het water, en de wind
klagend om de muren. Niets meer.
Het was in deze betoverde vallei, vol
schaduwen, voj vreemd licht, met het
over het grint van het strandje ritse
lende water, dat de inspiratie vaardig
over mij werd. Misschien lacht gij om
dit soort dingen, dat is wel mogelijk.
Wie weet of ik er later niet zelf om
lach. Maar vergeet niet dat ik dit neer
schrijf, slechts enkele uren na die al
lerwonderlijkste nacht, die me verbijs
terde en terugvoerde naar een tijd, zo
ontzaglijk ver achter ons liggend. En
aldoor floot daar maar die ene vogel.
En aldoor was het alsof ik de Tijd zelf
hoorde knagen, knabbelen en schuren
aan die oude en moegeworden stenen
van de kathedraal.
70 verging de nacht. Tweemaal kwa
men de Groenlanders om ons te
gebaren dat we terug moesten, Er lag
bezorgdheid over hun gezichten. Het ijs
waarschijnlijk. Wel, nooit interesseerde
me ijs minder dan in deze nacht.
Omdat ik dit alles wilde vasthouden.
Voor later. Om er over te schrijven en
te spreken. Omdat deze sfeer van een
onbeschrijflijke haast wilde bekoring
was. Omdat hier, letterlijk, de stenen
spraken.
Eindelijk vloog die vogel weg. Toen
was het alsof alles insliep, behalve de
bloemen die fel doorleefden, geqn tijg te
veriezen hadden met slapen.
Ik stond op en voelde dat ik ver
steend was var, kou. Versteend en ver
stijfd. Had ik daar geslapen? Was ik
al die tijd werkelijk daar geweest? Ik
keek op mijn horloge en schrok. Het
was bijna ochtend van de nieuwe dag.
Van der Zee en ik hadden in de uren
daarvoor af en toe een enkel woord
gewisseld. Hoeveel....? Ik geloof dat
ze aan de vingers van twee handen te
tellen zijn.
We moesten weg. omdat de Groen
landers weigerden langer te blijven.
Tenslotte was de Tunek hun meer
waard dan de grillen van twee vreem
de, rare bezoekers uit een hun onbe
kend land.
En nog draalde ik. Ik wilde alles
vasthouden, als een levenddode foto,
om, me dit tafereel straks, later, weer
precies te kunnen herinneren.
Ik zal die avond en de nacht erna
niet meer vergeten. Ze waren voor ons
beiden het laatste couplet van een oer
oud epos, een klassiek heldenlied. De
woorden ervan waren de met mos over
dekte, verzakte en gescheurde stenen
van die Kathedraal, die stallen en die
huizen. En de laatste stenen van het
huis, dat Erik bouwde.
Ik hoop een ding diep in mijn hart:
dat deze laatste stenen van de eerste
nederzetting der Vikings nog zo lang
vergeten zullen blijven door het touris
me van onze tijd, dat de wind het laat
ste steengruis van die ruïnes heeft ver
stoven. Zo lang, tot de Tijd voorgoed
bezit genomen heeft van Erik's huis.
Totdat de laatste vogel in de nacht
angstig rondfladdert, op zoek naar een
allerlaatste steen, waaronder hij zijn
allerlaatste nest bouwde.
We waadden door het moeras, het
grint, en zo bereikten we de vlet. Daar
na de Tunek.
Ze zochten haar weg terug door het
ijs en het was een lange weg. We za
ten naast elkaar. Van der Zee en ik,
verkleumd en kil tot op ons gebeente.
En we waren allebei vervuld van Brat
tahlid. Op die terugweg wist ik dat een
doel van deze reis volbracht was. De
Oostelijke nederzetting hadden wij be
reikt en een derde deel van Groenland.?
Westkust was nu bereisd. Wat hierna
kwam.... dat lag alleen Noordelijk.
Een kustlijn van 2500 kilometer - lag
voor ons. En hoeveel kilometer ver
sperrend ijs?
Misschien dat wij slagen Noordelijk
weg te komen. Wij weten nu van hoe
veel factoren dit afhankelijk is. Men
kan alleen hopen op wat geluk en een
goed gesternte.
Wel. waarom zouden we er niet
op rekenen? Wellicht lukt het. Imarak.
Misschien!
Bii Koninklijk Besluit is, op voor
dracht van de minister van Landbouw,
Visserij en Voedselvoorziening aan
prof dr W. K. J. Roepke met ingang
van 15 September a.s. op zijn verzoek
eervol ontslag verleend als hoogleraar
in het dierkundig deel der plantenaek-
tenkunde aan de Landbouwhogeschool
te Wageningen, met dankbetuiging voor
de belangrijke in deze functie bewezen
diensten.
De Staatsmijnen in Limburg hebben
in 1952 zeven en een half millioen ton
steenkolen gedolven, waarvan de helft
aan derden werd verkocht en de an
dere helft in cokesfabrieken, centrales
en het stikstofbindingsbedrijf werd
veredeld. De totale omzet beliep f 431
millioen, waarvan een derde werd ver
kregen uit export. De export van cokes
steeg van 200.000 ton tot 1.1 millioen
ton.
116. De aansporing van Aii, het ne
gerjongetje, om wat voort te maken,
werd niet in de wind geslagen door
de drie broertjes. Zo vlug mogelijk
brachten ze het visgerei van de baron
in de auto terug, terwijl Ali de ge
deukte bumper zo goed mogelijk recht
boog en het afgeknapte spiegeltje weer
op zijn plaats bevestigde. „Voortma
ken", riep hij tegen Pim, Pam en Pom.
„We hebben al te veel tijd verloren
en wij mogen niet te laat komen voor
de viswedstrijd". „Je hebt gelijk", zei
Pim, terwijl hij achter het stuur kroop.
„Je zult jammer genoeg weer moeten
verdwijnen, Ali, want de baron mag
je niet zien, maar zo gauw we je nodig
hebben, zullen we je weer roepen, re
ken daar op!" Terwijl Ali in de tover-
lamp verdween, sloeg Pim de motor aan
en pog geen vijf minuten later reed
de wagen de baron al achterop. Deze
maakte wel even een luchtsprong, toen
hij zijn eif^n wagen achter zich hoorde
toeteren, maar hij was zo blij, dat zijn
wagen gered was, dat hij alles geloof
de, wat Pim, Pam en Pom hem op
de mouw speldden. „Nu, ik moet zeg
gen, jullie zijn flinke jongens", zei hij
bewonderend. „Jullie hebt me al me
nigmaal uit de moeilijkheden gered".
Per pak 25 cenl Dubbel pak 45 cent
(Advertentie lng. Med.i
Opname van een ruine te Brattahlid,
de oudste Viking-nederzetting op
Groenland, gebouwd door Erik de
Rode.
UET TOTALE AANTAL overnachtin-
gen in de Nederlandse jeugdher
bergen heeft in 1952: 389.171 bedragen
tegen 396.632 in 1951, een daling dus
van rond 7500. De hierin begrepen
aantallen overnachtingen van buiten
landers beliepen resp. 84.478 en 60.933,
hetgeen een stijging van rond 23.500
betekent. Uit deze cijfers volgt, dat het
aantal overnachtingen van landgenoten
in onze jeugdherbergen met circa
31.000 achteruitging.
Dit wordt opgemerkt in het jaarver
slag over 1952 van de Nederlandse
Jeugdherberg Centrale. In totaal wer
den de jeugdherbergen in 1952 door
trekkers van 54 nationaliteiten bezocht
(In 1951: 48). Opvallend wordt ge
noemd de grote stijging van het aan
tal overnachtingen van Duitsers. Het
maakte 30 pet. uit van het totale aan
tal van buitenlanders.
Voorts is er een stijgend bezoek van
Nederlanders aan buitenlandse jeugd
herbergen merkbaar. In 1951 bedroeg
het aantal overnachtingen van Neder
landers in buitenlandse jeugdherber
gen 118.991. Over 1952 zijn de cijfers
nog niet bekend.
Eind 1952 bedroeg het aantal jeugd
herbergen in ons land 50, waarvan er
vijf werden beheerd door een zelfstan
dige stichting en de overige door de
NJHC zelf.
Hoewei het aantal ingeschreven or
ganisaties, waaronder veel scholen en
gemeenten, een grote stijging vertoont,
is het totaal cijfer der individuele trek
kers voor het eerst sinds de bevrijding
teruggelopen. Zonder twijfel, aldus het
jaarverslag, heeft hierbij ook een rol
gespeeld de instelling van een maximum
leeftijdsgrens voor individuele trek
kers, die bepaald werd op 35 jaar.
Meer en meer bleek namelijk, dat
oudere personen zich lieten inschrij.
ven, vaak ook met het uitsluitende doel
als Uw stofwisseling in
orde is! Niets beter dan
(Advertentie, lng. Med.)
28.
Peter was verliefd op Claudia. Maar
was Claudia verliefd op hem? Neen,
dat wist ze niet. „De arme jongen",
concludeerde Mathilde. Ze wist welke
rol Dick in het leven van Claudia
speelde en ze was er heilig van over
tuigd, dat Peter zichzelf bedroog.
Mathilda was trouwens niet de enige,
die geloofde, dat Peter verliefd was
geworden op Claudia. Tante Cecilia
helde ook naar die mening over. De
symptomen waren allemaal aanwezig,
hield ze zich voor. Hoe kon anders zijn
vreemd gedrag verklaard worden, en
zijn plotselinge verlangen naar een
zaamheid? Van alle vrienden die hij
in Pottsville had gemaakt kwamen
slechts nog een of twee zo nu en c'.an
nog eens een praatje maken. De ande
ren vonden hem te onoplettend en te
zeer van zijn eigen gedachten vervuld
om hem nog langer als aangenaam
gezelschap te beschouwen.
Zover er nog een sprankje twijfel
was overgebleven werd dat wegge
nomen door Peter zelf, toen hij tante
Cecilia voorstelde met Claudia, hem
zelf en misschien Kitty voor een week
end naar het strand te gaan.
„Misschien knapt ze daar wat -an
op, tantetje", zei hij. „Ze is zichzelf
niet meer geweest sinds dat feestje. Ik
maak me ongerust over haar".
„Ongerust Peter? Wat bedoel Je?"
Haar stem vloeide over van vriende
lijkheid.
„Wel, ik weet niet, hoe ik het pre
cies zal zeggen, maar Pottsville maakt
je zo zenuwachtig. Het is er zo stil en
rustig". Peter verslikte zich in een
appel. „Zij is hier haar hele leven ge
weest. Ik denk, dat ze verandering
van lucht nodig heeft. Dat verdient ze"
„Waarom?"
„Waarom?" Peter keek verschikt op.
„Dat is een eigenaardige vraag. Ze ver
dient het, omdat ze het verdient. Daar
om! Ze is overspannen, tante. Werke
lijk, dat is ze. Kunt u dat niet zien?
Ze zou een vrolijk en plezierig leven
moeten heben, vol zonneschijn en mu
ziek. Ik heb geprobeerd, haar uit de
sleur te halen en wat leven in de brou
werij te brengen door allerlei mensen
naar hier te halen en zelfs een paar
jachtpartijtjes te organiseren. Maar
ook daar zag ze steeds weer dezelfde
gezichten en hoorde ze altijd weer de
zelfde gesprekken".
„Je hebt haar altijd al graag gemo
gen, nietwaar Peter?"
Haar dunne lippen vormden onder
haar grote neus een glimlacn.
„Van de eerste dag af", antwoordde
hij vlug. „Engelachtig, dat is ze"
Cecilia haalde diep adem. „Heb je er
ooit over gedacht haar dat te vertel-
len?
Peter zocht naar zijn woorden. „Neen.
dat heb ik niet. Had ik dat dan moe
ten doen?"
„Waarom niet? Zou jij het niet op
prijs stellen als iemand tegen je zei
dat zij of hij je graag mocht?"
Zwijgend staarde hij voor zich uit.
„Dat is me nog niet vaak gebeurd.
Maar ik vond het wat leuk, toen mijn
leraar mij eens een compliment maakte
over m'n Grieks. Eneh in de
klas noemden ze me wel eens Winnetou
of Old Shatterhand".
„Dat is niet precies hetzelfde. Wat
ik bedoel Peter is dit. Stel je voor dat
iemand jou zou vertellen dat Claudia
een beetje verkikkerd was op Dick
Forrester. Hoe zou jij je dan voelen?"
„Claudia verkikkerd op Dick? Tante
tje, doe niet zo gek".
Cecilia richtte een onderzoekende
blik op hem. „Wat bedoel je daar
mee?"
Peter nam een grote hap uit de ap
pel en gebaarde luchtig: „Ik denk dat
ze hem wel mag hoor, maar als u
vraagt om wie ze werkelijk wat méér
geeft dan gewoon, weet ik wel, dat ik
dat ben".
Cecilia wilde het naadje van de kous
weten. „Hoe weet je dat?" vroeg ze.
„Ze heeft het me zelf verteld. De
dag nadat ik hier kwam al, tante.
Vreemd hé?. Misschien dat het klimaat
of zoiets mij Veranderd heeft. Ik heb
het daar ook met Mathilde, de meid,
over gehad. Het gebeurde, toen we sa
men een ommetje maakten, in haar
auto. Claudia keek me heel erg raar
aan en zei....?
„Ja?" Wat zei ze? Vertel het me en
sta daar niet zo te gniffelen".
„Welnu, ze zei dat ik gevaarlijk voor
haar was. En dat ze zich niet vertrouw
de als ze met me samen was".
Cecilia krabde op haar hoofd. „Dat
doe ik ook niet. Maar misschien
Keeft ze het anders bedoeld".
Peter richtte zich fier op. „Voor mij
tante, heeft het maar één betekenis".
„Verklaar je nader, als je wilt".
„Wel, ze bedoelde, dat ik wat zou.,
eh proberen".
„En deed je dat?"
„Maar tante....!"
„Nou zou dat zo erg zijn? Er hebben
wel vaker jongens en meisjes met el
kaar geflirt!"
„Oh nu ja als u dat bedoelt.
Zoiets was het ook".
„Prachtig, prachtig". Cecilia streek
haar kleren zorgvuldig glad en poetste
met een grote zakdoek haar neus op.
„En vertel me nu eens beste jongen,
als ik je nu eens zou zeggen dat zij
krankzinnig veel van je houdt, maar
dat ze niet dicht bij je durft te komen,
omdat ze bang is dat je haar zou...."
„Verstoten?
„Zoiets, ja. En...."
„En dat ze zich zelf heeft opgeslo
ten. omdat.
ja". Cecilia snoof voorzich
tig haar neus in de sterk geurende
zakdoek.
Peter beet bedachtzaam een stuk van
zijn appel, maar ook in zijn vinger.
Toen hij van de schrik bekomen was,
zei tante Cecilia: Ik ben ook dol op
Claudia. En het zou me heel erg spii-
ten, als je haar op de een of andere
manier teleur zou, stellen".
Met nog steeds de bloedende vinger
in zun mond, besteedde Peter nauwe
lijks aandacht aan wat ze zei.
(Wordt vervolgd.)
ZO GOED UIMT VEI PON
VRAAG DE JUISTE S00RJ
(Advertentie, lng. Med.)
van buitenlandse jeugdherbergen ge
bruik te maken. Dit kwam het bestuur
minder wenselijk voor, daar het accent
van het werk op de jeugd ligt. Het na
delige exploitatiesaldo over 1952 be
droeg f 27.692,17.
Alkaid, pass. 8-9 Fernando Noronha
naar Reclfe Almdijk, 9-9 te Havana
Almkerk, 8-9 n.m. te Antwerpen
Amerskerk, pass. 8-9 Belawan naar Co
lombo Ampenan, 8-9 van Basrah naar
Bahrein Amstelkroon, 8-9 n.m. te Mon-
treal Antonio, 5-9 van Haiphong naar
Pladju Aalsdijk, 7-9 van Norfolk naar
New York Annenkerk, 9-9 van Mar-
seille naar Antwerpen Appingedijk,
6-9 te Houston Argos, pass. 9-9 Kaap
St Vincent naar Oran Albireo, pass.
9-9 5.10 uur Vlissingen naar R'dam
Alchiba, pass. 8-9 St Pauls Rock naar
St Vincent (KV) Alcyone, 10-9 te
Buenos Aires verwacht Aldabi, 8-9
van Vitoria naar Bahia Amsteldiep,
6-9 te Belawan Arkeldijk, 9-9 te Ant
werpen Boissevaln, 9-9 te Montevideo
Boskoop, 9-9 te Port Limon Ba-
rendrecht, 8-9 van Oslo naar Punta Car-
don Bonaire, 8-9 Finlsterre gepass.
naar Funchal Caltex The ilague, pass.
8-9 Gibraltar naar R'dam Caltex
Utrecht, pass. 8-9 oostDunt Kreta naar
R'dam Camphuys, 11-9 te Djakarta
verwacht Clstula, 9-9 te Calcutta
Corilla, 9-9 te Singapore Caltex Leiden
(t), pass. 9-9 Algiers naar Sidon Cla-
vella (t), 10-9 te Sydney verwacht Cal
tex Pernis (t), 8-9 van R'dam naar Si-
don Diemerdijk, 8-9 te R'dam Dui-
vendijk, 8-9 van R'dam naar Vancouver
Drente, 9-9 te Colombo Enggano,
7-9 van Calcutta naar Madras Erinna,
15-9 te Stanlow verwacht Esso Den
Haag, pass. 8-9 Gibraltar naar Antwer
pen Eemdijk, 8-9 Bermuda gepass. naar
Antwerpen Eemland, 8-9 van Buenos
Aires naar Montevideo Felipes, 7-9
van Padang naar Pladju Friesland
(KRL), 9-9 te Belawan Gaasterkerk,
8-9 van Genua naar Port Said Groote
Beer, 8-9 270 mijl oost-noordoost van
Kaap Race naar New York Hector,
8-9 van Oran naar Malaga Helder, 9-9
te Maracaibo Helena, 9-9 te George
town Hydra, pass. 8-9 San Salvador
raar Port au Prince Ilos, 8-9 van
Brunsbuttel naar Gothenburg Jagers
fontein, 8-9 590 mijl noord van St Helena
naar Kaapstad Johan van Oldenbarne-
vcld, pass. 8-9 naar A'dam Kotabaroe,
10-9 te Port Said verwacht Kota Geleh,
pass. 8-9 ten zuiden westpunt van Kreta
naar R'dam Kertosono, 8-9 van Cal
cutta naar Penang Llnge, pass. 8-9
Kaap Finlsterre naar Dakar Lawak,
8-9 van R'dam naar Hamburg Loe-
nerkerk, pass. 8-9 westpunt Kreta naar
Port Said Lieve Vrouwekcrk, 8-9 van
Aden naar Massawa Malea, pass. 8-9
Sabang naar Singapore Marpessa, 13-8
te Singapore verwacht Meerkerk, pass.
8-9 Finlsterre naar Boulogne Meratus,
9-9 te Singapore verwacht Mitra, 8-9
te Aruba verwacht Modjokerto, 8-9 van
Surabaja naar Makassar Molenkerk,
pass. 8-9 Kaap St Vincent naar Ant
werpen Muiderkerk, 9-9 te Melbourne
Murcna, 8-9 dwars Scillys naar Singa
pore Myonia, 4-9 te Berre Merwede,
vertr. 9-9 n.m. van Antwerpen naar La-
pallice en Houston Meliskerk, pass.
9-9 Malta naar Port Said Nieuw Am
sterdam, 8-9 van New York naar R'dam
Noordam, 8-9 160 mijl oost ten zuiden
van Kaap Race naar R'dam Oranje,
pass. 8-9 Oporto naar Southampton
Oranjestad, 8-9 van Madelra naar La-
guaira Oberon, 8-9 van Philadelnhia
naar New York Oranjefontcin, 8-9 van
Port Elizabeth naar Kaapstad Poelau
Lsut, 7-9 te Belawan Prins Philips
Willem, 8-9 van Hamburg naar Ant
werpen Prins Willem van Oranj.c 8-9
te R'dam Radja, pass. 8-9 Santa Maria
naar Halifax Ridderkerk, 8-9 van
Beira naar Dar es Salaam Riouw, pass.
8-9 Finlsterre naar Marseille Ruys,
8-9 van Hongkong naar Kobe Rondo,
nass. 8-9 Minikoy naar Suez Rlinkerk,
9-9 te Fremantle Salland, pass. 8-9
Ouessant naar A'dam Saroena, 8-9 van
Miri naar Singapore Sinekep, 8-9 van
Tandjong Priok naar Belawan Stad
Maastricht, nass. 8-9 Lissabon naar Lt-
vorno Straat Malakka. 10-9 te Penang
verwacht Sumatra, 8-9 van Makassar
naar Singapore Sarpedon, 8-9 n.m. van
Oranlestad naar Porta Cardon Sllln-
doenS, 7-9 van Belawan naar Mauritius
Stad Maassluis, 10-9 te Wabana ver
wacht Telamon, 9-9 te Willemstad
Tiba, pass. 8-9 Fernando Noronha naar
Santos Tiinanas, 9-9 te Lourenzo Mar-
quez Veendam, 8-9 670 mill west van
Scillys naar New York - Waterman,
8-9 te Crirtobal Willem Ruys. 9-9 tg
Tandlong Priok Zeeland (KRL), 9-9
te Colombo.
