LAATSTE BERG, DE MORAINE
EN DAN: DE IJSKAP
Niet krabben
DÉBRALINE
De man uit Australië
Franse kameraadschap bracht warmte in tent
waar ijskoude wind omheen gierde
Hoe blijft Uw huid in conditie?
Onder Groenlandeni en Eskimo's (36)
r~
Robert Chauchon rookt bij
het klimmen een pijp
door
Anth. van Kampen
Bij de eerste aarwijzing
van Rheumatische Pijn
moet gij zeker
Kruschen nemen.
Pim, Pam Pom en de wonderlamp
ADVERTENTIE
Er is een Castella-soort
voor IEDERE vrouw
Ons dagelijks feuilleton
Luister eens naar:
Radioprogramma
JJE BERG, die wij moesten beklimmen om de Ijs
kap te bereiken was werkelijk geen reus in
zijn soort. Hij was, schat ik, een goede 500 meter,
gerekend van de vallei tot de top. Maar al was hij
dan niet hoog, hij was steil. Ons te steil. En toen
Wij aan de voet ervan stonden vroegen wij ons af
t of het werkelijk de bedoeling was hier naar boven
te gaan. En een andere vraag aan de Franse ex-
plorateurs was, of er geen andere weg omhoog
voerde. Het bleek inderdaad de bedoeling te zijn
loodrecht te gaan stijgen en er was evenmin een
andere weg.
En zo begonnen wij dan met het nemen van de
laatste hindernis, die ons scheidde van de Ijskap
en ook dit traject gaf zich maar uitermate moei
lijk gewonnen. Opnieuw kreeg ik het vage gevoel
dat bepaalde machten een poging deden ons te
beletten het zo lang en zo moeizaam nagejaagde
doel te bereiken.
Het tempo waarmee tegen die berg werd opge
lopen was, dank zij het begrip van de drie Fransen
De laatste hindernis... de berg.
voor onze weinige alpinistische ervaring, aan de
lage kant, geloof ik, maar mij altijd nog hoog ge
noeg. Ik liep vlak achter Chauchon. Natuurlijk
liep ik daar. Omdat ik van de veronderstelling
uitging, dat hij, als leider van de expeditie, waar
schijnlijk het meest begaanbare pad wel zou
weten énomdat het me ergens een veilig ge
voel gaf bij hèm in de buurt te zijn.
Zo klommen wij, de Fransen op de manier alsof
ze aan een wandeling op Zondagmiddag bezig
waren, de dokter, de radioman, Van der Zee en ik
moeizaam hijgend, blazend en al vrij spoedig aan
het einde van onze adem. Wij waren in de paar
maanden die thans achter ons liggen, werkelijk
wel enigszins getraind in het nemen van moeilijk
begaanbare hindernissen, maar deze berg was
werkelijk onmenselijk stijl en daarbij zo bezaaid
met losse rotsblokken en verraderlijk rul gruis,
dat we er verscheidene malen aan wanhoopten
ooit de top te bereiken.
als Uw huid jeukt. Dat maakt z
=r hel erger en het veroorzaakt
W intecties. Neem vandaag nog het
-- beroemde huidgeneesmiddel
(Advertentie, Ing. Med.)
F'. ZEI AL: ik liep achter Chauchon
en als ik dit neerschrijf, al weer
verscheidene dagen na die beklim
ming, weet ik nog precies dat ik van
Robert Chauchon gedurende die ge
hele bestijging niets anders heb ge
zien dan zijn laarzen. Twee eribrme
varkensleren laarzen, die in steeds
hetzelfde tempo, de een na de ander,
opgetild werden, en vooruitschoven.
Die laarzenwaar zij werden
neergezet op de rotsbodem, in het
gruis, daar zette ik de mijne neer.
Omdat dit veilig moest zijn en om
dat ik werkelijk al m'n energie no
dig had om voldoende adem op te
brengen omhoog te komen.
Een enkele maal keek Chauchon
om. En ziende dat wij vlak achter
hem waren liep hij rustig door. Stap
voor stap, vrijwel loodrecht tegen
die helling op. Eenmaal stond ik
Uit/ llVlIlJliq Vgl IJVUHMMi» wwv
rechtop en wat ik zag verbijsterde
me: Chauchon rookte. Hij had z'n
oude dooreresmeulde pijp tussen z'n
tanden geklemd en rookte. Waar hij
de adem vandaan haalde om te roken
gedurende deze beklimming zal me
wel altijd een raadsel blijven. De
oplossing kan alleen schuilen, in het
feit, dat hij een dóór en dóór er
varen bergbeklimmer was, die dit
werk jarenlang eveneens in Zwitser
land en Zuid-Frankrijk deed.
Zo trad ik letterlijk in de voet
stappen van Chauchon. Een paar
maal gaven wij het op en werd een
ogenblik gepauzeerd. Maar niet te
lang. Omdat wij te veel bezweet wa
ren van het klimmen en omdat er
over de helling een ijskoude wind
blies. Hadden wij daar langer ge
rust, waarschijnlijk zou dit voor en
kelen van ons, en zeker voor ons
vieren, een longontsteking betekend
hebben.
Tenslotte kwam het einde. De laat
ste meters werden genomen met de
moed der wanhoop en voor de laatste
malen zochten mijn laarzen de plaat
sen waar die van Robert Chauchon
even tevoren waren gezet. Chauchon
was als eerste boven. Hij stond daar,
met de walmende pijp tussen z n
tanden geklemd, de capuchon van
z'n parka opwaaiend in de harde
wind, de handen geleund op de berg
stok Even later stonden wij naast
hem. Ik voelde de kou zo scherp
als een geslepen mes tegen me aan
komen. Ik voelde het zweet snel op
drogen over heel m n lijf. Ik zocht
een plaats waar ik enigszins stabiel
kon staan. En toen keek ik voor me.
DAAR LAG de Sermersuaq. Voor
me strekte zich, nog gescheiden
door een dal vol moraine, vol los
gniis en gesteente, de IJskap uit.
Een kilometer verderop begon hij.
En hij eindigde ergens in een hard
blauwe kim. Ons doel was eindelijk,
eindelijk bereikt. Daar lag het acht
ste wereldwonder. 's-Wereids groot
ste ijsvlakte en in feite: Groenland.
Chauchon, Grisoni en Gaillard lie
pen direct door, naar het met morai-
ne gevulde dal. Daar verhief zich
het derde en laatste kamp.
iniiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiii
Kamp.nu ja, een grote brui
ne legertent. Er omheen wat kisten
en drums. Laatste halte voor de Ijs
kap. Laatste gelegenheid voor het
opnemen van voedsel. Laatste kans
om te slapen. Werkelijk: het laatste
contact met de wereld.
Re keek om: daar lag Groenland.
Ver. eindeloos ver. Erboven een
blauwe mist. En onder die mist dan
Groenland: de messcherpe kammen
der bergen, de heuvels, de fjord, en,
hardwit, de contouren van Pompeï,
de grote gletscher, onbeweeglijk, ver
stard, zonder het grommen van het
brekend ijs, zonder de schuimend-
wegstuivende grijze brei. Groen
land één-zesde deel van dit
verloren contingent, het zesde wereld
deel. En voor me het andere Groen
land. vijf-zesde deel ervan. Het wer
kelijke Groenland, bevroren, begra
ven onder ijs, verstard, gestold: het
Groenland, dat Eskimo's de naam
gaven van Sermersuaq, de Grote
Gletscher. En door ons, Europeanen
genaamd: de IJskap.
Maar voor ik die IJskap zou be
treden werd er eerst gerust. We lie
pen naar het derde en laatste kamp
der Expeditions Polaires Frangaises.
Wederom hetzelfde menu: hard
brood, citroensap en ptarmigansoep.
En nieuwe vitaminen, die in aan
zienlijke hoeveelheden in dit kamp
lagen opgeslagen. Het kamp
alleen maar die grote bruine tent,
gemonteerd op een versteende en
halfbevroren bodem. Het was er
donker van binnen en twee olielam
pen verspreiden een spaarzaam licht.
70 ZATEN wij daar bij elkaar, die
drie Fransen, die half-Russische
dokter, de Deense radio-man en wij.
Gelooft u mij als ik zeg dat wij ons
als goede kameraden bij elkaar
wisten, ook al kenden wij elkaar zo
kort. Ergens was echter een band
ontstaan. En het was op een bepaal
de manier ontroerend om de zorg te
zien, waarmee deze jonge explora-
teurs ons omringden. Iedere keer
werd opnieuw gevraagd méér ci
troensap, méér koffie, méér soep te
nemen. We zouden het nodig hebben
strakshet was de laatste ge
legenheiden er was genoeg in
het kamp
In die uren leerde ik deze kerels
waarderen. Hun hoffelijkheid hun
humor, hun zorg, hun cultuur, die
typische Franse cultuur, die ze zélfs
hier, aan de grens van dat rauwe
niemandsland en de IJskap, bijbleef.
Nooit zal ik Robert Chauchon en
zfjn vrienden kunnen vergeten.
De wind huilde om de tent, rukte
aan de lijnen, poogde binnen te ko
men. Een wilde, scherpe, ijskoude
wind, aanjagend van de IJskap. Een
wind, geladen met felle vrieskou. Een
harde, verbeten, droge, dunne wind.
Hij kwam van heel ver. Vanuit het
Noorden, vanuit de wereld om de
Pool. Het was de adem van de Pool
zelve die blies tegen die tent op
de rotsen.
Ik was slaperig en stijf. En ik ge
loof dat we daar wel lang in dat
derde en laatste kamp hadden willen
blijven. Maar we kregen de kans
niet. We wilden de IJskap zien
wel.dan zouden we hem zien! Hij
lag vlak voor ons, onder handbereik.
WE BRAKEN OP. We namen onze
stokken, we deden wat proviand
in de zakken van enze parka's, de
met bont gevoerde overjassen; we
rookten nog een cigaret en namen
nog een slok citroensap. Toen schoof
Grisoni de grote ritssluiting open
die bet interieur van de tent afsloot
van de Poolwind en we gingen naar
buiten.
Het laatste stuk was moraine. Ver
brokkelde stenen, gruis, keien, rol
stenen, grint. Een stenen wereld, ge
schapen door de IJskap die al die
stenen aanvoerde en achterliet. Moei
lijk om te belopen, pijnlijk voor de
voeten, ondanks onze ijzersterke
bergschoenen. Struikelend, strompe
lend gingen wij vooruit, gebogen te
gen de harde, bitse, ijskoude wind.
Meter na meter in de richting van
ons doel.
Water stroomde door, over en tus
sen de stenen. Overal was daar bet
geluid van klokkend en gurgelend
water. Kleine beken en riviertjes
renden naar beneden.
En dan opeensnog onver
wachts, zie ik iets zwarts, iets don
kers schemeren tussen de moraine:
het is geen steen, het is geen water.
Het is ijs. Oud ijs. Het begin van de
IJskap.
Ik sta er op en vlak voor me, op
enkele tientallen meters, begint de
vlakte. De witte vlakte zonder di
mensies, zonder afmetingen. Een Sa
hara, een Gobi van ijs. 's-Werelds
machtigste ijsvlakte, het geboorte
land der stormen en der kou. Ser
mersuaq.
De zes minerale zouten i Kruschen
bevat sporen lever, nieren en ingewan
den aan tot actievere werking, het
bloed gaat sneller stromen, onzuiver
heden worden afgevoerd en zo worden
rheumatische pijnen gesmoord in de
kiem. In duizenden zelfs hardnekkige
gevallen bracht Kruschen baat. Waar
om zoudt gij dan Uzelf te kort doen?
(Advertentie lng. Med.)
138. Pim had genoeg gehoord om te
begrijpen, dat de baron aansprakelijk
zou worden gesteld voor de bouw van
het zwembad. Ofschoon baron Van Pot-
tum al verzekerde, dat hij van de prins
geen kwaad wist., de ambtenaar wilde
hem niet geloven en keek steeds bo
zer. Snel holde Pim zijn hokje in om
de wonderlamp te pakken. Ali moest
uitkomst brengen en het zwembad
maar weer wegtoveren.... Dan zou de
baron er tenminste verder geen last
mee krijgen. En zonder over de verde
re gevolgen na te denken, begon Pim
over de lamp te wrijven. Maar Pom,
die niets gehoord had, besloot om nog
eer. laatste duik van de kant te nemen
voor hij het water uitging. Ongelukki
gerwijze sprak Ali net op dat moment
zijn toverformule uit en als bij tover
slag was het zwembad verdwenen en
belandde Pom met een bons op de kale
grond! „Au, au!!!", schreeuwde hij, ver.
baasd om zich heen kijkend, maar hij
kon niet verbaasder zijn dan de baron
of meneer Klapperoor. De laatste had
zün mond wiid open staan en zijn oren
gingen beurtelings omhoog en
omlaag! „Meneer, wat U daar doet is
ontduiken", zei hij en zijn stem beefde
een beetje van de schrik. „Maar ik
doe helemaal niets", schreeuwde de
baron verschrikt. „Ik begrijp er zelf
niets van!"
In de loop van de laatste twintig jaren
zijn de schoonheidsmiddelen sterk voor
uit gegaan. Maar de beste cosmetica
hebben toch een heel kortstondig effect,
als de huid zelf niet in conditie blijft.
Daarom is het gebruik van de werk
zame Castella Schoonheidszeep (2 stuk
ken 50 ct.) zo belangrijk. Castella
Schoonheidszeep reinigt de huid vol
ledig, tot diep in de poriën, en geeft
de huidweefsels met haar rijke oliën
nieuwe veerkracht.
Zou uw huid het meest gebaat zijn met
een overvloed van schuim, vraag dan
naar Castella Spécial (32 ct.), evenals
de klassieke Castella Schoonheidszeep
voornaam en delicaat geparfumeerd.
Tijdelijk ontvangt U voor slechts 8 ct.
een stuk Castella Spécial bij aankoop
van een grote tube Castella Tandpasta.
En de dames, die de financiële teugels
bijzonder strak willen houden, kunnen
wij een proef aanraden met de onver
pakte Castella Bloemenzeep. - een echte
merkzeep in heerlijke kleuren en geu-
ren voor slechts 20 ct!
Adv. I.M.
OPLOSSING KRUISWOORDPUZZLE
HORIZONTAAL' 1 uil, 4 niin.
bad, 9 Est, 12 rijgen, 15 dadel, 18
tronen, 20 rag, 22 leraar, 24 aan, 25
Bello, 27 bak, 28 Libanon, 30 onklaar,
32 ale, 33 kakelbont, 35 KLM. 37 rij,
38 Ned., 39 toe, 40 oja, 42 e.i., 43
lonen, 45 abeel, 47 wet, 48 rat, 49
rib, 50 rep, 52 vracht, 55 Reval, 58
o.k. 60 sla, 61 set, 63 las, 64 An, 65
t.o.v., 67 antiquair, 70 NNO, 71
Maasdam, 72 nagelen, 73 nml., 74
polis, 76 Rio, 78 paleis, 81 nis, 82
advies, 84 Essen, 86 grein, 87 int., 88
ral. 89 pak. 90 S.G.P.
VERTICAAL: 2 ironie, 3 lijn, 4
men, 5 in, 7 Ad, 8 dal, 9 eer, 10 sla
bak, 11 sta, 13 genaken, 14 mal, 16
deeltje, 17 ark, 19 rally, 20 renet,
21 globe, 23 Aarle, 25 bok, 26 ONO,
29 naderhand. 31 knobbelig, 32 arm,
34 log, 36 mis, 38 nota's, 41 aera's,
43 lev., 44 nat, 45 air, 46 lel, 51 tot,
53 classis, 54 seg., 56 varende, 57
ONO. 59 komma, 61 Simon, 62 Tunis,
64 Annie, 66 vallen, 68 tap, 69 aas,
70 nering, 73 NPB, 75 lis, 77 Oss, 79
est., 80 SER. 82 ark, 83 vis. 85 na,
86 ga.
OPLOSSING HERSENGYMNASTIEK
1 Paard: dier, schaakstuk, gymnas-
tiektoestel, sterrenbeeld (Pegasus)
2 21 Juni en 22 December.
3 Bij het promoveren van een stu
dent tot doctor. (Ook: bruidsjon
ker).
4 Kanaal in een orgel, dat blaas
balg en windas met elkaar ver
bindt.
5 Buideldier uit Australië; houdt
het midden tussen eekhoorn en
vos, dikmollige pels, ca. 1 meter
lang (incl. staart).
6 Maria de Wolf.
7 25 jaar.
8 De (40ste) Tour de France.
9 Kropooievaar; bontsoort van de
staartveren van de kropooievaar;
Mohammedaans priester; kluize
naar in N.W. Afrika.
10 Het gebied van de Stille Zuidzee
50)
„Peter is mijn verloofde. Alles
hangt er van af hoe hij over mij
denkt. En van de lengte van onze
verloving. Ik heb er helemaal geen
belang bij, met een van jullie ruzie
te krijgen. Maar er is, geen andere
oplossing mogelijk. Probeer het uit
mijn gezichtspunt te bekijken. Van
avond kun je me je besluit vertellen.
Claudia vertrok. Kittty keek haar
na, met een pijnlijk gevoel op de plaats
waar ze wist dat haar maag zat. Af
schuwelijk was dit. Ze begreep, dat
zelfs als ze hier lang en breed over
zouden praten, hun verhouding nooit
weer zou worden als vroeger. Afschu
welijk en hartverscheurend was het.
Claudia, haar beste vriendin beschul
digde haar van trouweloosheid. On
trouw van de gemeenste soort.
Het deed haar te meer pijn, omdat
ze in haar hart wist, dat er een grond
van waarheid in de beschuldiging
school. Peter én zij waren de laatste
weken dicht naar elkaar toegegroeid.
Ondanks al zijn stunteligheid was Pe
ter een beste vent. Openhartig en zon
der zelfs maar het geringste spoor van
onoprechtheid. Hij hield van de men
sen, aleen al omdat zij mensen waren.
Dat hun genegenheid voor hem alleen
maar voortsproot uit het plezier dat
ze om zijn stommiteiten hadden, in
teresseerde hem niet. ,,'t Is beter",
had hij tegen Kitty gezegd, ..dat ze je
een sufferd vinden dan een bedrieger.
Lachende mensen zijn gelukkige men
sen en wat kan het mij schelen, dat
ze om mij lachen? Ik hoor in hun lach
vriendelijkheid. Dat is de noofdzaak,
de rest doet er niet toe".
En juist, nu ook zij weer zichzelf
werd na die 'ellendige geschiedenis in
New York, moest er een einde aan dit
alles komen. Dank zij Peter was de
diepe wonde, die het verleden in haar
hart had geslagen, bijna geheeld. Een
paar maanden lang had ze alles kun
nen vergeten. Het was een zachte en
dankbaar stemmende vergetelheid ge
weest, die haar de tijd had gegeven
de fragmenten van haar stukgeslagen
wereld bij elkaar te zoeken en aan ei
kaar te lijmen. Vriendschap behoefde
natuurlijk nog geen liefde te zijn. Zij
kon bovendien geen aanspraak maken
op Peter. Maar ze zou hem er altijd
dankbaar voor blijven, dat hij van haar
weer de oude, vrolijke Kitty had ge
maakt.
Het grootste gedeelte van de dag
bracht Kitty alleen en peinzende in
haar kamer door. Ze dacht over Tom
en hoe diens komst Claudia van haar
stuk had gebracht. Claudia had ook
diens belangstelling voor de poppen
als tamelijk knullig en flauw be
schouwd, maar Kitty wist iets, wat
Claudia niet wist namelijk, dat Tom
een heel fijne neus had en nooit doel
loos iets deed. Ze wist ook, dat hij ver
liefd was op Claudia. En dat hij hemel
en aarde zou bewegen om haar te hel
pen en haar voor zich te winnen.
Maar dit scheen nu vrij nutteloos.
Er was maar één oplossing voor het
probleem tenminste voor haar
redeneerde Kitty. Ze zag geen kans te
voorkomen, dat ze Peter voor altijd
moest laten schieten, haar belangstel
ling voor de poppen en alle toekomst
plannen die ze samen hadden gemaakt.
Claudia vond Kitty in het kantoor van
Tom, toen ze daar gedag kwam zeg
gen, nadat ze haar vader naar de fa
briek had gebracht. Ze zag, dat Kitty
bleek was en schrok, omdat ze met
Tom samen aangetroffen werd.
Claudia deed net of ze dat niet zag.
„Vader heeft nu toch de verbeteringen
aan de droogoven uitgewerkt", zei ze
tegen Tom. „Het kostte hem bijna de
hele dag en het maakte hem bijna dol,
maar hij had nog geen tijd om te eten.
Hij wilde hier direct heen om het re
sultaat te laten zien. Ik heb hem nog
nooit zo enthousiast gezien, Tom. Je
hebt wonderen met hem bereikt".
„Werken is prachtig, als je iets doet
dat de moeite waard is en als je ook
werkelijk iets maakt. Dat heeft El-
wood ontdekt, denk ik. Het had hem
eerder aan het verstand gebracht moe
ten worden".
Kittty deed, alsof zij wilde vertrek
ken. Tom nam haar hand echter in de
zijne. „Een ogenblik, jongedame" lach
te hij. „Ga niet weg voordat je Claudia
het goede nieuws verteld hebt. Dat is
„Met een dag of twee ga ik weg",
viel Kitty hem stroef in de rede. Met
haar ogen peilde ze Claudia. „Misschien
zie ik je in de toekomst nog wel eens
weer. En als dat niet gebeurt wel
bedankt voor alles dan. Je bent een
goede vriend voor mij geweest, dat zal
ik nooit vergeten".
„Maarbegon Tom, maar met
een niet te misverstaan gebaar legde
ze hem het zwijgen op.
„Ik zou graag willen, dat hierover
niét meer gepraat werd", ging ze ver
der. „Alles is zo verschrikkelijk onze
ker Ik voel me, alsof ik in een put
met drijfzand ben gevallen. Begrijp je
Tom?"
Hij zag haar somber aan. „Ik be
grijp het. Veel geluk verder, Kitty".
Kitty schudde 'Claudia's hand en ver
liet zonder verder een woord te zeg
gen de kamer.
„Ze heeft me alles verteld", legde Tom
uit, toen de deur achter haar dicht ge
slagen was. Hij liep naar zijn bureau
en gluurde naar Claudia, die aan de
andere kant van de kamer stond. „Een
vreemd meisje ben jij", zei hij even
later. „Je bent mooi, goedhartig en
eerlijk en toch...."
Langzaam liep Claudia op hem toe.
„En toch buitensporig egoïstisch, denk
je zeker?"
„Niet precies." Hij trok zijn lippen
samen en staarde haar nadenkend aan.
„Ik geloof dat je moest zeggen, wat
je gezegd hebt. Soms moeten we hen,
die ons het dierbaarst zijn, wel pijn
doen. Maar je bent wel heel erg wei
nig realistisch geweest. Je lijkt wel
een tovenaar die de grenzen van zijn
eigen kunnen niet meer kent." Zijn
lippen vormden een spottende grijns.
„Denk er zo over Claudia! Geloof je
niet, dat je te ver gaat met je han
digheidjes?"
„Je praat net als Kitty. En even on
verstandig. Ik weet maar al te goed
wat ik doe. En ik geloof, dat we er
verder maar niet meer over moeten
praten".
Tom haalde, op een manier die niets
aan duidelijkheid te wensen overliet,
zijn schouders op. „Zoals je wilt. Ik
ben natuurlijk niet van plan je met
Peter te laten trouwen. Dat weet je
best. Jij trouwt immers met mij!"
Claudia beantwoordde zijn bemin
nelijke glimlach niet. „Ik heb je al
eerder gezegd....", begon ze.
„Oké. Precies zoals je zegt. We pra
ten er verder niet over".
„Nee, dat zeg ik nu niet meer Als
tante Cecilia maar het flauwste er-
moeden had van wat jij zegt...."
(Wordt vervolgd.)
JEUGDCONCERT. De reeks
jeugdconcerten op Woensdagmid
dag gaat weer door. De organi
satrice blijkt opnieuw van zins te
zijn, deze op de best mogelijke
manier dienstbaar te maken aan
de culturele ontwikkeling van
het jeugdige publiek. Zo zal
thans te horen zijn een Diverti
mento non Marius Flothuis. De
titel van het stuk wijst er al op,
dat hier een speelmuziekje van
betrekkelijk licht karakter te be
luisteren zal zijn. Daarentegen
zegt de naam, dat het een mo
dern stuk wordt; Flothuis is een
der zeer talentvollen onder de
hedendaagse Nederlandse compo
nisten. Hij schreef zijn werkje
voor klarinet, fagot, hoorn, viool,
altviool en contrabas. (Woensdag
16.30 over Hilversum II, 298 tn.)
WOENSDAG 7 OCTOBER
HILVERSUM I, 402 m.: 7.00—24 00
NCRV. 7.00 Nieuws. 7.13 Gewijde mu
ziek. 7.45 Een woord voor de dag. 8.00
Nieuws en weerberichten. 8.10 Gram.
8.30 „Tot Uw dienst". 8.33 Gram. 9.00
Voor de zieken. 9.30 Voor de vrouw.
9.35 Waterstanden. 9.40 Gram. 10.30 Mor
gendienst. 1100 Gram. 11.10 „Roem zon
der reclame", hoorspel. 11.50 Gram. 12.00
Zang en piano. 12-30 Land- en Tuinbouw-
niededelingen. 12.33 Gram. 12.59 Klok
gelui. 13.00 Nieuws. 13.15 Protestants In
terkerkelijk Thuisfront. 13.20 Gevar.
muziek. 13.43 „Hansel und Gretel", opera,
(gr.). 1520 Gram. 15.40 Kamerkoor en
sol. 16.00 Voor de Jeugd. 17.20 Prome
nade-Orkest en sol. 18.00 Militaire cau
serie. 1810 Gram. 18.30 Spectrum V. h.
Chr. Organisatie, en Verenigingsleven.
18.45 Gram. 19 00 Nieuws en weerberich
ten. 19.10 Boekbespreking. 19 25 Gram.
19.30 Buitenlands overzicht. 19.50 Viool
en orgel. 20.00 Radiokrant. 20 20 Jeugd-
avond. 21.45 Volksmuziek (met toelich
ting). 22.15 „Canada, een land met een
grote Industriële toekomst voor Neder
land", vraaggesprek. 22.25 Gram. 22-45
Avondoverdenking. 23.00 Nieuws en SOS-
berichten. 23.15 Gram. 23 45—24 00 Gram.
HILVERSUM II, 298 m.: 7.00 VARA.
10.00 VPRO. 10.20—24.00 VARA. 7.00
Nieuws. 7 10 Gram. 7.50 Gym. 7.30 Gram.
8 00 Nieuws 8.18 Orgelspel 8.50 Voor de
huisvrouw. 9.00 Gym. voor de vrouw.
9.10 Gram. 9.35 Waterstanden. 10.00
Schoolradio. 10 20 „Ome Jan van Zutphen
90 Jaar", reportage. 11.00 Voor de vrouw.
11.30 Gram. 12.00 Amus.-muziek. 12 30
Land- en Tuinbouwmededelingen. 1233
Voor het platteland. 12 38 Gram. 1300
Nieuws, 13 15 Tentoonstellingsagenda.
13.18 „Ome Jan van Zutphen 90 Jaar",
reportage. 14.00 Voor de kinderen. 14.10
Voor de Jeugd. 14.45 „Ome Jan van Zut
phen 90 jaar", reportage. 15.30 Kinder
koor. 16 00 Voor de zieken. 16.30 Jeugd-
concert. 1715 Instr. kwintet. 17.35 „Ome
Jan van Zutphen 90 Jaar", reportage.
17.50 Regeringsuitzending: Jeugduitzending.
18.00 Nieuws en commentaar. 1820 „Het
volle pond", causerie. 1835 Orgelspel.
18.55 Voor de kinderen. 19.00 „Waar men
Denemarken leert kennen", causerie- 19.15
Arbeidsliederen. 19 30 Voor de Jeugd. 20.00
Nieuws. 20.05 Parlementair overzicht-
20.15 Huldigingsavond van Ome Jan van
Zutphen 21.00 „Snelheid en handicap",
klankbeeld. 2130 Huldiging:avond v Ome
Jan van Zutphen. 22.30 Gram. 2300
Nieuws. 23.15 Socialistisch nieuws in Es
peranto. 2.00 Orgel-ensemble. 23.45—
24 00 Gram,muzlek.
De bestuurder van een personen
auto, die op 15 September op de Rijks
weg te Laren in botsing kwam met een
militaire auto, thans tn het ziekenhuis
te Laren aan zijn ernstige verwondingen
bezweken. Een mede-tnzlttende verpleeg
ster stierf reeds enkgle uren na het on
geval,
