FHULE, top der wereld, bereikt
Voor 8 cent heb. u
DEBRAIINE
De man uit Australië
lier begon Peary's stormloop naar de Pool
iegeling aan de
reling van de
„Jutho"
WE GAAN die nacht niet naar de
wal. We zijn er te moe voor en
we willen even bijkomen van de
emoties, die we ondergingen in de
uren hiervoor. We hangen maar wat
aan de reling. Kijken naar de vlieg
tuigen, die m deze nacht, die vrij
wel zo helder is als de dag, dalen
en stijgen. De hemel is licht-paars
Onder Groenlanden en Eskimo's (41)
EERSTE CONTACT: DORIS DAY
Vreemd contrast tussen mammoet-basis
en laatste Eskimo-nederzetting
recht op een stuk
Castella-spécial
bij iedere grote tube
LUISTER EENS NAAR
Radioprogramma
Pim, Pam Pom en de wonderlamp
Ons dagelijks feuilleton
Data verzending zeepost
dtv«t>ao i it octobkr ibm
»G EEN paar uur, eer
/ThUle zichtbaar zal
Arden. Twee uur staan
in d« reling van de Ju-
As Tliomsen, die zichvrij-
bmaakt heeft van het
IrijfüA en recht op de
hoge rotsenkust aankoerst,
[jveral sneeuw op die ber
gen. Hn overal reiken de
eletscliers tot aan het wa
van Melvillebaai. Er is
»r een van vijf mijl breed,
►n oatzaglijke muur van
■iiif zich vanaf de IJs-
daar zee stoot. Enor-
ijsbergen maken zich
van de muur en begin-
hun maanden- en ja-
ange eenzame vaart
ae eenzaamste zee
- vereld.
I ik in m'n hut ciga-
,t ga halen, knettert
aclio in het salonnetje
Jutko een Ame-
{i. /ars programma uit.
doet vreemd aan, na
maandenlang allefen Deens
en Groenlands inade radio
gehoord te hebljen. Het
eerste wat ik koor is-
..Hallohallq.. hier
the Voice of the North de
Stem van het Noorden,
rechte weg naar Thule.
Binnen twee uur zullen
we North Star Bay, waar
in de nederzetting is ge
legen, bereikt hebben.
Ik v. ..cht tot de Thule-
met onze nieuwste Doris
Day-show. Dan weet ik
zeker dat Thule niet ver
meer is. Want deze Stem
van het Noorden is de
stem van 's-wereïds aller
grootste, allergeheimste
militaire luchtbasis: van
Thule Air Base f)ns eer
ste contact ermee r was via
Doris Day.
We ronden Kaap Atholl,
en het is de laatste kaap.
Want dan vaart de Jutko
de brede Wolstenholme
Fjord binnen en dat is de
berg, de bekende afge
knotte kegel, in zicht
komt. Ik heb er dit laatste
jaar veel foto's van gezien
en kan die berg wel uit
tekenen. Het is de berg,
waarbij de allerlaatste
Eskimó-stam rust gevon
den heeft en kan leven
alseen Eskimo-
stam. De plaats, daar ge
sticht door Knud Rasmus
sen, ook nu nog, jaren na
zijn dood, Koning van
Thule genoemd.
Dan zie ik de Thule-
berg. Donker, zwart en
massief verheft hij zich.
Hij is zichtbaar tussen
drie, vier ijsbergen. Hij
verdwijnt er ook weer
achter. Die ijsbergen in de
verte, ze doen denken aan
een vlucht zwanen, neer
gestreken ter bescherming
van die berg en die neder
zetting.
We varen door. Er ko
men veel vogels. Witte,
geluidloze vogels. Ze sche
ren langs en duiken over
de Jutko. Achter de Thule-
berg verheft zich de lJs-
kap: geel-grijs in het
avondlicht. Boven ons
koepelt de helblauwe
vrieslucht.
Ik neem dit i lies in mij
op. Om het niet meer te
kunnen vergeten. Om het
te onthouden, straks, later,
als we weer terug zijn in
de platte delen dezer
wereld.
VAN DER ZEE staat naast me, maar we spreken niet veel. We
zijn allebei te zeer vervuld van dit moment. Daar, daar vlakbij,
1'lgt dan het laatste doel van deze lange reis.
Ineens pakt hij m'n armwijst op iets in de hemel. Het zijn
twee,vdrie, vier kleine witte strepen die zich aftekenen tegen het
blauWe fond. Uitlaatgassen van vliegtuigen, van een vlucht straal
jagers van de basis. Twee ervan worden even zichtbaar als ze zich
aten vallen. Dan lossen ze zich weer op in die hemel-oceaan en
yn daar alleen nog witte, verrafelde strepen.
Een half uur later varen we langs de basis. Wij zien de pier van
eer dan een kilometer lengte North Star Bay ingaan. Er liggen
-verstheidene schepen langs. Grijze Amerikaanse oorlogsschepen.
Rook kringelt uit de pijpen. We zien de witte en zwarte woon
complexenwe zien de verzamelingen olie-tanks, we zien de
pijpleiding van die pier naar de basis. En we zien in de lucht een
paar zware bommenwerpers, die zich in de richting van Amerika
begeven. Naar huis.
Onze eerste indruk van deze mammoet-basis is: een onbeschrijf
lijke prestatie in dit Poolgebied en.... hoè eenvoudig het is deze
basis te overzien als je er met een schip langsvaart.
Om 10 minuten voor tienen die avond vallen de ankers van de
Jutho. We liggen stil. Het is nog helder dag, maar de middernacht
zon js verdwenen. We zijn twee dagen te laat. Twee dagen ge-
scheen hij voor het laatst 24 uur per dag.
Op de basis horen we autos cla-
xonnen. Er rijdt een bus. Vliegtuigen
stijgen op en dalen. Een Thunder-
jet-straaljager giert over de Jutho..
Aan de andere kant ligt de neder
zetting, eens het koninkrijk van
Knud Rasmussen. Hoe klein
hoe armzalig geringhoe broos
en timide, als je eerst naar de basis
kijkt. En hoe stil is het in dat Ko
ninkrijker loopt maar een
vrouw, een Groenlandse. Je kunt
duidelijk de witte kamikken, laar
zen, zien. Ze loopt heel langzaam
en gaat dan staan kijken naar de
Jutho. Het eerste schip dat dit jaar
Thule aandoet.
Er komt een kleine motorboot van
de wal. Er zitten een paar Denen
in. De inspecteur en de radiotele
grafist. In de salon worden even
later handen gedrukt. Ze zijn blij
dat de Jutho er eindelijk is. Het
eerste nieuws wordt uitgewisseld.
feMD, die stilte aan boord van dit
scnip. na het dagenlange dreunen
I zoemen der machine. Vreemd, te
hip, na het dagenlange dreunen en
lemen der machine. Vreemd, te
eten dat we in Thule zijn. Vreemd
te realiseren dat dit de laatste
i Noordelijkste plaats ter wereld
waar een deel, zij het dan een
ein deel, der mensheid zich vestig-
Misschien het moeilijkste, hard-
Wreedste gebied ter wereld. Op
j meer dan 1000 kilometer van
Noordpool, op bijna 77 graden
(orderbreedte.
Thule, Noordelijkste nederzetting
ter wereld. Op de foto de huisjes
der Denen. Voorts de 1000 meter
lange pier van Thule Air Base met
enkele Amerikaanse Marineschepen
eraan gemeerd. Geheel links be
vindt zich de basis.
Wat we horen is uiterst merkwaar
dig nieuwshoewel we er al
iets van gehoord hadden. We zijn
namelijk fe laat in Thule aangeko
men. We hadden er drie maanden
éérder moeten zijn. Vrijwel de ge
hele stam Eskimo's was verdwenen.
Verdwenen, om nóg Noordelijker,
ongeveer 150 kilometer dichter bij
de Pool, een nieuwe nederzetting te
stichten. Men zou deze evacuatie
een vlucht kunnen noemen. Een
vlucht voor de blanke man, in dit
geval voor de Amerikanen, die hun
Thule Air Base bij dat koninkrijkje
bouwden.
Die avond en het eerste deel van
de nacht krijg ik stukken te horen
van iets, dat niet zo heel plezierig
is geweest. De trek van die laatste
stam naar het Noorden. Maar ik kom
daar nog op terug.
Êekleurd. Het water is diepblauw,
ie ijsbergen in North Star Bay zijn
absinth-groen. Iedere ijsberg weer
spiegelt zich zelf. En de Jutho weer
spiegelt zich zelf. Thule, bewoond
door zestien Denen, wat Groenlan-
ders en een enkele achtergebleven
Eskimo, ligt als een betoverd oord
op de rotsen. Onwerkelijk, fantas
tisch, verloren in de grenzenloze
eenzaamheid van het Poolgebied.
Het wordt heel stil. Het water
klukkert en klokt tegen de Jutho.
Je hoort de honden in Thule zacht
jes janken. Twee sterren staan bleek
aan de hemel.
Hoe lang ik daar gestaan heb weet
ik niet. Ik denk heel lang, omdat
in deze nacht een oude droom van
me in vervulling ging. De droom,
om het gebied te zien en te betre
den, van waar de stormloop op de
Noordpool plaatsvond. Dat was hier.
Op deze bevroren toendra-grond. Op
deze rotsen. In dit licht. Bij deze
baai.
Nu ik er zélf ben, lijkt het alle
maal ineens nogal gewoon, hoewel
ik weet dat het niet gewoon is. Om
dat het hier was, dat zeelui, vele
eeuwen lang, zich bekruist en dode
lijk bevreesd waren voor het Ding
daar vlakbijde Pooldie
zwarte rots, 33 mijl in omtrek, die
al het wereldwater opzoog en met
het water de schepen en de mensen,
die zich zo ver waagden op de
wereldzee. Nooit kwam een zeeman
uit dat gebied terug.
Ik droomde, aan die reling, van de
Poolreizigers die hier, of niet zo ver
van hier, hun laatste toebereidselen
maakten, hun hondenspannen ge
reed maakten, om de Pool te herei
ken. De Poolzo dichtbij nu
haast onder handbereik. Maar onbe
reikbaar in de dagen, die nog niet
zo heel ver achter ons liggen.
IK DACHT aan een van hen in het
bijzonder, die nacht. Omdat hij in
de jaren van m'n jeugd een van
m'n verafgode helden was: Robert
Peary. Robert Peary, de eerste die
het deed. en het volbracht. Hij stond
aan de Pool. Peary is nu géén afgod
meer van me, omdat ik teveel boe
ken las waarin hij werd onttroond.
Als méns, in de eerste plaats. Hij
moet een ijdel, lastig man geweest
zijn. En er worden meer onaangena
me dingen van hem verteld. Of het
waar isik weet het niet. In
ieder geval was het genoeg voor
de onttroning.
Ik dacht daar die nacht op de
Jutko niet aan. Ik zag Peary zijn
aanval beginnen op de Pool. Ik zag
zijn hondenspan, die levende waaier,
die hem, mèt de Eskimo's, naar het
doel bracht. Het doel, een leven lang
nagejaagd. Het doel, na twintig jaar
voorbereiding.
Hij mag dan aanvechtbaar zijn, als
mens en als wetenschappelijk vorser,
hij was een kerel. Omdat hij eenmaal
schreef op de wand van z'n hut,
toen hij daar lag met afgevroren
tenen, letterlijk: liggend naast de
ruïnes van al z'n hoop: I shall find
a way or make one''. Ik zal een
weg vinden of er zelf een maken.
Wie dat schrijft, onder zulke om
standigheden, die heeft het recht
geen compleet mens te zijn, geloof ik.
Pearyleefde er na Columbus
een man op aarde, die zó lang vol
hield, doorzette, doorstreed, door
vocht om zijn doel te bereiken? En
die de Pool tenslotte overwon.
De woorden staan in m'n brein
py
neerschreef op die historische April-
grifd. De woorden van Peary, die
g in 1909 in z'n journaal: „The
Pole at last. The price of three cen-
turies. My dream and goal for twen-
ty years. Mine at last. I cannot
bring myself to realise it. It seems
so simple and commonplace".
HIJ was er dertig uur. Samen met
Matthew Henson, de neger en
met de vier Eskimo's, die hem zó
ver brachten. En met z'n honden, die
transport en voedsel tegelijk waren.
Vier Eskimo's: Odak, E-ging-wah,
Seeglo en Oo-ke-al. Odak is de enige
die nog leeft. In Thule. Een beroemd
man, een grote figuur in deze streek.
Van hèm zijn de woorden: „Ik be
grijp het niet dat hij (Peary) het
haalde. De duivel moet öf in slaap
gevallen zijn, óf bezig geweest zijn
z'n vrouw te slaan. Zóveel geluk!
Na dertig uur de terugtocht. „Nog
eenmaal keek ik om" schrijft
Pearytoen reed ik door".
Ik weet nu dat Peary na die der
tig uur "een gelukkig moment meer
in z'n leven heeft jgehad. Hij had
het doel bereikt. Daarna was er
geen doel meer. Daarna kwam de
strijd. Misschien heeft hij die strijd
verdiend. Hij was geen gemakkelijk
man, en hij moet heel wat karakter
fouten gehad hebben. Maar
hij was tenslotte Admiraal Peary
en hij was een held in mijn jeugd.
De Jutko ligt zich te weerspie
gelen. Venus staat hoog aan de
Poolhemel. In de verte ronken
de vliegtuigen op Thule Air Base.
Nog verderNoordelijker ligt
,jXvXv
y»%v#%v#v#v#Vè%v«
V«V»V«V-
Profiteer.van dit
grandioos Castella-aanbodL
Het is tijdelijk, dus
talm niet Ga vandaag no®
naar uw winkelier.
(Advertentie Ing. Med.)
de Pool. Met een van die vlieg
tuigen anderhalf, twee uur vlie
gen. Vlak bij! De Pool, strijdge
bied van Ross, Franklin, Amund-
sen, Nansen; en later, toen er
gevlogen werd, van Bird, Amund-
sen, Ellsworth en vele anderen.
Vlakbijja, maar dit laatste
stuk zullen wij niet varen. Wij
zullen de Pool niet zien.
Het is niet déze zekerheid, die
mij die nacht, aan de reling van
het stoomschip Julius Thomsen,
wat droefgeestig stemde. Dat
had een andere aanleiding. Deze:
dat we óók ons doel bereikt had
den en dat hierna alleen nog
maar de weg terug kwam. Een
lange weg.
Maar eerst zouden we Thule
betreden. Het oude verlaten ko
ninkrijk der laatste Eskimostara
ter aarde.
(Advertentie, Ing. Med.)
OPLOSSINGEN ZATERDAGSE
HERSENGYMNASTIEK
1 Klein onkruid, door vogels ge-
Êeten. Vogelmuur of hoenderbiet.
ie walrussen.
3 Negen.
4 A. Koestier.
5 De Siberische eekhoorn.
6 De eerste zangeres in de Opera.
7 Een grond (zand-) graafmachine,
de zgn. excavateur.
8 Bepaald soldaat; de vroegere be
geleider v. h. paard bij een trek
schuit; jachtvliegtuig; vogelsoort:
stagzeil; af getrommelde zwerm
bijen.
9 Kietstafel.
10 Bii de fruithandelaar:
appelsoort.
is een
(Advertentie Ing. Med.)
LIEDEREN VAN WAGNER. De
Home Service kondigt in een
orkestconcert, behalve o. m. de
vierde Symphonie van de Finse
componist Sibelius, en La valse
van Ravel, vijf liederen van Wag-
ner aan, te zingen door Kirsten
Flagstad met begeleiding van or
kest. Het kan niet anders: hier
mee zijn de Wachtendonk-Lieder
bedoeld, een reeks liefdesliederen
opgedragen aan Mathild Wach
tendonk. Ze ontstonden omstreeks
1848, toen Wagner in balling
schap in Zwitserland leefde en
tijdens zijn verblijf ten huize van
de familie Wachtendonk te Trieb-
schen liefde voor de vrouw des
huizes opvatte. Ze zijn voor Weg-
ners doen van een opmerkelijke
innigheid en eenvoud. (Woensdag
21.00 uur over Home Service
330 m.)
WOENSDAG 14 OCTOBER
HILVERSUM I. 402 m.: 7.00—24.01)
NCRV. 7.00 Nieuws. 7.13 Gewijde mu
ziek. 7-45 Een woord voor den dag. 8.00
Nieuws en weerberichten. 8.10 Gram; 8.30
Tot Uw dienst. 8.35 Gram. 9.00 Voor de
zieken. 9.30 Voor de vrouw. 9.35 Water
standen. 9.40 Gram. 10.30 Morgendienst.
11.00 „Mala, de Eskimo", hoorspel. 12.15
Gram. 12 30 Land- en Tuinbouwmedede-
Ungen. 12.33 Gram. 12.59 Klokgelui. 13.00
Nieuws. 1315 Prot. Interkerkelijk Thuis-
fiont. 13.20 Metropole-Orkest en solist.
14.00 Gram. 16.00 Voor de jeugd. 17.20
Banjo-orkest. 17.50 Gram. 18.00 Militaire
causerie. 18 10 Gram. 18.30 Spectrum v.
h. Chrlst. Organisatie- en Verenigings
leven. 18.45 Gram. 19.00 Nieuws en weer.
berichten. 19.10 Boekbespreking. 19.25
Gram. 19.30 Buitenlands overzicht. 19.50
Viool en orgel. 20 00 Radiokrant. 20.20
Radio Philharmonisch Orkest. 21.20 Na
beschouwing over de Kirchentag. 21.40
Koorzang. 21.55 Gram. 22.15 Amus.-
muziek. 22-45 Avondoverdenking. 23.00
Nieuws en S.O.S.-berichten. 23 15—24.00
Gram.muziek.
HILVERSUM n, 298 m.: 7.00 VARA,
1000 VPRO, 10.20 VARA. 19.30 VPRO,
20 00—24.00 VARA - 7.00 Nieuws. 7.10
Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram. 8 00 Nieuws.
8 18 Gram. 8 50 Voor de huisvrouw. 9 00
Gym. 9-10 Gram. 10.00 Schoolradio. 10.20
Voor de vrouw. 1100 Gram. 1200 Orgel
spel. 12.30 Land- en Tuinbouwmedede-
lingen. 12.33 Voor het platteland. 12.38
Gram. 13.00 Nieuws. 1/1.15 Tentoonstel
lingsagenda. 13.18 Lichte muziek. 13.45
De weg omhoog", causerie. 14.00 Voor
de kinderen. 16.00 Voor de zieken. Ifi 30
Kamermuziek. 17.15 Dansmuziek. *7.50
Regeringsuttzending: Jeugduitz. Ontdek
kingsreizen in Suriname, door Dr. J. I. S;
Zonneveld. 18.00 Nieuws en commentaar.
18.20 Actualiteiten. 1835 Lichte muziek.
19.00 Voor de kinderen. 19.10 „Wij de de
zuilen", causerie. 19.25 Vara-varia. 19.50
Voor de jeugd. 2000 Nieuws. 20.05 Poli
tiek commentaar. 20.15 Promenade-Or
kest en sol. 21.10 „Het ware gezicht",
hoorspel. 22.25 Pianokwartet. 22.45 „Naar
het einde der konijnen?", causerie. 2300
Nieuws. 23 15 Socialistisch nieuws in Es
peranto. 23.20—24.00 Gram.muziek.
144. Ofschoon de huofdvrouw van
de emir, Rosanna, de boze schuldeiser
bI Vurzc' erde, dat haar man ir ni t
was, de schuldeiser geloofde het niet
en maakte een hele ruzie in de tuin
Toen hij eindelijk aanstalten maakte
oi.i weg te gaan, liep hij langs het
kerkerraampje, waarachter de emir
en Joessoef gevangen zaten! „Koop
man", riep de emir uit alle macht.
>Jk ben hier! Ik, Emir Pukkel fin
SukKel, t hier opgesloten in een
donk-re kerker Ga dadelijk mijn
vrouwen waarschuwen, dan krijg je
ook je geld uitbetaald!" Nu, dat litt
de leverancier zich geen twee keer
zescen en een paar minuten later
vertoonden zich een aantal angstige
vrouwengezichten voor het kerker
raampje- „Ben jij daar Pukkel? klonk
het uit vijfti kelen. „Ja lieve vrouw
tjes, ik ben het, jullie wettiw .echtge
noot, mir Pukkel bin Sukkel zelf!
Ga dadelijk Abdoel roepon en zeg dat
hij mij] bevrijden moet 1" Een ogen
blikje 'keken de vrouwen elkaar aan
en begonnen toen onder elkaar te
fluisteren.... Eindelijk trad Rosanna
weer iiaar voren. „Ja, je zegt dat au
w riep ze, „maar hoe kun je dat
bewijzen? Vertel dan maar eens hoe
wij allemaal heten!" „Jij heet in de
eerste plaats Rosanna," riep de emir,
„en daar zie ik Ki':i staan en Wikt
ën....'' Hij behoefde niet verder te
gaan. Zijn vrouwen waren overtuigd
en .enden op een holletje weg om
Abdoel te gaan waarschuwen.
56)
Tom liep naar haar toe. Teder legde
hij zijn arm om haar heen. „Als je het
ons met wilt vertellen...."
„Dat zal ik wel!" Ze aarzelde een
ogenblik, lachte flets en zei toen: „We
maakten ruzie. Hij wou niet luisteren!
Ik hoef jullie niet te vertellen, hoe hij
is. Ik liet hem de papieren zien en pro
beerde hem alles uit te leggen. Hij
wilde, dat we direct zouden trouwen,
ïk heb hem toen verteld, dat dat onmo
gelijk was. Cccilia had mij immers haar
vertrouwen geschenken. Én ik had haar
onnodig kwaad gemaakt, door te doen
alsof...."
Cecilia stootte een paar onverstaan
bare maar erg onvriendelijke klanken
uit.
„Ik wou haar niet achter haar rug
om bedriegen", ging Claudia verder. „Ik
hoopte, dat hij dat zou begrijpen, maar
dat deed hij niet".
Haar lippen trilden, toen ze zich het
gesprek met Dick weer herinnerde,
maar ze dwong zichzelf verder te spre
ken. „Ik verlangde begrip en mede
leven. maar hij scheen niet te begrij
pen, dat ik mijzelf had verloochend en
hen. van wie ik het allermeest houd,
de rug had toegedraaid. Bovendien: ik
had gelogen tegenover Peter en mij
tegenover Cecilia schandelijk gedra
gen...." Claudia zuchtte diep. „Hij
raasde en tierde over I bzucht en geld
en werd steeds heftiger. Toen ver
scheurde hij de papieren. Ik probeerde
uit de auto te springen, maar hij be
schuldigde mij van allerlei gemene din
gen. De hele nacht reed hij als een
razende rond. Hij schreeuwt'", dat hij
ons allemaal in het ongeluk zou storten.
Hij zou ervoor zorgen, dat nooit meer
iemand met mij zou wP'en trouwen..."
Tom kon zich nauwelijks beheersen.
Slechts Claudia's hand, die de zijne
vasthield, hield hem in bedwang.
„Alsjeblieft, Tom. het is nu allemaal
voorbij! En ik ben blij! Wanhopig en
onuitsprekelijk blij! Hij wist, dat jullie
je hier van alles in het hoofd zouden
halen, als ik niet thuis kwam. Daarom
reed hij de hele nacht door. Hij zette
me, toen het licht werd, bij het dorp af
en toen ben ik hierheen gelopen".
Cecilia werd nog veel bozer, omdat
bleek dat haar vermoedens niet waren
uitgekomen. „Het spijt me", grauwde
ze, Claudia woedend aankijkend, „dat
het op zo'n manier afgelopen is, maar
ik denk nog steeds, dat jullie allemaal
gek zijn en te enen male ongeschikt
om jullie eigen zaken te behartigen!
Ondanks alles!" Ze wendde zich tot Pe
ter. „En jij, jongeman...."
Verachtelijk knipte deze met zijn
vingers. „Kitty houdt van mij! Dat is
het enige wat mij intere eert! De gou
den handboeien passen mij niet meer,
tantetje. Ik ben vrij te doen en te laten
wat ik wil! Ik ben 21 geweest. Ik pas
er voor. langer een schaap te zijn, dat
alleen maar leven mag, omdat het
straks geschoren zal worden. Ik ben een
verliefde man en als je met zo Iemand
vecht.tantetje".
„Dan lever je een bij voorbaat ver
loren gevecht", lachte Tom tegen Clau
dia. „Liefste...."
„Jullie zijn ook al niets beter! Troep
armoedzaaiers!" snauwde Cecilia. „Maar
de zelfvoldane lachjes, die ik om me
heen zie, zullen wel heel gauw ver
dwijnen. Ik trek bij deze mijn aandelen
in de pottenbakkerij terug. De naam
Peter Ponsonby komt van nu af aan
niet meer in mijn testament voor, en
jij, Tom Cavanagh bent werkloos".
Tom hief zijn hand op. Ze keken hem
allemaal verbaasd aan. „Een ogenblik,
alsjeblieft. Ik zal eerst nog mijn mening
ten beste geven". Hij nam Claudia in
zijn armen en drukte zijn lippen op de
hare. Haar reactie vertelde hem alles,
wat hij wilde weten.
„Ik ben nu", kondigde hij aan, „de
rijkste man ter wereld. En wat verder
uw opmerking betreft, tante Cecilia, ik
houd nog een baantje over en Peter
heeft uw geld niet nee- nodig. Elwood
cn Letty trouwens ook niet. Kijk maar
eens even tanteen zeg eens, zou
Sacheverel Bautzer geen behoorlijke
lening willen verstrekken als hij deze
orders ziet? Orders voor duizenden
Peter-Ponsonby-poppen, door Kitty
Blackwell, buitengewone vertegenwoor
digster, verkoopster en demonstratrice,
in het gehele land afgesloten? En er
komen nog steeds meer!"
Terwijl Cecilia een dreigende blik
op het orderboekje vierp, dat ze Tom
uit de handen had gerukt, rende Peter
de kamer rond, krijsende als zijn pop
pen.
„Liefde. Een carrière, rijkdom!",
schreeuwde hij. „En dat allemaal dank
zij jou, Minnie. Allemaal dank zij jou!"
Minnie de zeemeermin danste uitbun
dig op zijn vingers en piep'.: met een
schelle, hoge stem. „Minnie de machtige
zeemeermin", riep ze, „Minnie de mach
tige zeemeermin".
Met een verschrikkelijke smak strui
kelde Peter over een stoel, maar nie
mand scheen dat te nerken.
Tante Cecilia staarde nog steeds naar
het zwart op wit geleverde bewijs van
haar nederlaag. Elwood en Letty, de
handen in elkaar gestrengeld, keken in
eikaars ogen.
En wat Tom en Claudia betreft....
Nu, wat denkt u dat zij deden....?
EINDE
Met de volgende schepen kan zeepost
worden verzonden. De data, waarop
de correspondentie uiterlijk ter post
moet zijn bezorgd, staan, tussen haak
jes, achter de naam van het schip ver
meld:
Indonesië: m.s. „Willem Ruys" (19
Oct.) en ms. „Kota Gede" (22 Oct
Nw. Guinea- m.s. „Willem Ruys" <19
Oct.); Ned. Antillen: s.s. „Boskoop"
(17 Oct.); Australië: via Engeland (17
Oct.); Canada: s.s. „Groote Beer" (17
Oct.) en m.s. „Prins Willem van Oran
je" (22 Oct.), Zuid Afrika: m.s. „Oran
jefontein" (20 Oct.); Zuid Amerika s.s.
„President Peron" (17 Oct.); Nw. Zee
land: via Engeiand (17 Oct.); Suriname:
m.s. „Bonaire" (28 Oct.).
Inlichtingen over de verzendings-
data van postpakketten geven de post
kantoren.
