Mijn moeder is minister
VAL DA
Fabriekszuurkool in vele gevallen
te prefereren boven eigen inmaak
KLOOSTERBALSEM
D
Hongaars zuurkoolgerecht
DISPEREERT
NIET
SASKIA
Dertigduizend
journalisten
SCHRALE HUID™
Pro of contra Shock-look
Langedijker fabrieken besteden veel 7(\YCt van Iedere dag diezelfde handeling
aan smakelijk en gezond product
Een goedmoedige groente
DOOR
Deense vrouwelijke minister van Handel
heeft gezin met negen kinderen
Emancipatie van de vrouw
is in Denemarken
voltooid
BIJ GRIEP
PASTILLES
DgTTACHTS VALDAMILD
Tweehonderd maaltijden
Emancipatie in de V.S.
Vrouwen verdienen het
eigen huis
ZATERDAG 7 NOVEMBER 1953
O te moeten doen, schrikt hen af. Ze
JJLT IS EEN EERLIJKE ZAAK daar aan de Langedijk. Wie er
komt, ervaait dat vier uitgestrekte dorpen langs een lange dijk
gebouwd zijn en men weet onmiddellijk, als men even een zijstraat
je inslaat en een blik werpt achter de rij woonhuizen, waar het in
deze streek omgaat. De dorpen van de Langedijk liggen omsingeld
door een duizendtal akkers, waarop tuinbouwproducten zoals:
uien, bieten, wortelen verbouwd worden, maar waarbij toch vooral
de k°°l "e boventoon voert. Verschillende soorten kool, die tot
zuurkool verwerkt wordt. Achtereenvolgens worden witte-, succes-
en bewaarkool verwerkt, de juiste kool op de juiste tijd, want deze
reuze inmaak duur' van half September tot Maart.
De juiste kool op de juiste tijd ingemaakt, dat maakt dat de
fabnekskool, mits men een goed merk koopt, het dikwijls wat de
smaak betreft, van de eigen inmaak wint.
gOED, wij huisvrouwen zijn trots
op de eigen inmaak. Wij hebben
een heel drukke week alvorens de
blanke kolen goed in de inmaakpot-
ten zitten. Maar als het werk klaar
is dan zijn wij voldaan en gerust
omdat een goede winterprovisie in de
kelder staat. Het idéé: Er is altijd
jets te eten in huis, is een prettig,
veilig gevoel. Maar laten we niet
denken daarmede klaar te zijn.
Eigen Inmaak vraagt op geregelde
tijden steeds weer onze zorg. „Pekelt
de groenten wel voldoende? Staan
de fnmaakvaten op goede tempera
tuur?" Iedere keer als wij een maal
tje uit het vat halen, moet voorzich
tig de „kim" verwijderd worden.
De inmaakstenen, de -plankjes, de
-doeken, waarmede de kool afgedekt
|s, worden schoon gemaakt. Zelfs als
voor dit alles met veel kennis van
zaken is gezorgd, dan nog kan het
voorkomen dat aan het eind van de
winter de smaak aanmerkelijk min
der goed is dan in de eerste helft.
Bij het inmaakproces van zuurkool
ontstaan melkzuurbacteriën. Deze
geven de kool de fris-zure smaak, die
zo karakteristiek is voor deze groen
te. De kool heeft enige tijd nodig om
de juiste smaak te krijgen of men
zou ook kunnen zeggen om voldoen
de melkzuurbacteriën te ontwikke
len. Om die ontwikkeling te bevor
deren moet men de verse inmaak
niet dadelijk in de koude kelder zet
ten, maar haar bij 65 graden Fahren-
heit een tijdje laten staan. In het
voorjaar, als dit inmaakproces dus
al ongeveer een half jaartje aan de
gang is, kan er een teveel aan melk
zuur bacteriën ontstaan. Er heeft ei
witrotting plaats, die de smaak en
ook de kleur onaangenaam maakt.
ZIJ, die in de grote steden, in de
„nieuw-bouw" of op de bovenhui
zen wonen, ook de velen die bij
iemand inwonen, hebben meestal
voor eigen inmaak geen frisse kel
der tot haar beschikking. Telt men
daarbij de werkende vrouwen of het
kleine gezin voor wig eigen inmaak
niet lonend is, dan komt men op een
groot aantal inwoners dat op fa-
briekszuurkool is aangewezen. Dit
inmaakwerk wordt voor hen gedaan
in de vele fabrieken aan de Lange
dijk. waar 80 procent van de totale
Nederlandse productie wordt inge
zouten. Uitgedrukt in cijfers is dat
40.000 vaten van 200 liter inhoud
per jaar. Dat zijn heel wat maaltjes
zuurkool, is het niet?
De fabrikanten leveren aan hun
afnemers de zuurkool óf in beuken
houten vaten van 50 liter en 100
liter, óf in eikenhouten vaten van
200 liter. Ook aan de groentenman,
die zuurkool langs de huizen moet
verkopen, is gedacht. Voor hem wor
den blikken emmertjes van 25 liter
inhoud afgeleverd. Iedere klant heeft
nu het grote voordeel dat hii de ge
hele winter door zuurkool kan ko
pen. die nooit te lang in het vat
heeft gezeten doordat de bovenge
noemde drie soorten: witte-, succes-,
en bewaarkool, achtereenvolgens
worden verwerkt. Een tweede voor
deel is dat men nooit meer kool
hoopt dan men nodig heeft, hetgeen
bii eigen inmaak voor een gehele
winter altijd moeilijk bekeken kan
worden.
Maar het allervoornaamste is toch
dat bij gebruik van verse zuurkool
de smaak beter is en vooral het vi-
tamine-C-gehalte nog niet terugge
lopen is. Wat dat betreft heeft zuur
kool alles voor op de andere inge
zouten groenten, daar bonen en snij
bonen smaak en vitaminen verlie
pen en bij het afkoken ook nog het
laatste restje voedingswaarde.
NA EEN BEZOEK aan één van de
inmaakfabrieken in het hartje
van Noord-Holland is men totaal ge
wonnen voor het product dat daar
afgeleverd wordt. De meeste fabrie
ken hebben vijftig jaar of meer er
varing en dat zij zolang met succes
gewerkt hebben is feitelijk al vol
doende waarborg voor de kwaliteit.
Het is begrijpelijk dat zij minstens
met evenveel zorg te werk gaan als
wij huisvrouwen: reinheid betrach
ten, nauwkeurig achtslaan op het
zoutgehalte, de pekeltijd, de juiste
temperatuur. Het gaat hier om grote
hoeveelheden en dus om grote be
dragen, die de kostprijs beïnvloeden.
Iedere ervaring dient om de ver
schillende onderdelen van het in
maakproces te perfectioneren.
Achter de fabriek is de grote op
slagplaats, waar de aangevoerde kool
de tijd krijgt om ,„rijp" te worden.
Dit duurt twee a drié weken en
pas als zij zuiver-wit geworden zijn,
beginnen zij hun weg door de fa
briek.
Inmaak is volgens ieder begrip een
typisch vrouwelijk werk en wij zou
den in deze fabrieken massa's vrou
wen verwachten. Zeker, er werken
vrouwen, maar hun aantal is niet
geweldig groot. Naast de transport
band, die de schoon gemaakte ko
len naar de snijmachine vervoert, is
hun plaats. Van 's morgens vroeg tot
's avonds laat ontdoen zij de kolen
van de buitenste vuile bladeren of
leggen hen op de snijmachine.
Er zouden hier inderdaad veel
meer vrouwen werk kunnen vinden,
maar de meisjes aan de Langedijk
hebben een hekel aan dit gemechani
seerde werk. Het loon is goed en
toch blijven ze weg. Waarom? Het
werk zelf is niet iets dat hen vreemd
moet vallen, maar de eentonigheid
daarvoor is Akker's Klooster*
balsem het middel, dat Uw huid
weer gaaf en glad maakt. Ook
als wrijfmiddeï bij rbeumatiek:
,GEEN GOUD ZO GOED'
(Advertentie. Ing. Med.)
hebben gelijk als ze denken dat er
genoeg ander, prettiger vrouwen
arbeid te vinden is.
E VLUCHT uit het huishouden
Langedijker meisjes nog niet geheel
te pakken en hoezeer de industrie
soms gebaat is met vrouwelijke hulp,
het pleit voor hen dat zij zelfs niet
voor een hoog loon, haar vrouwe
lijke aanleg,, die in huishoudelijk
werk het beste tot haar recht komt,
verloochenen. Nu wordt dit werk
dus grotendeels door mannen ge
daan. Met krachtige hand laten zij
de grote messen langs de kolen
schieten en worden de buitenste
bladen in een paar vlugge halen ver
wijderd. Een transportband vervoert
hem verder naar een machine die
een paar ruwe insnijdingen geeft in
de 8 pond wegende kool en dan gaat
het weer vlug verder naar de snij
machine. Daar is in een ommezien
de blanke kool versneden in zijde
achtige franje en de transportband
staat al weer klaar en zorgt er voor
dat het naar de inmaakpotten komt.
Het lijkt of een breed, glanzend
crèmelint door de fabriek loopt en
het doet ons even vergeten dat wij
met zo iets nuchters als „kool" te
doen hebben. Maar bij de inmaak
potten komen we weer geheel tot de
werkelijkheid. In iedere pot wordt
20.000 kg. gestampt en tussen de
zuurkoollagen, nauwkeurig afgewo
gen hoeveelheden, zout gestrooid.
Met een laken wordt alles toege
dekt. In dit gedeelte van de fabriek
doen alleen mannen het werk. Alles
gaat in het groot. De persplanken,
die boven op de inmaak liggen, zijn
hier grote houten schotten, de in
maakstenen zijn vijftien betonblok
ken, ieder van 250 kg.
Na enige weken is de zuurkool
klaar voor het gebruik en begint de
aflevering. De inmaakpotten worden
leeg geschept in de vaten en deze
worden voor verzending gereed ge
maakt. Bij de etikettering kunnen
de vrouwen weer ingeschakeld wor
den. De Langedijker kool gaat nu
naar alle delen van ons land en
wordt in heel veel gezinnen met
graagte gegeten.
Zuurkool is een gezonde en lek
kere groente, die zich goedmoedig
schikt naar de vele manieren waar
op men haar opdient. De één eet het
met spek, de ander met saucijsjes
of heel duur met fasant of patrijs.
Klaar gemaakt met witte of Druine
bonen, met een carbonade of ge
hakt, het smaakt allemaal best. Maar
toch is het aardig dit gerecht eens
een heel ander jasje aan te trekken.
Wie daar lust in heeft, moet het dan
eens op zijn Hongaars bereiden.
(Voor het recept zie men het bij dit
artikel geplaatste kader).
N. d. B.
B-W. 92 c.M
O 5/nó M
O. S. 20
13 20.
33 35 '5
26 V* 55ft 6/
V
32 36
IM SV
JJIOR OF geen Dior,
dat is de
vraag, die de wereld van de
haute courture in beroering heeft
gebracht. Vooral over de. lengte
van de rok zijn de mode-konin-
§en het niet eens, met als gevolg
at dit onderdeel aan onze eigen
smaak wordt overgelaten. En aan
onze zelfcritiek, dames! Hebben
we geen slanke goedgevormde
henen, dan geen Diorlengte!
Heeft ii ze wel, draag dan toch
op de fiets een langere rok.
Een modelletje, dat zeer ge
schikt is voor de korte rok, maar
waarbij een langere beslist niet
misstaat, ziet u hier! De rok met
de hooggeknipte taille heeft de
bekende prinseslijn, het lijfje is
heel kort en ruim, waardoor het
accent op de buste valt.
De achterbaan van de rok
knipt u als de voorbaan, maar
dan met de stippellijn als boven
kant. De voor- en achterzijbanen
zijn eender. In het voorpand
wordt het halssplit met een be-
!egje afgewerkt. U sluit de schou
der-, mouw- en zijnaden en van
de rok alle naden. Het lijfje
wordt aan de onderkant als aan
gegeven ingerimpeld en met de
rok verbonden. In de linkerzij
naad maakt u een taillesplit met
treksluiting. De manchetten,
waarvan het halve patroon bij
het voorpand gegeven is, maakt
u van dubbele stof, waarna u ze
aan de mouw zet.
Desgewenst kunt u het hals-
split tot de rok door laten lopen.
In het patroon staat tevens een
lijn voor korte mouwtjes aange
geven.
Een pond zuurkool wordt gaar gestoofd in boter en twee (jejrutte f"
verschillende pannetjes worden tegelijkertijd èèn grote kop rijst Oekookt
en i ons varkenslapjes, m blokjes gesneden, gestoofd met een gesnipperde
ui en Z eetlepels paprikapoeder. Nu volgt het gezellige werkje om van at
deze dingen een schotel te maken Maar eerst moeten we nog een, in
plakjes gesneden, rookworst en 1/8 liter koffieroom klaar zetten. In een
vuurvaste schotel leggen wij nu laag om laag: zuurkool plakjes wo st
rijst en gieten hierover een gedeelte van de room.
Op deze ondergrond komt natuurlijk hei"f'Jf Xr
kajus. Dan volgt weer een laag rijst—worst—zuurkool. 6oals U ziet is hier
de volgorde omgekeerd aan de eerste keer. Ue rest van e met elkaai
overheen Urn al die verschillende bestaiMUlen i^nv^rov^wd met elkaar
te maken laai men hel geheel drie ^w"r»ertf"drf'"enhi?<1" Zekef aoed
zuurkool gerecht, XAVANVU KAFUNZTA, klaar en het zal U zeker goed
smaken.
Heeft u een jurk, die u naai
dit model wilt vermaken, dai
kunt u zo nodig de rok met eei
taillenaad knippen en deze dooi
een smal ceintuurtje bedekken
Ook als u de rok lang draagt, za:
een ceintuur goed staan. Voor het
japonnetje met 3/4 mouw en ge
heel van dezelfde stof heeft u ca
2.60 m. van 140 breedte nodig
7IJ KWAM bij mij om iets te vra-
gen en een zakelijke afspraak te
maken maar u weet hoe dat onder
vrouwen gaat. Het gesprek dwaalde
via die afspraak langs allerlei kron
kelpaden weg naar volkomen ander
terrein.
Mannen kunnen zoiets nooit vat
ten: zij trekken een agenda uit de
zak, noteren daar drie woorden in,
voorzover zij hun ballpoint juist bij
zich hebben, staan dan op en steken
een hand uit. Zaken zijn zaken en
verder geen nieuws.
Maar vrouwen leren dat nooit.
Zaken zijn zoiets als een schotel
pure macaroni, erg nuttig en voed
zaam, maar bar onappetijtelijk. Daar
over moet nodig een tomatensausje
of een reepje gebakken spek om het
geheel voor oog en tong wat op te
fleuren.
En dies zaten wij na tien minuten
zakenmacaroni weldra een half uur
lang ijverig te roeren in een geurige
saus van persoonlijke meningen, er
varingen en illusies.
Weet u, zei mijn overbuurvrouw,
ik kan mij soms zo gruwelijk er
geren. Ik weet niet hoe het u gaat,
maar vrouwen ik zie soms sterre
tjes. Hebt u dat nooit, dat u ze eens
flink zou willen schudden? Ik be
aamde grif dat deze neiging, hoezeer
ook afgekeurd in de moderne pae-
dagogiek, in vroegere, onbezonnen
jaren frequent bij mij placht op te
komen. Heb ik gehad, zei ik opge
lucht. Ik ben er gelukkig overheen.
Ik niét, betoogde zij strijdlustig.
U vindt toch ook, dat de huisvrouw
eens iets anders moet doen dan dat
eeuwige huishouden? Dat zij ook
eens geestelijk bezig moet zijn?
Naar de mate mijner krachten,
moest ik beamen, heb ik al jaren
lan" op dat aambeeld gebeukt dat de
vonken eraf vlogen.
Bent u dan nooit eens teleurge
steld, als u al die vrouwen ziet die
nooit eens ergens warm voor lopen?
Ik kom als bestuurslid van een paar
verenigingen op ons dorp veel bij de
mensen over huis, met contributies
innen en zo meer, en dan probeer ik
zo onder de hand vooral de vrouwen
eens voor iets te interesseren. Voor
lezen bijvoorbeeld. Maar denkt u,
dat ik eén voet aan de grond krijg?
Bij een doodenkele misschien. Maar
hét gros laat mij praten en zit de
hele tijd door té
Breien, zei ik. Te breien of het
lieve leven, het heil van het vader
land, het evenwicht van Europa er
aan hangt. Brei je niet zo heb je
niet. Een kruippakje voor het eerste
kleinkind of een paar spkkep voor
de oude man of een jiimpèr of eèn
vest of wat ook. De pennen mogen
niet koud worden, ook al heeft zij
een kast vol van dat spul. Wees er
blij om, Mevrouw.
Blij? Zij keek mij met oprechte
teleurstelling aan. Ik zou zo een af
en toe wel bij de arm willen pakken
en schreeuwén: Mens, houd nu toch
eens een ogenblik op met dat eeuwi
ge breien en luister naar me. Er ont
gaat je zoveel moois in het leven,
je weet niet half hoe rijk, hoe ge
lukkig je kunt zijn met een mooi
boek. Vindt u dat hu overdreven van
mij? Je zou ze zo graag willen be
reiken
Overdreven niet, zei ik langzaam.
Nee, dat stellig niet. Waren alle
vrouwen maar zo heftig te krijgen
voor sen ideaal. Maar het heeft geen
zin. Ach nee, zuchtte zij. Soms denk
ik: Waar maak je je druk voor?
Al dat praten en praten en aanbe
velen en opwarmen haalt het wel
iets uit?
DAT IS NU weer het andere uiter
ste. Ik moest toch even lachen.
Ik zei daarnet toch al: Wees er blij
om, dat zij zit tc breien. En dat
meen ik. Dat breien is al een hele
stap vooruit. Want u moet deze
vrouw zij was zeker al grootmoe
der. niet? om billijk te blijven
vergelijken met haar moeder bijvoor
beeld. Wat zou dié zo'n hele lange
winteravond hebben gedaan?
Waarschijnlijk sokken stoppen, een
dood mechanisch karwei waarbij je
geen seconde behoeft te denken. Óf
ook een steek breien, even mecha
nisch, altijd hetzelfde en altijd even
saai. Lange zwarte sajetten kousen,
grijze sokken, jaeger borstrokken.
Geen greintje kleur of fleur, ver
nuft of smaak kwam daaraan te
oas. Maar deze vrouw breit een
blauw pakje met een witte rand
erin, of een vest met een werkje, of
een bruine jumper met een terra
Pas. Daarvoor heeft zij alvast een
breipatroon moeten lezen, bestude
ren, begrijpen en nauwkeurig na
maken En onderwijl heeft zij ook
nrg enige elementaire begrippen van
kleurencombinatie opgedaan. Dat is
heus héél wat. en ook een stukje
geestelijke inspanning. Kunt u haar
met aan he. lezen krijgen: laat het
daar dan bij. Voorlopig.
Breien is in elk geval duizendmaal
te prefereren boven kettingroken,
langs de winkels slenteren, het huis
houdgeld versnoepen of kwaadspre
ken. En al die jumpers en vesten
en slobbroekies doen in elk geval
hun deugdelijke dienst. Maar geeft
u het voora' nimmer op. Probeert
u het toch nog eens op een onbe
waakt ogenblik. Als zij ziek ligt en
zich verveelt.
Loop dan eens vriendelijk en ge
zellig aan met een bloemetje of een
snoepje, en laat zo achteloos moge
lijk een boek achter op haar sprei.
Natuurlijk geen trilogie of een histo
rische roman maar een aardig, fris
kirderboek met véél plaatjes. Mis
schien dat dit toch een haakje weet
te s'aan in een lang verroest oogje.
Dan hebt u een enorme winst ge
boekt. mevrouw, ook a! komt zij
nooit zelfs aan Claudia of welk
gelukkig huwelijk ook toe Er is, in
dit opzicht, geen zo goede °n «vhze
leermeesteres als de natuur lie ver
iiwist Huizend zaden or de wind
voor eén klein scheutje dat worie)
scniet.
Hare Excellentie, de minister van Handel, Lis Groes, temidden van haar kroost.
(Van onze correspondent te Kopenhagen).
VOOR HET Deense ambtenaren-corps is mevrouw Lis Groes „Hare
Excellentie, de minister van Handel", maar voor haar negen
kinderen thuis blijft ze altijd „m'n moeder". Het is dikwijls heel
moeilijk voor deze 43-jarige vrouw zich zowel van haar departe
mentale als moederlijke plichten te kwijten. Doch minister Groes
heeft er een vaste stelregel van gemaakt elke dag tenminste twee
uur temidden van haar gezin te vertoeven.
Denemarken heeft dan wel niet de primeur van de eerste vrou
welijke minister zowel in Engeland, Noorwegen en enkele com
munistische satellietstaten is deze figuur tegenwoordig geen onbe
kende maar wel van de eerste vrouwelijke minister met negen
kinderenEn elke vrouw, die een groot en ook jong gezin
bezit, kan zich wel een voorstelling maken van de moed en durf,
welke mevrouw Groes heeft moeten opbrengen, toen ze besloot
in de Deense regering zitting te nemen.
MINISTER GROES is eigenlijk heel
toevallig in de politieke arena
van haar land verzeild geraakt. In
feite heeft zij nooit actief aan de
Deense parlementaire striid deelge
nomen, ook al is ze haar leven lang
een vurige socialiste geweest. To*n
de Deense kabinetsformateur haar
dan ook in September j 1. vroeg het
belangrijke Ministerie van Handel te
beheren, was dit voor haar en haar
kinderen een even grote verrassing
als voor de Deense ambtenaren
wereld.
De man van de minister als
Nederlander moet men zeer zeker
nog even aan dit begrip wennen
is directeur "an een grote coöpera
tieve inkoopcombinatie. En zij zelf
heeft -vroeger economie en politieke
wetenschappen gestudeerd en is la
ter presidente van de zgn. consu
menten-raad geweest.
Ook dit, een consumenten-raad dus,
is de Nederlander geheel vreemd.
Maar in Denemarken heeft deze or
ganisatie een overbekende klank ge
kregen en duizenden vrouwelijke zo
wel als mannelijke consumenten
hebben er op een of andere manier
wel eens mee te doen gehad. Want
bii de consumenten-raad komen de
klachten binnen van het winkelend
publiek, dat meent inferieure waar
voor zijn geld te hebben gekregen.
Elke klacht wordt door de betref
fende onderafdeling van deze parti
culiere organisatie nauwkeurig on
derzocht en wee de winkelier, die
in het ongelijk wordt gesteld. De
raad kan hem bü gebleken onwil
of opzettelijkheid zoveel negatieve
reclame bezorgen, dat hij ernstig In
zijn bestaansmogelijkheden wordt
bedreigd.
BEHALVE MEVROUW Lis Groes
heeft in het huidige Deense ka
binet nog een vrouwelijke minister
zitting. Zij is de 54-jarige mevrouw
Bodel Koch, echtgenote van de be
kende Deense theoloog Hal Koch.
En het is waarschijnlijk geen toeval,
dat deze „dominese" het Ministerie
van Kerken onder zich heeft gekre
gen. Zi.j is verantwoordelijk voor de
administratie en het beheer der
Deense staatskerken, welke over 't
algemeen van een Luthers karakter
zijn.
De vrouw in Denemarken is trou-
(Advcrtentlo Ing. Med.)
gIJ DE N.V. Uitgevers Maatschappij
„Kosmos" te Amsterdam is een acht
ste deel verschenen van het kookboek
„200 maaltijden". Oorspronkelijk was
dit boek, geschreven door mevrouw
Nietlischpach, in belangrijke mate in
gesteld op Zwitserse menu's. Ook nu
nog kan men in de achtste druk, be
werkt door M. J. Krabbe, tal van vege
tarische menu's terugvinden. Door ver
schillende wegwijzingen en aanvullin
gen, aangebracht door de dochter van
de inmiddels overleden schrijfster, is
.200 maaltijden" meer een volledig
kookboek geworden. Ook het hoofdstuk
„Recepten voor gebak" is voor de huis
vrouw een welkome aanvulling. In to
taal kan men In dit keurig verzorgde
boek 531 recepten vinden, die alle in
een overzichtelijke index terug te vin
den zijn.
wens over 't geheel genomen aan
zienlijk verder geëmancipeerd dan
haar sexegenoten in andere landen.
Reeds na de eerste wereldoorlog
verschenen de eerste vrouwelijke
volksvertegenwoordigers in het
Deense parlement, de eerste vrouwe
lijke rechters in de Gerechtshoven
en de eerste vrouwelijke diploma
ten in de ambassades en legaties in
het buitenland. In IJsland wordt de
hoogste Deense diplomatieke functie
die van gezant thans door een
vrouw bekleedt, die haar carrière in
de rang van attaché begonnen is.
Na de eerste wereldoorlog is de
vrouw op alle fronten gelijkgesteld
aan de man. Ze krijgt in over
heidsdienst althans dezelfde be
taling en letterlijk elk beroep staat
tegenwoordig voor haar open. Zelfs
de beroepen, welke tot vóór 1940
gesloten waren voor haar: dat van
officier in het leger b.v. of dat van
geestelijk verzorger van een kerke
lijke gemeente, kan ze thans zonder
enig bezwaar kiezen.
Andere Europese landen, in 't bij
zonder Nederland, kunnen op het
gebied van de veelbesproken gelijk
waardigheid van man en vrouw
waarlijk iets van de Denen leren!
|N DE Verenigde Staten gaan de
vrouwe i meer en meer een be
langrijke rol spelen In het politie
ke, zaken- en beroepsleven, zo
wordt door het U.S. Women's Bu
reau medegedeeld.
Uit een artikel in het door dit
Bureau uitgegeven orgaan blijkt
dat ruim 11.000 vrouwen het be
roep van arts uitoefenen, 2000 zijn
tandarts, 6000 advocaat, 7000 inge
nieur en ongeveer 30.000 vrouwen
zijn als journaliste werkzaam.
Voorts wordt medegedeeld dat on
geveer 19 millioen werkende vrou
wen zijn aangesloten bij de Ame
rikaanse vakbonden.
De lonen en salarissen die deze
vrouwen verdienen spelen volgens
genoemd artikel „een belangrijke
rol bij de handhaving van de hoge
levensstandaard in de Verenigde
Staten". Verder wordt In dit arti
kel verwezen naar een onderzoek
dat kortgeleden door een Ameri
kaans tijdschrift werd verricht en
dat daarbij tot de conclusie is ge
komen, dat het feit dat 51 procent
van de Amerikaanse gezinnen in
een eigen huis wonen, voor een
groot deel te danken is aan de
loon-inkomsten van de vrouwen.
In December 1952 waren bij de
Federale Regering 582.500 vrouwen
werkzaam. Hiervan waren er on
geveer 3000 in de Amerikaanse
Buitenlandse Dienst: niet minder
dan 600 van hen vervulden de
functie van consul, vice-consul of
attaché.
Twaalf vrouwen hebben zitting
in het Amerikaanse Congres en
het aantal vrouwen dat in de wet
gevende vergaderingen der staten
's gekozen Is van 29 in 1920 geste
gen tot 286 'in 1953.
Tenslotte wordt het aan de
werkzaamheden van de Vrouwen-
'fdclingen van de Republikeinse
en de Democratische Partij toege
schreven dat bij de vrouwen „een
toenemend begrip van politieke
verantwoordelijkheid als burgers
van een democratische staat"
constateren valt.
te