Mijn moeder is minister VAL DA Fabriekszuurkool in vele gevallen te prefereren boven eigen inmaak KLOOSTERBALSEM D Hongaars zuurkoolgerecht DISPEREERT NIET SASKIA Dertigduizend journalisten SCHRALE HUID™ Pro of contra Shock-look Langedijker fabrieken besteden veel 7(\YCt van Iedere dag diezelfde handeling aan smakelijk en gezond product Een goedmoedige groente DOOR Deense vrouwelijke minister van Handel heeft gezin met negen kinderen Emancipatie van de vrouw is in Denemarken voltooid BIJ GRIEP PASTILLES DgTTACHTS VALDAMILD Tweehonderd maaltijden Emancipatie in de V.S. Vrouwen verdienen het eigen huis ZATERDAG 7 NOVEMBER 1953 O te moeten doen, schrikt hen af. Ze JJLT IS EEN EERLIJKE ZAAK daar aan de Langedijk. Wie er komt, ervaait dat vier uitgestrekte dorpen langs een lange dijk gebouwd zijn en men weet onmiddellijk, als men even een zijstraat je inslaat en een blik werpt achter de rij woonhuizen, waar het in deze streek omgaat. De dorpen van de Langedijk liggen omsingeld door een duizendtal akkers, waarop tuinbouwproducten zoals: uien, bieten, wortelen verbouwd worden, maar waarbij toch vooral de k°°l "e boventoon voert. Verschillende soorten kool, die tot zuurkool verwerkt wordt. Achtereenvolgens worden witte-, succes- en bewaarkool verwerkt, de juiste kool op de juiste tijd, want deze reuze inmaak duur' van half September tot Maart. De juiste kool op de juiste tijd ingemaakt, dat maakt dat de fabnekskool, mits men een goed merk koopt, het dikwijls wat de smaak betreft, van de eigen inmaak wint. gOED, wij huisvrouwen zijn trots op de eigen inmaak. Wij hebben een heel drukke week alvorens de blanke kolen goed in de inmaakpot- ten zitten. Maar als het werk klaar is dan zijn wij voldaan en gerust omdat een goede winterprovisie in de kelder staat. Het idéé: Er is altijd jets te eten in huis, is een prettig, veilig gevoel. Maar laten we niet denken daarmede klaar te zijn. Eigen Inmaak vraagt op geregelde tijden steeds weer onze zorg. „Pekelt de groenten wel voldoende? Staan de fnmaakvaten op goede tempera tuur?" Iedere keer als wij een maal tje uit het vat halen, moet voorzich tig de „kim" verwijderd worden. De inmaakstenen, de -plankjes, de -doeken, waarmede de kool afgedekt |s, worden schoon gemaakt. Zelfs als voor dit alles met veel kennis van zaken is gezorgd, dan nog kan het voorkomen dat aan het eind van de winter de smaak aanmerkelijk min der goed is dan in de eerste helft. Bij het inmaakproces van zuurkool ontstaan melkzuurbacteriën. Deze geven de kool de fris-zure smaak, die zo karakteristiek is voor deze groen te. De kool heeft enige tijd nodig om de juiste smaak te krijgen of men zou ook kunnen zeggen om voldoen de melkzuurbacteriën te ontwikke len. Om die ontwikkeling te bevor deren moet men de verse inmaak niet dadelijk in de koude kelder zet ten, maar haar bij 65 graden Fahren- heit een tijdje laten staan. In het voorjaar, als dit inmaakproces dus al ongeveer een half jaartje aan de gang is, kan er een teveel aan melk zuur bacteriën ontstaan. Er heeft ei witrotting plaats, die de smaak en ook de kleur onaangenaam maakt. ZIJ, die in de grote steden, in de „nieuw-bouw" of op de bovenhui zen wonen, ook de velen die bij iemand inwonen, hebben meestal voor eigen inmaak geen frisse kel der tot haar beschikking. Telt men daarbij de werkende vrouwen of het kleine gezin voor wig eigen inmaak niet lonend is, dan komt men op een groot aantal inwoners dat op fa- briekszuurkool is aangewezen. Dit inmaakwerk wordt voor hen gedaan in de vele fabrieken aan de Lange dijk. waar 80 procent van de totale Nederlandse productie wordt inge zouten. Uitgedrukt in cijfers is dat 40.000 vaten van 200 liter inhoud per jaar. Dat zijn heel wat maaltjes zuurkool, is het niet? De fabrikanten leveren aan hun afnemers de zuurkool óf in beuken houten vaten van 50 liter en 100 liter, óf in eikenhouten vaten van 200 liter. Ook aan de groentenman, die zuurkool langs de huizen moet verkopen, is gedacht. Voor hem wor den blikken emmertjes van 25 liter inhoud afgeleverd. Iedere klant heeft nu het grote voordeel dat hii de ge hele winter door zuurkool kan ko pen. die nooit te lang in het vat heeft gezeten doordat de bovenge noemde drie soorten: witte-, succes-, en bewaarkool, achtereenvolgens worden verwerkt. Een tweede voor deel is dat men nooit meer kool hoopt dan men nodig heeft, hetgeen bii eigen inmaak voor een gehele winter altijd moeilijk bekeken kan worden. Maar het allervoornaamste is toch dat bij gebruik van verse zuurkool de smaak beter is en vooral het vi- tamine-C-gehalte nog niet terugge lopen is. Wat dat betreft heeft zuur kool alles voor op de andere inge zouten groenten, daar bonen en snij bonen smaak en vitaminen verlie pen en bij het afkoken ook nog het laatste restje voedingswaarde. NA EEN BEZOEK aan één van de inmaakfabrieken in het hartje van Noord-Holland is men totaal ge wonnen voor het product dat daar afgeleverd wordt. De meeste fabrie ken hebben vijftig jaar of meer er varing en dat zij zolang met succes gewerkt hebben is feitelijk al vol doende waarborg voor de kwaliteit. Het is begrijpelijk dat zij minstens met evenveel zorg te werk gaan als wij huisvrouwen: reinheid betrach ten, nauwkeurig achtslaan op het zoutgehalte, de pekeltijd, de juiste temperatuur. Het gaat hier om grote hoeveelheden en dus om grote be dragen, die de kostprijs beïnvloeden. Iedere ervaring dient om de ver schillende onderdelen van het in maakproces te perfectioneren. Achter de fabriek is de grote op slagplaats, waar de aangevoerde kool de tijd krijgt om ,„rijp" te worden. Dit duurt twee a drié weken en pas als zij zuiver-wit geworden zijn, beginnen zij hun weg door de fa briek. Inmaak is volgens ieder begrip een typisch vrouwelijk werk en wij zou den in deze fabrieken massa's vrou wen verwachten. Zeker, er werken vrouwen, maar hun aantal is niet geweldig groot. Naast de transport band, die de schoon gemaakte ko len naar de snijmachine vervoert, is hun plaats. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat ontdoen zij de kolen van de buitenste vuile bladeren of leggen hen op de snijmachine. Er zouden hier inderdaad veel meer vrouwen werk kunnen vinden, maar de meisjes aan de Langedijk hebben een hekel aan dit gemechani seerde werk. Het loon is goed en toch blijven ze weg. Waarom? Het werk zelf is niet iets dat hen vreemd moet vallen, maar de eentonigheid daarvoor is Akker's Klooster* balsem het middel, dat Uw huid weer gaaf en glad maakt. Ook als wrijfmiddeï bij rbeumatiek: ,GEEN GOUD ZO GOED' (Advertentie. Ing. Med.) hebben gelijk als ze denken dat er genoeg ander, prettiger vrouwen arbeid te vinden is. E VLUCHT uit het huishouden Langedijker meisjes nog niet geheel te pakken en hoezeer de industrie soms gebaat is met vrouwelijke hulp, het pleit voor hen dat zij zelfs niet voor een hoog loon, haar vrouwe lijke aanleg,, die in huishoudelijk werk het beste tot haar recht komt, verloochenen. Nu wordt dit werk dus grotendeels door mannen ge daan. Met krachtige hand laten zij de grote messen langs de kolen schieten en worden de buitenste bladen in een paar vlugge halen ver wijderd. Een transportband vervoert hem verder naar een machine die een paar ruwe insnijdingen geeft in de 8 pond wegende kool en dan gaat het weer vlug verder naar de snij machine. Daar is in een ommezien de blanke kool versneden in zijde achtige franje en de transportband staat al weer klaar en zorgt er voor dat het naar de inmaakpotten komt. Het lijkt of een breed, glanzend crèmelint door de fabriek loopt en het doet ons even vergeten dat wij met zo iets nuchters als „kool" te doen hebben. Maar bij de inmaak potten komen we weer geheel tot de werkelijkheid. In iedere pot wordt 20.000 kg. gestampt en tussen de zuurkoollagen, nauwkeurig afgewo gen hoeveelheden, zout gestrooid. Met een laken wordt alles toege dekt. In dit gedeelte van de fabriek doen alleen mannen het werk. Alles gaat in het groot. De persplanken, die boven op de inmaak liggen, zijn hier grote houten schotten, de in maakstenen zijn vijftien betonblok ken, ieder van 250 kg. Na enige weken is de zuurkool klaar voor het gebruik en begint de aflevering. De inmaakpotten worden leeg geschept in de vaten en deze worden voor verzending gereed ge maakt. Bij de etikettering kunnen de vrouwen weer ingeschakeld wor den. De Langedijker kool gaat nu naar alle delen van ons land en wordt in heel veel gezinnen met graagte gegeten. Zuurkool is een gezonde en lek kere groente, die zich goedmoedig schikt naar de vele manieren waar op men haar opdient. De één eet het met spek, de ander met saucijsjes of heel duur met fasant of patrijs. Klaar gemaakt met witte of Druine bonen, met een carbonade of ge hakt, het smaakt allemaal best. Maar toch is het aardig dit gerecht eens een heel ander jasje aan te trekken. Wie daar lust in heeft, moet het dan eens op zijn Hongaars bereiden. (Voor het recept zie men het bij dit artikel geplaatste kader). N. d. B. B-W. 92 c.M O 5/nó M O. S. 20 13 20. 33 35 '5 26 V* 55ft 6/ V 32 36 IM SV JJIOR OF geen Dior, dat is de vraag, die de wereld van de haute courture in beroering heeft gebracht. Vooral over de. lengte van de rok zijn de mode-konin- §en het niet eens, met als gevolg at dit onderdeel aan onze eigen smaak wordt overgelaten. En aan onze zelfcritiek, dames! Hebben we geen slanke goedgevormde henen, dan geen Diorlengte! Heeft ii ze wel, draag dan toch op de fiets een langere rok. Een modelletje, dat zeer ge schikt is voor de korte rok, maar waarbij een langere beslist niet misstaat, ziet u hier! De rok met de hooggeknipte taille heeft de bekende prinseslijn, het lijfje is heel kort en ruim, waardoor het accent op de buste valt. De achterbaan van de rok knipt u als de voorbaan, maar dan met de stippellijn als boven kant. De voor- en achterzijbanen zijn eender. In het voorpand wordt het halssplit met een be- !egje afgewerkt. U sluit de schou der-, mouw- en zijnaden en van de rok alle naden. Het lijfje wordt aan de onderkant als aan gegeven ingerimpeld en met de rok verbonden. In de linkerzij naad maakt u een taillesplit met treksluiting. De manchetten, waarvan het halve patroon bij het voorpand gegeven is, maakt u van dubbele stof, waarna u ze aan de mouw zet. Desgewenst kunt u het hals- split tot de rok door laten lopen. In het patroon staat tevens een lijn voor korte mouwtjes aange geven. Een pond zuurkool wordt gaar gestoofd in boter en twee (jejrutte f" verschillende pannetjes worden tegelijkertijd èèn grote kop rijst Oekookt en i ons varkenslapjes, m blokjes gesneden, gestoofd met een gesnipperde ui en Z eetlepels paprikapoeder. Nu volgt het gezellige werkje om van at deze dingen een schotel te maken Maar eerst moeten we nog een, in plakjes gesneden, rookworst en 1/8 liter koffieroom klaar zetten. In een vuurvaste schotel leggen wij nu laag om laag: zuurkool plakjes wo st rijst en gieten hierover een gedeelte van de room. Op deze ondergrond komt natuurlijk hei"f'Jf Xr kajus. Dan volgt weer een laag rijst—worst—zuurkool. 6oals U ziet is hier de volgorde omgekeerd aan de eerste keer. Ue rest van e met elkaai overheen Urn al die verschillende bestaiMUlen i^nv^rov^wd met elkaar te maken laai men hel geheel drie ^w"r»ertf"drf'"enhi?<1" Zekef aoed zuurkool gerecht, XAVANVU KAFUNZTA, klaar en het zal U zeker goed smaken. Heeft u een jurk, die u naai dit model wilt vermaken, dai kunt u zo nodig de rok met eei taillenaad knippen en deze dooi een smal ceintuurtje bedekken Ook als u de rok lang draagt, za: een ceintuur goed staan. Voor het japonnetje met 3/4 mouw en ge heel van dezelfde stof heeft u ca 2.60 m. van 140 breedte nodig 7IJ KWAM bij mij om iets te vra- gen en een zakelijke afspraak te maken maar u weet hoe dat onder vrouwen gaat. Het gesprek dwaalde via die afspraak langs allerlei kron kelpaden weg naar volkomen ander terrein. Mannen kunnen zoiets nooit vat ten: zij trekken een agenda uit de zak, noteren daar drie woorden in, voorzover zij hun ballpoint juist bij zich hebben, staan dan op en steken een hand uit. Zaken zijn zaken en verder geen nieuws. Maar vrouwen leren dat nooit. Zaken zijn zoiets als een schotel pure macaroni, erg nuttig en voed zaam, maar bar onappetijtelijk. Daar over moet nodig een tomatensausje of een reepje gebakken spek om het geheel voor oog en tong wat op te fleuren. En dies zaten wij na tien minuten zakenmacaroni weldra een half uur lang ijverig te roeren in een geurige saus van persoonlijke meningen, er varingen en illusies. Weet u, zei mijn overbuurvrouw, ik kan mij soms zo gruwelijk er geren. Ik weet niet hoe het u gaat, maar vrouwen ik zie soms sterre tjes. Hebt u dat nooit, dat u ze eens flink zou willen schudden? Ik be aamde grif dat deze neiging, hoezeer ook afgekeurd in de moderne pae- dagogiek, in vroegere, onbezonnen jaren frequent bij mij placht op te komen. Heb ik gehad, zei ik opge lucht. Ik ben er gelukkig overheen. Ik niét, betoogde zij strijdlustig. U vindt toch ook, dat de huisvrouw eens iets anders moet doen dan dat eeuwige huishouden? Dat zij ook eens geestelijk bezig moet zijn? Naar de mate mijner krachten, moest ik beamen, heb ik al jaren lan" op dat aambeeld gebeukt dat de vonken eraf vlogen. Bent u dan nooit eens teleurge steld, als u al die vrouwen ziet die nooit eens ergens warm voor lopen? Ik kom als bestuurslid van een paar verenigingen op ons dorp veel bij de mensen over huis, met contributies innen en zo meer, en dan probeer ik zo onder de hand vooral de vrouwen eens voor iets te interesseren. Voor lezen bijvoorbeeld. Maar denkt u, dat ik eén voet aan de grond krijg? Bij een doodenkele misschien. Maar hét gros laat mij praten en zit de hele tijd door té Breien, zei ik. Te breien of het lieve leven, het heil van het vader land, het evenwicht van Europa er aan hangt. Brei je niet zo heb je niet. Een kruippakje voor het eerste kleinkind of een paar spkkep voor de oude man of een jiimpèr of eèn vest of wat ook. De pennen mogen niet koud worden, ook al heeft zij een kast vol van dat spul. Wees er blij om, Mevrouw. Blij? Zij keek mij met oprechte teleurstelling aan. Ik zou zo een af en toe wel bij de arm willen pakken en schreeuwén: Mens, houd nu toch eens een ogenblik op met dat eeuwi ge breien en luister naar me. Er ont gaat je zoveel moois in het leven, je weet niet half hoe rijk, hoe ge lukkig je kunt zijn met een mooi boek. Vindt u dat hu overdreven van mij? Je zou ze zo graag willen be reiken Overdreven niet, zei ik langzaam. Nee, dat stellig niet. Waren alle vrouwen maar zo heftig te krijgen voor sen ideaal. Maar het heeft geen zin. Ach nee, zuchtte zij. Soms denk ik: Waar maak je je druk voor? Al dat praten en praten en aanbe velen en opwarmen haalt het wel iets uit? DAT IS NU weer het andere uiter ste. Ik moest toch even lachen. Ik zei daarnet toch al: Wees er blij om, dat zij zit tc breien. En dat meen ik. Dat breien is al een hele stap vooruit. Want u moet deze vrouw zij was zeker al grootmoe der. niet? om billijk te blijven vergelijken met haar moeder bijvoor beeld. Wat zou dié zo'n hele lange winteravond hebben gedaan? Waarschijnlijk sokken stoppen, een dood mechanisch karwei waarbij je geen seconde behoeft te denken. Óf ook een steek breien, even mecha nisch, altijd hetzelfde en altijd even saai. Lange zwarte sajetten kousen, grijze sokken, jaeger borstrokken. Geen greintje kleur of fleur, ver nuft of smaak kwam daaraan te oas. Maar deze vrouw breit een blauw pakje met een witte rand erin, of een vest met een werkje, of een bruine jumper met een terra Pas. Daarvoor heeft zij alvast een breipatroon moeten lezen, bestude ren, begrijpen en nauwkeurig na maken En onderwijl heeft zij ook nrg enige elementaire begrippen van kleurencombinatie opgedaan. Dat is heus héél wat. en ook een stukje geestelijke inspanning. Kunt u haar met aan he. lezen krijgen: laat het daar dan bij. Voorlopig. Breien is in elk geval duizendmaal te prefereren boven kettingroken, langs de winkels slenteren, het huis houdgeld versnoepen of kwaadspre ken. En al die jumpers en vesten en slobbroekies doen in elk geval hun deugdelijke dienst. Maar geeft u het voora' nimmer op. Probeert u het toch nog eens op een onbe waakt ogenblik. Als zij ziek ligt en zich verveelt. Loop dan eens vriendelijk en ge zellig aan met een bloemetje of een snoepje, en laat zo achteloos moge lijk een boek achter op haar sprei. Natuurlijk geen trilogie of een histo rische roman maar een aardig, fris kirderboek met véél plaatjes. Mis schien dat dit toch een haakje weet te s'aan in een lang verroest oogje. Dan hebt u een enorme winst ge boekt. mevrouw, ook a! komt zij nooit zelfs aan Claudia of welk gelukkig huwelijk ook toe Er is, in dit opzicht, geen zo goede °n «vhze leermeesteres als de natuur lie ver iiwist Huizend zaden or de wind voor eén klein scheutje dat worie) scniet. Hare Excellentie, de minister van Handel, Lis Groes, temidden van haar kroost. (Van onze correspondent te Kopenhagen). VOOR HET Deense ambtenaren-corps is mevrouw Lis Groes „Hare Excellentie, de minister van Handel", maar voor haar negen kinderen thuis blijft ze altijd „m'n moeder". Het is dikwijls heel moeilijk voor deze 43-jarige vrouw zich zowel van haar departe mentale als moederlijke plichten te kwijten. Doch minister Groes heeft er een vaste stelregel van gemaakt elke dag tenminste twee uur temidden van haar gezin te vertoeven. Denemarken heeft dan wel niet de primeur van de eerste vrou welijke minister zowel in Engeland, Noorwegen en enkele com munistische satellietstaten is deze figuur tegenwoordig geen onbe kende maar wel van de eerste vrouwelijke minister met negen kinderenEn elke vrouw, die een groot en ook jong gezin bezit, kan zich wel een voorstelling maken van de moed en durf, welke mevrouw Groes heeft moeten opbrengen, toen ze besloot in de Deense regering zitting te nemen. MINISTER GROES is eigenlijk heel toevallig in de politieke arena van haar land verzeild geraakt. In feite heeft zij nooit actief aan de Deense parlementaire striid deelge nomen, ook al is ze haar leven lang een vurige socialiste geweest. To*n de Deense kabinetsformateur haar dan ook in September j 1. vroeg het belangrijke Ministerie van Handel te beheren, was dit voor haar en haar kinderen een even grote verrassing als voor de Deense ambtenaren wereld. De man van de minister als Nederlander moet men zeer zeker nog even aan dit begrip wennen is directeur "an een grote coöpera tieve inkoopcombinatie. En zij zelf heeft -vroeger economie en politieke wetenschappen gestudeerd en is la ter presidente van de zgn. consu menten-raad geweest. Ook dit, een consumenten-raad dus, is de Nederlander geheel vreemd. Maar in Denemarken heeft deze or ganisatie een overbekende klank ge kregen en duizenden vrouwelijke zo wel als mannelijke consumenten hebben er op een of andere manier wel eens mee te doen gehad. Want bii de consumenten-raad komen de klachten binnen van het winkelend publiek, dat meent inferieure waar voor zijn geld te hebben gekregen. Elke klacht wordt door de betref fende onderafdeling van deze parti culiere organisatie nauwkeurig on derzocht en wee de winkelier, die in het ongelijk wordt gesteld. De raad kan hem bü gebleken onwil of opzettelijkheid zoveel negatieve reclame bezorgen, dat hij ernstig In zijn bestaansmogelijkheden wordt bedreigd. BEHALVE MEVROUW Lis Groes heeft in het huidige Deense ka binet nog een vrouwelijke minister zitting. Zij is de 54-jarige mevrouw Bodel Koch, echtgenote van de be kende Deense theoloog Hal Koch. En het is waarschijnlijk geen toeval, dat deze „dominese" het Ministerie van Kerken onder zich heeft gekre gen. Zi.j is verantwoordelijk voor de administratie en het beheer der Deense staatskerken, welke over 't algemeen van een Luthers karakter zijn. De vrouw in Denemarken is trou- (Advcrtentlo Ing. Med.) gIJ DE N.V. Uitgevers Maatschappij „Kosmos" te Amsterdam is een acht ste deel verschenen van het kookboek „200 maaltijden". Oorspronkelijk was dit boek, geschreven door mevrouw Nietlischpach, in belangrijke mate in gesteld op Zwitserse menu's. Ook nu nog kan men in de achtste druk, be werkt door M. J. Krabbe, tal van vege tarische menu's terugvinden. Door ver schillende wegwijzingen en aanvullin gen, aangebracht door de dochter van de inmiddels overleden schrijfster, is .200 maaltijden" meer een volledig kookboek geworden. Ook het hoofdstuk „Recepten voor gebak" is voor de huis vrouw een welkome aanvulling. In to taal kan men In dit keurig verzorgde boek 531 recepten vinden, die alle in een overzichtelijke index terug te vin den zijn. wens over 't geheel genomen aan zienlijk verder geëmancipeerd dan haar sexegenoten in andere landen. Reeds na de eerste wereldoorlog verschenen de eerste vrouwelijke volksvertegenwoordigers in het Deense parlement, de eerste vrouwe lijke rechters in de Gerechtshoven en de eerste vrouwelijke diploma ten in de ambassades en legaties in het buitenland. In IJsland wordt de hoogste Deense diplomatieke functie die van gezant thans door een vrouw bekleedt, die haar carrière in de rang van attaché begonnen is. Na de eerste wereldoorlog is de vrouw op alle fronten gelijkgesteld aan de man. Ze krijgt in over heidsdienst althans dezelfde be taling en letterlijk elk beroep staat tegenwoordig voor haar open. Zelfs de beroepen, welke tot vóór 1940 gesloten waren voor haar: dat van officier in het leger b.v. of dat van geestelijk verzorger van een kerke lijke gemeente, kan ze thans zonder enig bezwaar kiezen. Andere Europese landen, in 't bij zonder Nederland, kunnen op het gebied van de veelbesproken gelijk waardigheid van man en vrouw waarlijk iets van de Denen leren! |N DE Verenigde Staten gaan de vrouwe i meer en meer een be langrijke rol spelen In het politie ke, zaken- en beroepsleven, zo wordt door het U.S. Women's Bu reau medegedeeld. Uit een artikel in het door dit Bureau uitgegeven orgaan blijkt dat ruim 11.000 vrouwen het be roep van arts uitoefenen, 2000 zijn tandarts, 6000 advocaat, 7000 inge nieur en ongeveer 30.000 vrouwen zijn als journaliste werkzaam. Voorts wordt medegedeeld dat on geveer 19 millioen werkende vrou wen zijn aangesloten bij de Ame rikaanse vakbonden. De lonen en salarissen die deze vrouwen verdienen spelen volgens genoemd artikel „een belangrijke rol bij de handhaving van de hoge levensstandaard in de Verenigde Staten". Verder wordt In dit arti kel verwezen naar een onderzoek dat kortgeleden door een Ameri kaans tijdschrift werd verricht en dat daarbij tot de conclusie is ge komen, dat het feit dat 51 procent van de Amerikaanse gezinnen in een eigen huis wonen, voor een groot deel te danken is aan de loon-inkomsten van de vrouwen. In December 1952 waren bij de Federale Regering 582.500 vrouwen werkzaam. Hiervan waren er on geveer 3000 in de Amerikaanse Buitenlandse Dienst: niet minder dan 600 van hen vervulden de functie van consul, vice-consul of attaché. Twaalf vrouwen hebben zitting in het Amerikaanse Congres en het aantal vrouwen dat in de wet gevende vergaderingen der staten 's gekozen Is van 29 in 1920 geste gen tot 286 'in 1953. Tenslotte wordt het aan de werkzaamheden van de Vrouwen- 'fdclingen van de Republikeinse en de Democratische Partij toege schreven dat bij de vrouwen „een toenemend begrip van politieke verantwoordelijkheid als burgers van een democratische staat" constateren valt. te

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1953 | | pagina 5