De vergeten categorie vindt Sinterklaas
een leuk feest en Kerstmis mooi
J
A
Christendom heeft in zijn dogmatische gestalte
voor de meeste jongeren niet afgedaan
ssistente
DE VERGETEN CATEGORIE
AAN HET WOORD
Kerstfeest is feest
van het hart
Pim, Pam Pom en de wonderlamp
En nu de volgende kwestie
Mei VELPON zie je er geen barst van!
DOKTERS
Radioprogramma
Luister eens naar:
Beide feesten hebben
hun betekenis
Voorkeur en viering
Enige citalen
ADELAIDE HUMPHRIES
DONDERDAG 3 DECEMBER 1953
DING heeft mij bij het lezen van de brieven
der Vergeten Categorie" deze week zeer getroffen:
men geniet van de Sinterklaaspret, maar men stelt het
Kerstfeest veel en veel hoger. En dat tvel om de vol
gende reden: Kerstfeest is Christusfeest en Christus
is de incarnatie van God, die medelijden heeft met de
zondige mensheid en haar wil redden van het verderf.
Op enkele uitzonderingen na is dit het enige motief.
Het was het laatste, wat ik verwachtte. De meeste
volwassenen hebben de
overtuiging, dat het chris
tendom in zijn dogmati
sche gestalte voor het
overgrote deel der jon
geren heeft afgedaan:
zij komen zelden of nooit
in de kerk, mijden de catechisaties, gaan zich te bui
ten aan jazz, fuiven en sport, kennen geen dieper
leven en vieren de kerkelijke en christelijke feesten
traditioneel, zonder begrip, met een leeg hart en een
volle maag. Dat is zó de heersende opinie van het
grote publiek, dat zich zorgen maakt over verwilde
ring en degeneratie. En daar komt nu een bepaalde
groep van deze jonge mensen naar voren en getuigt
van geloof en positief inzicht.
Natuurlijk vergeet ik geen moment, dat zij maar
een klein onderdeel vormen van alle jongeren. En
evenmin, dat het vermoedelijk juist de ernstige, den
Lende typen zijn, die sicli voor onze rubriek in
teresseren en de moeite nemen, huil denkbeelden op
papier te zetten, waardoor een zekere selectie wordt
toegepast. Terivijl vermoedelijk het merendeel van
de getuigenissen een ander karakter zou vertonen,
wanneer wij de bevolking van de grote steden be
reikten en niet de provincie en het platteland. Maar
belangrijk is het niettemin, te constateren, dat in ieder
geval een fragment van
de 13 tot 23-jarigen zich
bewust is van de diepere
betekenis der christe
lijke traditie. En ook zij,
die deze overlevering
niet als werkelijkheid
kennen, komen tot het inzicht, dat er een hemels
breed verschil is tussen de „gijn" van Sinterklaas en
de wijdingvan Kerstmis.
Ik zou graag een aantal van deze brieven in extenso
willen opnemen, maar onze ruimte is beperkt. Daar
om volgen hier drie beschouivingende eerste, onder
pseudoniem geplaatst, is van een twintigjarige jonge-
man; de tweede van een jonggetrouwde; de derde
van een oude bekende, die niet gewoon is, een blad
voor de mond te nemen.
J-JET SINTERKLAASFEEST is een
trartitiefeest zonder innerlijke waar
den. Het kleine kind wordt er al vroeg
van overtuigd, dat Sinterklaas bestaat.
De man, die aan iedereen, aan arm en
rijk, aan jong en oud, zijn goede gaven
geeft. Hoe groot is de desillusie, wan
neer het kind ontdekt, dat de goede
Sint niet bestaat? Voor een kind van
arme ouders is de teleurstelling nog
groter: waarom zij wel. en ik niet?
Het Kerstfeest is een feest van het
hart. Iedereen, arm en rijk, jong en
oud, krijgt zijn gaven. Wij verheugen
ons al weken van tevoren om Jezus
te ontvangen in ons hart: Jezus, de
verpersoonlijking van de oprechte vre
de, die ieder jaar opnieuw in ons ge
boren wordt. Deze vrede moeten wij
ronddragen in een wereld, die schijn
baar het Sinterklaasfeest boven het
Kerstfeest stelt.
Vooral in deze tijd, waarin de vrede
met voeten getreden wordt, moeten wij,
vergeten categorie, hetvoorbeeld - ge
ven, niet met woorden, maar met
daden, want goed voorbeeld doet goed
volgen! En ik hoop, dat. er weinigen
van de vergeten categorie zullen zijn,
die het Sinterklaasfeest boven het
Kerstfeest zullen stellen. Want hoe
ouder we worden, des te meer zullen
we de geweldige geestelijke gave gaan
beseffen, die het Kerstfeest ons geeft,
en die het Sinterklaasfeest ons niet
bieden kan."
VERITAS
„yOOR mij is de vraag heel moeilijk
te beantwoorden, omdat beide fees
ten door hun geheel verschillend ka
rakter mij op een verschillende manier
trekken. Het Sinterklaasfeest is voor
mij altijd een echt feest. De geheim
zinnigheid, het element van verras
sing, de spanning, en niet in de laatste
plaats het „mogen geven." Iemand te
kunnen verrassen met een hartewens.
Lachende, blijde gezichten te zien.
Vooral ook de reacties van de kleine
kinderen. Zelf heb ik eenmaal voor
Zwarte Piet mogen spelen en het is
wel mijn mooiste Sinterklaasavond
geweest. Ik voelde me op dat moment
echt „Zwarte Piet" en mijn rol kostte
mij niet de minste moeite.
Hoe het te vieren? Je bent gauw ge
neigd om het in besloten kring te vie
ren, maar het is tevens volgens mij
altijd een prachtige gelegenheid om
mensen in je omgeving, van wie je
Wéét, dat het leven ze niet al te royaal
bedeeld heeft, eens te verrassen.
Het Kerstfeest is echter zo heel an
ders. Als kind maakte het altijd een
geweldige indruk op me, zonder dat ik
toen nog precies begreep, wat de in
houd van het Kerstfeest was.
Het grijpt me nog steeds. Met Kerst
mis is het, of er even plaats is voor
iets anders dan in het dagelijks leven.
Het is zo moeilijk om het precies te
zeggen. De mensen lijken allemaal heel
anders te zijn, en ik geloof ook heus,
dat een groot deel van de mensen mil
der gestemd is dan de overige vele
dagen van het jaar.
Hoe het te vieren? Als je nooit gaat,
ga dan met Kerstmis eens naar een
kerk. Vier het in de huiselijke kring.
Zing wat met elkaar, bezoek een zieke
vriend of vriendin, inviteer een een
zaam familielid of eenzame kennis en
neem de rust van die twee Zondagen
eens te baat om bij jezelf van binnen
te kijken, hoe het er uit ziet.
Een St. Nicolaasbal wil er bij mij in,
een Kerstbal niet. Voor mij is het
Kerstfeest een feest vol sfeer en het
heeft iets heiligs."
C. K. - R.
MIJN persoonlijke voorkeur is het
Kerstfeest. St. Nicolaas moet niet,
zoals zo vaak het geval is, een zuiver
commerciëlekwestie zijn en blijven,
het gedwongen uitwisselen van inder
haast gekochte, ordinaire en veelal
dure reclameartikelen; hier is sprake
van „schenken", en deze betekenis is
voor velen vreemd, zeer vreemd.' Drom
men mensen verdringen elkaar aan één
toonbank, keuze wordt er niet gedaan,
men laat inpakken, men laat een
gedichtje maken, en de rest (wat zegt
U) doet men dan zelf of laat men een
gehuurde St. Nicolaas doen-
Keuze, rijm, etc. moeten persoonlijk
zijn, dit vergeet men veelal in deze on
persoonlijke tijd van massa-individuen!
St. Nicolaas is het gezinsfeest, 't feest
voor het kind vooral, het kind, dat in
zijn fantasiewereldje leeft, zonder „gla
mour" en bedrog, althans 't begrip
van deze twee; de spanning, de schit
terende oogjes bij het zien van Sint, het
zenuwachtige uitpakken, is het niet
kostelijk? De sfeer maakt dit feest
echt en grote mensen, die deze sfeer
missen, maken er iets walgelijks van.
Kerstmis is het feest, nee niet het
feest, het is het stilstaan bij het feit,
dat 2000 jaar geleden een kindje werd
geboren, waarvoor wijzen en koningen
bogen, dat ons het Uw naaste Hef heb
ben" bracht; het is het trachten te doen
wederleven van Zijn woord en daad en
het is niet twee dagen vrij, uitgaan
en konijn eten! Weer zie ik die schit
terende kinderoogjes voor mij, de
kerstboom, het kerstverhaal, chocolade
melk; gelukkig dat zij niet weten, dat
buiten de aarde uiteengereten wordt
door zware, metalen lichamen, uitge
spuwd door schokkende kanonlopen,
dat buiten mensen in verschillend ge
kleurde uniformen elkaar de dood toe
werpen ende aarde .rood gekleurd
wordt, door icarni. bloed,It bloed, .dat
van hun vader, broer of 'vriendje kan
zijn.' Bedroevend, ontérend, dat wij
niet meer luistere'n 'willen," vaak niet
kunnen; wat buiten gebeurt, horen wij
wel en wij vrezen, omdat wij Christus
niét meer kennen, Zijn woord niet
meer horen of willen horen en van Zijn
geboortedag een „werelds" feest maken
met kerstmannen, kerstdiners, kerst
bals en kerstuitvoeringen, 't Kerstfeest,
het 'juiste woord, kerstviering iets min
der, maar kent U dit woord„Kerst
boodschap? Nee hè? gek, in de meeste
woordenboeken staat het wel".
BRAM BEEK,
Heerenweg 46, Schoorl.
£)AN volgen nog enkele citaten, die in
wezen weinig afwijken van de ge
plaatste artikeltjes.
Atte Jan Jongsma uit Andijk:
Sinterklaasfeest is moei, als je het
maar viert, zoals het wezen moet. Het
voordeel is, dat je mag geyen aan je
naaste, maar het Sinterklaasfeest moet
geen dronkemansfeest worden, want
dan is het geen feest meer.
En nu het Kerstfeest en weer moet
dit feest gevierd, zoals het gevierd
móet worden. Het feest is het feest
van Christus. Kerstfeest is Christus-
feest."
En Atte komt tot de conclusie, dat
een viering zonder kerstboom tóch
wel van meer betekenis kan zijn, dan
een feest met veel pracht en praal,
waarbij de sfeer ontbreekt: „want
als je zonder Christus leeft, dan kan
je het feest niet vieren, zoals het
moet."
Hans Reinders uit Castricum:
„Men behoeft geen kerkelijke ge
dachten te hebben om aan het Kerst
feest een grote waarde te hechten.
Het is heel wonderlijk, maar zelfs hij,
die nog nooit iets met Kerk of geloof
te maken had, voelt met Kerstmis
iets van de geheimzinnige kerststem
ming, die over de wereld hangt. Heus,
daaraan ontkomt niemand. Het Kerst
feest zou men niet kunnen ver
bannen. De sfeer en de geheimzinnige
stilte van het i lidwinterfeest zou
blijven bestaan. Het Kerstfeest kan
men iemand niet afnemen, al zou men
het op alle' mogelijke manieren pro
beren."
En hij concludeert: „Kerstmis is
mooi, Sinterklaas is leuk"„Met
Kerstmis moeten wij proberen iets te
begrijpen van de gedachte, die wij
steeds weer terugvinden in het prach
tige slotkoor van Beethoven's negende
.gymphonie; Alle Mensahen werden
Brüdèr!"
"Êèn Helders meisje, dat haar naam
niet noemt:
„We doen met Sinterklaas alles, wat
in ons vermogen is, om aan de wen
sen tegemoet te kom<-n; 't is een
gelukkige tijd met dankbare en. blijde
mensen, en elk jaar klopt vol ver
wachting ons hart. Het is elk jaar
weer nieuw en ook welkom, zowel
voor de kinderen, als voor de oude
ren en ik zou ook niet graag willen,
dat het „uit de tijd" raakt, doch hoe
aangenaam en aantrekkelijk het Sin
terklaasfeest ook hier in Holland is,
ik geef toch de voorkeur aan het
Kerstfeest. Het Kerstfeest is van
veel grotere waarde, dan vieren
wij feest omdat er „uit 's werelds
duist're wolken, een licht der lichten
is opgegaan." ,Toen is de Here Jezus
arm geworden, daar hij rijk was en
werd in een kribbe in Bethlehem ge
boren om ons zalig te maken." Dan
kunnen we zingen „vrede op aarde,
in de mensen een welbehagen" Alzo
lief heeft God de wereld gehad, dat
Hij zijn enig geboren Zoon gegeven
heeft, opdat een ieder die in Hem
gelooft niet verderve maar het
eeuwige leven beërve. Al ballen
dan de mensen op aarde de vuisten
tegen elkander, wij kunnen de vrede
in ons hart bezitten, en dan vieren
we pas echt Kerstfeest, dan zoeken wij
geen verstrooiing buitenshuis, waar
de Kerstboom staat, op plaatsen, waar
ze niet hoort, maa'r dan zoeken wij de
huiselijke kring en de kerk op, en
zingen wij opgewekt: „Ere zij God",
of „Stille Nacht".
Wini Kooiman uit Hensbroek:
„Wanneer we de vraag van deze
keer, of je de voorkeur geeft aan de
Sinterklaas- of aan de Kerstviering,
willen beantwoorden, dan valt dit
eenvoudig te doen door een keuze.
Kerstmis heeft een veel diepere be
tekenis dan het Sinterklaasfeest, dat
zuiver een uiting is van menselijke
goedheid en gulheid. Op Kerstmis ge
denken we de geboorte van Jezus
Christus, de verlosser der wereld.
Kerstmis brengt ons in herinnering,
dat wij mensen niet slechts alleen
leven in deze wereld, doch dat naast
ons een God is, die het al regeert
en die Zijn enig geboren zoon Jezus
heeft gezonden om ons tot een lich
tend voorbeeld te zijn.
....Als we allen werkelijk zouden
blijven stilstaan bij het Kerstgebeuren
en ons in alle eerlijkheid zouden af
vragen, wat er de grote, diepe bete
kenis van is, zouden we allen tot de
conclusie moeten komen, dat wij ons
leven op de pijlers van het geloof
moeten opbouwen om zo te komen tot
een vrede, die ons allen zou binden.
Mogen wij allen het Kerstgebeuren
bewarên als een schat, waarvan ieder
zijn deel krijgt, tot heil der mens
heid."
Tot slot een citaat uit een uitvoerig
schrijven van Loeke Verheul uit Ber
gen aan Zee. Ze karakteriseert 't
Sinterklaasfeest als een uitbundig
geval met surprises en grappige, vaak
treffende verzen erbij, waarin de al
of niet goede eigenschappen van de
gelukkige of het slachtoffer worden
berijmd en ze betreurt het feit, dat bij
de volwassenen de vrees voor Sinter
klaas en Zwarte Piet ontbreekt. Dan
vervolgt ze:
„Dan 't Kerstfeest: een oude en
mooie traditie. Een tijd van bezinning,
een tijd, waarin menig goed en edel
voornemen geboren of herboren wordt.
Een trachten, zich van zijn beste
kant te laten kennen. Maar óók, één
van de moeilijkste feestperiodes. Waar
om? Omdat juist dan veel van de
mensen gevergd wordt: zowel licha
melijk als geestelijk. Ieder kan na-
188. Hoe erg hij het ook vond, Ali
kon niets anders doen dan gehoorza
men aan de eigenaar van de lamp en
dét was op dat ogenblik Billie de
Spinner. „Zo vriend", zei Billie op min
zame toon. „Tover jij nu gauw eens een
auto voor ons hé, maar een sport-
model! Envlug een beetje", voegde
hij er aan toe, toen hij een razende
Moeder Woeffie op de voet gevolgd
door Pom op zich af zag stormen.
„Wat is dat Ali?" riep Moeder woe
dend. „Jij moet die deugnieten niet
gehoorzamen, dat zijn twee bandieten!"
„Ali kan niet anderrrrs!" stamelde het
negertje. „Ali moet gehoorzamen aan
meesterrr!" „Als je maar niet denkt,
dat IK daar genoegen mee neem", riep
Moeder, terwijl ze op de grijzende Bil.
lie afstormde. „Als ik U was, zou ik
me niet zo druk maken, dame", riep
Billie. „IK heb nu de wonderlamp en
een knappe, die hem van mij weet ai
te troggelen. Vooruit Karei, sta niet zo
te beven", vervolgde hij tegen zijn
maat. „Stap in, dan zullen we dit ter
rein verlaten. De mensen zijn mij hier
tè opgewonden. Dag, mevrouw, het ga
U goed", en hij maakte aanstalten om
in het kleine sportwagentje te stappen,
dat Ali te voorschijn getoverd had.
\tl//
(Advertentie, Ing. Med.)
tuurlijk op zijn manier en naar zijn
opvattingen dit feest vieren: In de
gezellige beslotenheid van de familie
kring, in een dure gelegenheid of
ergens tussen het oorlogsgedruis.
Enfin, zoveel mensen, zoveel manie
ren van feestvieren. Als ze dit maar
niet uit 't oog verliezen: dat 't een
feest is van bezinning en wie het
bijbelverhaal kent en begrijpt, zal
't op de goede manier weten te vieren.
Door 't Kerstfeest zijn misschien
oorlogen en misverstanden opgeheven
of voorkomen, 't Staat niet altijd in
de krant, maar soms, plotseling, vang
je toevallig iets op en dan denk je
„Wat gelukkig, dat we deze feesten
nog kunnen vieren."
En ik geloof vast, dat ze zullen
vóórtbestaan, zolang er nog goede
en eerlijke mensen leven".
2[E wordt aan de orde gesteld door Hans Reinders in de volgende brief:
Geachte Heer Daalder,
Ik weet niet of hetgeen ik U hierbij voorleg voor een rechtstreekse
behandeling in „De Vergeten Categorie" in aanmerking komt, maar ik
vind het toch belangrijk genoeg om er melding van te maken. Het is in
elk geval de moeite van het overdenken dubbel en dwars waard.
Tengevolge van mijn geregelde medewerking aan „De Vergeten
'■i'Categorie", wissel ik uiteraard nog wel eens van gedachten met ver
schillende personen. Over het algemeen juicht men de „spontane
reacties" van de jeugd van harte toe, maar.... er zijn er ook, die
tegen de, wat zij noemen „te vrijpostige spontaneïteit van die jeugd"
grote bezwaren naar voren menen te moeten brengen. „De hedendaagse
jeugd is te vrij", menen zij. „Zij deinst er niet voor terug in onbedekte
termen haar mening naar voren te brengen". Zo spreken jonge meisjes
van zestien, zeventien jaar bv. zonder enig onbehaaglijk gevoel over
zaken waarbij ze, in de ogen van deze ouderen wel te verstaan, toch
eigenlijk een kleur van schaamte behoren te krijgen en zedig de blik
behoren neer te slaan. Dit geldt niet alleen voor „De Vergeten Catego
rie", maar ook bv. voor de gesprekken, die jongens en meisjes van deze
leeftijd met elkaar voeren over onderwerpen, waarover de jeugd toch
niet behoort te spreken en te denken.
En bij dit alles vraag ik mij af: Hebben deze ouderen, die in wezen
nog niet eens zo erg lang geleden zelf nog tot „De Vergeten Categorie"
behoorden, geen ongelijk? Is het niet veel beter, dat de jeugd reeds nu
deze problemen onder ogen ziet en ze reëel, gonder omwegen, behan
delt? Ik geloof niet, dat wij reden hebben om „zedig de blik neer te
slaan". Wat zou er op die manier van de wereld terecht moeten komen,
Want zelfs deze volwassenen kunnen niet ontkennen: Aan de jeugd is
de toekomst!
HANS REINDERS
Mag ik een groot aantal antwoorden op deze brief verwachten, die
uiterlijk Maandagmiddag worden verzonden? Men kent de regels: de
drie belangrijkste inzendingen worden volledig geplaatst en gehono
reerd met f 2.50; de rest wordt samengevat: inzending onder pseudo
niem is geoorloofd; papier aan één kant beschrijven.
D. L. Daalder, Komlaah 8, Bergen (N.H.)
GOED UMI VEI PON
VtAM BE MtSTl SOOB1
(Advertentie Ing. Medi
DOOR:
3)
„Daar doet hij goed aan", had Bill
gegromd, maar hij zag er uit alsof hij
het prettiger had gevonden, wanneer
de dokter eens zijn goede manieren
vergeten zou hebben, zodat er voor
hem een reden was, om de dokter er
aan te -herinneren.
„Ik bedoel", had Betty-Jane zichzelf
verbeterd, „hij is aardig tegen ieder
een; hij behandelt iedereen op dezelf
de manier. Ons meisjes, de werkster,
de liftjongens, iedereen is gewoon dol
op dokter Holbrook.
„Dat kun jij beter laten!"
„Doe'niet zo flauw!" Betty-Jane had
getracht Bill gerust te stellen met een
van 'haar liefste glimlachjes. „Dokter
Holbrook zou mij niet aankijken. Hij is
getrouwd en zijn vróuw is gewoon
beeldig. Hij heeft haar portret in een
prachtige gróte 'zilveren lijst' op zijn
bureau staan en juffrouw Hilary zorgt
er iedere dag voor, dat er verse bloe
men voor staan.
„Getrouwd zijn betekent niet altijd,
dat de dames dan wegblijven", had Bill
verklaard.
Maar een meisje als Janice Hilary
toch wel, had Betty-Jane later vastge
steld. Zoals nu vandaag, dacht zij. Als
nu dokter Holbrook's vrouw hem ge
vraagd had, iemand zijn congé te ge
ven die onbeleefd tegen haar was ge
weest, dan zou dat terecht zijn ge
weest Want Betty-Jane geloofde, dat
iemand die werkte voor zijn brood
dingen moest slikken, waar hij anders
niet over zou denken. Als je assistente
was, of secretaresse, of iemand die in
wat voor functie ook het publiek dien
de, dan moest je aanvaarden wat dat
publiek je gaf. Janice had werkelijk
dat zaakje niet op de spits moeten
drijven, vond Betty-Jane, en zij zou
er zich niets over verbazen als juf
frouw Willows en, mevrouw Mc Rae
het met haar eens waren.
„Weet u al hoe het is afgelopen'"
vroeg zij mevrouw Mc Rae aan het eind
van de dag. Betty-Jane vond dat zij
eenvoudig niet aan haar reis van twee
uur naar New-Jersey kon beginnen als
aan haar nieuwsgierigheid niet was
voldaan. Het was zelfs meer geworden
dan nieuwsgierigheid. Zij was tot de
slotsom gekomen dat tante Mame het
wel bij het rechte eind moest hebben
als juffrouw Hilary het gewonnen had
van een patiënte als dat Stovai-mens
Het zou wel een afdoend bewijs zijn
nat Janice de baas was zowel over de
dokter als over de wachtkamer.
„Hoe, wat", begon mevrouw Mc Rae
kennelijk met haar gedachten ergens
anders. Dit was weer eens een van die
roezige dagen geweest. De scène van
s ochtends had het hele tijdrooster in
de war gebracht en de afspraken waren
bijna een uur achterop geraakt. „Och,
bedoel je da t", lachte mevrouw Mc
Rae-Ik zej ie toch, dat je maar
rustig moest afwachten. Als mevrouw
Stoval aanstaande Dinsdag weer op
komt dagen, dan zul je weten waar je
aan toe bent. Of beter gezegd; als „zij
met komt opdagen".
Om tot Dinsdag te moeten wachten,
duurde veel te lang, Betty-Jane besloot
een poging bij juffrouw Willows te
wagen. Dat goeie mens zat nog steeds
achter haar bureau te zwoegen aan haar
boeken. Juffrouw Willows bleef dik
wijls overwerken, nadat de anderen
vertrokken waren. De arme ziel had
slechts een eenzame kamer om naar
toe te gaan, bedacht Betty-Jane. En
zonder twijfel ook nog een armoedige
kamer. Geen wonder dat zij aan het
elegante comfort van dokter Hol
brook's vertrekken de voorkeur gaf.
„Heeft u al enig idee van wat er is
gebeurd?" vroeg de jonge assistente op
bedachtzame toon, terwijl zij stilstond
om de stand van haar hoed in de spie
gel tegenover juffrouw Willow's bu
reau te inspecteren. Het was een schat
van een hoedje, het laatste herfstsnuf-
je, met van voren een coquet klein
veertje en een allerliefst voile'tje.
Betty-Jane voelde zich altijd een heel
ander mens.wanneer zij haar uniform
uit kon trekken en iets flatteus' aan
doen. Zij wist dat zij er wel heel aan
trekkelijk uitzag, in haar smetteloos
wit pakje, maar het had de neiging
haar figuur iets moliger te maken dan
haar ideaal van vrouwlijk schoon was.
Neen, dat Janice Hilary, die was zo
lang en slank dat zij wel op een lelie
geleek in haar uniform. Een haar witte
mutsje deed 't kastanje-bruine haar zo
voordelig uitkomen, dat het wel leek
alsof het gemaakt was, om die zachte
glanzende krullen te bekronen.
Eerlijk gezegd, dacht Betty-Jany,
terwijl zij zich met een veel minder
voldaan gevoel van de spiegel afwend
de, zou juffrouw Hilary nooit zo'n hoed
als deze nieuwe van Betty-Jane gedra
gen hebben. Haar hoeden vertoonden
nooit veel opschik, maar zij hadden
een cachet waarvoor Betty-jane alles
zou hebben gegeven.
„Ik weet niet" begon juffrouw
Willows opkijkend met diepe rimpels
van concentratie op haar voorhoofd,
maar daarna wist zij het, net als
mevr. I4c Rae „O, d a t", zei ze. Zij leg
de haar pen terug in de stander. Een
paar rimpels verdwenen van haar
voorhoofd, toen zij er een vermoeide
hand over streek. „Dat zal de tijd le
ren". Dit laatste zei zij op de haar
eigen onverzoenlijke toon.
Betty-Jane wist dat zij zich nu op
haar plaats gezet moest voelen. Maar
zij wist ook dat juffrouw Willows
nooit zo boos was als ze scheen. Dus
waagde zij nog een poging.
„Het zou jammer zijn als juffrouw
Hilary degene was die aan het kortste
eind trok en haar betrekking zou moe
ten opzeggen. Zij zal zeker in haar ge
voelens gekwetst zijn. Het moet heel
vervelend zijn, als iemand je tot mik
punt van zijn slechte humeur maakt
Hoewel ik mij niet kan voorstellen,
dat een dame als mevrouw Stoval wer
kelijk met opzet onbeleefd is".
Juffrouw Willows' preutse dunne
lippen knepen zich samen tot een
smalle streepHoe kom je er bij,
dat juffrouw Hilary haar betrekking
zou neerleggen?"
„Wel, ik dacht...." Betty-Jane kon
aan de uitdrukking van de ander zien,
dat haar idee bespottelijk was geweest.
„Zij zou misschien willen trouwen",
probeerde zij nog eens. Zij vond het
niets prettig, dat haar het gevoel gege
ven werd zo dom te zijn,Ik bedoel
juffrouw Hilary".
Juffrouw Willowa schudde haar hoofd
nadrukkelijk.
„Ik zie niet in waarom niet!" verde
digde Betty-Jane haar standpunt. „Zij
is jong en geweldig aantrekkelijk en
erg aardig."
Juffrouw Willows perste haar lippen
nog vaster opeen.
„Zij moet een heleboel vrienden heb
ben, van wie er verscheidene graag met
haar zouden trouwen", hield Betty-
Jane vol.
(Wordt vervolgd).
VRIJDAG 4 DECEMBER
HILVERSUM I, 402 m.: 700—14.00
KRO. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15
Idem. 7.45 Morgengebed en Liturgische
kalender. 8.00 Nieuws en weerberichten.
8.15 Gram. 9.00 Voor de vrouw. 9.35 Wa.
terstanden. 9.40 Gram. 9.45 Schoolradio.
10.00 Gram. 10.45 Idem. 11.00 Voor de
zieken. 11.40 Kamerkoor. 12.00 Angelus.
12.03 Piano en Hammondorgel. 12.30
Land- en Tuinbouwmededelingen. 12.33
Gevar. muziek. 12.55 Zonnewijzer. 13.00
Nieuws en Kath. nieuws. 13.20 Franse
chansons. 13.40 Gram. 13.45 Voor de
vrouw. 14.00 Franse muziek. 14.30 „Hier
Vrij Europa". 15.00 Schoolradio. 15.30
Nederl. Kamermuziek. 16.00 Voor de zie
ken. 17.00 Voor de jeugd. 17.15 Kinder
koor. 17.40 Gevar. muziek. 18.00 Gram.
18.10 Amus.muziek. 18.40 Vragenbeant-
woording. 1852 Actualiteiten. 19.00
Nieuws. 19.10 Regeringsuitzending: „Ver
klaring en toelichting". 19.30 Gram. 20.25
De gewone man. 20.30 Politiek-Forum.
21.00 Omroeporkest. 21.40 Gram. 21.50
„Moet ik mijn ouders gehoorzamen?",
causerie. 22.05 Gram. 22.45 Advcntsuit-
zending. 23.00 Nieuws. 23.15 Dansmuziek.
HILVERSUM II. 298 ra.: 7.00 VARA,
10.00 VPRO. 10.20 VARA, 12.00 AVRO,
16.00 VARA, 19.30 VPRO, 21.00 VARA.
22.40 VPRO, 23.00—24.00 VARA. 700
Nieuws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram.
S.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.45 Voor de
huisvrouw. 9.00 Gym. voor de vrouw.
9.10 Gram. 9.40 Schoolradio. 10-00 „Thuis",
causerie. 10.05 Morgenwijding. 10.20 Voor
de kleuters. 10.40 Klein koor. 11.00 Voor
dracht. 11-20 Gram. 11.30 Orgel en zang.
12.00 Musette-Orkest. 12.30 Land- en
Tuinbouwmededelingen. 12.33 Sportover-
zicht. 12.48 Gram. 13.00 Nieuws. 13.15
Mededelingen en gram. 13-30 Dansmuziek
14.00 Voor de vrouw. 14.20 Viool en
piano. 14.50 Voordracht. 15.10 Klein koor.
15.30 Lichte muziek. 16.00 Gram. 16-30
Muzikale causerie. 17.10 Voor de Jeugd.
17.40 Hawaiïan-muziek. 18.00 Nieuws.
18.15 Verzoekprogramma. 18 45 „De ha
verkist", hoorspel. 19.00 Kinderliedjes.
19.10 Kinderkoor. 19.30 „Hoe ik tot mijn
geloof kwam", causerie. 19.50 Berichten.
20.00 Nieuws. 20.05 Boekbespreking. 20-15
Zang. 20.30 De Verenigde Naties, vraag
gesprek. 20.40 „De zorg voor het be
dreigde kind", causerie. 21.00 Voor de
jeugd. 21.35 Instr. kwartet. 21.55 Buiten
lands weekoverzicht. 22.10 Lichte mu
ziek. 22.40 „Vandaag", causerie. 22 45
Avondwijding. 23.00 Nieuws. 23.15—24.00
Gram.muziek.
Televisie-programma.. KRO. 20.15—
21.45: 1. Circus Knie; 2. Weerberichten.
ATALANTA o.l.v. Paul Godwin.
Dit ensemble speelt behalve enige
werken van Kreisler, Rimsky
Korsakof en Gershwin ook een
fragment uit de Roversymphonie
van Fehder. Van deze wonder
lijke compositie, waarvan ge de
melodie met moeite onthouden
kunt, ontbreekt de authentieke
partituur. Vroeger werd de
melodie gespeeld bij een stomme
film, waarin de avonturen van
een aantal met draaiorgels sle
pende rovers werden uitgebeeld.
Vrijdag 22.10 uur over Hilversum
2 298 m).
DIE FORELLE. Een spranke
lend lied van Franz Schubert. In
Schubert stond poor het eerst de
meester op, voor wie het lied
een kunstvorm van de allereerste
rang was. Het lied was niet meer
een bijpassend wijsje bij een ge
dichtje. Het werd de muzikale
herschepping van een poëm, waar
van Schubert de gevoelsinhoud zo
tot de zijne maakte, dat het met
de daarbij in hem klinkende mu
ziek tot een ondeelbare eenheid
kon samensmelten. Hoewel deze
grote liederencomponist zelf eens
gezegd heeft: „Kennen Sie eine
frohliche Musik, Ich nicht" is
„Dip Forelle" een lied vol brui
sende levenslust en grote blijmoe
digheid. Het wordt deze keer ge
zongen door Jussi Björling, tenor.
(Vrijdag 21.40 uur over Hilver
sum 1, 402 m).
(Advertentie, Ing. Med