Vergeten Categorie:
Geen klasseprijzen
VALDA
Het is geen persoonlijke
verstandig te zijn
verdienste
Assistente
r
DE VERGETEN CATEGORIE
AAN HET WOORD
En nu de volgende kwestie
Stimulans die tot
verslapping leidt
Er is al tweedracht
genoeg
Bron van jaloezie
Verslapping van
ijver in het geding
Pim, Pa"1 Pom en
de graafmachine
TEGEN HOEST
VALDAMIID
DOKTERS
ADELAIDE HUMPHRIES
stras* z'h'i
ïiSbSrvïrï;
biswd"rz? bXmVsr it"
Meubelfabriek in Gouda
afgebrand
Luister eens naar:
Radioprogram ma
WOENSDAG 80 DECEMBER 1958
OP SOMMIGE SCHOLEN bestaat (nog) de ge
woonte bij de overgang prijzen uit te delen aan de
kinderenmet het hoogste gemiddeldede meeste
onderwijsinstellingen hebben dit gebruik al lang af
geschaft of nooit ingevoerd. Dit feit bracht Meta de
Vries uit Heiloo tot de vraag aan de Vergeten Cate
gorie: hoe denken jullie over het uitreiken van der
gelijke klasseprijzen? En natuurlijk is ook nu weer
onze trouwe groep niet in gebreke gebleven; voor
mij ligt een hoge stapel
brieven, die op schifting
en samenvatting wach
ten.
Meta zelf heeft nog een
aanvulling ingezonden,
die haar bedoeling ver
duidelijkt; ze schrijft: „-dis ik in m'n vorige brief
de mening gewekt mocht hebben, dat de beoor
deling, of iemand al dan niet voor een prijs in
aanmerking komt, niet goed is, wil ik dit toch even
herstellen.
Ik heb namelijk natuurlijkhet volste vertrou
wen in hel oordeel van de heren curatoren, mensen
met een jarenlange ervaring.
Maar als er twee kinderen eigenlijk eikaars van getuigenissen koos ik de drie volgende:
„rivalen" zijn, zal het voor degene, die de prijs
niet ontvangt, zeer moeilijk zijn „sportief" te blijven.
In elk geval verbetert het in vele gevallen denver-
houdingen onderling niet.
Men krijgt de gave, goed te kunnen leren, van God
mee en moet daar alleen maar erg dankbaar voor
zijn en er ook gebruik van maken. Dan is een
prijs voor zo'n gave toch niet nodig?"
Twee motieven brengen Meta dus tot haar afwij
zende houding: er ont
staat een niet altijd edele
wedijver tussen enkele
van de knapsten, vaak
gepaard met jaloezie, en
het is geen persoonlijke
verdienste, verstandig te
zijn: „men heeft het om niet ontvangen, dus geeft
men het ons niet" het mag niet zijn; „wie heeft,
die zal gegeven worden."
Deze constatering van Meta vinden we in onge
veer alle brieven terug, soms met een lange uitwei
ding, een pro- en contra-behandeling of méér mo
tieven dan zij heeft aangegeven, maar vrijwel een
stemmig met dezelfde aanwinst. Uit de overvloed
„ALVORENS de vraag direct te beant
woorden, zou ik eerst de klas als
zodanig aan een beschouwing willen
onderwerpen, omdat we toch eerst een
duidelijk beeld hiervan voor ogen moe
ten hebben, om te kunnen beoordelen,
of het uitreiken van een klasseprijs 'n
goede instelling is of niet.
Een klas is een gemeenschap, een
groep bij elkaar horende mensen
(mensjes), die het belangrijkste deel
van de dag met elkaar moeten door
brengen, en daarom juist moet de klas
een eenheid zijn, een gezellige groep
en in die groep mag een gezonde riva
liteit heersen, die echter beslist niet in
naijver mag ontaarden, omdat dit in
breuk zou maken op de eenheid, met
alle gevolgen van dien.
De kinderen, die de klas vormen,
hebben allen een eigen individualiteit,
welke bij elk kind wat betreft aanleg,
opvoeding kunnen en kennen verschil
lend is. In onze klas wordt door allen
't zelfde werk verricht met verschillen
de ijver, die gestimuleerd kan worden,
maar vooral ook, en dit is zo belang
rijk, dat 't bij dit onderwerp beslist
niet over het hoofd mogen zien of ver
waarlozen, met verschillend kunnen en
kennen.
Laten we nu eens de beide uitersten
bëkijken.
In de klas zit een jongen die gewel
dig zijn best aoet, zich inspant en ploe
tert, dus met alles werkt', wat hij op
kan brengen en elke keer is het resul
taat matig en nooit ziet hij een kans,
eens de allerbeste van de klas te wor
den. Gelukkig heeft hij een verstandige
onderwijzerfes) of leraar (es), hij houdt
vol en blijft werken zoals hij gewend
is te doen.
In dezelfde klas zit ook een jongen,
die veel meer mee heeft gekregen, en
en 't werk, waar een ander voor ploe
tert en zwoegt, gaat hem vlot en ge
makkelijk af, hij spant zich nauwelijks
in en het resultaat is elke keer weer
geweldig goed.
Een klasseprijs veroorzaakt op het
moment, dat hij in 't vooruitzicht wordt
gesteld, een geweldige stimulans voor
de gehele klas, maar al spoedig ver
andert dit, want al gauw weet de klas
en vaak weet ze dat eerder dan de man
of vrouw vóór de klas, wat elk waard
is. En wat gebeurt nu? De minder goe
den verslappen, kunnen toch niet het
niveau van de goeden bereiken en de
prijs, die eerst stimulans voor de hele
klas was, wordt voor de slechte leer
lingen een gehaat idee en blijft slechts
voor een groepje van drie of vier. De
minder „knappen" raken gedeprimeerd
en zijn op weg om een minderwaardig
heidscomplex te krijgen en de betere
leerlingen, die goed weten, dat ze be
ter zijn, groeien steeds meer in eigen
oog en dit zou aanleiding kunnen zijn
om op de zwakke broeders neer te zien.
Dit is misschien wat pessimistisch
bezien, maar ik ben tegen de klasse
prijs. Waardeer elke leerling naar de
moeite, die hij (zij) aan zijn (haar)
werk besteedt en daarna pas naar het
resultaat.
En niet alleen de leerkracht moet elk
naar zijn eigen waarde beoordelen,
maar zo moet 't ook bij de jeugd onder
ling gaan.
Laat de klas een eenheid blijven, en
laat er geen officiële klassekoning (in)
'komen door het uitreiken van een klas
seprijs. De jeugd kiest weliswaar zijn
eigen aanvoerder en dat is goed. omdat
dat in elke samenleving natuurlijk is,
maar iaten volwassenen dit niet stimu
leren, vaak maken ze daar minder mee
goed dan gedacht wordt.
Ik ben slechts in twee gevallen vóór
een klasseprijs. Ie. als deze gegeven
wordt voor gedane moeite, dus prac-
tisch niet uitvoerbaar, omdat er nog
geen maat is om die te meten, en ten
tweede, als er een leerkracht voor de
klas staat, die zich deze beoordeling
wel kan vei oorloven en volgens mij is
dat één op de duizend zonder hiermee
ook maar één man of vrouw voor de
klas te kort te willen doen.
J. H. KREYGER.
Californiestraat 12,
Den Helder.
f)E KLASSERRiJS is volgens mij ver
keerd. Er zijn verschillende rede
nen voor mijn mening. Ten eerste: de
klasseprys wordt geqeven aan de beste
leerling(e) van de klas. Maar zal er
wel altijd rekening worden gehouden
met de capaciteiten van de leerling'!
De een haalt nu eenmaal zonder moei
te een acht of een negen, terwijl een
minder begaafde leerling uren moet
ploeteren om een mager zesje te halen.
Wie van deze twee verdient de prijs
nu? Mijns inziens degene, die het
meest gewerkt heeft. Naar alle waar
schijnlijkheid vindt deze het onbillijk.
Wat ik me wel enigszins voor kan
stellen. De onderwijzer zal in dit ge
val in een moeilijk parket zitten. Ten
tweede heb ik er dit op tegen: twee
jongens, of meisjes, die het vóór de
instelling van een klasseprijs goed met
elkaar konden hebben, gunnen elkaar
plotseling het licht in de ogen niet
meer, daar de een steeds de prijs voor
de ander z'n neus wegkaapt. En daar
er in een klas meestal al tweedracht
genoeg is, lijkt me dit hoogst onver
standig.
Natuurlijk heeft de prijs ook zijn
voordelen, daar een leerling die wel
leren kan, maar het niet doet, er mis
schien toe geprikkeld zal worden, beter
z'n best te doen. Doch daar dit niet erg
waarschijnlijk is, en de tegendelen
groter dan de voordelen zijn, zou ik
zo'n klasseprijs (als ik onderwijzees
was) nooit in m'n klas willen hebben.
Ook als scholier persoonlijk, voel ik er
weinig voor".
TRUUS KALLANSEE. 14 jaar,
Stationsstraat 43, Alkmaar.
AN zo'n. prijs zijn zeer veel nadelen
verbonden; ik ben heel bang,dat er
in de klas een soort cijfer-race ontstaat,
die leidt tot jaloezie van de leerlingen
onder elkaar. En wat is eigenlijk de
waarde van zo'n prijs? Hij wordt aan
diegene gegeven, die het hoogste aan
tal punten heeft. Op welke manier men
daar aan gekomen is, wordt niet in
overweging genomen. Verder zegt vol
gens mij een cijfer zo weinig. Het is
zo'n gebrekkig middel om de kennis
van iemand tot uitdrukking te bren
gen. Daarom vind ik, dat men in een
klas, waarin een goede sfeer heerst,
geen klasseprijs moet uitdelen.
In een bepaald soort klas kan het
misschien wel eens een goede uitwer
king hebben. Ik doel hier op een klas,
waarin alle werklust verdwenen is,
geen grijntje eerzucht meer te vinden
is en waarin een geest van Jan Salie
heerst. Hier kan zo'n prijs misschien
een stimulans zijn om wat geestdrift
aan de dag te leggen".
CORRIE VERMEULEN,
R.H.B.S. AV., Alkmaar.
ontdekken in deze drie brieven
naast de twee motieven van Meta:
„onaangename verhoudingen" en „be
loning voor wat men niet zelf heeft
geschapen" nog het volgende: de ijver
komt niet voldoende in Jiet geding,
verslapping treedt in bij hen, die weten,
dat zeUoch niet veel kans hebben en
er ontwikkelt zich een minderwaardig
heidscomplex, de eenheid van de klas
wordt geschonden, cijfers drukken de
werkelijke waarde van een leerling niet
uit en het is uiterst moeilijk na te
gaan, of die cijfers eerlijk zijn ver
overd. Daar staat dan tegenover, dat
een slappe klas misschien tot werken
geprikkeld zal worden, wat ook met
een enkele leerling het geval kan zijn,
dat het gewenst maar onmogelijk is,
een prijs voor inspanning te geven en
een enkele paedagoog-bjj-de-gratie-
Gods mogelijk in staat is, met de
klasseprijs zo te manoeuvreren, dat de
uitwerking alleen maar goed is.
Wat zegt de rest? Enkele uittreksels
mogen laten zien, dat men het over
't algemeen roerend met elkaar eens is.
Hilda Hoogcarspel uit Ber
gen: „De klasseprijs is absoluut fout."
De harde werker komt de prijs toe,
maar ijver is niet te meten.
„Ik ben dus tegen zo'n prijs, niet
omdat ik zeker weer dat ik er zelf niet
een zou krijgen, indien men bij ons op
school ook iets dergelijks zou invoe
ren, maar wel omdat ik me werke
lijk niet kan indenken, dat de leerlin
gen daarom, maar iets harder gaan
werken, hetgeen tenslotte toch de be
doeling is.
Daarom hoop ik, dat deze „aanmoe
digingsprijzen" zo gauw mogelijk ver
dwenen zijn, en dat de leraren een an
dere manier zullen bedenken om de
leerlingen zo hard mogelijk te laten
werken."
Elsje Soeters uit B e v e r w ij k:
Ze noemt dezelfde motieven als Meta.
Een vervolgt dan: „Is het nu juist nood
zakelijk, dat diegene met de mooiste
cijfers of die het hardst gewerkt heeft,
een prijs ontvangt? Ach nee, natuurlijk
niet; zelfs het toekennen van prijzen
aan de hardste werk (st) er kan ik niet
toejuichen. Werk je nu voor een prijs
of voor jezelf? Veel beter is volgens
mij het zeggen van enige woorden, het
zij loftuitingen of berispingen, bij het
uitdelen van de rapporten. Dit moet
echter ook niet overdreven worden,
want elke scholier heeft een ontzetten
de hekel aan „preken"; doch het uit
reiken van prijzen is m.i. niet de juiste
methode iemand te belonen."
Attie Koppen uit Breda:
„Tenslotte moeten wij niet studeren
voor een prijs; 't is onze plicht en wij
moeten die verantwoording hebben
t.o. onze ouders. Het is een groot voor
recht te mogen studeren, maar 't is zo
vreselijk moeilijk, ernstig te blijven. Je
maakt zo gemakkelijk te veel plezier.
Toch moeten we niet gaan studeren
voor een prijs, die toch zo duidelijk
't symbool is van vergankelijke roem
Bep Bouwmeester uit Zn8ü"
d a m is tegen de prijs, Simon B oe-
der uit Wognum kan hem wei
waarderen en komt (als enige) tot de
conclusie, dat men hem de begaafde
moet gunnen, een opvatting, die Ger-
rit de Boer uit Den Helder
niet deelt, al vindt hij een eervolle
vermelding met het oog op de toekomst
wel belangrijk; Corry S tolten-
borgh uit A1 k m a a r wil desnoods
twee prijzen zien toekennen: oók een
aan de ijverigste leerling.
Elly Tijmes uit Akersloot: „Er zijn
ook leerlingen (ze zijn talrijker dan
het schijnt), die thuis of elders gehol
pen worden met hun huiswerk, of nog
erger, die het een ander laten doen.
Zo 'krijgen deze leerlingen vaak door
hun valsheid goede cijfers op hun rap
porten, zodat ze dus ook bij de cate
gorie „beste" leerlingen terecht komen,
terwijl ze toch eigenlijk gestraft in-
plaats van geprezen moesten worden
Willy Mantel uit Bergen: „Ik vind
het erg leuk, als men bij wedstrijden
aan de winnaar een prijs toekent, maar
het studeren is nu éénmaal geen wed
strijd, want de één heeft meer capaci
teiten om hoge cijfers te halen dan de
ander".
Deze keer heb ik in hoofdzaak jon
geren en nieuwelingen het woord ge
geven. Behalve een aantal epistels, die
geen nieuws meer bevatten, liggen er
nog vijf brieven van „prominenten"
onder onze medewerkers, van wie het
werk ongetwijfeld een ereplaats ver
dient, maar die ik nu op de achter
grond houd: anderen moeten ook eens
een „prijs" hebben als hun werk de
moeite waard is. Het zijn de beschou
wingen van Hans Rcinders, Wim Kooy-
man, A. Beek, Piet Kat en Inge van
Erenstein. Ik mag hun artikeltjes wel
in enkele zinnen samenvatten
Hans Reinders stelt pienter Mientje
tegenover ijverig, maar weinig begaafd
Kareltje en laat „meester" aan de
eerste een prijs uitreiken. Dan zegt hij:
„Als dit paedagogie is. als dit een toe
passing is van de kinderpsychologie,
dan weet ik het niet meer.Gooi dit
premiestelsel zo gauw mogelijk over
boord en geef de mensen, die het ver
dienen een waarderend en bemoedi
gend woord. Dat is veel belangrijker".
Wim Kooyman: Op de lagere school
kan het, op de middelbare is het een
funest systeem. „Waarom moet in het
leven alles .beloond worden?"
A. Beek: „De verstandelijk begaafde
leerling een prijs toekennen? Zeker
niet, wel een extra prijsje voor hen,
die door onverzettelijke wilskracht en
taaie energie toch het gestelde doel
(„einddiploma") bereiken.
De maatschappij heeft trouwens be
wezen. dat deze „middelmatigen" de
„besten" bleken te zijn, want in de
strijd voor het bestaan speelt niet al
leen het verstand een rol, de dr of mr-
graad, die men behaalt, maar vooral
het karakter van de mens, en statistie-
ken,- wijzen uit, dat juist de leden van
de laatste groep „karaktermensen" wa
ren en zijn".
Piet Kat: „De beste leerling van een
klas ontvangt z'n beloning al door een
rapport met uitstekende cijfers. Waar
om dan nog een klasseprijs?
„Ik heb eens gezien, dat een klasse
prijs uitgereikt werd. Er ontstond een
Onprettige sfeer. De bekroonde leer
ling werd met schele ogen aangekeken,
We weten wel hoe het dan gaat. Er
ontstonden twee partijen. Alles was vol
haatdragendheid en jaloezie. Als dit
het resultaat is van een klasseprijs, dan
blijkt wel duidelijk dat het een on
juiste en waardeloze instelling is".
Zoals jullie gezien hebben, sche
nen Billie en Kareltje de cel als een
rustoord te beschouwen w»" *e rdat
tig konden eten en slapen, z di
hit hun een cent kostte. Zelfs klea S
was hun nog gratis verstrekt hoewei
Billie bezwaar had gemaakt tegeni
streepje, dat hij een beetje opacm g
vond. „Dat kan zijn had Piet Pa
kum hen onverstoorbaar «ef."t**°rtr,
„maar, de kwaliteit is onverslutbaar„.
Ën toen was de deur weer «clh ,®r
in het slot gevallen en koitten de t
bandieten zich de tijd met een
kwikkend slaapje: Maar aan deze rus-
pauze zou gauw genoeg een emde ko
men, want toen de commissarU een
ogenblik later werd opgebeld door de
burgemeester, die eens naar de
stand van de gevangenen kwam infor
meren kon de laatste geen woord ver
staan. „Wat is dat daar voor een la-
PASTILLES
OE°Z*CHrf
waai op het bureau", informeerde de
burgemeester. „Zijn ze aan het verbou.
wen'' Ik kan geon w00rd „vels,aaa
door al dat gezaag". „Nee... eh burge.
meester", stotterde de commlssari».
Dat zijn de gevangenen, die doen hun
middagdutje.ze snurken een beet.
Middagdutje?" brulde de burge.
meester. „Hebben ze niets anders te
doen' Eten en slapen op kosten van de
gemeente. Dat moet afgelopen zijn,
ogenblikkelijk, hoort U dat? Nou,
toen was het inderdaad gauw afgelo.
pen Nog geen minuut later stond de
commissaris al in de cel van Billie en
Kareltje. „Sta op. luiaards riep hij.
„Jullie moeten aan het werk! „Ik?
Werken?" riep Billie ontsteld. „En
m'n zwakke hart dan?" „Niets mee te
maken", riep de commissaris dreigend.
„Jullie gaan direct mee".
Inge van Erenstein: „Meer dan een.
der anderen houdt zij rekening met de
factoren, die de resultaten op school
beïnvloeden.
„Zo kan het voorkomen, dat een
leerling met hetzelfde intelligentie
peil als een boven het gemiddelde uit
stekende leerling toch niet die resul
taten behaalt, als met de laatste het
geval is. De oorzaken kunnen verschil
lend zijn: moeilijke omstandigheden
thuis, het kind kan ziek zijn, of het
volgt klassikaal onderwijs, waar het
kind misschien niet voor geschikt is.
terwijl het bij individueel onderwijs
waarschijnlijk veel betere resultaten
zou boeken
Zij meent, dat deze factoren bij de
beoordeling mee moeten tellen.
Bovendien heeft zij een open oog
voor de paedagogische betekenis van
de klassegemeenschap, waarvan de so
lidariteit door de prijsuitreiking wordt
bedreigd.
„In de kleine gemeenschap, als de
klas is, is het zeer moeilijk een spor
tieve, vrije, kameraadschappelijke sfeer
te bewaren. De kleine groep bestaat
uit de meest verschillende menser» die
dag in dag uit, zelfs jaren op elkaar
aangewezen zijn. Dat heeft grote voor
delen, daar het de gemeenschapszin,
kameraadschap en sociaa; gevoel, ele
menten, waar men in de huidige mij.
niet meer buiten kan. zeer bevordert
en ontwikkelt. Doch daarnaast liggen
andere gevoelens op de loer, om, zo
snel als ze de kans krijgen, een slacht
offer te bespringen en Hem zeer moei
lijk weer los laten. Deze elementen:
jaloezie, haat, minderwaardigheids
complex etc. kunnen enigszins ver
meden worden, wanneer men de aan
leiding er niet voor schept.
EN met dit wijze woord eindigen we onze bespiegelingen en wen-
den ons tot de volgende vraag:
Vind je muziekonderwijs op alle middelbare en ulo-scholen
noodzakelijk? Zo ja, waarom? En hoe moet het in dat geval
gegeven worden?
Deze keer moeten de antwoorden worden gezonden aan een ander
adres: D. L. Daalder, ESPELERLAAN 58, Emmeloord (NO-
Polder); uiterlijk Maandagmiddag vroeg verzenden!
24)
„Waaraan denk je, schat", vroeg hij
haar, alsof hij voelde, dat haar ge
dachten waren afgedwaald. „Je ogen
zijn als koele, diepe meren, het ene
ogenblik vol zonlicht, en dan weer
val schaduw. Je hebt zulke prachtige
ogen, Janice, zo rein, zo rustig. Heeft
iemand je wel eens verteld h0e mooi
je ogen zijn? Maar natuurlijk, ik kan
onmogelijk de eerste zijn. Ik wou wel
dat ik de eerste was en de laatste".
Hij was de eerste man aan wie zij
haar hart had gegeven. Dit had ze
hem kunnen zeggen. En hij zou ook de
laatste zijn, want hoe zou er ooit een
ander kunnen komen nu ze Eric had
liefgehad?
Toen dacht ze: maar voOr hem ben
ik niet de eerste. Dat was een ge
dachte die al eerder bij haar had kun
nen opkomen, die er ook wel was ge
weest. maar die ze direct had onder
drukt. daar ze die pas wilde toelaten
op dat ogenblik in de toekomst waar
op het heerlijke heden zijn einde zou
vinden.
Ik kan je niet zeggen waaraan ik
denk", zei Janice, „want het is net of
ik niet kan denken als ik bij jou ben,
Eric; tenminste niet redelijk. Niet
consequent: alleen maar in flitsen.
Maar ik weet dat dit niet kan voort
duren, want aan alles komt een eind".
„Nog niet, laten we dat alsjeblieft
nog even uitstellen". Zijn ogen waren
smekend. Ze vroegen om uitstel, om
de kans dat er misschien geen dag van
morgen zou behoeven te komen. Toch
DOOR
wist hij net zo goed als zij, dat het
spoedig zover zou zijn. Vandaag nog
had hij een brief van Elissa ontvangen.
Ze had geschreven dat ze van plan
was eerder terug te keren dan eerst
in haar bedoeling had gelegen. Frank
rijk was zichzelf niet meer. Elissa ver
veelde zich. Eigenlijk was er geen en
kele reden om er nog langer te blij
ven. En hoe had Eric het zonder haar?
Gedroeg hij zich wel netjes; zou hij blij
zijn haar terug te hebben? Dergelijke
regels als deze laatste schreef Elissa
gewoonlijk niet. Maar brieven verrie
den zelden enig gqvoel. Zou ze mis
schien iets hebben vernomen? had
Eric zich afgevraagd toen hij die re
gelen las. Waarom zou ze informeren
of hij zich wel netjes gedroeg en of hij
blij zou zijn, haar weer bij zich te heb
ben? Waarom zou ze zo'n haast maken
met haar terugkeer? Maar neen zei
hij tot zichzelf, het was uitgesloten dat
Elissa iets zou hebben vernomen. Ér
viel niets te vernemen. Hij was bui
tengewoon voorzichtig geweest. Hij
was met Janice in geen enkele ge
legenheid geweest waar men hem had
kunnen herkennen. Niet dat hij zich
schaamde voor Janice, of voor hun
liefde. Maar het zou door het soort
mensen dat hij en Elissa kenden, zeker
verkeerd worden uitgelegd. Ze zouden
het als een onverkwikkelijke geschie
denis beschouwen: een dokter van
middelbare leeftijd met zijn assistente.
Ze zouden er iets lelijks van maken.
En het was helemaal niet lelijk en
onverkwikkelijk. Het was het heer
lijkste, wat hem ooit was overkomen
Zoals hij Janice had verteld: het was
mooi en rein en jong. Het had een
ander mens van hem gemaakt, zoals
hij haar ook had verteld.
Of hij er mee kon doorgaan als Elissa
terug was, was een andere kwestie Hij
wenste deze en de eventuele andere
consequenties voorlopig nog niet onder
ogen te zien. En daarom pleitte hii nu
Voor nog wat uitstel.
„Eens moet het toch gebeuren" zei
Janice. Haar ogen keken droef en haar
stem was vol verdriet.
„Ik beloof je, dat we er eens over
zullen praten, liefste/ maar vanavond
met", smeekte Eric. „Vertel me nog
eens dat je van me houdt en wanneer
je dat voor het eerst ontdekte."
En zo ging het voort - de dwaze
conversatie tussen mensen die elkaar
liefhebben; de steeds herhaalde zinnen
de kleine details die zo belangrijk wa
ren geworden. En dan dat warme ge
voel van te leven, de magische beko
ring ervan, de frisse kijk die je op ie
omgeving kreeg en het bewust daarvan
genieten, zoals dat alleen het geval is
als men verliefd is.
Ook Janice had er zorgvuldig voor
gewaakt haar geheim te bewaren Ze
vreesde echter dat het op haar gezicht
stond geschreven, zichtbaar voor de
hele wereld, toen ze zichzelf in de spie
gel zag. Het was onmogelijk dat ze er
maar steeds hetzelfde? zou blijven uit
zien. Alles wat in haar leefde, drong
zich naar de oppervlakte en wilde er
uit, net als bij een vulkaan, die op het
punt van uitbarsten staat, of als de zon
die door de wolken breekt of als mu
ziek die aanzwelt op de wind. Soms
verbeeldde ze zich, dat enkele mensen
haar wat vreemd aankeken haar
moeder bijvoorbeeld, wier zachte blau
we ogen opvallend scherp zagen of
juffrouw Willows, wier lange speur
neus elke aanduiding van iets onge
woons ontdekte, en Ben maar ze
wilde ook nog niet aan Bengy denken
t6aSeenezek^erkten aJ die
oen een zekere verandering in haar
E?i°e z°ndag bijvoorbeeld, toen
naar iemand op Lonc I^ianH mnr,
had haar moeder plotsêflnfgemart
of Janice zich wel goed voelde
».Ja natuurlijk, lieve schaf' Tomi
antwoord kwam misschien ie;,
niet altijd gezegd dat Jani?p had
had die ihdrnk töch Vg",™";
r°T<s, kik SffPv'Z".:
rwFM "T
leVEh blijvpn werken^ejanice?" 3® hele
wat geforceerd' wVwii'mn'li™ l8chte
Uk? Denkt ze'dater
Js en wil ze me hellen? in,"rde
over gedacht. Maar zP had rt g6r ,nooit
nooit iets voor haar 00^ n°g
gen gehad. moeder te verber-
eens6willen trouwIJv^De^ mlsschlen
klonk onschuldig maar op.m,erkln*
heleboel meer achter S,ak een
van ^ar winterkliphet Verstel"
(Wordt vervolgd.)
Door kortsluiting is gistermorgen In
de meubelfabriek van de firma Van
der Kleyn te Gouda een felle brand
uitgebroken, die in een kwartier tijd»
de gehele uit hout opgetrokken fa
briek tot een puinhoop maakte. Hoe
wel de Goudse brandweer zeer spot-
die ter plaatse was en met elf slangen
het vuur aantastte, kon zij toch niet
voorkomen, dat de fabriek geheel werd
vernield. Een twintigtal ameublemen
ten, dat op een bovenverdieping was
opgeslagen, werd een prooi der vlam
men. Het vuur greep zo snel om zich
heen, dat de leden van het personeel
niet eens de gelegenheid hadden hun
gereedschappen te redden. De totale
schade 'wordt geraamd op f 100.000.-%
De verzekering dekt de schade.
JOHANN STRAUSS. Compositie»
pan de tvalsenkontnp u-ordeti ge
speeld door het Concertgebouw
orkest o.l.v. Joee) Krips. De mu
ziek van Strauss is onsterfelijk
geworden, tvant wie herinnert
zich niet werken als: Ouverture
Der Zigeunerbaron", Jlosen aus
dem Suden", „Kaiserualzer" en
Ouverture ..Die Fledermaus"? U
kunt ze alle in deze uitzending
horen. [Donderdag 11.00 uur Ofcr
Hilversum 11, 298 meter.)
VOOR DE LAATSTE MAAL
VAN 'T JAAR BEKENDE SO
LISTEN EN ORKESTEN. In dit.
programma kunt U o.a. luisteren
«aar de Ouverture „Dichter und
Bauer", de klokjesaria uit „Lak-
mé" pan Delibes gezongen door
Mado Robin, ,J>arlez moi de ma
mére" uit „Carmen" pan Bi zet.
(Donderdag 20.45 uur over Hil
versum I 402 meter).
DONDERDAG 31 DECEMBER
HILVERSUM I, 402 m. 7.00 KRO,
1000 NCRV. 11.00 KRO. 14.00 NCRV,
0.30-2.00 KRO. 7.00 Nieuws.
Grant. 7.45 Morgengebed en Liturg
kalender. 8.00 Nieuws en weerber
8.15 Gram. 9.00 Voor de vrouw. 9.35 Wa
terstanden. 9.40 Gram. 10.00 Gram. 10 30
Morgendienst. 11.00 Voor de zieken. 12.00
Angelu». 12.03 Lunchconcert. (12.30 Land
en Tulnbouwmededeltngen. 12.33—12 40
Voor de boeren.) 12.55 Zonnewiizer.H
Nieuws en Kath. nieuws. 13 20 Gr»
13.45 Koorzang en dankwoord.
Kamermuziek. 14.28 Gram. 14 45 Voo.
vrouw. 15.15 Gram. 15.25 Idem. 1000 Bij
bellezing. 18.30 Plano-kwartet 17.00 Voor
de jeugd 17.30 Emigranten-groeten. 18)5
Gram. 18,30 „Dienen", causerie
10
:h*
ht
13 00
14.00
rit
..„iïiicii causerie. 18.40
Gram. 18.50 Nieuws en weerbericht. 19 nO
Kerkdien-t. 20.15 Vocaal Ensemble en sol.
20.45 Gram. 21.45 Terugblik 1953. 22.!8
Gram. 23.00 Nieuws en 3 O.S.-berichtM-
23.15 Groeten en Oudejaarsindnikken uK
verre Gewesten. 23.25 Vocaal kwartet
23.35 „De avond van het Jaar", toespraak.
23.55 Reportage. 24.00 Klok. 0 01 Cari'-
'°n. 0.03 Nieuwjaarswens. 0 08 Delft
I' °P' 0.30 Nieuwjaarswens. 0 33—
2.00 Gram muziek.
HILVERSUM n, 298 m.: 7 00 AVRO.
vpRO. 8.00 AVRO, 19.00 VPRO.
21.00 AVRO, 0.30—2.00 VARA. ""O
- snUW*' 710 Gram' ?.15 Gym. 7 .30 Gram.
°««°renlng. 8.00 Nieuws 8.15 Gram.
9-00 Morgenwijding. 9 15 Koorzang.
oor de hulavrouw. 9.33 Gram. 10'®
oor de kleuters. 11.00 Concerteebouw-
l9iu? Net Is niet waar", causerl*
en P'an°. 12.25 In 't spion*
Uni! 12,'?° Und" en Tuinhnuwmedrde-
hoHrilV 1 1 0r«e,attel. 12.50 „Uit het
oedrljfsleven". 13.OO Nieuws. 13.15 Motte*
13 *mi 11Lichte muziek-
VW fab,:r,', 14 30 Kamermuziek. 1
s™ ïken 1545 r'"m 18.00 ..Tus*
17 30 bh,®n VtU"- ,M5 Voor de je»8<1'
hoor.ne?",,S,h,V"I.e" P^rie-duivc^
oö
oncnrr en 7tjn nralrie-dui
Th Rot U'45 "cgerlngsuitzendlng
'Nederland en de wereld", l"'""
Portae'e n," ^"^^temen. 18.25 Re-
voor kina ®rani' '8 30 Pianowedstrijd
voor kinderen. 19.00 „Voor de eerst»
20 43 nu 30 Oudelaarsavonddicnst'
2100 'r. lMr"' t°csrraak. 20.35 Nieuws.
Nieuws êaor',.rnUzi<>k' 22'15 Gram' 23
23 45 Tn. Strijkorkest. 23.30 Gram-
Koninaln iPr!fk door de Comm. van d«
ziek oa on prov' Zeeland. 23.55 M«*
Laüra" ooi ®aarwt«seling in Staatsmijn
0 30 Nip.i Nieuwjaarswens. 0.10 GraiO.
NteuwsJaarwens. 0.40-2 00 Gram-
2i*0:*Vl,1leTaï.ramma NTS. 2015-
groat U eldoacoop 1953; 2. Europ»
