Bouwen is heerlijke bezigheid
A
In kort bestek
Deze zomer wordt concours in
Alkmaar gehouden
In het voorjaar breidden wij
ons bedrijfje uit
ssistente
Vader is geweldig
Vijf mensen gingen naar Canada
Goezenko wordt verhoord
Het kalme Londen
vocht om „bont"
r pim, Pam Pom en de graafmachine
Noordhollandse zangkoren vergaderden
Contacten met andere zangersbonden
De heer P. J. Mink kwart
eeuw voorzitter
DE heer F. Appel (Hoogkarspel) me
moreerde, dat de heer Mink 25 jaar
onafgebroken het voorzitterschap heeft
vervuld op een zakelijke, rustige, be
trouwbare en vakkundige wijze. In
zijn kwaliteit van vice-voorzitter bracht
hij de jubilaris hiervoor hartelijk dank
en bood hem namens de Bond een
fraai bloemstuk aan, waarbij hij de
wens uitsprak, dat de hee Mink, die
DOKTERS
ADELAIDE HUMPHRIES
Radioprogramma
SPIERPIJN, SPIT...
MAANDAG i JANUARI 1054
HET was in hetzelfde voorjaar dal Gert in de rechtszaak betrokken
was, dat ik op de kaasfabriek werkte en zoals ik al schreef, ik genoot
van de komende lente. Vader leverde kaasmelk omdat onze stal niet
aan de eisen voldeed om onze melk als consumptiemelk te verkopen.
W e moesten een nieuwe stal hebben, een melkhok met koelbak enz.
Daarbij was het huis te klein en had moeder geen enkel huishoudelijk
gerief, geen stromend water, geen electrisch licht e.d. Om te beginnen
hadden we natuurlijk geen cent. We raakten pas uit onze schulden en
onze inkomsten waren maar klein, terwijl het werk op het land toenam.
We hadden paarden nodig en prikkeldraad en een kruiwagen, een
maaimachine en nog zovele andere dingen. Het gras begon te groeien
en met de lente bleek de werklust weer te komen.
QNS INKOMEN moest vermeerderd
worden.. De kaasfabriek betaalde
geen hoog loon, maar ik wilde niet
van huis om meer te verdienen om
dat er thuis nog zoveel te doen was,
dat vader niet alleen kon doen en
bovendien moest ik in Juni mijn exa
mens doen. Nu zullen sommigen de
neus een beetje optrekken, maar ik
had en heb nog steeds de kinder
lijke wens „iets te worden" en met
werken alleen geloof ik niet dat ik
er kom. In ieder geval ik bleef thuis
en we besloten een stal te bouwen,
een nieuwe stal voor acht koeien r.iet
een flinke voor- en achtergang en - n
niet te grote zolder. Ons land is nogal
Zacht en we waren bang dat, als we
de stal te groot maakten, zij zou ver
zakken. Bovendien konden we de
fundering niet te diep maken omdat
we dan op turf zouden bouwen. We
besloten daarom een brede, lage fun
dering te storten net als onder het
huis. We hadden nu genoeg geld voor
cement en in het vroege voorjaar
hadden we een span paarden gekocht.
Bovendien kochten we voor een beetje
geld een mooi partijtje planken en
spijkers konden we bij de paar pond
tegelijk kopen. En wat is er beter
dan bouwen? Wat een verschil. Ik ge
loof dat er niet iets beters in de we
reld is dan bouwen. In het begin was
het leren, grind en zand rijden en
werken. Ik ging weg bij de kaas
fabriek en had zodoende alle tijd om
materiaal aan te slepen en nog te
maaien en te hooien. In Juni deed ik
mijn examens en gelukkig kwam ik
er zonder kleerscheuren af. Met m'n
High schooldiploma in de zak moest
ik echter een besluit nemen wat ik
verder ging doen. Ik had graag op e
farm gebleven. Boeren is een goed
bestaan en ik kon geen betere part
ner krijgen dan vader. Ik wil niet
uit de school klappen, maar weet je,
je kan jaren langs elkaar leven zon
der dat de een ziet wat de ander
waard is. En. vooral nu, achteraf, leer
ik pas z'n werk en h. 'iding waarde
ren. Ik heb deze brieven geschreven,
maar krijg niet een verkeerde indruk.
Wat ik schrijf is alleen maar een
reflex van het werken en ploeteren
van vader en moeder. Die „ouwe"
(laat hij 't niet horen) heeft hier in
zijn eentje wat werk verzet en dat
niet alleen. Van een modderpoel heeft
hij. een fijn boerderijtje gemaakt en
wat voor plannen ik ook had, hij
was altijd bereid om erover te pra
ten en wat belangrijker is, als hij 't
ermee eens was dan kwam het voor
elkaar. Als we het cement stonden te
mixen in de hete Meizon werd het
me soms groen voor mijn ogen en
keek ik eens naar vader. Ik stond
half naakt met een zakdoek op m'n
hoofd te zweten. Vader, met zijn
dikke ondergoed en vest, veegde al
leen maar zo nu en dan z'n voorhoofd
af,, spoog een flinke straal tabakssap
voor mijn voeten en voegde eraan toe
dat dat goed voor het cement was.
Geen twijfel in z'n werk, geen ge
zucht. Hij was net een cementmölen.
Het was altijd vooruit, alleen maar
vooruit kijken. Geen twijfel. We
stortten de fundering en gingen het
bos in voor palen. Ongeveer twee
kilometer bij ons vandaan hakten we
de bomen uit 't bos. We hakten de
stammen samen. Vader hakte vervol
gens de takken af en ik trok ze met
de paarden het bos uit, de heuvel af
tot waar we ze op de wagen konden
laden. Het was een zwaar maar heer
lijk werk. Na het melken gingen we
het bos in, vroeg, als de nevel nog
over de velden hing of met zijn wol
lige flarden de vallei vulde, waarbo
ven, als een wereld apart, de bergen
uitstaken. Het bos was heerlijk fris
en een paradijs om in te werken tot
dat de zon, tegen een uur of twee,
boven ons stond. Maar we brachten
onze 180 palen beneden waar we ze
op bepaalde lengten afzaagden en dan
op de wagen naar huis brachten. De
weg naar huis was niet zo slecht. De
-moeilijkheden kwamen echter aan de
voet van een heuvel, .ongeveer een
twintig tot dertig meter hoog en nogal
stijl aflopend. Op de top van de
heuvel bonden wij een paal door de
spaken van het achterwiel aan de
kar vast. Dit remde een beetje en
maakte het voor de paarden wat
makkelijker. Het kostte ons bijna
een week voordat we alle palen thuis
op het erf hadden en nu begonnen
we pas met echt hakken. Alle palen
moesten rechthoekig gehakt worden.
We kochten een speciale bijl, waar
mee je de zijden van de stammen af-
De Amerikaanse senatoren Jenner
(Republikein) en McCarran (Demo
craat) zijn naar Canada vertrokken om
Igor Goezenko, de vroegere Russische
codeerklerk te Ottawa, die de Canade
se autoriteiten in 1945 op de hoogte
heeft gebracht met een Russische spi-
onnage-organisatie, te ondervragen.
Plaats en tijd van de ondervraging
van Goezenko zijn geheim.
Volgens Zaterdag te Teheran ontvan
gen berichten zijn vijftig inwoners van
het Perzische dorp Sitsj bij de Russi
sche grens en de Kaspische zee omge
komen. doordat het dorp door een la
wine werd verwoest. Een groot aantal
personen zou zijn gewond.
hakt net als in een houtzaagmolen,
alleen een beetje langzamer. De palen
moesten van boven net zo breed zijn
Ook Londen staat in het teken
van de uilverkoop. Het plotseling
ingevallen winterse tveer doet
vooral een run ontstaan op de
bont zaken. Extra voordelige aan
biedingen in bontmantels werden
zodanig door kooplustige dames
bestormd, dat er ware gevechten
om één en hetzelfde koopje wor
den geleverd.
als van onderen en vlak aan de zijden
om een nette wand ertegen aan te
kunnen timmeren.
Tegen die tijd w. het zomer en
zus (Maps) had al zo dikwijls ge
vraagd of vader en moeder eens over
kwamen om hun nieuwe woonplaats
te zien. En natuurlijk wilden „Opa en
Oma" de Jong graag eens hun klein
kinderen zien. Ik heb misschien ver
geten te zeggen dat er een nieuwe
Canadees in onze familie geboren is.
Robbie Dekker. Het behoefde daarom
maar betrekkelijk weinig overtui
gingskracht om vader en, moeder te
bewegen naar Zus en Gert te gaan.
Al het materiaal lag op het erf, het
hooi was grotendeels thuis en ze had
den een verzetje wel verdiend.
Artje was diezelfde tijd naar een
kinderzomerkamp gegaan in de ber
gen aan Shuswap Lake. Ik had zo
doende het rijk alleen. Wat een le
ventje. Ik hakte de palen voor de stal
en het melkhok, ik molk de koeien
voerde de kippen en varkens en ver
wenste het leven van een kluizenaar
die zijn eigen potje moet koken. Ik
at tien dagen eieren en meelpap,
meelpap en eieren, totdat eindelijk
Artje me uit mijn lijden verloste.
Jammer genoeg konden we het laat
ste hooi niet meer binnenhalen voor
dat vader en moeder thuis kwamen,
's Avonds begon het t- regenen en de
volgende dag kwamen ze thuis. Ze
waren wat moe van de reis maar het
hout voor de stal was klaar -ui
's Maandags begonnen we aan het
bouwen.
De zomer bereikte z'n hoogtepunt
en het was alleen maar werken ge
blazen. Andere dingen schenen voor
een poosje hun belangrijkheid te ver
liezen. Alles, uitgezonderd één zaak.
We waren nu al drie jaar in Canada
en er was nog geen enkel teken dat
Bets en Franz en de kinderen pauw
zouden komen. De tijd gaat hard en
hoe ouder een mens wordt, des te
meer gaan kinderen voor de ouders
betekenen. We zullen pas blij zijn als
de hele familie hier is.
In de V.S. zijn op Nieuwjaarsdag
minstens 124 personen om het leven ge
komen, waarvan 94 bij verkeersonge
vallen. Het dodencijfer over de Kerst
dagen was 523. De hoofdredactrice
van een dagblad te Williamsburg
(Pennsylvania), die zojuist in een
hoofdartikel de weggebruikers op het
hart had gedrukt in het nieuwe jaar
voorzichtiger te rijden, verloor bij een
verkeersongeluk beide benen. In
Mexico werden in de nacht van oud
op nieuw zes personen vermoord.
Meer dan een half millioen Japanners
hebben Zaterdag traditiegetrouw hun
trouw betuigd aan de keizer. In het
gedrang voor het paleis kwamen ze
ventien personen om het leven en
werden zestig gewond. Zeven hoofd
redacteuren van Amerikaanse studen
tenbladen, die thans een bezoek aan
de Sovjet-Unie brengen, hebben Za
terdagavond deelgenomen aan een
gecostumeerd bal, dat voor 2500 jon
gelui in het Kremlin werd gegeven.
Vincent Impellitteri, de aftredende
burgemeester van New-York, is thans
beëdigd als lid van het stedelijk ge
rechtshof. Als rechter krijgt Impellit
teri een jaarsalaris van 19.500 dollar.
De Amerikaanse atoomduikboot „Nau
tilus", welke binnenkort officieel te
water zal worden gelaten, heeft reeds
twee proefvaarten gemaakt. De motor
gebruikt geen zuurstof, zodat de duik
boot geruime tijd onder water kan blij
ven.
5. Pim, Pam er\ Pom hadden even
naar de twee gevangenen staan kijken,
maar waren toen weer verder gegaan-
Ze besloten te gaan vliegeren, de wind
was er net goed voor en ze wilden
deze gelegenheid niet voorbij laten
gaan. want ze hadden juist een nieuwe
staart gemaakt, die nog geprobeerd
moest worden. Gelukkig stond de vlie
ger al gauw in de lucht; alleen als er
een rukwind kwam, duikelde hij om
cn om, maar Pim, Pam en Pom slaag
den er toch in om hem in de lucht te
houden. ,.Als-ie hoger stijgt, houdt dat
malle gedraai wel op", voorspelde Pim.
hoewel zijn broertjes er voor waren de
vlieger eerst van een zwaardere staart
te voorzien. Ze deden het echter niet
en dat had allerlei gevolgen, zoals jul
lie later zult zien. Maar laten we niet
op ons verhaal vooruitlopenl.de
vlieger kwam op zeker ogenblik weer
eens naar beneden geduikeld, juist bo
ven de tuin van professor Splitser. Als
Pim het ding niet met een ruk weer
omhoog gekregen had, zou de vlieger
zeker boven op de professor gevallen
zijn. Deze zat in zijn tuin zwaar te
piekeren. „Ik voel, dat er iets boven
mij.i hoofd hangt", mompelde hij,
„Maar ik kan er niet achter komen,
wat het is
(Van onze speciale verslaggever)
JA zijn openingsrede van de Zondagmiddag in Paviljoen „Kinheim
te Alkmaar gehouden algemene vergadering van de Bond van Zang
koren in Noord-Holland heeft de voorzitter, de heer P. J. Mink uit
Warmenhuizen allereerst een terugblik geworpen op het afgelopen
jaar. Hij constateerde daarbij, dat het aantal van de bij de Bond
aangesloten verenigingen reden geeft tot tevredenheid en dat het in
Medemblik gehouden concours naar wens was verlopen. Twintig jaar
geleden was het ledental, waaronder zich diverse grote verenigingen
bevonden, inderdaad aanzienlijker doch de oprichting van een R.K.
Bond veroorzaakte een teruggang. Ook verenigingen, die in aanzien
stegen, vonden daarin aanleiding de Bond te verlaten, hetgeen niet
aan de leden doch aan de directeur heeft gelegen. Misschien is er
een mogelijkheid de concoursen aantrekkelijker te maken. De zang
zit momenteel wat in de put, de heren houden zich te veel afzijdig
en de dames kunnen niet alles goed maken. Er is een dringende be
hoefte aan dirigenten. Spreker hoopte, dat jonge bekwame dirigenten
zich meer gaan ontwikkelen.
Nu de regering zich ook met de zang
kunst gaat bemoeien en subsidie wil
verlenen, wordt de toestand wat gun
stiger. Wanneer ook de Bond de mid
delen zou verkrijgen voor de opleiding
van dirigenten en de verbetering van
de concoursen, gaat het er beter uit
zien.
Uit het jaarvefslag van de secreta
ris, de heer K. Burger (Andijk) noteer
den wij, dat voor het op 21 Juni jl. ge
houden concours 450 verenigingen wa
ren aangeschreven, doch slechts 14
daarvan namen deel. Niettemin slaag
de het zangersfeest voortreffelijk en
kwam „Andijks Gemengd Koor" defi
nitief in het bezit van de wisselbek-r.
Vervolgens werd de begroting voor
1954 ongewijzigd vastgesteld.
WONDEN GENEZEN SNEttER MET
(Advertentie, Ing. Med.)
reeds eerder de wens had te kennen
gegeven plaats te willen maken voor
een jongere, nog lang de Bond zou
blijven leiden. -
Dé voorzitter dankte voor de hem
gébrachte hulde en riep de oprichtings
vergadering in herinnering, die in Ja
nuari 1929 gehouden werd in het se
dertdien verdwenen café „De Locomo
tief" aan de Stationsweg te Alkmaar.
In de vergaderingen heeft steeds een
aangename toon geklonken.
In de vacatures ontstaan dobr het
aftreden en zich niet meer herkiesbaar
stellen van de heren F. Appel en K.
Burger werden benoemd de heren J.
Boeijer te Andijk en A. Krabman te
Nieuwe Niedorp.
Het speet de voorzitter afscheid te
moeten nemen van de heer F. Appel,
die 3 jaar deel van het hoofdbestuur
heeft uitgemaakt, doch door drukke
ambtsbezigheden niet langer zitting
kon blijven nemen.
Met de heer K. Burger, die op me
disch advies zijn zetel beschikbaar
stelde, had spreker een kwart eeuw
lang op de meest aangename wijze
samengewerkt en was eën hechte per
soonlijke vriendschap ontstaan.
Als nieuw lid van de commissie tot
nazien van de rekening over 1954 werd
aangewezen „Nieuw Leven" te Hem,
met als plaatsvervanger de vereniging
„Hoogkarspel".
Als plaats, waar de volgende alge
mene vergadering zal plaatsvinden,
werd wederom Alkmaar aangewezen,
J-JET concours 1954 zal nog nader moe
ten worden uitgewerkt, daar geen
van de vertegenwoordigende vereni
gingen machtiging bezit dit te organi
seren. Alkmaar schijnt in 1954 wel te
DOORs
27)
„Ik ben ook blij dat je niet verkouden
gaat worden, Janice. Nou, dan neem
ik- maar afscheid", haar aardige ge
zichtje bloosde nog steeds. „Ik moet op"
schieten. Ik ga vanavond met mijn
vriend uit en hij wordt razend als ik
hem laat wachten".
„Hij is zeker dol op je?" Het zou fijn
zijn, dacht Janice, om een afspraak te
hebben met iemand met wie je daartoe
he-t recht had. Het zou leuk zijn, om
dat aan iemand anders te kunnen ver
tellen op diezelfde trotse, verheugde
toon van Betty-Jane.
„Dat is hij ook." Betty-Jane lachte,
„Hij is stapelgek op me, geloof ik. Hij
dringt er maar steeds op aan dat we
zullen trouwen. Maar ik zeg tegen
hem, dat we ons verstand moeten ge
bruiken. Ik zeg tegen hem, dat we
eerst geld op de Bank moeten hebben.
En ik wil ook eerst minstens een jaar
werken".
„Dat is verstandig, vind ik", oor
deelde Janice. Waarom maakte deze
confidentie van Betty-Jany haar nu
weer zo veel ongeiakkiger? Was ze
jaloers? Of wist ze dat het niet ver
standig was om nog langer met Eric
door te gaan?
„Dat zeg ik ook tegen Bill". Betty-
Jane bekeek haar lippenstift nog eens,
glimlachte tegen haar spiegelbeeld en
sloot haar tasje met een klik.
„Maar dezer dagen heb ik me een
beetje laten vermurven", bekende ze.
„Ik heb hem gezegd, dat we misschien
in Juni de fatale stap al zouden kun-
nen wagen, als hij het tenminste goed
vindt, dat ik nog wat doorga met mijn
werk en hij zelf genoeg kan over
sparen. Ik vind Juni een heerlijke
maand om te trouwen, jij niet?"
„Ja, heerlijk", gaf Janice toe. Maar
het viel haar moeilijk de haar eigen
warme klank in haar stem te leggen.
Ze was jaloers op Betty-Jane. Een
bruiloft in Juni of wanneer dan ook,
mits met Eric! Met Eric, die al met een
ander was getrouwd. Janice zei dat
niet dikwijls, zelfs niet tegen zichzelf.
Het was iets dat ze niet graag onder
woorden bracht. Maar ze wist dat ze
het nu moest zeggen en.... moest
blijven zeggen.
„Ik vind dat jouw Bill gelijk heeft",
zei ze hardop. „Wacht niet te lang,
Betty-Jane. En blijf niet langer door
werken, nadat je getrouwd bene, dan
strikt noodzakelijk is". Ze had in een
opwelling gesproken. Maar ze mocht
de kleine assistente graag. Ze zou haar
niet graag ongelukkig zien, zo onge
lukkig als Janice nu zelf was.
„Dank je wel, Janice!" Betty-Jane
scheen blij verrast door de hartelijk
heid van het andere meisje, „je zult
wel gelijk hebben. Alleen is het, ge
loof ik, nog niet zo verkeerd om je
vriend wat in onzekerheid te laten",
lachte ze nu vrolijk en vertrouwelijk.
„Ik zou het leuk vinden als je Bill
eens leerde kennen. Hij is natuurlijk
niet zo knap als die aardige vriend van
jou, die hier laatst was, je weet wel,
degene die er uitziet als een mengsel
van Cary Grant en Van Johnson, maar
Bill is solide en als meisje weet je
precies waar je met hem aan toe bent.
Ik zal niet beweren dat ik even dol
ben op hem als hij op mij, maar mijn
tante Mame (dat is de tante bij wie ik
inwoon, zie je), zegt dat dat eigenlijk
beter is. Ze zegt dat gewoonlijk in het
huwelijk de ene partij meer geeft dan
de andere. En ze zegt dat het gemak
kelijker is wanneer dat de vrouw is
dan de man. Dat is, wat je noemt,
gezond verstand".
Daarop nam ze voor de tweede keer
afscheid met een kreetje van teleur
stelling, waarmee ze demonstreerde
dat ze niet van plan was geweest om
zoveel te vertellen of zo lang te treu
zelen en ging haastig weg.
Janice stond naar zichzelf te kijken
voor dezelfde spiegel als waarin Betty-
Jane's verlangend gezichtje was weer
kaatst. Ze dacht: „Dus dat is het. Dat
is de 'reden waarom moeder en Albie
en juffrouw Willows al die dingen
hebben gezegd de laatste tijd en op die
onderzoekende manier naar me hebben
gekeken".
Men las in haar gezicht dat ze onge
lukkig was. Geluk had haar niet ver
anderd althans niet in haar eigen
ogen maar Janice kon het tegenover
gestelde zo duidelijk waarnemen, alsof
het er met een penseel op was geschil
derd. Ze had dohkere schaduwen onder
haar ogen en die grijze ogen keken niet
langer onbevangen. Haar mondhoeken
hadden de neiging omlaae te wijzen,
zodat het haar moeite kostte te glim
lachen. Haar huid scheen haar glans te
hebben verloren. Zo kon het niet lan
ger, vond Janice. Ze kon niet langer
leven met die diepe ellende binnen in
zich. Dan prefereerde ze de volslagen
leegte. Het einde zou beter zijn dan
deze twijfel en verwarring. Daartegen
kan je met open vizier strijden en je
er op den duur bij neerleggen. Maar
zo voortgaan als Eric en zij nu deden,
neen, dat kon en dat wilde ze niet.
„Dat is verstandige taal, meisje", sprak
ze tot zichzelf, terwijl ze zich van de
spiegel afwendde. Ze wist dat het wijs
was om je vriend wat in onzekerheid
te laten. Ze wist ook dat het niet zo
veel pijn deed als je niet zó liefhad
Janice zuchtte. Betty-Jane had haar
het gevoel gegeven, stok-oud te zijn
Wel zo oud als Betty-Jane's Tante
Mame. Je werd oud als je niet langer
vol vertrouwen en onbevreesd en vro
lijk was. Want dat waren de dingen,
waaruit de jeugd was opgebouwd.
Janice besloot haar gezond verstand
diezelfde avond nog te laten spreken
maar het toeval wilde dat dat niet lukte!
Eric kon zich niet aan zijn afspraak
onttrekken; hij stelde Janice voor haar
op te bellen als hij kans zag bijtijds te
verdwijnen, om elkaar dan misschien
nog een uurtje ergens te ontmoeten.
Maar Janice vond het beter om dat
maar niet te proberen. En zo was het
wel zo goed, want toen ze het grote ge
bouw verliet, stond Ben Archer bij de
uitgang op haar te wachten. Ze was blij
Ben te zien. Het feit van hem te zien en
bij hem te zijn, zou misschien de twijfel
d'e in haar knaagde, wat stillen. Ben
was het symbool van alles wat onge
compliceerd en eenvoudig was. Hij be
hoorde tot het verleden, niet tot het
heden of de toekomst.
En hij bracht goed nieuws, of had ten
minste hoop dat het goed nieuws zou
worden. Hij was niet naar de wachtka
mer boven gegaan omdat hij vreesde
dat mevrouw Mc Rae er misschien nog
zou zijn. Hij wilde die arme vrouw
niet verblijden met een dode mus
Maar hij geloofde dat de verblijfplaats
van haar man en dochtertje eindelijk
was ontdekt
„Dank zij Ed", voegde Ben er be
scheiden aan toe.
„O, dat is heerlijk!" Janice vond het
zo heerlijk dat haar eigen moeilijk
heden een ogenblik op de achtergrond
geraakten. (Wordt vervólgd.)
willen meedoen aan de culturele be
weging van de laatste jaren.
De voorzitter wilde proberen zich
met een Koor of het gemeentebestuur
in verbinding té stellen, want Alk-
maar beschikt over een goede zaal en
heeft in de Muziektuin een uitsteken
de outillage.
Besloten werd dat het concours te
Alkmaar zal worden gehouden.
Op voorstel van Zanglust (Medem
blik) werd vervolgens besloten om
contact te zoeken met een andere
provinciale zangersbond, ten einde tot
samenwerking en indien mogelijk tot
samensmelting te komen. Hierbij wordt
gedacht aan een Zuidhollandse of
Friese organisatie.
Het voorstel van „Thalia" (Hoog
karspel), „Zanglust" (Hauwert) en
„Zang en Vriendschap* (Venhuizen)
om de verplichte op een concours uit
te voeren nummers minstens 3 a 4
maanden te voren bekend te maken,
ondervond eveneens algehele instem
ming.
De door het hoofdbestuur voorge
stelde aansluiting bij de Federatie van
Zangersbonden in Nederland kon de
instemming der vergadering verwer
ven.
Tot leden van de jury 1954 werden
uit de groslijst gekozen de heren Corn.
Jonker, Nico Hoogerwerf en Gerard
H. Boedijn.
Bij de rondvraag stelde Medemblik
voor, de heer K. Burger, de afgetreden
secretaris, tot erelid te benoemen,
welk voorstel een daverend applaus
verwierf en door het hoofdbestuur
werd overgenomen.
Er ontspon zich nog een interessante
discussie tussen de heer Regoor (Nieu
we Niedorp) en de heer Jac. Bonset,
welke laatste het kunnen lezen van
muziek door zangers in het geheel
niet noodzakelijk achtte, omdat velen
na het voorspelen van de muziek,
deze reeds in het hoofd hebben.
Na nog enige opmerkingen te heb
ben beantwoord, deelde de voorzitter
mede, dat hij in 1954 nog in functie
zal blijven, doch daarna de tijd ge
komen acht zijn plaats voor een jon
gere kracht in te ruimen, waarna de
vergadering met woorden van dank
werd gesloten.
DINSDAG 5 JANUARI
HILVERSUM I, 402 m.: 7-00 VPRO,
7.50 VPRO, 8.00—24.00 AVRO. 7.00
Nieuws. 7.10 Gram. 7.50 Dagopening. 8.00
Nieuws. 8.15 Gram. 9.00 Morgenwijding.
9.15 Orgelconcert. 9.25 Waterstanden. 9-30
Voor de huisvrouw. 9.35 Gram. 10.50 Voor
ae kleuters. 11.00 Voor de zieken. 11.30
Sopraan en piano. 12-00 Musette-Orkest.
12.30 Land- en Tuinbouwmededelingen.
12.33 Voor het platteland. 12.40 Ham
mondorgelspel. 13.00 Nieuws. 13.15 Me-
delingen en gram. 13.30 Lichte muziek.
14 00 Amerikaanse muziek-kaleidoscoop.
14.30 Dansorkest en sol. 15.00 Gram. 15.15
Voor de vrouw. 15.45 Gram. 16.30 Voor
de jeugd. 17.30 Surinaamse muziek. 17.45
Reportage of gram. 18.00 Nieuws. 1815
Pianospel. 18.30 Mil. causerie. 18.40 Gram.
18.55 „Paris vous narle". 19.00 Voor de
kleuters. 19-05 Militair Orkest. 19:30 Ka
mermuziek. 20.00 Nieuws. 20.05 Gevar.
programma. 21.35 Lichte muziek. 21.55
Mededelingen. 22.00 Lichte muziek. 22 05
Tirooise muziek. 22.45 „De woelige we
reld", causerie. 23.00 Nieuws. 23.15 New
York calling. 23.20—24.00 Gram.
HILVERSUM II, 298 m-: 7,00—24.00
KRO. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15
Gym. 7.30 Gram. 7.45 Morgengebed en
Liturgische kalender. 8.00 Nieuws en
weerbericht. 815 Gram. 9.00 Voor de
huisvrouw. 9.40 „Lichtbaken". 10.00 Voor
de kleuters. 10.15 Gram. 11.10 Voor de
vrouw. 11.30 Radio Philharmonisch Or
kest. 11.50 „Als de Ziele luistert". 12.00
Angelus. 12.03 Metropole-Orkest.12.30
Land- en Tuinbouwmededelingen. 12.33
Gram. 12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nieuws
Katholiek nieuws. 13-20 Lunchconcert.
14.00 Gevar. programma. 14.50 Kamer-
°*!k®st en sodste. 15.30 „Ben je zestig?".
16.00 Voor de zieken. 16.30 Ziekenlof.
17.00 Voor de jeugd. 17.45 Regeringsuit
zending: Rijksdelen overzee. Nieuwjaars-
causerie v. d. vertegenwoordiger v. d.
Ned. Antillen. Mr. C. Debrot. 18.00 Piano-
duo. 18.15 Gram. 18.20 Sportpraatje. 18.30
Voor de jeugd. 18.52 Actualiteiten. 19.00
Nieuws. 19.10 Gram. ,19,15 Uit het Boek
der Boeken. 19.30 Gram. 20-25 De gewone
man. 20.30 Radio Philharmonisch Orkest
en solist. In de pauze: Ken 'n haan een
ei liggen? 21.50 „Ouders en kinderen",
causerie. 22.05 Blaaskwintet. 22.35 Gram.
22.4,3 Avondgebed en Liturgische kalender.
-3.00 Nieuws. 23.15—24.00 Gram.muziek.
Televisie-programma. VPRO. 19.30—
23.30: „Gijsbrght van Aemstel", treur
spel van Vondel.
*t Loert overal. De weldadige warm
te van de pijnstillende Thermogène
verdrijft de snerpende Diin.
(Advertentie, Ing. Med.)