Bouwen is heerlijke bezigheid A In kort bestek Deze zomer wordt concours in Alkmaar gehouden In het voorjaar breidden wij ons bedrijfje uit ssistente Vader is geweldig Vijf mensen gingen naar Canada Goezenko wordt verhoord Het kalme Londen vocht om „bont" r pim, Pam Pom en de graafmachine Noordhollandse zangkoren vergaderden Contacten met andere zangersbonden De heer P. J. Mink kwart eeuw voorzitter DE heer F. Appel (Hoogkarspel) me moreerde, dat de heer Mink 25 jaar onafgebroken het voorzitterschap heeft vervuld op een zakelijke, rustige, be trouwbare en vakkundige wijze. In zijn kwaliteit van vice-voorzitter bracht hij de jubilaris hiervoor hartelijk dank en bood hem namens de Bond een fraai bloemstuk aan, waarbij hij de wens uitsprak, dat de hee Mink, die DOKTERS ADELAIDE HUMPHRIES Radioprogramma SPIERPIJN, SPIT... MAANDAG i JANUARI 1054 HET was in hetzelfde voorjaar dal Gert in de rechtszaak betrokken was, dat ik op de kaasfabriek werkte en zoals ik al schreef, ik genoot van de komende lente. Vader leverde kaasmelk omdat onze stal niet aan de eisen voldeed om onze melk als consumptiemelk te verkopen. W e moesten een nieuwe stal hebben, een melkhok met koelbak enz. Daarbij was het huis te klein en had moeder geen enkel huishoudelijk gerief, geen stromend water, geen electrisch licht e.d. Om te beginnen hadden we natuurlijk geen cent. We raakten pas uit onze schulden en onze inkomsten waren maar klein, terwijl het werk op het land toenam. We hadden paarden nodig en prikkeldraad en een kruiwagen, een maaimachine en nog zovele andere dingen. Het gras begon te groeien en met de lente bleek de werklust weer te komen. QNS INKOMEN moest vermeerderd worden.. De kaasfabriek betaalde geen hoog loon, maar ik wilde niet van huis om meer te verdienen om dat er thuis nog zoveel te doen was, dat vader niet alleen kon doen en bovendien moest ik in Juni mijn exa mens doen. Nu zullen sommigen de neus een beetje optrekken, maar ik had en heb nog steeds de kinder lijke wens „iets te worden" en met werken alleen geloof ik niet dat ik er kom. In ieder geval ik bleef thuis en we besloten een stal te bouwen, een nieuwe stal voor acht koeien r.iet een flinke voor- en achtergang en - n niet te grote zolder. Ons land is nogal Zacht en we waren bang dat, als we de stal te groot maakten, zij zou ver zakken. Bovendien konden we de fundering niet te diep maken omdat we dan op turf zouden bouwen. We besloten daarom een brede, lage fun dering te storten net als onder het huis. We hadden nu genoeg geld voor cement en in het vroege voorjaar hadden we een span paarden gekocht. Bovendien kochten we voor een beetje geld een mooi partijtje planken en spijkers konden we bij de paar pond tegelijk kopen. En wat is er beter dan bouwen? Wat een verschil. Ik ge loof dat er niet iets beters in de we reld is dan bouwen. In het begin was het leren, grind en zand rijden en werken. Ik ging weg bij de kaas fabriek en had zodoende alle tijd om materiaal aan te slepen en nog te maaien en te hooien. In Juni deed ik mijn examens en gelukkig kwam ik er zonder kleerscheuren af. Met m'n High schooldiploma in de zak moest ik echter een besluit nemen wat ik verder ging doen. Ik had graag op e farm gebleven. Boeren is een goed bestaan en ik kon geen betere part ner krijgen dan vader. Ik wil niet uit de school klappen, maar weet je, je kan jaren langs elkaar leven zon der dat de een ziet wat de ander waard is. En. vooral nu, achteraf, leer ik pas z'n werk en h. 'iding waarde ren. Ik heb deze brieven geschreven, maar krijg niet een verkeerde indruk. Wat ik schrijf is alleen maar een reflex van het werken en ploeteren van vader en moeder. Die „ouwe" (laat hij 't niet horen) heeft hier in zijn eentje wat werk verzet en dat niet alleen. Van een modderpoel heeft hij. een fijn boerderijtje gemaakt en wat voor plannen ik ook had, hij was altijd bereid om erover te pra ten en wat belangrijker is, als hij 't ermee eens was dan kwam het voor elkaar. Als we het cement stonden te mixen in de hete Meizon werd het me soms groen voor mijn ogen en keek ik eens naar vader. Ik stond half naakt met een zakdoek op m'n hoofd te zweten. Vader, met zijn dikke ondergoed en vest, veegde al leen maar zo nu en dan z'n voorhoofd af,, spoog een flinke straal tabakssap voor mijn voeten en voegde eraan toe dat dat goed voor het cement was. Geen twijfel in z'n werk, geen ge zucht. Hij was net een cementmölen. Het was altijd vooruit, alleen maar vooruit kijken. Geen twijfel. We stortten de fundering en gingen het bos in voor palen. Ongeveer twee kilometer bij ons vandaan hakten we de bomen uit 't bos. We hakten de stammen samen. Vader hakte vervol gens de takken af en ik trok ze met de paarden het bos uit, de heuvel af tot waar we ze op de wagen konden laden. Het was een zwaar maar heer lijk werk. Na het melken gingen we het bos in, vroeg, als de nevel nog over de velden hing of met zijn wol lige flarden de vallei vulde, waarbo ven, als een wereld apart, de bergen uitstaken. Het bos was heerlijk fris en een paradijs om in te werken tot dat de zon, tegen een uur of twee, boven ons stond. Maar we brachten onze 180 palen beneden waar we ze op bepaalde lengten afzaagden en dan op de wagen naar huis brachten. De weg naar huis was niet zo slecht. De -moeilijkheden kwamen echter aan de voet van een heuvel, .ongeveer een twintig tot dertig meter hoog en nogal stijl aflopend. Op de top van de heuvel bonden wij een paal door de spaken van het achterwiel aan de kar vast. Dit remde een beetje en maakte het voor de paarden wat makkelijker. Het kostte ons bijna een week voordat we alle palen thuis op het erf hadden en nu begonnen we pas met echt hakken. Alle palen moesten rechthoekig gehakt worden. We kochten een speciale bijl, waar mee je de zijden van de stammen af- De Amerikaanse senatoren Jenner (Republikein) en McCarran (Demo craat) zijn naar Canada vertrokken om Igor Goezenko, de vroegere Russische codeerklerk te Ottawa, die de Canade se autoriteiten in 1945 op de hoogte heeft gebracht met een Russische spi- onnage-organisatie, te ondervragen. Plaats en tijd van de ondervraging van Goezenko zijn geheim. Volgens Zaterdag te Teheran ontvan gen berichten zijn vijftig inwoners van het Perzische dorp Sitsj bij de Russi sche grens en de Kaspische zee omge komen. doordat het dorp door een la wine werd verwoest. Een groot aantal personen zou zijn gewond. hakt net als in een houtzaagmolen, alleen een beetje langzamer. De palen moesten van boven net zo breed zijn Ook Londen staat in het teken van de uilverkoop. Het plotseling ingevallen winterse tveer doet vooral een run ontstaan op de bont zaken. Extra voordelige aan biedingen in bontmantels werden zodanig door kooplustige dames bestormd, dat er ware gevechten om één en hetzelfde koopje wor den geleverd. als van onderen en vlak aan de zijden om een nette wand ertegen aan te kunnen timmeren. Tegen die tijd w. het zomer en zus (Maps) had al zo dikwijls ge vraagd of vader en moeder eens over kwamen om hun nieuwe woonplaats te zien. En natuurlijk wilden „Opa en Oma" de Jong graag eens hun klein kinderen zien. Ik heb misschien ver geten te zeggen dat er een nieuwe Canadees in onze familie geboren is. Robbie Dekker. Het behoefde daarom maar betrekkelijk weinig overtui gingskracht om vader en, moeder te bewegen naar Zus en Gert te gaan. Al het materiaal lag op het erf, het hooi was grotendeels thuis en ze had den een verzetje wel verdiend. Artje was diezelfde tijd naar een kinderzomerkamp gegaan in de ber gen aan Shuswap Lake. Ik had zo doende het rijk alleen. Wat een le ventje. Ik hakte de palen voor de stal en het melkhok, ik molk de koeien voerde de kippen en varkens en ver wenste het leven van een kluizenaar die zijn eigen potje moet koken. Ik at tien dagen eieren en meelpap, meelpap en eieren, totdat eindelijk Artje me uit mijn lijden verloste. Jammer genoeg konden we het laat ste hooi niet meer binnenhalen voor dat vader en moeder thuis kwamen, 's Avonds begon het t- regenen en de volgende dag kwamen ze thuis. Ze waren wat moe van de reis maar het hout voor de stal was klaar -ui 's Maandags begonnen we aan het bouwen. De zomer bereikte z'n hoogtepunt en het was alleen maar werken ge blazen. Andere dingen schenen voor een poosje hun belangrijkheid te ver liezen. Alles, uitgezonderd één zaak. We waren nu al drie jaar in Canada en er was nog geen enkel teken dat Bets en Franz en de kinderen pauw zouden komen. De tijd gaat hard en hoe ouder een mens wordt, des te meer gaan kinderen voor de ouders betekenen. We zullen pas blij zijn als de hele familie hier is. In de V.S. zijn op Nieuwjaarsdag minstens 124 personen om het leven ge komen, waarvan 94 bij verkeersonge vallen. Het dodencijfer over de Kerst dagen was 523. De hoofdredactrice van een dagblad te Williamsburg (Pennsylvania), die zojuist in een hoofdartikel de weggebruikers op het hart had gedrukt in het nieuwe jaar voorzichtiger te rijden, verloor bij een verkeersongeluk beide benen. In Mexico werden in de nacht van oud op nieuw zes personen vermoord. Meer dan een half millioen Japanners hebben Zaterdag traditiegetrouw hun trouw betuigd aan de keizer. In het gedrang voor het paleis kwamen ze ventien personen om het leven en werden zestig gewond. Zeven hoofd redacteuren van Amerikaanse studen tenbladen, die thans een bezoek aan de Sovjet-Unie brengen, hebben Za terdagavond deelgenomen aan een gecostumeerd bal, dat voor 2500 jon gelui in het Kremlin werd gegeven. Vincent Impellitteri, de aftredende burgemeester van New-York, is thans beëdigd als lid van het stedelijk ge rechtshof. Als rechter krijgt Impellit teri een jaarsalaris van 19.500 dollar. De Amerikaanse atoomduikboot „Nau tilus", welke binnenkort officieel te water zal worden gelaten, heeft reeds twee proefvaarten gemaakt. De motor gebruikt geen zuurstof, zodat de duik boot geruime tijd onder water kan blij ven. 5. Pim, Pam er\ Pom hadden even naar de twee gevangenen staan kijken, maar waren toen weer verder gegaan- Ze besloten te gaan vliegeren, de wind was er net goed voor en ze wilden deze gelegenheid niet voorbij laten gaan. want ze hadden juist een nieuwe staart gemaakt, die nog geprobeerd moest worden. Gelukkig stond de vlie ger al gauw in de lucht; alleen als er een rukwind kwam, duikelde hij om cn om, maar Pim, Pam en Pom slaag den er toch in om hem in de lucht te houden. ,.Als-ie hoger stijgt, houdt dat malle gedraai wel op", voorspelde Pim. hoewel zijn broertjes er voor waren de vlieger eerst van een zwaardere staart te voorzien. Ze deden het echter niet en dat had allerlei gevolgen, zoals jul lie later zult zien. Maar laten we niet op ons verhaal vooruitlopenl.de vlieger kwam op zeker ogenblik weer eens naar beneden geduikeld, juist bo ven de tuin van professor Splitser. Als Pim het ding niet met een ruk weer omhoog gekregen had, zou de vlieger zeker boven op de professor gevallen zijn. Deze zat in zijn tuin zwaar te piekeren. „Ik voel, dat er iets boven mij.i hoofd hangt", mompelde hij, „Maar ik kan er niet achter komen, wat het is (Van onze speciale verslaggever) JA zijn openingsrede van de Zondagmiddag in Paviljoen „Kinheim te Alkmaar gehouden algemene vergadering van de Bond van Zang koren in Noord-Holland heeft de voorzitter, de heer P. J. Mink uit Warmenhuizen allereerst een terugblik geworpen op het afgelopen jaar. Hij constateerde daarbij, dat het aantal van de bij de Bond aangesloten verenigingen reden geeft tot tevredenheid en dat het in Medemblik gehouden concours naar wens was verlopen. Twintig jaar geleden was het ledental, waaronder zich diverse grote verenigingen bevonden, inderdaad aanzienlijker doch de oprichting van een R.K. Bond veroorzaakte een teruggang. Ook verenigingen, die in aanzien stegen, vonden daarin aanleiding de Bond te verlaten, hetgeen niet aan de leden doch aan de directeur heeft gelegen. Misschien is er een mogelijkheid de concoursen aantrekkelijker te maken. De zang zit momenteel wat in de put, de heren houden zich te veel afzijdig en de dames kunnen niet alles goed maken. Er is een dringende be hoefte aan dirigenten. Spreker hoopte, dat jonge bekwame dirigenten zich meer gaan ontwikkelen. Nu de regering zich ook met de zang kunst gaat bemoeien en subsidie wil verlenen, wordt de toestand wat gun stiger. Wanneer ook de Bond de mid delen zou verkrijgen voor de opleiding van dirigenten en de verbetering van de concoursen, gaat het er beter uit zien. Uit het jaarvefslag van de secreta ris, de heer K. Burger (Andijk) noteer den wij, dat voor het op 21 Juni jl. ge houden concours 450 verenigingen wa ren aangeschreven, doch slechts 14 daarvan namen deel. Niettemin slaag de het zangersfeest voortreffelijk en kwam „Andijks Gemengd Koor" defi nitief in het bezit van de wisselbek-r. Vervolgens werd de begroting voor 1954 ongewijzigd vastgesteld. WONDEN GENEZEN SNEttER MET (Advertentie, Ing. Med.) reeds eerder de wens had te kennen gegeven plaats te willen maken voor een jongere, nog lang de Bond zou blijven leiden. - Dé voorzitter dankte voor de hem gébrachte hulde en riep de oprichtings vergadering in herinnering, die in Ja nuari 1929 gehouden werd in het se dertdien verdwenen café „De Locomo tief" aan de Stationsweg te Alkmaar. In de vergaderingen heeft steeds een aangename toon geklonken. In de vacatures ontstaan dobr het aftreden en zich niet meer herkiesbaar stellen van de heren F. Appel en K. Burger werden benoemd de heren J. Boeijer te Andijk en A. Krabman te Nieuwe Niedorp. Het speet de voorzitter afscheid te moeten nemen van de heer F. Appel, die 3 jaar deel van het hoofdbestuur heeft uitgemaakt, doch door drukke ambtsbezigheden niet langer zitting kon blijven nemen. Met de heer K. Burger, die op me disch advies zijn zetel beschikbaar stelde, had spreker een kwart eeuw lang op de meest aangename wijze samengewerkt en was eën hechte per soonlijke vriendschap ontstaan. Als nieuw lid van de commissie tot nazien van de rekening over 1954 werd aangewezen „Nieuw Leven" te Hem, met als plaatsvervanger de vereniging „Hoogkarspel". Als plaats, waar de volgende alge mene vergadering zal plaatsvinden, werd wederom Alkmaar aangewezen, J-JET concours 1954 zal nog nader moe ten worden uitgewerkt, daar geen van de vertegenwoordigende vereni gingen machtiging bezit dit te organi seren. Alkmaar schijnt in 1954 wel te DOORs 27) „Ik ben ook blij dat je niet verkouden gaat worden, Janice. Nou, dan neem ik- maar afscheid", haar aardige ge zichtje bloosde nog steeds. „Ik moet op" schieten. Ik ga vanavond met mijn vriend uit en hij wordt razend als ik hem laat wachten". „Hij is zeker dol op je?" Het zou fijn zijn, dacht Janice, om een afspraak te hebben met iemand met wie je daartoe he-t recht had. Het zou leuk zijn, om dat aan iemand anders te kunnen ver tellen op diezelfde trotse, verheugde toon van Betty-Jane. „Dat is hij ook." Betty-Jane lachte, „Hij is stapelgek op me, geloof ik. Hij dringt er maar steeds op aan dat we zullen trouwen. Maar ik zeg tegen hem, dat we ons verstand moeten ge bruiken. Ik zeg tegen hem, dat we eerst geld op de Bank moeten hebben. En ik wil ook eerst minstens een jaar werken". „Dat is verstandig, vind ik", oor deelde Janice. Waarom maakte deze confidentie van Betty-Jany haar nu weer zo veel ongeiakkiger? Was ze jaloers? Of wist ze dat het niet ver standig was om nog langer met Eric door te gaan? „Dat zeg ik ook tegen Bill". Betty- Jane bekeek haar lippenstift nog eens, glimlachte tegen haar spiegelbeeld en sloot haar tasje met een klik. „Maar dezer dagen heb ik me een beetje laten vermurven", bekende ze. „Ik heb hem gezegd, dat we misschien in Juni de fatale stap al zouden kun- nen wagen, als hij het tenminste goed vindt, dat ik nog wat doorga met mijn werk en hij zelf genoeg kan over sparen. Ik vind Juni een heerlijke maand om te trouwen, jij niet?" „Ja, heerlijk", gaf Janice toe. Maar het viel haar moeilijk de haar eigen warme klank in haar stem te leggen. Ze was jaloers op Betty-Jane. Een bruiloft in Juni of wanneer dan ook, mits met Eric! Met Eric, die al met een ander was getrouwd. Janice zei dat niet dikwijls, zelfs niet tegen zichzelf. Het was iets dat ze niet graag onder woorden bracht. Maar ze wist dat ze het nu moest zeggen en.... moest blijven zeggen. „Ik vind dat jouw Bill gelijk heeft", zei ze hardop. „Wacht niet te lang, Betty-Jane. En blijf niet langer door werken, nadat je getrouwd bene, dan strikt noodzakelijk is". Ze had in een opwelling gesproken. Maar ze mocht de kleine assistente graag. Ze zou haar niet graag ongelukkig zien, zo onge lukkig als Janice nu zelf was. „Dank je wel, Janice!" Betty-Jane scheen blij verrast door de hartelijk heid van het andere meisje, „je zult wel gelijk hebben. Alleen is het, ge loof ik, nog niet zo verkeerd om je vriend wat in onzekerheid te laten", lachte ze nu vrolijk en vertrouwelijk. „Ik zou het leuk vinden als je Bill eens leerde kennen. Hij is natuurlijk niet zo knap als die aardige vriend van jou, die hier laatst was, je weet wel, degene die er uitziet als een mengsel van Cary Grant en Van Johnson, maar Bill is solide en als meisje weet je precies waar je met hem aan toe bent. Ik zal niet beweren dat ik even dol ben op hem als hij op mij, maar mijn tante Mame (dat is de tante bij wie ik inwoon, zie je), zegt dat dat eigenlijk beter is. Ze zegt dat gewoonlijk in het huwelijk de ene partij meer geeft dan de andere. En ze zegt dat het gemak kelijker is wanneer dat de vrouw is dan de man. Dat is, wat je noemt, gezond verstand". Daarop nam ze voor de tweede keer afscheid met een kreetje van teleur stelling, waarmee ze demonstreerde dat ze niet van plan was geweest om zoveel te vertellen of zo lang te treu zelen en ging haastig weg. Janice stond naar zichzelf te kijken voor dezelfde spiegel als waarin Betty- Jane's verlangend gezichtje was weer kaatst. Ze dacht: „Dus dat is het. Dat is de 'reden waarom moeder en Albie en juffrouw Willows al die dingen hebben gezegd de laatste tijd en op die onderzoekende manier naar me hebben gekeken". Men las in haar gezicht dat ze onge lukkig was. Geluk had haar niet ver anderd althans niet in haar eigen ogen maar Janice kon het tegenover gestelde zo duidelijk waarnemen, alsof het er met een penseel op was geschil derd. Ze had dohkere schaduwen onder haar ogen en die grijze ogen keken niet langer onbevangen. Haar mondhoeken hadden de neiging omlaae te wijzen, zodat het haar moeite kostte te glim lachen. Haar huid scheen haar glans te hebben verloren. Zo kon het niet lan ger, vond Janice. Ze kon niet langer leven met die diepe ellende binnen in zich. Dan prefereerde ze de volslagen leegte. Het einde zou beter zijn dan deze twijfel en verwarring. Daartegen kan je met open vizier strijden en je er op den duur bij neerleggen. Maar zo voortgaan als Eric en zij nu deden, neen, dat kon en dat wilde ze niet. „Dat is verstandige taal, meisje", sprak ze tot zichzelf, terwijl ze zich van de spiegel afwendde. Ze wist dat het wijs was om je vriend wat in onzekerheid te laten. Ze wist ook dat het niet zo veel pijn deed als je niet zó liefhad Janice zuchtte. Betty-Jane had haar het gevoel gegeven, stok-oud te zijn Wel zo oud als Betty-Jane's Tante Mame. Je werd oud als je niet langer vol vertrouwen en onbevreesd en vro lijk was. Want dat waren de dingen, waaruit de jeugd was opgebouwd. Janice besloot haar gezond verstand diezelfde avond nog te laten spreken maar het toeval wilde dat dat niet lukte! Eric kon zich niet aan zijn afspraak onttrekken; hij stelde Janice voor haar op te bellen als hij kans zag bijtijds te verdwijnen, om elkaar dan misschien nog een uurtje ergens te ontmoeten. Maar Janice vond het beter om dat maar niet te proberen. En zo was het wel zo goed, want toen ze het grote ge bouw verliet, stond Ben Archer bij de uitgang op haar te wachten. Ze was blij Ben te zien. Het feit van hem te zien en bij hem te zijn, zou misschien de twijfel d'e in haar knaagde, wat stillen. Ben was het symbool van alles wat onge compliceerd en eenvoudig was. Hij be hoorde tot het verleden, niet tot het heden of de toekomst. En hij bracht goed nieuws, of had ten minste hoop dat het goed nieuws zou worden. Hij was niet naar de wachtka mer boven gegaan omdat hij vreesde dat mevrouw Mc Rae er misschien nog zou zijn. Hij wilde die arme vrouw niet verblijden met een dode mus Maar hij geloofde dat de verblijfplaats van haar man en dochtertje eindelijk was ontdekt „Dank zij Ed", voegde Ben er be scheiden aan toe. „O, dat is heerlijk!" Janice vond het zo heerlijk dat haar eigen moeilijk heden een ogenblik op de achtergrond geraakten. (Wordt vervólgd.) willen meedoen aan de culturele be weging van de laatste jaren. De voorzitter wilde proberen zich met een Koor of het gemeentebestuur in verbinding té stellen, want Alk- maar beschikt over een goede zaal en heeft in de Muziektuin een uitsteken de outillage. Besloten werd dat het concours te Alkmaar zal worden gehouden. Op voorstel van Zanglust (Medem blik) werd vervolgens besloten om contact te zoeken met een andere provinciale zangersbond, ten einde tot samenwerking en indien mogelijk tot samensmelting te komen. Hierbij wordt gedacht aan een Zuidhollandse of Friese organisatie. Het voorstel van „Thalia" (Hoog karspel), „Zanglust" (Hauwert) en „Zang en Vriendschap* (Venhuizen) om de verplichte op een concours uit te voeren nummers minstens 3 a 4 maanden te voren bekend te maken, ondervond eveneens algehele instem ming. De door het hoofdbestuur voorge stelde aansluiting bij de Federatie van Zangersbonden in Nederland kon de instemming der vergadering verwer ven. Tot leden van de jury 1954 werden uit de groslijst gekozen de heren Corn. Jonker, Nico Hoogerwerf en Gerard H. Boedijn. Bij de rondvraag stelde Medemblik voor, de heer K. Burger, de afgetreden secretaris, tot erelid te benoemen, welk voorstel een daverend applaus verwierf en door het hoofdbestuur werd overgenomen. Er ontspon zich nog een interessante discussie tussen de heer Regoor (Nieu we Niedorp) en de heer Jac. Bonset, welke laatste het kunnen lezen van muziek door zangers in het geheel niet noodzakelijk achtte, omdat velen na het voorspelen van de muziek, deze reeds in het hoofd hebben. Na nog enige opmerkingen te heb ben beantwoord, deelde de voorzitter mede, dat hij in 1954 nog in functie zal blijven, doch daarna de tijd ge komen acht zijn plaats voor een jon gere kracht in te ruimen, waarna de vergadering met woorden van dank werd gesloten. DINSDAG 5 JANUARI HILVERSUM I, 402 m.: 7-00 VPRO, 7.50 VPRO, 8.00—24.00 AVRO. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.50 Dagopening. 8.00 Nieuws. 8.15 Gram. 9.00 Morgenwijding. 9.15 Orgelconcert. 9.25 Waterstanden. 9-30 Voor de huisvrouw. 9.35 Gram. 10.50 Voor ae kleuters. 11.00 Voor de zieken. 11.30 Sopraan en piano. 12-00 Musette-Orkest. 12.30 Land- en Tuinbouwmededelingen. 12.33 Voor het platteland. 12.40 Ham mondorgelspel. 13.00 Nieuws. 13.15 Me- delingen en gram. 13.30 Lichte muziek. 14 00 Amerikaanse muziek-kaleidoscoop. 14.30 Dansorkest en sol. 15.00 Gram. 15.15 Voor de vrouw. 15.45 Gram. 16.30 Voor de jeugd. 17.30 Surinaamse muziek. 17.45 Reportage of gram. 18.00 Nieuws. 1815 Pianospel. 18.30 Mil. causerie. 18.40 Gram. 18.55 „Paris vous narle". 19.00 Voor de kleuters. 19-05 Militair Orkest. 19:30 Ka mermuziek. 20.00 Nieuws. 20.05 Gevar. programma. 21.35 Lichte muziek. 21.55 Mededelingen. 22.00 Lichte muziek. 22 05 Tirooise muziek. 22.45 „De woelige we reld", causerie. 23.00 Nieuws. 23.15 New York calling. 23.20—24.00 Gram. HILVERSUM II, 298 m-: 7,00—24.00 KRO. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram. 7.45 Morgengebed en Liturgische kalender. 8.00 Nieuws en weerbericht. 815 Gram. 9.00 Voor de huisvrouw. 9.40 „Lichtbaken". 10.00 Voor de kleuters. 10.15 Gram. 11.10 Voor de vrouw. 11.30 Radio Philharmonisch Or kest. 11.50 „Als de Ziele luistert". 12.00 Angelus. 12.03 Metropole-Orkest.12.30 Land- en Tuinbouwmededelingen. 12.33 Gram. 12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nieuws Katholiek nieuws. 13-20 Lunchconcert. 14.00 Gevar. programma. 14.50 Kamer- °*!k®st en sodste. 15.30 „Ben je zestig?". 16.00 Voor de zieken. 16.30 Ziekenlof. 17.00 Voor de jeugd. 17.45 Regeringsuit zending: Rijksdelen overzee. Nieuwjaars- causerie v. d. vertegenwoordiger v. d. Ned. Antillen. Mr. C. Debrot. 18.00 Piano- duo. 18.15 Gram. 18.20 Sportpraatje. 18.30 Voor de jeugd. 18.52 Actualiteiten. 19.00 Nieuws. 19.10 Gram. ,19,15 Uit het Boek der Boeken. 19.30 Gram. 20-25 De gewone man. 20.30 Radio Philharmonisch Orkest en solist. In de pauze: Ken 'n haan een ei liggen? 21.50 „Ouders en kinderen", causerie. 22.05 Blaaskwintet. 22.35 Gram. 22.4,3 Avondgebed en Liturgische kalender. -3.00 Nieuws. 23.15—24.00 Gram.muziek. Televisie-programma. VPRO. 19.30— 23.30: „Gijsbrght van Aemstel", treur spel van Vondel. *t Loert overal. De weldadige warm te van de pijnstillende Thermogène verdrijft de snerpende Diin. (Advertentie, Ing. Med.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1954 | | pagina 2