MUZIEKONDERWIJS OP SCHOOL? &ïar"ni"te te™ "~k De jeugd geeft een bevestigend antwoord en staaft dit met vele argumenten DERMA J\ssistente DE VERGETEN CATEGORIE AAN HET WOORD Een harmonische opvoeding pjm pam Pom en 0raafmachine de w En nu de volgende kwestie' te' «Stte"b" Laniel kreeg een vertrouwensmotie Waar woorden ontbreken begint de muziek Ik geloof niet aan.... massaal kunstonderwijs Wat leren ons deze beschouwingen DOKTERS a ADELAIDE HUMPHRIES DONDERDAG 7 JANUARI 1954 JEN LERAARSVERGADERING ergens In Nederland een groep intellectuelen rondom een lange tafel ter be spreking van de laatste rapporten. Jan K. is in behande ling. Hij heeft vier onvoldoenden en de directeur vraagt inlichtingen. Leraar A: „Slechte proefwerken"; interrruptie van de tekenleraar; „Voor mij een prima leerling", gevolgd door een uitroep van de ietwat ongedisciplineerde Neerlan dicus: „Hü schrijft opvallend goed opstellen". Dan spreekt leraar D het verlossende woord: „Alles goed en wel, maar hij is dom: hij hoort op deze school niet thuis", en, gemoe delijk: „Geeft u zijn ouders de raad, een eenvoudiger school te zoeken hier komt van hem niets te recht, hij is voor middel baar onderwijs totaal on geschikt". De directeur no teert ijverig leerling IJ komt aan de orde. Wy weten nu, dat Jan K. iedere overgang en tenslotte bü het eindexamen in het ge ding komen en waaraan Jan K. niét kan voldoen. Waar de knaap dan heen moet? Dat is een zaak voor zijn ouders en, misschien, voor de welmenende en op het terrein van de beroepskeuze breed ontwikkelde directeur. Die heeft ten minste een paar gegevens, die hem een weg wijzen: Jan tekent voortreffelijk en „hij schrijft opvallend goede op stellen". Hoe vaak zit hij niet te piekeren over een jongen of meisje, van wie de lerarenvergadering geen enkel posi tief gegeven heeft geformuleerd. En voor de zoveelste keer constateert hij: deze school geeft zyn leerlingen te weinig gelegenheid om hun aanleg en talenten voldoen de te openbaren. Ze kan dat niet haar program ma Iaat dat eenvoudig niet toe. „een artistieke knobbel" heeft, wat op deze school niet belangrijk is en dat hij de capa citeiten mist om het onderwijs, dat vóór alles intelligentie vraagt, met behooriyke resultaten te volgen. Leraar D heeft in de grond van de zaak geiyk: Jan is niet voor deze school geschikt hij had ook het omgekeerde kunnen zeggen: deze school deugt niet voor Jan: Want op deze school is het van weinig betekenis, dat Jan een goed karak ter heeft, zich toch werkelijk wel inspant, een trouw kame raad blijkt te zijn, een gevoelig type is en een grote be langstelling heeft voor schilderkunst, literatuur en muziek het komt hiér aan op „hersenqualiteit" plus een sterker doorzettingsvermogen dan de dromerige jongen met zijn hoofd vol gedachtenspinsels bezit. Het is goed, dat leraar D de juiste weg heeft gewezen hij heeft alleen te maken met het feit, dat zijn school bepaalde eisen stelt, die bij Deze overwegingen hebben velen tot de conclusie ge bracht, dat er middelen gevonden moeten worden om het middelbaar onderwijs minder eenzijdig te maken: niet al leen om harmonischer mensen te vormen, maar ook en vooral om verkenning in verband met een juiste beroeps keuze mogelijk te maken. Zü pleiten voor handenarbeid en handwerken, voor intensiever literatuuronderwijs, voor veel zelfwerkzaamheid, voor meer gelegenheid tot expressie en in verband daarmee ook voor muziekonderwijs: niet alleen om nóg meer „kennis aan te brengen", in geen geval om „snobs" te kweken, die met een geaffecteerde stem spre ken voor wat ze niet werkelijk voelen, maar om het leven rijker te maken om te kunnen ontdekken, waar de wezen lijke belangstelling van hun leerlingen ligt. Hoe denkt de vergeten categorie over dit muziekonderwijs? „^JATUURLIJK is muziekonderwijs op de middelbare- en ULO-scholen noodzakelijk. Bij een goede opvoeding hoort nu eenmaal de kennis, (en ik zou nog verder willen gaan, de be oefening) van goede muziek. De oude Grieken streefden al naar een harmo nische opvoeding. Naast het intel lectuele ook het aesthetische, het reli gieuze, het ethische.... Laat men op de middelbare scholen de kinderen toch niet alleen volstop pen met kennis, doch leer ze ook ge niéten van al het schoons, dat de wereld tot nu toe heeft voortgebracht: het zal het leven zoveel rijker, zo veel dieper maken. Ik weet wat veel leraren nu zeggen „Het examenprogramma is al zo over laden, en dan nog. die kostelijke uren verliezen voor dergelijke (vergeef me het woord) flauwe kul". Hier komen we dan meteen aan het andere deel van de vraag. Wat doen we aan muziek en hoe doen we het? Men kan de muziek in twee grote delen splitsen nl. Goede muziek en Slechte muziek. Dit klinkt cru, maar men behoeft slechts een uur critisch naar de radio te luisteren, om dat te ervaren. We moeten op de middelbare scho len alléén goede muziek laten horen enals het kdn, maken. En dat kan. Men laat met Duits lezen ook geen Duitse beeldromans bestuderen, maar liefst boeken van de bekendste en beroemdste schrijvers. Er zijn echter veel jongens en meis jes, die nooit naar goede muziek heb ben geluisterd en er ook niet naar willen luisteren. Laat de leraar hen (en het zijn er velen) ervan proberen te overtuigen, dat dancing.-muziek niet het ware is. Het spreekt vanzelf, dat we hier lera ren moeten hebben, die èn paedagoog, èn kenner der muziek moeten zijn. Een schoolgramofoon met discotheek bewijst hier goede diensten. Elke week 1 of 2 uur muziek op het rooster is geen overbodige luxe. Een uur kan gebruikt worden voor samenzang, het geen velen dichter bij de goede mu ziek brengt. De handenarbeidles kan worden in geschakeld voor het maken van een bamboe blokfluit of aarschouwings- materiaal. Voor de jeugdconcerten tenslotte niets dan lof, omdat men hier voor zeer weinig geld een eersteklas orkest kan beluisteren of een solist, met een uitleg van de te spelen werken. Tenslotte een lijstje van werken, die M.S.-kinderen m.i. moeten hebben beluisterd: Orgelwerk van Bach, Mat- theuspassion (event. enkele gedeelten) Symphonie van Haydn, Pianoconcert van Mozart 1 of 2 symphonieën van Beethoven, Liederen van Schubert, enige werken van Chopin, enige mo dernen zoals Debussy, Strawinsky, Pijper." JAAP ZEEMAN Holleweg. 71, Heiloo „£)IT is mijn eerste schuchtere poging tot een bijdrage voor uw weke lijkse rubriek voor jonge journalist- jes. Met genoegen heb ik altijd de verschillende onderwerpen gevolgd en daar bet laatste me nogal een belang rijk probleem toeschijnt en muziek m'n grootste liefhebberij is, wil ik ook eens trachten mijn mening over dit probleem te geven. Er is een oud gezegde, dat luidt: Waar woorden ontbreken, begint de muziek. Ja, muziek kan zo wonder mooi zijn, dat woorden te kort schie ten, om de schoonheid ervan uit te drukken. Het is een belangrijk ele ment in een mensenleven en daarom moet er ook voldoende aandacht aan besteed worden bij de geestelijke op voeding. In ons leven komen we beslist met muziek in aanraking en hoe staan we er dan tegenover? Om nu de kiem van deze kennismaking in goede ba nen te ontwikkelen, zou muziekonder wijs op middelbare scholen het juiste middel daartoe zijn. Wij hebben het als mensen van de 20e eeuw eigenlijk zo gemakkelijk: draai maar een knop van je radiotoestel om en je kunt al lerlei soorten muziek beluisteren. Maarkunnen we hierbij ook het goede van het slechte onderschei den. Worden we ook niet een beetje lui? Het is immers veel minder in spannend om eenvoudig een keus ,te doen uit de overvloed van muziek, die ons wordt „voorgezet". Wanneer aandacht aan besteed zou worden, zou deze geest van luiheid, die er ongetwijfeld heerst, tegengegaan wor den. En op welke wijze zou dat het best gedaan kunnen worden? Helaas heeft niet ieder kind een zekere muzikali teit meegekregen. Het is dus niet mo gelijk, ieder kind te bereiken. Jonge mensen, die muzikaal aangelegd zijn, kunnen uit eigen beweging deze aan leg wel meer ontwikkelen. Er moet dus zodanig onderwijs gegeven wor den, dat het ook door de minder mu zikaal begaafden gevolgd kan worden en voor hen interessant is. Het zou dus niet op de wel enigszins saaie muziektheorie gericht moeten zijn, maar op het leren luisteren. Wanneer er bv. een fuga van Bach gespeeld wordt, zijn de meesten onder ons ge neigd, een ernstig gezicht te zetten. Bach heeft echter op zeer geniale wijze de meest gedurfde en geestige stre ken uitgehaald, waar we met bewon dering om kunnen glimlachen, als we in staat zijn, ze op te merken. Een kleine aanwijzing zou ons een heel eind op weg helpen. Niet alleen op de klassieke muziek moet de aandacht gevestigd worden, maar ook op de semi-klassieke muziek en de originele jazz-muziek. We oor delen zo vaak verkeerd, alleen maar door onwetendheid. En daarom zou muziekonderwijs op middelbare scho len zeer zeker toe te juichen zijn." A. BRÖEZE, Bankenlaan 50, Beverwijk. DE WERELD wordt langzamerhand zo wijs, dat zij zelfs schoonheid gaat doceren. Schoonheid in taal, beeld, beweging en muziek. Vast er in ge heid wordt de jambe, anapest, dacty lus en een trochaeus. Het Leitmotiv uit Beethovens Pathétique bestaat uit dit thema en de Venus van Milo heeft geen armen, Piet, onthou dat nu eens, anders wórdt het een «nvoldoende! En Piet luistert devoot naar een vers van Kloos: toch wel mooi die gebro ken bloemen in de knop; wie zouden ze nu als aanvoerder van het elftal gekozen hebben? De Pathétique, ja die is erg triest, ontdekt hij, wonderlijk en die rumba die hij gisteren danste, had hetzelfde motief en dat ging zo mieters. Is het niet gek, een vrouw zonder armen? En als hij er voor staat, denkt hij aan de Eiffeltoren die toch eigenlijk veel vernuftiger in elkaar gezet is. Zo wordt de jeugd opgevoed en krijgt als achtergrond het beschavings- vernisje, dat uit namen en feiten be staat, en hun ziel duikt weg in het moderne gebeuren, dat steeds meer de gestalte aanneemt van een monster, dat alles inslikt wat er boven uit tracht te streven. Vertel me niet, dat de jeugd veel meer naar concerten gaat dan vroeger. De echte beweeg gronden van dat „gaan" zijn in een klein getal te bepalen. Het is echter zeer nuttig om muziekonderwijs te geven, doch volgens mij slechts, omdat een dokter nog alles probeert om zijn zieke patiënt te redden, zodat hij voor zich zelf de zekerheid heeft dat het niet zijn schuld is als het verkeerd afloopt. Waarom dat pessimisme? Omdat ik niet geloof aan massaal kunstonder wijs. Van de dertig leerlingen zullen er hoogstens twee zij i, die er iets van ondergaan, de rest volgt in een snobistisch meepraten over de „gro ten" der aardeen zijn zij volwassen geworden en bezoekt men hun huizen, dan schrikt men van wat aan de mu ren hangt en wat op de tafel als oog- voedsel dient en wat hun monden spreken. Ik weet, dat niemand daar voor aansprakelijk is en dat het de loop der dingen verbeeldt, die het wezen van de mens volledig tracht te .vernietigen, ondanks de krampachtige pogingen van uitgebreid volksonder wijs. Maar wij moeten doorgaan en doen alsof, omdat er misschien nog twee mensen zijn, die wel tot het bewust zijn komen. En dit onderwijs is geen kwestie van hoevéél mensen bereiken we, maar hoe diep raken we de leer lingen. Een leven zonder muziek is als een zee, die zich plooiloos verliest in de verte en verlangend de wind- wacht die haar stem weer zal doen tonen. Dat besef, al ondergaat het slechts een enkeling, is waard om muziekles te geven. INGE VAN ERENSTEIN AT leren ons deze drie beschou wingen, die ik na lang aarzelen koos uit een grote verzameling ge tuigenissen? Jaap Zeeman vraagt kennis en be oefening van goede muziek Broeze wil opvoeden tot oordeel des onder scheids Inge, gewoon aan een zeer persoonlijk en afwijkend antwoord, is terecht bang voor een onderwijs, dat aanstuurt op examineerbare ken nis en een dilettantisme kweekt, dat voor de muziekgevoelige een gruwel is. Toch wil ook zij muziekonderwijs eigenlijk om precies dezelfde re den, die ik in mijn inleiding noemde: de enkelingen moeten worden ont dekt, te midden van de „viel zu vie len", die een intensieve ontplooiing waard zijn. Vergeet gij misschien niet te zeer, dat hun aantal groter zou kunnen zijn dan 't ons nu onmogelijk is vast te stellen en dat vooral „mu ziek ondergaan" het deel van velen zou kunnen zijn? Jaap wil zijn doel bereiken, door uitsluitend „goede" muziek te laten horen hij vergeet, dat deze keuze subjectief is en dat juist de tegenstelling Kunst en Kitsch kan leren onderscheiden. Hij wenst een discotheek, gehanteerd door een muzikaal man met veel tact, iedere week 1 a 2 uur les, samenzang, -'e vorming van kleine schoolorkesten en jeugdmeester met toelichting, allemaal het wensen waard en op vele scholen al tot werkelijk heid geworden en ongetwijfeld ge schikt om muziekgevoeligheid aan het licht te brengen, en misschien, te ont wikkelen. Broeze is van deze laatste mogelijkheid volkomen overtuigd hij wil „leren luisteren". Inge laat zich over de aard van de muziekles niet uit haar boeit allereerst het principe van Je mogelijkheid. Uit enkele citaten kan het oordeel van verschillende anderen worden af geleid. G. SMIT uit Hoorn „Volgens mij is muziekonderwijs op alle middelbare- en Uloscholen wel degelijk noodzakelijk. Niet, omdat het nu eenmaal bij .de algemene ontwikke ling hoort, maar omdat muziek iets is, waar je in het leven nu eenmaal niet buiten kan. Om alles eens te kunnen vergeten en helemaal in de muziek op te kunnen gaan, je ge dachten de vrije loop te laten.. Alleen, waarom juist op Ulo- en middelbare scholen, waarom ook niet op Ambachtsscholen, Tuinbouwscho len, Avondscholen.... Hier is muziek onderwijs toch net zo goed noodza kelijk? Eigenlijk zou zelf doen het beste zijn, maar dit is alleen mogelijk voor hen, die al muziekles hebben. Toch lijkt het mij heel goed, als die leer lingen met elkaar zouden spelen en de anderen zouden vertellen, wat zij er in horen, wat het voor hen bete kent, er met elkaar over praten. Ook als er een schoolconcert is of gram mofoonplaten gedraaid worden, laat iedereen eens zeggen, wat het voor hem betekent, Ga de omstandigheden en de stemming van de componist eens na, toen hij een bepaald stuk schreef en probeer dit terug te vin den in de muziek. Praat er eens over hoe het komt, dat muziek van ver schillende componisten en uit ver schillende tijdperken zo'n volkomen verschillend karakter heeft. Leer de leerlingen de verschillende muziekin strumenten kennen. Lydia de Bruyn uit Hoorn „Méér dan voor de middelbare scho len echter is het voor de lagere scholen noodzakelijk, dat ze aandacht besteden aan het muziekonderwijs. Hoe jonger het kind is, hoe ontvankelijker voor muziek. Waarom is muziekonderwijs noodzakelijk? Iedere week hoor ik het op de muziekschool. De koren hebben een dringende behoefte aan mensen, die van het blad kunnen zingen. En dit niet alleen. Je geniet veel meer van muziek als je ook in staat bent, deze te „ont leden". Het onderwijs moet m.i. gegeven worden volgens de methode van Willem Gehrels. Deze methode is ook voor jonge kinderen geschikt, omdat men hierbij van het standpunt uitgaat, dat de prak tijd vooraf moet gaan aan de theorie." HANS KAPER uit Alkmaar Ik heb er altijd spijt van gehad, dat bij ons op school de muziek in het ver- feetboek staat, want het is toch oest e moeite waard. Nu moeten wij ons vergenoegen met, soms inderdaad uit stekende jeugdconcerten, terwijl men bij' het onderwijs er altijd op uit is, de jeugd veel te leren en te beschaven maar daarbij de muziek vergeet. Graag had ik van een deskundige iets meer geleerd over de instrumenten, hun mogelijkheden en plaats in de orkesten, de ontwikkeling van de he- 8. „Zo jongens,"vzej d®mPg?ondem toen de broertjes voeide me juist „Blij jullie te zien. Ik den jullie een beetje eenzaam.Wat «.uden^ Jk denken van een II J onze jon- meen me te .hennn d j op was." ge vriend hierernogaidol De beroemde gele®™ lachte te- vrolijk4,r!"d,^ Graag professor." „Mstu- tfe," "zei" de p^ofessor. ^Hier staat een En zo^zaten de drie geertjes gezellig by professor SpUtser In de tuin. „En wat hebben jullie voor nieuws?' de geleerde. „Ik heb iets in gelezen over een wonderlamn mee jullie het hele dorp 0d hebt gezet. Zoiets had ik moet»! vinden „Professor," riep Pjm derop wordt een put gegraven" n? twee gevangenen," vulde pam"1,1 „Billie de Spinner en Karelti.M' „Zozo," zei de professor. „Een „Ja professor, maar als ze zo doof als ze nu doen, dan duurt het no» een jaar voor ze een meter dienVf lachte Pim. „U moet het zien sor, het is net een vertraagde 'film l je die twee ziet werken." 1,1 dendaagse muziek kortom alles, wat met muziek te maken hee P fluit tot kerkorgel en Rameau Pijper. En zo vermoed ik, dat er veieu mWatHl-f Szo bij zo'n les zou willen 33ÏÏ? verf muziik" inT al ge me riwa; ar b ij" zow eJ de Middeleeuwen als de moderne ti) ter sprake komen. En dan niet alleen bekende buitenlandse componisten, maar ook eens de veel minder bekende nationale figuren, n-«i„r<her Hoewel ik zelf een groot van klassieke muziek ben vmd ik het zeer billijk, als ook aandacht woidt geschonken aan de jazz en a' verschijningsvormen. In de eers.e plaats zijn er mensen die dd waarderen en in de tweede plaats zou ik het zelf gaarne willen leren begrijpen, waarbij een jazz-kenner mij zou kunnen helpen. Als uitgebreide mogelijkheden staan mij de gramofoonplaat en de wire- recorder voor ogen. Deze hulpmiddelen zyn bij een goed geoutilleerde school meestal wel aanwezig, zodat het slechts een kwestie wordt van het aanleggen van een goede discotheek. ERICA SCHOLTEN, uit Alkmaar: „Theoretisch onderwijs (o.a. muziek geschiedenis en vormenleer, toegelicht door grammofoonplaten) brengt niet veel moeite met zich mee, maar zonder practische lessen is dit, hoewel zeer nuttig, niet voldoende. Het bevordert nl. wel het beluisteren en waarderen van goede muziek, maar passief luiste ren is eenzijdig en onvolledig. Door practische lessen leert men het belang rijkste: zelf-musiceren. De instrumenten, die het meest ge schikt zijn, lijken mij (studie)viool en blokfluit. Er kan een koortje gevormd worden, en tenslotte heeft men een aardig orkest, waarin ook degenen kunnen meedoen, die zelf al een instru ment bespelen. EN NU de volgende kwestie, ingezonden door Simon Boeder uit Wo gnum: HOE GEBRUIKT DE VERGETEN CATEGORIE ZIJN VRIJE TIJD? Brieven uiterlijk Maandagmiddag zenden aan D. L. Daalder, Kom- laan 8, Bergen (N.-H.), VOOR HANDEN (rot! tubi thans 85 S. (Advertentie, Ing. Med.) DOOR: 30) Later op de ochtend hield dokter Holbrook even stil bij juffrouw Wil- low's bureau. „Zouden we het huis van juffrouw Hilary niet eens opbellen en informe ren of ze misschien ziek is?" vroeg hij bezorgd. Janice had vreemd gedaan de vorige avond. Ze had gewacht, zoals hij had gevraagd, maar toen hij haar had ge zegd, dat hij zich niet aan zijn afspraak had kunnen onttrekken, maar zou trachten vroeg weg te gaan, had ze ge zegd, dat hij dat maar moest proberen. De wijze waarop ze dat had gezegd, beviel hem niet. Ze was te positief ge weest, net als Elissa soms was. In som mige opzichten geleken ze op elkaar, Janice en Elissa, hoewel ze in andere dingen weer heel verschillend waren. „Ja-ja", juffrouw Willows perste haar lippen op elkaar, „dat zouden we wel kunnen doen. Hoewel, „Misschien heeft ze gelijk", onderbrak haar.„werkgever haar snel, daar hij haar gedachten las.... We kunnen nog wel even wachten. Juffrouw Hilary mag niet denken dat we haar hierheen wil len halen, als er voor haar een reden is om weg te blijven. Er moet wel een grondige reden zijn, anders zou ze óf hier zijn öf het ons hebben laten we ten". „Precies", scheen juffrouw Willow's misprijzende blik te zeggen. Maar ze kni.':te alleen even, zonder een opmer king te maken. Ja, er was vast een grondige reden, dacht Eric, terwijl hij weg wandelde. Janice had vreemd gedaan de vorige avond. Zou het feit, dat ze vanmorgen niet was verschenen, verband houden met haar gedrag van gisteravond? Hij kon het niet helpen, dat hij onge rust was. Toen het twaalf uur was, wist hij dat hij niet zou kunnen gaan lun chen voordat hij was gerustgesteld. Hij hield nog even stil bij het bureau van juffrouw Willows. „Vindt u niet" hij keek juffrouw Willows recht in de ogen, zodat ze goed zou weten, dat het hem dit keer ernst was.-„dat we nu'thuis van juf frouw Hilary eens moesten opbellen? Misschien heeft ze getracht cantactmet ons te krijgen: onze telefoons zijn nogal bezet geweest. En het spreekt vanzelf, dat, als er iets niet in orde is. „Ik heb al opgebeld", onderbrak juf frouw Willows hem. „Werkelijk?" Hijwas zo opgelucht, dat hij niet protesteerde tegen hef feit, dat juffrouw Willows d zaak in eigen hand had genomen. „Mevrouw Hilary zei dat ze gister avond een boodschap van haar dochter had gekregen". Juffrouw Willows dacht: Dus ik had gelijk, zo liggen de zaken dus. En ik hoopte zo dat het niet zo zou lopen Arme dokter Holbrook, om zich zo bloot te geven! En ook arme Janice, ze was zo'n aardig meisje. Het zou niet zo ernstig zijn, wist juffrouw Willows, niettegenstaande haar beperk te ervaring, als Janice niet zo'n aardig meisje en dokter Holbrook niet zo'n keurige heer was geweest. „Ja, en verder?" De dokter deed geen poging het ongeduld uit zijn stem te bannen. „Gisteravond een boodschap wat betekent dat?" Waarom ging juf frouw Willows in 's hemelsnaam niet verder? „Ergens uit de provincie kwam die boodschap", juffrouw Willows vertelde hem op haar gewone bitse toon wat ze had gehoord. „Juffrouw Hilary had gezegd, dat ze niet voor vandaag terug zou zijn. Haar moeder had verondersteld dat ze op tijd voor haar werk terug zou zijn, of dat ze ons een gelijkluidend bericht had ge zonden. Anders zou ze het ons wel heb ben laten weten. Ze zei, dat het haar erg speet, als de afwezigheid van haar dochter ons last had veroorzaakt". „Daar is geen sprake van!" Eric was niet meer zo ongerust, maar nog veel verbaasder dan eerst. Janice was niet ziek, ze had een boodschap naar huis gestuurd. Maar waar was ze dan, en waarom zou ze er zo vandoor zijn ge gaan zonder iemand iets te zeggen? „Zei haar moeder ook of ze iemand bij zich had?" Deze gedachte was plot seling bij hem opgekomen. Juffrouw Willows knikte. „Mevrouw Hilary zei. dat ze met een vriend was" Niettegenstaande haar snibbige ant woorden en haar critische houding zou juffrouw Willows de dokter wel meer hebben verteld als dat mogelijk was geweest. Ze wilde hem verdriet bespa ren. De dingen moesten verder zijn ge gaan. dan ze had gedacht. Jammer Maar er was maar één schuldige, en dat was volgens juffrouw Willows noch Ja nice noch de dokter. „Die vrouw van hem", dacht ze „wat doet die ook het land door te vliegen. Een vrouw be hoort bü haar man te blijven." „Dan veronderstel ik", zei Eric dat haar moeder niet ongerust is, als' ze vergezeld is van een vriend". In dat ge val hoefde hij het ook niet te ziin Fiï vroeg zich af of die vriend zo oud en vertrouwd was dat Janice's familie het heel gewoon had gevonden, dat ze zo iets vreemds deed. En vreemd was het verwer°ken et vreemde ervan maar "'et ,,Haar stem klonk niet ongerust" zei JuKrouw Wikws. „Ze zei dat ze' hel ons dadelijk zou laten weten wanneer ze nog bericht van haar dochter kreeg" 3?? Jat is goed!" Eric glimlachte tegen juffrouw Willows, niet alleen om voor watnz0plUChtlng en dankbaarhcid Vo°o°kr omda^hij^wfs^" dat glim°achjes!11<>WS geV°eÜg Was voor z«n Dokter Holbroek kon van ziin Hifkn6111*'611' Zi'in brein was verward nen geraakten wel eens'in e^re m?n" neel of geesteliik Jte n een emotio neer ze de 'evaarTihro V0°,ral wan" jeugd en middelbare lleRfid0hertUbSiSen Sommigen redden er z£l bereikten, niet. Ze gedroegen z?,!£h Vlt; anderen dwazen en gaven allee volslagen dierbaar was Niet dat Ir,VP WatT hen dacht als aan Pen an Janice dacht wat hij althd w? moeras. Hij een aardig een h fz«zfad gedacht> dat ze was. Bovendien dacht hu aartÜg meis1e als aan iets heel büznlirt aan kaar fHeen een aardig mrisT.' Ze was niet zelfgenoegzaamheid' hL hem 1 schud, nieuwe verschoten wakker «e bad geopend -- -leten voor janice, zijn Janice tetete Ze was zelfgenoegzaamheid' hL em uit zii" schud, nieuw™verschiepen Wakker bad geopend en zün bloe? i Tr hem bad gebracht. Het was ondi",beroering bij met zo'n aardi» °pdenkbaar, dat een schuimig avonfuurtie"16 &ls Janice hebben. Hun ontmoet „Jen Z<LU kunnen waren aan zoiets leiiuf hun liefde komen. Eric voelde J noolt toege- liefde voor Vtóce vTl 1*?^ a'a tessa had hij roni't .behalve van -ehoudea. 11 *n iemand anders Iwordt vervolgd.) Tenslotte zouden we van Amerika, iets kunnen leren: men heeft daa,5' het onontbeerlijke piano-ondX kunnen invoeren door middel I spinets en zelfgemaakte „stomrn? piano's". F. AROEK uit Alkmaar: „Gewoonlijk wordt een overzicht» geven van de muziekgeschietó waarbu natuurlijk aan de grote cot ponisten extra aandacht wordt bester Jammer is, dat het veelal hierbjj bl en deze lessen' gewoonlijk gte worden op een manier, voortvloeien* uit de persoonlijke interesse vanj leraar, die daarmee het tegengesteld bereikt, van wat hij bereiken wil, t het wekken van belangstelling deze muziek van de leerlingen. Wsi de belangstelling van de leraren sclè veelal niet verder te gaan dan Mozar, Beethoven, Bach en dergelijke; zij houc' op, zodra er gesproken wordt van i® derne muziek van onze tijd, tertj het woord jazz hen meestal een rij bezorgt. Verder zijn er getuigenissen v» Truus Wytenia, W. Kooiman, Hm Reinders. G. B. S. Kat, Gerrit de Boe Henk Jellema, Ellen Bart, vaak rit belangrijke opmerkingen, maar er i te weinig ruimte voor hun stukken!» schikbaar. We eindigen met de afwf zing door de 14-jarige TRUUS KALLANSEE, uit Alkmaar „Het muzikale onderwijs is volgensnj volkomen zinloos. Dit zeg ik niet maar. Er zijn m.i. gegronde redens voor. Op de lagere school kregemj altijd zangles. Doch dit bepaalde ziet meestal tot het 'dreunen van afgelast de liedjes, canons en toonladders, ft zowel voor de leerling als voor dl leraar niet erg plezierig was. Nu ik o; de ULO zit, hebben we geen Ml meer. In de eerste klas nog wel, dat werd al gauw afgeschaft. De li» verdjes gilden nl. zó, dat de leraars zelf niet meer bovenuit kon kom# Overigens was 't haast altijd P troep" met zingen. Wij vonden M jammer, toen we geen zingen KJ kregen, maar dat was nu niet bepaax om het zingen zélf. Nu zijn er schien lezers die zeggen: ..Maar kinderen die wèl willen zingen, gebeurt er met die? Moeten de go* dan altijd onder de kwaden lp® Er is daar maar één antwoord op i- dat is „ja". (Vervolg van pagina 1) Europese Legerverdrag zonder u®' een besluit zou moeten worde? men, zodra de viermogendhedewj ferentie zou zijn afgelopen. W1 hoopt, aldus Laniel, dat het een tief antwoord zal krijgen op vragï welke het aan de geallieerden hj J band met het Europese Leger za' Contacten tussen bondska®'® Adenauer en de Franse niiwsjo Buitenlandse Zaken, Bidault, t» aan, zo ging hü voort, dat de zichten voor regeling der Saatejj in het Duitse denken nauw vei zijn met de goedkeuring van a pese Verdedigingsgemeenschap. Over Indo-China sprekend 'j de de premier, dat er officieel om hoop op een begin van onderhandelingen te n De Franse houding zou a! de werkelijke vredeskansen, In de nieuwe Franse begrip niet verwerkt de speciale Am1 hulp tot een bedrag van francs voor de oprichting van nale legers in de staten va China. .«i De militaire uitgaven voor len verminderen van francs tot 1110 milliard. moet het voedsel, dal In stand houdt, gi leChts e„ e verteren. Dat kan J gezonde maag. E0aö?Lu, maaltijd opspeelt^ op[l!p®a; I een drukkend Q maagzU,UnpAl' misselijkheid ot R nieuwe maaamidde 1 overwint al Uw wea' B overwint ai u TDdën zodat U Uw Vra?_3. (Advertentie

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1954 | | pagina 2