MANNEQUIN voor een middag dracht Accessoires geven de japon een persoonlijk accent Here comes the lady.... Vermoeide voeten en benen Ik kan handwerken RUIME KEUZE J Kijkje achter de schermen van een modeshow Spitsroeden lopen Eigen make-up Hard werken 99 (Vart een mode-medewerkster) MODESHOWS hebben de neiging nog al veel op elkaar te lijken. Hier. mee doelen wij niet op de getoonde modellen, maar meer op de gang van zaken. Vóór de pauze japonnen, mantelpakken en mantels, daarna nog wat nagedrupte mantelpakken, mantels en avondjaponnen. Dit alles onder het genot van een kopje thee enz. en opgeluisterd door het onvermijdelijke strijkje. In een van de grote steden van ons land ging dat op een middag, nu enige weken geleden, ook zo, tot er iets bijzon ders voorviel. En daarover wilden wij u nu juist iets vertellen. £)E COMMENTATOR, die steeds trouw, bij elk model met een vlot praatje naam en bijzonderheiden op noemde, riep de clementie van het publiek in voor het volgende te to nen model, of juister gezegd voor de mannequin, die het droeg. Wat was het geval? Een wijsneuzige journalis te had zich in het hoofd gehaald om, na het grote aantal shows dat zij in de laatste maanden bezocht had als critisch toeschouwster, nu eens de sensaties te onderzoeken en te onder gaan van hen, die ons de nieuwe mode presenteren, dus de manne quins en organisatoren van de shows. Daarom had zij zich met de leider van de show in verbinding gesteld en na enig. heen en weer gepraat toestem ming gekregen een keer haar krach ten als mannequin te beproeven en „een ronde te lopen". Het publiek, dat bij het horen van deze aan kondiging even thee en koekjes in de steek liet en rechter in de stoel ging zitten om vooral toch maar al les goed te kunnen zien, richtte een kruisvuur van blikken op de opening, waardoor de pseudo-mannequin moest binnenkomen. Och arme, de overmoedige 1 Uiterlijk leek het nog heel watmooi aange daan en opgedoft, flatteuze hoed met voile en daarbij kleurende hand schoenen. Maar haar hartje was zo klein, zo heel klein. En zij wenste zich mijlen ver, toen het moment van „opkomen" aangebroken was. Dit opkomen was nog het ergste van alles. Iedereen keek naar haar: sommigen nieuwsgierig om te weten hoe een mode-journaliste er wel uitziet, anderen met iets meewarigs in hun blik, zoals „je houdt het niet vol; je holt straks huilend de zaal uit." De eerste categorie wendde na een vluchtige inspectie de ogen van je gezicht naar je kleding; de tweede groep volgt je tot de laatste seconde met een waarderende blik. Weer anderen, die plezier in het experi ment schijnen te heben, lachen je vriendelijk toe. En bij het verlaten van de zaal klinkt je een hartelijk applaus na, iets heerlijks óm je ge schokt zelfvertrouwen weer op peil te brengen. |-fET ZAL u inmiddels duidelijk zijn geworden, dat het dienaresse was, die de stoute schoenen had aange trokken en daar op deze gedenk waardige middag in dienst en ten aan- schouwe van het almachtige publiek een nummer spitsroedenlopen ver toonde. Nu moet ik bekennen er geen idee van gehad te hebben hoe on aangenaam de sensatie is, wanneer de critische blikken van enige hon derden mensen op je gericht zijn en ik ben er ook niet zeker van dat, had ik het geweten, mij de moed niet zou hebben ontbroken. Het leek allemaal zo eenvoudig. Je trekt een mantel aan, compleet met hoed en accessoires, poedert je neus eens extra en loopt naar de ingang van de zaal. Na de aankondiging „kom je op", vooral rustig, beheerst en met een glimlach, en cirkelt eerst in de lege ruimte in het mid den van de zaal rond, zodat alle be zoekers een algemene indruk van het getoonde model krijgen. Daarna, om de details te tonen moet je rustig in de gangen tussen de tafeltjes lopen en af en toe ronddraaien, waarbij eenieder, die bijzondere belangstelling toont, ruimschoots gelegenheid krijgt het model tot in details te bekijken. Al dit draaien en lopen moet natuur lijk zo gracieus mogelijk gebeuren. Dit is de gulden theorie. De prak tijk is, dat de nieuweling een alles overheersende behoefte voelt om zo gauw mogelijk de tafeltjes langs te racen, een of twee keer vlug in de rondte te draaien en te zorgen, dat zij op de snelste manier weer in dé kleedkamer komt. Voor en na mijn optreden heb ik mij in de kleedkamer onledig gehou den met het helpen kleden der man nequins en voelde mij daar zeer nuttig. Op de een of andere manier zijn er in zo'n kleedkamer altijd men sen te veel, maar handen te weinig. In de luttele vierkante meters sprongen wij dan ook om elkaar en om de mannequins heen, die reeds op de gang handschoenen en sieraden uit en af deden, op de drempel hun hoed in de zorgzame handen van de maak ster deponeerden en dan vlug de driehoekige chiffonshawl, welke make- up en kapsel zowel als de japon moet beschermen, om gezicht en haar knoopten. Intussen had een van de kleedsters de sluiting van de japon al losgemaakt, iemand anders stond met het nieuwe model klaar en het proces herhaalde zich, alleen in om gekeerde volgorde. Vlug naar de zaal nu, vlug dan toch, de vorige mannequin is alweer terug 1 £)E MANNEQUINS zorgen zelf voor hun make-up, welke uiteraard tot in de puntjes verzorgd en aan de verlichting van de zaal aangepast moet zijn. Dit brengt nog wel eens wat moeilijkheden mee, vooral wan neer b.v. 's middags in de zaal kunstlicht brandt, maar de gordijnen niet gesloten zijn, zodat het publiek aan de tafeltjes bij het raam de mannequins met hun „kunstlicht make-up" in daglicht ziet, wat niet altijd even fraai is. Toch zou een daglicht make-up voor het midden van de zaal weer te slap zijn en er wordt altijd heel wat gewikt en ge wogen voor het resultaat bevredigend gevonden wordt. Zijn dit de beslommeringen van de mannequin tijdens de show, in ge sprekken voor en na het werk wer den mij de laatste illusies aangaande dit beroep ontnomen. Lichamelijk stelt het zware eisen: het lopen op shows met het snelle verkleden is zeer ver moeiend en vergt vooral veel van benen en voeten, wat aan het einde van de show in de kleedkamer dan ook duidelijk merkbaar is. En dan de grote, dagelijks terugkerende zorg voor het figuur, soms in stand gehou den door een rigoureus dieet en oefeningen, soms door een tegen heug en meug eten van dikmakend voed sel. Het figuur mag niet veranderen, in welke zin dan ook. Heeft u ooit wel eens geprobeerd ochtendgymnastiek te doen, dag in, dag uit, of u moe bent of fit, uit geslapen of niet? Dan zult u de wilskracht van deze dames kunnen bewonderen, al hebben zij dan de dreiging hun baan te verliezen als hun figuur het begeeft.... En dan: haren, vinger- en teennagels keurig bijhouden, wenkbrauwen epileren en wimpers borstelen, kortom allerlei details der gezichts- en lichaamsver zorging, welke wij maar al te dik wijls door tijdnood verwaarlozen, tellen in dit beroep dubbel. yELE MANNEQUINS wagen zich niet aan het onzeker bestaan van de „free-lance": d.w.z. het bestaan van iemand, die geen vaste werkgever heeft. Zij treden in dienst van een confectiefabriek of couturebedrijf. Hier tonen zij dan in de showroom de modellen aan bezoekers, inkopers van detailzaken, importeurs uit het bui tenland of particuliere cliënten, en fungeren tevens als pasdame voor de ontwerpers. Wij behoeven nau welijks te zeggen, dat vooral dit laatste door het urenlange staan een zware opgave voor benen en voeten is en verscheidene van hen, jonge meisjes dikwijls nog, krijgen dan ook last van spataderen. Weer een be dreiging van de baan, want wie wil er nu tegen een mannequin met spat aderen aankijken? Wil men in dit vak kans van slagen hebben, dan zijn hard werken en uiterste zorg voor het lichaam nood zakelijk, terwijl men zich vele ge noegens zal moeten ontzeggen. Ook om deze reden is de voorstelling, als zouden mannequins verveelde en blasé geworden poppen zijn, er fa- likant naast. Zij komen bij de uit oefening van hun beroep in contact met kopers zowel uit binnen- als uit het buitenland en spelen vaak een zeer belangrijke rol bij de verkoop zelf. De minder gunstige opvatting, welke in het verleden ten onrechte in Nederland omtrent het beroep van mannequin bestond, verdwijnt meer en meer. Toegegeven moet worden, dat een vrouw of meisje als manne quin gemakkelijk zal kunnen wennen aan een luxe, welke zij zich normaal gesproken zelf niet zal kunnen ver schaffen. De mannequin, welke een open oog heeft voor de gevaren, welke hierin schuilen, zal later veelal door de ervaring, welke zij in het kledingbedrijf heeft opgedaan veler lei en vaak betere posities kunnen bezetten. E* u onlangs een boek verschenen, dat eigenlijk iedere vrouw in haar bezit behoort te hebben, omdat het haar intense vreugde en voldoening kan verschaffen en velen vooral de huismoeders heel wat geld zal leren besparen. Dat boek is de vierde, door mej. B. C. Jelles geheel omgewerkte uitgave van „Ik kan handwerken", een practisch handboek voor het vervaar digen van alle voorkomende vrouwe lijke handwerken, voorheen bewerkt door Henr. J. van Wessem. Het wordt uitgegeven door A. W. Sijthoff's Uit geversmij N.V. Leiden. De ondertitel van het boek geeft te vens de inhoud weer, want u vindt er alle handwerktechnieken in, met hel verhaal van oorsprong en ontwikke ling. Alleen het doorbladeren ervan verschaft al veel genoegen, omdat er zoveel soorten handwerken blijken te bestaan en men telkens dingen tegen komt, die bekend zijn uit musea, of die moeder en grootmoeder vroeger ook maakten. Het boek begint met de technieken die stoffen doen ontstaan: weven, breien, haken, kantklossen, vlechten, macramé-knoopwerk, frivo- lité-werk, filet- en knoopwerk. Bij iedere techniek is een duidelijke om schrijving hoe u ze kunt leren beoefe nen, welke instrumenten u er bij nodig hebt. Plaatjes en foto's tonen duidelijk hoe de handelingen achtereenvolgens moeten worden uitgevoerd. Daarna volgen de technieken op verdeelde stoffen, o.a. tapijtknopen, smocken, open naaiwerk, tule doorstopwerk. Dan komen de technieken op onverdeelde stoffen, het opnaaien van bandjes, kantjes, kralen, enzovoort en tenslotte volgt dan nog het afwerken. Het prettige van het boek is, dat het voor elk wat wils geeft. De mensen die van fraaie handwerken houden, kun nen er hun hart aan ophalen en raken hun hele leven niet uitgeborduurd, ge knoopt of gehaakt. De huismoeders daarentegen kunnen hun breiboeken wel afschaffen, „Ik kan handwerken" leert haar alle patroontjes en steken, en dat niet alleen, maar ook een zo merjurkje met een kruissteekje, smock- werkje of bandje versieren, een ont- bijtlaken opvrolijken, enzovoort. Het boek is uitgevoerd op kunstdruk papier met een stevige linnen band, die jaren meegaat. Een alphabetische lijst van alle voorkomende handwerkter- men verhoogt de bruikbaarheid ten zeerste. OOK DE NEDELANDSE vrouw is gaan inzien, dat de Basic Dress de eenvoudige, goedzittende japon, simpel van snit en van goed, pasvorm niet in haar garderobe mag ontbreken. In Amerika en Frankrijk zijn deze japonnen al jarenlang zeer popu air. De FranqaiS9 heeft bij deze „Petite Robeeen voorliefde voor zwart. Op de VeU shows, die in Nederland worden gehouden, konden we tot onze grote vreugde constateren, dat aan deze „basic dresses een waardige plaat) wordt toegedacht. Nu is het bij deze japonnen zo gesteld, dat juist d00r hun simpelheid het persoonlijk accent door middel van accessoires kan worden aangebracht. Dit nu is bij een confectie japon, die niet. te hoog in prijs is en dus in groten getale wordt vervaardigd, een groot voordeel. De Europese vrouw toch stelt er prijs op, m tegenstellin. met de Amerikaanse, zich individueel te kleden. Door middel Van deze accessoires verkijgt men dit zonder al te veel moeite. Een beetje aandacht en goede smaak kunnen wonderen verrichten. QP HET GEBIED van nouveauté's en petits rien's is de mode zeer varl ant. Gelukkig, want is niet de mo de in zijn vele variaties het middel voor de vrouw om er lief en bekoorlijk uit te zien? Wie zich een japon in de Prinsesse- lijn aanschaft kan het - langzamerhand zeer grote bijou - iets boven de taille vast steken. (Een welkome afwisseling van de schouderplaats). Een eenvoudig leren ceintuur kan door het aanbrengen van een „chéte- laine" d.i. een schakelkettinkje van metaal met een grappige versiering in de vorm van een munt aan het eind, een veel duurder effect verkrijgen. Grote vrouwen met smalle tailles doen deze op haar voordeligst uitkomen door brede ceintuurs te dragen. Deze zijn van een stevige stof in afstekende tint en gevoerd met vliseline, gemak kelijk zelf te maken. Voor geklede doeleinden steek u een broche erop of naait wat pareltjes op het voorstukje. (Advertentie, Ing. Ued.) ZONDER TWIJFEL is de win ter het jaargetijde, waarin de blouse en de rok tot de dage lijkse kleding behoren. Maar sedert geruime tijd is het begrip „dagelijkse kledingmeer naar de achtergrond geschoven en kan hiervoor rustig in de plaats komen Ook voor gelegen heden! Immers, tijdens schouwburgbe zoek kan men zien dat deze mode vorm vele favorieten telt. Maar alleen dan wanneer er sprake is van prima kwaliteit stofuitvoe- ring. Geen katoenen modellen, want dat zweemt naar het goedkopere genre. Katoen willen wij echter geenszins uitsluiten, want.heeft U reeds kennis gemaakt met de Engelse katoenen materialen? Het neusje van de zalm voor japonnen en blouses, waarin men zich graag op z'n voordeligst wil laten uitko men. Onkreukbaar, goed wasbaar en.in populaire prijsklassen. Welke modellen men het best voor een geklede blouse kan uit zoeken, daarvoor dienen o.m. de illustraties, creaties uit Parijs van Madeleine Hauch. Lanin-Castillo en Mare Bohan; opvallend door distinctie en prima coupe. Velours chiffon zagen wij tal van keren tijdens shows van Ne derlandse huizen als materiaal ge bruikt voor een diner, cocktail, of welke ander „uitje" ook. In wijnrood, donkerblauw, groen en zwart namen zij een vooraanstaan de plaats in, gedragen op 'n nauw- aansluitende zwart-gabardine rok. Deze rokken hadden kleine heup zakjes, waaruit ondeugend een pochette kwam kijken in dezelfde tint als de blouse. Meen niet, dat de blouse het model aanneemt van een kort aangesloten jasje. Neen, zij wordt in de rok gedragen en blouset enigszins over. Het kleine rolkraagje, schuin gesneden, is hierbij favoriet. In Parijs houdt men echter van een tierlantijntje er bij. Zouden wij met de velours blouse kunnen volstaan door daarop een corsage of bijou te dragen, in Frankrijks hoofdstad denkt men er anders over! Een grote strik, sjaal- of knoopgarnering staan daar op het eerste plan. Ook vinden de mode experts in het land van Marianne het geen noodzaak, dat de mouwen driekwart worden gehouden .Zo men er hier wel voorstanster van is, dan adviseert men tot het dragen van de halflange hand schoen over te gaan, of een rijke lijke versiering van armringen. Paquin echter zegt, dat gebreide modellen eveneens geschikt zijn voor een soirée. Hjj brengt deze uit in een over de heup vallende lengte. De gitzwarte sweater op zichzelf al flatteus, verhoogt haar charme met een vrolijk eton kraagje van geruite taftzijde. Hetzelfde truitje - in het wit - krijgt een feestelijk aanzien door een bont omzoomd kraagje. Bontrandjes ook om de hals van de japonnen. Deze losse bontkraagjes wor den met een fluwelen lint achter vast- gestrikt. Met de bijpassende manchet jes maken ze een eenvoudig kan toorjurkje geschikt om 's avonds mee uit te gaan. De shawl is verder een geliefd mid del om uw truitjes en japonnen een an- der aanzien te geven, maar zorg er dan voor dat zo'n shawl schoon gewassen en gestreken is. Maar al te vaak be derft een smoezelig en gekreukt shawltje het uiterlijk van een aardig meiske. En tenslotte is er nog de grote mode a,n de oorringen en knoppen. Het is mnJrV m°de Wel h0e gr°ter hoe mooier. De donkere types staan over een wTT b6St met d* din gen terwyl een lief blondje f meer stellen fikse grote oorknoppen an aanschaffen, om zich bij tijd en wule een ander aanzien te geven. ernHfr'f gHjze JaP°n k*n door een paar flinke oorknoppen of ringen flair le" blJpassende hroche juist die «air krijgen, die de charme van de draagster zeer ten goede komt. HENDRINA HET blauwe boekje zei bultenoir „Mary Dresselhuys", en toen moe,I ik het wel meenemen. Wat als er mand is die mij altijd weer interes" seert, dan is het wel de vrouw dia hier of daar iets bijzonders presteert Met een penseel of een pollepel, achter de katheder of achter het voetlicht dat is allemaal om het even. Als het in zijn soort maar echt, doorleefd, be- zield is. Want gelooft u maar dat er even bezield geschilderd als gekookt of toneelgespeeld kan worden. Som. zelfs alle drie tegelijk. Maar om bij dat blauwe boekje te blijven Viruluy bleek de schrijver, en daar zag ik het al dadelijk donker in Want vliegen mag dan goedkoper zijn dan u denkt, en de service van ons al. Ier K.L.M. boven alle lof verheven" dat er ook toneelgespeeld wordt in een vliegtuig, leek me toch bezwaarlijk met het oog op de ruimte. En als er geen vliegtuig aan te pas mag komen, hoe zou Viruly dan ooit op dreef kunnen raken? Het bloed kroop alweer waar het niet gaan kon. De eerste zeventien bladzijden, u bent gewaarschuwd, zijn uitvoerig besteed aan een thuisvlucht Batavia—Amster dam, zonder een lettertje Mary. Of het moest een nadrukkelijke bespiegeling boven Tiel zijn, waarbij u even denkt: Gunst, wat ziet die man daar nu voor buitensporigs aan? U vat het even .later al; het was zou zachte wenk van: Es bildet ein Talent sich in der Stille en wat is er nu f kl ier dan Tiel? Op bladzij achttien gaat dat dan eindelijk uit de doekjes, en wij blijven tachtig kantjes lang vrijwel op de begane grond, totdat wij over een Amsterdamse daktuin met drie blauwe figuurtjes vliegen. En aangezien drie maal nog altijd scheepsrecht is, zitten wij tegen het eind warempel alweer, ditmaal mèt Mary, in het lijnvliegtuig BatviaAmsterdam Daar tussen in zijn de bladzijden dan luchtig en leutig opgevuld met stukjes Mary-in-Tiel en Mary-op-de-toneel- school en Mary-op-de-planken en Mary. thuis. U moet het zelf maar eens lezen, als ik u nog meer vertel is de aardig heid er meteen af. y\LS u het boekje dichtklapt, weet ik vooruit dat u zult pruttelen. Een echt mannenboekje: wat u als vrouw nu eens dolgraag zoudt willen weten, staat er precies niet in. Dat geheim van: Hoe gaat dat? Hoe doet zij dat nu? Hoe krijgt zij al die hoekige en kantige stukjes: rollen leren en kinde- ren opvoeden, een huishouding drijven en op de planken staan, reizen en trek ken en een moeder uit duizend zijn, tot een goed sluitend geheel. Misschien, als u scherp leest, dat u tóch achter de regels iets van dit kunststuk zult te weten komen en iets zult ervaren van de bewonderens waardige vitaliteit, de toewijding en het élan, waarmee zij al die opgaven tot één versmelt: zo gaaf en zo volledig mogelijk Mary Dresselhuys te zijn. Denk daar niet gering over, zoals zij het zelf terloops vertelt: „Spelen in Venlo, met de trein van halfacht er vandaan, om twaalf uur repetitie in Amsterdam, om vier uur weer in de bus naar Zwolle, om daar drie uur la ter weer fris te beginnen." En vult u dan zelf de gaatjes maar in met de alledaagse details. Op een holletje naar de schouwburg en op een holletje naar huis. Haastig eten en vliegensvlug verkleden. Koude voeten, gebrek aan slaap „leren en leren en leren, lange winterse hosritten in kou de autobussen, schminken en verkle den in onverwarmde, tochtige provin cie-kleedkamers". En niet te vergeten „de kleerscheu ren van alle menselijke emoties, die uit de nerveuze gespannenheid van het vak voortvloeien y^CH, het is zo héérlijk om beroemd te zijn. Vooral als er iets teruggevraagd moet worden, als in de oorlog de honger begint te nijpen Als zij 18 de Haarlemmermeer speelt moet zij er nog altijd aan denken: omdat >k in de oorlog telkens op mijn oude fietsje om tarwe en melk voor de kinderen de polder in heb gemoeten. Ik stond er toen meestal alleen voor; ik heb "j deze buurt met die fiets ijskoud en heei vernederend met jurken en ondergoed lopen leuren om met aardappels of bo ter thuis te komen, de ene onoverko melijke week na de andere...." En dan heeft zij misschien nog oen pond of wat minder veroverd dan ae anderen want wat moet een struise boerin met zo'n kleine maat in haai linnenkast beginnen? Voort wat hoori wat, al zou het krakende fietsje he ook bij de laatste deur begeven. De polder was koud en veriaten; oe bus hotst nu eindeloos door een onveJ* schillig slapend land. Het is goed CL ogenblik met beschaming daaraan denken, als wij ons, poesmooi aang daan, op ons gerieflijk klapstoeltje 1 stalleren om ons een winteravond r» zorgeloos te laten inpalmen door ha geestige charme, haar luchtige zeker heid, haar vitaliteit. Laat de erkentelijkheid daarom 1 langer duren dan het herhaald app,a" en de bloemen na afloop. Als u gezel, hg napraat bij de opgepookte n&a hobbelt zij waarschijnlijk koud en m naar huis naar een korte 'a,ab„je een nieuwe repetitie en ten volge voorstelling. sASKIA

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1954 | | pagina 12