De koffietent van Opoe is een
oase in de nacht
LIMMEN: halteplaats voor
de autokaravanen
Lezers spreken
Het beroepsvoetbal door een
andere
Na elf uur: alleen
voor chauffeurs
De Schager markt
Motoren zwijgenportieren slaan
„NOG EEN ruk-
kie en dan zijn
we bij opoe!".
Wieringermeer
Bos blijft behouden
Texel
Dammen op het eiland
Urk
VRIJDAG 22
JANUARI 1954
Leendert Evers
kreeg geen ant.
woord. Zijn maat
bad niet eens be
merkt, dat de
zware Kmpp
Diesel met een
lange zucht vóór
het Noordzee
kanaal tot stil
stand was geko
men en nu met
afgezette motor
stond te wachten
op de komst van
de pont. Ze wa»
ren in de voor
avond uit 's«Her-
togenbosch geko.
men met een
lading stenen
voor Den Helder.
Een vrachtje van
twintig ton, dat
diezelfde nacht
nog gelost moest
worden. Dik
twee uur had
Leendert in de
lichtkegel ge
tuurd, waarmee
de koplampen het duister uiteendreven. Het was warm in de cabine
en in stilte benijdde de chauffeur zijn collega, die in een diepe slaap
was weggezakt en eerst traag wakker werd toen de dieselmotor de
zware steenvracht grommend op de pont trok. Leendert herhaalde zijn
opmerking. „Nog een rukkie en dan zijn we bij Opoe!" Het antwoord
klonk instemmend. Want Opoe is een begrip voor de vrachtwagen
chauffeurs. Speciaal voor hen, die iedere nacht langs de weg zijn en
voor wie de verlichte ramen van het houten koffietentje aan de Rijks
weg in Limmen méér betekenen dan alleen maar de plaats waar zij
een kop koffie kunnen krijgen. Het is' voor hen de oase in de woestijn
van de nacht. De kans om even de benen te strekken, om rond het
kacheltje te kruipen en een warme kop koffie naar binnen te laten
glijden. De kans ook om even verlost te zijn van het monotone geronk
van de motor. Iedere vrachtwagenchauffeur kent Opoe. Als ze onder
elkaar zouden zeggen „We gaan naar Jouke Haanstra" dan zouden de
meesten misschien de wenkbrauwen optrekken, maar de koffietent van
opoe is een aanduiding, die door geen enkele chauffeur wordt mis
verstaan.
QPOE betekent licht, warmte, gezelligheid en een kop koffie of een
hard gekookt eitje. Het is een doel voor de chauffeurs, die hun zware
karren uit Rotterdam naar Groningen brengen of uit Groningen naar
Rotterdam. Soms door een heldere vriesnacht onder een dak van mil-
liarden sterren, soms door een muur van stromende regen of door een
benauwende poel van dampige, grij.ze mist, met een zicht van enkele
meters. Dan is de koffietent een veilig baken, een vertrouwde haven,
waar men de spanning en de concentratie van de laatste uren kan ont
laden. De koffietent van opoe is het rustpunt voor de autokaravanen,
die zich 's nachts door Noord-Holland trekken op weg van of naar
Friesland, Met de meest uiteenlopende ladingen. Met brede, rustige
kerels, die urenlang het stuur in de vuisten hebben. Meesters over tien-
talie npaardenkrachten. Voor hen staat daar dat houten gebouwtje aan
de Rijksweg in Limmen. En er is er niet een, die voorbijrijdt.
Karavanen langs de weg
(Foto: Jaap Schoen)
Ook Leendert en Piet niet. Ze hadden
de oranjetunnel van neon-lichtèn in de
Zaanstreek achter zich gelaten. Het
was al donker in de huizen langs de
weg en he.t vrij drukke verkeer was
afgezwakt tot een enkele tegènligger,
die zich in de richting Amsterdam
haastte. Het begon te regenen. Eerst
nog slechts enkele met enkele drup.
pels, die tegen de voorruit uiteenspat
ten en toen met bakken tegelijk. Nij
dig sloeg de ruitenwasser een waaier
vormige opening in het regengordijn
en in het natte asfalt tekende zich het
spoor van zoevende banden. Het volg
de de wagens door Krommenie en Uit
geest en boog bij Limmen naar rechts,
de Rijksweg op. En opeens was het
verdwenenin de berm van de weg
stonden de wagens met de zware ste-
nenlast. T>' voelsprieten, die de kop
lampen vanaf 's Hectogenbosch ver
voor zieii uit hadden gestoken ver
schrompelden tot een paar flauwe pit
jes, het geronk van de motor pruttelde
weg en de portieren sloten zieh met
een harde blikken slag. Aan de over
kant van de weg stond het houten ge
bouwtje dat bij de Hembrugpont al
het onderwerp was geweest van het
vrij eenzijdige en korte gesprek: de
koffietent van Opoe.
Qpoe Haanstra was er zelf. Met haar
schoondochter nam zij deze avond
de honneurs waar en ze begroette de
beide mannen, die diep in hun kragen
weggedoken het eenvoudige eafévertrek
binnenkwamen, als oude bekenden
„Koffie jongens?" De jongens knikten.
Ze zochten een stoel bij de kachel,
trokken met hun voet een andere
stoel naar zich toe en maakten het zich
j gemakkelijk.
De drukte van de vooravond was
weggeëbd en het was nu rustig rond
de kachel. Opoe bracht de koffie en
I knoopte een praatje aan over het
weer, dat blijkbaar zelf ook een woord
je wilde meespreken, want het ram,
melde met de reclameplaten tegen het
houten schot en liet de regen tegen (te
ramen striemen.
Boven het gebulder van de wind
klonk het geluid van een naderende
auto. Twee koplampen doemden op uit
het duister van de nacht.
Weer knarsten de remmen en iveer
bangden de portieren. Het bruine, plu
chen gordijn, dat bij wijze van tocht-
sluis voor de deur hing werd vaneen-
gesQhoven en een korporaal trad bin
nen. Achter hem volgde een burger.
Hij heette Willem Verhage, zoals later
bleek en hij maakte deel uit van de
commissie van proefnemingen. Dat zal
U even weinig zeggen als het ons deed,
maar uit het gesprek werd ons toch
duidelijk wat de mensen van deze com
missies 's nachts langs de weg uitspo
ken.
Zij zijn belast met het proberen van
munitie en vuurwapenen en trekken
van het ene schietterrein naar het an
dere. Hun DAF-artillerietrekker was
het convooi, dat van Den Oever op weg
was naar Den Haag, vooruitgereden en
korporaal J. Butter kondigde aan, dar
er straks nog een paar „stukken 9
veld" voor de deur zouden komen. Hij
was er overigens in het geheel niet
benieuwd naar, want nauwelijks zat
hij op zijn stoel of zijn hoofd zakte
tegen het schot. Korporaal Butter
süep en zijn koffie werd koud
Het gezelschap militairen en bur
gers, dat daarna het kleine koffietent
je overstroomden was nauwelijks weer
de donkere nacht ingegaan of de vol
gende wagen met koffieklanten gleed
langs de ramen. Het was nu langza
merhand de tijd, dat de karavanen uit
Friesland en Groningen de Wierlnger-
meer achter zich lieten.
Verschillende wagens vertrekken
om ongeveer 1 uur uit de Friese hoofd
stad. Ze kunnen om ongeveer drie uur
in de morgen in Limmen zijn en chauf
feur Leegstra.' die met een oplegger
vol blikpreducten op weg was naar
Rotterdam maakte er deze naeht een
sport van precies om drie uur bij Opoe
binnen te stappen. Hij zou opoe zelf
niet treffen, maar wel haar zoon Jan,
die 's nachts de zaken waarneemt. En
tenslotte maakt het niet veel uit wie
de koffie schenkt als er maar koffie
op tafel komt.
Op de Afsluitdijk begon Leegstra al
aan de warmte en het licht van het
koffietentje te denken. De strakke weg
voor hem was verlaten, Hij was nog
maar twee wagens tegen gekomen en
het zouden er niet veel meer worden,
wist hij. Maar in zijn L,poor kwamen er
genoeg. De ene auto na de andere
draaide de Afsluitdijk op om de een
tonige rit naar „Holland" te beginnen.
Door de nacht naderde de over de der
tig kilometer lange dijk verspreide
karavaan Den Oever. Zij denderde door
de Wieringermeer, over de viakke we
gen van Noord-Holland, wrong zich
door de verlaten straten van een sla
pend Alkmaar en stopte voor het licht-
schün^el. dat uit de ramen van het
chauffeurcafeetje op de weg werd
geworpen.
Zij kwamen huiverend binnen. De
Leegstra's, de Kooistra's, de Anema's
en de Feenstra's. Stoere kerels uit het
Noorden, die b}j nacht en ontij, bij
stormweer of de dikste mist hün zware
vehikels over de Afsluitdijk brengen
op weg naar de industriecentra in het.
Westen. De een met een lading van
zes ton blikprodueten, de ander met
een vrachtauto en een aanhangwagen
vol boter, zoals Feenstra uit Kubaard
en een derde, J. Kamstra, met stuk
goederen. Hij maakt het ritje om de
dag.
De ene nacht heen, de andere terug
En overdag slaapt hij. De ene dag in
Den Haag bij particulieren en. de an
dere dag thuis in Sneek. Hij is een
van de vele vaste klanten van opoe.
Prompt elke nacht stuurt hij zijp wa
gen in de berm van de weg en komt
een half uurtje in het café uitzakken.
Hy leunde deze nacht breed achter
over en bladerde wat in een tijd
schrift. Voor hem op tafel dribbelde
een vlieg, die in dit vertrek niet aan
een winterslaap kan toekomen en bo
ven zyn Koofd hing een boodschap
van de burgemeester van Limmen,.
waarop stond te lezen: „Deze inrich
ting is geopend voor Uw veiligheid
langa de weg. Zorgt V voor een onge
stoorde nachtrust der omwonenden
door elk lawaai te voorkomen".
Er waren trouwens meer aankondi
gingen, die de aandacht van de chauf
feurs vroegen. Dat zij vooral goed ip
de berm van de weg moesten par
keren, dat ze niet mochten zingen en
speciaal voor de exploitant van het
café, dat hij na elf uur onder geen be
ding inwoners van Limmen in zijn
etablissement mocht toelaten. Want
het chauffeurscafé is in de ogen van
de exploitanten van andere horecabe
drijven meestal een gevaarlijke con
current. Terwijl zij om elf uur moeten
sluiten gaan de zaken daar maar rus
tig door en in verschillende plaatsen
in het land gaan al stemmen op om
deze koffietenten 's nachts te sluiten.
Tot grote verontwaardiging van de
chauffeurs.
\\/ie deze doorgaans rustige en stille
menzon aan het praten wil krijgen
behoeft maar even dit punt aan te
roeren of hij krijgt commentaar in
overvloed. „Wat willen ze eigenlijk",
zei Leendert Evers, die op de terug
weg van Den Helder nog even was
binnengewipt. „We mogen vijf uur
rijden en moeten dan een half uur rust
nemen, Moeten we 's nachts dan een
half uur onder de wagen kruipen? En
bovendien: zijn die andere caféhou
ders bereid ons een kop koffie voor
twintig cent te verkopen?" Hij kreeg
bijval van de anderen; chauffeurs, die
intussen met bun wagens vanuit Rot
terdam, Dordrecht, Limburg en Bra
bant in Limmen waren gearriveerd op
hun weg naar het Noorden. Zij reken
den ons voor, dat in heel Nederland
slechts een tiental van deze café's
's nachts geopend zijn en dat Limmen
een onmisbare halteplaats is voor het
nachtelijke verkeer over de Afsluitdijk.
Toen de Van Edlns uit Zoetermeer
met krakende leren jassen binnen
kwamen was het gesprek al spoedig bij
de werkboekjes aangeland. „Een on
mogelijke maatregel", vond het ganse,
rond de kachel verzamelde koor. Een
van de chauffeurs, die met sinaasappe
len cp weg was naar Leeuwarden ver
telde, dat hij eens werd aangehouden
toen hij nog drie kilometer van huis
Deender, Evers cn Piet Hutten vei gaten ai spoedig, dat ze nog 20 ton stenen
moestmt lossen toen opoe Haanstra hm een warme kop koffie kwam brengen.
(Foto: Jaap Schoen)
Geachte redactie,
Ik zou het zeer op prijs stellen enige
plaatsruimte van u te verkrijgen om de
heer Grapendaal een antwoord te geven
op het door hem in uw blad gepubli
ceerde artikel betreffende beroepsvoet
bal. Bij voorbaat daarvoor mijn dank.
Hoewel uit uw ingezonden stuk blijkt
dat er in Nederland inderdaad in zeer
brede kring belangstelling bestaat voor
datgene, wat wij in de kringen van de
Nederlandse Beroeps Voetbal Bond
(NBVB) kortweg aanduiden met „Be
roepsvoetbal", moet het mij toch van
het hart, dat u in uw artikel geen blijk
geeft van een juiste kijk op dit pro
bleem. Eerst echter een algemene op
merking, Het komt mij voor, dat u, als
sportverslaggever, weinig belangstelling
heeft voor de inhoud van het blad,
Plaatsing van deze stukken betekent
niet, dat de redactie met de inhoud
instemt, Zy acht kennisneming ervan
echter van algemeen belang en zij
ziet ze gaarne zoveel mogelijk met
volle naam ondertekend, v
waaraan u verbonden bent. In de num
mers van 13, 16 en 19 Januari van de
Alkmaarsche Courant zijn ni, enige ar
tikeltjes gepubliceerd, die ten dele een
antwoord geven op de door u gestelde
vragen. Anderzijds weerleggen zij enige
aantijgingen, die u meent aan het adres
van de NBVB te moeten richten.
Terwijl ik u in overweging geef deze
berichten eens goed na te lezen, wil ik
toch niet nalaten iets dieper in te gaan
op uw schrijven. Met u is de NBVE er
van overtuigd, dat volledig beroeps
voetbal in Nederland niet mogelijk is.
Wat echter zeker mogelijk zal blijken
te zijn, is het z.g. sejni-beroepsvoetbal,
ook wel premie-stelsel genoemd, zoals
dit in uw schrijven ook wordt ge
duid, Dus premies voor training en voor
wedstrijden. Hierover zijn wij het dus
wel eens, gelukkig Zodat het dus
vaststaat, dat geen enkele speler, die
tot de NBVB toetreedt, daar maat
schappelijk slechter van zal worden.
Een andere suggestie, die u doet, is
dat beroepsvoetbal financieel niet mo
gelijk zal blijken te zijn, Deze stelling
hoort men meer verkondigen. Het
grappige 's echter, dat dit altijd ge
beurt bij monde van onze tegenstanders,
diegenen, die zweren bij de KNVB. Ook
daaronder zijn er velen die, zoals u,
het beleid van de KNVB niet goedkeu
ren en graag zouden zien dat de
KNVB overstag ging en het semi-oo-
roepsvoetbal zou invoeren. Rest mij
slecht^ de vraag: „Is het dan plotseling
financieel wei mogelijk geworden?"
De sterklo van de elftallen? Ik kan
alleen dit zeggen; Amsterdam is een
stad, Noord-Holland een provincie. In
de NBVB is Noord-Holland boven liet
Noordzeekanaal een aparte afdeling,
waarvan Alkmaar het centrum vormt.
Hier heeft dan ook de NBVB zijn ze
tel en hier worden leden en donateurs
ingeschreven, Opgemerkt dient nog te
worden, dat spelers nog niet als lid
worden ingeschreven, maar door ons,
(dus niet door de KNVB) op de zg.
Beroepslijst worden geplaatst. Wan
neer straks de training begint, wordt
iedere speler voor de keuze gesteld.
Hij kan tot op dat moment dus nog
steeds terug. Zij zijn nog amateur, Zij,
die wensen toe te treden, zullen bedan
ken als lid van hun vereniging en van
de KNVB en worden pas dan op de be
roepslijst van de NBVB geplaatst.
Een uitzondering vormen die men
sen, die reeds nu hun activiteit open
lijk ontplooien en dus tot de pioniers
van het beroepsvoetbal m°gen worden
gerekend. Zij aanvaarden de gevolgen
hiervan en ik ben er persoonlijk trots
op, bij deze pioniers te behoren.
Het aantal van 20 leden zal hoogst
waarschijnlijk niet worden gehand
haafd. Gewerkt wordt aan een sy
steem, waarbij ook die spelers, die
voor beroepsv'oetbal nog niet of niet
meer in aanmerking komen, toch hun
zo geliefde sport kunnen blijven beoe
fenen. Zij zijn dus niet voor de voet
balsport verloren!
Tenslotte de belangstelling. Is het
U ook niet opgevallen dat deze de
laatste jaren steeds kleiner wordt?
Kenners wijten dit aan het spelpeil bij
de KNVB. Wij weten, dat de NBVB
geen wonderdokter is, maar ook, dat
wij bv. in de kop van Noord-Holland
reeds nu een elftal kunnen samenstel
len dat et tegen het sterkste Alkmaar-
se KNVB-elftal kan opnemen.
Zou hiervoor niet wat meer belang
stelling blijken te bestaan dan bv, voor
Alcmaria Victrix?
U zult nog niet overtuigd zijn! Komt
U nog eens met ons praten, dan komen
we tot betere resultaten dan langs de
ze weg. Wij wisselen graag van ge
dachten, doch willen, na Uw eventu
ele reactie in dit blad, de discussie via
de krant liever beëindigen.
Ik hoop, spoedig iets van U te mo
gen vernemen.
NBVB Afd, Noord-Holland.
A. HOOGVORST, Coornhertkade 69,
Alkmaar. Districtsvertegenwoordiger.
Van alle soorten vandaag een kleine
tot zeer kleine aanvoer. Er is bepaald
niets op te ruimen en er is piot veel
nodig. Want ondanks de kleine aanvoer
was de handel op de vetmarkt aan de
trage kant. Hoogste prijs f 1125, wat per
kg slachtgewicht kwam op f 2.85. Aan-
vangsprijs f 2.25. Op de gebruiksvee-
markt was de aanvoer in het geheel niet
van betekenis. Zelfs nuchtere kalveren
waren deze week in geringer aantal aan
gevoerd dan vorige week. Dat hadden
wij anders verwacht. Prijzen van f 30
f 80, Op de paardenmarkt was een iets
grotere aanvoer. Handelspaarden van
f 700—f 1050. Hoogste notering slacht-
paarden per kg slachtgewicht f 1.55.
Overhoudcrs gingen stug duur van de
hand. Kleine aanvoer rpet prijzen van
t 70—f 110. Alleen op de biggenmarkt
was de aanvoer van betekenis, terwijl
ook de handel tamelijk vlot verliep. Prij
zen van f 35—j 88, Enkele konijnen gin
gen van de hand voer f 2—f 5,
Prijzen en aanvoer; 10 paarden 700—
1050, 5 gelde koeien 530—675, 4 melk
koeien 573—800, 19 vette koeien 600—
1125, 20 pinken 375—525, 66 nuchtere
kalveren 30—80. 58 QVCrhouders 70— HQ,
97 biggen 33—68, 15 konijnen 3*-5.
Volkomen onverwacht is een beslissing
gevallen omtrent het lot van Bos en
Wiel, dat wij een paar dagen geleden in
het middelpunt der belangstelling plaat-
Sten, door het artikel daarover. De krant
was maar ternauwernood uit, of een ver
heugde stem deelde ons via de telefoon
mede, dat het Bos en Wiel als oorlogs- en
natuurmonument behouden zal blijven.
Een prachtige beloning voor aiien, die
daarvoor zo geijverd hebben.
Damclub Oosterend heeft tegen
Texel 3 zo fel van zich afgebeten, dat
met 16—4 werd gewonnen. Texel 2
behaalde ten koste van De Koog haar
eerste zege (137). De Kogers, die de
hangpartij tegen Oosterend met 11-9
verloren, zijn nu hekkensluiters. De
stand is momenteel:
De Cocksdorp 3 3 0 0 4020 6
Texel 2 4 1 1 2 41—39 3
Oosterend 3 2 1 0 3525 5
Texel 3 3 1 0 2 25—33 2
De Koog 3 0 0 3 19-hü 0
Nog te spelen zijn de ontmoetingen
De CocksdorpOosterend (een zeer
belangrijke wedstrijd dus) en Texel 3
De Koog, die beide op 8 Februari
hun beslag krijgen.
Voor de onderlinge competitie van
Damclub Texel werden gespeeld: 1ste
klasse: G. Dros—P. W. Kooi 1-1: C.
van HeerwaardenS. Ros 1-1; J. Vin-
ke—N. de Graaf 2-0; 2de klasse: Joh,
Schoo—W. J. Boon 0-2; C. P. Burger—
J. Kikkert 2-0; Joh .SchooJb. van
Heerwaarden 0-2; 3de klasse: Joh. Bar-
horstF. van Sambeek 0-2; Jb. Koorn
F. Schuit 1-1; S. van Heerwaarden
C. Vinke 2-0; Joh, van Heerwaarden
D. van de Werf 1-1; F. van Sam
beekJb. Koorn 0-2; J. A. van Enst
F. Schuit 0-2; F. Schuit—J. A. van
Enst 2-0.
Zaterdag speelt Texel uit tegen
Zijpe. De dammers vertrekken met de
boot van kwart vóór twaalf.
BURGERLIJKE STAND
Ondertrouwd: Jan Pasterkamp
en Marretje Roos; Geert Hoekstra en
Lobbetje Zeeman.
VISSERIJBERICHT
Per 125 kg: Gr, kabeljauw 224134.
Donderdag werd door 8 vaartuigen
aangevoerd: 413 pond snoekbaars, Pr-
7678 ct; 38 pond rode baars, pr. 90
93 ct; 1923 pond blei, pr, 8—10 ct; 12
pond karper, pr. 20 ct. (Alles p. pond),
BARNEVELD, 21 Jan. Pluimvee-
markt; aanvoer ca 30,000 stuks. Han
del redelijk. Prijzen: slachtkippe» f 1,80
f 2,05, piepkuikens f 2.20—f 2,40. jon*
ge haantjes f 2.40—f 2.55, alles per kg,
overige i er stuk: tamme konijnen
f 2.50—f 6.50, wilde konijnen f 1.50
f 1.85.
Eiermarkt: Aanvoer ca 1.800.000
stuks. Handel vlug. Prijzen: hennen-
eieren f 11.70—f 13,50, algemene prijs
f 12.25 per 100 stuks, kiloprijs f 2.10
op basis van 58 gram; kippeneieren
f 13.50—f 14.50, algemene prijs f 13.90
per 100 stuks, kiloprijs f 2,15 op basis
van 64 gram.
Nauwelijks zat korporaal J. Butter
(voorgrond rechts) op zijn stoel of zijn
hoofd zakte tegen het schot en hij
sliep
(Foto: Jaap Schoen)
was. „Ik moest nota bene stoppen er,
een half uur wachten omdat mijn tijd
om was". Zijn stem klonk nog veront
waardigd bij deze herinnering- Werk
boekjes zijn voor de chauffeurs tevens
goocneiboekjes, waarin de cijfers zo
maar allerlei veranderingen kunnen
ondergaan. Een 7 wordt opeens 17, een
3 een 8 en zovoorts. Er zijn tal van
variaties, zo bleek ons uit het gesprek
Het werd zelfs zo geanimeerd, dat ver
schillende chauffeurs langer bleven
dan anders, Toen zij dan ook de tijd
In de gaten kregen was het alsof een
windvlaag de koffietent in één ruk had
schoongeveegd. Buiten in de storm, die
uit de harde wind was voortgekomen
gromden de dieselmotoren en schoten
lange lichtkegels door de nacht. De
karavaan zette zich weer in beweging,
terwijl Jan Haanstra intussen de vuile
kopjes wegbracht.
Hij vertelde hoe zijn vader en moe
der 19 jaar geleden het chauffeurscafé
waren, begonnen, Eerst drie jaar ge
leden werd de toestemming ontvangen
ook 's nachts geopend te zijn. Nu is
de oude heer Haanstra (69 jaar) bezig
eigenhandig een nieuw gebouw op te
zetten. Een degelijk stuk werk met
ruime gelagkamer, bedrijfskeuken,
woonkamer en slaapkamertjes voor de
chauffeurs, die 's nachts arriveren en
te vrpeg zijn om hun lading af te le
veren. Nu dutten zij een paar uui' in
hun caibine, straks zuilen zij een goed
bed kunnen krijgen, Jouke Haanstra
hoopt de volgende maand zijn nieuwe
zaak (e kunnen openen. Het zal de
kroon zijn op zijn werk, dat negentien
jaar geleden in Limmen is begonnen.
De chauffeurs zullen bij de opening
aanwezig zijn. „Jullie worden
verwacht", heeft opoe tegen hen ge
zegd. En daar zullen ze zich aan
houden.
Na vieren luwde de drukte in de
tent, maar toch moest er nog een klant
komen! Maarten Bruin uit Nieuwediep,
die prompt iedere nacht langs komt
met een vrachtauto vol vis, bestemd
voor Amsterdam en IJmuiden, Nadat
hij vertrokken is duurt het meestal tot
ongeveer zes uur voordat de dagchauf
feurs beginnen tg- komen. Zo gaat het
daar dag en nacht door. Het is een
komen en gaan van klanten, die even
hun reis onderbreken om uit een kop
koffie nieuwe krachten te peuren. Rus
tige mensen, die men 's nachts en over
dag langs de weg kan vinden. Ook in
de baianstijd als de handel nog niet zo
intensief is en ook nu de open winter
het wegvervoer door het in de vaart
blijven van het scheepvaartverkeer niet
overmatig belast, Voor hen staat daar
aan de weg in Limmen de koffietent
van opoe. Een oase in de nacht. We
hebben er ons zelf van kunnen over
tuigen.,,.
6e gebroeders Leegstra uit Leeuwar
den, beiden chauffeurs voor de Electra
Blikfabrieken, ontmoetten elkaar des
nachts bij de koffietent te Limmen.
(Foto: Jaap Sehoen)
