jrS EEN „EUROPESE" TAAL NOODZAKELIJK?
De volwassenen - van - morgen verdeeld over
mogelijkheid en taalkeuze
LAXEERAKKERTJE5
™n^';ïï£2KïÏB
nSvwïsr-w?
ü&X&SSZ&x
BICABPBN
De
beste
ruil
Hei VELPON zie je er geen barst van!
DE VERGETEN CATEGORIE
AAN HET WOORD
Esperanto!
-op de vraag van deze week is m.i.
Pim, Pam Pom en de graafmachine
De nieuwe campagne
voor veilig verkeer
En nu de volgende kwestie
Luister eens naar:
Radioprogramma
Liefst Frans - toch Engels
Engels, Spaans, Latijn
f Inwendige zuiverheid
Iis het behoud van Uw gezondheid.
Neem eens per week één of twee
Frans als wereldtaal
Onmogelijk!
Actie wordt gericht op
de jeugd
DE vele ongevallen, welke het ver
keer op onze wegen met zich
brengt, die ieder jaar opnieuw duizen
den slachtoffers maken onder oud en
jong, zijn niet meer te keren met inci
dentele acties, doch kunnen alleen wor
den weerstaan en teruggedrongen door
het ononderbroken voeren van doel
treffende propaganda onder alle groe
pen weggebruikers.
JfocUtlL
b*r -
MARGARET MALCOLM
SANOSTOL
r kgt&Msn*
DONDERDAG 28 JANUARI 1964
LANGZAAM, maar geleidelijk, groeit West-Europa
uit tot een eenheid-in-verscheidenheid: de K.S.G.,
de E.D.G., de Raad van Europa, Straatsburg, de Bene-
lux, bewegingen voor
federalisme en integratie
I— alles wijst er op, dat
ide volkeren, gedeeltelijk
uit noodweer, militair èn
economisch, gedeeltelijk
uit idealisme, een einde
maken aan de idee van de absolute souvereiniteit en
bereid zijn, zich op te laten nemen in een groter ver
band. Men kan met kunst- en vliegwerk, met ver
dachtmaking en intimidatie, trachten, dit proces
tegen te houden, wie in de wereldgeschiedenis geen
volslagen vreemdeling is en een open oog heeft voor'
de internationale ontwikkeling van wetenschap en de
vraagstukken van productie en distributie, weet, dat
het zich onweerhoudbaar
voltrekt. Daardoor wordt
het probleem actueel van
de onderlinge verstaan
baarheid, dus van de
-i vraag, öf een ,-,Europese"
taal noodzakelijk en mo
gelijk is en zo ja, wélke dat zal zijn. Het spreekt van
zelf, dat ook de vergeten categorie, die bestaat uit
de volwassenen-van-morgen, zich van deze kwestie
rekenschap moet geven. Zij heeft dat gedaan in een
aantal brieven, waarvan we er hier enkele publiceren.
maar één antwoord en dat is
„Ja". Als men het ooit wil klaar
spelen Europa één te maken, moet
men voor alles één internationale
taal hebben. Het Esperanto lijkt mij
hiervocjr het meest geschikt. Het is
immers een taal, die samengesteld is
Uit bijna alle andere talen, zodat er
volgens mij niets op tegen kan zijn.
Er zijn misschien mensen, die het
Engels als internationale taal willen
hebben. Dit lijkt mij echter voor de
mensen, die Romaans spreken, nogal
een opgaaf, terwijl de Germaans spre
kende bevolking en vooral de Engel
sen zelf, het veel makkelijker hebben.
Ik vind daarom, dat ze het Esperanto
moeten nemen. Het zou dan op de
scholen als verplicht leervak moeten
worden ingesteld. De andere talen zo
als Frans, Duits en Engels zou men
dan achterwege moeten laten. Het
moet dan natuurlijk zó worden, dat
je je met Esperanto overal verstaan
baar kunt maken. Het lijkt mij echter
wel een moeilijke opgaaf, dit door te
zetten, daar er altijd conservatieven
zullen zijn (en blijven), die er niets
voor voelen en op de oude voet door
gaan. Toch moet men het Esperanto
een kans geven en ik geloof, dat het
er zich gauw genoeg in zal werken.
Maar dan moest ook iedereen meehel
pen. Anders komt er van Europa één
en de wereldvrede ook niet veel te
recht". TRUUS KALLANSEE
Stationsstraat 43, Alkmaar.
„^EKER is het gewenst, de nationale
talen in Europa door één te ver
vangen. Dit zal echter onmogelijk zijn.
Geen volk zal immers zijn taal ver
ruilen voor een andere. Anders wordt
het, indien we één taal aannemen als
de officiële Europese, maar met voort
bestaan van de nationale talen. Hier
aan zullen wij, Europeanen, niet kun
nen ontkomen, willen wij ooit één
worden.
Het 'staat dus vast, dat er een Euro
pese taal 'moet komen. De vraag is
welke. Persoonlijk zou ik het Frans
verkiezën. Welke van de talen, die
we leren, is immers zo melodieus,
zo gevoelig, zo gracieus? De Franse
taal zal het wel niet tot de Europese
brengen. Daarvoor speelde Frankrijk
politiek een te 'passieve rol en dat
doet het helaas nog. En verder, zullen
de Duitsers en de Italianen het Frans
als de „Taal" willen erkennen? Dit is
zeer twijfelachtig. Het Duits komt vol
gens mij niet in aanmerking. Te veel
Europeanen buiten Duitsland zouden
hier tegen zijn.
Het Engels? Zou dit de aangewezen
taal zijn? Ik meen van wel. Germaans,
maar met een sterk Romaanse inslag,
zou men het Engels kunnen noemen;
dit is al een zeer belangrijke eigen
schap. In Duitsland, Frankrijk, Italië
en niet te vergeten de Benelux-landen
weet de ontwikkelde bevolking zich
reeds vrij behoorlijk in het Engels
uit te drukken. Bovendien spreken ze
deze taal, zover ik dit heb kunnen
nagaan, niet met tegenzin. Men zou
het als een bezwaar tegen het Engels
kunnen opvatten, dat Engeland zich
van de Europese éénwording distan-
cieert. Zou juist niet, wanneer het
Engels in Europa de algemene voer
taal wordt, dit feit de Engelsen tot
toenadering kunnen bewegen? Te op
timistisch misschien.
Het zal echter ook voor de wereld,
als statengemeenschap genomen, van
groot belang zijn, als tenminste de
„gewone" mensen uit Europa en de
Anglo-Amerikaanse landen elkaar ge
makkelijk kunnen verstaan.
De mogelijkheid van een kunsttaal
wil ik zonder meer verwerpen.
Het Latijn (gymnasiasten, spits de
oren!) in een modern confectiepakje?
Deze mogelijkheid heb ik ook eens
horen opperen. Ik geloof echter niet,
dat dit gemoderniseerd Latijn meer
kans zal hebben dan een Kunsttaal.
Wat denkt U van het zogenaamde
„Basic-English", een taal, die, naar ik
begreep, zou moeten bestaan uit een
mengeling van Engelse „basis"-woor-
den aangevuld met Latijnse woorden?
Men voege er nog een vleugje peper
bij en de soep is klaar!
Nee, we zullen ons maar aan het
gewone Engels houden, dit is wel zo
practisch." RU MULDER
Koepoortsweg 93 Hoorn
Westfries Lyceum
TJET lijkt mij niet aanbevelenswaar-
dig, met het oog op de éénwording
van Europa, de nationale talen te ver
vangen door één taal, afgezien nog van
de vraag, of dit mogelijk zou zijn.
Eerder geloof ik dat wij de zaak van
de Europese eenheid ten zeerste zou
den dienen door ieder volk, ook het
kleinste, gelegenheid te geven de eigen
tizl te spreken en mede daardoor het
(Advertentie, Ing. Med.)
eigen nationale leven in volle vrijheid
te ontwikkelen.
Zijn niet vrijwel alle oorlogen in
Europa de laatste honderd jaar ont
staan als reactie op de onderdrukking
van meestal gerechtvaardigde nationale
gevoelens?
Als wij alle talen vervingen door
één, zouden wij ook aan millioenen de
toegang tot die cultuurgoederen be
moeilijken, hun het dierbaarst en het
nuttigst, omdat zij ontstonden op hun
eigen geboortegrond.
Wel zou ik ten zeerste willen bevor
deren, dat iedereen naast zijn eigen
taal een andere taal leerde, die hem
van dienst kan zijn in het internatio
naal verkeer.
Daarvoor zou ik het best geschikt
achten het Engels, omdat dit over vrij
wel de gehele wereld begrepen wordt
en als zéér gewichtige bijkomstig
heid omdat Engels een zo uitzonder
lijk rijke en schone letterkunde bezit om
dezelfde reden ook de Spaanse, en ten
slotte ook het Latijn, die taal bovendien
vooral omdat men in geen andere zo
klaar en scherpomlijnd handels- en
rechtskundige begrippen omschrijven
kan.
Het is mijn vaste overtuiging dat al
leen op deze wijze wij onze cultuur
die tevens onze dwingendste bestaans
reden is in die veelvormigheid, die
een van haar wezenskenmerken is,
kunnen behouden, door te proberen
haar verder te vervolmaken.
Ph. M. BOSSCHER,
de Blinkenlaan 8, Alkmaar.
R.K. Lyceum - Gymnasium Alpha.
pjOEWEL de verschillende talen, die
in West-Europa gesproken worden,
zeker hun moeilijkheden zullen brengen
bij de eenwording van de oude wereld,
zou ik niet graag de talen, die nu ge
sproken worden, willen afschaf jen.
De redenen hiervan zijn:
le Elke taal heeft bepaalde karakte
ristieke eigenschappen, die niet over
gebracht kunnen worden in een andere
taai;
2e Niet elke taal heeft een even
grote expressiemogelijkheid. De moge
lijkheid om nuances in de taal aan te
brengen is in 't Engels anders dan in 't
Duits;
3e De bestaande literatuur en studie
boeken zijn door de oorzaken in 2 ge
noemd niet op bevredigende wijze te
vertalen.
Een nieuwe taal scheppen, zoals Espe
ranto, sta ik niet voor. Een taal is geen
mechanisme, zij leeft en Esperanto zal
m.i. nooit een levende taal kunnen
vervangen.
Misschien is de beste oplossing één
der bestaande talen in alle landen in te
voeren en deze tot „Europeaans" te ver
heffen.
Ik zou hiervoor de Franse taal kiezen.
Anderen zullen echter aan Fries de
voorkeur geven. Het zal moeilijk zijn
op dit punt overeenstemming te be
reiken.
D. F. ALBERTZ, R.H.B.S.—5A
Pastorie, Groot-Schermer.
„HOE mooi het streven naar een
wording van Europa ook schijnt,
de vervulling daarvan bezit voor mij
een twijfelachtige waarde. Dat men
echter op de gedachte kan komen om
de nationale talen te vervangen door
één, is zeer typerend voor deze tijd,
die zo streeft naar gelijkvormigheid,
maar is daarom niet minder in boven
genoemde waarde; integendeel! Waar
om is het niet mogelijk, een gemeen
schappelijke taal in Europa, waarnaast
de eigen talen der volkeren ook nog
kunnen leven? Het schijnt zo eenvou
dig: allen één taal; en wat zal er dan
een begrip voor elkaar komen!
Doch het probleem .gaat dieper. Er
bestaat namelijk een groot verschil
tussen de volkeren onderling. Een
Engelsman is nationaal gezien heel an
ders van geaardheid dan een Italiaan.
Dat verschil is gekomen door een
eeuwenlange structurele en culturele
ontwikkeling, die elk volk vormt tot
dat wat het is en nog worden zal.
Dat wezenlijke verschil tussen de vol
keren is gekristalliseerd in de taal. Er
is niet alleen een onderscheid op taal
kundig gebied, wat de spraakkunst
betreft, maar ook weerspiegelt zich
daarin de aard van een volk, dat het
begrippen en woorden kent, die zijn
buurman absoluut niet nodig heeft en
ze zodoende ook in zijn taal niet be
zit. Men hoeft slechts een dichter te
spreken, die zijn werk in andere talen
vertaald ziet, om te weten, hoe groot
soms de moeilijkheden van dergelijke
aard kunnen zijn.
Eigenlijk is de taal een spiegel van
een groep mensen, die tot één taalge
meenschap ibehoren. Deze spiegel
draagt ondanks alle invloeden van an
dere talen toch zo'n individueel karak
ter, dat ik het niet mogelijk acht,
daarin ook andere volkeren tot een
taaleenheid te zien. Wanneer ons dat
niet kan overtuigen, laten we dan een
letterkundig werk van twee talen
vergelijken, en dan zullen we moeten
toegeven dat Goethe's Leiden des
jungen Werther's en Feith's Julia ook
in nationale geaardheid verschillen.
Immers Goethe's sentiment is karak
teristiek voor de Duitser en is dus zo
wel wat de dichter als het volk betreft
een echt „gevoelen". Feith's gevoel is
persoonlijk net zo waar als van Goe-
the. doch kenmerkend voor zijn volk
is hét niet, de reacties vooral van de
t^ëtfWoord'igd 'Hollander öp 'Feitti ge
ven daar wel enig blijk van.
Ik ben van mening, dat er nooit een
gemeenschappelijke taal zal komen.
Gelukkig zijn de verschillen in de ta
len nog zo groot, dat er van versmel
ting nog geen sprake kan zijn.
Van de bestaande is er géén, die
voldoen kan aan alle volkeren. Om
een nieuwe taal te maken moet men
een grote dosis eigenwaan bezitten en
de ogen sluiten voor de eeuwenlange
ontwikkeling, die een taal nodig heeft,
wil zij ook werkelijk een taal worden
en zijn. Daar komt nog bij, dat taal
op natuurlijke wijze alleen ontstaat en
dat zij onmogelijk vanuit een studeer
kamer in de wereld kan worden ge
zonden, al is de afzender ook nog zo'n
groot geleerde.
INGE VAN ERENSTEIN,
JIT de overige brieven kies ik er nog
enkele, die kort mogen worden sa
mengevat.
Elly TUmes uit Akersloot: géén in
ternationale taal: „laten wij extra ons
best doen op naris, Duits en Engels en
onze nek niet breien over de „Europese
les."
Els Soeters uit Velsen: noodzakelijk:
„het Esperanto is de taal, deels ontleend
aan het Latijn, deels aan Romaanse en
Germaanse talen; veel grammatica is er
niet, dus zelfs de minst intelligente men
sen kunnen deze taal binnen niet te
lange tijd leren.... maar ik ben abso
luut tegen één Europese taal: elk land
moet zijn eigen landstaal behouden: in
de taal ligt het karakter van een volk
opgesloten." Dus: Esperanto als hulp
taal.
Hans Kaper uit Alkmaar: de talen af
zonderlijk voorbestaan wordt Europa
ee statenbond, dan dc vraag oplossen,
welke taal in de centrale leiding zal
moeten worden gebruikt ontstaat
„Staat Europa", dan Frans of Engels;
Nederland moet er een eer in stellen,
verschillende talen goed te beheersen.
Kooiman uit Hensbroek: laat
ieder volk in zijn eigen waarde en
dring r.ie rand iets tegen zijn aard op;
als hulptaal een samensmelting van alle
aaneengesloten landen.
Hans Kaper uit Castricum: Amerika
kan geen voorbeeld zijn: „van het prille
begin af was het Engels de taal, die in
alle staten gesproken werd." Ieder volk
behoude zijn eigen taal: „ik zou het
niet in m'n hoofd halen, van mijn dier
baar Nederlands af te stappen" „Ik meen
te mogen concluderen, dat het afnemen
van de eigen taal de verbroedering
geenszins in de hand zou werken. Laten
we liever maar wat begrip en waar
dering to en voor wat anderen heilig
is, dan komen we stellig een stuk ver
der."
A. Beek uit Schoorl: „de vraag moet
luiden: is het het gewenst een interna
tionale hulptaal te vormen? Die zijn er
reeds: Enr 1= '-oor de handel en Espe
ranto." „Een echte taal is historisch ge
groeid." Alleen een internationale hulp
taal als communicatiemiddel om de een
heid te bevorderen is te aanvaarden;
misschien wordt die dan ook nog eens
de „echte" internationale taal; maar
ook dan zullen er weer vele dialecten
ontstaan."
Piet Kat uit Den Haag: „Door een
Verenigd Europa mogen de nationale
cultuur en gewoonten niet verloren
gaan." Esperanto is geschikt als hulp
taal.
Wij komen dus tot de conclusie, dat
de menser. van de toekomst wel inter
nationaal gericht en voorstanders zijn
van Europese integratie, maar niet al
leen de eiger cultuur behouden wil
len, doch ook de nationale taal, die
immers „gans het volk is." Wel zijn de
meesten overtuigd van het nut, dat een
internationale hulptaal hebben kan: ik
kan mij daar wel mee verenigen sedert
ik gezien heb van welke betekenis het
„passar-Maleis" in het Indië van
vroeger was, waar mensen van tótaal
verschillende nationaliteit met elkaar
moesten en konden converseren. Voor
„dagelijks gebruik" was deze „hulp-,
taal"' z'èer gésphikt, maar niemand dacht
aan, ze in*de plaats te stellen van de
levendé talen. Over de vraag, welke'
taal in „Europa" als hulptaal zou moe
ten dienen, verschilt men van mening:
Engels en Esperanto worden het meest
genoemd. De enige schrijfster, die ook
de hulptaal verwerpt, is Inge. Maar
vermoedelijk heeft ook zij er geen be
zwaar tegen, dat iedereen zoveel En
gels leert (of Esperanto), dat hij er een
doodeen-oudig gesprek over alledaagse
onderwerpen in kan voeren? Natuur
lijk betekent dit niet een vermindering
van talenstudie door intellectuelen!
26. Commissaris Bullebak maakte
zich gereed om naar huis te gaan. Het
was een drukke dag geweest op het
bureau en de commissaris verlangde
naar zijn avondboterhammetje. „Maar
eerst eens zien wat ik nog te doen heb
vanavond", zuchtte hij, zijn zakboekje
raadplegend. „Oh ja, goed, dat ik het
zie! Professor Splitser komt vanavond
hier om zijn graafmachine te halen.
Die moet hij demonstreren voor de bur
gemeester. Ik zal Piet Pakkum even
waarschuwen. Hij heeft de dienst van
avond, geloof ik. Een verstandige op
lossing, dat ik die machine in cel nr. 11
heb gestopt. Oh, oh wat was die pro.
fessor bezorgd; alsof er iemand hier ia
het politiebureau zou durven inbreken
Hier zekerhaha! Kom, laat ik snei
naar huis gaan om te eten. Ik zou zeif
ook graag bij die demonstratie willen
zijn. Maar eerst moet ik Piet Pakkum
even waarschuwen". De commissarij
verliet zijn bureau en zag de brigadier
juist aankomen. Hij had een dienblad
in zijn handen, waarop een flinke stapel
boterhammen prijkte. Brood met hagel,
slag! „Voor wie is dat brood met ha.
gelslag?" vroeg de commissaris ver
wonderd.
Deze overtuiging ligt ten grondslag
aan de propaganda-campagne 1954 van
het Verbond voor Veilig Verkeer, die
nu al enige weken gaande is en tot
het einde van het jaar zal worden
voortgezet.
De campagne is verdeeld in drie
perioden van elk vier maanden. Der
halve bestrijkt de eerste periode de
maanden Januari tot en met April en
het is in deze maanden, dat het Ver
bond in samenwerking met de Ver
eniging voor Veilig Verkeer zijn actie
richt op de jeugd, en verder op de
vrachtautochauffeur, de bromfietser en
de voerman van paard-en-wagen. In
de volgende perioden zullen weer an
dere groepen weggebruikers de aan
dacht hebben.
De campagne wordt gevoerd met
alle hulpmiddelen van de hedendaag
se publiciteit en propaganda, terwijl
vooral- grote- aandacht wordt geschon
ken aan het visuele element in de
voorlichting.
Uit alles valt op te maken, dat het
't Verbond voor Veilig Verkeer ernst
is een einde te maken aan het voort
durend stijgen van het aantal onge
vallen, waartoe het op het ogenblik
een kracht ontplooit, die het uiterste
vergt van het uitvoeringsapparaat,
waarover het Verbond beschikt.
Daar het echter allereerst gaat om
het behoud van mensenlevens, daar is
geen krachtsinspanning te groot om
het beoogde doel te bereiken.
voed®èl moeilijk oi v*'; j
teert o»l5'oa'£g'M,! het
- ..jj m He na iedei© maal
maagpij*..n zwaai
pen, maagzuur ricARPAN
j. en drukkend gevoel.BICARPAW
schniving over
maag-cachetsakker
J smaakloos,]
Isnel, zeker
(Advertentie. Ing. Med.)
INGE ZINIEX door Wim Bison uit Bergen aan Zee:
Zou het om allerlei redenen niet gewenst zijn, vooral in de
zomer, op school van 8 uur tot 13 uur les te geven 6 lesuren
van 45 minuten 2 vrije kwartierenen 's middags vrij?
Brieven aan D. L. Daalder, Komlaan 8, Bergen N.-H.; uiterlijk
Maandag verzenden!
ZO GOED LIJMT VELPON
VRAAG DE JUISTE SOORT
(Advertentie, Ing. Med.)
DOOR
HOOFDSTUK I
Toen Nick Hunslow het kruispunt
bereikte, kwam hij tot de conclusie,
dat het duisterder was dan hij had
vermoed.
Het beetje licht, dat door de zwaar
bewolkte hemel heen drong, scheen te
verdwijnen in het donker purper van
de heideplanten en het roestige groen
van verschroeid gras.
Hij liet de auto stoppen en uitte
heimelijk de wens, dat hij zich maar
aan de grote weg van Bodmin had
gehouden, in plaats van deze zoge
naamd gemakkelijk vindbare door
steek te nemen.
Een ter plaatse staande wegwij:ar
bleek van weinig nut, daar slechts één
der vier armen over was en wel die
in de richting, uit welke Nick juist
was gekomen. Daarom nam hij zijn
grote wegenkaart en trachtte die bij
het lichtje van zijn sigarenaansteker
te lezen. Helaas, het vlammetje was
tegen de vrij straffe wind niet be
stand en Hunslow had nog moeite, de
fladderende en wapperende kaart vast
te houden. Och ja, in deze streek
woei het immers altijd, dat had hij
zich toch moeten herinneren. Verstoord
vouwde hij de kaart weer op en dacht
na. Zou hij naar de grote weg terug
keren en het er op wagen?
Hij was nog aan het overwegen,
toen hij tot zijn blijdschap voetstap
pen hoorde. Ook een buitenkansje, op
dit uur van de nacht en in zulk een
verlaten oord iemand te ontmoeten,
dacht hij.... maar hij besefte onm'J-
dellijk daarna, dat het met die nade
rende voetstappen niet helemaal in
orde was.
Om te beginnen waren het de voet
stappen van een vrouw. O, natuurlijk
kwam dit er niet op aan, al was het
in de gegeven omstandigheden wat
onverwacht. Maar.... die vrouw ren
de blijkbaar, rende als een wanhopige,
ofschoon ze nu en .dan stilstond urn
adem te scheppen, waarna ze dan ech
ter onmiddellijk weer voortsnelde.
Toen ze tenslotte naderbij kwam, '-on
hij het schuren en piepen van haar
gejaagde ademhaling horen.
Uit de duisternis verscheen, bijna
strompelend van uitputting, een lange
slanke gestalte. Ondanks de haar ge
heel omhullende mantel begreep hij,
dat ze nog jong moest zijn, maar bij
het schijnsel van zijn koplichten kon
hij geen schoonheid ontdekken in het
doodsbleke gezicht en de wijde, sta
rende ogen. Ze was bang, zo bang
als een konijntje, dat door een hond
wordt opgejaagd
Even later stond ze naast de auto
en zag hij, toen ze de rand van het
open portier vastgreep, hoe bijna door
schijnend wit haar knokkels waren.
„Neem me mee.... alsjebliefthijg
de ze.
„Jawel, maar...." begon hij. 't Was
allemaal erg dramatisch en de situatie
moest op Nick als toneelschrijver wel
indruk maken. Als man van de wereld
echter liet hij niet zo gemakkelijk
met zich spelen als het meisje scheen
te denken. „Waar wilt U naar toe?"
vroeg hij voorzichtig.
„Overal naar toe waarheen i ook
gaan mag!" riep ze, haar hand op de
auto leggend. „Aljeblieft, alsjeblieft!
Vlug.... of het is te laat".
„Is u soms weggelopen?" vroeg Nick hoorde hij een woedend gebrom, dat
scherp
„Ja", antwoordde ze angstig over
haar schouder kijkend. „En hij ont
dekt het gauwer dan ik had verwacht
Ik zag de lantaarn achter me...."
„De lantaarn van wie? Van uw man
soms?" Nick Hunslow was helemaal
niet verlangend om in conflict te -a-
ken met een terecht verontwaardigde
echtgenoot, die zijn tussenkomst kwa
lijk zou nemen.
„Neen.... neen! Ik ben niet ge
trouwd. Ik bedoel mijn vader!"
Hunslow dacht snel na. 't Leed geen
twijfel, of dit meisje zat werkelijk in
angst.
„Hoor eens", zei hij met een wat
scherpe, gezaghebbende stem. „U moet
me nader verklaren waarom u wenst,
dat ik, een onbekende, u zal helpen.
Wat hebt u uitgevoerd?"
„Niets", verzekerde ze met wanho
pige ernst. „Het gaat om mijn vader.
Moeder is al zes maanden dood en
sindsdien zinkt hij hoe langer hoe
dieper. Ook staat hij in de schuld bij
een andere boer. Die boer, een oude
man, wil met me trouwen
Hm, nogal banaal, komt meer voor.
Maar voor dit meisje toch bijzonder
tragisch, dacht Nick, eensklaps ont
roerd en beseffende, dat hij voor 't
ogenblik haar lot in zijn handen hield.
„Stap in!" zei hij kortaf, terwijl hij
zich voorover boog en de deur voor
haar openhield.
Hij hoorde haar een zucht van ver
lichting slaken, terwijl ze meer naar
binnen viel dan stapte en naast hem
kroop. Juist toen ze dat deed, ver
scheen op enige meters afstand het
slingerende licht van een handlantaarn
en toen Nick op de starter drukte,
eer van een dier dan van een mens af
komstig scheen. Het meisje sidderde
van angst, maar Hunslow kreeg een
gevoel van roekeloze blijdschap over
zijn daad. Op zakelijke toon vroeg hij
„Welke kant moet ik uit om dichter
bij Londen op de weg van Bodmin te
komen?"
Gelukkig bleek ze over voldoende
tegenwoordigheid van geest te beschik
ken en zei: „Links af". Meteen schoten
ze vooruit.
De weg bleek allesbehalve goed, zat
vol kuilen en scheen wel met stenen
bezaaid maar toch was Nick niet boos
op de lui, die hem eigenlijk op een
dwaalspoor hadden geleid. Hij had dit
avontuur niet voor nóg zoveel willen
missen
De eerste twintig minuten had hij
het te druk met op de weg te letten,
dan dat hij zich de weelde van een
gesprek kon veroorloven. Wel bemerk
te hij, dat ze zo goed mogelijk probee--
de, zich wat toonbaarder te maken.
Ze streek haar haren glad en wreef
na enige aarzeling haar schoenen met
een tip van de zwarte mantel. Hij zag
ook, dat ze op haar schoot zorgvuldig
een in papier gewikkeld pakje vast
hield en vroeg zich af, welke schatten
dit wel bevatte. Weldra gingen zijn
gedachten echter een andere richting
uit.
„Bestaat er enige kans, dat uw va
der ons zou willen volgen?" vroeg hij.
Ze dacht even na en zei toen
„Misschien probeert hij het, maar hij
heeft niet anders dan een oude auto,
die hij voor de boerderij gebruikt. U
inhalen is uitgesloten. Bovendien heb
ik de bougies eruit genomen".
(Wordt vervolgd.)
<5»
(Advertentie Ing. Med.)
WERKEN VAN RAVEL. Het
Radiophilharmonisch Orkest speelt
enkele korte orkestwerken van
deze meester. Het begint met de
Pavane pour une Infante Defunte
Langzame dans voor een over
leden vorstenkind)Daarna horen
We de Valses Nobles et Sentimen-
tales (edele en gevoelige walsen)
en tenslotte nog de Alborada del
Grazioso (Vrijdag 10.30 uur over
Hilversum II, 298 m.)
OPERACONCERT. Omroepkoor
en -orkest voeren tezamen met
twee solisten fragmenten uit be
kende en minder bekende wer
ken uit. Voor liefhebbers van dit
genre muziek en wie houdt er
niet van opera? een programma
om van te watertanden! (Vrijdag
21.45 uur over Hilversum II, 298
m.)
VRIJDAG 29 JANUARI
HILVERSUM I, 402 m-: 7.00 VARA,
10.00 VPRO, 10.20 VARA, 12.00 AVRO,
16.00 VARA, 19.30 VPRO, 21.00 VARA,
22.40 VPRO, 23.00—24.00 VARA. 7,«0
Nieuws. 7-13 Gram. 8.00 Nieuws. 8.i6
Gram. 8.45 Voor de hulsvrouw. 9.00 Gym.
voor de vrouw. 9.10 Gram. 9.30 Water
stand. 9.35 Schoolradio. 1000 „Thuis",
causerie. 10.05 Morgenwijding. 10.20 Voor
de kleuters. 10.40 Fluit en piano. 11.00
Voordracht. 11.20 Gram. 11.35 Orgel en
zang. 12.00 Musette-Orkest. 12.30 Land
en TulnbOuwmededelingen. 12.33 Sport en
prognose. 12.48 Gram. 13.00 Nieuws. 13.15
Mededelingen en gram. 13.30 Lichte mu
ziek. 14.00 Voor de hulsvrouw. 14.20 Cello
en piano. 14.50 Boekbespreking. 15.10
Orgelconcert. 15.30 Lichte muziek. 16.00
Gram. 16.30 Muzikale causerie. 17.10 Voor
de jeugd. 17.40 Orgelspel. 18 00 Nieuws.
18.15 Verzoekprogramma. 18.45 „De ha
verkist", hoorspel. 19.00 Voor de jeugd.
19.10 Kinderkoor. 19.30 „Mensen en con
flicten: De eenzame", hoorspel. 19-50 Be
richten. 20.00 Nieuws. 20.05 Boekbespre
king. 20.10 Sopraan en piano. 20.30 Be
nelux. 20.40 „De vrouwen-emancipatie
gesprek, 21.00 Voor de jeugd. 21.35 In
strumentaal kwartet en solist. 21.55 Bui
tenlands weekoverzicht. 22.10 Lichte mu
ziek. 22.40 „Vandaag", causerie. 22.45
Avondwijding. 23.00 Nieuws. 23-15—24.00
Gram.muziek.
HILVERSUM n, 298 m.: 7.00—24.00
KRO. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 2'5
Gym. 7.30 Gram. 7.45 Morgenwijding en
Liturgische kalender, 8.00 Nieuws en weer
bericht. 815 Gram-.' 9.00 Voor de vrouw.
9.45 Schoolradio. 10.00 Symphonette-Or-
kest en sol. 10.30 Radio Philharmonisch
Orkest. 11.00 Voor de zieken. 11.40 Klem
koor. 12.00 Angelus. 12.03 Gram. (1.2.30—-
12.33 Land- en Tuinbouwmededellngen.)
12.33 Gevar. muziek. 12.5-5 Zonnewijzer-
13.00 Nieuws en Kath. nieuws. 15-
Piano en orgel 13.45 Voor de vrouw.
14.00 Musette-Orkest en soliste. 142
Gram. 14.30 Hier Vrij Europa- li-1;0
Schoolradio. 15.30 Viool en clavecimbel-
10.00 Voor de zieken. 17.00 Voor de jeugd.
17.15 Kinderkoor. 17.35 Promenade-Or
kest en soliste. 18.10 Amus.-muziek. 1640
Vragenbeantwoording. 18.52 Actualiteiten-
19.00 Nieuws. 19.10 Regeringsuitzending-
..Verklaring en toelichting. 19.30 Gram-
20.25 De gewone man. 20.30 Politiek-
Forum. 21.00 Gram. 21.30 „Terug naar
God", causerie. 21.45 Operaconcert. 22.4
Kerk en Mens. 23.00 Nieuws. 23.1524.
Gram.muziek.
Televisie-programma. NCRV.
Journaal en weerbericht. 20.30 „Land J*
opkomst", documentair programma.
„Displaced Persons", TV-spel. 21.40—21-5
Dagsluiting.
21.00
