Vergeten Categorie over het „uitjouwen" KING i Knutselwerk Prachtbijts De beste ruit Over het tutoyeren van ouders lopen meningen uiteen Zwitsaletten Jij en jou, mits.... Een eerste klasser aan het woord Andere factoren in het spel En nu de volgende kwestie Woord en daad Voor mij U Eert uw ouders Waar blijft de grens? f|. 333.- ERRES RADIO PimPam Pom en de graafmachine Eventueel doodstraf bij kindermishandeling in Frankrijk Data verzending zeepost Een beroep op de natuur PEPERMUNT Ij 11 MARGARET MALCOLM Luister eens naar: Radioprogramma DE TERM „uitjouwen" is door Charivarius, een leraar, die allerlei „uitwassen" van het moderne leven en van dagelijks taalgebruik fee- spotte, gebruikt als een vertaling van het Duitse „duzen" en het F ranse „tutoyer", dus het aanspreken van oudere mensen, in het bijzonder de vader en moeder met „jij" en „jou". Vit het feit, dat hij dit woord koos, blijkt voldoende, dat hij een tegenstander was van deze „gelijkschake ling", Voor een belangrijk deel zijn de medewerkers aan onze rubriek deze week een groot aantal jongeren het met hem eens; een kleine groep geeft de voorkeur aan het gemoedelijke en huiselijke jij en jou en verschillende schrijvers komen tot de conclusie, dat het er niet veel toe doet en andere factoren de aard van de verstandhouding bepalen. QP de vraag:,, Moet je je Vader en Moeder met jij en jou aanspreken of met U?" is het volgende mijn ant woord. „Wat zeg je Mammie?" roept Jantje, waarop moeder direct zegt: „Dat mag je niet tegen je moeder zeggen, je moet je moeder met U aanspreken". Dan moet Jantje netjes zeggen: „Wat zegt U Mammie?" Ja, als het je zo geleerd wordt, kan je niet anders. Dan ben je verplicht U te zeggen. Vroeger was dit altijd zo! De kinderen durfden eenvou dig niet jij of jou tegen hun ouders te zeggen. Maar nu? Och de jeugd stelt zich a.h.w. gelijk met de ouders. Ze zeggen tegenwoordig bijna allemaal jij en jou. Ik zelf geef ook de voorkeur aan jij en jou. Ik weet heus wel, dat „U" beleefder klinkt en de schijn wekt of je inderdaad tegen je ouders op ziet. Maar dit is met jij en jou toch even goed mogelijk? Het woordje U heeft tegenwoordig eigenlijk de betekenis gekregen, dat het zo verafstaand is, en de woorden jij en jou hebben juist iets van vertrouwen in zich. Ik zei al, dat het vroeger onbeleefd was, jij en jou te zeggen, maar de tijden zijn veran derd en daarom: ga mét de tijd mee en zeg gerust jij en jou, mits jé wel de gedachte bij je houdt, dat je altijd met eerbied tegen je ouders op blijft zien". DINEKE DREEUWS MMS IV B Straatweg 141 Alkmaar „yOLGENS mij U. Je vader en moeder met jij en jou aan te spreken vind ik niet passend. Waarom zou je dan eigenlijk groten met II moeten aanspre ken; en je eigen vader en moeder niet? Als ik met een jongen bij mij uit de klas mee naar huis ga en ik hoor hem je of jou tegen zijn ouders zeggen, vind ik het toch een raar gehoor. Het lijkt dan net, of hij tegen een of andere straatjongen aan het praten is. Als de zelfde jóngert met mij mee naar huis gaat en hoort, dat ik U tegen mijn ouders zeg, vindt hij het belachelijk. Er zijn natuurlijk ook mensen, die me nen, dat het net andersom is, maar ieder vogeltje zingt toch, zoals het ge bekt is. Ook klinkt hét volgens mij veel be schaafder, als men u en uw tegen va der en moeder zegt, waar een ander bij staat. Men zegt wel, wanneer de ouders Dit alles geldt vooral voor betrek kelijk jonge kinderen. Ik vind het geen gehoor, als èen kind van een jaar of vijf tegen zijn vader zegt: „Zeg Piet, haal jij dit of dat èens even voor me 1" Niettemin hoorde ik dit laatst. Wèl is het zo, dat ik veel meer waarde hecht aan de woorden van een kind tegen vader of moeder: „Ga jij nu maar een lekker in een stoel zitten", dan wanneer het in een woe dende bui zegt: „U bent eenen dan zijn ouders de een of andere on parlementaire uitdrukking naar het hoofd gooit. Is men wat ouder geworden (bv. een jaar of 18), dan heb ik er niet zoveel meer op tegen, als het maar niet tot doel heeft je ouders tot je gelijken te maken; maar liever hoor ik het niet." CORRIE VERMEULEN H.B.S. AV, Alkmaar Straatweg H 146. »0F kinderen u of jij tegen hun ouders mogen zeggen, zullen dé ouders meestal zelf uitmaken. Van jongs af aan wordt het kind geleerd, hen aan te spreken met u of jij; hét raakt er zo aan gewend, dat het er eerst niet bij nadenkt, dat het ook wat anders zou kunnen zeggen. Nu kan het zo zijn, dat wanneer een kind zijn ouders met jij aan spreekt, het een vertrouwelijker sfeer schept, dan wanneer het u moet zeggen, maar dat hoeft helemaal niet het geval te zijn. Wel ben je onwillekeurig geneigd, iemand die je met u aanspreekt, boven je te stellen. Men beweert, dat iemand, die jij en jou tegên zijn ouders zegt, gauwer geneigd is grof te worden, wat niet wegneemt, dat iemand, die u zegt, veel onbehoorlijker kan wezen. Veel kinderen, die geleerd hebben hun ouders met u aan te spreken, zeggen als ze ouder zijn geworden toch gewoon jij en jou, maar dan meestal niet uit liefde of eerbied. Wanneer ouders willen, dat hun kin deren liefde, eerbied en réspect voor hen voelen, dan zullen ze dat niet bereiken door hun kinderen u te le ren zeggen. De houding en het ge drag van de Ouders moeten zo zijn, dat het kind uit zichzelf respect en vertrouwen voelt. Dit is te bereiken, door altijd geduldig oog en oor te hebben voor de kleine problemen deze gezamenlijk op serieuze manier te bepraten en op tè lossen. Wanneer het kind weet, dat het alles aan vader met u worden aangesproken, dat daar- van hun kinderen, die in hun ogen door de omgang tussen de ouders en van grootste gewicht zijn, om het kind stijver is, maar daar bén ik het helemaal niet mee eens. Ik vind, dat het dan wel veel beschaafder klinkt, maar niet stijver. Sommige ouders leren hun kinderen, als ze klein zijn, dat ze tegen iedereen jij en jou moeten zeggen, ze vinden dat dit leuk en ondeugend staat. Maar heel vaak worden die leuke en ondeu gende kereltjes later de onbeleefdste en vervelendste mensen. Daarom houd ik mij aan het standpunt, zowel u tegen volwassen mensen, als tegen jë vader en moeder te zeggen. TEUN VAN DER STEEGE R.H.B.S. IA 13 jaar Prins Bernhardlaan 20, Alkmaar. en moeder kan vertellenal zijn ver drietigheden, moeilijkheidjes, pretjes en geheimpjes, dan ziet het in vader en moeder een paar grote vrienden, bij wie het steun vindt, maar geen meerderen. Tegen je vrienden zeg je geen u, maar jij en jou". ADA DE WIT V. Tuyl v. Seroóskerkenweg 49 1 Amsterdam Z. ,,^EN moet iemand niet beoordelen naar zijn woorden, maar naar zijn daden. Zo zou ik mijn betoog deze week willen laten beginnen. Ik weet dat er vele, meestal oudere mensen zijn, die het aanspreken van ouders door hun kinderen met „jij en jou" eenvoudig verafschuwen. Zij vinden dit niet alleen een ondermijning van het ouderlijk gezag, maar tegelijkertijd een lijnrechte aantasting van de eer bied, die het kind in acht dient te nemen tegenover zijn ouders. En spe ciaal voor deze personen begon ik ditmaal met een misschien ietwat fi losofische opmerking, waarin toch heus een grote waarheid ligt verbor gen. Niet het aanspreken met „jij" of met „U" bepaalt de eerbied, die het kind ten opzichte van zijn ouders aan de dag legt; neen, het is het optreden van dat kind, dat die eer- Bram Beek meent: „Onze staan boven je. Je kan een vriend of éen vriendin wel met jij en jou aan spreken, maar je ouders niet. Er moet ontzag zijn. Je hebt öuders, die er niets omgeven, als ze met jij en jou worden aangesproken, maar ik ben blij, dat er ook vaders en moeders zijn die er anders over denken. Want zöu je je Vader en moeder met jij en jou gaan aghspreken, dan ben ik bang, dat we ze gaan vergelijken, met ons zelf. Dan zou je tot de conclusie komen, dat ze eigenlijk niets meer zijn dan wij. Eh dat moet niet. Er staat niet voor niets in de Bijbel: „Eert uw vader eri uw moeder". En het klinkt ook veel net ter als je ze met u aanspreekt. B.v. als je zegt: „Wil jij dit even doen", of „Wilt u dit even doen". Dan hoor je toch duidelijk het verschil. Daarom, spreek je ouders met u aan". JANNIE SUK Kinheimstragt 2, Alkmaar. Rest nog te vermelden, dat van onze „vaste medewerkers" Jacob Balder sterk de nadruk legt op de huiselijke sfeer, die van veel meer betekenis is dan de gebruikte persoonlijke voor naamwoorden; Piet Kat wil tot 21 jaar „U" en daarna „je", omdat dan de ver trouwelijkheid groter kan zijn dan voor bied bepaalt. Daarom is het zo heel onbelangrijk, of men tegen zijn ouders „U" of „jij" of misschien „Piet" (dat komt ook voor!) zegt. Het gaat er hier in hoofdzaak om, waaraan men ge wend is. De moderne paedagoog mag zo graag schermen met de grotere vertrouwelijkheid, die ontstaat tus sen ouders en kind, wanneer het kind zijn ouders aanspreekt met „jij". Er zit een zekere waarheid innatuur lijk, het klinkt vertrouwelijker, maar de verhouding kan in vele gevallen minder vertrouwelijk zijn dan daar waar men nog vasthoudt aan de be leefdheidsvorm „U". Dat ik persoon lijk de voorkeur geef aan het „jij" en het „jou", vindt slechts zijn oorzaak in het feit dat ik daaraan zelf, zo lang ik mij heugen kan, gebruik heb gemaakt. Een gewoonte dus, die op zichzelf geen aanleiding behoeft te geven tot grotere vertrouwelijkheid, maar die aan de andere kant toch ook weer niet kenteken behoeft te zijn van een aangetaste eerbeid". HANS REINDERS Geelvinckstraat 92 Castricum „Toen één mijner familieleden dè vraag van deze week las, zei ze di rect: „U natuurlijk". Zij vond dat er „geen eerbied in ziet", als je je ouders met jij en jou aansprak. Ik vind dat zelf eigenlijk ook. Het zou niet in mijn hoofd opkomen jij tegen mijn vader en moeder te zeg gen. Maar sommigen gaan zo echt als vrienden met hun ouders om en dan vind ik het heel gewoon, als zij jij en jou zeggen, omdat zij dan evenveel en soms misschien wel meer eerbied voor hun ouders hebben, dan degenen die U zeggen. „Er is echter ook een groep, die „jij' zegt, zo van: „Och mens, jij weet altijd wat". Ik ken ook een jongeman die zijn ouders bij de naam noet. Maar dat klinkt mij on aangenaam in de oren Zoiets vind ik min. Al zou opeens iederen zijn ouders met jij en jou aanspreken, ik blijf „U" zeggen". ELLY TIJMES, 15 jaar Bosweg 160, Akersloot Mijn mening is, dat je jé ouders met u aan moet spreken, want ze „MOET men zijn ouders tutoyeren of niet? Dat is deze week de vraag aan de Vérgeten Categorie. In het al gemeen ben ik er tegen. Wanneer je in het dagelijks leven met iemand spreekt, die je meerdere is, dan doe je het ook niet; waarom zou je dan met je ouders wel omgaan of het je schoolkameraden zijn? Ze zijn, ge steld dat je, in het ongunstigste géval in kennis hun meerdere bent, toch altijd nog vele jaren ouder. En waar blijft de grens? Als je hen nu toch al 'met je en jij aanspreekt, waarom noem je hen dan ook niet bij de voor naam? Zo ga je hoe langer hoe vrij er tegenover hen staan en het ouder lijk gezag verdwijnt. Bent U modern ingericht? Dan is hier hit radiotoe stel voor U: Het ERRES 5-$terr«ntoestel. R. S. Stokvis Zonen N.V. er 53 61 AM «au éét Haam Ubnk-> (Advertentie, Ing. Med.) QP VERZOEK van Dineke Dreeuws wordt nu de volgende vraag aan de orde gesteld: HOE DENKT DE VERGETEN CATEGORIE OVER HET FOOIENSTELSEL Brieven uiterlijk Maandagmiddag verzenden aan D, L. Daalder, Komlaan 8, Bergen (N.-H.) papier aan één kant beschrijven! Ouders (met een hoofdletter!) hebben recht op de „titel" Ueen sinds eeuwen ongeschonden privilege af te willen schaffen vind ik bespottelijk" en Wim Kooiman is het roerend met hem eens. Bij de anderen zijn de meningen ver deeld. Belangrijk is nog de Opmerking van Jacob Balder, die een derde mogelijk heid aangeeft: niet „Vader, wil jij dat doen?", evenmin „Vader wilt u dat doen?" maar „Wil Vader dat even doen?" In dit geval wordt de keuze tussen je en u vermeden en ontstaat toch een vriendelijke terminologie. Overigens in het volkomen waar, dat in een goed gezin het woord „je" het gezag niet zal ondermijnen en het woord „u" evenmin de vertrouwelijk heid schenden. 86. Nauwelijks vertelde Moeder Woeffie, dat zij iets bijzonders gehoord bad, of Piet Pakkum spitste de oren. „Wat hebt u gehoord mevrouw, en waar?" vroeg hij gespannen. ..In huis of buiten?" „In de tuin", antwoordde Moeder. „Het zal een uur of elf ge weest zijn. Mijii jongens waren juist thuisgekomen.." „Wat voor bijzonders hoorde u mevrouw?" vroeg de briga dier. „Steunen? Voetstappen? Gerinkel van brekend glas?" „Oh, nee", lachte Moeder. „Er schijnt een koe door de heg gebroken te zijn.... maar in de tuin heb ik niets kunnen ontdekken. Jammer voor u brigadier, maar dit zal voor u geen betekenis hebben, denk ik". „Nee, inderdaad", zei Piet Pakkum teleurgesteld. „Nee, als ik ook nog alle loslopende dieren hier in Dierendorp moest opsporen had ik dag- en nacht werk. Hoewelwacht es??. Piet Pakkum verbleekte zichtbaar. „Een koe zei u? Die twee boeven zaten in een koenatuurlijk!" „Wat wilt u me nou wijsmaken?" vroeg Moeder lachend. „Twee boeven in een koe? Dat kan toch niet!" Tegen KIESPIJN, ZENUWPIJN (Advertentie, Ing. Med.) De Franse Nationale Vergadering heeft Dinsdagnacht een wetsvoorstel aangenomen, volgens welke „kinder- beulén" ter dood veroordeeld kunnen wórden, als hun handelwijze, zelfs zon der opzet, de dood van een kind, ten gevolge heeft gehad. Met de volgende schepen kan zee post worden verzonden. De data, waar op de correspondentie uiterlijk ter post moet zijn bezorgd, staan, tussen haakjes, achter de naam van het schip vermeld; Indonesië: m.s. „Willem Ruys" (12 April), Nw. Guinea: m.s. „Willem Ruys" (12 April). Ned. Antillen: m.s. „Oranjestad" (13 April). Suri name: m.s. „Bonaire" (10 April). Australië: via Engeland (10 April). Canada: s.s. Zuiderkruis" (10 April). s.s. ..Rijndam" (14 April). Nw. Zee land: via Engeland (10 April). Z. Afrika: m.s. „Carna von Castle" (10 April). Zuid-Amerika, Argentinië en Chili: s.s. „Andes" (19 April). Bra zilië en Uruguya: m.s. „Aldabi" (14 April) Inlichtingen betreffende de verzen dingsdata van postpaketten geven de postkantoren. Dinsdagmiddag is een zevenjarige jon gen in Utrecht spelenderwijs te water ge raakt en verdronken. Geen tijd, geen tijd... uitdrakking van deze eeuw! Het werk stelt hoge t éisen. Ontspanning en vermaak spelen een steeds belangrijker rol. Drukker en jachtiger wordt het leven. Dat is allemaal niet erg, zolang (J maar een middel hebt, dat de balans in even wicht houdt Doe nü een beroep op de Natuur: zij zal U helpen. Zij geeft U het beste dagelijkse middel ter op wekking en verkwikkingde natuur- j zuivere ICING-pepermunt Het is aan U om daar ïeaere dag dankbaar van te profiterenj het beste dagelijkse middel ter opwekking en verkwikking (Advertentie, Ing. Med.) DOOR 60 „Dat is het w^rk van die .beste Nick", zei mevrouw Lowdham dankbaar. „Ik zou niet weten, wat we zonder hem hadden moeten beginnrfh". „Neen", gaf Serena schuchter toe. Haar grootmoeder zag haar oplettend aan. „Je weet het Zeker wel, hé?" vroeg ze vriendelijk. „Wat weten?" stamelde Serena. „Ik., ik begrijp u niet". Mevrouw Lowdham greep zachtjes haar hand. „Ik denk van wél, kind lief", zei ze. „Ik bedoel, dat Nick op je verliefd is en het je wel gauw zal vertellen". „O..., als 't u blieft!"riep Sere na, diè trachtte haar hand terug te trökkên, „Neen, lieve kind, dat helpt niet", klonk het vriendelijk maar op een toon van gezag. „Je kunt niet doen, alsof het je niet aangaat. Nick is erg aardig en geduldig maar per slot van rekening toch een man. Hij kan niet alleen je vriend zijn. Serena en je hebt niet het recht, al zijn attenties als iets dat van zelf spreekt te beschouwen, wanneer je hem niets in ruil wilt geven. Ver sta me goed. ik wil je niet tot een be sluit dwingen, maar speel niet met Nick's gevoelens. Hij is iemand met een sterk karakter, maar ook van scherpe tegenstellingen. Geen gemakkelijke man om mee te leven. Serena, maar als je hem lief genoeg hebt om hem nooit te leur te stellen kan hij, je veel meer bieden dan heel wat andere mannen hun vrouwen kunnen geven. Ik geloof, dat je de moed zult moeten hebben, alles op één kaart te zetten, want met iemand als Nick is het inderdaad alles of niets. Dus. kindlief, dien je te we ten wat je doet. En houd nu op met dat zogenaamde stof afnemen. Ga lie ver wat wandelen-, dat is beter voor de rozen in mijn kamerl" Serena moest onwillekeurig lachen en voleindde snel haar werk. Juist toen ze ermee gereed was, kwam juffrouw Twist binnen. Ze had in het begin der ziekte van mevrouw Lowdham op Lit- tle Barfield geslapen,maar was nu weer op Pilgrim Cottage en kwam alleen nog enige uren overdag. In haar hand hield ze een vaas met pas geplukte bloemen, wat mevrouw Lowdham een kreet van blijdschap ontlokte. Hoe lief van u, juffrouw Twist! Ik houd zo van tuinbloemen. Hoor eens Serena, nu juffrouw Twist er is, kun jij met een gerust geweten uitgaan. .Ja", ging de oude dame, zich tot de brave Emma wendend, voort, „ik heb haar gezegd, dat ze wat in de open lucht moet om haar kleur niet te ver liezen". „Ja, inderdaad", beaamde juffrouw Twist, „ofschoon juffrouw Serena meest al niet veel kleur heeft. Ze heeft me vaak doen denken aan een boek, dat ik eens gelezen heb en waarin van de heldin werd beweerd, dat haar huid wel van albast leek". Serena schrok van dit verhaal. Na tuurlijk had juffrouw Twist beloofd, het geheim niet te verraden en ze was die belofte tot nu toe heel goed nage komen door trouwens erg gemak kelijk weer in de oude benaming „juffrouw Serena" terug te vallen. Nu echter moest het mevrouw Lowdham toch wel duidelijk worden, dat de oude huishoudster doelde op een vroeger tijdstip dan haar verblijf te Barfield. Intussen scheen Serena's grootmoeder niets bijzonders te hebben bemerkt, want ze zei alleen: „Een huid van al bast! Dat klinkt prachtig. Kom, kind lief, ga nu maar, juffrouw Twist én ik zullen samen wat babbelen." Onwillekeurig keek Serena even juf frouw Twist aan, die geruststellend glimlachte. Ze mocht zich dan even versproken hebben, maar niemand zou er ooit in slagen, haar bepaalde gehei men te ontfutselen. Misschien zei daarom later op de dag mevrouw Lowdham tot haar echtge noot: „Zou je denken, dat Everett tijd kon vinden om ons eens te bezoeken? Hij is in lang niet hier geweest en we hebben hem eigenlijk nooit voldoende bedankt voor het vinden van Serena". „Och, hij heeft het druk, maar we kunnen 't hem vragen", antwoordde dr Lowdham vrolijk, terwijl hij op zijn horloge keek. „Als ik hem nu opbel, tref ik hem mogelijk op zijn kantoor." Met deze woorden ging hij naar de telefoon; enige minuten later kon hij zijn vrouw mededelen, dat Evérètt de volgende avond zou verschijnen. Nick kwam de volgende dag eten en Serena, zich de woorden van haar grootmoedr herinnerend, sloeg hem op lettend gade en luisterde aandachtig naar wat hij zei! Zelf nam ze weinig deel aan het gesprek. Mevrouw Lowd ham had duidelijk bemerkt, dat Nick op haar Serena verliefd was en zij van haar kant twijfelde niet aan de echt heid van zijn gevoelens. Intussen had Serena's grootmoeder ook gewezen op de tegenstellingen in Nick's karakter. Stond dit soms in verband met haar an dere opmerking, dat het jegens hem alles of niets moest zijn? Serena vroeg zich af, of alles anders zou zijn gelopen, als ze hem had ge toond, hoeveel hij voor haar -beteken de. Ze wist het niet en het was nu in elk geval te laat. Behalve dan, dat ze hem mogelijk nog meer lief had dan te voren. En als ze samen nog ééns gelukkig wilden zijn, kon van enige terughouding geen sprake meer wezen. Vroeger of later zou ze dus Nick haar bezoek aan John moeten vertel len. Zou hij het begrijpen. Zou hij het haar willen vergeven? Onwillekeurig huiverde ze, toen ze zich zelf die vraag stelde. „Heb je het koud, Serena?" vroeg mevrouw Lodwham bezorgd. „Och, jullie «ïeisjes hêbt tegenwoordig zo weinig aan, maar de avond is toch niet koel, vind ik". „Misschien tocht het op haar plaats", opperde Nick. „Laten wé ruilen, Sere na". Zonder veel tegenstribbelen nam ze zijn aanbod aan, maar ze hield haar ogen neergeslagen en was blij, dat en kele ogenblikken later het geluid van de voordeurbel de aandacht op wat anders vestigde. „Dat zal meneer Chancton zijn", merkte ze haastig op. „Ik zal hem wel binnenlaten". Meteen snelde ze de gang jn, riep naar de keuken: „Blijf maar Ellen, ik ga al" en liep naar de buitendeur. „Wel, wel, kindlief, hoe gaat het er mee?" vroeg Everett Chancton, toén hij haar herkende en drukte haar glim lachend de hand. „Heel goed, meneer Chancton, dank u wel", antwoordde Serena opgewekt en zo luid, dat het vermoedelijk in de eetkamer werd gehoord. Heel wat zachter liet zij er op volgen: „Meneer Chancton. wilt u mij alsjeblieft, wan neer u weer in Londen is, mijn ringen sturen?" Veel te verstandig om vragen te stellen, ofschoon hij gaarne had gewe ten. wat dit verzoek precies beteken de, këek hij haar peinzend aan, maar schudde toen tot Serena's verwon dering het hoofd. „Kindlief, ik heb ze niet meer", zei hij. iWorni vervolga) (Advertentie, Ing. Med.) LA TÈNTATION DE ST. AN- TOINE is de Franse titel van een werk voor altstem en strijkkwar tet van de hedendaagse Duitse componist Werner Egk. Het werk is gebaseerd op wijzen en verzen uit de achttiende eeuw. Een spre kend voorbeeld van moderne Duitse muziek. (Vrijdag 14.20 over Hilversum II, 298 m.) GURRELIEDER, van Schönberg. Deze componist geldt, mede door - Zijn uitzonderlijke experimenten op het gebied der tonenleer, als een exponent van zeer moderne Opvattingen. Deze Gurrelleder, te zamen behandelende een oude Deense sage, behoren echter tot zijn laat-romantische periode. Voor de uitvoering is een waar lijk ontzagwekkend, apparaat ver eist: behalve een met name in de blazers uitzonderlijk zwaar bezet orkest nog zes solisten, een acht stemmig gemengd koor. en drie mannenkoren Vandaar ver moedelijk, dat Ze vrijwel nooit worden uitgevoerd. Vrijdag 22.30 over Paris Inter, 1829 en 193 m.) VRIJDAG 9 APRIL 1954 HILVERSUM I 402 m. 7.00—24.00 KRO. KRO: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.45 Mor gengebed. en lit. kal. 8.00 Nws. en weer- ber. 8.15 Gram. 9.00 Voor de huisvr. 9.35 Waterst. 9.40 Schoolradio. 10.00 Kamer- muz. 10-15 Gram. 10.25 Amus.muz. 11.00 Voor de zieken., 11.40 Kamerkoor. 12.00 Angelus. 12.03 Lunchconc. 12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 Pianoduo. 12-55 Zonn,- wijzer. 13.00 Nws en Kath. nws. 13.20 Zang en orgel. 13.45 Voor de vrouw. 14.00 Voordr. 14.15 Lichte muz. 14.55 „Hier Vrij Europa". 15.25 Nederl. kamermuz. 16.00 Voor de zieken. 17.00 Voor de jeugd. 17.15 Kinderkoor.- 17.40 Zigeunermuz. 18.00 Vraaggespr. 18.10 Luchte muz. 18.40 Vra- genbearïtw. 18.25 Act. 19.00 Nws. 19.10 Regeringsuitz.Verklaring en toelichting: 1. „Het revalidatiecentrum „De Hoog straat" te Leersum geopend". 2, Het emi gratiepraatje door H. A. van Luyk. 19 30 Verz.progr. 20.25 De gewone man. 20.30 Pol. forum. 21.00 Operaconc. 21.50 „De actie „Voor God", caus. 21.50 Luchtmacht kapel. 22.35 Nat. kamp. schaken. 22.40 Gram. 22.45 „Kerk en mens", caus. 23.00 Nws. 23.1524.00 Weense kleinkunst. HILVERSUM II 298 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO, 10.20 VARA. 12.00 AVRO. 16.00 VARA. 19 30 VPRO. 21.00 VARA. 22.40 VPRO. 23.00—24.00 VARA. VARA: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram. 8 00 Nws. 8.18 Orgelspel. 8.45 Voor de huisvr. 9.00 Gym. 9.10 Gram. 9.35 School radio. VPRO: 10.00 „Thuis", caus. 10.05 Morgenwijding. VARA: 10.20 Voor de Kleuters. 10-40 Vlooi en piano. 11.05 Ra- diofeuilleton. 11.25 Gram. AVRO: 12.00 Musette-ork. 12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 Soort en prognose. 12.48 Gram. 13 00 Nws. 13.15 Meded. en gram. 13.30 Lichte muz. 14.00 Kookpraatje. 14.20 Strijkkwar tet en alt. 14.50 Voordr. m. muz. 15.10 Pianovoordr. 15.30 Orgel en piano. VARA: 18.00 Orgelspel. 16.30 Muz. caus. 17.10 Voor de kinderen. 17.45 Herinneringen aan Willy Derby. 18.00 Nws. 18.15 Verz, progr. 18.45 „De Haverkist", hoorsp. 19.00 Voor de kinderen. 19.10 .Meisjeskoor. VPRO: 19.30 „Mensen en conflicten", hoorsp. 19.50 Ber. 20 00 Nws. 20.05 Boek- bespr. 20.15 Voordr. 20.30 Benelux. 20.40 ..Hedendaagse arbeidsproblemen", caus. VARA: 21.00 Voor de jeugd. 21.35 Lichte muz 21.55 Buitenl. overz. 22.10 Strtjkork. VPRO: 22.40 „Vandaag", caus. 22.45 Avondwijdirig. VARA: 23.00 Nws. 23.15— 24.00 Gram. televisie VPRO: 20.15 „Een ton voor Triëst", ge- dachtenwisseling over 't vluchtelingen vraagstuk. 20.25 Weerber. 20 28 „De kunst van de Rijn", filmdöcumentaire. 20.50 Pauze. 20.55 .Erasmus van Rotterdam", TV-documentaire.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1954 | | pagina 2