Ook bijen hebben „vakzorgen
Boerenarbeider werd directeur-
generaal van de UNESCO
SICILIË EEN OASE VAN RUST
In kort bestek
Insecticiden wekken onrust bij
tal van „volken"
Zelfstudie, ijver en verstand
voorwaarde voor slagen
Uit de levensloop van
dr Luther Evans
Dr Gravemeijer keert uit
Afrika terug
Levensruimtewordt
steeds kleiner
(Van onze parlementaire redacteur)
UIT DE KLEINE JONGEN Luther Harris Evans, die in zijn prille
jaren de Cedar Grove School bij Sayersville in Bastrop Country,
Texas, bezochtis niet gegroeid de onverschrokken, de vermetele cow-
boy, die op een vurig paard door prairies rent, zoals de mannen, die
we uit de boeken en pittige liedjes kennen, maar de bezadigde geleer
de, die tot een hoge internationale post geroepen is. Dr Luther Harris
Evans, geboren op 13 Oclober 1902 als zoon van Lillie Evans-Jphnson
en George Washington Evans, is thans directeur-generaal van de United
Nations Educational, Scientific and Cultural Organization, de
UNESCO. Op de openingszitting van de intergouvernementele confe
rentie, die van 21 April tot 12 Mei in het Vredespaleis in Den Haag
gehouden wordt ter aanvaarding van een internationale conventie over
de bescherming van kunstschatten in oorlogstijd, was hij een van de
sprekers.
pR LUTHER EVANS is een merk
waardig man, een van die Ameri
kanen, die in een harde jeugd geleerd
hebben, wat werken is en het daarna
ver gebracht hebben. Er- Amerikaan
met e brede wetenschappelijke en
internatio'-ale belangstelling, die onge
twijfeld in zijn tegenwoordige functie,
waartoe hij door de algemene vergade
ring van de UNESCO in Juli 1953 werd
geroepen en waarin hij de in 1952 af
getreden Mexicaan dr Jaime Torres
Bodet opvolgt, belangrijke arbeid zal
verrichten.
Dr Evans kijkt ons met schrandere
ogen, waarin nu en dan iets van goed-
m edige spot schijnt te twinkelen, aan
De f -bouwde, ongeveer 1.85 meter
lange, donkere mr Evans weet, wat hij
wil. Van jongs af heeft hij zich trou
wens al vol energie op zijn werk ge
worpen.
De Ced-r Grov School, waarop hij
zijn rste onderwijs ontving, was een
landelijk eenmansschooltje vertelt
hij met vijftien leerlingen van tien
v rschillende leeftijden. Zes maanden
per jaar werd er les gegeven. De ande
re zes maanden werkten de kinderen
op bet land.
De Amerikaanse organisatie „De
Kruistocht voor de Vrijheid" heeft
Donderdag een millioen anti-commu
nistische pamfletten door middel van
ballonnetjes in Tsjechoslawakije ver
spreid. President Tito van Joego
slavië zal begin Juni een officieel
bezoek aan Griekenland brengen. Hij
zal vier dagen in Athene blijven en
een grote militaire parade te Salo-
niki bijwonen. Men verwacht, dat
tijdens Tito's bezoek aan Grieken
land overeenstemming zal worden
bereikt over de plannen om het Bal
kan-pact tussen Turkije, Griekenland
en Joegoslavië in een alliantie te
veranderen. Met ingang van 3Mei
zal de Engelse uitvoer van rubber
naar Oost-Europa vrij zijn van oe-
perkingen. Deze maatregel geldt niet
voor de uitvoer naar communistisch
China. Vijf en negentig Japanse
vissers zijn gisteren in hun land te
ruggekeerd na een gevangenschap
van zestien maanden in communis
tisch China. Zij zeiden, dat nog twee
honderd vissers worden vastgehouden.
De Haagse politie heeft een dertig
jarige werkster aangehouden, die
kans had gezien de eerste de beste
dag bij een nieuwe werkgeefster voor
honderd gulden sieraden te stelen.
In Den Haag is gisteren brand uit
gebroken in een bedden- en matras-
senmakerij in de binnenstad. De ver
moedelijke oorzaak is het oversprin
gen van een vonk uit een electrische
naaimachine in jute en kapok. De
schade bedroeg f 2000. In Amster
dam viel de 48-jarige pianostemmer
N. E. met zijn bromfiets tegen een
vrachtauto aan, juist toen deze een
zijstraat indraaide. De man kwam
onder het rechterachterwiel terecht
en werd op slag gedood. Zaterdag
8 Mei zal in Utrecht in het Gebouw
voor Kunsten en Wetenschappen het
eerste congres in Nederland voor de
muziekbeoefening met accordeon en
mondaccordeon worden gehouden.
Op 1 en 2 Mei worden op het vlieg
veld Evere bij Brussel internationale
wedstrijden met modelvliegtuigen,
voorzien van zuigermotoren en radio
grafisch bestuurbare modelvliegtui
gen gehouden. Russische geleer
den hebben onder het ijs tussen
Groenland en Siberië een keten van
ruim drieduizend meter hoge bergen
ontdekt, die de IJszee in twee helf
ten verdeelt, De Europese conven
tie betreffende gelijkwaardigheid van
toegangsdiploma's voor universitaire
instellingen is op 20 April van kracht
geworden. Deze conventie heeft ten
doel alle mogelijke faciliteiten aan
studenten te verlenen, die aan uni
versiteiten in leden-staten van de
Raad van Europa willen studeren.
De algemeen gedelegeerde van de
Ned Hervormde kerk. dr K H E.
Gravemeyer, die met een korte on
derbreking twee jaar in Zuid-Afrika
is geweest voor de kerkelijke inte
gratie van de Hervormde emigran
ten, zal hedenavond omstreeks tien
uur uit Pretoria op Schiphol aanko
men De taak van dr Gravemeyer,
die tijdens zijn verblijf in Zuid-Afri-
ka in dienst stond van de Nederduit
se Hervormde kerk van Zuid-Afr'ka.
is hiermede ten einde
Met dr Gravemeyer zal eveneens
aankomen prof dr S P Engelbrecht,
theologisch hoogleraar te Pretoria.
„Ik las weinig als jongen, hoofdzake
lijk doordat ik zoveel moest werken",
aldus dr Evans.
„Van mijn zevende jaar af verrichtte
ik op de boerderij het werk van een
man. Ik hielp mee ploegen en ik wied
de onkruid tussen de katoen en het,
graan. Op mijn twaalfde jaar stak ik
op een enkele uitzondering na bij het
plukken van katoen iedereen de loef
af. 's Avonds hielp ik bij het normale
werk op de boerderij, zoals het voeren
van de paarden, de varkens en de kip
pen, het melken van de koeien en het
hakken van hout. Slechts na 't avond
eten was ik in staat te studeren, maar
de tijd tussen dit avondeten en het
naar bed gaan was in de regel uiterst
kort.... Jaren had ik nodig om mijn
Dr LUTHER H. EVANS
opvoeding, wetenschap en
cultuur
achterstallige kennis in mijn verstan
delijke opvoeding aan te vullen.
Ik viste en zwom als iongen, veel in
de Sandy Creek naast mijn huis. Uit de
elfde klas van mijn schooltje ging ik
naar de Bastrop highschool, waar ik al
spoedig nummer één van de klas was
£)R EVANS, is altijd een uitstekende
leerling gebleven, ook op de ver
schillende Amerikaanse universiteiten
die hij bezocht. Aan de Universiteit van
Texas is hij MA, dat is Master of Arts
Hij behaalde de doctorsgraad in de
rechtswetenschappen aan de British
Columbia universiteit. De universiteit
van Loyola verleende hem in deze fa-
culititeit een eredoctoraat.
Van 1924 tot 1927 doceerde dr Luther
Harris Evans te Stanford en aan de
universiteit van New York. Van 1928
tot 1930 gaf hij colleges in de politieke
wetenschappen aan het Dartmouth col
lege en van 1930 tot 1935 was hij do
cent in de politieke wetenschappen
aan de universiteit van Princeton.
In Juni 1945 ontving dr Evans van
de toenmalige president Harry Truman
de eervolle benoeming tot directeur
van de op dat ogenblik 145 jaar oude
bibliotheek van het Congres. Het ge
wicht van deze functie blijkt wel, als
men weet, dat deze boekerij aan
vankelijk bedoeld ten gebruike van de
leden van het Congres, maar uitge
groeid tot een nationale en internatio
nale bibliotheek uit bijna 30 milli
oen boeken, manuscripten, documen
ten en andere uitgaven bestaat, over
een jaarlijks budget van 7 millioen dol
lar beschikt en een staf van 1650 man
personeel heeft.
Dr Evans zag zijn grote verdiensten
in Juli 1953 gehonoreerd met zijn be
noeming tot diretenur-generaal van de
UNESCO, een van de instellingen van
de Verenigde Naties, waarvan even
wel niet alle leden van de V.N. lid
zijn. Hij was trouwens geen onbekende
bij de UNESCO;
zijn eerste contact
met deze organisa
tie dateert van
1945, toen hij als
adviseur deel uit
maakte van de
delegatie der Ver
enigde Staten naar
de conferentie in
Londen, waar de
UNESCO werd op
gericht. In 1946
werd hij benoemd
tot lid van de Na
tionale UNESCO-
Commissie der
Verenigde Staten,
waarvan hij ach
tereenvolgens
waarnemend voor
zitter en voorzitter
ts geweest.
In zijn functie
van directeur-
generaal van de
UNESCO heeft dr
Luther Harris
Evans thans ook
Nederland bezocht.
Dit was voor de
eerste keer. Van
deze gelegenheid
maakte hij gebruik
om het UNESCO-
Centrum Neder
land te bezoeken,
dat juist zijn
nieuwe pand op de
Keizersgracht in
Amsterdam betrok
ken heeft.
PALERMO Het meisje, dat
in de bakkerswinkel om de
hoek staat, pakt altijd keurig de
cadetjes voor mij in en doet dan
nog een touwtje om het papier.
Ik dank die extra service aan
het feit dat ik een buitenlander
ben, want die ziet men maar
weinig op Sicilië. Natuurlijk is
het echte toeristenseizoen nog
niet aangebroken, maar ook dan
valt een buitenlander er op.
Verleden jaar zijn er nog geen
300.000 vreemdelingen op Sici
lië geweest, een ongeloofwaar
dig laag aantal in vergelijking
met Italië, waarheen er jaarlijks
millioenen trekken. De meesten
echter gaan niet verder dan Na
pels. Wie Napels gezien heeft,
wil meestal niet sterven, maar
wel terug naar huis.
Toch zijn de verbindingen met
Sicilië zeer goed. Een paar maal
per dag vertrekt er een trein van
Napels naar Syracusa of Paler-
mo en dat kost in de (uitsteken
de) derde klasse niet meer dan
een twintig gulden. De boot is
iets duurder, maar men krijgt
dan ook twee maaltijden geser
veerd. Van Rome uit vertrekt er
bovendien dagelijks een vliegtuig
naar Palermo.
Eerlijk gezegd vond ik Sicilië
een verademing na Italië. Vooral
in grote steden als Genua, Rome
Napels is de belangstelling voor
de buitenlander uitgegroeid tot
een ware toeristen-industrie. Het
kost de grootste moeite om zich
op straat schoenpoetsers, gidsen,
geldwisselaars en aanverwante
scharrelaars van het lijf te hou
den en hoewel men aan alles
went, wordt dat gedrang om u
(Van een bijzondere medewerker)
\OL BEZORGDHEID zien de bijenhouders dit jaar het „seizoen"
tegemoet, want zelfs de nieuwe, speciaal gebouwde „korven-aanhang-
wagens" kunnen de bijen niet helpen aan de levensruimte, die ze in
de goede oude tijd hadden, toen er overal nog grote stukken woeste
grond, uitgestrekte koolzaadvelden, weelderig woekerende wilde bloe
men, bossen en nog geen plantenbeschermingsmiddelen waren. De
honingrijke heide wordt steeds kleiner, zodat de bijen allengs in „be-
roepszorgen" geraken. Komen er dan nog natuurrampen bij, te droge
of te natte en te koele zomers, dan kwijnen de volkjes weg als sneeuw
voor de zon. Dit is verleden jaar het geval geweest, waardoor de bijen-
instituten gealarmeerd werden.
„ALS ER geen imkers meer zijn', ver
klaarde een vakgroep van bijenhou
ders onlangs, ,.moet de staat een staand
leger van bijenvolken onderhouden om
de bloesems te bevruchten, want waar
geen bijen zijn, is ook geen fruitoogst
Men hééft nog iets anders geconsta
teerd. In bijenriike streken had het vee
van het voer 80 pet. nuttig effect: in
bijenarme gebieden daarentegen maai
50 pet. De oorzaak? Waar veel bijen de
weidebloemen en voederplanten bezoe
ken, wordt het gehalte aan eitwit en
nuttige stoffen in het voer belangrijk
hoger
Zo hebben de bijen er dus een be
langrijk aandeel in dat wij behalve
honig ook een malse biefstuk bij het
middageten en sappig fruit als dessert
kunnen opdienen. Onvermoeibaar zor
gen millioenen bijenvolkjes^ die in het
^seizoen" per volk ruim 60 000 angels
en nectarzuigende slurven tellen, door
de bevruchting der planten voor ons
welzijn. Daarbij brengt zo'n zoemend
bütie in 50 vluchten maar ongeveer 2
gram nectar bijeen. Als het deze „leve
ringsplicht" heeft vervuld, sterft het.
Vijfduizend bijen moeten dus onophou
delijk met deze productie bezig zijn
voor ieder pond honing, dat wij willen
kopen!
Men heeft uitgereikend, dat hiervoor
10 millioen klaverbloempjes door het
vlijtige bijtje bezocht moeten worden.
Een ware revolutie ontstaat ln de bij
enkorf, als de bijen in aanraking ko
men met insectenverdelgingsmiddelen.
De wakers laten de besmette Insecten
niet meer in de korf toe. Bjj de strijd,
die dan ontbrandt, worden de ongeluk
kige diertjes zonder-erbarmen gedood.
QE „GEWONE" bijen hebben trouwens
geen prettig leven, want het matri
archaat van ue bijenkoningin is onbe
perkt- In de maanden Mei en Juni legt
deze koningin per dag 2000 a 3000
eieren, waarvan er ongeveer 1000 het
gewicht hebben van de heerseres zelf.
Maar als het een slechte bijenzomer is,
legt de koningin aanzienlijk minder
bevruchte eitjes. Ze zorgt dus al van
tevoren voor een voorbeeldige „ge
boorte-regeling". Ook deze wijze voor
zorg is een van de nog onopgehelderde
raadselen van het bijenleven, evenals
het feit, dat geen enkele werkbij zich
te buiten zal gaan aan de nectar. Zpdra
de cellen van de honingraten gevuld
zijn, worden ze door de „huisbewaar
ster" met een druppel mierenzuur ver
zegeld.
In Amerika houdt men reeds bijen in
electrisch verwarmde bijenkorven op
gesloten en voorziet ze van suikerwa
ter, waaraan bepaalde aromatische stof
fen zijn toegevoegd. Hierdoor krijgt
men een bijzonder soort aromatische
honing met aardbeien-, ananas- of
zelfs chocoladesmaak.
QOK DE doktoren hebben belangstel
ling voor de bijen. Ze hebben ont
dekt, dat honing uitstekende stoffen be
vat, die op hart, lever, maag, darm en
bloed van de mens bij bepaalde ziek
ten een bijzonder goede invloed heb
ben en de gezondheid bevorderen.
Grootmoeder's oude huismiddeltje te
gen verkoudheden en koorts blijkt dus
nog niet zo gek te zijn. Tegenwoordig
kan de dokter bij hartkwalen door het
inspuiten van honingoplossingen ver
lichting brengen. Hij kan een behande
ling met bijengif voorschrijven, die zo
wel tegen rheumatiek als tegen
haaruitval goede resultaten oplevert.
Op de grote bjjenfarms worden de
jonge bjjen tussen haar 15e en 20e le
vensdag voor dit doel regelrecht „ge
molken", nadat gebleken is, dat ze ge
durende deze tijd het meeste heilzame
bijengif bezitten. Een bijzonder hor
moon ontdekten de chemici in de
speekselklieren van de jonge bijen,
waarin een vloeistof wordt geprodu
ceerd, die de koningin later in staat
stelt een phenomenaal aantal eieren te
leggen en vijf jaar te leven. Terwijl
men van dit „koninginnehormoon" een
nieuw middel verwacht voor de ver
lenging van het leven, is men er in
Engeland reeds in geslaagd bijen zon
der angel te fokken. Alles bijeen ge
nomen wordt er dus van onze kleine
bijtjes wel heel wat gevergd, hoewel
ze de „zoetheid des levens" reeds lang
aan de mens schenken.
heen op de duur toch wel verve
lend, bepaald irriterend zelfs.
Sicilië is gelukkig nog niet aan
dit stadium van toeristen-indu
strialisatie toe, vandaar dat men
er als buitenlander rustiger adem
kan halen.
Sicilië is overigens het dichtst
bevolkte en grootste eiland in de
Middellandse Zee; er leven bijna
vijf millioen mensen. Toch maakt
het overal een landelijke indruk,
zelfs Palermo kent slechts een
paar drukke straten. Catania leek
net een dorpje, toen ik er per
trein aankwam. Er lag een zan
derig pleintje in de zon, tiental
len mannen hingen tegen een
witgekalkte muur, bij een pomp
waren vrouwe» met de was bezig.
Het kostte moeite om het cen
trum van de stad te vinden.
Catania ligt in de schaduw
van de Etna, de grootste vulkaan
van Europa en misschien wel van
de wereld, en het heeft nogal te
lijden gehad van lavastromen en
aardbevingen. Ik vond het een
grappig, levendig plaatsje. Het
heeft iets dat meer Oosters dan
Europees aandoet: heel veel
markten in de open lucht; bazars,
ezeltjes op straat, een eindeloos
geslenter van duizenden mensen,
die nergens heen gaan en niets
te doen hebben.
De Etna op de achtergrond is
een vast punt, dat men steeds
weer tegenkomt. Als een waar
schuwing hangt er doorlopend
een rookwolkje boven de krater.
Men kan er per auto heenrijden,
tot op twee kilometer hoogte.
Dan uuurt het nog vier uur om
de top en het observatorium te
bereiken (2943 m.). Meer dan
zeven maanden per jaar ligt de
top geheel ingesneeuwd en dat
is in deze tijd een heel vreemd
gezicht, die uitgestrekte sneeuw
velden onder een strakblauwe
hemel. Naar beneden, langs de
kust, dromen de rotsblokken nog
van de goede, oude tijd, toen zij
een rol speelden in de verhalen
uit de Griekse mythologie. Zij
hebben gezien hoe Acis in een
rivier veranderde en in zee zijn
Galatea terugvond. Zij hebben
gezien dat de reus Polyphem
grote brokken steen uit dé Etna
trok en die in dolle woede naar
Odysseus wierp, zonder hem te
treffen overigens, want Odysseus
had hem voordien blind gemaakt.
Wie genoegen beleeft aan re
stanten van de Griekse cultuur
kan trouwens ook elders in Si
cilië zijn hart ophalen. De Griek
se kolonisatie van Sicilië is in
800 v. Chr. begonnen en vijf
eeuwen lang is er een s(erke uit
wisseling van culturen' geweest.
In de oudheid had de naam Syra
cusa dezelfde betekenis als Spar-
ta of Athene. Vandaag aan de
dag herinneren enkele ruïnes aan
die glorietijd, toen uit de gehele
wereld ménsen naar Syracusa
kwamen, „de mooiste van de
aardse steden", zoals een Griekse
dichter zei. In plaatsen als Agri-
gento en Selinunt krijgt men een
idee hoe een Griekse stad uit 500
v. Chr. moet zijn geweest. De
Carthagers hebben er later duch
tig huis gehouden, maar zelfs nu
nog openbaren de ruïnes een
andere wereld.
Wie meer belangstelling voor
het leven anno 1954 heeft, zal
Sicilië vooral een eiland vinden
om tot rust te komen. Het is er
qua natuur zeker zo mooi als in
Italië, maar ongerepter, lande
lijker. Dat betekent niet dat u
dagen op een autobusje hoeft te
wachten om een andere plaats te
kunnen bereiken. De grotere ste
den zijn via een spoorweg met
elkaar verbonden en een snel
trein brengt u in ongeveer vijf
uur van Noord naar Zuid, van
Oost naar West.
In het centrum van Sicilië zijn
de bergen dor en kaal, precies
een maanlandschap. Ik reed er
doorheen in de avondschemering
en boven het afkoelende land be
gonnen de eerste nevels zich te
vormen. De expres was een uur
te laat in Palermo. Bij het sta
tion stonden een paar slaperige
koetsiers op een laat vrachtje te
wachten, want op Sicilië is „het
aapje" met de koetsier op de bok
eigenlijk de locale taxi.
Een donkere jongen op blote
voeten bood me een pension aan,
waar de mensen ook Duits spra
ken". Ik stak het stationsplein
over. Het was half elf en Paler
mo leek al een verlaten stad. Ik
volgde de neonlichten in de rich
ting van een hotel en toen, juist
bij een hoek, reed een ezelwagen
voorbij. De voerman keek naar de
sterren en zong zo'n vreemd,
zangerig Italiaans liedje. Zijn ge
zang werd overgenomen door een
paar jongelui, die tegen de muur
van een cafe geleund van hun
laatste druppels wijn genoten.
Het hotel bood alle comfort dat
men zich wensen kan, maar door
de open ramen klonk nog heel
lang dat vreemde, monotone ge
zang, al bijna niet meer Europees.
Het was echt Sicilië.
GERTH VAN ZANTEN.
Een straatbeeld op Sicilië
