DE OORKONDE VAN DEN MOORSCHEN GENEESHEER.
GEMENGDE BER1GTEN.
directeur toekomt, waren zoo groot, dat men liet dier ten
spoedigste in zijn liok moest terugvoeren, waartoe eene
der kleedkamers was ingerigt.
Er wordt tegenwoordig in Antwerpen zooveel gestolen
en de policie is er zoo weinig toereikend, dat de burgers zelve
de wacht houden om op de dieven te passen. Een jong
mensch in die stad vermaakte zich dezer dagen om een
boerin achter op haren hoed te slaan. Toen hij dit nog
eenmaal wilde doen, kwam er eene andere boerin naar hem
toeloopen, die hem zulk een zwaren slag met een parapluie
op het hoofd toebragt, dat hij ter aarde stortte en men
hem naar zijne woning moest dragen. De keizer van
Rusland heeft in dezen duren, guren tijd 5000 roebels
naar Warschau gezonden, om aldaar onder de behoeftigen,
zonder onderscheid van religie, te worden uitgedeeld.
Te Appolda, een stadje in het groot-hertogdom Saksen-
Weimar, verschijnt sedert 1 Januarij een nieuw blad, als
het orgaan der kousen- en sokkenfabriekanten daar te lande,
onder den titel van Duitsche Kousen-Courant. De redactie
van dit merkwaardig blad is opgedragen aan eenige liee-
ren van het vak, met medewerking van eenige dames, be
stuurderessen van bewaar- en breischolen. In het Noor
den van Frankrijk zijn valsche bankbilletten in omloop,
nagemaakt door middel der photographie. Moeijelijk kan
men ze van de echte onderscheiden. In de gemeente
Frasnes lez Gosselies is eene vrouw, terwijl haar man zich
in de kerk bevond, door drie mannen overvallen en van
eenig geld, brood en linnen beroofd. Vóór dat de dieven
het huis verlieten, stopten zij de goede vrouw in een koffer
en lieten het deksel vallen. Op den spoorweg van Luik
op Namen is een beambte tussclien twee waggons verplet
terd. Te Lissabon is eene commissie werkzaam om de
oorzaken op te sporen van de ziekte, die verscheidene le
den der koninklijke familie heeft weggerukt. In Frank
rijk zal het apothekers-wetboek, dat van den jare 1837
dagteekent, ten gevolge van de groote vorderingen der
natuur- schei- en geneeskundige wetenschappen, op hoog
bevel worden herzien. De Arabieren, schuldig aan den
moord van den franschen consul te Aden, zijn in de Eoode
zee aangehouden, vandaar naar Toulon overgebragt en uit
laatstgenoemde plaats naar Constantinopel getransporteerd,
om, volgens de turksche wet, loon naar werken te ontvan
gen. In Oostenrijkscli Silesië is een Israëliet benoemd
tot leeraar aan een roomsch-katholiek gvmnasium. De
verdraagzaamheid dringt Oostenrijk met reuzenschreden b innen
Vervolg van N°. 6j.
Uit de keuze dier boekwerken bleek zonneklaar, dat de oude
moorsche doctor tot de alchymisten had behoord, en misschien
wel de zwarte kunst had uitgeoefend. Destijds toch was het
in Spanje vooral alles behalve zeldzaam, menschen te vinden,
die de kunst om de onzigtbare magten aan zich le onderwerpen,
bestudeerd hadden.
Door zijne eerste nasporingen nieuwsgierig gemaakt, ging don
José van de boeken tot de handschriften over, en liep er een
aantal vlugtig van door, die weinig of niet anders dan algemeene
onderrigtingen nopens de transmatatie der metalen schenen te be
vatten. Eindelijk vond hij, ineen looden koker, een rol perkament,
- welks eerste regels hem al terstond verbaasd deden staan. Het
hield magische recepten in, om zekere wonderen voort te brengen,
alsom zich onzigtbaar te maken, of naar believen te kunnen
veranderen en in een oogenblik tijds aanmerkelijke afstanden te
doorklieven. Ten slotte kwam hij aan eene paragraaf, die tot
titel voerde:
Middel om te maken, dat iemands wil eene onbeperkte wet
wordt, en onmiddellijk in vervulling overgaat."
Op het lezen van deze regelen, sprong onze jonge doctor van
blijdschap op.
„Lieve hemel!" riep hij, vol ontroering, uit: „als dat middel
slaagt, blijft mij niets meer te vragen of te wenschen overig. Het
zoo ver te brengen, dat onze wil eene onbeperkte wet wordt! zie,
dat is immers het hoogste toppunt van alle aardsche gelukzalig
heid!.... Doch laat ons eerst zien, of wij, zonder het heil van
onze ziel in de waagschaal te stellen, dat doel kunnen bereiken
Nu ging hij het in handschrift uitgedrukte recept naauwlettender
na en vond er niets tegenstrijdigs met zijn geloof in. Om tot de
gewenschte uitkomst te geraken, had men 's avonds, voor en aleer
te gaan slapen, slechts zeker gebed uit te spreken en uit een
ilesehje, dat aan het eind van den looden koker verborgen was,
een kleine teug te nemen.
José zocht dat fleschje, ontkurkte het, en zag dat het eenige
druppelen zwart en sterk ruikend vocht bevatte. Een oogenblik
aarzelde hij wel, niet omdat hij aan liet vermogen van de formule
of den tooverdrank twijfelde, want zijne denkbeelden strookten vol
komen met die van zijnen tijd; maar omdat hij zeker van zijne
zaak wilde zijn en zich niet bedriegen. Derhalve las hij de op een
perkamenten rol al reeds ontcijferde regels nog eens naauwkeurig
na en bleef vooral bij een postscriptum, dat hij in den beginne
over het hoofd had gezien, stilstaan. Dit naschrift bevatte niets
anders, dan de woorden
Onze aanlagt is niets anders dan eene. door hods oor. le
nigheid voor onze dwaasheden gestelde, slagboom
„Goed, zeer goed," mompelde hij bij zichzelven, „de oude ge
neesheer hield er, even als al de lieden van zijne soort, zeker
veel van, om alles met zedelijke gemeenplaatsen te doorspekken
voor het oogenblik, heb ik mij alleen naar zijne uitspraken te
gedragen en wil liever de proef eens van zijn recept nemen."
Dit zeggende, bragt hij het fleschje aan zijne lippen en sprak
er de aangewezene lange formule bij uitter naauwernood had
hij ze voleindigd, of zijne oogen ^sloten zich en hij viel in slaap.
Don José wist niet, hoe lang zijn slaap wel geduurd had, toen
het hem voorkwam, dat het daglicht door zijn dakvenster scheen.
Met veel moeite rees hij op en bleef eene poos in den staat van
half waken half slapen, die het ontwaken doorgaans voorafgaat.
Eindelijk werd hij helder: het zien van den perkamenten rol en
het fleschje herinnerde hem hetgeen er den vorigen dag was voor
gevallen; maar daar hij noch in zijn persoon, noch in zijne om
geving eenige de minste verandering kon ontdekken, hield hij het
er voor, dat het recept van dien moorschen doctor zijne werking
moest hebben gemist.
„Komaan!" zeide hij, met een zucht, in zichzelven, „het zal al
weer eene illusie zijn geweest. Zie, ik ben op mijn zolderkamertje,
met mijn kale wambuis aan en mijne ledige beurs ontwaakt!
Maar wie weet, of ik, mij ter ruste begevende, den wensch wel
geuit heb, om haar vervuld te zien!...."
Nog had hij niet uitgesproken, toen zijn oog op den balk viel,
waar hij zijne kleederen aan had opgehangen, en zich onwillekeurig
op zijne lederen beurs vestigde, die, tot boven toe met goud ge
vuld, uit zijnen broekzak hing!
Al trillende en bevende, herstelde hij zich, wreef zijne oogen
terdeeg uit en greep naar zijne beurs, die hij op zijn bed uitstortte.
Het waren wel deugdelijk goudstukkenmeer in getal dan hij
ooit maravédi's te gelijktijdig in eigendom had gehad. De
tooverdrank had dus hare uitwerking gedaan en hij bezat voortaan
het vermogen, om al zijne wenschen vervuld te kunnen zien!
lteeds terstond eene tweede proeve willende nemen, wenschtp
hij, dat zijn zoldervertrekje in eene prachtige kamer en zijne ver
sleten kleedingstukkc-n in een met satijn gevoerd, geheel nieuw
zwart flmveelen costuum herschapen wierd. Toorts vroeg hij een
aartsbisschoppelijk ontbijt en eene bediening van kleine, in het
rood gekleede negers. En ziet, het gewenschte ontbijt werd
oogenblikkelijlc op eene even onverwachts neergedaalde tafel in een
prachtig gemeubeld vertrek cpgebragt, en de kleine negers traden
met de keurigste wijnen en geurigst walmende chocolade de kamer
binnen. Gedurende een tijd lang ging hij op die manier voort,
met, onder allerlei vormen en gedaanten, allerlei proeven te nemen
van zijne nieuwe kracht, totdat hij eindelijk de overtuigende ze
kerheid had verkregen, dat zijn wensch daadwerkelijk onbepaalde
wet" was geworden, als wanneer hij, met eene onbeschrijfelijke
blijdschap, de herberg verliet.
Het was derhalve dan toch waar, dat die perkamenten rol hein
binnen weinige uren tijds rijker dan al de rijken en magtiger dan
al de magtigen der wereld had gemaakt: hij kok al hetgeen hij
wilde! Wat lag er in die weinige woorden niet opgesloten,
en hoe rees hij, bij hunne herhaling, in zijne eigene schatting!
Wat waren, bij hem te vergelijken, de koningen en keizers, ja
zelfs de Heilige vader te Lome zelve! Zij allen waren aan vast
gestelde regelen gebonden en aan de w etten der mogelijkheid onder
werpen, terwijl zijn gebied geene grenzen hoegenaamd kende, die
niet zijn eigen willekeur hem stelde! Welk een geluk, dat de oor
konde van den moorschen doctor niet in handen van een domoor
of gierigaard, die door zijne kwade luimen of goddelooze driften
vervoerd werd, maar in handen van een in zijne wenschen en be
geerten redelijk hidalgo, wras gevallen, die meester van zijne driften
en aan de lioogeschool van Salamanca tot doctor gepromoveerd
was. Ook zou het menschdom zich verzekerd kunnen houden, dat
hij, don José Fucz d'Alcantra, te veel eerbied en achting voor
zichzelven bezat, om misbruik van zijn onbeperkt vermogen te maken.
Door hem dit te schenken, had de Voorzienigheid hem in zijne
waarde erkend en, het stond paalvast, bij hem, door zijn gedrag
hare beschikkingen allezins te regtvaardigeu
Daar besloot hij al terstond eene proeve van tc geven in het
matigen van zijne eigene eerzucht. In zijne plaats zou ieder ander
gewenscht hebben, koning te zijn en in een paleis, door hovelingen
omringd, ten minste een jaar lang, te wonen. Don José was een
vijand van al die grootschheid des levens. Hij besloot zich te
bepalen tot en tevreden te stellen met het koopen van het landgoed
van Alonzo Mendes en daar mot ettelijke millioenen, onder den
titel van graaf en de privilegiën van grande van Spanje, als een w aar
en opregt philosooph, zedig en ingetogen, te leven.
Dientengevolge rigtte hij zijne schreden onverwijld naar het dorp
Argelles, waar de verkoop van het kasteel zou geschieden.
De door hem ingeslagen weg leidde tevens naar Toro en was
met boerinnen, muilezeldrijvers cn kooplieden opgevuld, die zich
derwaarts begaven. Onder het voortwandelen, keek don José regts
en links, en nam dan op dezen, dan op genen kleine proeven
van zijn vermogen. De jonge meisjes, die daar lagchende en kort-s-
wijlende voortstapten, wenschte hij eene gelukkige ontmoeting toe;
voor den reeds benarden koopman, die met moeite voortstrompelde,
begeerde hij een plaatsje in een voorbijkomend rijtuig; voor den
armen bedelaar een goudstuk, dat onmiddellijk voor zijne voeten
oprees, gelijk al zijne w enschen terstond vervuld werden. Door
dien gunstigen uitslag aangemoedigd, verwisselde onze don zijne
rol van besclierm-engel in die van wraak-engelwant na zijne hulp
te hebben geboden, wilde hij geregtigheid oefenen. Zoo strafte bij
een winderigen soldaat met eene windvlaag, die zijn chakot in het
Eene maravédi is rle kleinste Voppren munt in Spanje, ter waarde van
omstreeks een "halve cent.
