I'.l TIF.NI.WI).
te Alkttiaar twee prachtige kolomlampen en H. k. H. prinses
Frederik een keurig gewerkt canapé-voetbankje doen toekomen,
voor de verloting, door die vereeniging te houden.
Door de leden der Hersteld Evang. Luthersche gemeeute te
Hoorn is, uit dankbaarheid aan hun predikant, Ds. J. H. Sclnvill,
een prachtige schrijflessenaar ten geschenke gegeven.
Beïoepen bij de Herst. Evang. Luth. gemeente te Eukhuizen
de heer J. H. Heidenrijk, propouent bij het kerkgenootschap.
Den 7 dezer is te Haarlem door den ambtenaar van den
Burgerlijken Stand ter dier stede een huwelijk voltrokken tusschen
II. Bosveld, weduwenaar, oud 7*2 jaren, tuin- of hovenier van
beroep en J. van Elten, weduwe, oud 78 jaren. Beide oudjes werden
in den laatsten tijd in het Hervormde Diakoniehuis verpleegd.
Het trouwlustig paar dat te zameu 150 jaar telt, heeft echter
bereids genoemd gesticht verlaten en als jeugdig echtpaar reeds
eene andere woning aldaar betrokken. Beide verkeeren in de beste
gezondheid. De grijsaard heeft tot dusverre zijn tuindersbedrijf
met den meesten lust, ijver, en volharding voortgezet.
In den morgen van 4 dezer had te Made een voorval plaats,
dat ongelukkige gevolgen had kunnen hebben. Onder de eerste
godsdienstoefening der Roomsch Katholieken, op het oogenblik dat
de pastoor zich op den kansel bevond en de lichten van het altaar
uitgedoofd waren, werden vele aanwezigen door een paniek, als stond
de kerk in brand, bevangen; men wilde allen te gelijk de kerk uit,
doch, aangezien de deuren hier gelijk elders binnenwaarts openslaan
en de hoofddeur gesloteu was, gelukte het slechts aan weinigen
door eene zijdeur te ontkomen, daar deze weldra door den drang
der massa als versperd was. Een verschrikkelijk tooneel ontstond.
Men vlood door, op en over elkander. Een jammerlijk geschrei,
waarbij het niet mogelijk was eene stem te onderscheiden, want
niemand kon zich doen verstaan, weêrgalmde door de kerkgewelven.
Velen verloren hun bewustzijn, anderen bekwamen ernstige kneuzin
gen de kerk was als bezaaid met kleedingstukken, doeken, voor
schoten, mutsen, petten, schoenen, klompen, sieraden, enz., die, in
den drang verloren, door menigeen, die een goed heenkomen vond,
in den loop gelaten werd. Eerst toen de orde eenigzins hersteld
was, bemerkte men hoe uitzinnig dwaas en ongegrond de vrees
geweest was. De opkomende dageraad namelijk werd aangekondigd
en vertoonde een vurig brandend rood aan den hemel, dat op de
binnenwanden der kerk weerkaatste en een effect deed, als stonden
de huizen der kerkbuurt en de kerk zelve in brand.
Wie zal hier niet den vreeselijken kerkbrand in Amerika herden
ken Gelukkig bestond hier slechts de schijn voor het wezen.
Te Zwolle kwam woensdag avond de postkar van Meppel
zonder postiljon aanmen dacht aan een ongeluk, toen weldra de
postiljon na kwam rijden; hij had zijn lantaarn op weg willen
aanstekenmaar het paard had begrepen, wel zoo en zonder koetsier
den weg te kunnen vinden.
Men meldt het volgende omtrent de postzegels, die tegen
woordig zooveel verzamelaars vinden. De goedkoopste postzegels
zijn de Fransche van 1 centime, de duurste die van Californië,
welke 10 gelden. Het best gegraveerd zijn die van Nieuw-tSchot
land, dan volgen die van Frankrijk en Griekenland. De leelijkste
zijn de Belgische en de Etigelsche van 1 penn. De grootste soort
zijn die van Siberie, de kleinste die van Mecklenburg-Schwerin. De
beeldenaar van Victoria komt, voor op 40 verschillende wijzen.
Heden morgen is te Vlissingen uitgezeild Zr. Ms. korvet Palias.
De opheffing der kloosters in Polen wordt dezer dagen druk
besproken. De keizer van Rusland is daartoe overgegaan, omdat
het gebleken is, dat die godsdienstige gestichten misbruikt zijn, tot
uitgangspunten voor den opstand van 1863' Men wijst er op, dat
de sympathie van Europa voor de ongelukkige Polen in 1863 veel
minder is geweest, dan in 1830 en 31, en schrijft dit toe, aan het
misbruik, dat er van de godsdienst gemaakt is, om den opstand
aan te kweeken en te bevorderen. Evenwel verneemt men, dat de
paus ten nadrukkelijkste protestereu zal, tegen de opheffing der
kloosters in Polendewijl deze maatregel van verdrukking eene open
bare schennis is van het in 1847 met keizer Nicolaas gesloten verdrag.
Uit Noord-Amerika komen weder berigten, die van vrede spreken.
Men verzekert, dat weder onderhandelingen over het sluiten des
vredes plaats grijpen, waarbij aan de Zuider staten de afschaffing
der slavernij over 35 jaren wordt voorgeschreven. Het herstel der
aloude Unie blijft echter de bepaalde voorwaarde, ofschoon het
Noorden zou toestemmen in de erkenning van de staatsschuld van
de Zuider-Staten.
Het is te wenschen dat het Zuiden, uitgeput als het is door de
groote opofferingen, die het zich moet getroosten, eindelijk toestemt
in de gestelde voorwaarden, die een eiride zouden maken aan den
menschenmoordenden burgerkrijg en aan handel en nijverheid een
nieuw leven zouden geven. De mededeelingen omtrent genoemde onder
handelingen worden besloten met de verzekering, dat, mogt deze
poging geen gunstig onthaal vinden, dan elk der Staten afzonderlijk
zouden worden uitgenoodigd om naar het eerstvolgend congres zoo
veel senatoren en afgevaardigden te zenden als voor de scheiding
tusschen Noord en Zuid.
Een nog al belangrijk berigt uit het buitenland, is de vermelding
van het aannemen met groote meerderheid, door het Huis van
Afgevaardigden, van het adres van antwoord op de troonrede van
den keizer van Oostenrijk. De commissie, belast met het ontwerpen
van adres, had zich daarvan in een voor de regering niet aangenamen
zin gekweten en ondanks er nu een geest van tegenstand in door
straalde, heeft de groote meerderheid zijn zegel er aan gehecht. Het
adres zal den keizer worden gezonden, geen deputatie echter zal het
den vorst in handen stellen. De misslagen der regering zijn door
de vertegenwoordiging blootgelegd en de ministers, wel inziende,
dat het regt aan hunne zijde niet is, zullen na gehouden dis-
cussiën in hunnen raad, den weg van verzoening inslaan, ten einde
eene crisis, die voor de rust des vaderlands, thans vooral, niet
wenschelijk is, te vermijden.
De geruchten, dat de toestand van den koning van Belgie
verergerd zou zijn, waren onjuist. Z. M. is welvarend.
J1 Maandag liet de tooneelspeelster Juliette Beau, in de
elegant-galaute wereld te Parijs zeer bekend, haar huisraad en een
deel harer kostbaarheden in het openbaar verkoopen. De pracht
der in veiling gebragte voorwerpen overtrof alles, wat men tot
dusverre bij zulke gelegenheden gezien had. Een bracelet met 56
paarlen werd verkocht voor 1025 frs., een anderen armband gold
2550 frs., een broche werd met 2450 frs., een halssnoer van 197
paarlen met 9000, een ander dusdanig tooisel met 5600 frs. be
taald; voor een paar oorriugen betaalde men 18,000 frs. en voor
een ander paar 21,550 frs.; een diamanten diadeem bragt 50,000 frs. op.
De heer Dury, minister van openbaar onderwijs te Parijs
ging bij zijne jongste inspectiereis door de provincie op zekeren
morgen, vergezeld van zijnen zoon naar het collegie te en zonder
zijn naam te noemen drong hij door tot het studeervertrek van den
directeur. Hij tikte op de deur, en op een vrij barsch, binnen,
trad hij de kamer in. De directeur was bezig met schrijven en
zonder verdere moeite te nemen, zeide hij tot zijn bezoeker: „Ga
daar zitten." De minister nam een stoel en wachtte tot de brief af
was. De directeur verwaardigde zich nu zijn bezoeker aan te zien
en vroeg: „Hoe oud is dit jonge mensch?" „Twee en twintig jaren,"
was het antwoord. „Diable! en wat denkt gij van hem temaken?"
„Mijn secretaris." „Welzoo, en gij wenscht hem dus in dit collegie
te plaatsen?" „Neen, dat niet!" „Wel, wat hebt gij hier dan te
maken?" „Ik kom eens zien, hoe gij de ouders uwer kweekelingen
ontvangt, ik ben de minister van openbaar onderwijs!"
Een der ontvangers van de registratie te Parijs, is met achter
lating van een tekort van 400,000 fr. op de vlugt gegaan.
De heer Mocquard, chef van het kabinet des keizers van
Frankrijk en diens vertrouwde vriend, is jl. Yrijdag morgen te
Parijs overleden.
De geinviteerden te Compiègne gaan nog altijd voort zich op
regt geestige wijze te amuseren! De laatste avonden heeft men
doorgebragt met chinesche schim te spelen, welke hartverheffende
bezigheid daarin bestaat, dat iemand zich met het aangezigt naar
den muur gekeerd moet plaatsen, om dan uit de schaduwen op den
muur te raden, wie achter hem voorbijgaat. De oppositie beweert
dat men te Compiègnè ook „pandjes verbeurt" en „blindemannetje"
speelt, maar dat is vuige laster.
Gedurende de verloopene week hebben te Londen 1624 sterf
gevallen en 1963 geboorten plaats gehad.
De groote veemarkt te Londen is den 6 dezer, den openingsdag,
bezocht geworden door 30 a 40,000 personen.
Garibaldi heeft aan den Globe een in de Italiaansche taal
gestelden brief gezonden ter betuiging van zijn hartelijken dank aan
de edele vrouwen en mannen van Londen, die zich vereenigd hebben
om hem een fraai stoomjagt aan te bieden.
Volgens den Express, een dagblad te Londen, zijn op één dag
5 gehuwde vrouwen veroordeeld ter zake van dronkenschap. Een
harer bragt tot verontschuldiging in, dat zij aan eene begrafenis
had deelgenomen.
In den Londenschen Times leest men het volgende uit
KonstantinopelDe sultane Djelima, derde dochter van Abd-ul-
Medjid, was ten huwelijk gegeven aan Mahmoud-Jelladin-pacha, of
liever Mahmoud was ten huwelijk gegeven aan Djelima, want de
positie van den echtgenoot, dien de sultan aan eene zijner dochters
geeft, is alles behalve benijdenswaardig en verschilt niet veel van
dien van een slaaf. Ieder te Konstantinopel weet, hoe de dochters
van den vorigen sultan, Fatma en Raffia, in hare aanvallen van
jaloerschheid, hare eehtgenooten het leven bitter maakten. Een
gelijk gevoel bragt Djelima er toe al het hevige van hare inborst
te toonen. Deze 22jarige schoone laat hare beide zusters in dit
opzigt verre achter zich. Te regt of ten onregte meenende te hebben
opgemerkt, dat Madhoud eene harer slavinnen wat al te lief beje
gende, liet zij deze ongelukkige ter dood brengen en het hoofd
onder een bokaal op de tafel plaatsen, waaraan Mahmoud gewoonlijk
zijn maaltijd gebruikte. Volgens de Turksche gewoonte dineert het
hoofd van het gezin niet bij zijne vrouwen. Tegen het etensuur nam
nu Djelima in een aangrenzend vertrek op een sofa plaats en wachtte
daar de komst van haren echtgenoot. Deze kwam als naar gewoonte
zijne hulde brengen aan zijne keizerlijke gemalin. Vervolgens begaf
hij zich op hare uitnoodiging in het nevenvertrek, om te dineren.
Zijn bediende overhandigde hem, uit naam van Djelima, den drank,
dien de Turken gewoon zijn vóór hun maaltijd te gebruiken. Mah
moud ledigde de beker in één teug en beval toen den slaaf de bokaal
van zijn couvert weg te nemen. De slaaf aarzelde en nu deed
Mahmoud het zelf; men stelle zich zijne oritseltenis voor: hij zag
op zijn bord op een laag bloemen het hoofd der ongelukkige slavin.
Hij viel dadelijk dood achterover; èn de schrik èn het hem zoo
even toegediend vergif, maakten plotseling een einde aan zijn leven.
Op een wenk van Djelima werd zijn lijk in een tapijt weggebragt.
Te Hamburg zijn 50 gewezen officieren van het Deensche
leger aangekomen, die zich naar Noord-Amerika inschepen, ten
einde bij de Noordelijken dienst te nemen.
Een telegram uit Berlijn meldt, dat de teruggekeerde troepen
den 7 dezer, des voormiddags ten 11| ure, op bet oude exercitie
plein in den Thiergarten, de stelling innamen, welke hun, volgens
een door prins Frederik Kavel van Pruissen ontworpen plan, was
aangewezen. Zij waren zeer talrijk en in marschtenue gekleed. De
generaals droegen dus klein uniform; zij waren echter met hunne
ordelinten versierd. De Danebrogs, welke de verschillende leger-
afdeelingen veroverd hadden, werden ook bij de parade en bij het
défilé door dezen gedragen. Voorts had de koning bij dezen fees-
telijken intogt genadiglijk vergund, dat de troepen met de kransen,
en bloemen, die zij ontvingen, zouden getooid blijvendeze werden
meest door hen op de geweren gestoken.
