buitenland:
is verschenen, om een huwelijk te voltrekken. Alle stukken waren
in volmaakte orde. Nadat de ambtenaar had verklaard, dat zij
door den echt aan elkander verbonden waren, weigerden evenwel
de partijen te teekenen, omdat zij zich wenschten te verwijderen.
Men vraagt of dit huwelijk als wettig te beschouwen is.
De Gemeentestem antwoordt, dat het huwelijk voltrokkeu is,
nadat de ambtenaar van den burgerlijken stand verklaard heeft,
dat zij door den echt zijn verbonden en de acte slechts dient, om
het bestaan van het huwelijk te bewijzen. Dit bewijs kan evenzeer
geput worden uit eene acte, die door den ambtenaar en de getuigen
is opgemaakt, met vermelding der weigering van de partijen.
Wij spraken er van, zegt het Utrechtsch Dagblad, dat Neder
land in zes jaren tijds 41 ministers gehad heeft. Teregt wordt
thans herinnerd aan de schets van de staatkundige geschiedenis
der laatste 25 jaren, by de heeren Kemink te Utrecht uitgekomen,
waaruit blijkt, dat Nederland van 1848 tot nu had 106, zegge
honderd zes ministers, als:
van Buitenlandsche Zaken 18
Justitie13
Binnen landsche Zaken 11
ii Herv. Eeredienst 9j. ,oco
l B. K. Eeredienst 101tot dc °Phcffin" ln 1862'
Marine10
Financiën12
ii Oorlog8
Koloniën15
Totaal .106
Dit geeft dus gemiddeld per jaar meer dan 5 ministers. Er zijn
daarvan jaren geweest, dat drie ministers elkaêr bij hetzelfde depar
tement opvolgden. Het is van het uiterste belang, zoo wordt verder
zeer juist opgemerkt, dat deze schier tallooze veranderingen van
ministeriëele zetels aan het Nederlandsche volk regt levendig worden
voor oogen gesteld. Er wordt dan verder al zeer weinig scherp
zinnigheid toe vereischt om in te zien, dat door deze herhaalde
aftredingen de waarachtige belangen des lands niets anders dan
moeten worden benadeeld; want, al neme men aan, dat allen
bekwame en voor hunne betrekking zeer geschikte personen waren
(en dan is Nederland al zeer rijk aan bekwame staatslieden!) dan
nog is er een geruime tyd toe benoodigd, alvorens een nieuw
minister behoorlijk op de hoogte is van de zaken, van haren loop
aan zijn departement, maar vooral van het liera ten dienste staand
personeel van ambtenaren. Maar bovendien, het is in hooge mate
afmattend ook voor eeu bekwaam, ijverig, belangstellend en ten
volle vertrouwd hoofdambtenaar, bij elke ministeriëele verandering
den nieuwen minister andermaal dikwijls zeer ingewikkelde zaken
te moeten voordragen of ontwikkelen, bij het genoegzaam zeker
vooruitzigt, dat er spoedig weder een ander komen zal.
Aan zulk een toestand moet een einde gemaakt worden. De
jagt naar de ministerportefeuille moet ophouden. En is door ééne
ontbinding der kamer de motie-manie gefnuikt, als eene tweede
ontbinding ons van dien kanker in ons parlementair leveu verlost,
ze zal dan evenzeer gebillijkt als gelukkig in gevolgen zijn. Al
het gezwets over liberaliteit, over ware constitutionele beginselen
en begrippen kan men gerust ter zijde laten, zoolang 's lands
vertegenwoordiging niet beter haar pligt en roeping begrijpt, en de
radicale pers zoo weinig het algemeen belang weet te waarderen.
Het groot aantal oud-ministers in onze kamers, tegen wier ver
kiezing wij sinds jaren hebben gewaarschuwd, is in dit opzigt een
groot kwaad.
De hoeveelheid keukenzout (chloor-sodium), die de oceaan
bevat wordt door Schafhaut berekend op 3,051,342 kubieke geogra-
phische mijlen, of omstreeks 5 maal de massa der Alpen, en een
vierde minder dan de massa der Himelaya's. De zwavelzure soda
van de algemeene wereldzee bevat 633,644 kub. mijlen, chloor-
magnesium 441,811 kub. mijlen en kalk-zouten 109,339 kub.
geogr. mijlen.
In de staatkundige wereld heerscht op het oogenblik een dikke
mist; er schijnt een nevel te hangen, die hetgeen er voorvalt, of
wat de naaste toekomst brengen zal, voor het vorschend oog ten
eenenmale bedekt. Wie is in staat het geheim te ontdekken der
Fransche staatkunde, die zich als de vriend van Italië wil doen
voorkomen en tegelijk verklaart, dat zij de heiligste wensch dier
natie nooit vervuld wil zien Wie is er in staat te verklaren hoe
het mogelijk is, dat de Fransche regering eene verzoening tusschen
Rome en Italië als mogelijk en waarschijnlijk acht en toch den
naam van waanzinnig verre van op zich toepasselijk houdtWie
begrijpt iets van de sombere houding der regering van Koning
Victor Emmauuel, die openlijk Franschgezind is, die ook de
meerderheid der Kamer van Vertegenwoordigers in die rigting
wenscht te sturen en die toch den naam zich wil toeeigenen van
een nationaal bewind, d. i. een bewind dat naar de volkomene
eenheid van Italië streeftWie verstaat de meening van Keizer
Napoleon, die aan Europa als zijn wensch doet verstaan, dat er
eene conferentie bijeenkome, om het Romeiusche vraagstuk tot eene
gewenschte vredelievende oplossing te brengen en die in het Wetgevend
Ligchaam door zyne ministers luat verklaren, dat de Keizerlijke
regering nooit de wereldlijke magt van den Paus vernietigd wil
zien, met andere woorden, dat de conferentie niet bijeen behoeft
te komen.
Zie al deze tegenstrijdigheid zijn zoovele raadselen, die te vergeefs
op antwoord wachten. Waar men uit den mond van staatslieden
en ministers opheldering meent te vernemen, beseft men al heel
spoedig, dat die mannen van de kunst het ons nog al meer doen
schemeren voor de oogen. Er wordt welligt in onze dagen een
spel gespeeld met gevaarlijke kansen en welligt is de donkere
staatkundige hemel met zwaDgere wolken bedekt, waaruit zich welhaast
onheilspellende verschijnselen zullen ontlasten. Keizer Napoleon
heeft maar één leven te verliezen, de Pruissische staatkunde kenmerkt
zich door een hardnekkig streven naar vermeerdering van gebied
Rusland heeft steeds het oog gevestigd op het vermolmde Turksche
Rijkvoorzeker veel is er niet noodig om den smeulenden
gloed in lichtelaaije vlam te doen uitbarsten.
In België is de veepest uitgebroken in de nabij Antwerpen
gelegen gemeenten Kiel en Berchem. De noodige bevelen tot afma
king zijn gegeven, maar het schijnt dat zich in de gemeente Kiel
op een vijftal stallen verschijnselen van dreigenden aard voordoen.
In zijne laatste oogenblikken heeft de overleden aartsbisschop
vau Mechelen mgr. E. Sterckx een edel besluit genomen. Twintig
jaren geleden stierven te Brussel twee oude jufvrouwen, die den
aartsbisschop ecnigc huizen en daaronder eene prachtige te Laeken
gelegen villa vermaakten. De wettige erfgenamen trachtten te ver
geefs dc vernietiging van het testament door de regtbank te ver
krijgen. Thans is echter bij de opening der laatste wilsbeschikkingen
van mgr. Sterckx gebleken, dat dc bedoelde eigendommen, en wel
met de sedert den dood der beide erflaatsters verschenen opgeloopen
rente aan de wettige erfgenamen vau deze moeten worden terug
gegeven. De erfgenamen zijn zoo arm, dat zij zich thans te Bergen
(Henegouwen) in het werkhuis bevinden.
In zijn staatkundig overzigt herinnert de Moniteur aan de
verklaringen door den heer de Moustier en den heer Rouher in
het Wetgevend Ligchaam afgelegd en wijst het officiëele blad op
het bijna eenstemmige votum van vertrouwen jegens de regering
uitgebragt. Nooit was een meer volkomen en hartelijker een
stemmigheid tusschen de ministers en de vergadering waar te nemen
dan bij de jongste discussiën. Als een goedkeurende getuigenis
voor het verleden en een betuiging van volkomen vertrouwen in
de toekomst, verleent dc stemming van het Wetgevend Ligchaam
aan de Fransche diplomatic nieuwen steun. De keizerlyke regering
blijft die raagtige zamenvverking inroepen, tot voltooijing van het
werk der regtvaardigheid en der rusthcrstelling, dat zij aangevangen
heeft en voortzet in het belang van het Pausdom zoowel als van
1 Italië. De regering wil niet, dat men met minachting of onver
schilligheid op de Italiaansche eenheid nederzie; zij wenscht slechts
dat van alle kanten vroegere haat en vroeger wantrouwen vergeten
worden. Zij zou het oogenblik de wenschen verhaasten, waarop
Italië, krachtig in zijne welgevestigde éénheid, tot de overtuiging
zal komen, dat het zijn pligt is vau zelf de souvereiniteit van den
Paus tc beschermen. De regering gelooft, dat de raadgevingen van
Europa een heilzamen invloed zullen kunuen uitoefenen, en het
denkbeeld van verzoening en zaraenwerking zullen kunnen doen
veld winnen. De conferentie is ook thans nog niet minder
gewenscht cn gepast dan vroeger. In dien zin worden dan ook de
aangevangen onderhandelingen met de buitenlandsche mogendheden
voortgezet.
De Keizerin der Franschen moet naar men verzekert, den
wensch te kennen gegeven hebben, om het verwachte kind der
Keizerin van Oostenrijk, ten doop te houden.
In een dezer dagen te Parijs uitgekomen vlugschrift, La
dccadence de l'Europe getiteld, komt eene vergelijkende opgaaf voor
van hetgeen in eenige Europesche rijken zoowel voor het krijgswezen
als voor het openbaar onderwijs van staatswege wordt uitgegeven.
Volgens die opgaaf is de verhouding tusschen beiden in:
Krijgswezen. Onderwijs.
Frankrijk 295 fr. 11 fr.
Oostenrijk 270 19
Pruissen 276 14
Wurtemberg218 47
„In Frankrijk (zegt de schrijver), komt het onderhoud van het
leger alzoo op eene 26 maal hoogerc uitgaaf dan de voorziening in
het volks-onderwijs te staan."
De Moniteur bevat het overzigt van het jaarlijksch budget
van Parijs, door den prefekt der Seinc bij den gemeenteraad in
gediend. Dat budget bedraagt voor het jaar 1868 niet minder
dn 245,212,259 fr. 9S centimen. Hoe weinig landen van Europa
kunnen op een dergelijk cijfer bogen
Dezer dagen is te Parijs de schouwburg van Belleville, tot
den grond afgebrand. Onder het puin zijn eenige lijken gevonden,
men vreest voor meer.
De Keizer van Oostenrijk heeft aan de stad Parijs, als een
bewijs zijner tevredenheid over het hem van harentwege te beurt
gevallen onthaal, ten geschenke gegeven eene van Boheemsch kristal
vervaardigde, op een voet van massief goud rustende en met het
fijnste snijwerk versierde vaas. Het deksel prijkt met even kunstige
als kostbare ornamenten, waaronder een gouden standbeeldje behoort,
St. Michaël voorstellende, terwijl hij den boozen geest doodt. Op
verlangen des Keizers, zal dit kunststuk in eene der receptiezalen
van het raadhuis worden geplaatst.
De Parijsche tentoonstelling is bezocht door 3 keizers, 8 ko
ningen, 5 koninginnen, 7 groothertogen, 3 groothertoginnen, 2 aarts
hertogen, 22 prinsen, 7 prinsessen, 7 hertogen en 2 hertoginnen.
In de vorige week is de dikste vrouw van Parijs, mad. Eli-
sabet.li Yeronique Montrouge, in den ouderdom van 47 jaren gestorven.
Zij woog 257 kilo. In het jaar 1848 schreef zij aan de Nationale
Vergadering: „Burger President! ik ben een schoone vrouw, 27 jaar
oud, 5 voet 8 duim lang en weeg 200 kilo. Ik verzoek de godin
der vrijheid te mogen verbeelden op het aanstaande nationale feest,
en ben overtuigd dat geen andere mijner sekse haar van zoo gunstige
zijde zal kunnen voorstellen." De Nationale Vergadering kon aan den
wensch der dikke dame echter niet voldoen, daar van het geheele
feest niets kwam.
Het oudste lid van het Britsche Lagerhuis, kolonel Lowther,
die sedert 1812 lid van liet Parlement was, is overleden. Hij
sprak nooit in het Huis. Men verhaalt, dat toen zijne verkiezing
eens bestreden werd en hij voor zijne kiezers het woord moest
voeren, hij na eeuige oogenblikken stotterend ging zitten met de
woorden: „De zaak is, eigenlijk gezegd, mijue heeren: hoe minder
wij er over spreken, hoe beter het is."
Gedurende de vorige week hebben te Londen plaats gehad
1959 geboorten en 158S sterfgevallen.
Op een banket van eene liefdadige vereeniging te Londen
heeft de aartsbisschop Manning op den Paus een toast uitgebragt,
waarin hij heftig uitvoer legen de pers en haar pogingen ten gunste
„van liet ellendig nationaal streven van Italië." Aan het slot gaf
hij de hoop te kennen, dat Engeland bij het uitbreken van een
Europeschen oorlog zich niet onder de tegenstanders van Christus
stedehouder zou bevinden.
Te Londen hoort men weder van aanrandingen op straat
des avonds.
