EK HELDERSUHE MEUWEDIEPER COURANT. 1877. N°. 124. Jaargang35. Woensdag 17 October. Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Hollands Noorderkwartier. „Wij huldig; et het goed e." Verscliijut Diugsdaj, D.oiiucrdag Abonuemciitsprijs per kwartaal Zaturdag namiddag, franco per post ƒ1.30. 1.65. Uitgever A. A. BAKKER Cz. Bureau; MOLENPLEIN N°. 103. Prijs der Ad verten tien: Van 11 regels 60 Cents, elke regel meer 15 Cents. Grootc letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend. Uil IK en Vonderdas; vertrekt de mail naar Oost-Indlê. Laatste ligting 's avonds 6 uur. Binnenland. HELDER en NIEÜWEDIEP, 16 October. Het blijkt, dat de in de laatstgehouden vergadering der districts-afdeeling van «Eigen Hulp» benoemde commissie voor de Winkel-vei eeniging niet stil heeft gezeten. Zij heeft de noodige maatregelen genomen om de stichting dier Ver- eeniging voor te bereiden, en thans heeft zij aan de leden van E. H. ter dezer plaatse de uitnoodiging gerigt om tot die Vereeniging toe te treden en om bijdragen te verleenen tot het verzamelen van een bedrijfskapitaal. De rente der aandeelen is bepaald op 5 ten honderd 's jaars. Gisteren strandde, ter hoogte van Wijk aan Zee, de te IJ muiden gestationeerde sleepboot Archimedes. De equi page, benevens vrouw en kinderen van den kapitein, zijn met de reddingboot gered. Meerdere bijzonderheden zijn tot heden hier niet bekend. Het schip zit half' vol water/ Z. M. de Koning heeft gisteren het buitengoed Wel gelegen te Rijswijk betrokken. Volgens liet Vaderland kan de optreding van een liberaal ministerie binnen weinige dagen verwacht worden. Een der Engelsche bladen heeft den heer Kappeijne van de Coppello voor twee personen gehouden en hem de leiders van de liberale partij genoemd. De vergissing is zeer vergeeflijk in een buitenlandsch blad. Het is evenwel voor bet Engelsche publiek te hopen, dat zij niet zal blijven bestaan of consequent uitgewerkt zal worden. Indien toch het lijstje van de aanstaande ministers, door de Gron. Crt. gegeven, bij de formatie gevolgd wordt, liep men kans, dat de Times met Buitenl. Zaken belastte de heeren Gericke en Herwijnen, met Financiën Verniers en van der Loeft', met Oorlog de Roo en Alderwerelt, met Koloniën Fransen en van de Putte en met Openbare Werken Tak en van Poortvliet. Alleen de departementen van Justitie en Marine zouden aan een enkel minister zijn toevertrouwdde heeren van Meerbeke en Brocx. Maar de Engelsche bladen zouden dan de aftreding kunnen berigten van het vijftal ministers, die aan het hoofd dezer C) DE GESCHIEDENIS VAN EEN VIOOL. {Vervolg,) Er gleed een traan langs haar zware wimpers. „Niet onmisbaar," zeide zij, „niet onmisbaar. Ik kan ook wel op een slechten viool spelen op het een of ander gewone instrument, dat ik voor een paar gulden krijgen kan. Voor mijne dansen en eenvoudige melodieënliet publiek, waarvoor ik spelen moet, bemerkt het niet eens. En misschien misschien zie ik binnenkort toch geheel van het spelen af. Pater Gregori, bij wien ik altijd ter biecht ga, heeft wel gelijk: voor een ongelukkige als ik is liet klooster de beste toevlucht men zal mij daar van al mijne zorgen ontheffen." „Toch het klooster, Angelina?" riep ik, „het klooster, dat u zooveel afgrijzen inboezemde „Nood leert bidden," antwoordde zij lachend. ,,Ik spreek niet van uitwendigen nood, maarLaat mij daarvan zwijgen, daar ik u slechts onvoldoende ophelderingen zou kunnen geven, en het is toch ook nog niet beslist. Voor liet oogenblik lieb ik geld noodig veel geld veel meer geld dan ik in jaren besparen kan en ik heb geen tijd om te sparen." „Waarvoor hebt gij dat geld noodig, Angelina?" „Ook dat moet mijn geheim blijven," antwoordde zij. „Ik kan alleen zeggen dat ik het niet voor mij zelve noodig heb, ten minste nietToch zou het mij in mijn omstandigheden een groote ge ruststelling wezen. Het is bestemd voor iemand, die daarmede aan gene zijde -van den Oceaan een middel van bestaan zal trachten te vinden." „Aan gene zijde van den Oceaan Ik moest onwillekeurig aan de laatste verwarde uitdrukking van den Pool denken. Wilde zij een offer brengen om dien man zoo ver van zicli te verwijderen, dat zij niet meer behoefde te vreezen, hem te zullen ontmoeten? Maar als dat haar doel was, kon zij redelijkerwijze hopen, het te zullen bereiken? Welke middelen bezat zij om hem te dwingen? Wat belette hem, het geld dat voor zijn overtocht bestemd was, onder de roodc lantaarn te verspelen? En wat danDat alles vloog mij bliksemsnel door liet hoofd. Maar ik bedacht te gelijkertijd, dat ik geen recht had om hier vertrouwelijke mededeelingen te eisehen, bezwaren tc opperen of raad te geven. Ik vroeg alleeu: „Hoeveel geld hebt gij noodig?" Zij noemde niet zonder aarzelen de ronde som van verscheidene honderde guldens. „Gij zult het geld hebben, Angelina," antwoordde ik zonder bedenken, terstondMaar uw viool neem ik niet." Zij schudde verdrietig het hoofd. „Dan zult ge uw geld ook moeten houden. Ik ben hier gekomen om u mijn viool te ver- koopen. Staat de koop u niet aan, dan moet ik er een anderen liefhebber voor zoeken." Ik wendde al mijn overredingskracht aan om haar te overtuigen, dat zij van het erfdeel haars vaders niet mocht scheiden; dat de i departementen stonden: de heeren van Lijnden, van Sanden- I burg, Erp, Taalman en Kip. (Arnh. Crt.) J Jl. Zaturdag is te 's Hage op 74jarigen leeftijd over leden de heer mr. F. de Greve, voorzitter van den Hoogen Raad, kommandeur van den Nederlandschen Leeuw en groot-officier van de Eikenkroon. De heer dr. A. Kuyper heeft voor het beroep bij de Hervormde gemeente te Amsterdam bedankt. Jl. Zondag morgen werd in de R. C. kerk te 's Hertogenbosch den geloovigen bekend gemaakt, dat mgr. Zwijsen, aartsbisschop - bisschop van 's Hertogenboscb - gevaarlijk ziek is, en hem de laatste H. Sacramenten reeds zijn toegediend Benoemd, met ingang van een nader te bepalen tijd stip, tot leeraar aan de Rijks Hoogere Burgerschool te Utrecht: de heer A. Groenier, te Alkmaar. Te Haarlem hebben jl. Zaturdag o. a. acte van bekwaamheid als hoofdonderwijzer bekomende heeren J. Klok, van Spanbroek; S. IJermanides, van Sijbecarspel R. Kuipers, van Twisk en A. van Watnel, van Enkhuizen. Voor den ontworpen Nederlandschen togt naar Nova- Zembla is thans ongeveer f 23,000 bijeen. Men schrijft ons van Schagen, dd. 14 dezer: «In de dd. 9 dezer gehouden vergadering van den Raad dezer gemeente, werd de begrooting vastgesteld voor het dienstjaar 1878, tot een bedrag in ontvang en uitgaaf van f 2(5,442.79L Wat deze laatste betreft is de raming der, verschillende posten als volgt: kosten huishoudelijk bestuur f 3475, invordering plaatselijke belastingen f 321, onderhoud enz. der gemeente-eigendommen f 9894, openbare veilig heid en brandweer f i800, plaatselijke gezondheids—politie f 91, onderwijs f 4855, armwezen f 1221, rente en aflos singen f 3364.38, pensioenen en wachtgelden f 100, uit gaven niet onder de vorige behoorende f 252, buitengewone idem f 301, onvoorziene uitgaven f 569.411. Onder het bedrag van den post «onderhoud gemeente-eigendommen» is o. a. begrepen de raming der kosten voor belangrijke herstellingen aan den gemeentetoren. Zaturdag 13 dezer werd eene vergadering gehouden door de alhier gevestigde afdeeling der Holl. Maatschappij van Landbouw. Daarin werd, onder meer, verslag uit- viool in mijne hand toch haar grootste waarde verloor; dat ik de som, die zij noodig had, gemakkelijk missen kou, en dat ik tot haar geruststelling mij zelfs verbinden wilde om het geld na ver loop van tijd weder van haar terug te nemen, als zij genoeg ver diende om te kunnen spareu. Zij bleef bij haar eerste woord. „Ik kan van u niets ten geschenke en niets te leen aannemen," sprak zij nadrukkelijk. „Het cenigc wat ik van u vraag is, dat ge den viool van mij koopt voor den prijs, dien ik er voor gesteld heb. Ik eisch niet te veel. Maar het kon wezen dat een koopman op den prijs trachtte af te dingen en ik ten laatste genoodzaakt zou zijn het instrument over te geven voor een som. waarmede ik mijn doel niet volkomen zou kunnen bereiken. En danZij sloeg de oogen naar mij op en liet een oogenblik haar blik liefdevol op mij rusten „liet is mij niet onverschillig aan wien ik den viool afsta; ik zou er gemakkelijker van scheiden als ik wist, dat hij liet eigendom van een vriend bleef, voor wien hij tevens de waarde van een aandenken had. Niet waar gij zoudt den viool bewaren en niet van de hand doen? Gij zoudt er gaarne eens op speleu - of ook maar eens met den stok over de snaren strijken en daarbij dan in vriendschap aan het arme meisje denken, dat u ook niet vergeten zal. Ik verlies mijn lieveling toch niet geheel, als ik weet dat hij hij u goed bezorgd is." Het was weer geheel de sympathieke verschijning, die mij vroeger zoo onweerstaanbaar geboeid luid. Ik voelde dat ik zwak werd en ik w i 1 d e niet zwak worden. „Laat liet dan zoo wezen," zeide ik, om er een einde aan te maken, „ik ga den koop aan. Hier is het geld. Maar ge moet u tocli een toegift getroosten. Neem m ij n viool, die nu geheel onbruikbaar voor mij is, mede iu den koopals een aandenken wilt ge dat?" Zij bedacht zich een oogenblik. „Ik zal liet doen," antwoordde zij, „omdat gij liet wensekl." Zij nam de oude vrouw de vioolkast af, opende het deksel en zette haar op mijn tafel. Barbara belastte zich terstond weder met de mijne. „Duizendmaal dank, signor," verzuimde zij niet mij toe te roepen. „En nu nog één verzoek, Angelina! Deze viool behoort nu aan mij. Speel er nu nog ééns op, dan zal ik meer behagen in mijn eigendom scheppen." „Ik dank u voor dit verlof," antwoordde zij, terstond met eene haastige beweging de hand naar den viool uitstrekkend. Ik ging op een stoel zitten en zij stond tegenover mij, met den viool onder de kin, tegen de tafel leunend. Zij sloot de oogen en haalde een langen, diepen toon uit de snaren. De klank scheen haar met nieuw leven te bezielen het schoone, straks nog zoo levenlooze en bleekc gelaat kleurde onder een blos van geestdrift; de zijden wimpers beefden van ontroering. Zij begon een melodie, doch liet die spoedig weer varen en fantaseerde nu naar welgevallen, wat voor mij altijd haar aangenaamste genre geweest was. Ten laatste herkende ik een Venetiaanscli Gondellied, waarvan ik dikwijls een herhaling gevraagd had. Alsof de gondelier zich al verder en verder met zijn boot op de lagunen verwijderde, zoo werden de klanken gebragt, door de daarmede indertijd belaste commissie, omtrent de gewone jaarlijksehe feestviering, waartoe ditmaal de afdeeling het initiatief had genomen. Uit dié mede- deeling bleek, dat de festiviteiten in de beste orde en tot algemeene tevredenheid waren afgeloopen, en, een zeldzaam geval bij zulke gelegenheden, de ter dier zake voorgelegde rekening en verantwoording, sloot met een batig saldo! Na den guustigen uitslag dezer proefneming, bestaat er alle kans, dat de afdeeling zich voortdurend met de regeling der feestviering zal belasten. Wijders werd op die vergadering, met algemeene stemmen, het belangrijk besluit genomen, tot de stichting, door de afdeeling, eener school voor landbouwkundig onderwijs, liet was een verblijdend teeken van ernstige belangstelling in de zaak, dat sommige aanwezigen, staande de vergade ring, hunne zonen reeds voorloopig als leerlingen lieten inschrijven, terwijl het bestuurslid, de heer J. Go vers, een navolgenswaardig voorbeeld van ondersteuning gaf, door het ten gebruik aanbieden van eenig uitstekend gelegen en geschikt terrein, waarop, door verbouwing van planten en gewassen, de theorie aan de practijk kan worden getoetst. De school, waarop alleen jongelui van 14jarigen en ouderen leeftijd worden toegelaten, zal, naar men verneemt, zoo mogelijk reeds primo Nov. worden geopend.» De afdeeling Anna Paulowna van de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen heeft besloten eene spaarbank op te rigten. Tot leden van het bestuur zijn benoemd de heeren C. E. Perk, A. G. Pareau, M. D. van den Berg, Dekker en K. Kuiper. Het bestuur der Arnien-Kinderen-Bewaarschool te Medemblik is dezer dagen verheugd met een prachtig ge schenk, zijnde een vuurscherm, van Z. K. H. Prins Hendrik, bestemd voor eene loterij van verschillende voorwerpen, ten voordeele dier school. Ten Stadhuize te Amsterdam heeft gisteren ten elf ure de plegtige installatie plaats gehad van de professoren en lectoren der gemeentelijke Universiteit. Te Amsterdam zal eindelijk op het postkantoor het «Yale Lock» stelsel worden ingevoerd, bij 't welk een firma zijn eigen brievenkastje krijgt, dat hij kan openen en sluiten. De kastjes komen in 't postkantoor zelf uit in open loketjes, allengs zachter en zwakker, totdat zij op de vleugelen van den avondwind wegstierven. Angelina liet den viool zakken en leo-de hem langzaam, alsof zij inij niet wekken wilde, in de kast, waarop zij zich terstond naar de deur begaf. Ik was werkelijk, het moede hoofd met de hand steunend, blijven zitten alsof ik sliep. Droomen deed ik zeker. Nu de klank niet meer in mijn oor trilde, zag ik op en bemerkte dat zij reeds den drempel genaderd was. Ik snelde haar na, sloot haar onstuimig in mijne armen en wilde haar aan mijn hart drukken. Maar zij ver zette zich met alle kracht hiertegen. „Dat niet dat niet smeekte zij. „Een afscheidskus, Angelina!" riep ik; „één enkele Ik kan zoo niet van u scheiden," „Neen," zeide zij, het gelaat afwendend, „deze mond kust niet meer." „Dat zou zonde wezen, Angelina!" „Neen dat is boete. Laat mij gaan en doen wat mijn geweten mij voorschrijft." „Een enkele kus, Angelina!" „Neen!" „Angelina de viool behoort u weder voor een éénige kus!" „Ook niet voor dien prijs." Ik liet haar los. „Gij zult er berouw over hebben, mijn kind! Maar luister! Als liet u berouwen mocht, van daag of morgen, of over een jaarkom tot mij de viool is voor één kus weer uw eigendom." De oude vrouw had de deur reeds geopend en liet liet ontstelde meisje voorbijgaan. „Angelina!" riep ik haar na. Zij snelde de trap af, zonder nog eens om te zien. Ik bleef in een onbeschrijfelijke stemming achter. Ik had mij op het laatste oogenblik laten vervoeren door een hartstocht, dien ik mijuer onwaardig had geacht: ik had niets verkregen en alleen het afscheid bemoeilijkt. Ik bedacht nu dat die eerste kus niet de laatste zou gebleven ziju, maar ik bedacht ook dat zij mij beminde -mij beminnen moest; dat het een alles overtreffend geluk was, door haar bemind te worden. En zij stond mij niets toe, omdat zij mij beminde.Ik werd overvallen door een vlaag van raachtelooze woede, die mij aandreef om het een of ander in mijne nabijheid te vernielen. Ik greep naar den viool en den strijkstok en streek als razend over de snaren, zoodat zij kraakten en jammerend allerlei wanklanken voortbrachten, totdat er eindelijk een sprong. Ik wierp het instrument in de doos, sloeg het deksel dicht en schoof haar achter een kast. Ik wilde het ding niet meer onder mijn oogen hebben. En toch kon ik nog vele weken lang geen zachten voetstap in het portaal voor mijn kamerdeur hooren, zonder in angstige span ning en met een kloppend hart te luisteren of zij ook kwam Zij kwam niet {Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche en Nieuwedieper Courant | 1877 | | pagina 1