UKLDKKSCIÜ EN NIEEWËDIEPER COURANT. 1877. N». 148. Woensdag 12 December. Jaargang 35. Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Hollands Noorderkwartier. •éJÈJb AANBESTEDING. Binnenland. VIL M A. „W IJ huldigen het goede." Verschijnt Dïngsdag, Donderdag: en Zaturdag namiddag. Abonnementsprijs per kwartaal1.30. vu franco per post - 1.65. Uitgever AA. BAKKER Cz. Bureau: MOLENPLEIN N°. 103. Prijs der Ad ver ten tien: Van .1—4 regels 60 Cents, elke regel meer 15 Cents. Groote letters of viguetteu worden naar plaatsruimte berekend. Blken Ifonderdag vertrekt de mail naar Oost-Iudlë. Laatste ligting 's avonds 6 uur. Op VRIJDAG den 21 DECEMBER 1877, des avonds ten zeven ure, zal aan het Raadhuis der gemeente He ld ei', in het openbaar, alléén bij inschrijving, worden aanbesteed: 1. He levering van Schoolboeken, enz. voer de Openbare JLngere Scholen in die gemeente. 2. Het onderhoud der Straatwegen, die aan de gemeente toebehooren, gedurende 18J8,1879 en 1880; en o. Het onderhoud der Gemeente-Gebouwen Bruggen, en/., in 1878. De bestekken en voorwaarden liggen ter lezing aan de Secretarie der gemeente. Omtrent de werken onder Nos. 2 en 3 vermeld zijn nadere inlichtingen te hekomen bij den Gemeente-Bouw meester, door wien op Woensdag vddr de besteding, des morgens ten 10 ure, aanwijzing in loco zal worden gedaan, te beginnen aan zijn kantoor op de Kerkgracht. Helder, den 11 December 1877. Burgemeester en Wethouders dier gemeente, STAIvMAX BOSSE, Burgemeester. L. VERHEY, Secretaris. HELDER en X1EUWED1EP, 11 December. Zr. Ms. stoomkanonneerboot Wodan, kommandant luit. ter zee 1ste kl. Lange, is alhier van Amsterdam aange komen. Deze bodem is gewapend met het Krupp-kanon van 28 cM. 3) Naar het Fransch van ERNEST DAl'DET. (Vervolg.) Men zag haar spoedig terugkomen, mademoiselle d'Anisy aan de hand medevoerende, terwijl deze slechts nut weerzin volgde, blijk baar verlegen over het toegeven aan dezen gril. Hare bevalligheid maakte een overweldigenden indruk op Bernard d'Argennes, z >odal hij in de eerste oogenblikken er geheel door in verwarring geraakte. Hij herstelde zich echter spoedig; cn terwijl de Vorst Angelique zijn dank betuigde voor de zorgen die, zij aan Vilma ten koste legde, bewonderde hij de fijne trekken, den schuldcloozen blik, de lenige gestalte van dit meisje, de eerste vrouw onder allen welke hij dusver gezien had, die in zijn hart het denkbeeld van liefde had doen ontstaan. Dc/e vluchtige ontmoeting besliste over zijn leven. Het toezicht dat mademoiselle d'Anisy over Vilma hield, deed tusschen haar en de familie Malborg nauwere betrekkingen ontstaan: de Vorst wilde kennis maken niet Angeliques moeder. Toen dc winter gekomen was en de markiezin d'Anisy te Parijs vertoefde, liet hij zich in haar salons aan haar voorstellen. Gaandeweg begon de vriendschap die Angelique en Vilma vereende, ook de banden nauwer aan te halen die tusschen hunne ouders ontstaan waren. Bij het aanbreken van den vacantictijd werden Malborg en zijne dochter uitgenoodigd, eenige dagen op het kasteel d'Anisy te komen logeeren. Bcrnanl de d'Argennes was mede van de partij. Hij was toen twee en twintig jaar oud. Met groote strengheid opgevoed, van zijn jeugd af gewend aan arbeid en studie, in het diepst zijner ziel geschokt door den vroegtijdigen dood van zijn vader en het kort daarna gevolgde overlijden zijner moeder, was hij ouder door de rijpheid van zijn geest dan door zijn leeftijd. De liefde die hij voor Angelique gevoelde, viel in den vruchtbaren bodem van zijn maagdelijk hart en ontkiemde er in het eigen oogenblik; zij nam spoedig het karakter aan van een dier heerlijke hartstochten, die de jeugd overleven eu stof genoeg bieden om ecu geheel leven te vervullen. Vorst Malborg, die lïernard liefhad als zijn eigen zoon, was de eerste wien hij zijn hoop en zijn vrees in vertrouwen mededeelde. Deze sprak er de markiezin Anisy over. Als de heer d'Argennes mij de eer bewijst de hand mijner dochter te vragen, en als hij haar liefde bezit, zou ik geen enkele reden weten cm zijn aanzoek af te wijzen, antwoordde de markies. Eene verbintenis van dien aard zou mij in alle opzichten welgevallig zijn. Het komt mij alleen voor dat ons paartje nog wel wat jong is om reeds aan een huishouden te denken, vooral de heer d'Argennes. Hij maakt volstrekt geen bezwaar om te wachten, hernam Malborg. Bepaal zelf hoe lang zijn proeftijd moet duren. Órcr twee jaar zal hij vier en twintig en mijn dochter twintig zijn. Als de liefde van mijnheer d'Argennes bestand is geblekeu tegen dat lange wachten, dan geloof ik dat hij de noodige waar borgen oplevert voor het geluk dat ik voor mijne Angelique van den Hemel heb afgebeden. Maar wellicht heeft zij zelve over haar hart beschikt. Dat is reeds geschied, antwoordde mevrouw d'Anisy met een veel beteekenend lachje: zij bemint den heer d'Argennes, ik heb Jl. Zondag namiddag heeft bij de Hervormde gemeente alhier eene verkiezing plaats gehad voor vier leden van 't Collegie van Notabelen. Er werden uitgebragt 81 stemmen; van onwaarde 1, blanco 1, geldige stemmen 79, volstrekte meerderheid 40 stemmen. Gekozen werden de heeren H. Daarnhouwcr, S. Braaksma, J. C. Mann en T. O. G. van Rechteren Limpurg, respectievelijk met 79, 77, 77 en 71 stemmen. Heden morgen vond men op de kust hot lijk van een grijsaard, weduwnaar, uit deze gemeente, die door verdrinking een einde aan zijn leven schijnt te hebben willen maken. Alen begrijpt dc reden niet waarom de onge lukkige, dien het aan niets ontbrak, tot dezen noodlottigen sta]) is overgegaan. Sommigen meenen dat hij aan zwaar moedigheid leed. De toestand van de Prinses von Wied en haar jong geboren zoon is, volgens het Dagblad, zeer bevredigend. Omtrent de in 't Departement van Oorlog vermiste stukken uit 't archief, waarvan de Amst. Crt. dezer dagen gewag heeft gemaakt, meldt de Haagsche kroniek der Gr. Ct.: //Het betreft een twee- of drietal verbalen van niet zeer recenten, maar ook niet van ouden datum, waar omtrent men aanvankelijk meende, dat er redenen bestonden om ze den heer de Roo niet onder de oogen te brengen; bij nader onderzoek echter bleken 't stukken van weinig belang te zijn cn men heeft ze op nieuw trachten zamen te stellen uit de agenda. Allerlei geruchten liepen er over. Men had in een winkel oude papieren van Oorlog gevonden en meende nu een staatsmisdaad op 't spoor te zijn, maar weldra bleken het oude verkochte scheurpapieren te zijn en men had toen de politie reeds in 't geheim opgenomen. De geheele zaak heeft niets te beteekenen." Het verbod van invoer van vee te Huil, waarvan melding is gemaakt in dc Staatscourant van den 5 dezer, is uitgevaardigd, omdat het bestuur van die gemeente in gebreke is gebleven volgens de voorschriften van den Privy Counc.il eene geschikte gelegenheid tot het landen en slagten dat reeds lang bemerkt, en wij behoeven van haar waarlijk geen gebrek aan zelfstandigheid te vreezen. En aldus werd Bernards toekomst beslist. De markiezin en haar dochter brachten te Parijs den winter door, die op deze overeenkomst volgde. Angelique had het Heilige Hart verlaten eu giug er niet meer heen dan om Vilma te bezoeken. Bernard kwain er eveneens met hetzelfde doel en koos bij voorkeur de dagen waarop hij zeker was er mademoiselle d'Anisy te ont moeten. Die bezoeken, waarvan Vilma zich al de eer toeeigende cn waarmede ze altijd even gelukkig als gevleid bleek te zijn, stelden Angelique en Bernard in de gelegenheid elkander beter te loeren kennen, elkaar vuriger lief te krijgen. Er was door geen van beiden nog een woord gesproken ten blijke dat zij elkanders geheim wisten. Hunne oogen alleen hadden gesproken; onverstaanbaar voor ieder een voor hen alleen welsprekend. Toen ze op een morgen weder eens in de spreekkamer van het Heilige Hart samen waren, wisselden zij een inniger, warnier hand druk dan gewoonlijk, en toen was er tusschen hen geen verdere verklaring noodig. Vilma zag niets, en mevrouw d'Anisy, die er bij tegenwoordig was, deed alsof zij niets zag. Maar den volgenden dag kwam Vorst Malborg officieel voor zijn neef de hand van Angelique vragen. Zijn aanzoek werd terstond aangenomen, het huwelijk tegen het volgende jaar vastgesteld, en nu konden de ver loofden vrijuit van hun liefde spreken. Het was voor hen een tijdperk dat overvloeide van de zoetste en heerlijkste genietingen. Er ging geen dag voorbij dat zij niet bij elkaar waren, nu eens in het Heilige Hart, dan bij mevrouw d'Anisy: van daag in* een gezelschap, morgen iu den schouwburg. Daar hun verbintenis voorshands nog niet publick zou worden, waren zij ge noodzaakt iu hun omgang een groote mate van voorzorg en terug houding in acht te neuieu. Het was voor hunne genegenheid een nieuwe prikkel, die haar zoo mogelijk nog versterkte. Als zij be stand blijkt tegen den tijd en tegen dc verzoekingen, die de wereld altijd aan jongelieden van zoo gunstige geestelijke eu lichamelijke hoedanigheden als Bernard in den weg legt, dan wordt de liefde bij hen onuitroeibaar. De markiezin zag in dat het al te wreed zou zijn, als zij voor zulke oprechte verlangens het tijdstip der be vrediging nog langer verschoof. Zij besloot den proeftijd te bekorten, te meer omdat zij zelve den duur daarvan bepaald had. Zij gaf van dat besluit, kennis aan Angelique en aan Bernard door hun mede te deelen dat het huwelijk binnen twee maanden zou voltrokken wordeu. Het geheim hunner verloving was zóó goed bewaard, dat niemand in hunne omgeving er mede bekend was geworden. Vilma zelve wist er niets van. Ondanks hare vroege ontwikkeling, bleef zij toch een kind, en men behandelde haar dan ook als zoodanig. Toen de tijding van het huwelijk officieel was geworden, maakte men zelfs volstrekt geen liaast om er haar kennis van te geven. Zij hoorde het uit den mond van een harer vriendinnen. Het was voor haar hart een vreeselijke en onverhoedsche slag. In den tijd van een paar dagen verwelkten de rozen op hare wangen, en ver doofde de blijmoedige glans harer oogen; zij werd bleek, somber cn stilzwijgend, en de eerste maal dat zij Angelique weerzag, vroeg zij haar op een toon waaruit evenveel woede als hartzeer sprak: Is het waar dat gij met mijn neef d'Argennes gaat trouwen? Ja, lieveling, zeker is dat waar, antwoordde Angelique. Zijt van vee in te rigfcen. Zoodra aan dit voorschrift zal voldaan zijn is opheffing van het verbod te wachten. Aangenomen het beroep naar de Doopsgez. gemeente te Amsterdam door ds. I. J. Cosquino de Bussy, pred. te i Wormerveer (Zuid). De predikant dr. G. Ruitenschild, sedert 1834 leeraar bij clc Hervormde gemeente te 's Hage en door Konine i Willem II tot hofprediker aangesteld, is Vrijdag jl. in I ruim 7Gjarigen ouderdom overleden. Bs. Schuurman, van Batavia, is met de zijnen behouden in^ 't vaderland aangekomen, maar was volgens het Wa Weekbl. onlangs nog zoo zwak, dat niemand bij hem kon toegelaten worden. Uit Hoorn meldt men dd. 6 dezer: //De kaasmakerij heelt dezen zomer goede resultaten opgeleverd. Zelden zag men om dezen tijd in het jaar zoo grooten aanvoer wekelijks als dezen zomer, tot. nu toe nog. Het goede en ruime grasgewas is hier de oorzaak van. De prijs van de kaas was den geheelen zomer hoog; het vee, zoo liet melkvee als liet vette, en vooral de schapen, die sterk aan teelden, bragt hooge prijzen aan. Het ging dus den landman, die zich op de kaasmakerij en de veeteelt toelegde, waarlijk niet slecht dit jaar; vooral hem die geen liuurboer is." Omtrent de te Amsterdam geconstitueerde „Vrije Gemeente" leest men in de Hervorming liet volgende: „De Vereeniging stelt zich ten doel: de aankweekino* van godsdienstig, zedelijk leven door middel van gods dienst-onderwijs en godsdienstige samenkomsten, alsmede door bijeenkomsten meer in 't bijzonder dienende tot be spreking van onderwerpen van verschillenden aard, in ver band met de godsdienst beschouwd.# Tot nadere kenschetsing van het doel der Vereeniging dient, dat zij, zonder aan eenig verleden zich te binden^ toch zoowel cle vrucht als de eischen van het verledene wil aanvaarden. Zelve een kind van den Ckristelijk- Protestantschen geest, zooals die zich tot op dezen tijd ge niet blijde dat ik zijn vrouwtje zal worden? Neen, want ge ontsteelt hem aan mijriep ze zoo norseh mogelijk. Ze sprak geen woord meer, als gevoelde ze berouw over hetgeen zij gezegd liadHaar antwoord en hare houding verontrustten Angelique, die zwijgend en met zekeren angst den hatelijken blik gadesloeg in die donkere oogen, die zoo onafgewend op haar ge vestigd bleven. Op nieuw ondervroeg zij Vilma, doch zonder verder een woord uit haar te kunnen krijgen. Iu het eerst was zij er pijnlijk door getroffen, doch zij stelde zich spoedig gerust cn vond er zelfs iets belachelijks in, dat zij aanstonds een zoo hooge en ernstige bcteekenis had gehecht aan don nijdigen uitval van een twaalfjarig meisje, overtuigd dat Vilma binnen een paar dagen wel genezeu zou zijn van die geheimzinnige en onverklaarbare jalousie, waarover zij verder met niemand wilde spreken. Maar zij bedroog zich. Vilma begon haar allengs de gewone blijken van vertrouwen en genegenheid, die zij haar anders in zoo ruime, mate schonk, te onthouden. Zij sloot zich op in het harnas van een hardnekkig stilzwijgen, waarop zelfs de tegenwoordigheid van Bernard geen invloed meer kon oefenen. Zij was vertrouwelijker en hartelijker jegens haar vader geworden, maar vermeed niettemin zorgvuldig ook in diens bijzijn elke toespeling op het huwelijk van haar neef Alleen daags vóór de bruiloft, juist toen zij uit zou gaan om aan een 'familie-diner deel te nemen, dat door de markiezin d'Anisy gegeven werd, hield ze zich ziek en nam ze haar intrek op de krankenzaal. Daar bleef ze tot dén volgenden avond, in weerwil van de verzoeken en dc smeekingeu van Vorst Malborg. Dit was dc eenige wolk die Angeliques gelukszon een oogenblik verduisterde maar zij verdween spoedig ouder de liefkozingen van haren echt genoot, in het genot der reinste en edelste liefde. De graaf en gravin d'Argennes vertrokken een week na hun huwelijk naar hunne landgoedereu in Vivarais. -En" toen verliepen er een zestal jaren; voor hen een tijdperk van onafgebroken geluk cn ongestoorde huiselijke vrede. Eiken winter gingen zij naar Parijs, eu ieder voorjaar vond hen verlangend om weder te vertrekken, om terug ie keereu in hun dierbare afzondering, bun asyl vol liefde en rust. In al dien tijd zagen zij Vilina slechts zeer zelden. Zij voltooide hare opvoeding in het klooster van het Heilige Hart. Zij werd groet en schoon; maar eene geheimzinnige en laatdunkende droef geestigheid had zich als een sombere sluier over hare jeugd uit gespreid, eu vooral in het bijzijn van haar neef scheen haar hart als met een ijskorst bedekt, zoodat hun samenzijn hoe zelden het ook voorviel geheel de bekoring eu het vertrouwelijk karakter van vroeger dagen miste. Maar het geluk is blind en zelfzuchtig. Graaf cn gravin d'Argennes hechtten niet de minste beteekenis aan die uitingen eener heftige, ongebreidelde natuur, die zich echter genoeg wist te behcerschen om hare denkbeelden cn haar drijfveeren zorgvuldig te verbergen. In het jonge meisje zageu zij nog niets meer dan het kind; zij schreven die neerslachtigheid aan de luimen en grillen van een wispelturig karakter toe, waarin misschien alleen de jaren verbetering zouden kunnen brengen. Omstreeks dien tijd hadden do droevige gebeurtenissen plaats die het jaar 1S70 met bloedige cijfers in het boek dep historie teekenden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche en Nieuwedieper Courant | 1877 | | pagina 1