IIELDERSCHH
M NIEIIWEDIEPER COURANT.
Nieuws- en Advertentieblad voor Hollands Noorderkwartier.
1879. N°. 46.
Woensdag 16 April.
Jaargang 37.
Mijne nicht Estella.
„W ij h u 1 d i e n
bet goede."
Verschijnt Dingsdag, Donderdag en ZaturJag namiddag.
Abonnementsprijs per kwartaalf 1.30.
p p franco per post - 1.63.
Uitgever AA. BAKKER Cz.
Itareau: MOLENPLEIN N°. 163.
Prijs der Advertentiën: Van 11 regels 60 Cents,
elke regel meer 15 Cents.
Grootc letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend.
Eiken Donderdag: vertrekt de mail naar Oost-Indië.
Laatste ligting 's avonds 6 uur.
VERGADERING van den RAAD der gemeente TEXEL,
op VRIJDA.G den 18 APRIL 1879, des morgens 10 ure.
Punten van behandeling
Ingekomen stukken.
Behandeling reclame Hoofdelijken Omslag.
Aanbieding Gemeenteverslag.
Vaststelling Kohier Hondenbelasting.
Onderzoek geloofsbrieven nieuw benoemd Raadslid.
HELDER en XIEUWED1EP, 15 April.
Zooals wij vermeld hebben dat geschieden zon, is op
den Eersten Paaschdng de godsdienstoefening in de Wester-
kerk der Hervormde gemeente alhier opgeluisterd door
koorzangen van de beide Jongelieden-Vcreenigingen Sophia
en Vooruitgang. Dat de aankondiging hiervan met belang
stelling was vernomen, bewees de talrijke opkomst der
gemeente. De uitvoering was alleszins verdienstelijk.
De Luthersche Zangvereeniging beijverde zich mede ter
bevordering van de Paaschfeest-viering, door op den tweeden
feestdag zich te doen hooren in de Hersteld Evang.-Luth.
kerk tijdens de godsdienstoefening. Nog verdient ver
melding de openbare fecstuitvoering van de jongste nfdee-
lingen der Zondagscholen van de Hervormde gemeente,
die op den eersten feestdag in de Nieuwe Kerk plaats had,
mede een druk bezoek van belangstellenden uitlokte, en
tot aller genoegen plaats vond.
Meer en meer blijkt het, dat in overeenstemming met
hetgeen op andere plaatsen wordt gedaan, dergelijke opluis
tering der Christen-feesten ten volle aanspraak kan maken
op den bijval der gemeente, die deze pogingen om de
feestelijke stemming te verhoogen, toont op prijs te stellen.
In de vergadering van het Artillerie-Vrijkorps,
jl. Zaturdag in het lokaal Musis Sacrum alhier gehouden,
werd door het bestuur het jaarverslag over 1878 uifcgebragt.
Daarin werd medegedeeld, dat van de schietoefeningen in
het fort Admiraal Dirks door de leden een druk gebruik
is gemaakt. Op 100 passen werden gedaan 546 schoten,
waarvan 490 treffers; op 150 passen 138 schoten, waarvan
121 treffers; op 200 passen 2623 schoten, waarvan 2168
treffers. In 1878 hadden drie wedstrijden plaats, aan cene
waarvan door leden van andere Vereenigingen werd deel-
Naar liet Engelsch rau NELLA PARKER, dooi DIENA.
{Slot.)
„Is sir Philip vertrokken?" vroeg ik glimlachende. Hare oogeu
vol tranen ziende, voegde ik er ernstiger bij„Is er iets gebeurd,
lieve?"
„Neen," antwoordde Estella, een snik smorende. „O, Marguerite,
ik ben zoo onuitsprekelijk gelukkig! Zie, lieve!" en terwijl zij hare
linkerhand tot voor mijne oogen bracht, viel er een zonnestraal op
den trouwring, die aan haar middelste» vinger schitterde.
Voor een oogenblik ik schaam mij, het te bekennen dacht
ik, dat Stephen mij had bedrogen en dat hij, te laf om zelf de
waarheid te vertellen, mij had achtergelaten om vnn Estella te
vernemen, dat zij niet gewacht hadden op mijne vrijwillige zelf
opoffering om hun eigen geluk te verzekeren, doch haar in liet
gelaat ziende, dat over mij heen gebogen en door traneu overstroomd
was, gevoelde ik instinctmatig, dat Estella ten minste onschuldig
was aan eenig onrecht ten mijnen opzichte. Niet wetende, wat le
zeggen, wachtte ik totdat mijne nicht zou spreken. De reden van
mijn stilzwijgen radende, droogde zij haastig hare tranen af en
naast mij zittende, haar schoon hoofd op mijn schouder latende
rusten, ving zij hare geschiedenis aan.
„Ik geloof niet, dat ge mij ooit vergeven kunt of in staat zult
zijn om mij le blijven liefhebben. Marguerite, indien gij weet, hoe
ik u bedrogen heb en onder welken valschen schijn ik al dezen
tijd bij u geweest beu. Als gij, die zoo goedvertrouwend zijt, mij
echter berispt, zooals ik overtuigd ben dat gij doen zult, tracht u
dan te herinneren, lieve, hoe jong ik was en hoe ongelukkig mijn
leven moet geweest zijn.
„Toen wij te Mentonc ongeveer twee en een half jaar verblijf
hadden gehouden, leerde mijn vader een jong Engelscliman kennen,
Malcolm Douglas, de zoon van sir Philip, dien wij gisteren avond
ten huize van master Sherwin ontmoetten. Hoe zal ik u echter
mededeelen, Marguerite, zonder den schijn te hebben van een blaam
te werpen op de nagedachtenis mijns vaders, hoe hij genoopt was
om ons te bezoeken en hoe hij, na aan mij voorgesteld te zijn,
zijne bezoeken dikwijls herhaalde? Evenmin kan ik u, die zoo
onwetend zijt ten opzichte van de wereld, waarin wij leefden, ver
klaren, hoe gevaarlijk deze bezoeken waren. Hoewel ik alles deed
wat in mijne macht stond om hem te waarschuwen, en om zijnent
wil blijde zou geweest zijn, als wij elkaar nimmermeer ontmoet
hadden, hield ik van hem en gevoelde mij gelukkiger in zijne
tegenwoordigheid, dan ik ooit geweest was sedert ik mijne groot
ouders verliet. Hij was zoo verschillend van onze overige ken
nissen, zoo bedroefd om mijnentwil, zoo verlangend om te toonen,
dat ik in zijne oogen eene dame was, in weerwil van mijne om
geving, zoo vast besloten, dat in zijne tegenwoordigheid een
ieder mij met achting zou behandelen, dat ik hem niet anders dan
dankbaar kon ziju.
„Toen wij eindelijk Mentone verlieten en, zooals ge weet, naar
Londen kwamen, bemerkte ik, dat dankbaarheid slechts een anderen
naam was voor liefde. Spoedig daarna kwam Malcolm ook in
Engeland's hoofdstad. Op zekeien dag zat ik alleen in onze nare
woning en gevoelde mij zeer eenzaam, toen bij werd aangediend.
genomen. Vanwege het departement van Oorlog werden
ook dit jaar patronen verstrekt. Echter is het getal dier
patronen onvoldoende gebleken. Een verzoek om meerdere
munitie bij het departement van Oorlog had alsnog geen
gunstig gevolg. De rekening en verantwoording wees aan,
dat de ontvangsten hebben bedragen f 235.311, de uitgaven
f 226.10, saldo f 9.21Voor het huldeblijk vanwege den
Weerbaarheidsbond aan HII. MM. den Koning en de
Koningin was f 13.75 door 't korps bijeengebragt. De
heeren K. C. van Vliet, P. S. Marinkcllc en M. den Duik
werden als leden des bestuurs, en de heeren C. J. van
Spall, J. F. Bussing, A. Thomasz en M. P. Polak als
leden der commissie, bedoeld in art. 31 van het reglement,
herkozen. Er werd op voorstel van het bestuur bepaald,
dat de schietoefeningen dit jaar zullen aanvangen op Zondag
den 4 Mei a. s.
Naar wij vernemen is vanwege het bestuur van het korps
bij bet Centraal-Comité van den Bond bet voorstel inge
diend om den algemeenen wedstrijd dit jaar in deze gemeente
te doen plaats hebben. Ook om de belangrijke voordeden,
die zulk een concours voor de ingezetenen zou afwerpen,
zouden we gaarne zien, dat dit voorstel met goed gevolg
werd bekroond.
- Naar wij vernemen zal de heer L. Feekes, stationschef
alhier, niet naar Haarlem gaan, doch het groote goederen
station te Amsterdam (nieuwe vaart) beheeren.
-De controleur der directe belastingen, invoerregten en
accijnsen S. N. Hoek is van Delf/ijl naar hier verplaatst.
In het 5de noinmer der Handelingen van de Neder-
landsche Vereeniging tot het verleenen van hulp aan zieke
en gewonde krijgslieden in tijd van oorlog, wordt met
betuiging van ingenomenheid en waardeering melding ge
maakt van de uitvinding van den heer C. J. Marinkelle,
luit. ter zee 1ste kl. bij de Marine, van een ziekensloep.
Het hoofdcomité dier Vereeniging noemt die uitvinding
welgeslaagd en acht het alleszins mogelijk, dat zelfs de
zwaarst gekwetsten daarmede kunnen vervoerd worden,
zonder dat de lijder van zijne ligplaats in een ziekenkot
behoeft, verwijderd te worden. Verder wordt medege
deeld, dat door de welwillende medewerking van den
minister van Marine een model der sloep voor de verza
meling van het hoofdconiité zal worden aangemaakt.
In de bijlagen der „Handelingen" wordt door den lieer
Marinkelle eene beschrijving der ziekensloep geleverd,
waaraan wij het volgende ontleenen
O, Marguerite, de blos op mijn gelaat toonde duidelijk aan, dat ik
blijde was hem te zien. Hij zeide tot mij, dat bij gekomen was
om afscheid te nemen en toen hij bemerkte, dat ik eene aandach
tige toehoordster was, vertelde hij mij langzamerhand, dat hij
gedurende het laatste jaar zeer Terkwiftmd geweest was. Mijn
gelaat werd rood van schaamte, want ik dacht aan de speelpartijen
van mijn vader te Mentone, waar Malcolm steeds verloren had.
Zijn vader was hierover verontwaardigd en wilde hem dwingen te
huwen. Hij zeide lachend, dat de vrouw, die zijn vader voor hem
gekozen had, zijne nicht was en dat hij al was zij hem ook
genegen, lielgeen hij zeer betwijfelde zeker wist, baar niet te
kunnen liefhebben. Hij vertelde mij, dat hij een anderen uitweg
koos en te Nice eene betrekkiug had aangenomen, waarheen hij
zich thans betraf om hard te werken en te wachten totdat Amy,
zoo heette zijne nicht, zelve de zaak uitmaakte door een ander
te huwen. Toen ik kan u nauwelijks vertellen hoe het kwam
veranderde Malcolm in eens vnn toon en vertelde mij, dat hij mij
innig liefhad. Ik wist, dat wij niet goed handelden, dat ik zeer
slecht handelde, doch toen hij mij dien morgen verliet had ik be
loofd zijne vrouw te "worden vóór hij uit Londen ging. Kort daarop
ging ik uit; niemand vroeg naar mij of verontrustte z.ich over mij,
en terwijl ik Malcolm op korten afstand van ons huis ontmoette,
huwden wij in eene rustige oude kerk, waar ccn oude predikant
ons huwelijk inzegende, terwijl de slaperige koster meer verwonderd
dan dankbaar scheen voor den halven souverein, dien Malcolm hem
gaf, omdat hij de eenige persoon was, die een wensch uitte voor
ons welzijn. Een uur later verliet Malcolm mij en sedert heb ik
hem niet wedergezien; doch ik weet, dat hij hard gewerkt en de
belofte gehouden heeft, die hij aan mij gedaan had, run „een nieuw
leven te beginnen." Nu weet gij, Marguerite, van wien die lange
buiteulandsche brieven zoo regelmatig iedere week kwamen en tot
wien de antwoorden gericht waren, die ik altijd zelve uaar de post
brachtdoch ge weet niet, ge kunt nooit weten, hoe bezwarend
dit geheim voor mij geweest is. Somtijds maakte gewetenswroeging
over het aandeel, dat ik in dit bedrog had, mij bijna krankzinnig,
want zelfs Malcolm durfde nauwelijks hopen, dat zijn vader, die
zulke bijzondere denkbeelden omtrent de vrouwen heeft, ooit zijn
ecnigen zoon vergeven zou, dat hij een meisje gehuwd had, opge
voed als ik."
„Ho, ho, Estella!" riep ik verontwaardigd uit, „nu acht ge
uzelve te gering. Sir Philip moest trotsch zijn op de keuze van
zijn zoon."
„Ik dank u voor uwe opinie, lieve; doch herinner u. dat gij
mij gedurende mijn geheele leven hebt gekend en liefgehad. Sir
Philip beschouwde de zaak natuurlijk uit een geheel ander oogpunt.
Malcolm en ik wisten dit en wij bereidden ons op het ergste voor.
Mijne echtgenoot wilde ons huwelijk geen dag langer geheim hou
den dan noodig was en ik wilde hem helpen, voor zoover dit in
mijn vermogen was, waarom ik zoo vurig verlangde mijne teeke-
ningen te verkoopen."
„En Stephen!" riep ik onwillekeurig uit, mij verwonderende of
Estella's geschiedenis voor hem cene even groote verrassing zou
zijn, als het voor mij geweest was, cu zoo ja, hoe hij het dan zou
aanhooren.
„Hij is voor or.s een beste vriend geweest, Matguerite!" ant
woordde Estella, „aan wien Malcolm en ik eeuc schuld van dank-
„Bij (le 1ste expeditie tegen liet Rijk van Atsjin had ik
de eer aan den opperbevelhebber te worden toegevoegd als
adjudant, en werd ik bij het terugkeeren naar het strand-
bivak belast met het algemeen toeeigt op de verschillende
cm- en debarkementen. Steeds was ik tegenwoordig bij
het embarkeren van de gewonden, die in gewone koop
vaardij- en oorlogssloepen naar het ziekenschip werden
getransporteerd. Alles werd door ons in 't werk gesteld,
om dat transport zoo dragelijk mogelijk te maken, doch
mogten wij daarin niet slagen, en menige pijnlijke raauwe
kreet werd den gekwetsten afgeperst, wanneer zij geen
doelmatig rustpunt mogten vinden voor hunne gefractu-
reerde ledematen. Meermalen getuige van deze ellende,
nam ik het besluit om eene sloep te ontwerpen, waardoor
het lijden der brave strijders zooveel mogelijk zou verzacht
worden, en deelde ik dit plan mede aan den chef van de
geneeskundige dienst hij die expeditie, die er zeer mede
was ingenomen, daar de tegenwoordige wijze van vervoer
niet meer bij de 2de expeditie mogt plaats vinden. Op
Java aangekomen, ontwierp ik eene sloep voor het trans
port van gewonden van het strand naar de reede, waarvan
de beschrijving met teekeningen hij de „Handelingen" is
gevoegd." In hoofdtrekken is de inrigting dier sloep door
ons indertijd medegedeeld, waarom wij ons dahrvan thans
mogen verschoond achten.
Thans deelen we omtrent deze nuttige uitvinding nog
mede, dat zulk een sloep tusschen de lste en 2de expeditie
naar Atsjin te Onrust werd vervaardigd en dat die sloep,
naar 't tooneel des oorlogs overgebragt, daar de uitmun
tend ste diensten heeft bewezen Met zelfs vrij zware bran
ding werden zelfs zwaar gewonden met die sloep naar 't
ziekenschip overgebragt, terwijl allen verklaarden, dat zij
zeer gemakkelijk en zonder pijnvermeerdering, veroorzaakt
door schokken of gebrek aan steunpunten, aan boord van
't bedoelde schip aankwamen. De geneeskundige dienst
was over 't algemeen zeer met de sloep ingenomen en een
hartelijke handdruk van den gewonden strijder was vaak
eene benijdbare belooning voor den uitvinder, die dikwijls
zelve den overtogt bestuurde.
Een ingezetene van Zuidlaren heeft voor een span
paarden, beide appelvossen met witte staarten, ontvangen
de som van f 2040.
In Berlijn vierde dezer dagen een droschki-voerman
feest met zijn paard, dat hem 25 achtereenvolgende jaren
onafgebroken heeft gediend. De jubilaris kreeg een dubbele
baarheid te betalen hebben, die wij nooit kunnen voldoen. Gij
weet, dat sir Philip en master Sherwin van luinne jeugd af vrienden
zijn geweest en hunne zoons zijn wederkeerig aan elkaar gehecht.
Toen Malcolm nu wist, dat ik bij u kwam w.men, schreef hij aan
Stephen, deelde hem ons geheim mede en verzocht hem om een
vriend voor mij le zijn. Kunt ge nu de oorzaak van de plotselinge
verandering iu de handelwijze van uw verloofde en van zijn gedrag
tegenover mij begrijpen, Marguerite? Wij wilden met u ons geheim
deelen, hetgeen master Sherwin ons ook dikwijls verzocht, doch ik
vreesde, dat gij verontwaardigd, maar niet jaloersch zoudt zijn,
terwijl uw verloofde de eenige man was, tegenover wien ik vrij
moedig durfde zijn."
Estella was dus, in spijt van eene opvoeding, die haar slecht
zou gemaakt hebben indien ze niet een edel karakter had, meer
vertrouwend geweest dan ik en zij was zich mijne dwaasheid niet
bewust, terwijl zo nooit vermoedde waarom ik haar hare schoonheid
benijdde. Ze was onschuldig aan eenig kwaad tegenover mijal
mijn hartzeer was noodeloos geweest, en terwijl ik een onuitspre
kelijk gevoel van verlichiing ondervond, bedacht ik wat ik tot
Stephen zou zeggen, als hij kwam om het onderhoud, waarvan hij
gesproken had, met mij te hebben.
Na eene kleine pauze vervolgde Estella:
„Thans ben ik genaderd tot het gelukkige gedeelte van mijne
geschiedenis, Marguerite! Sir Philip kwam verleden week van
Londen om master Sherwin te bezoeken en was bijna buiten zich-
zelven van vreugde over het succes van een boek, dat Malcolm
geschreven heeft. ,Ik dacht nooit, nog eens zóó trotsch op mijn
jongen te zullen zijn," zeide hij met tranen in de oogen„het
heeft mij tien jaren jonger gemankt. Ik weet niet, wat hem zóó
heeft kunnen verandoren, maar ik bemerk die verandering en ben
er God dankbaar voor." Toen, Marguerite, mijne lieve vriendin
en zuster, hoe zal ik het u vertellen?.... toen zag Stephen de kans
schoot) en vertelde hij aan Sir Philip, dat het Malcolm's liefde
voor mij was voor mij, die mijn echtgenoot niets ten huwelijk
bracht, dan mijn trouw vrouwenhart die Item zoo veranderd
en een levensdoel verschaft had. Hoewel hij mij dit niet vertelde,
weet ik, dat hij zijn best deed om de vaderlijke liefde te sterken
tegenover den vaderlijken trots, terwijl hij ten laatste zóó goed
slaagde, dat sir Philip zeide, dat hij mij wenschte le zien en indien
naar zijn oordeel de keuze van Malcolm goed was, zou hij hem
vergiffenis schenken. Kan het u verwondeien, Marguerite, dat ik
hem wenschte te behagen en dat mijn gedrag van gisteren avond
vreemd en opgewonden was?"
„En gij slangdet?" vroeg ik, op mijne beurt opgewonden.
„O ja en sir Philip is hier geweest! Hij beknorde mij eerst
erg, Marguerite, doch ik gaf er niet veel om, want ik wist, dat ik
het verdiende. Ten laatste kuste hij mij cn noemde mij rijne lieve
dochter. Nu moet ik nan Mnleclm schrijven. O, ik ben tbans zoo
gelukkigSir Philip verlangde, dat ik mijn kleinen ring, die zoo
lang verborgen is geweest, nau mijn vinger stak en nu komt hij
cr nooit meer af nooit!"
Estella verwijderde zich om haren brief te schrijven en daar
hare geschiedenis die welke ik las geheel en al in de schaduw
stelde, legde ik mijn boek ter zijde en trachtte eenige bezigheid te
vinden totdat mijne moeder tehuiskwam. Toen werd mijn verhaal
aangehoord met eene verwondering, grenzende aan ongeloovigheid.