II. M. droeg de haar door den Koning van Portugal
geschonken Isabclla-orde op de linkerborst.
Aan het andere einde der zaal was achter groen en
spiegels verborgen het muziekkorps der grenadiers en jagers,
dat het hal door zijn uitstekende stafinuziek zoude opluisteren.
Ue leiding van liet bal' was opgedragen aan den heer II.
RinkeSj dansmeester te Amsterdam, die daartoe was uit
gedost in zwarten rok, korte broek, zijden kousen, hemd
met jabot, steek en staatsiedegen.
Even negen uren werd door Z. M. het sein tot aanvang
van het bal gegeven. IIII. MM. hebben niet gedanst, maar
zich den geheelen avond minzaam met verschillende gasten
onderhouden.
I)e Groothertog fen Groothertogin van Saksen-NVeimar
woonden mede het feest bij.
HIT. MM. de Koning en de Koningin en IIII. KK.
IIII. de Groothertog en Groothertogin van Saksen-Weimar
hebben jl. Zondag morgen, onder het gehoor van ds. ten
Kate, de godsdienstoefening in de Oude Kerk bijgewoond.
De predikant had tot tekst gekozen: Joh, 20, vers '20 b
En de discipelen werden verblijd als zij den Heer zagen.
's Namiddags bragten de vorstelijke personen een bezoek
aan Artis.
IIII. MM. de Koning en de Koningin en HH. KIv. HII.
de Groothertog en de Groothertogin van Saksen hebben
jl. Maandag ochtend per Rijnspoor om 11 uur de hoofdstad
verlaten. IIII. MM. werd uitgeleide gedaan door de eere-
waeht, leden der feestcommissie en andere autoriteiten. Zij
betuigden zoowel aan den burgemeester als aan den voor
zitter der feestcomissic hunnen bijzonderen dank voor de
luisterrijke ontvangst, hun iu de hoofdstad ten deel ge\allen.
De geheele gemeenteraad was aan het station aanwezig.
Gisteren hielden Hunne Majesteiten in de residentie den
feestelijken intogt.
Naar da Amst. Crt. berigt, heeft II. M. de Koningin
dezer dagen haar wensch te kennen gegeven om aan den
arm van haar gemaal eene wandeling door Amsterdam te
doen, zonder eenig geleide, als gewone burgers. Gelijk
men weet, wandelt zij te 's Hage dikwijls op die wijze.
De Koning, die gaarne den naiëven wensch zijner gemalin
wilde bevredigen, vroeg aan wie hij meende dat te moeten
vragen, of zulk een wandeling mogelijk zou zijnmaar
het antwoord was ontradend, omdat de nieuwsgierigheid
van het publiek, welke te 's Hage bedaard is, te Amster
dam nog niet is voldaan en IIII. MM., indien zij herkend
werden, wat zeer spoedig het geval zou zijn, even spoedig
omstuwd zouden wezen door eene menigte, welke het
ongetwijfeld niet minder goed meent dan de eerewacht.
maar minder geschikt is, om het wandelen te bevorderen.
Uit Amsterdam meldt men o. a. aan het Rott. Nbld.:
Wat moet onze Koningin, uit haar landelijk residentie-
plaatsje gekomen, hare oogen uitgekeken hebben, bij zooveel,
wat niet alleen schoon voor iedereen, maar vooral, bij al de
frissche nieuwheid voor haar, dunkt me, bepaald indruk
wekkend moet zijn. Die prachtige waterplas, waarin het
heerlijk heinelsblaauw zich zoo zuiver weerkaatstdie talloozc
stoom- en zeilschepen, die beide gracieuse oorlogskorvetten,
die telkens hare vuurmonden donderend ontlastten; die helder-
scliijnende groene dorpjes en die fijn grijze Amsterdamsche
torens in het verschiet; o, men behoeft niet uit Arolsen te
komen, ook hij die uit Weenen of Parijs komt zou er
verrukt van zijnLaat ons toch doordrongen zijn, hoe gereed
wij ook mogen wezen om het eigenaardig schoon van andere
plaatsen of landen te erkennen, dat wij Nederlanders toch
ook onze karakteristieke schoonhed en bezitten, dan zullen
wij misschien ook wat meer bij al de ontwikkelingsgcest,
die ons tegenwoordig teregt bezielt, er naar streven om
voort te werken in den geest van ons eigen volksleven en
niet altijd bij den vreemde onze modellen halen.
De Amsterdammer, de kalme ontvangst van het Vorste
lijk Paar besprekende, zegt het volgende:
//Nog altijd zijn Nederland en Neêrlands hoofdstad écn
met Oranje.
om lianr te zien. Met geweld echter beheerschte zij zich, en oogen-
schijnlijk had ze het vermogen over zichzelve verkregen, dat het
voor een ander kon schijnen, dat ze rustig voortnrbeidde, ofschoon
ze het nnauwelijks waagde met hare bevende hand het doek aan te
raken. Ze hoorde de haar zoo welbekende tred niet meer, en nu
wist ze, dat hij zeer dicht in hare nabijheid stondgevoelde, dat
zijne oogen op haar rustten. Schichtig hief zij haar hoofd op en
zag tot hem op, slechts met een nauwmerkbaren hoofdknik beant
woordde zij zijn beleefden groet.
Een elegant heer van ruim dertig jaren stond nevens haar en
zijne oogen rustten op den arbeid van de jeugdige kunstenaresse.
„Gc waart zeer ijverig aan den arbeid, mejuffrouw, en ik wensch
u van harte geluk met de spoedige voltooiing," zeide de vreemde
ling op een vriendelijken, zeer eerbiedigen toon.
Alice xvas beschroomd en gaf op deze vriendelijke woorden geen
antwoord; zij kleurde op nieuw en scheen weder met alle aandacht
het origineele te bestudeerenhet penseel hanteeren, dat was haar
op dit oogenblik onmogelijk te doen, daartoe was bare hand tc
onzeker, te bevend. Deze woorden waren de eerste, die de vreemde
lieer haar tot dusverre had toegesproken, ofschoon hij reeds weken
lang dagelijks gekomen was en haar sinds eenigc dagen een zwijgenden
groet had toegeworpen, waarop zij hem verlegen met een wedergroet
beantwoordde. Hij was een schoon man, met glanzende, donker
blauwe oögen, welke eigenaardig met zijn zwart luar en snorbaard,
met zijne bijkans zuidelijk gebruinde gelaatstiut in tegenspraak
waren. Een bezoek in het Museum afleggende had hij toevallig
de jeugdige schilderes gezien, aanvankelijk haar nauwelijks gade
geslagen, slechts toen hij een blik op de onberispelijke getrouwheid
van den kunstvollen, bijna voleindigden arbeid van de copie gesla
gen had, toen zag hij ook met meer opmerkzaamheid op dat vlijtige
jonge meisje, dat zijne nabijheid en opmerkzaamheid geenszins had
waargenomen, zoo gespannen zat zij te arbeiden. Hen volgenden
dag was hij teruggekomen; toen had de bleeke schilderes meer zijn
aandacht getrokken, meer zelfs dan hij zichzclven wel bekennen
wilde. Eu toen hij dag aan dag terugkwam, stom van bewonde
ring, dikwijls lang in hare nabijheid vertoevende en zijne oogen de
hare begonnen te zoeken, toen gevoelde zij het, hoe een zacht zalig
voorgevoel haar gansch lichaam deed bevenwant aan zichzelve
moest ze het bekennen, dat die schoone man met die prachtige
blauwe oogen, die haar zoo gevoelvol gade konden slaan, alleen
om harentwille daar dagelijks kwam en Alice Schilfer gaf zich,
zonder wederstand te bieden aan het magnetisch geweld van zijne
blikken, over; en deze blikken schenen haar ook Ie volgen als hij
niet bij haar was, want ze droomde van hen en van hem; zonder
nadenken zich overgevende aan de betooveiing eener ontkiemende
neiging, die voor het eerst bij haar ontwaakte. Geen onbeschaamd
woord hoorde, geen kwetsenden blik zag ze, altijd betoonde hij
zich tegenover haar vol achting, diskreet, ingetogen en terughoudend.
En dat deed het arme kind zoo goed, want dikwijls had ze ter
oorzake van haar behoeftig uiterlijk, maar waardoor desniettegen
staande hare jeugd en schoonheid des te heerlijker te voorschijn
kwamen, zich ruwe onbeschaamdheden hooren toevoegen.
Wordt vervolgd.)
Daar bestaat, wat men ook zeggen moge, geen zweem
%an verlangen naar de republiek. Niemand zou het einde
begeeren van onze roemrijke monarchie.
Als het er op aankomt, is er voor ons allen slechts één
leus waaronder wij ons vereenigen, en die leus klinkt vol
en krachtig als immer: „Leve de Koning!"
Thans werd zij meer gefluisterd dan uit volle borst
aangeheven
Wij zeiden het reeds: dat was het gevolg van het feit,
dat de twee beminde overledenen, waaraan de intogt deed
denkeu, nog te veel in de gedachten van liet dankbaar en
trouw volk leefclen.
Doch er bestond nog een reden.
Daar verscheen op het balkon voor 't paleis Willem de
derde naast Koningin Emma. Prins Hendrik was niet
meer... Prins ïrederik... de Prins en Prinses von Wied.,
de troonopvolger, de Prins van Oranje... Prins Alexandcr...
waar waren zij?
Neen, wij vragen dat niet.
Maar dit verklaren wij zonder vrees voor tegenspraak
Wanneer een jaar later HH. MM. aan de hoofdstad hun
gewoon bezoek brengen, en zij ertooncn zich voor de
verzamelde menigte op den Dam, in gezelschap van 's Konings
oom en 's Konings zonen, dat er een kreet van verrukking
uit het hart des volks zal opgaan, luider en langduriger
dan eenig hoezee, waarmee ooit. een zoon an 't beroemde
Oranjegeslacbt. werd begroet. Dan zal de geestdrift geen
maat kennen, bet sparregroen zal in een oogwenk 0111 de
muren geslingerd worden en IJ en Ainstel zullen zich
baden in een lichtzee, zoodat hun watervlakte in goud- en
zilverglans de opgewonden vrolijkheid weerspiegelt.
„Want, terwijl elders de moordenaars rondsluipen en het
gezag den dolksteek moet vreezen, schaart Nederland in deze
eeuw van despotisme, anarchie en annexatie zich vaster dan
ooit om den troon van Oranje heen, die troon, die van
oudsher is geweest, en zoo wij hopen, nog eeuwen lang
blijven zal: de grondslag onzer vrijheid."
Men leest in de Middelb. Crt.:
Dames-toiletten te beschrijven is geen mannenwerk.
Dit blijkt tegenwoordig dagelijks uit de zeer uiteenloopende
voorstellingen, welke men in onze dagbladen aantreft van
de toiletten, waarmede II. M. de Koningin verschijnt.
Onze verslaggever te Amsterdam seinde ons Donderdag:
„Koningin gekleed raisin de corinthe roodbruin crème
mantel." Wij erkennen ootmoedig, met dit telegram geen
weg geweten en er dus iets van gemaakt te hebben, waar
van de juistheid ons alles behalve boven bedenking toe
scheen, maar keken nu met dubbele belangstelling uit naar
de bladen, welker verslaggevers op de plaats zelve hunne
waarnemingen konden neerschrijven. En wat vinden wij
nu? Volgens het Handelsblad was II. M. gekleed „in een
granaatkleurig (dat komt ongeveer overeen met onze
krentenkleur) moirée en satijnen japon, met licht onder
kleed, hoed van gelijke kleur en donkergrijzen (dus alles
behalve crème) voorjaarsmantel met donkerder borduursel."
Het N. v. d. D.: H. M. „de Koningin droeg een
kleed van kardinaal-rood (dat is dus purper) met lichte
rose satijn gegarneerd, en een mantel model-rotonde,
van donker mastiek satijn, met donker passement gegar
neerd. Een hoed van dezelfde kleur als de japon," enz.
De Haarl. Crt.: „II. M. was ditmaal gekleed in een
granaatkleurige robe, met licht paarscli afgezet en een
langen, met kanten gegarneerd en sleep; een mantel van
cm/ie-kleur met goud geborduurd lichtgrijs bont afgezet,
een paarscli satijnen hoedje met kant getooid en zwart
kanten bridesDe N. Rott. Crt.: „een roodbruin satijnen
kleed, keurig gegarneerd, een crème jaequette met goud-
bordnursel en bont en een bruinen hoed met liggende,
grijskleurige veer." Het Yad.: „een kleed van ponccau
zijde (dat is klaprozenkleur) met zeer langen sleep, opge
nomen met prachtige kanten en met een smaakvol gegar
neerd grijs jacquet, getooid met een hoed van de kleuren
harer robe. Volgens het IIbid. was de Koning Vrijdag
in generaals-uniforin, volgens liet N. v. d. D. was Z. M.
weder in admiraals-kleeding, volgens de Haarl. Crt. droeg
hij de uniform van generaal der kavallorie. Zou het mo
gelijk zijn, dat Z. M., om aan ieder wapen genoegen te
geven, in het Paleis voor Volksvlijt eenige malen van
kleeding verwisseld heeft?"
De President der Fransche,Republiek heeft Donderdag
een bezoek gebragt aan Z. K. II. Prins Alexander der
Nederlanden. De Prins heeft jl. Zaturdag Parijs verlaten.
Onderhandelingen zijn geopend tusschen het depar
tement van Oorlog en het gemeentebestuur van Alkmaar
over den afstand van terreinen tot oefening van troepen
en tot het bouwen eener kazerne, met het oog op eene
mogelijke vestiging van garnizoen te dier plaatse.
Beroepen te Zevenbergen ds. E. B. Gunning, predikant
te Waspikte Hoorn ds. J. T. P.H. Versteeg, predikant
te St.-Paneras.
De winst- en verlies-rekening over 1878 van het
Paleis voor Volksvlijt te Amsterdam sluit met een voor-
deelig saldo van f 5625.{>2.
Te Hoorn bestaat het voornemen een kunstboter-fabriek
op te rigten.
Op bet kantoor van den rijksbetaalmeester te Amsterdam
zijn gisteren voor het eerst verkrijgbaar gesteld bronzen
muntstukken van 2| cent.
Wijl ze nieuw zijnde bijzonder veel overeenkomst hebben
met de gouden tienguldenstukken, zij voorzigtigheid bij
ontvangst en uitgave dezer geheel nieuwe muntstukken
bijzonder aanbevolen. (N. Rott. Crt.)
Het. Hld. besluit zijn beschrijving omtrent het ver
trekken van de Prins van Oranje, de eerste mailboot, door
het Noordzeekanaal, met de volgende regelen:
En van schilderachtig gesproken, die nu nog het oude
IJ terugwenscht, nadat hij jl. Zaturdag ochtend dit trotsche
zeekasteel heeft gezien, als een zwaan glijdende over de
gemeentewateren, en zich scherp aftcekenend tegen de zilver
grijze lucht, de stad der vele torens in het dommelig ver
schiet, is een onverbeterlijke pruttelaar, die in onze krachtig
herlevende stad niet meer thuis behoort, maar ten spoedigste
zich een houten buitentje moet huren, ergens aan de Vecht,
om zijn verder leven te verliengelen.
Een moedwillige heeft de aan den ingang der Central-
Bierhalle, op het Damrak te Amsterdam, geplaatste met
sparren en groen versierde poort in den nacht van Zondag
op Maandag in brand gestoken, tengevolge waarvan de
onderpui een niet geringe schade bekwam. Een groote
spiegelruit op de eerste verdieping is aan stukken gesprongen.
Een bond van den beer van R. te Kralingen, heeft
een groote slagting anngerigt onder een 30tal schapen van
den veehouder K. in den Prins Alexander-polder. Verscheidene
schapen zijn dood gebeten en de overigen allen geliavend.
De hond is terstond door den eigenaar dood gemaakt.
In den Alblasserwanrd heeft men het in geen dertig
jaren beleefd, dat, evenals thans het geval is, de kaas flfi
ii f 17 en de boter 35 a 40 cents gold.
De veldarbeid te Barendreeht is in vollen gang
overal is men druk in de weer niet het zaaijen van liet
zoincrkoren, zooals haver, vlas, en vooral is het daar druk
met het poten van aardappelen; erwten en boonen beginnen
reeds l>oven den grond te komen, zoo ook sommige stukken
vroeg gezaaid vlas, welk laatste gewas nog al geteisterd
wordt door nachtvorsten. liet gras groeit nog langzaam,
zoodat er nog weinig of geen vee in de weiden Is. De
wintervruchtcn staan vrij goed te veld, met uitzondering
sommige stukken tarwe, die zeer laat bezaaid zijn en
voor liet meerendeel te dun zullen blijven.
Onder het opschrift „Marcus 12: 17, 1ste gedeelte,"
maakt de rijksontvanger te Wijhe de ingezetenen, voor
zooveel dit noodig mogt zijn, indachtig aan hun verpligtingen
tot voldoening \an directe belasting.
Deze grappenmaker heet von Motrnan.
Jl. Vrijdag middag is het lijk van den heer J. S. baron
van Ilecckeren in het Fluessermeer opgevischt en naar
Koudum overgeb:agt.
Te Veendam heeft een vader jl. Zaturdag zijn 4jarig
kindje bij ongeluk met een revolver doodgeschoten.
De Figaro behelst in een brief over de Amster
damsche feesten de mededeeling, dat mejufvrouw Josepliine
de Groot ('s Konings pensionnaire), hoewel eerst achttien
jaren oud, reeds door den Koning „gepensionneerd" is.
De beul van Parijs is overleden.
Te Lyon is een werkstaking der zijde-arbeiders begonnen,
die een grooten omvang dreigt te zullen krijgen.
Oulaugs werd melegedeeld, hoe kleine zangvogels van den rug
van den ooyevaur gebruik mankten, om de zee over te steken. Heeft
dit zeker velen verbaasd, zij zullen de waarheid daarvan minder
betwijfelen, als zij vernemen, dat het in de dierenwereld geen zeld
zaamheid is, dat hit eene dier zich van het andere bedient, om
zich elders heen te begeven. Het masker van de oliekever kruipt
terstond als het geboien is, uit de aarde, zoekt de naasthijzijnde
bloeijendc plant, kruipt daartegen op tot bij de bloesems, en wacht
hier bedaard dc komst van een bij af. Zoodra deze de bloem nadert
om honig te verzamelen, kruipt het masker haar op den rug en
waartoe? Het laat zich heel gemakkelijk door de bij naar den korf
dragen. Terwijl nu de gedwongene kindermeid bezig is haar honig
in een cel te (b en, waarin zich een ei bevindt, laat het jonge
masker zich bedaard neder in rle cel, maar niet om de bij te danken
voor bare goedheid, integendeel, om het ei op te eten. Alweder,
ondank is 's werelds loon. Het. masker der Spaansche vlieg doet evenzoo.
In andere gevallen zoeken de kleinere dieren de nnbijheid van
grootere roofdieren op, in wier gezelschap zij tegen gevaarlijke
vijanden volkomen beveiligd zijn, en trekken dus partij van anderer
roofzucht. Dit nam men in bet Napels Aquarium waar. De gar
nalen houden zich met groote troepen iu de buurt der polypen op,
die, zeer belust op hun vleeseb, ze echter slechts zelden bemagtigen
kunnen, omdat de garnaal het vermogen bezit, zich door een bliksem
snelle rugwaartsche beweging aan de vangarmen der polypen te
onttrekken. Hoe vlug echter de garnaal ook wezen moge, den
inktvisch kan bij niet ontkomen, noch zich onder steenen voor hem
verbergen. In de nabijheid der polypen is hij echter voor zijne
vervolging veilig, en dus stelt hij zich in de buurt der polypen
bloot aan een kleiner gevaar, om een grooter te ontloopen.
Naar aanleiding van den lol door „De Huisvrouw," een weekblud
voor dames, toegezwaaid aan de margarine-boter, die thans ook in
ons land in de nvjde is gekomen, schrijft de heer mr. J. T.
Amersfoordt, van Haarlemmermeer, in genoemd blad een artikel,
waarin bij o. a het bewuste fabrikaat beter geschikt acht voor de
kaarsenmakerij dnn voor de spijsbereiding; maar wat volgens de
heer A. grootelijks opmerking verdient, is de omstandigheid dat
margarine-boter gewoonlijk ge-heel alleen door mannen, niet door
vrouwen wordt vervaardigd.
Tot biertoe was, zoo lezen wij verder in dat artikel, in Nederland
eene heldere boterboerin eene zeer gezochte en bewonderde persoon,
die voor haren echtgenoot tot grooten zegen strekte, en zoo zij
ongehuwd was ('t geen zelden voorkwam), met hoog loon en veel
voorkomendheid overal gezocht werd en welkom was.
Thans schrijven de maniieu van 't scheikundig vak over het groote
voordeel, dat er in zoude steken, dat men voortaan de boerin kan
missen, en dat zij zich met hare huishouding kan gaan bemoeijen,
en op de kiuderen gaan passen.
Er gaat zoodoende voor menige vrouw een eerlijk en winstgevend
bedrijf verloren, dat haar tot heden eer en voordeel verschafte, en
ik twijfel of „De Huisvrouw," die in hetzelfde nommer, waarin zij
de margarine-boter (door mannen vervaardigd) aanprijst, hare bewon
dering er over betuigt dat Miss Goodel en Miss King als geasso
cieerde regtsgelecrden zijn opgetreden, het belang der vrouw wel
op de regte wijze iu beide zaken behartigt. Dit geldt vooral voor
vrouweu en dienstmeisjes uit den arbeidersstand.
Het is mij sedert geruimen tijd niet meer mogelijk ttoepmeiden
te krijgen, dat zijn vrouwelijke personen, geschikt en bereid om het
melkgoed te schuren, te wasschen, te broeijen, met één woord,
behoorlyk rein te houden.
IFiedtters, om iu 't land te wieden, met het manvolk iu alle
weder een grof en moeijelijk werk te verrigten, waarbij het gemengd
gezelschap niet mannen, bij dag en bij nacht, in den hooiberg of
de schuur, niet altijd vermeden kan worden, en de zedelijkheid,
althans de fijnheid van zeden, veel te wenscheu overlaat., bieden
zich bij mij in overvloed aan.
Ik kan daarvan veel meer krijgen dan ik begeer; ik heb er nu
en dan meer dan 25 tegelijk aan het werk; maar een knappe
flinke stoepmeid, helder op haar lijf, zonder ongedierte, die kans
heeft, als zij loeren wil, zelve boerin te worden, aan wie tijd gegeven
wordt om desverkiezende naar dc leering te gaan, en die meestal
in de gelegenheid komt een goed huwelijk te doen, ik kan ze
niet krijgen, wat ik ook doe of adverteer, hoe hoog loon ik ook
geven wil.
Het is waar, van haar eischt men orde, stiptheid, vroeg opstaan,
gehoorzaamheid aan de boterboerin en de grootst mogelijke zede
lijkheid, maar deze vrouwelijke deugden zijn toch niet onmogelijk
te vervullen en van ouds in Nederland inheemsch geweest.
Ik acht het verloren gaan daarvan eene ramp voor Nederland;
ik wensch, dat de redactie van „De Huisvrouw" met dezen toestand
bekend worde!
Zelfs om mijne melk te koelen heb ik sedert een paar jaren ecu
man aangesteld, omdat ik geene meid kon krijgendie arbeider
dcet daarbij wel uitmuntend zijn pligt, doch men houde het mij
ten goede, dat ik, als ik hem aan 't weik zie, altijd denk aan de
prent van Jan de Wasscher.
Als ik in 't vervolg aan de Nederlandsche balie vrouwelijke
regtsgeleerden zal ontmoeten, b. v. als deurwaarders, en ik zal
daarbij denken aan mijn grooten zwaren bouwknecht, die melk
koelt, voorzien van zijn baard en met eeu boezelaar voor, dnn zal
het mij nog lang moeite kosten aan die omkeering te blijven gewennen,
en te bedenken of het niet beter ware, dat de man aan de regt-
bauk, de yrouw in het karuhuis bezig ware.
