Te Leeuwarden worden, naar de Leeuw. Crt. meldt,
pogingen aangewend om aldaar een eigen vaste vleesch-
houwerij op te rigten, met liet doel om op de goedkoopste
wijze deugdelijk vleescli aan de verbruikers te verschaffen.
Als zeldzaamheid wordt gemeld, dat te Houtum een
8tal gebroeders en gezusters wonen, waarvan de oudste 80
en de jongste 64 jaar oud is, terwijl allen zich nog in een
volle gezondheid mogen verheugen.
Aan de acte van beschuldiging tegen Gosse Meijer,
oud bijna 25 jaren, geboren te Ferwcrd, wonende te
Rijperkerk, van beroep koedrijver, thans in hechtenis en
beschuldigd van moedwilligen doodslag, gepleegd op J. H.
Boersma, ontleent men het volgende: In den avond van
den 7 September, omstreeks half twaalf uur, ontmoetten
twee personen den thans verslagene in vrij beschonken
toestand op den straatweg te Bergum, terwijl vijf andere
personen in de nabijheid stonden. Boersma gaat op de
vijf personen toe en begint een hunner uit te schelden en
uit te dagen. Daarop ontstaat ruzie en twist, terwijl twee
van de vijf mannen in den tuin van den heer dr. Reeling
Brouwer gaan, doch dien spoedig weder verlaten. Een
van dezen, een stok bij zich hebbende, loopt op de twis
tenden toe, die de jassen hadden uitgetrokken, maar hij
geeft den verkeerden persoon een slag. Die vijf mannen
waren van Rijperkerk en gingen naar de markt te Rolde.
Toen zij na dien twist hun weg vervolgden naar Suameer,
vonden de twee eerstbedoelde personen de jas van Boersma
op den weg, maar hem zelf niet. Ze hebben nog wel
naar hem gezocht, doch toen dit te vergeefs bleek te zijn,
hebben ze de jas opgeraapt, medegenomen en op een
kippenhok vóór de woning van Boersma's moeder neder-
gelegd. Een bewoner in de buurt van de twist werd door
de drukte op den weg voor zijn woning wakker en hoorde
herhaalde malen kort na elkander van buiten tegen zijn
vensterraam kloppen. Opstaande zag hij door het raam
vier personen zich verwijderen. Naar buiten gegaan vond
hij bij het huis van zijn buurman een duffelsche jas
liggen, welke hij daar liet, en ging toen weer naar bed.
Den volgenden morgen omstreeks 6 uren vond hij zijn
buren achter zijn huis staan bij het lijk van J. H. Boersma.
Hij en anderen vonden toen bloedsporen van die plaats
tot op den straatweg, op den gevelmuur van het huis en
op een vensterraam.
Volgens verklaring van deskundigen was op het lijk
een diepe wonde aan den hals, zoo diep, dat. de verslagene
daardoor verhinderd is geweest te spreken of geluid te
geven. Beschuldigde bekent, dat hij dien avond met de
andere vier personen uit Rijperkerk is vertrokken om naar
Rolde te gaan; dat hij eenigszins beschonken onder Suameer
ruzie heeft gekregen met den verslagene, nadat deze hem
uitgescholden en getart had; doch hij erkent niet zijn
mes gebruikt en daarmede Boersma verwond te hebben.
Nogthans erkent hij, dat hij alleen een mes bij zich had
en geen van zijn makkers met den ruziemaker handgemeen
is geweest. Toen zij evenwel te Rolde hoorden dat er
den vorigen avond onder Bergum iemand was doodgestoken,
begon hij, volgens een paar getuigen, te rillen en zeide:
„wat word ik daar raar van," terwijl hij op de terugreis
van Rolde zijn vrees te kennen gaf, dat hij de dader van
dien doodslag was. Ook heeft beschuldigde zijn pijp en
een spiegeltje aan iemand verkocht en toen hij daarop
aan dezen zijn mes verkoopen wilde, zag die persoon, dat
op het mes vlekken waren, bepaald een vuile, bloedkleurige
streep langs de rugzijde. Die persoon weigerde dan ook
het mes te koopen. Tegen dengenen, wien beschuldigde
Vrijdags op de markt te Leeuwarden helpt, heeft hij nog
gezegd: „ik help u misschien Vrijdag niet meer; ik denk
wel, dat ik een andere woning krijg."
Abd-el-Kader is te Damascus overleden, waar hij
sedert zijne invrijheidstelling door Napoleon III woonde.
Hij genoot van de Fransche regering een jaarlijksch
pensioen van 100,000 francs.
Een Engelsche stoomboot, Louise H., die op reis
was van Algiers naar New-Orleans, bevond zich in den
avond van den 18 October jl. in het oude Bahama-kanaal,
toen de dienstdoende officier plotseling om hulp hoorde
roepen. Hij liet onmiddellijk de machine stoppen en
ontdekte weldra op een vlot van aan elka&r gebonden
planken, vijf mannen, die blijkbaar in den uitersten nood
verkeerden. In gebrekkig Engclsch dec-lden zij hem mede,
dat zij behoord hadden tot een Spaansche stoomboot, die
57 personen aan boord en in den morgen van dienzelfden
dag verbrand was, en dat er waarschijnlijk nog moer
ongelukkigen op het water ronddreven.
De kapitein van de stoomboot veranderde onmiddellijk
van koers, om de andere schipbreukelingen op te sporen.
Na lang vergeefs gezocht te hebben, hoorde men op nieuw
noodkreten. Nu vond men weder enkele personen, die
zich aan balken en overblijfselen van het schip hadden
vastgeklemd. In het geheel slaagde men er in 17 personen
van een wissen dood te redden. De kapitein meent, dat
hij nog meer had kunnen behouden, als de nacht niet zoo
donker was geweest.
De geredden verhalen, dat toen omstreeks middernacht
het geroep van „brand aanboord!" vernomen werd en allen
naar het dek snelden, de vlammen in een oogenblik aan
alle kanten uit het schip sloegen, zoodat aan geen blusschen
te denken viel. De lading bestond uit graan, petroleum en
kruid, voor de Spaansche troepen op Cuba bestemd. De
passagiers en de bemanning sloegen de booten aan stukken,
grepen ieder een balk of een plank, en sprongen over boord,
om een even vreeselijken dood tegemoet te gaan. Het
ongewone schouwspel van het brandende schip had een
aantal haaijen aangelokt, die verscheidene der ongelukkigen,
voor de oogen hunner lotgenooten, verslonden.
Een Iveulsche Maatschappij heeft concessie aangevraagd
tot het leggen van een spoorweg tot aan den top van den
Drachenfels, volgens het bekende systeem van de Rigi- baan.
Een Duitsch blad doet een eenvoudig middel aan de
hand om bij het inkoopen van aardappelen, die voor winter
provisie moeten dienen, te onderzoekeu, of zij goed, d. i. of
zij melig zijn of niet. Men snijde namelijk een aardappel
door en drukke de beide stukken tegen elkander. Blijven
zij dan aaneenkleven, dan is de aardappel goed.
De Deensche kapitein Petersen heeft een reddings
matras uitgevonden, van welke goede verwachtingen ge
koesterd worden. Zij is vervaardigd van fijn geschaafde
gewone kurk en voorzien van een riem met gesp. Een
vierde minuut is voldoende om ze om het lijf te bevestigen, j
wanneer gevaar ontstaat, en zij kan zeer goed nog 3 an lere
personen, die er zich aan vastklemmen, boven water houden.
Het is duidelijk, en dit is wel het groote voordeel der
uitvinding, dat de equipage deze zelfde matrassen moet
hebben om op te slapenop die wijze is een zeer doelmatig
reddingsmiddel ten allen tijde bij de hand. De Deensche
marine heeft ze dadelijk ingevoerd. Proeven, te Bremen
genomen, hebben aangetoond, dat het nieuwe toestel
gemakkelijk 4 personen boven water kan houden. Ook de
Noordduitsche Lloyd heeft er eenige in beproeving genomen.
De prijs is ongeveer f 6.
Door een Russisch zeeofficier is een nieuw nachtsignaal
voor schepen uitgevonden. Hij wil den rook, die uit de
pijpen der stoommachines opstijgt, door middel van reflecteurs
verlichten. Men kan er dan, volgens vaste bepalingen,
verschillende kleuren aan geven. Op de Engelsche vloot
zijn reeds proeven genomen met deze uitvinding, waardoor
zeker, als zij wordt toegepast, vele ongelukken zullen worden
voorkomen.
Het geluk schijnt den Cliilianen in hun oorlog tegen
Peru en Bolivia thans te begunstigen. Nadat zij eenigen lijd
geleden de Peruaansche vloot zoo goed als magteloos gemaakt
hadden door het nemen van het ramtorenschip Iïuasear,
meldt thans een particuliere depêche uit Valparaiso, dd. 7
dezer aan een Engelsch handelshuis verzonden, dat zij een
gelijktijdigen aanval te land en ter zee op de Peruaansche
havenstad Pisagua gerigt hebben en dat zij die stad na een
bombardement van vijf uur innamen. Andere berigten
voegen er bij, dat Pisagua zich hardnekkig verdedigde en
500 man aan dooden en gewonden verloor.
Te Lima, de hoofdstad van Peru, is een opstand uitgebroken.
zeggen; zij had zich slechts naar den wensch hnrer tante met hem
verloofd En daar boven, die gele verdorde vliegende bladeren in
de lindenlaan, die hadden het gehoord, hoe zij hem trouw zwoer:
hoe zij hem duizendmaal verzekerde, dat zij hem liefhad, liever
dan alles op de wereld, en nu nu was alles voorbij. Verkoopen
zou hij zich verkoopen, zooals grootmama hem geraden had
„Neen, liever nog een kogel een kogel
Hij kreunde en drukte de tanden op elkaür; waar was toch het
geluk gebleven, waaraan hij zoo hoogmoedig geloofd had De oude
spreuk schoot hem te binnen: „Wanhoop nimmer, 't geluk kan
iederen dag komen." Hoe dwaas, waarom had het geluk hem zoo
spoedig verlaten?
Daar klonk een zachte tred achter hemhij keerde zich om
een hoogblozend gelaat zag tot hem op. „Uwe moeder vraagt naar
u, luitenant," sprak halfluid eene heldere stem. Hij ging Liesje
voorbij naar de ziekenkamer, en zij trad naar het venster, waar hij
tot nu toe gestaan had. Buiten viel een fijne regen, die den om
trek in een vochtigen sluijer hulde; zij staarde naar het huis liarer
ouders daar beneden, maar kon het door de dikke lucht niet
onderscheiden. „Wat zouden zij daar nu wel doen, mijn moe
dertje, mijn vader en tante Marie? Zou mijn vader niet op de
jagt zijn? Och neen, hij heeft het zoo druk op het kantoor, sedert
de heer Selldorf zoo plotseling vertrokken is." Weder vloog een
donker rood over hare wangen.
In het nevenvertrek was het eerst stilde deur stond half open
Army lag geknield bij het bed zijner moeder, en nu klonk het:
„Mijn lief moedertje, dacht gij, dat ik doen zou als de jonker van
Streitwitz? Neen, neen, ik heb u immers nog en Nelly." Zijne stem
klonk teeder en vertroostend, en toch was het, alsof met moeite
weerhouden tranen de woorden onverstaanbaar maakten. En daarop
de zwakke stem zijner moeder; Liesje kon de woorden niet ver
staan, maar uit den toon der afgebroken woorden klonk het als
een zoet vertroosten, als een blijden dank, dat zij haar zoon in de
armen hield, de gansche onovertroffen volheid der moederlijke
liefde, die helpen, steunen, raden wilde; zoo kalm, zoo zacht
klonk het, alsof het gold een ziek kind in slaap te sussen.
En daar opeens was het werkelijk mogelijk? Dat klonk als
weenen, als met geweld onderdrukt gesnik. Zou Army Liesje
keerde zich plotseling om en luisterde met verbleekcnd gelaat
weenen de mannen dan ook? Zij ijlde naar de deur; zij wilde
weg; hij mogt niet weten, dat zij gehoord had, hoe hij Daar
kwam hij nit de kamer zijner moeder, ernstig en de lippen op
elkander gedrukt; maar de oogen ja. die waren nog nat van
de tranen, die hij geweend had om zijne verlorene bruid.
Zij stond vlak voor hem, de handen op de borst gevouwen, als
wilde zij hem om vergeving vragen, dat zij hem zóó gezien had.
Ook hij stond stil; hij zag haar aan en las innig medelijden in
hare oogen. Kwam de herinnering weder bij hein boven aan den
tijd, toen het kleine meisje den wilden knaap zoo dikwijls troostte,
als hij bij hunne kinderspelen zijn geduld verloor en van spijt
heete tranen weende? „Liesje," sprak hij vriendelijk en dankbaar
en reikte haar de hand. „Army, lieve Army," klonk het door
snikken half verstikt terug; hij voelde een oogenblik hare kleine
hand in de zijne; toen was zij verdwenen.
In het slot Dcrenbcrg was alles weder tot het eentoonige leven
van vroeger teruggekeerd. Na Army's vertrek, was het zeer stil
geworden in het oude slot. De nood sloop door de groote ledige
zalen en met hem de zorgen.
„Gij moet raad schaffen, Ilellwig," had de oude barones tegen
den getrouwen raadsman der familie, half biddend, half bevelend
gezegd. „Gij moet! Binnen korten tijd moet er geld zijn, opdat
het onweüer niet nu boven mijn kleinzoon losbarstHet verdere
schikt zich later. Komt tijd, komt raad
En de oude man had met een bezwaard gemoed de belofte
gedaan, te zullen beproeven „den duivelscben jongen, dien Army,
uit den brand te helpen;" maar tevens had hij er naar gevraagd,
op welke wijze de barones het verdere dacht te schikken. En toen
zij op hare zenuwachtige manier den vriend der familie eenigszins
had laten vermoeden, vanwaar zij redding hoopte, had hij bijna
weemoedig geglimlacht en een vragend „nog eens dat gevaarlijke
middel was over zijne lippen gekomen. „God geve," had hij er
bijgevoegd, „dat het deze maal beter uitvaltVoor het overige,
mevrouw de barones, gaat het tegenwoordig zoo gemakkelijk niet
meer, als gij denktde wereld is in den laatsten tijd onaangenaam
praktisch geworden; vaders, die zulk een jongen adellijken windbuil
j met open armen ontvangen en er eene eer in stellen, zijne kolossale
schulden te betalen, worden steeds zeldzamer het geld is
schaarsoh, zeer schaarsch, mevrouw de barones! Maar wat ligtzin-
niglieid is het ook, om equipages en zijden meubelen voor mejuf-
vrouw de bruid aan te schaffen! Dat was later vroeg genoeg; men
moet de huid van den beer niet verkoopen, eer bij gevangen is.
Gij, barones, die zooveel ondervonden hebt in uw leven, gij hadt
den jongen bij de ooren moeten krijgen, en hem mores moeten
leerenhij was vroeger altijd gemakkelijk te leiden."
De oogen der jongere barones hadden zich verwijtend op hare
schoonmoeder, smcekend op den ouden man gerigt; de smeekende
oogen hadden hem zoover gebragt, dat hij ten minste beloofde,
zijn best te doen.
Liesje was reeds lang naar het ouderlijke huis teruggekeerd en
had den innigsten dank van Nelly en hare moeder meegenomen.
Zij kwam bijna dagelijks in het slot, en haar vrolijk gekeuvel, hare
vriendelijke verschijning bragt uren van zonneschijn in die stille,
hooge vertrekken; Nelly vergat dan voor een poos hare droefheid,
om zich trouwens later dubbel ellendig te gevoelen.
Hoe goed heeft zij het! dacht zij, wanneer hare vriendin zoo
vlug door de nu geheel ontbladerde lindenlaan naar huis ging. Zij
stelde zich het aangename „te huis" van Liesje voor en zag in
hare verbeelding, hoe zij den arm om den heer des huizes heen
sloeg en hem haar lief vadertje noemde, op wien zij zoo trotsch,
zoo trotsch kon zijn en dan vloeiden weder Nelly's oogen over
van bittere tranen. ordt vervolgd.)
Japan heeft weder een troonopvolger. Volgens de
Japansche wet hebben onechte kinderen gelijk erfregt als
die uit een wettig huwelijk geboren. De Keizer is kinderloos,
en daar de eenige zoon, welke de Keizer bij eene andere
vrouw verwekt had, kort na zijne geboorte overleed, is de
Prins die onlangs geboren werd en dezelfde moeder heeft
als zijn overleden broeder, de regtstreeksche erfgenaam van
den troon. Aan den Kroonprins van Japan is de naam
Yoschi Schito gegeven.
Rood zal nog altijd een geliefde kleur zijn dezen
winter; een nieuwe donkerroode tint heet Chaudon of Etna.
Bloemen gebruikt men bijna niet meer, ook niet om bal
japonnen te garneren, bijna niets dan kant, franje en
kralen; neemt men echter bloemen, dan zijn het vier
bouquetten: een regts aan den hals, een wat grooter onder
de linker borst, een nog wat grooter op de voorbaan en
de grootste achter op den sleep.
Iets nieuws, of liever, iets uit de oude doos, dat de
dames nu weêr verzonnen hebben, is om, in plaats van
haar wapen of monogram, een zinnebeeldig dier of figuur
aan te nemen, dat zij op al haar kleêren laten schilderen
of borduren. Toen onlangs een bekende broodmagere actrice
te Parijs zich op die manier geheel met raven tooide, werden
er wel allerlei aardigheden gemaakt van roofvogels, die op
karkassen azen, maar er bestaat alle kans, dat deze mode
weêr veld wint en wij weêr tooneelen zullen beleven als
toen Jacqueline de la Grange een en al rose arenden en
zwarte eenden en Anna van Bohemen gekroonde struis
vogel was. (de Huisvrouw.)
V iscliDerigteii.
Jl. Dingsdag kon de geheele vloot naar wensch visschen. De
vangst bestond uit 30 tot 300 schelvisschen en 2 tot 15 kabel-
jaauwen; rog weinig aangebragt. Schelvisch gold f 30 a 34 per
honderd, kabeljaauw naar grootte f l a 2 en rog 52 a 60 cents
per stuk. Haring werd weinig gevangen.
Gisteren waren de schuiten niet in zee.
Heden morgen ging een gedeelte naar zee, doch moest terug-
keeren, omdat het water nog te hol was.
Van nu af moeten de Duitsche Noord zee visschers aan het hoofdzeil
en aan de boot letters voeren, waaruit blijkt uit welk regerings- of
landdrostdistrict elke boot afkomstig is. Daardoor, meent men,
zal het gemakkelijker zijn dan tot dusverre, bij strijd tusschen
Duitsche en vreemde visschers de Duilsche booten als zoodanig te
onderkennen. Men acht deze bepaling in Noord-Duitschland van
veel belang voor de orde en de bescherming der Duitsche Noordzee-
visscherij.
Benoemingen, enz.
Tot betaalmeester te Alkmaar is benoemd de heer O. G. Lotsy,
thans te Winschoten.
De benoeming van den heer jhr. G. J. M. Bowier tot betaal
meester te Alkmaar is ingetrokken en vervangen door zijne benoe
ming te Leeuwarden.
Bij koninklijk besluit is ingetrokken de benoeming van jhr. G.
F. van Tets tot 's Koning? commissaris in de provincie Noordhol
land en wordt met ingang van den 15 Dec. a. s. benoemd tot
Commissaris de9 Konings aldaar jhr. mr. J. W. M. Schorer, burge
meester der gemeente Middelburg, uit welke betrekking hem dien
dag tevens eervol ontslag wordt verleend.
De luit. ter zee lste kl. D. M. G. de Svvart, dienende bij het
escader in Oost-Iiulie, wordt, op zijn daartoe gedaan verzoek, eer
vol uit de zeedienst ontslagen met den laatsten der maand waarin
zulks ter zijner kennis zal worden gebragt, onder toekenning van
j den titulniren rang van kapt.-luit. ter zee en met vergunning om
I de activiteits-uniform van zijn rang te blijven dragen.
De off. van gez. lste kl. G. P. J. Theunissen, dienende bij het
I escader in Oost-Indic, wordt, op zijn daartoe gedaan verzoek, eer
vol uit de zeedienst ontslagen, zoodra in zijne vervanging zal zijn
voorzien.
Staten-Greneraal.
Eerste Kamer.
Zitting van Dingsdag 11 November. Beraadslagingen werden
gevoerd over het wetsontwerp tot bevordering van den aanvoer van
vrije arbeiders in de kolonie Suriname. Het werd bestreden door
de heeren Cremers en Joost van Vollenlioven en verdedigd door de
beeren Iluydecopcr van Mnurseveen en den minister van koloniën.
Bij stemming verklaarden er zich 16 voor en 16 tegen, zoodat de
stemmen staakten.
Zitting van Woensdag 12 November. De beraadslaging over
de Indische begrooting wordt geopend. Door den heer Borsius
wordt in het breede gesproken over de nederzetting van den heer
van Overbeek op de noordkust van Borueo, waarin door spreker
gevaar wordt gezien voor onze belangen in ïndië. Spreker acht het
voor zeker, dat bij het tractaat van 1S24 het geheele bezit van
Borneo door Engelaud aan ons is toegekend. Door den heer
Duymaer van Twist wordt het noodzakelijke betoogd van eene vaste
bijdrage van Indië aan Nederland. In 't breede wordt het rege
ringsbeleid door den minister van Koloniën verdedigd; de minister
ziet in de nederzetting van den heer van Overbeek op Borneo
meer eene handels-onderneming, doch verzekert, dat de regering
een waakzaam oog zal houden op hetgeen in dat deel der Oost-
Indische bezittingen voorvalt.
De stemming over 't immigratie-ontwerp voor Suriname, waar
over in de vorige zitting de stemmen staakten, bad heden dezen
uitslag: 't werd aangenomen met 16 tegen 14 stemmen.
Tweede Kamer.
Ten einde te voorzien in het gebrek aan bevoegde geneeskundigen
voor de dienst op zeeschepen, dat algemeen wordt gevoeld en vaak
aanleiding heeft gegeven tot wetsontduiking, is een wetsontwerp
ingediend tot aanvulling van art. 2. der wet regelende de uitoefening
der geneeskunst met deze bepaling: „Desgelijks behouden wij ons
voor aan vreemdelingen, die, na afgelegd examen, het regt tot uit
oefening der geneeskunst in haren geheelen omvang in een ander
Rijk verkregen hebben, onder bepaalde voorwaarden vergunning te
geven tot die uitoefening op Nederlandsclie zeeschepen, met uitzon
dering van oorlogsvaartuigen. Die vergunning kan ten allen tijde
worden ingetrokken." Het ontwerp strekt derhalve om onze reederijen
en althans onze stoomvaartmaatschappijen, die aan bevoegde genees
kundigen eene aan hunne diensten geëvenredigde belooning kunnen
aanbieden, in de gelegenheid te stellen de passagiers en bemanning
van dergelijke genee9-, heel- en verloskundige hulp gedurende de
reis te voorzien. Vreemde geneeskundigen toch bieden zich meer
malen aan voor de dienst op onze groote zeebooten.
Engeland..
De nieuwe lord-mayor van Londen gaf jl. Maandag
het gebruikelijke feestmaal. Graaf Munster, gezant van
Duitschland, zeide, in antwoord op een toast: „Geen Vorst
verlangt meer den vrede dan de Duitsche Keizer; geen
land is gelukkiger dan Duitschland over het feit, dat de
wereld een tijdperk van vrede geniet." In antwoord op
een anderen toast verklaarde lord Beacoosfield: „Let men
