STARKS
W. J. BLITZ. Tandarts,
DORSCH-MACHINES
Boter, Suiker, Koffie en Thee
en aanverwante artikelen.
De rangschikking van crediteuren, opge
maakt door den Heer Rechter-Commissaris
in het faillissement van F. G. E. TIRGRATH,
vroeger Vleeschhouwer te Nieuwediep, is door den onder-
geteekende nedergelegd ter griffie van de Arrondissements-
Rechtbank te Alkmaar, om aldaar gedurende veertien dagen
ter inzage van een ieder te verblijven.
N. H. DE LANGE, Curator.
voor HAND- en PAARDENKRACHT,
uit de beroemde fabriek van Ph. MAYFARTH C0., te
Frankfort a/Afain, zijn voor concurreerende prijzen te
bekomen bij R. VAM REE C0., te Alkmaar.
Levering onder garantie.
IDE THEEBOOM.
Beste kwaliteit. Billijkste noteering.
Voor winkeliers speciale prijzen.
Spoorstraat. J. KORVER. Zuidstraat.
HANDELSDRUKKERIJ.
Molenplein 133.
AFLEVERING VAN ALLE SOORTEN BOEK
EN STEENDRUKWERK GESCHIEDT
SPOEDIG, NET UITGEVOERD EN TEGEN
DE LAAGSTE PRIJZEN.
ICHT
uitKoster's kleinen winkel te Sckagen.
Ontvangen
Beste kwaliteit BASCULES met beugels om vast te
zetten, onmisbaar voor ieder landbouwer, 100 kilo f 13.20,
150 kilo 13.80, 200 kilo 15.40, 250 kilo 17.25.
Voorts: DORSCHGEREEDSCHAPPEN, MACHINE
OLIE, STOFBRILLEN (onmisbaar bij het dorschen),
ZICHTEN, SNIKKEN,GRAANSCHOPPEN en HARKEN,
GAFFELS, MEST-, GRAAN- en HOOIVORKEN,
KEUKENGEREEDSCHAPPEN, KINDERWAGENS,
HOUT-, TOUW-, MAND- en BORSTELWERK,
KLEURSEL (Kerbet) en STREMSEL.
THERMOMETERS en MAATGLAZEM.
BUSl£r lilt (Crêpée N\ 1en Hagel.
Koster's Kleine Winkel te Schagen.
Ten kantore van M. L. v. GELDER,
9Hoofdgracht, is alweder gevallen de kapitale
prijs van 00,000 op N°. 11518
in de thans trekkende 2de klasse der 316de Staats-Loterij,
zijnde een geheel lot, gesplitst in gedeelten.
TanUpoetier
Tandpasta
Mondwater
erkriigbaar bij P. v. WIJNGAARDEN
en \V. VERHOEVE BRUINVIS.
Jacob van Kampenstraat 124, Amsterdam.
is den eersten en derden Donderdag van iedere maand,
's namiddags van 1 tot 3 ure, te spreken wegens tand
heelkundige operatiën en het plaatsen van kunst
tanden in het Hotel Bellevue te Nieuwediep.
Ook is hij te spreken des Zaturdngs in den Burg en
des Maandags in de Jager te Alkmaar, beide dagen tot
s voormiddags 11 ure; des Donderdags, tot 's voor
middags 11 ure, in het Hotel Vredelust te Schagen.
De heer P. G. van Schermbeek schrijft aan de Ned. Speet.
„Brieven uit Japan." Aan een brief uit Yokohama, in 't
jongste nommer voorkomende, ontleenen wij het volgende:
„Vol verbazing sloeg ik daareven een schouwspel gade,
dat ik zal trachten u te beschrijven.
„De Japansche zuigelingen genieten de buitenlucht (en
tevens den felsten zonneschijn op hun kaal geschoren
knikkertjes), vastgebonden op den rug hunner moeder of
hunner broertjes en zusjes. Men ziet kinderen die zeiven
nauwelijks loopen kunnen, op die wijze de vrucht van het
laatste bezoek van den ooievaar aan de ouderlijke woning,
ronddragen niet alleen, maar zelfs met die bepakking
krijgertje en andere spellen spelen. Begint de zuigeling
te schreeuwen, dan wordt hij door een soort van dans, in
een voortdurende beweging gehouden en aldus tot zwijgen
gebracht. Heden middag waren eenige knapen van hoogstens
zeven of acht jaren, elk met een broertje of zusje bepakt,
voor het raam mijner kamer aan het spelen, toen een hoop
grint hen op de gedachte scheen te brengen wie hunner
een steen het verst in het water zou kunnen werpen.
„Een felle, langdurige wedstrijd ontbrandde; elke kampioen
die aan de beurt was, nam een flinken aanloop en slingerde
zijn steen met alle kracht weg, terwijl liet achterover
hangende hoofdje van 't kleine broertje of zusje bij den
worp zulk een schok kreeg, dat ik telkens vreesde, het
van den romp te zien losscheuren. Dit aangename spelletje
duurde ruim een half uur. Ik ben overtuigd dat M. en
T. naar buiten gevlogen en tusschen beiden gekomen zouden
zijn; zelfs ik, kinderloos ongevoelig schepsel, werd er akelig
van, en bracht onwillekeurig mijn hand aan mijn nekwervels.
„Hoe die kaal geschoren weeke kinderhoofdjes uren lang
den feilen zonneschijn verdragen, tegen welken wij ons
hier door een helmhoed en een parasol moeten beschuttenj
is mij een raadselIk vernam bovendien dat, indien de j
jeugd het te bont maakt, kastijdingen altijd boven op het j
hoofd worden toegediend; een wellicht physiologisch juiste j
methode, omdat de wortel van het kwaad vermoedelijk onder
de hersenpan zetelt, doch tegenover een kinderhoofd wel
eenigszins „griezelig."
„Neen dan honderdmaal liever dat minder teêre lichaams
deel gekastijd, hetwelk zekere candidaat voor de Balije
van Utrecht, die slechts een-en-dertig kwartieren kon over
leggen, als twee-en-dertigste wilde doen gelden, waarin hij
„van achteren gezien" gelijk had."
Vrouwen-Tentoonstelling. In een te Rochester
in den staat New-York verschijnend blad leest men het
volgende:
Amerika is het land der exentriciteiten en de vinding
rijke geest der Yankees is even vaardig in het bedenken
van nieuwe dwaasheden als in het uitdenken van nieuwe
zaken op het gebied der werktuigkunde. Het nieuwste
wat op het terrein der dwaasheden in den laatsten tijd
tot stand kwam was de expositie van schoone meisjes.
Bij dergelijke gelegenheid laten eenige vrouwen, die niet
bepaald bedeesd zijn uitgevallen, tegen een klein entree
geld baar bekoorlijk uiterlijk op dezelfde wijze bewonderen
als bij Landbouw-Tentoonstellingen runderen, schapen,
ganzen en andere dieren ter bezichtiging zijn uitgestald.]
In Rochester had zoo iets nog niet plaats gevonden en
daarom werd, om in de gebleken behoefte te voorzien, in
„Washington Hall" eene Tentoonstelling van schoonen
georganiseerd.
Twaalf vertegenwoordigsters van de zwakke kunne
lieten zich voor een toegangsprijs van tien dollar-centen
bewonderen en ongeveer vijfhonderd Adams zonen, meest
allen tot de menschenklasse der lions behoorende, maakten
van deze gelegenheid gebruik om te doen zien hoe ver zij
het in de kunst gebracht hadden om vrouwelijk schoon
op de onbeschaamdste wijze aan te gapen.
De tentoongestelde schoonen bevonden zich op eene
verhevenheid ongeveer vier voet van den grond, ten einde
gemakkelijk gemonsterd en bewonderd te kunnen worden.
Wie echter meende op die verhevenheid keur van vrouwe
lijke schoonheid te zullen aanschouwen, kwam bedrogen
uit; de estrade bleek sterk genoeg om al dat schoon te
kunnen dragen, zonder het gevaar te loopen van onder
het gewicht daarvan te bezwijken.
De bewonderaars liepen gelijk de ganzen achter elk
ander door de zaal, en ieder hunner was van een stem
biljet voorzien, dat hij in de bus stak die voor de schoone
stond welke hij het meest bewonderde.
De muziek speelde, op ironieke manier, de melodieën:
Oh 1 am such a shy young girl en IJold the Fort.
De dames waren, gelijk zulks op Landbouw-Tentoon
stellingen evenzeer het geval is, genummerdeenige harer
die zin voor huiselijkheid hadden, hielden zich tijdens de
expositie met handwerkjes bezig en zij die er speculatie
geest op na hielden, verkochten haar photografisch portret.
Naar aanleiding van het artikel in „Eigen Haard"
betreffende de geschiedenis van den Hollandschen IJzeren
Spoorweg, vol humor en feiten, schrijft Damaso. a. in
het Vaderland:
Herinneren mijn tijdgenooten zich nog wel hoeveel
moeite het kostte om een nietig lokaalspoortje te leggen
van Amsterdam naar Den Haag? hoe dat zeven jaren duurde
zeven jaren van de uiterste inspanning?
Het klinkt bijna ongelooflijk. De zes k zevenduizend
gulden, die vereischt werden voor het doen van voorloopige
opmetingen, waren haast niet te vinden. Men moest ze
bijeenverzamelen, zooals men thans voor een philanthrppisch
doel of voor de Transvaal een kapitaaltje sprokkelt. Wie
in die voorloopige kosten een aandeeltje nam, was een
welwillend man, maar ook een waaghals. Hoe durfde hij
dit ondernemen, den strijd aan te binden met diligence en
trekschuit, ja, met de „kaarsehi" tusschen Amsterdam en
Haarlem?
Toch kwam het maatschappelijk kapitaal van f 1,300,000
bij elkaar. De houder eener actie van f 100 mocht tien
jaar lang vrij reizen!
Maar nu had men buiten Haarlem gerekend. Volgens
het spoorplan kwam de trein aldaar de stad niet in door
een der poorten, en verliet haar op even ongemanierde wijs.
Dat ging niet aan. En de accijnzen, en de poortgelden
dan? Na lange onderhandelingen vond men er wat op.
Voor rekening der Maatschappij werden bij de beide bruggen
huisjes gebouwd, waarin ambtenaren, door de stad aange
steld, zouden waken voor haar rechtenen aan het station
zou evenzoo aan stedelijke ambtenaren de gelegenheid
worden gegeven de rechten te heffen van de per trein
aangevoerde accijnsplichtige goederen. De Maatschappij
moest die ambtenaren betalen en zich verbinden een stuiver
te heffen van eiken reiziger, die na bet bepaalde uur door
haar de stad werd binnengesmokkeld. Diegenen welke de
stad een paar honderd meter verder weder per spoor ver
lieten, betaalden het dubbele! Waarom niet liever dadelijk
gevangenisstraf?
Volgens de concessie-voorwaarden moest de Maatschappij,
als de trekschuiten mochten komen te vervallen, de be-
hoeftigen die naar hun domicilie van onderstand opge
zonden werden, kosteloos vervoeren. Toen dan ook werke
lijk in 1878 de trekschnitveeren werden opgeheven, werd
die voorwaarde toegepast. Taaie schuiten
Den 6 December 1843 's Konings verjaardag
had de feestelijke opening tot 's Gravenhage plaats.
Even voorbij Delft deed zich de grootste moeielijkheid
voor. De burgemeester van Zandvoort, de heer Crommelin,
vertoornd over het weigeren van een halt bij zijn buiten
verblijf, had voor eenige rijksdaalders een laantje gekocht,
't welk de spoorweg loodrecht moest snijden en dat hij
weigerde af te staan. De onteigeningswet bestond nog
niet. Raad was duur. Maar Conrad was knap. Hij
maakte om de laan een krom lijntje, samengesteld uit vijf
ineenloopende bochten. Aan beide einden van het lijntje
werden borden geplaatst met het opschrift „Waarschuwing
voor den machinist. Gang minderen bij de Cromme lijn."
Dat is de eerste en laatste woordspeling van de Hol-
landsche IJzeren Spoorwegmaatschappij geweest. Zij kreeg
de lachers op haar kant en Crommelin desarmeerde, want
hij was van afkomst een Franschman.
Reeds in 1847 bereikte men Rotterdam.
En al die feiten, welke ik hier ter neder schrijf, hebben
plaats gegrepen, niet twee-of driehonderd jaar, maar slechts
een goede veertig jaar geleden! Veertig jaar geleden ver
trok de laatste trein ten vier uren uit Amsterdam en
gingen de locomotieven met de kippetjes naar bed.
Vanwege het Genootschap van Nijverheid in de
provincie Groningen is door eene commissie ad hoe rapport
uitgebracht over de vraag, waarom door de landbouwers
uit de noordelijke provinciën des lands zoo betrekkelijk
weinig gebruik wordt gemaakt van de Rijkslandbouwschool
te Wageningen, en wat er zou kunnen gedaan worden om
de oorzaken van dat verschijnsel weg te nemen? Het
rapport is opgemaakt uit de verslagen van de afdeelingen
des Genootschaps over de bedoelde vraag. De Commissie
komt tot het besluit, „dat de beste opleiding van den
landbouwer die is, waarbij de toekomstige landbouwer eerst
bezoekt eene hoogere burgerschool met driejarigen cursus,
of de eerste drie klassen eener hoogere burgerschool met
vijfjarigen cursus, dan twee of drie jaren werkzaam is in
de boerderij, en vervolgens het onderwijs gaat volgen aan
eene buitenlandsche landbouwschool of het onderwijs in de
landbouwkunde, gegeven in afdeeling B van de Rijks
landbouwschool, met inachtneming van eenige verbeteringen,
in het rapport opgenoemd." De Commissie onthoudt zich
van het doen van een voorstel ten opzichte van het vraag
punt zelf, en is wijders van oordeel, dat kennisneming van
den inhoud van het rapport door de betrokken autoriteiten
zal strekken om het onderwijs zóó te maken, dat ook de
landbouwers uit de noordelijke provinciën hunne zonen
naar de Rijksschool zullen zenden.
Nu het gewicht der torpedobooten algemeen erkend is,
en zij in een toekomstigen zeeoorlog vermoedelijk een
hoofdrol zullen spelen, is het niet te verwonderen dat men
naar middelen zoekt om deze kleine, maar geduchte vijanden
onschadelijk te maken. De Italiaansche scheepsbouwkun-
dige Cuniberti heeft voorgesteld torpedojagers te doen
bouwen; vaartuigen die uitsluitend bestemd zijn om op
torpedobooten jacht te maken. Tot dit doel wil Cuniberti
zijn slechts 47 M. lang schip, dat een deplacement van
600 ton heeft, voorzien van machines, die een stoom ver-
mogen 8400 paardenkrachten kunnen ontwikkelen. De
twee schroeven zullen 310 ontwen telingen in de minuut
maken, en het schijnt niet onmogelijk onder deze omstan
digheden een vaart van omstreeks 34 mijl in het uur te
krijgen.
De stalen romp eindigt van voren in een kleinen, doch
sterken ram, die in staat stelt om een torpedoboot in den
grond te kunnen boren. Het dek is met staalplaten van
5 cM. belegt, waardoor machines en munitie beveiligd
worden tegen invallende granaten. De bewaping bestaat
uit een revolver-kanon van 37 niM., en uit een pivot-
kanon van 24 ton. Verder heeft het schip nog 22 naar
alle kanten draaibare vierloops Nordenfelds-revol ver-kanon
nen. Tot dekking der bemanning is het geschut van
stalen schermen voorzien. Ook heeft het schip twee
toestellen tot lanceeren van torpedo's. Boven aan den
mast bevindt zich een krachtige electrische lamp. Het
schip heeft voldoende steenkolen voorraad om, Ynet volle
kracht stoomende, 900 zeemijlen te kunnen afleggen.
Vele vruchtboomen lijden aan kleine vruchten, ofschoon
de boom flink en gezond is. De oorzaak daarvan is dikwijls,
dat men niet op de hoogte is wanneer de vruchtboomen
moeten gemest worden. De bemesting kan liet geheele
jaar door geschieden, doch niet wanneer de grond bevroren
is. Men dient echter te letten op de verschillende doel
einden bij dat mesten en dat maakt een groot verschil
wanneer dat geschiedt. Om de groeikracht te bevorderen,
mest men 's winters en des voorjaars met gier en compost
om daarentegen den bloei te bevorderen, in de tweede helft
van den zomer met dezelfde mestsoorteindelijk om den
smaak te verbeteren en de vrucht ten vollen wasdom te
brengen, in den voorzomer inet vloeibaren mest en gier.
Daarbij is, opdat de mest de veruitloopende wortelen bereiko,
aan te raden, gaten van 50 k 60 duim diep in den grond
om den boom heen te graven.
Het reeds lang bestaande plan tot vestiging van een Neder-
landsch Landbouw-Comité is thans verwezenlijkt en het regle
ment vastgesteld. Een oproeping van den heer D. Fontein de
Jong, president der Friesche Maatschappij van Landbouw, aan
de verschillende presidenten of' vertegenwoordigers der provinciale
Landbouw-Maatschappijen gericht, om te Amersfoort een bijeen
komst te houden, heeft tengevolge gehad, dat aan een daar ge
houden bijeenkomst werd deelgenomen door één of meer bestuurs
leden van de Hollandschc* Maatschappij van Landbouw, van het
Genootschap van Nijverheid te Groningen, de Geldersch-Over-
ijsselsche Maatschappij van Landbouw, het Genootschap van
Landbouw en Kruidkunde te Utrecht en de Noordbrabantsche
Maatschappij van Landbouw.
Het reglement bevat o. a. de volgende bepalingen
Het Nederlandsche Landbouw-Comité wordt samengesteld door
de verschillende Maatschappijen, door welke de belangen van
land- en tuinbouw in den uitgebreidste» zin worden bevorderd
en die minstens 700 leden tellen.
Het Comité bestaat uit de voorzitters of afgevaardigden der
verschillende toegetreden Maatschappijen.
Een Maatschappij van minder dan 2000 leden zal een lid
kunnen afvaardigen, van 2000 tot beneden 4000, 2 leden, van
4000 tot beneden 8000, 3 leden.
Voor alle Maatschappijen die 8000 of meerdere leden tellen,
zullen 4 afgevaardigden als maximum zitting kunnen nemen en
zal naar deze verhouding het stemrecht worden berekend.
Het doel van het Comité is om gemeenschappelijk de zaken
te bespreken, welke van algemeen belang zijn voor den Neder-
landschcn land- en tuinbouw; en om de verwezenlijking daarvan
te bevorden.
Voor zoover de leden zich daartoe gebonden achten, kunnen
zij zich van verdere medewerking onthouden tot dat zij hebben
ingewonnen het gevoelen van hoofdbestuur, waarvoor zy zitting
hebben genomen.
Het Comité vergadert minstens eenmaal in het jaar op den
eersten Dinsdag in Juni, des middag te 12 uur, in een der
hoofdsteden der provinciën, naar een daarvan op te maken rooster.
Wanneer de voorzitter van het Comité het noodig acht of de
afgevaardigden van drie maatschappijen hun verlangen daartoe
aan hem te kennen geven, wordt een buitengewone vergadering
door hem uitgeschreven.
Om de twee jaren, voor het sluiten der gewone vergadering,
wordt een der leden tot voorzitter en een tot secretaris van het
Comité aangewezen, die niet dadelijk weder herkiesbaar zijn.
De vergoeding voor reis- en verblijfkosten wordt voor ieder
lid, door het hoofdbestuur, waardoor hij is afgevaardigd, geregeld.
De kosten van drukwerk, advertentiën en andere noodzakelijke
uitgaven, worden door de betrekkelijke maatschappijen vergoed,
voor zoover door deze tot de uitvoering is medegewerkt.
Voor elk duizendtal leden of gedeelte daarvan wordt één aan
deel in die kosten berekend.
Snelpersdruk van A. A. Bakker Cz., Nieuwediep.
