HELDERSCHE
EN NIEUWEDIEPER COURANT.
nieuws- en Advertentieblad voor HoMs Noorderkwartier.
1884. N°.123.
Zondag 12 October.
Jaargang 42.
Uitgever A. A. BAKKER
Gz.
Blnneniana.
ia) N ADI A'S GELOFTE.
„Wij huldigen
het goede."
Verschijnt Dinsdag, Donderdag en Zaterdag namiddag.
Abonnementsprijs per kwartaalf 0.90.
franco per post 1.20.
BUREAU: MOLENPLEIN.
Prijs der Advertentièn: Van 11 regels 60 cents, elke
regel meer 15 cents. Groote letters naar plaatsruimte.
Voor winkeliers bij abonnement belangrijk lager.
De Regeering schijnt weder een poging te willen
beproeven om de schutterij te verbeteren. Gedeputeerde
Staten der Provinciën zijn, volgens de N. Rott. C'rt., door
den minister van binnenlandsche zaken uitgenoodigd voor
stellen te doen ter voorbereiding eencr eventuëele herziening
der regeling van de bestemming en van de sterkte der
schutterijen.
Na alles wat reeds voor de schutterij beproefd en mislukt
is, zal men deze nieuwe poging wel met de meeste kalmte
begroeten.
Atfn de gemeente Petten is, boven en behalve de
vergoeding van 30 pCt., bedoeld bij art. 45 der onderwijs
wet, voor de behoorlijke inrichting van het lager onderwijs
in die gemeente eene Rijkstoelage verstrekt ad f 1890.
De laatste brief van den commandant der Willem
Barents, den luit ter zee 1ste kl. J. Dalen, gaf op eenvou
dige wijze een beknopt verslag van betgeen np de reis
was voorgevallen.
Thans bevat bet Alg. Hld. een brief, door een der offi
cieren aan zijn vrienden gericht, waarin een aanschouwe
lijke beschrijving van bet leven aan boord wordt gegeven
en een aardig tafereel opgehangen van den goeden geest,
die onder de bemanning van bet kleine vaartuig heerscht.
Wij ontleenen er een en ander aan.
„Toen dc morgen van 2 Juni op zee aanbrak met helderen
hemel, gladde bries en vroolijken zonneschijn op de mooie witte
koppen der golven, zag men niets dan vroolijke gezichten. De
vlag woei, want het was feest, de eerste verjaardag dien wij
aan boord zouden vieren, de verjaardag van de aanstaande van
een onzer. Hij had de hondenwacht gehad, d. i. de wacht van
124 u. *8 nachts, en had dus toen hij 's morgens opstond, met
een ietwat slaperig gezicht onze goede wenschen aangenomen.
Na het ontbijt, bestaande uit gort met stroop, hard brood, kaas,
koffie en zoolang de voorraad strekte eieren, was hij als naar
gewoonte naar de badkamer gegaan en daarvan maakten wij
gebruik om dc noodige toebereidselen te maken voor een fceste-
lykc ontvangst bij zijn terugkomst. Het woord „badkamer" zal
misschien menigeen verwonderenhet is een vierkant hokje in
het voorschip waar een waschkom staat en onze olieklceron hangen,
benevens de eenige spiegel in het schip. Verder vindt men cr
seinlantaarns, spiritusblikkcn voor den dokter-zoöloog en twee
kastjes om het een en ander in te bergendaar de badkamer in
liet voordiep is en wij achteruit wonen, moet men des morgens,
weer of geen weer, zee of geen zee, met kapdoos en handdoek
daarheen trokken, een vrij moeilijke wandeling, daar de weg,
loopendc tusschen het boord en een sloep die aan dek staat, niet
breeder is dan misschien een voet.
Naar het Fransch van IIenri Grévili.e.
Vervolg.J
Acht dagen later werd het huwelijk van Féodor voltrokken.
De bruiloft was schitterend, voor den stand namelijk, waartoe
hij behoorde, al ging het er niet zoo geheel deftig en beschaafd
toe. Een avond vóór den trouwdag werden het uitzet en de
meubels van de toekomstige echtgcnootc op groote wagens, be
spannen met zooveel paarden als men cr voor kon krijgen, in
een reeds van te voren ingericht huis gebracht. De meubels,
meer degelijk dan wel smaakvol, werden in de twee vertrekken,
waaruit de woning bestond, geplaatst, volgens een vaste orde,
die in alle huizen dezelfde was. Een driehoekige kast, kiótc
genaamd, en uitsluitend voor heiligen beelden ingericht, werd in
den gewyden hoek gezet, waar nog slechts een enkel klein beeldje
prijkte, dat bestemd was om het huis te heiligen, in afwachting
van dc overige, die eerst met dc toekomstige huisvrouw mochten
verschijnen. De kisten van geschilderd hout en met roodc en
gele bloemen versierd, werden in de binnenkamer gebracht; zij
bevatten het linnengoed en de kleederen van de jonge maagd en
deden dienst als kasten voor haar gehcele leven, want destijds
waren de Europeesche meubels nog niet in zwang in dc woningen
van Russische burgers.
Den volgenden morgen vormden de jonge mannen, vrienden of
kennissen van den bruigom een lange stoet, samengesteld uit een
groot aantal sjeezen, zooveel als zij by elkaar konden brengen en
dezen gingen reeds vroegtijdig de bruid uit haar woonplaats
halen. Het was een verre tocht, zoodat zij eersf in don na
middag terugkeerden. Nauwelijks had men in de verte liet klinken
der klokjes van hunne met linten versierden troïka's vernomen
of de kerkklokken begonnen te luiden, want het was een schitte
rend huwelijk en de toekomstige echtgenoot begaf zich naar dc
kerk om haar, die over eenige oogenblikkcn zijn vrouw zou zijn
af te wachten.
Zij trad spoedig binnen, terwijl de dampende paarden langzaam
het voorplein afreden en de koorzangers, die Fèodor bij het
binnenkomen met een beurtzang hadden begroet, zongen haar nu
een welkomstlied toe.
De vader van het jonge meisje geleidde haar tot bij den bruigom
voor een lessenaar, die met fijn geborduurd lijnwaad bedekt was
en beide bleven stilzwijgend en onbewegelijk staan. De priester
trad toen, begeleid door den diaken, uit den tabernakel en dc
plechtigheid begon.
Elk der verloofden kreeg een brandende waskaars, versierd
met witte rozen, oranjebloezem en witte zijden strikken, die, na
bij deze plechtigheid gebrand tc hebben, zorgvuldig bewaard
worden, om niet eerder dan bij zeer plechtige gelegenheden,
als bij geboorten, sterfgevallen of bij ernstige gevaren, weer te
worden aangestoken. Daarna werd bet onherroepelijk ja uitge
sproken en vervolgens een lapje rood satijn voor hen neergelegd;
alle jonge meisjes reikhalsden om tc zien of de jonge vrouw er
het eerst den voet op zou zetten, want dat zou voor haar de
voorbode zyn van een onbetwistbare heerschappij 'n bet huis
Toen hij nu ongeveer kwart voor tienen terugkwam, speelde
de ariston, een soort van orgel, een geschenk van een onzer
kennissen dc „Hochzeitsmarsch," dc morgenwijn stond ingeschonken
en het kan niet ontkend worden, dat de daarmede herhaalde
wenschen een nog vriendelijker uitdrukking op het door het bad
verfrischte gelaat tc voorschijn riepen. Het feest was daarmede
echter niet afgeloopen. Aan het middagmaal om 1 uur werd in
plaats van bier wyn geschonken en cr kwam ccn safiraanpudding
op tafel. Ook het volk profiteerde bij het feest en kreeg om 6
uur een extra oorlam, hun hoogste genot."
De schrijver geeft vervolgens een schets van de wijze
waarop de dag aan boord wordt verdeeld, van de werk
zaamheden ieder der officieren opgedragen, van de reis der
Barents zelf, enz. Over den Zondag aan boord wordt 't
volgende geschreven
„Op den Zaterdag volgt bij ons, als er door den drang der
omstandigheden of ter wille van de wetenschap niet gewerkt
behoeft te worden, of kerkdag en dan ook rustdag. Is het kerkdag
dan ziet men tegen 10 uur onzen dominé den kapitein
met boeken aan dek verschijnen; die boeken bevatten preeken
en gebeden, met zoovel tact geschreven dat zij niemand van welke
godsdienstige gezindheid ook, in zijn religicuse gevoelens kunnen
kwetsen. De dominé, die door de weck gewoonlijk zee-klompen
draagt, heelt voor de gelegenheid laarzen aangetrokken, en de
officieren het goede voorbeeld volgende, hebben elk op hun wijze
zich op zijn Zondagsch aangekleed, met een mooie jas of veel
kleurige bouffante, of' nieuwmodischen hoed. Als het 10 uur is
wordt er voor de eerste maal geluid aan de scheepshol, en ver-
eenigt zich de equipage ook in haar beste plunje in het volks
logies; weldra volgt het „tweede gelui" dat zeggen wil: stilte
en het „derde gelui:" de domind komt. En dan komt de domind
ook met zijn ouderlingen die op krukjes mogen zitten, terwijl
het volk zicli zoo goed en zoo kwaad als het kan een plaatsje
zoekt. Diakenen zijn cr niet, want er wordt niet gecollecteerd.
Het verdere gedeelte van den Zondag wordt rustende doorgebracht.
Wij hebben een bibliotheek met vrij goede Ilollandsche boeken
voor het volk en dit maakt er dien dag nogal druk gebruik van."
Naar de Amsterdammer verneemt, zal de commandant
der Willem Barents, behalve de huid van een geschoten
ijsbeer, waarvan hij in zijn brief uit Hammerfest spreekt,
ook een levenden ijsbeer medebrengen, dien hij in genoemde
haven erlangde en hoopt levend in Nederland te brengen.
In de jl. Donderdag te Amsterdam gehouden ver
gadering der Vereeniging voor de verpleging van weezen
in het huisgezin werd het jaarverslag uitgebracht, waarin
uitvoerig werd stilgestaan bij de gunstige werking der
Vereeniging. De financiëele resultaten waren echter minder
bevredigend, daar de rekening van het afgeloopen jaar
weder met een tekort van f 894 sluit, waardoor de geza-
van haar echtgenoot. Féodor had echter reeds met zijn laars
het nog niet geheel ontplooide satijn platgetredenITij gedoogde
niet dat een ander meester in zijn huis zou zijn dan hij zelf.
De jonge vrouw liet treurig het hoofd op de borst zinken, op
het punt van in tranen uit tc barsten; de ringen werden aan
de jonggehuwden overgereikt en aan den vinger gestoken, om
daarna gewisseld tc worden; hunne flambouwen, die men hun
had afgenomen om deze handeling gemakkelijk te maken, werden
hun teruggegeven. De bruidsjonkers, opgeroepen ter volbrenging
van hun taak, kregen nu ieder van den priester een zware ver
gulden kroon, versierd met heiligenbeeldjes in geëmailleerd
porselein, die zij boven het hoofd der jonggehuwden moesten
houden. Deze dronken beurtelings driemaal uit hetzelfde glas
gewijde wijn, die het leven voorstelt; daarna geleidde de priester
hen, nadat hij hunne handen onder een pand van zijn priester
kleed had vercenigd, driemaal om de lessenaars heen waarop de
de heilige boeken lagen. Gedurende dien tijd volgden de bruids
jonkers het jonge echtpaar, de kronen boven hun hoofd vast
houdend, zooals het gebruik is bij vermogende menschen, want
de armen zijn sterk genoeg om het gewicht der zware metalen
versierselen te dragen, terwijl de rijken zich licht konden bezeeren.
De plechtigheid liep ten einde: de priester richtte nog een
vermanend woord tot hen, die gezworen hadden lief en leed
samen te zullen dragen, alsof zij elkaar innig liefhadden, en
eindelijk beval hij hun, dat ze elkaar zouden omhelzen, opdat
de kerk deze eerste kus door haar tegenwoordigheid zou heiligen.
Zij gehoorzaamden, de jonge vrouw met een onverschillige
gelatenheid, Fèodor Stepline met een soort van overmoed.
Nadia en haar vader hadden deze plechtigheid moeten bijwo
nen, anders zou een ieder gedacht hebben, dat de intendant in
ongenade was gevallen. Zij gingen beide naar de jonggehuwden
toe, nadat dezen hun godsdienstplichten aan de heilige beelden
hadden volbracht, en wenschten hun geluk. Nadia trok een
diamanten ring van haar vinger en schonk dien aan de jonge
vrouw, die van blijdschap bloosde. Vervolgens maakte de menigte
plaats voor de jonggehuwden, die te voet naar hun woning
gingen, voorafgegaan door een kleinen jongen uit de familie, die
een heiligenbeeld vóór hen uitdroeg, dat bij hun gebeden de
herinnering aan dezen dag moest opwekken.
Féodor Stepline had gedurende de plechtigheid niet de minste
aandoening verraden. Hij liep met een trotschen blik door de
menigte en geleidde, als ware zij het schoonste wezen der aarde
zijn jonge vrouw, die op de zonderlingste wijzé met allerlei bonte'
kleederen was toegetakeld met zich naar huis.
Hij behield hetzelfde koelbloedige gelaat bij het oversteken
van het voorplein en de buitenplaats, maar op dit oogenblik
kwam Nadia juist aan den arm van den Prins het kerkhof over,
om, langs den koristen weg, het kasteel te bereiken, en trof
haar den blik van den jonggehuwden man, die haar met een
woeste uitdrukking nastaarde. Onwillekeurig klemde zy zich
inniger tegen haar vader aan.
Wat deert je? vroeg hij. Je beeft, kindlief.
Ja, vader, maar het heeft niets te bcteekenen.
En zy begon over iets anders te spreken.
Na deze gebeurtenis, die langen tyd stof tot praten gaf aan
melijke tekorten tot f 4992 zijn gestegen. Voor de kapitaal
vorming werd evenwel dit jaar f G097 ontvangen, waardoor
liet fonds steeg tot f 30.468, waarvan f 11,000 werd
betaald op rekening van het doorganghuis. De directeur,
de heer Scheltema, werd herkozen.
Te 's Hage is jl. Donderdag herbesteed: het maken
en stellen van een ijzeren zeekaap op Vlieland en het
afbreken en opruimen van een aldaar bestaande houten
kaap. Minste inschrijvers waren deheeren Penn Bauduin,
te Dordrecht, ad f 5180.
De kellner uit het hotel de Hollande te Rotterdam
is met circa f 500 teruggekomen. Er is dus nog meer uit
de schipbreuk gered dan eerst werd gemeld.
De mail uit Oost-Indië brengt weinig nieuws.De Batavi-
asclie bladen hadden mededeeling ontvangen van de vrij
lating der gevangenen door den radjah van Tenoin en
toonden zich over 't geheel daarmede weinig ingenomen
daar zij, vooral door de bijzondere welwillendheid ten
opzichte van den radjah betracht, vrees koesteren voor
Nederlands prestige tegenover de andere Staten in den
Archipel.
Hulde wordt door hen gebracht aan den heer Laging
Tobias en aan den heer van Rees, die op nieuw den militairen
toestand in Atjeh heeft geconstateerd. Ook achtte men het
billijk, dat de Atjeh-toelagen weder aan de onderofficieren
en schepelingen, in de wateren van Atjeh vertoevende,
waren toegekend.
Daar personen, slapende in ledikanten met cretonne
gordijnen, ziek geworden zijn, zoo deelt de heer Opwvrda
in het Pharmaceutisch Weekblad mede, dat door hem
andermaal een onderzoek naar de bestanddeelen der kleur
stoffen van de cretonnes is ingesteld, en daarbij is hem
gebleken, dat deze wederom sterk arsenichoudend waren.
De heer Opwyrda spoort daarom tot voortzetting van het
ohderzoek aan en tot voorzichtigheid bij de keuze van
cretonnes
Ruim een jaar geleden was te 's Hage sprake van
de ontvoering van een minderjarig kind. Dit trok algemeen
de aandacht, niet omdat er een tragische ontknooping het
gevolg van was, doch meer wegens de omstandigheden,
waaronder het feit plaats had.
Een grootmoeder toch was het, die den 1 Augustus
1883 haar 5jarigen kleinzoon op weg naar de gymnastiek-
school wist te bewegen met haar mede te gaan en die
den knaap per rijtuig eerst naar Rotterdam en verder per
Harwic.hboot naar Engeland ontvoerde.
alle bewoners van het dorp en omstreken, heerschte er onafge
broken rust op het kasteel. Gedurende twee maanden kwamen
er, geregeld tweemaal in de week, brieven van Dmitri Korzof.
Hoewel liet seizoen er zich al zeer slecht toe leende, scheen hy
zonder ophouden te werken en zich geheel aan zijn studiën over
te geven. Nadia antwoordde trouw en vertelde hem de kleinste
bijzonderheden uit haar leven. Zij had alle hoop op de toekomst
gevestigd en sprak van de drie jaren, welke nog voor hunne
vereeniging vcrloopen moesten, als van een dag, die weldra ten
einde zou zijn
Eens op een morgen ondervond zij een groote teleurstelling,
dc post bracht geen brief van Korzof.
Hij zal zeker te laat op de post bezorgd zijn, zeideRoubine.
Zonder twijfel, antwoordde het jonge meisje, maar het
gelukte haar niet den somberen trek, die zich op haar gelaat
vertoonde, te verbergen.
Zij ging als naar gewoonte dien dag in de tuinen, deed de
rondte in de paarden- cn veestallen, en in de schuren en ver
zekerde zich dat alles geregeld in zijn werk ging; daarna ging
zij weer naar binnen en zette zich aan de piano; maar te ver
geefs trachtte zij afleiding te vinden in de muziek. De noten
dansten haar voor de oogen, zij speelde machinaal zonder te zien
of tc hooren. Des avonds bleef zij langen tijd voor haar venster
zitten en tuurde naar het kleine meer, dat in de verte schitterde.
De nacht was koud, want October was in aantocht, maar de
kachels verspreidden zoowel 's nachts als 's daags een gelijke,
weldadige warmte. De maan scheen op den vijver met een metaal-
achtigen, bijna weemoedigen glans, die Nadia onaangenaam aan
deed. Zij wendde langzaam haar blikken van dit schouwspel af
en nam een boek.
Ik zal morgen zeker mijn brief krijgen, zeide zij in zichzelf.
Maar al kon zij haar oogen tot lezen dwingen, het was haar
niet mogelijk hare gedachten er by te houden. Zij ging naar
bed in de hoop dat de slaap haar gemoed kalmte zou schenken.
Het duurde lang voor zy den slaap kon vatten en haar rust
werd door angstige droomen verstoord. Den volgenden dag
kwamen er een massa brieven met de post, maar Nadia zocht
te vergeefs naar het schrift van Korzof. Zij zag haar vader aan
en de plaagachtigen scherts die hem bijna ontvallen was, be
stierf op zijn lippen, toen hij den droefgeestigen trek op het
gelaat van zijn kind zag.
Morgen, zeide hij. En hij ging uit, omdat hy er niets ter
vertroosting wist bij te voegen.
De volgende dag en nog twee andere verliepen en de hoop,
dat misschien een brief zoek geraakt was, werd gelogenstraft door
het langdurig stilzwijgen; één brief dat kon nog, maar twee!
Op den avond van den achsten dag, toen de derde brief had
moeten komen, legde Nadia, nadat zij zooals gewoonlijk een kop
koffie voor haar vader had ingeschonken, zacht de hand op zijn
arm, en zij zag hem daarbij met haar vriendelijke oogen, waarin
toch zoo'n droevige uitdrukking lag, smeekend aan.
Mijn lieve pape, zeide zy, Dmitri is ziek, misschien wel dood.
Laten wy er heengaan!
(Wordt vervolgd
