EN HELOERSCHE NIEUWEDIEPER COURANT. Nieuws- ei Advertentieblad voor Hollands Noorderkwartier. 1884. N°. 124. Jaargang 42. Woensdag 15 October. Uitgever A. A. BAKKER Cz. POSTKANTOOR HELDER. NADIA'S GELOFTE. „Wij huldigen het goede." Verschijnt Dinsdag, Donderdag en Zaterdag namiddag. Abonnementsprijs per kwartaal0.90. B g franco per post 1.20. BUREAU: MOLENPLEIN. Prijs der Ad verten tie n van 14 regels 60 cents, elke regel meer 15 cents. Grooto letters naar plaatsruimte. Voor winkeliers bij abonnement belangrijk lager. Lijst der brieven, geadresseerd aan onbekenden, gedurende de tweede helft der maand Augustus Namen der geadresseerden. Plaatsen van bestemming. HossegaAmsterdam. J. H. Kuipen Mej. Sientje Kerkstraat 315 H. RijnsbergenHilversum. Mej. VelthuizenNieuwediep. N. KramerRotterdam. Jobanna JellixSneck. J. F. HendriksWillemsoord. Briefkaarten G. GrafAmsterdam. Troeser Mej. P. Hoefelen G. Kats Binnenlancl. Gedurende het jaar 1883 zijn in de provincie Noord- holland met eene bevolking van 732,692 zielen overleden op de 1000 inwoners gemiddeld 25.87. Beneden dat gemiddelde waren o. a.: Callantsoog 7.75; Vlieland 11.20; Wieringerwaard 11.82; Petten 12.89; Texel 14.94; Zijpc 16.24; Terschelling 16.93; Anna Paulowna 17.26; Schagen 18.10; Noordscharwoude 18.61 Alkmaar 20.86; Wieringen 20.92; Helder 22.76. Boven het gemiddelde waren o. a.Haarlem 25.88; Zuidscharwoude 26.50; Bovenkarspel 26.61Winkel 26.16 Barsingerhorn 28.77; Amsterdam 29.41Hilversum 29.58 Beverwijk 29.65; Marken 32.66; Limmen 38.75. Met. 15 dezer zal het Rijkstelegraafkantoor met ver eenvoudigde inrichting te Barsingerhorn op werkdagen open zijn van 8 tot 10 uren voor- en van 12£ tot 2 en 4 tot 6 uren namiddags. De diensttijd op Zon- en feestdagen blijft onveranderd. Aan een schrijven van den correspondent van het N. v. d. D. te Atjeh, ontleenen wij 't volgende: „Het Roomsch-Ivatholieke kerkgebouw te Kotta-Radja is bijna onder dak. De eene helft van het gebouw wordt ingericht voor pastorie, de andere helft voor tempel. Een klein torentje verheft zich boven het dak. Tot nu toe woont de pastoor nog altijd in een bouw vallige bamboe barak, die gelijkvloers met het grasveld 14) Naar het Fransch van Henri Greville. {Vervolg.) Roubine en zijn dochter kwamen op een somberen October- avond te Parijs aan. De regen kletterde tegen de raampjes van hun rijtuig en het scheen of de enkele voorbijgangers, die met parapluien gewapend in het schijnsel der straatlantaarns langs de gesloten magazijnen liepen, door een onzichtbaren vijand op de hielen werden gezeten. Sedert hun vertrek van het buitenverblijf had de Prins hoe genaamd geen antwoord gekregen, noch op zijn brieven noch op zijn telegrammen; de angst der reizigers was met den dag toe genomen en had hun zenuwen geheel overspannen. Roubine had ten minste nog gelegenheid om gedurende de reis door Duitschland zijn kwade luim lucht te geven tegen de beambten, over de slechte bediening in de buffetten, waar niets eetbaar is, over het onvermijdelijk oponthoud en het slechte weder, maar Nadia zat stil in het hoekje van de coupé en hield haar oogen onafgebroken op een onzichtbaar voorworp gevestigd. Zij was altijd lief en voorkomend. Steeds had zij een glimlachje voor haar vader over, als die haar uit inwendige bezorgdheid aanzag. Word toch eens een enkele keer boos! had hij tusschen Berlijn en Keulen wanhopig uitgeroepen. Waartoe zou het dienen, papa? had zij met een droevigen glimlach geantwoord. Eindelijk zouden zij hun doel bereiken; nog slechts een paar straten scheiden zich van het hotel, waar zij inlichtingen betref fende Korzof zouden verkrijgen. Roubine steeg het eerst uit en bood vervolgens zijn dochter de behulpzame hand. Is mijnheer Korzof hier? vroeg hij aan den bediende, die zijn bevelen afwachtte. Hy is hier mijnheeP, hy is ernstig ziek. Wat scheelt hem? Hij heeft een soort van hersenkoorts. Wij hebben hem zoo goed mogelijk opgepast, mijnheer. Komt mijnheer hem bezoeken? Wel heb ik van myn leven! bromde Roubine. Denk je soms dat ik voor myn eigen pleizier vijf dagen en vyf nachten in den trein heb doorgebracht? Oriep de bediende met een onderdanige buiging. Het is onnoodig u aan te dienen. Mynheer Korzof kan toch niets ver staan. Wil uwe hoogheid de goedheid hebben mij te volgen? Het is goed, zeide Roubine. Ga zoolang in het salon, Nadia, en wacht mij daar. Maar waarom, papa? vroeg zij met haar zachte, lieve stem. Ik volg u. Roubine antwoordde niets en ging vooruit. Zij kwamen in een ruim vertrek met twee groote ramen. Een liefdezuster stond bij den schoorsteen en maakte een drankje gereed. Op den achtergrond stond een ledikant, waarvan de gordijnen zoo ver mogelijk opengeschoven en met spelden vastgemaakt waren. Daar. lag Korzof. Zijn oogen stonden verward en zijn hoofd woelde onrustig op het kussen heen en weêr. Hij ijlde. De Prins liep naar het bed en nam de brandende band, die op bet laken lag, in de zyne.. staat, en bij den minsten regen onder water loopt. De pastoor Verbraak is echter geen voorstander van weelde. Die door een ieder bemind man is reeds van 1874, dus tien jaren, achtereen te Atjeh en heeft gedurende dien tijd een ijver en humaniteit aan den dag gelegd, die zonder weerga is. Hoevele kogels hebben al om zijn hoofd gefloten, hoeveel flikkerende klewangs zag hij opgehevenNiets kon echter zijn ijver in het volvoeren van zijn plichten en zijn belang stelling in den soldaat verflauwen. Geen post, zoomin op Groot Atjeh als in de Ivuststaatjes, die door hem onbezocht bleef. Overal was hij de welkome gast der officieren, de troost der soldaten. Het kerkgebouw, dat nu verrijst, wordt geheel gebouwd van het tractement des pastoors, want de heer Verbraak stelt al wat hij met mogelijkheid missen kan ter beschikking van het bouwfonds. Men wil weten, dat hij van slechts f 75 's maand leeft en p. m. f 500 voor de kerk besteedt. Het loffelijke van pastoor Verbraak's onverflauwbaren ijver is, dat hij in het behartigen der particuliere belangen van een ieder, en in zijn groote belangstelling voor zieken, gewonde en behoeftigen, nooit onderscheid maakt tusschen de eene gezindte en de andere. Ja, buiten de kerk en de catechisatie, spreekt hij over geen godsdienst. In verschillende omstandigheden heeft deze brave man den lande reeds vele diensten bewezen, vooral gedurende zijn tienjarig verblijf op het oorlogstooneel. In de laatste dagen kwam in een aantal dagbladen een half-officiëel bericht voor betreffende het nog bestaande incompleet aan onderofficieren, korporaals en vrijwilligers bij de verschillende wapens en korpsen van het leger. Met zekere satisfactie werd daarin vermeldbij de infan terie bedraagt het aantal sergeanten meer dan het volgens de formatie moet bedragen. Men vergat echter daarbij te vermelden, dat dit alleen zijn oorzaak vond in het weder in de sterkte der compagnieën voeren van de onderoffi cieren, die aan de hoofdcursussen te Kampen en te 's Her togenbosch zijn gedetacheerd, terwijl deze onderofficieren vroeger overcompleet werden gevoerd. Feitelijk is dus het aantal niet vermeerderd, maar alleen het getal, dat aanwezig moet zijn, met ongeveer 90 ver minderd. Op dezen weg voortgaande, kan men een spoedige oplossing van de reeds zoo lang bestaande kader-kwestie tegemoet zien. Arme jongen, zeide hij, mijn beste Dmitri. Zeg, herken je mij niet meer? De zieke staarde hem zonder bewustzijn aan en begon toen weêr in zichzelf te spreken. Roubine trad verschrikt een paar schreden achteruit. Nadia was naderbij gekomen en nam zacht de hand, die hij had losgelaten, in de hare. Korzof sidderde en zag haar aan. Hij herkende haar nog niet, maar het was of hij door den sluier van verwarde gedachten, die zijn brein ver duisterden, het beeld van dat geliefde wezen als in een nevel zag. De liefdezuster kwam nu ook naderbij en sprak tot hem. Hij was aan die verschijning en aan die stem gewend en herkende haar bijna altijd. Weet ge wel wie hier is? Neen, antwoordde Korzof, en hij streek met zijn andere hand over zijn oogen; zijn vingers hielden Nadia's handen vaat omklemd, maar hij scheen er zich niet bewust van te zijn. Wie is gekomen? De zuster zag het jonge meisje vragend aan. Nadia, zeide zij zacht. Nadia? herhaalde Dmitri met een bezorgde uitdrukking op het gelaat. Zij mag niet heengaan. Het jonge meisje gaf een wenk, dat men haar een stoel zou geven en haar mantel afnemen. Zij bleef voor het bed zitten, zonder de hand van den zieke los te laten. Na verloop van een kwartier liet hy haar vingers los en viel in een diepen slaap. De liefdezuster onderzocht de warmtegraad van het lichaam, die aanmerkelyk verminderd was. Dan waart gij het zonder twijfel dien hij riepzeide zij zacht tot Roubine. Hij heeft onophoudelijk naar u gevraagd, maar men heeft uw adres niet kunnen te weten komen. Zy wees naar het stapeltje brieven en telegrammen, die in de laatste veertien dagen gekomen en op de schrijftafel gelegd waren De prins haalde zijn schouders op en verliet met zijn dochter de kamer, opdat zij eenig voedsel zou nemen. De dokter toonde zich bij zijn bezoek tevreden over den toestand van den zieke. Hoe verward zijn denkvermogen ook was, scheen Korzof zich toch bewust te zijn van de tegenwoordigheid der geliefde wezens. De gedachte van aan zyn lot oyergelaten te zijn, is zeker het smartelijkst gevoel dat een zieke kan ondervinden. De bijzondere omstandigheden, waarin de jonge man zich bevond, hadden er zeker veel toe bijgedragen om het verdriet over zijn eenzaamheid te vermeerderen. Als hij begreep dat Nadia zich over .hem heen boog, hem toesprak en hem trachtte op te wekken dan gevoelde hij zich gelukkig en getroost, zonder er zich verder jn te verdiepen, welke wonderbaarlijke macht zijn vriendin tot hem had gevoerd. Langzamerhand raakte zijn geest wat ontspannen, niet dan na herhaalde onrustbarende wederinstortingen, maar het sterke lichaamsgestel van Korzof zegevierde en de morgen brak aan, waarop hij in zijn bed gezeten, omringd van stapels kussens, het verhaal van de reis vernam, die hun allen nu als iets onwaar schijnlijks voorkwam. Een ongekende vreugde vervulde het hart van Dmitri. Het was hen wel eens overkomen, wanneer hij zich de eerste weige ring van Nadia herinnerde, dat hij zich door de natuurlijke behoefte van den mensch om zichzelf te kwellen, had afgevraagd in hoeverre het jonge meisje het misschien als een plicht be Het subsidie, zegt liet Vaderland, door de Regeering ten behoeve van onze Vertegenwoordiging ter Internationale Tentoonstelling te Antwerpen aan de Staten-Generaal aan te vragen, is, naar wij vernemen, vastgesteld op f150,000, en niet op f 75,000, zooals door de N. Rott. Crt. wordt gemeld. Van die f 150,000 zullen f 75,000 op de begroo ting voor 1884 en f 75,000 op die voor 1885 worden gebracht. De gouden penning, door den heer Yan der Worm onlangs aan de stad Leiden geschonken, heeft den vorm van een langwerpig vierkant. Op de voorzijde tusschen het jaar 1574 onder een kroon staat de Hollandsche leeuw, staande op zijn achterklauwen, houdende met de voorste een speer, waarop de hoed der vrijheid rust; binnen dit opschrift Haec -f- Libertatis -j- ergo; aan de andere zijde leest men in den buitenrand: Godt -f- Behoede -|- Leijden, waarbinnen, rondom het Leidsch wapenschild, deze letters: N. O. V. L. S. G. I. P. A. C.. hetgeen beteekent: Nummus- Obses- Urb- Lugdun- Sub- Gub-, 111-, Prin- Aura- Cus. De Raad der gemeente Terschelling heeft afwijzend beschikt op een verzoek van de heeren Faber Van der Woude, om gemeentegrond aan te haven, voor de stichting van een badhotel. Daar er echter nog wel ander geschikt terrein is, koestert men de hoop, dat die inrichting toch nog tot stand komt. De bisschop van Breda, de heer H. Van Beek, is gevaarlijk ziek. Hij zal eene moeielijke operatie moeten ondergaan. De uitspraak in de zaak der ontvoering van het minderjarige kind te 's Hage is op Donderdag a. s. bepaald. Het pleidooi, door mr. Thorbecke ten behoeve der groot moeder gehouden, wordt zeer geroemd. Hij heeft tot vrij spraak geconcludeerd, daar het bewijs van schuld ontbrak. De knaap is vrijwillig medegegaan en later weder vrijwillig aan den vader afgestaan. Belangwekkende proeven zijn dezer dagen tusschen Amsterdam en Rotterdam genomen met telephonische op nemingen en bestellingen van telegrammen. Zeven malen werd een telegram van Amsterdam naar Rotterdam opge geven en te Rotterdam aan den geadresseerde per telephoon besteld, en het bleek dat, gemiddeld in 22 minuten, het telegram in handen van den geadresseerde was. De ont vanger antwoordde op gelijke wijze, en het antwoord werd ook te Amsterdam telephonisch besteld. Bij de verschillende schouwd had hem het jawoord te schenken. Nu gevoelde hij zich volkomen gerust gesteld. De teedere zorg en opofferende liefde van Nadia overtroffen zijn verwachtingen en zetten de kroon op zijn geluk. Hij was nu overtuigd dat, wat er ook gebeurde, zij elkaar trouw blijven en een zelfde doel voor oogen houden zouden. In de oogen van Nadia was Korzof de aangewezen persoon om aan het groote werk der broederlijke Helde en barmhartigheid deel te nemen. Toen de patiënt herstellende was, ried de dokter een verblijf in het zuiden ten sterkste aan. Zij vertrokken samen zoo vroolijk als schooljongens die vacantie krijgen. Het was te vergeefs of de jonge man al praatte over den tijd dien hij verloren had en nog zou verliezen. Roubine wilde er niets van hooren. Om de waarheid te zeggen had hij zich nooit geheel met het denkbeeld kunnen vereenigen, zijn schoonzoon dokter te zien worden. Een hospitaal stichten, dat kon er nog door! het was een gril evenals zooveel andere, maar waar diende het toe zijn geest vol te proppen met onhebbe lijke zaken, wanneer het toch zoo gemakkelijk is het aan anderen over te laten, die door de Voorzienigheid als 't ware bestemd zijn om geleerden te worden, omdat zij hun geen fortuin ge schonken heeft, dat hun veroorloofd met niets doen hun leven door te brengen! Nadia had den vrede tusschen hen beiden weêr tot stand gebracht door, in overeenstemming met den ge neesheer, twee maanden volkomen rust te eischen, alvorens er sprake van kon zijn, de studiën weêr te hervatten. Deze twee maanden waren een tijd van vreugde en innig genot voor onze drie vrienden. Het zachte klimaat en de weldadige invloed van de zon, die den herstellende zulke verrukkelijke gewaarwordingen schenken, zetten zeker een buitengewone bekoorlijkheid by aan hun verblijf in dit schoone land. Dat is een zomertje op den koop toe! zei Roubine, terwijl hy er zich in verlustigde in het midden van de maand Januari zich zelf zonder overjas te zien. Maax de prins had een bewegelijke natuur, die maakte dat hij zich gauw verveelde'als hij zich riiet door de onzichtbare banden van het tehuis weerhouden voelde; hij had éen afkeer van hÓtels, van badplaatsen en van de menschen die men daar ontmoet. Maar papa, gij maakt immers zelf éen deel üit van die wereld! Als nn de menschen, die gij ontmoet, hetzelfde eens van u zeiden, wat zoudt gij dan wel denken? vroeg Nadia lachend. Ik? Wel ik zou ze groot gelijk geven! Men kan geen dwazer figuur maken dan ver van zijn huiselijken haard rond te zwalken, evenals een schaap, dat verdwaald is en zyn kooi niet terug kan vinden. Dus verlangt gij waarlijk naar uw schaapskooi, dat geHefde Petersburg, terug te keeren? Natuurlijk! Ten eerste maken de gewoonten het halve leven uit; ik zeg niet dat die manier van leven de beste is, maar zonder twijfel.... De ongeliefelijkste! vulde Dmitri aan, die gaarne zijn aan staanden schoonpapa eens mocht plagen. Zij moesten er alledrie hartelijk om lachen. En hebt gij dan in 't geheel geen mede lijden met mij, om mij zoo moederziel alleen achter te laten,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche en Nieuwedieper Courant | 1884 | | pagina 1