EN
HELOERSCHE
NIEUWEDIEPER COURANT.
Nieuws- ei Advertentieblad voor Hollands Noorderkwartier.
1884. N°. 124.
Jaargang 42.
Woensdag 15 October.
Uitgever A. A. BAKKER Cz.
POSTKANTOOR HELDER.
NADIA'S GELOFTE.
„Wij huldigen
het goede."
Verschijnt Dinsdag, Donderdag en Zaterdag namiddag.
Abonnementsprijs per kwartaal0.90.
B g franco per post 1.20.
BUREAU: MOLENPLEIN.
Prijs der Ad verten tie n van 14 regels 60 cents, elke
regel meer 15 cents. Grooto letters naar plaatsruimte.
Voor winkeliers bij abonnement belangrijk lager.
Lijst der brieven, geadresseerd aan onbekenden,
gedurende de tweede helft der maand Augustus
Namen der geadresseerden. Plaatsen van bestemming.
HossegaAmsterdam.
J. H. Kuipen
Mej. Sientje Kerkstraat 315
H. RijnsbergenHilversum.
Mej. VelthuizenNieuwediep.
N. KramerRotterdam.
Jobanna JellixSneck.
J. F. HendriksWillemsoord.
Briefkaarten
G. GrafAmsterdam.
Troeser
Mej. P. Hoefelen
G. Kats
Binnenlancl.
Gedurende het jaar 1883 zijn in de provincie Noord-
holland met eene bevolking van 732,692 zielen overleden
op de 1000 inwoners gemiddeld 25.87.
Beneden dat gemiddelde waren o. a.: Callantsoog 7.75;
Vlieland 11.20; Wieringerwaard 11.82; Petten 12.89;
Texel 14.94; Zijpc 16.24; Terschelling 16.93; Anna
Paulowna 17.26; Schagen 18.10; Noordscharwoude 18.61
Alkmaar 20.86; Wieringen 20.92; Helder 22.76.
Boven het gemiddelde waren o. a.Haarlem 25.88;
Zuidscharwoude 26.50; Bovenkarspel 26.61Winkel 26.16
Barsingerhorn 28.77; Amsterdam 29.41Hilversum 29.58
Beverwijk 29.65; Marken 32.66; Limmen 38.75.
Met. 15 dezer zal het Rijkstelegraafkantoor met ver
eenvoudigde inrichting te Barsingerhorn op werkdagen open
zijn van 8 tot 10 uren voor- en van 12£ tot 2 en 4 tot
6 uren namiddags. De diensttijd op Zon- en feestdagen
blijft onveranderd.
Aan een schrijven van den correspondent van het
N. v. d. D. te Atjeh, ontleenen wij 't volgende:
„Het Roomsch-Ivatholieke kerkgebouw te Kotta-Radja is
bijna onder dak. De eene helft van het gebouw wordt
ingericht voor pastorie, de andere helft voor tempel. Een
klein torentje verheft zich boven het dak.
Tot nu toe woont de pastoor nog altijd in een bouw
vallige bamboe barak, die gelijkvloers met het grasveld
14)
Naar het Fransch van Henri Greville.
{Vervolg.)
Roubine en zijn dochter kwamen op een somberen October-
avond te Parijs aan. De regen kletterde tegen de raampjes van
hun rijtuig en het scheen of de enkele voorbijgangers, die met
parapluien gewapend in het schijnsel der straatlantaarns langs
de gesloten magazijnen liepen, door een onzichtbaren vijand op
de hielen werden gezeten.
Sedert hun vertrek van het buitenverblijf had de Prins hoe
genaamd geen antwoord gekregen, noch op zijn brieven noch op
zijn telegrammen; de angst der reizigers was met den dag toe
genomen en had hun zenuwen geheel overspannen. Roubine
had ten minste nog gelegenheid om gedurende de reis door
Duitschland zijn kwade luim lucht te geven tegen de beambten,
over de slechte bediening in de buffetten, waar niets eetbaar is,
over het onvermijdelijk oponthoud en het slechte weder, maar
Nadia zat stil in het hoekje van de coupé en hield haar oogen
onafgebroken op een onzichtbaar voorworp gevestigd. Zij was
altijd lief en voorkomend. Steeds had zij een glimlachje voor
haar vader over, als die haar uit inwendige bezorgdheid aanzag.
Word toch eens een enkele keer boos! had hij tusschen
Berlijn en Keulen wanhopig uitgeroepen.
Waartoe zou het dienen, papa? had zij met een droevigen
glimlach geantwoord.
Eindelijk zouden zij hun doel bereiken; nog slechts een paar
straten scheiden zich van het hotel, waar zij inlichtingen betref
fende Korzof zouden verkrijgen.
Roubine steeg het eerst uit en bood vervolgens zijn dochter de
behulpzame hand.
Is mijnheer Korzof hier? vroeg hij aan den bediende, die
zijn bevelen afwachtte.
Hy is hier mijnheeP, hy is ernstig ziek.
Wat scheelt hem?
Hij heeft een soort van hersenkoorts. Wij hebben hem zoo
goed mogelijk opgepast, mijnheer. Komt mijnheer hem bezoeken?
Wel heb ik van myn leven! bromde Roubine. Denk je
soms dat ik voor myn eigen pleizier vijf dagen en vyf nachten
in den trein heb doorgebracht?
Oriep de bediende met een onderdanige buiging. Het is
onnoodig u aan te dienen. Mynheer Korzof kan toch niets ver
staan. Wil uwe hoogheid de goedheid hebben mij te volgen?
Het is goed, zeide Roubine. Ga zoolang in het salon,
Nadia, en wacht mij daar.
Maar waarom, papa? vroeg zij met haar zachte, lieve stem.
Ik volg u.
Roubine antwoordde niets en ging vooruit. Zij kwamen in
een ruim vertrek met twee groote ramen. Een liefdezuster stond
bij den schoorsteen en maakte een drankje gereed. Op den
achtergrond stond een ledikant, waarvan de gordijnen zoo ver
mogelijk opengeschoven en met spelden vastgemaakt waren. Daar.
lag Korzof. Zijn oogen stonden verward en zijn hoofd woelde
onrustig op het kussen heen en weêr. Hij ijlde. De Prins liep
naar het bed en nam de brandende band, die op bet laken lag,
in de zyne..
staat, en bij den minsten regen onder water loopt. De
pastoor Verbraak is echter geen voorstander van weelde.
Die door een ieder bemind man is reeds van 1874, dus
tien jaren, achtereen te Atjeh en heeft gedurende dien tijd
een ijver en humaniteit aan den dag gelegd, die zonder
weerga is.
Hoevele kogels hebben al om zijn hoofd gefloten, hoeveel
flikkerende klewangs zag hij opgehevenNiets kon echter
zijn ijver in het volvoeren van zijn plichten en zijn belang
stelling in den soldaat verflauwen. Geen post, zoomin op
Groot Atjeh als in de Ivuststaatjes, die door hem onbezocht
bleef. Overal was hij de welkome gast der officieren, de
troost der soldaten.
Het kerkgebouw, dat nu verrijst, wordt geheel gebouwd
van het tractement des pastoors, want de heer Verbraak
stelt al wat hij met mogelijkheid missen kan ter beschikking
van het bouwfonds. Men wil weten, dat hij van slechts
f 75 's maand leeft en p. m. f 500 voor de kerk besteedt.
Het loffelijke van pastoor Verbraak's onverflauwbaren
ijver is, dat hij in het behartigen der particuliere belangen
van een ieder, en in zijn groote belangstelling voor zieken,
gewonde en behoeftigen, nooit onderscheid maakt tusschen
de eene gezindte en de andere. Ja, buiten de kerk en de
catechisatie, spreekt hij over geen godsdienst. In verschillende
omstandigheden heeft deze brave man den lande reeds vele
diensten bewezen, vooral gedurende zijn tienjarig verblijf
op het oorlogstooneel.
In de laatste dagen kwam in een aantal dagbladen
een half-officiëel bericht voor betreffende het nog bestaande
incompleet aan onderofficieren, korporaals en vrijwilligers
bij de verschillende wapens en korpsen van het leger.
Met zekere satisfactie werd daarin vermeldbij de infan
terie bedraagt het aantal sergeanten meer dan het volgens
de formatie moet bedragen. Men vergat echter daarbij te
vermelden, dat dit alleen zijn oorzaak vond in het weder
in de sterkte der compagnieën voeren van de onderoffi
cieren, die aan de hoofdcursussen te Kampen en te 's Her
togenbosch zijn gedetacheerd, terwijl deze onderofficieren
vroeger overcompleet werden gevoerd.
Feitelijk is dus het aantal niet vermeerderd, maar alleen
het getal, dat aanwezig moet zijn, met ongeveer 90 ver
minderd. Op dezen weg voortgaande, kan men een spoedige
oplossing van de reeds zoo lang bestaande kader-kwestie
tegemoet zien.
Arme jongen, zeide hij, mijn beste Dmitri. Zeg, herken
je mij niet meer?
De zieke staarde hem zonder bewustzijn aan en begon toen
weêr in zichzelf te spreken. Roubine trad verschrikt een paar
schreden achteruit. Nadia was naderbij gekomen en nam zacht
de hand, die hij had losgelaten, in de hare. Korzof sidderde en
zag haar aan. Hij herkende haar nog niet, maar het was of hij
door den sluier van verwarde gedachten, die zijn brein ver
duisterden, het beeld van dat geliefde wezen als in een nevel
zag. De liefdezuster kwam nu ook naderbij en sprak tot hem.
Hij was aan die verschijning en aan die stem gewend en herkende
haar bijna altijd.
Weet ge wel wie hier is?
Neen, antwoordde Korzof, en hij streek met zijn andere
hand over zijn oogen; zijn vingers hielden Nadia's handen vaat
omklemd, maar hij scheen er zich niet bewust van te zijn. Wie
is gekomen?
De zuster zag het jonge meisje vragend aan.
Nadia, zeide zij zacht.
Nadia? herhaalde Dmitri met een bezorgde uitdrukking op
het gelaat. Zij mag niet heengaan.
Het jonge meisje gaf een wenk, dat men haar een stoel zou
geven en haar mantel afnemen. Zij bleef voor het bed zitten,
zonder de hand van den zieke los te laten. Na verloop van een
kwartier liet hy haar vingers los en viel in een diepen slaap.
De liefdezuster onderzocht de warmtegraad van het lichaam, die
aanmerkelyk verminderd was.
Dan waart gij het zonder twijfel dien hij riepzeide zij
zacht tot Roubine. Hij heeft onophoudelijk naar u gevraagd,
maar men heeft uw adres niet kunnen te weten komen.
Zy wees naar het stapeltje brieven en telegrammen, die in de
laatste veertien dagen gekomen en op de schrijftafel gelegd waren
De prins haalde zijn schouders op en verliet met zijn dochter de
kamer, opdat zij eenig voedsel zou nemen.
De dokter toonde zich bij zijn bezoek tevreden over den toestand
van den zieke. Hoe verward zijn denkvermogen ook was, scheen
Korzof zich toch bewust te zijn van de tegenwoordigheid der
geliefde wezens. De gedachte van aan zyn lot oyergelaten te
zijn, is zeker het smartelijkst gevoel dat een zieke kan ondervinden.
De bijzondere omstandigheden, waarin de jonge man zich bevond,
hadden er zeker veel toe bijgedragen om het verdriet over zijn
eenzaamheid te vermeerderen. Als hij begreep dat Nadia zich
over .hem heen boog, hem toesprak en hem trachtte op te wekken
dan gevoelde hij zich gelukkig en getroost, zonder er zich verder
jn te verdiepen, welke wonderbaarlijke macht zijn vriendin tot
hem had gevoerd.
Langzamerhand raakte zijn geest wat ontspannen, niet dan na
herhaalde onrustbarende wederinstortingen, maar het sterke
lichaamsgestel van Korzof zegevierde en de morgen brak aan,
waarop hij in zijn bed gezeten, omringd van stapels kussens, het
verhaal van de reis vernam, die hun allen nu als iets onwaar
schijnlijks voorkwam.
Een ongekende vreugde vervulde het hart van Dmitri. Het
was hen wel eens overkomen, wanneer hij zich de eerste weige
ring van Nadia herinnerde, dat hij zich door de natuurlijke
behoefte van den mensch om zichzelf te kwellen, had afgevraagd
in hoeverre het jonge meisje het misschien als een plicht be
Het subsidie, zegt liet Vaderland, door de Regeering
ten behoeve van onze Vertegenwoordiging ter Internationale
Tentoonstelling te Antwerpen aan de Staten-Generaal aan
te vragen, is, naar wij vernemen, vastgesteld op f150,000,
en niet op f 75,000, zooals door de N. Rott. Crt. wordt
gemeld. Van die f 150,000 zullen f 75,000 op de begroo
ting voor 1884 en f 75,000 op die voor 1885 worden
gebracht.
De gouden penning, door den heer Yan der Worm
onlangs aan de stad Leiden geschonken, heeft den vorm
van een langwerpig vierkant. Op de voorzijde tusschen
het jaar 1574 onder een kroon staat de Hollandsche leeuw,
staande op zijn achterklauwen, houdende met de voorste
een speer, waarop de hoed der vrijheid rust; binnen dit
opschrift Haec -f- Libertatis -j- ergo; aan de andere zijde
leest men in den buitenrand: Godt -f- Behoede -|- Leijden,
waarbinnen, rondom het Leidsch wapenschild, deze letters:
N. O. V. L. S. G. I. P. A. C.. hetgeen beteekent: Nummus-
Obses- Urb- Lugdun- Sub- Gub-, 111-, Prin- Aura- Cus.
De Raad der gemeente Terschelling heeft afwijzend
beschikt op een verzoek van de heeren Faber Van der
Woude, om gemeentegrond aan te haven, voor de stichting
van een badhotel. Daar er echter nog wel ander geschikt
terrein is, koestert men de hoop, dat die inrichting toch
nog tot stand komt.
De bisschop van Breda, de heer H. Van Beek, is
gevaarlijk ziek. Hij zal eene moeielijke operatie moeten
ondergaan.
De uitspraak in de zaak der ontvoering van het
minderjarige kind te 's Hage is op Donderdag a. s. bepaald.
Het pleidooi, door mr. Thorbecke ten behoeve der groot
moeder gehouden, wordt zeer geroemd. Hij heeft tot vrij
spraak geconcludeerd, daar het bewijs van schuld ontbrak.
De knaap is vrijwillig medegegaan en later weder vrijwillig
aan den vader afgestaan.
Belangwekkende proeven zijn dezer dagen tusschen
Amsterdam en Rotterdam genomen met telephonische op
nemingen en bestellingen van telegrammen. Zeven malen
werd een telegram van Amsterdam naar Rotterdam opge
geven en te Rotterdam aan den geadresseerde per telephoon
besteld, en het bleek dat, gemiddeld in 22 minuten, het
telegram in handen van den geadresseerde was. De ont
vanger antwoordde op gelijke wijze, en het antwoord werd
ook te Amsterdam telephonisch besteld. Bij de verschillende
schouwd had hem het jawoord te schenken. Nu gevoelde hij
zich volkomen gerust gesteld. De teedere zorg en opofferende
liefde van Nadia overtroffen zijn verwachtingen en zetten de kroon
op zijn geluk. Hij was nu overtuigd dat, wat er ook gebeurde,
zij elkaar trouw blijven en een zelfde doel voor oogen houden
zouden.
In de oogen van Nadia was Korzof de aangewezen persoon
om aan het groote werk der broederlijke Helde en barmhartigheid
deel te nemen.
Toen de patiënt herstellende was, ried de dokter een verblijf
in het zuiden ten sterkste aan. Zij vertrokken samen zoo vroolijk
als schooljongens die vacantie krijgen. Het was te vergeefs of
de jonge man al praatte over den tijd dien hij verloren had en
nog zou verliezen.
Roubine wilde er niets van hooren. Om de waarheid te zeggen
had hij zich nooit geheel met het denkbeeld kunnen vereenigen,
zijn schoonzoon dokter te zien worden. Een hospitaal stichten,
dat kon er nog door! het was een gril evenals zooveel andere,
maar waar diende het toe zijn geest vol te proppen met onhebbe
lijke zaken, wanneer het toch zoo gemakkelijk is het aan anderen
over te laten, die door de Voorzienigheid als 't ware bestemd
zijn om geleerden te worden, omdat zij hun geen fortuin ge
schonken heeft, dat hun veroorloofd met niets doen hun leven
door te brengen! Nadia had den vrede tusschen hen beiden
weêr tot stand gebracht door, in overeenstemming met den ge
neesheer, twee maanden volkomen rust te eischen, alvorens er
sprake van kon zijn, de studiën weêr te hervatten. Deze twee
maanden waren een tijd van vreugde en innig genot voor onze
drie vrienden. Het zachte klimaat en de weldadige invloed van
de zon, die den herstellende zulke verrukkelijke gewaarwordingen
schenken, zetten zeker een buitengewone bekoorlijkheid by aan
hun verblijf in dit schoone land.
Dat is een zomertje op den koop toe! zei Roubine, terwijl
hy er zich in verlustigde in het midden van de maand Januari
zich zelf zonder overjas te zien.
Maax de prins had een bewegelijke natuur, die maakte dat hij
zich gauw verveelde'als hij zich riiet door de onzichtbare banden
van het tehuis weerhouden voelde; hij had éen afkeer van hÓtels,
van badplaatsen en van de menschen die men daar ontmoet.
Maar papa, gij maakt immers zelf éen deel üit van die
wereld! Als nn de menschen, die gij ontmoet, hetzelfde eens
van u zeiden, wat zoudt gij dan wel denken? vroeg Nadia
lachend.
Ik? Wel ik zou ze groot gelijk geven! Men kan geen dwazer
figuur maken dan ver van zijn huiselijken haard rond te zwalken,
evenals een schaap, dat verdwaald is en zyn kooi niet terug kan
vinden.
Dus verlangt gij waarlijk naar uw schaapskooi, dat geHefde
Petersburg, terug te keeren?
Natuurlijk! Ten eerste maken de gewoonten het halve
leven uit; ik zeg niet dat die manier van leven de beste is,
maar zonder twijfel....
De ongeliefelijkste! vulde Dmitri aan, die gaarne zijn aan
staanden schoonpapa eens mocht plagen. Zij moesten er alledrie
hartelijk om lachen. En hebt gij dan in 't geheel geen mede
lijden met mij, om mij zoo moederziel alleen achter te laten,