Bultenlandi.
RENTENenFORTUIN
INKOMEN VAN 40°/.
Volgens latere berichten is de vermoorde zekere Herfri
Ernst Caron, oud 37 jaren, gehuwd, doch sedert lang
gescheiden van zijn vrouw, die te Brussel woont. Hij zelf
was eenigen tijd, toen hij aan zinsverbijstering scheen te
lijden, in een gesticht te Reckheim (België) verpleegd,
maar thans te Luik metterwoon gevestigd. Maandag avond
met den laatsten trein te Sittard aangekomen, waarschijnlijk
met het doel om een aldaar wonende bloedverwante te
bezoeken, maakte hij kennis met zekeren O., een 22jarig
daglooner te Sittard.
Tegen dezen nu zijn zware vermoedens gerezen.
Eenigen tijd na aankomst van den trein, bevonden beiden
zich in een herberg, dicht bij het terrein waarop den moord
plaats vond; na dien tijd heeft men den vermoorde niet
meer gezien. O. daarentegen bezocht verschillende café's,
waar hij telkens groote glazen jenever dronk en zich zeer
zonderling gedroeg. In een der koffiehuizen had men hem
in het bezit gezien van een lederen portefeuille, die den
volgenden morgen op de Groote Markt werd teruggevonden
en uit welker inhoud de identiteit van den verslagene
werd bewezen.
Te 2 uur 's nachts kwam O. in beschonken toestand tehuis,
nadat te één ure door den nachtwacht, wegens openbare
dronkenschap, proces-verbaal tegen hem was opgemaakt.
Eergisteren had het gerechtelijk onderzoek plaats in het
lijkenhuis op het kerkhof, waarheen men het lijk van den
vermoorde had vervoerd. O. werd omtrent dit uur in zijne
woning, waar hij te bed lag, gearresteerd en terstond bij het
lijk gebracht, om daar een voorloopig verhoor te ondergaan.
Hij durfde nauwelijks zijn blik op het lijk vestigen,
omdat, zoo hij zeide, „het er zoo akelig uitzag.O. ver
klaarde, dat de verslagene hem geheel vreemd was, hoewel
verschillende personen beweerden, hem in gezelschap van
den ongelukkigen Ernst te hebben gezien. Bovendien moet
hij Maandag avond tot den kastelein van een koffiehuis
gezegd hebben, dat hem een Franschman naar een logement
had gevraagd, doch dat hij hem had laten loopen, daar
hij niet trakteeren wilde.
Ondanks O.'s ontkennen, zijn er, behalve de reeds ge
noemde, nog andere zeer bezwarende omstandigheden. Of
echter het gruwelstuk door één of door meer personen is
bedreven, is nog niet uit te maken.
O. is intusschen zwaar geboeid naar de gevangenis te
Maastricht overgebracht. (De Amsterdammer.)
H. M. de Koningin heeft in een schrijven aan de
de baronesse De Blochausen haar dank betuigd voor het
prachtige geschenk, een met gezichten uit Luxemburg
beschilderd dessertservies, haar door de Luxemburgsche
dames aangeboden. H. M. zegt daarin, dat zij ten zeerste
is ingenomen met het geschenk, dat haar gezichten uit het
schoone Luxemburg, dat zij zoo heeft lief gekregen, te
zien geeft.
Op de plaats, waar vroeger de WTestertoren te Texel
stond, zijnde de kerktoren van het dorp Wester, dat in
1799 door de Engelschen verwoest werd, hebben sedert
eenige weken opgravingen plaats gehad. Een menigte
doodshoofden en beenderen zijn daardoor te voorschijn
gebracht, zoodat de afgegraven plek hoogst waarschijnlijk
de begraafplaats van genoemd dorp is geweest. Het wekt
zeer veel ergernis bij velen op, dat men sedert de eerste
Ik weet niet hoe het komt, maar nu wij op het punt zijn
onze droomen verwezenlijkt te zien, krijg ik een angstig gevoel.
Maar mijn liefste, waarvoor ben je dan bang?
Ik weet het zelf niet.... voor een ontgoocheling misschien
Hij nam haar hand met innige teederheid in de zijne.
Er is geen teleurstelling mogelijk, als men zich heeft voor
gesteld een goed werk, dat voor uitvoering vatbaar is, te Ter-
richten. Gesteld nu dat het hospitaal niet geheel aan onze ver
wachtingen voldoet, wij zullen er even goed onze zieken verplegen
kunnen en daarin zullen wij reden genoeg vinden om ons te
troosten.
De trein stond stil. Roubine was op het perron om hen af
te wachten. Hij omhelsde hen innig, sprong toen in zijn droschki,
die in pijlsnelle vaart wegreed. Do reizigers stapten in hun
coupé, die hen naar het vroeger zoo eenzame kwartier bracht,
waar zij in het vervolg zouden wonen.
Zij spraken geen woord, maar hielden hunne handen vast
ineengesloten; dit oogenblik scheen hun nog indrukwekkender
dan het uur van de huwelijksplechtigheid. Zij waren nu dicht
bij de coupé sloeg den hoek van een straat om.
O, Dmitri, fluisterde Nadia zacht, daar is het.
Het hospitaal vertoonde zich in zijn volle architectonische
pracht aan hunne gespannen blikken. Een hoog verguld huis
wees de plaats van de kapel aan. De hoeken en architraven
waren van wit marmer, de muren van gebakken steen en de
voorgevel, uit drie verdiepingen bestaande, verhief zich statig ten
hemel.
Zij hadden de bouwplannen bestudeerd en kenden ze van
buiten, maar nooit hadden ze zich zulk een grootsch geheel, dat
een onmetelijk fortuin vertegenwoordigde, durven voorstellen.
Al de schatten van het geslacht Korzof waren daarin vereenigd
en nooit te voren hadden zij een zoo eervolle plaats op aarde
vervuld.
De paarden hielden voor den hoofdingang halt. Roubine stond
blootshoofd op den drempel te wachten. De aalmoezenier, voor
zien van de priesterlijke versierselen en het kruis, was in het
portaal geposteerd.
De jongelieden kwamen zwijgend voorwaarts; aandoening belette
hun een woord te spreken. De kruisdrager liep langzaam vooruit,
eerst de groote vestibule door cn daarna de trappen op.
De vestibule was vol raenschen. Allen bogen eerbiedig het
hoofd toen 'zij voorbijkwamen.
Werktuigelijk beantwoordden zij di groeten, maar zij herkenden
niemand. Uit de verte hoorden zij de tonen van een lofzang,
waarvan zij de woorden niet konden onderscheiden. Zoo bereikten
zij de eerste verdieping en traden de kapel binnen. Zij was
eenvoudig en geheel wit, de schilderingen vnn den iconostase
waren het eenige versiersel, maar de heiligenbeelden van de
beide families waren hier te zamen gebracht en schitterden van
goud en edelsteenen.
De koorzangers begroetten hen met een welkomstlied en zij
bleven, hand in hand, zwijgend voor de deuren van het heiligdom
staan. Deze werden bijna op hetzelfde oogenblik geopend en de
priester trad naar voren. Het Te Deum tot dankzeggïüg werd
gezongen en in dien tijd hadden de jonggehuwden gelegenheid
zich eenigszin8 te herstellen. Toen het laatste couplet onder de
gewelven weérklonken had en de aanwezigen het kruis gekust
hadden, dat de priester hun toereikte, herkende Nadia eindelijk
tal van bekende, voor haar zoo aantrekkelijke gezichten. De
kapel was geheel bezet met vriendenallen, die het huwelijk
niet hadden kunnen bijwonen, waren hier samen gekomen om
haar geluk te wensehen. Verschillende hooggeplaatste personen
van den Staat, opgeroepen tot de plechtige inwijding van het
hospitaal, omringden haren echtgenoot. Een adjudant kwam de
gelukwenschen van den keizer en de keizerin overbrengen. Een
schat van bouquetten werd hun door kleine kinderen aangeboden,
zonder dat Nadia in het minst vermoeden kon, wat dat beteekenen
moest, en eindelijk volgde zij geheel wertuigelijk haren vader en
ontdekking de werkzaamheden niet gestaakt of de over
blijfselen op nieuw begraven heeft.
Gisteren nacht is overleden de R. C. bisschop te
Breda, de heer Henricus van Beek. De dood van dezen
geestelijke is voor de katholieken in het bisdom een zwaar
verlies en ook vele ingezetenen van andere godsdienstige
richting te Breda nemen innig deel in het verlies. De heer
Van Beek stond bekend als een zeer gematigd man; hem
bezielde edele gevoelens, vooral voor de armen, en aan
een schranderen geest paarde hij veelzijdige kennis.
Jl. Dinsdag is op het terrein der Internationale
Landbouw-Tentoonstelling te Amsterdam het gebouw voor
landbouw en veeteelt verkocht voor f 6200.
In een correspondentie-artikel, geplaatst in de
N. Gron. Crt., lezen wij de volgende beschrijving:
„Onder de gestichten van liefdadigheid, die in den jongst ver-
loopen tijd in de hoofdstad zijn gebouwd, verdient het nieuwe
Israëlitische ziekenhuis een bijzondere vermelding. Door de aan
nemers Staal en Ilaalmeijer naar de plannen van den architect
Gosschalk uitgevoerd, voldoet het aan al de eischen der weten
schap, en wat de verpleging betreft, dit deed Staal onder de
leiding en het toezicht van dr. I. A. Korteweg, en meer is niet
noodig, om overtuigd te zijn dat zij niets te wensehen overlaat.
Wel heeft het gebouw ruim drie ton gekost, met inbegrip van
den koopprijs der perceelcn, die tot het verkrijgen van terrein
gesloopt moesten worden, maar wat voor die som, waarvan een
deel, nl. f 50,000, door de stad als subsidie is verstrekt, ver
kregen is, voorziet in een behoefte, die zich reeds lang bad doen
gevoelen, daar het oude ziekenhuis niet meer aan het doel
beantwoordde. Ruime, luchtige ziekenzalen, met alle daarbij
beboorende lokalen, zooals operatiekamers, enz., zolders, kelders,
verwarmings- en luchtververschingtoestellen enz. enz. zijn soliede
en eenvoudig, maar niettemin smaakvol vervaardigd. Een isoleer
gebouw voor de verpleging van lijders aan besmettelijke ziekten,
een lijkenhuis en al wat verder vereischt wordt, treft men er
aan. Op een goed van plantsoen voorziene binnenplaats, om
geven door het oude mannen- en vrouwenhuis en door een
krankzinnigengesticht, die beiden onder het beheer staan van
het Nederl. Israël. Armbestuur, prijkt een sierlijk gebouwtje,
bestemd tot keuken, waar de spijzen voor de drie gestichten
door middel van stoom de bereiding ondergaan. Het kooktoestel
aldaar is merkwaardig. De stoom, geleverd door twee ketels en
door pijpen in de onderste ruimten van vijf in een cirkel geplaatste
dnbbele kopere pannen gevoerd, deelt zijn hitte mede aan de
binnenste pan en in korten tijd kookt het water. In 25 minuten
worden met het grootste gemak in een der pannen drie hectoliter
aardappels gekookt, zonder het minste gevaar van aanbranden.
De pannen behoeven niet te worden gelicht: een vernuftig uit
gedachte krukbeweging doet ze zoo ver voorover tuimelen, dat
zij gemakkelijk geledigd kunnen worden.
„Met betrekking tot het ziekenhuis is nog te vermelden, dat
al de kosten van ameublement en verdere inrichting gedragen
werden door den heer E. Fuld, lid vnn het Armbestuur, die
hierdoor een nieuw bewijs van zijn onbekrompen belangstelling
gegeven heeft."
Als een zeldzaamheid wordt medegedeeld dat van het
land, in huur bij P. Lakerveld te Sliedrecht, voor de
tweede maal aardappelen zijn gerooid van denzelfden akker.
De laatsten gelegd den 23 Juni gerooid den 11 October.
Een speciaal correspondent van de Standard heeft de
overblijvenden van de equipage der Nisero, op hun reis
naar Europa, te Suez geïnterviewd. Hun verhaal kwam
hierop neer:
den architect, die hun den sleutel van het hospitaal overreikte.
Op den arm van haar man geleund, liep zij door de corridors,
alles goedkeurende en prijzende en toch was er iets, dat haar
overstelpt gemoed onvoldaan liet.
Onverwacht trad de tweede geneesheer te voorschijn en opende
een deur...
Daar zijn zij! fluisterde de jonge vrouw zacht.
Zij waren het, die zij zocht, waarnaar zy verlangde, de hoofd
personen in dit huis, de ziekenDaar lagen zij in hun helder-
wittte bedden, toevertrouwd aan de zorg van voortreffelijke zieken
oppassers. Het reine linnengoed blonk hun tegen en het aarde
werk glom, dat het een lust was. Dat waren nu de zieken,
die daar verzorgd zouden worden en genezing moesten vinden,
om daarna in hunne huisgezinnen terug te keeren, de hand
zegenend, die hun de gezondheid had teruggegevenNadia kon
zich niet langer goed houden, en met het hoofd tegen den schouder
van haar man geleund, barstte zij in tranen los. De droom was
waarheid gewordeneenige milliocnen zouden aan honderden
mannen en vrouwen het leven terug schenken; met hun geld
zouden zij die onbetaalbare schat, het men3chclijk leven, kunnen
koopen; zonder twijfel zouden er nu en dan slachtoffers geëischt
worden; de dood zou zich niet altijd laten omkoopen. Zeker
zouden er van tijd tot tyd sombere doodkisten uit de achterdeur
gedragen worden, waarin de lijken rustten van hen, die misschien
te laat om hulp hadden aangeklopt.
ïlet leven biedt immers zoowel droefheid als vreugde aan
Hoe gelukkig zouden zij zich rekenen, als zij, ten koste van hun
fortuin, een vader voor zijn kinderen, een trouwe moeder voor
haar gezin konden behouden.
Hot is te schoon, te volmaakt, riep Nadia uit. Zij had plaats
genomen in een fauteuil in de kamer, die haar vader met zooveel
zorg en smaak voor haar had laten inrichten, dat zij er haast
verlegen onder werd. Ik had wel gedacht, dat ik mij hier gelukkig
zou gevoelen, maar mijn vreugde overtreft al mijn verwachtingen.
Tracht je dit gezegde zooveel mogelijk te herinneren, mijn
kind, zeide Roubine ernstig.
Het komt niet dikwijls voor in het leven, dat men reden heeft
zulke woorden te zeggen. Laat deze dag zulke teedere herinne
ringen voor je achterlaten, dat zij in uren van droefheid je ten
troost kunnen strekken.
Nadia greep de hand, die hij op haar gebogen hoofd legde cn
bracht haar aan hare lippen. Die man, voor den schijn zoo lucht
hartig, was een man met een rein, gevoelig hart.
Maar, hernam zij eindelijk, nadat zij en haar man hunnen
innigen dank betuigd hadden aan hem, die hun zulk een aan
gename verrassing had bereid, wat hebt gij u toch ontzettend
veel moeite en zorg voor ons getroost, boste vader!
Ja, ontzettendherhaalde hij met een schalksch gezicht,
ik begin dat nu eindelijk ook te bedenken, maar toch zult gij
nooit gissen wat mij de grootste moeite gekost heeft. Het was
voor geen geld of goede woorden haast te krijgen.
Zijne kinderen zagen hem zoo nieuwsgierig aan, dat hij den
moed niet had hen langer in twijfel te laten.
Ik kon geen zieken krijgen! hernam hij met een ernstig
gezicht. Ja, kijk mij nu zoo verbaasd niet aanGeen zieken
Ik heb ze zelf moeten gaan werven in andere hospitalen en
moeten nemen, die een ander weigerde. Er is dan ook een
wonderlijke verzameling bij elkaar gehaald en het kostte moeite
hen er in te krijgen. Zij, die spreken konden, zeiden dat het
hier veel te rein en te netjes was, dat kon geen hospitaal zijn.
Ik heb hen eindelijk bepraat, door te zeggen dat het niet altijd
zoo frisch zou blijven, maar dat men het in een nieuw gebouw
niet anders verwachten kon.
De goede man lachte, maar zijn oogen stonden vol tranen.
Nadia droogde ze met een kus af. Het hospitaal was ingewijd.
Korzof en zijn vrouw'gingen nu hun taak aanvaarden. Zij sliepen
dien avond in, met een gevoel van innige dankbaarheid en ongekend
geluk. Wordt vervolgd.)
Onmiddellijk nadat zij aan land gekomen waren, namen
de inboorlingen ons gevangen en brachten ons voor den
Radjah, die ons ondervroeg, en wien het genoegen scheen
te doen te vernemen, dat wij Engelschen en geen Hollan
ders waren.
Den 13 December deed de Hollandsche resident ons in
het geheim een brief toekomen, waarin hij ons vioeg of
het niet mogelijk was eene overrompeling te wagen. Wij
durfden niet te antwoorden. Toen de Hollanders Tenom
bombardeerden, was de Radjah woedend en liet ons honger
lijden, zeggende dat thans alle hoop verdwenen was op het
verkrijgen van Engelands bescherming en vrijen handel
zonder inmenging der Hollanders.
Toen wij vertrokken, zeide de Radjah tot den heer
Maxwel„Ik geef u uwe landgenooten terug, voor welk
ik zorg gedragen heb." Maxwell bleef in het kamp, tot
het losgeld bij den Radjah aangekomen was.
Te Leipzig is een treurig familiedrama afgespeeld. De
vrouw van een winkelier in handschoenen, dassen, enz.
schreef aan hare vriendin, de echtgenoote van een dokter,
dat zij en haar man benevens de kinderen voornemens
waren zich het leven te benemen. De doktersvrouw gaf
hiervan onmiddellijk aan de politie kennis, die de deur van
het handschoenenmagazijn gesloten vond. Met geweld werd
de deur opengebroken en een verschrikkelijk schouwspel
deed zich voor; de ouders hadden zich aan de deurpost
van de slaapkamer opgehangen, terwijl de beide kinderen,
jongens van 13 en 10 jaar, met bloed bedekt in hun bed
lagen. Alle teekenen waren voorhanden om te bewijzen,
dat de kinderen door middel van chloroform bedwelmd
waren gemaakt, en dat hen daarna de polsaderen waren
doorgesneden. De slechte gang van zaken is de beweeg
reden van deze wanhopige daad geweest.
Wegens het opnieuw toenemen der cholera te Napels
is het berooken der meest besmette wijken met zwavel
weêr hervat; de koffiehuizen zijn gesloten. De president
van het Handelsgerechtshof werd door de cholera aangetast
en bezweek binnen 6 uren.
Jl. Woensdag werd het testament van Hans Makart
geopend. Het blijkt dat de beroemde schilder, ondanks den
zeer weelderigen voet waarop hij leefde, zijn vrouw en
beide kinderen toch nog een fortuin van 300,000 florijnen
heeft nagelaten. Daarenboven heeft een kunstkooper uit
Londen 150,000 florijnen voor zijn atelier geboden. Een
rijk kunstliefhebber te Praag heeft verzocht de kosten te
mogen dragen van het monument, dat op Makart's graf
zal worden opgericht.
Eerlang zal in Frankrijk een groot pantserschip, de
Galman, van stapel loopen, geheel van ijzer en staal en
83 meter lang. Het schip heeft 15 millioen francs gekost
en zal een der voornaamste bodems zijn in de Fransche vloot.
Bij Carcassonne (Frankrijk) zijn twee knapen van
negen jaar in hechtenis genomen, die tweemaal bijna gelukte
pogingen hadden gedaan om een trein te doen derailleeren.
Daartoe hadden zij o. a. door middel van steenen de wissels
onklaar gemaakt. De jongens verklaarden, het alleen gedaan
te hebben omdat zij zoo gaarne een déraillement zouden
bijwonen. Ook bekenden zij, met andere kameraden reeds
meer dergelijke pogingen te hebben aangewend, welke steeds
door de waakzaamheid der beambten verijdeld waren.
Jl. Zaterdag meldde zich bij een der inspecteurs van
politie te Chester een schoenmaker aan, die beweerde, dat,
daar niemand Koningin Victoria wilde trouwen, hij er op
afging. De inspecteur liet hem in het oog houdende
man ging inderdaad naar den trein, maar daar hij terstond
begon met een paar portierglazen stuk te slaan, werd hij
voorloopig in hechtenis genomen.
Onder de Mohammedanen en ook nog onder de lagere
klassen van andere natiën in het Oosten, Grieken en
Armeniërs, heerscht een oud bijgeloof ten aanzien van
maansverduisteringen. Zij meenen, dat er dan een gevecht
plaats vindt tusschen de maan en een zeer grooten beer,
die ons geheel zonnestelsel zou vernietigen, indien hij daarbij
overwinnaar bleef. Ten einde de maan te helpen en den
beer te verjagen, wordt er dan bij elke maansverduistering
eene reusachtige ketelmuziek gemaakt, vergezeld van pistool-
en geweerschoten. Zoo was het dan ook jl. Zaterdag vóór
acht dagen te Konstantinopel een waarlijk helsch lawaai,
in weerwil van de pogingen der politie, die vooral het
schieten trachtte te beletten.
Alles gaat gemakkelijker, wanneer men iets samen doet
met een ander; maar een geheim bewaren gelukt altijd
het best, indien het 't werk van één persoon is; wanneer
drie het zullen doen, bewaren zij het geheim ongeveer op
de wijze, waarop men water in een zeef bewaart. J. P. Hebei.
Er zijn menschen, die er een bundeltje vlaggen op na
houden, dat in verscheidenheid wedijvert met de kleerekast
van een tooneelspeler. S. E. W. R oor da van Eysinga.
Ingezonden mededeeling.
leder kapitalist die ia ket baxil li t»b goede en ler bearxa geaeUerde eCecUa (aMMi
«f ablifalitn) kaa nek op natkenaUaeke u aekire wijse mb
vrvhafea, door «eaToadige operaüea butaaad* ia dea nrtoe? na prantta. M «aai
bekende ea tadarl laag ia nnekiUeade laadaa beproefde ijileea, t era eken aaa JaarttJka
inkomen na f. 2,000 mat Mn kapitaal (In gtld af fa (feefee A aaa f. 6.000;
1. 1.000 net f. t.500, f. 500 nat f. i.SOO. aas. Da (oadaaa aja altijd kaarkltkaar. Da
ariast word; maandelijks per paatwiual tpgesoadea. DmidéUJk ailisggmUs kraakierea
awrdM, f daarlee gedane aanvraag, franco m kostél—s taegasand* daar
da* i/eer Dintitur dar Algamvno Balglmeh» Bank: (11NOD1
GÉNERALE DE BELOXQUE), 6, Rua el« Goagrès. BRUSSEL.
Ingezonden.
Geachte Redacteur!
In het nummer van uw veelgelezen blad van 10 October jl.
komt een schrijven voor over het gehouden vergelijkend examen
voor Hoofd der school voor u. 1. o. te Burg op Texel. B.
schijnt zeer ingenomen te zijn met dat examen en roemt den
practischen geest daarvan. De lezers van uw blad, die 't niet
weten, kunnen uit dat schrijven zien, hoe 't by dat examen is
toegegaan en hoe 't verder gaat. Eindelijk komt B. met de vraag
„Wat dunkt u, zijn de Raadsleden op Texel in staat gesteld eene
goede keuze te doen, niettegenstaande het betrekkelijk groote
aantal sollicitanten?"
Op die vraag, M. d. R.wensch ik, met uw verlof, te ant
woorden
Als er van 10 sollicitanten 3 ter benoeming worden voorge
dragen door den districts-schoolopziener, weten de Raadsleden van
7 dat ze niet in aanmerking kunnen komen, volgens het oordeel
van den schoolopziener.
De voordracht is de eerste keuze, die door den schoolopziener
wordt gedaan, daarna kunnen de Raadsleden eene keuze doen
uit de door den schoolopziener gekozenen.
