HELDERSCHE
M NIElIWEDlEPEIt COURANT.
Nieuws- en Advertentieblad voor Hollands Noorderkwartier.
1884. N°.130.
Jaargang 42.
Woensdag 29 October.
Uitgever A. A. BAKKER Cz.
20) NADIA'S GELOFTE.
„Wij huldigen
het goede."
Verschijnt Dinsdag, Donderdag en Zaterdag namiddag.
Abonnementsprijs per kwartaal0.90.
0 franco per post 1.20.
BUREAU: MOLENPLEIN.
Prijs der Advertentiën: Van 14 regels 60 cents, elke
regel meer 15 cents. Groote letters naar plaatsruimte.
Voor winkeliers bij abonnement belangrijk lager.
De VOORZITTER van den RAAD der gemeente HELDER
brengt ter openbare kennis, dat de Raad zal vergaderen op
DONDERDAG den 30 OCTOBER 1884, des avonds te 7 uren.
Helder, den 27 October 1884.
De Voorzitter voornoemd,
STAKMAN BOSSE.
punten ter behandeling:
1. Aanbieding Begrooting 1885, enz.
2. Adres van de afdeeling Helder van het Nederl. Onderwijzers-
Genootschap.
3. Adres van den heer A. J. Leijer, onderwijs zeevaart.
4. Benoeming en ontslag van onderwijzers.
5. Benoeming van een Ambtenaar van den Burgerlijken Stand.
6. Mededeeling van ingekomen stukken.
7. Bezwaarschriften hoofdelijken omslag.
BI nnenlan cL.
De Staatscourant gaf jl. Vrijdag eenige opgaven nopens
het aantal vergunningen, in den loop van 1883 verleend
of krachtens art. 9 der wet ingetrokken, de opbrengst van
het recht, het aantal vergunningen einde 1883, enz. Door
buitengewone helderheid munten deze opgaven niet uit.
Een woord ter verduidelijking van de verleende en inge
trokken vergunningen, waren niet overbodig, als men op
de zonderlinge verschillen in de onderscheiden provinciën
let. In Utrecht b. v. is er slechts één verleend en zijn er
36 ingetrokken, in Noordbrabant zijn er 243 verleend en
6 ingetrokken.
Zekerheid geeft alleen de rubriek vergunningen einde
1883 bestaande. Wij hebben de opgave het vorige jaar
gedaan, nageslagen en plaatsen deze er bij. Men kan nu
althans eenigszins den stand der zaken nagaan:
f Noordbrabant einde 1882 5355 einde 1383 5084
Gelderland '3426 3333
Zuidholland 5223 4933
Noordholland 4253 4364
Zeeland 1619 1539
Utrecht 1404 1325
Friesland 2513 2325
Overijssel1790 1691
Groningen u 2827 1998
Drenthe K 1036 957
Limburg 2986 2733
Alleen Noordholland dus toont vermeerdering; waar
schijnlijk brengt Amsterdam hier de toeneming teweeg.
Naar aanleiding van een door het bestuur van het
36ste Nederlandsche Landhuishoudkundig Congres gemaakte
opmerking, dat de opgaven in het landbouwverslag in som
mige opzichten nog te wenschen overlaten, heeft de minister
van Waterstaat, enz. de commissarissen des Konings uit-
genoodigd, de aandacht der burgemeesters nogmaals te
Naar het Fransch van Henri Gréville.
Vervolg
Men was begonnen met Sophie gedurende de lesuren van haar
broer gescheiden te houden, want behalve dat zij een jaar jonger
was dan hij, was zij tenger .en zwak.
Zij gevoelden zich echter zoo eenzaam en ongelukkig, dat men
wel eindigen moest met hen weer bij elkaar te brengen.
Nadia woonde steeds hunne lessen bij en vulde die dikwijls
aan door heldere opmerkingen, welke zelfs de knapste onder
wijzers niet altijd in de gedachten komen.
Zij had de kracht gehad zich het genoegen te ontzeggen van
henzelf te onderrichtten, omdat zij vreesde haar mocderlyk gezag
te kort te doen, door het toepassen van kleinere en grootere
straffen, welke onafscheidelijk zijn zelfs van de zorgvuldigste
opvoeding.
Wat zij dus aan kleine genietingen verloor, vond zij dubbel
terug in de innige aanhankelijkheid en de aandoenlijke vereeriDg
van hare kinderen.
Vóór de rouwtijd geheel om was, knoopte mevrouw Korzof,
volgens den wensch van haar vader, de oude vriendschapsbanden,
weder aan. Overal werd zij met vreugde begroet. Toen men
zag dat zij eenvoudiger was dan ooit en zich niet de minste
airs trachtte te geven, kwamen haar vrienden, die altijd trotsch
op haar geweest waren, haar met open armen tegemoet, en nu
men haar beter leerde kennen, won zij aller genegenheid en
innige vriendschap in nog grooter mate dan vroeger.
De Paaschfeesten van het daaraanvolgende jaar waren schitte
rend. Het hof had juist den rouw afgelegd en een ieder scheen
haast te hebben zich te vermaken. Men gaf aan de kinderen
gelegenheid tot dansen, om zelf nog tweemaal zooveel te kunnen
dansen.
De lieve kinderen van Nadia, wier schoonheid en bevalligheid
spreekwoordelijk waren geworden, werden op alle feesten ge-
noodigd en hun moeder wilde hun dit onschuldig genot, waar
tegen op hun leeftijd niet het minste bezwaar bestond, niet ont
zeggen.
Op een partij bij een harer tantes, die haar vroeger gechape-
roneerd had, een weduwe zonder kinderen, die haar grootste
genot er in stelde anderen genoegen te geven, zag Nadia eens
een jong meisje van omstreeks veertien jaar, dat, hoewel zij geen
bijzondere schoonheden bezat, baar door een zekere ongewone
bevalligheid aantrok. Het meisje was zeer eenvoudig gekleed in
een effen wit mousseline japonnetje; een zwart fluweelen lint
bond de beide donker bruine vlechten, die tot over haar ceinture
hingen, aaneen. Zy zat op een der kleine divans, welke de
balzalen meubileeren, dicht bij de piano. Een kleine jongen,
vestigen op het groote belang, (lat in liet verstrekken van
juiste opgaven gelegen is, en hen te wijzen op de middelen,
welke ter verkrijging daarvan vroeger zijn aangewezen.
Behalve door het benoemen van commissiën van des
kundigen uit of buiten de leden van den Raad, kan de
verwezenlijking van dat doel ook bevorderd worden door
de hulp van de groote Maatschappijen van Landbouw, met
name van de verschillende afdeelingen dier Maatschappijen,
in te roepen.
In verband hiermede heeft de minister verzocht, de
Maatschappijen van Landbouw uit te noodigen om, des
gevraagd, de gemeente-besturen in het samenstellen der
gemeentelijke landbouwverslagen behulpzaam te willen zijn.
H. K. H. Prinses Hendrik heeft te Amsterdam hare
schilderlessen op het atelier van mej. T. Scwhartze hervat.
De groote veemarkten te Alkmaar zullen gehouden
worden op Maandag 3 en Woensdag 19 November a. s.;
de groote paarden- en veulenmarkt heeft plaats op Woens
dag 12 November a. s.
De nieuwe civiele en militaire gouverneur op Atjeh,
de heer Demmeni, wordt zeer geprezen. Als een staaltje
van zijn doortastend optreden deelt de Soerab. Crt. het
volgende mede:
/Ie Oleh-leh verscheen den 21 Augustns 11. eensklaps
een Engelsch oorlogsschip, met twee hoofdofficieren van 't
Engelsche leger aan boord. De heeren brachten hunne
opwachting niet aan kolonel Demmeni, maar gingen des
avonds reeds door naar Tenom, waar op dit oogenblik de
heer Maxwell en onze gouverneur, de heer Laging Tobias,
vertoefden. Dit stond den kolonel niet aan. Hij liet
onverwijld de Zeemeeuw stoom maken en begaf zich mede
naar Tenom, om een oogje in 't zefl te houden. Er is
echter niets bekend geworden van 't geen daar voorviel.
De kolonel houdt niet van praatjes.
Een aardig staaltje van die geslotenheid wordt nog
medegedeeld
,/Onze pastoor (God behoede hem op zijn verderen
levensweg) kwam bij den kolonel met de tijding, dat hij
van plan was naar Padang te gaan, om daar zijn gods
dienstplichten waar te nemen en kwam nu inforineeren,
of daartegen ook bezwaren bestonden. Onze kolonel ver
zekerde, dat hij zijn volkomen adhaesie hechtte aan 's pas
toors vrome plannen met betrekking tot Padang en dacht,
dat nu de zaak afgeloopen was. Maar de kolonel had
buiten den waard of liever buiten 's pastoors ijver gere
kend. Zijn eerwaarde zeide nl. zoowat 't volgende: „ja,
ziet u, kolonel, ik wenschte ook mee naar Tenom te gaan,
als onze soldaatjes daarheen op expeditie moeten; als u
mij nu vertelt, wanneer dat plaats heeft, dan kan ik daar
naar mijn reis regelen of wel, ik stel mijn reis uit.''
misschien twee jaar jonger dan zij, zat naast haar. Zij spraken
weinig samen en in 't geheel niet met anderen.
Toen zij de gastvrouw naar zich toe zag komeD stond het
meisje vlug op en ging heel eenvoudig op het pianostoeltje zitten.
Haar broertje stond naast haar om de bladzijden van de muziek
om te slaan. Nadia sloeg de beide kinderen bewonderd gade.
Het meisje speelde zeer goed in de maat met veel smaak, ter
wijl de jeugdige danslustigen zich naar hartelust aan het genot
van den dans overgaven.
Wie is toch dat kleine ding dat zoo aardig speelt? vroeg
mevrouw Korzof, die belang begon te stellen in die beide kin
deren, welke hier niet voor hun eigen genoegen schenen te zijn
en wier voorkomen en manieren toch niets minder gedistingeerd
waren dan van de voornaamste onder de kleine gasten.
Mijn lieve Nadia, zei de goede vrouw, naast haar nicht
plaats nemende, dat is een treurige geschiedenis. Die kleinen
zijn van zeer goede afkomst; hun moeder was een prinses Rourief;
je hebt haar wel gekend! Zij heeft het ongeluk gehad te
trouwen met een bon viant, die er alles doorgebracht heeft. Hij
is aan den drank geraakt en eindelijk aan de gevolgen gestorven.
Zij heeft toen met pianolessen in hun onderhoud moeten voorzien
en haar beide kinderen, die je daar ziet, een goede opvoeding
kunnen geven. Haar zoon was juist op het gymnasium gekomen,
waar hij flinke vorderingen maakt, en het meisje, dat wat ouder
is, gaf reeds eenige pianolessen aan eerstbeginnenden, toen de
moeder, een jaar geleden, aan borsttering stierf. Zij staan dus
moederziel alleen op de wereld, de arme kleinen!
En hebt u ze toen tot u genomen? vroeg Nadia, met een
vriendelijken glimlach.
Neen, dat niet! Ik ben van meening, dat men ieder zijn
vrijheid moet laten. Ik heb een goede vrouw gevonden die het
toezicht en de zorg voor het meisje op zich heeft genomen en
die liever met hen samenwoont, dan geheel alleen te moeten
leven. De jongen gaat naar het gymnasium, werkt van den
ochtend tot den avond en zal in de medicijnen studeeren. Hij
kost natuurlijk nog al wat en verdient niets. Zijn zuster heeft
meer dan de helft van de lessen van haar moeder behouden.
Men heeft medelijden met de kleine en haar leerlingen hebben,
ondanks haar korte jurk, veel eerbied voor haar.
Hoe komt het zoo, dat zij hier speelt? vroeg Nadia, die de
weezen met innige belangstelling beschouwde.
Ik heb haar eenige diensten bewezenzij is daar achter
gekomen, hoewel ik getracht heb, het verborgen te houden en
nu heeft zij mij als een gunst verzocht, alle keeren, dat ik een
danspartij geef, te mogen spelen. Die kinderen hebben een hart
en een fijn gevoel, die hun ongelukkige moeder eer aandoen.
De contredans was geëindigd en de paren gingen uiteen. Het
kleine meisje nam haar zakdoek, wischte even haar gelaat af,
stak hem toen weer in de zak en glimlachte met een zoo vrien
delijken blik tegen haar broertje, dat Nadia niet kon laten baar
Ziezoo, dacht onze pastour, nu zal er wel een ïud Romen
aan al rlie stilzwijgendheid en onzekerheid; we hooren
hier niets; alles gaat zoo geheimzinnig, maar nu zal de
sluier wel worden opgelicht
Mis poes; nu rekende de pastoor buiten den waard.
De kolonel zette een verbaasd gezicht en zeide ten naas
tenhij: „Och kom, pastoor, wat u zegt, wou u mee naar
Tenom, op expeditie; zóó 1 Gaat er dan toch een expeditie
naar Tenom; zóó, dat wist ik niet. Wel, wel, heeft Neder
land dan toch nog iets uitstaande met Tenom; ja, ik meen
er ook iets van gehoord te hebben. Enfin, pastoor, ik
houd mij gerecommandeerd, als u er iets meer van hoort."
En de kolonel had plotseling geen tijd meer en de
pastoor trok af zonder opgelichte sluier.
Onder de buitengewoon zware aardappelen spant
gewis de kroon die, opgedolven bij den opzichter B. Oosterhoff
te Eenrum, als hebbende een gewicht van meer dan één
kilo en de bijna niet te gelooven lengte van 33 centimeter.
De vierdaagsche paarden- en koemarkten, respectivelijk
te Montfoort en te Woerden, zijn weder afgeloopen. In
eerstgenoemde plaats waren in vergelijking met andere
jaren weinig paarden; in Woerden misschien meer dan op
vroegere markten. Hooge prijzen zijn besteed; er was veel
vraag, niettegenstaande al weken geleden Duitsche koop
lieden veel inkoopen hadden gedaan. Wat de koemarkten
op beide plaatsen aangaat, zelden was er zoo goed vee aan
de markt. Men kon zien, dat er een ouderwetsche zomer
was geweest. Doch wat helpt dit alles alsook dat er
zoo buitengewoon veel marktbezoekers waren wanneer
toch weinig of geen lust tot koopen bestaat? Zelden,
misschien nooit, dat er zoo weinig vee verkocht werd als dezen
keer. Of de druk der tijden hiervan ook oorzaak is? We
durven hierop niet ontkennend antwoorden.
De Vereeniging voor den uitvoerhandel van Friesch
vee op Amerika gaat nog niet hard vooruit; zij telt nog
slechts een vijftigtal leden. Men is daarom voornemens
door het houden van bijeenkomsten op onderscheidene
plaatsen de veehouders in hun eigen belang op dien handel
opmerkzaam te maken en zich dusdoende van hunne deel
neming te verzekeren.
Dat er sedert de invoering van den postpakkettendienst
al groote verscheidenheid van artikelen verzonden wordt,
zooals dameshoeden en draadnagels, druiven en wagensmeer,
enz. enz., valt niet te verwonderen. Aan een onzer post
kantoren werd echter dezer dagen een pakket ter verzen
ding aangeboden, dat.... een doodkistje inhield.
Een nieuwe wijze om het vee bij het slachten zoo
weinig mogelijk, zelfs in het geheel geen pijn te veroor
zaken, wordt thans in een Duitsch blad beschreven, als
uitgevonden door twee Engelschen, dr. John Snow en
aan te spreken.
Verveelt het je niet, kindlief, om altijd anderen te laten
dansen en zelf niet eens mee te doen vroeg zij vriendelijk.
Het meisje zag de onbekende dame even nadenkend aan en
antwoordde toen, door haar zachten glimlach gerustgesteld, met
zekere waardigheid:
Wel neen, mevrouw; ik vind het juist heel prettig.
Vermoeit het je niet?
Somti/ds tegen het eind van den avond, maar van avond toch
nietik heb met opzet van middag niet gespeeld.
Nadia zag haar een tijdlang aan en beschouwde toen nauw
keurig den jongen. Zij toonden zich in het minst niet verlegen
of beschaamd, maar zij gedroegen zich als bescheiden en welop
gevoede kinderen, die weten waar zij staan moeten.
Als ik nu eens speelde, zeide mevrouw Korzof, zou je het
dan prettig vinden ook mee te dansen?
De oogen van den kleinen jongen straalden van blijdschap en
hij zag zijn zusje aan, maar zeide niets. Het meisje bedankte
vriendelijk, maar weigerde met een ongedwongen glimlach op
haar lief gelaat.
En waarom danst je broer niet?
Omdat mijn zus niet dansen kan.
Komaan, maak samen eens een walsje, zei Nadia, haar
handschoenen uittrekkende en voor de piano plaats nemende. Het
mag immers wel, niet waar, tante? vroeg zij aan de gravin, die
naderbij gekomen was.
Nadat deze haar toestemming bad gegeven, verdween het
jeugdige paartje tusschen de menigte; zij dansten met een aan
geboren bevalligheid, die aardig was om aan te zien. Toen
Nadia ophield met spelen, kwamen zij terug en bedankte haar
zoo beleefd en op zulk een innemende wijze, dat mevrouw Korzof
er zich waarlijk door getroffen voelde; zij boog zich naar het
jonge meisje toen en vroeg zacht:
Wil je wel eens bij mij komen, jonge juffrouw?
Marthe Drévine, antwoordde het jonge meisje op den vragenden
blik van Nadia.
Jonge juffrouw Marthe, hernam deze, je moet eens bij mij
aan huis komen. Ik heb een klein meisje, dat zoo gaarne zou
willen pianospelen en ik ben zeker dat ze het dol gaarne van u
zou willen leeren.
Ik ben er u zeer dankbaar voor, mevrouw, antwoordde het
jonge meisje. Wanneer komt het u gelegen.
Morgen tegen twaalf uur. Tot ziens.
Zy knikte de kinderen vriendelijk toe en liet ze toen alleen.
Marthe liep aanstonds 'naar haar weldoenster.
Mevrouw, zeide zij fluisterend, ik heb weer een nieuwe les
bij die mooie, lieve dame, die voor mij gespeeld heeft! Ik dank
u nog wel vriendelijk, mevrouw!
Haar oogen zeiden meer dan haar lippen. De gravin gaf haar
hartelijk de hand.
