groeide, maar de orde is nergens gestoord, de feestvreugde
vertoonde zich tot laat in den avond. Het concert in de
Boterhal was niet zoo bezocht als de vroegere muziek
uitvoeringen. Was die in eene feestzaal herschapen ruimte
"Vrijdag "veel te klein, ofschoon er plaats was voor vele
honderden, nu bleef men liever in de vrije lucht, te meer
daar de aardige verrassing, door de Ainsterdamsche turners
daarbuiten op het veld uitgevoerd, het volk aan de plaats
boeide. Purmerend zal zich nog lang de genoegens dezer
dagen dankbaar herinneren, en menige vreemdeling, die-
het bezocht, zal getuigen: het was goed geslaagd.
De te Amsterdam vertoevende Vorst en Vorstin van
Reuss waren jl. Dinsdag raiddag aan 's Konings tafel
genoodigd. De Prinses is eene dochter van 's Konings
zuster.
De eindcijfers der Indische begrooting voor 1886 zijn
uitgaven in Nederland f 25,184,803, uitgaven in Indië
f 144,766.21, totaal f 139,951,014. De middelen bedroegen
in Nederland f 31,078,805, in Indië f 104,425,109, te samen
f 135,503,914.
Er is dus een tekort van f 4,447,100, zijnde onder de
uitgaven f 6,185,000 uitgetrokken voor aanleg van spoor
wegen.
Gisteren aanvaardde de heer dr. W. C. Van Manen
het hoogleeraarsambt bij de faculteit van godgeleerdheid
aan de Rijks-Universiteit te Leiden, met het houden eener
redevoering in het groot auditorium over den leerstoel der
oud- Christelijke letterkunde.
Op de Tentoonstelling van de Hollandsche Maatschappij
van Landbouw, de vorige week te Purmerende gehouden,
is met de zilveren medaille bekroond de heer J. Hennes,
bloemist te Akersloot voor eene verzameling (100 soorten)
droge bloembollen, geteeld op den Akerslootschen zandgrond.
Men schrijft ons uit Schagen, dd. 23 dezer:
„Gisteren wercï hier de gewone jaarlijksche harddraverij
gehouden voor paarden van cessen klaar, ditmaal gespannen
voor tweewielige rijtuigen. Er waren vijftien deelnemers.
De prijs, bestaande uit f 250, werd gewonnen door de
Willem III, van C. Brommer te Alkmaar; de premie, f75
door de Kroonprins, van C. De Wit te Zijpe.
Te 5 uren werden in het lokaal van den heer A. Vader
de prijs en premie aan de winners overhandigd door den
president der Harddraverij-Vereeniging met een toepasselijk
woord, alles onder opluistering van de muziek der
Harmoniekapel
Als gewoonlijk werd de feestdag, voor zoover het ofH-
ciëele programma betreft, besloten met een vuurwerk, dat
zeker schitterend genoeg was en waarbij het ook niet aan
knaleffect ontbrak, maar waarvan de dampen, die zich
daarbij ontwikkelden, niet strekten om het genietbaarder
te maken.
Daarna verspreidde zich de talrijke menigte over de
verschillende gelegenheden, waar men zich vermaakte met
muziek en dans, of men begaf zich naar het lokaal van den
heer Roggeveen, waar de heer De Haas en gezelschap de
bezoekers aangenaam bezig hielden met de beoefening der
schoone kunsten, rubriek: zang- en acteerkunst."
De Rechtbank te Maastricht heeft eene vrouw van
deftige afkomst, wegens herhaalde dronkenschap, veroor
deeld tot 7 dagen eenzame opsluiting.
De Rechtbank te Leeuwarden heeft den ontslagen
onderwijzer B. J. K. Van Putten, oud 21 jaren, geboren
te Drachten, die bij zijn zwager, onder St. Jac. Parochie,
een zilveren horloge, dito lucifersdoosje en een sigaren
pijpje uit het kabinet heeft ontvreemd, schuldig verklaard
aan eenvoudigen diefstal en veroordeeld tot 183 dagen
celstraf.
Jl. Vrijdag morgen is te Hoofdplaat (Zeeland), door
onvoorzichtigheid van den voerman, een driewielskar met
twee paarden bespannen in een sloot terecht gekomen, met
het droevig gevolg, dat de geleider onder de paarden en
de kar kwam te liggen en geen teekenen van leven meer
heeft gegeven, niettegenstaande nog geruimen tijd pogingen
zijn aangewend om de levensgeesten op te wekken.
Paarden en kar zaten zoodanig in elkander verward, dat
men in den aanvang noch 't een noch 't ander weg kon
krijgen.
Het eene paard, een zwaar dier, zat als 't ware op de
borst van den jongen; daarop lag de kar met zand, terwijl
het andere paard, onder alles geklemd, gedeeltelijk in de
heul zat van den dam, waarover men wilde rijden.
Met veel moeite slaagde men er in, de paarden weder
los te krijgen.
Een betreurenswaardig ongeval, hoewel het geheel
aan eigen onvoorzichtigheid te wijten was, had jl. Dinsdag
namiddag plaats bij de draaibrug in de Boekhorststraat te
's Hage. Gedurende het dichtdraaien der brug door den
brugwachter stak een naar gissing 6 of 7jarig meisje haar
voetje te ver vooruit, ofschoon de hekken behoorlijk ge
sloten waren, met het ongelukkig gevolg, dat dit lichaams
deel tusschen de brug en den wal beklemd geraakte en
verbrijzeld werd. Het arme kind werd eerst in eene naburige
woning binnengedragen en daarna naar het Ziekenhuis
vervoerd.
Jl. Maandag morgen vond men aan den Ringdijk te
Haarlemmermeer nabij Halfweg een man, geheel naakt en
verstijfd, gebonden aan het hek van de pastorie der Chr.
Geref. kerk. Zijne kleederen, waarvan men hem ontdaan
had, waren aan flarden gescheurd. Den vorigen avond
was de man in zeer beschonken toestand geweest en de
bedrijvers van deze zoogenaamde grap hebben zeer zeker
in niet beter positie verkeerd. De politie doet onderzoek.
Jl. Maandag heeft te Baarn, onder begunstiging van
goed weder, een hoepelwedstrijd om prijs en premie plaats
gehad, welke uitstekend slaagde, 's Avonds werd aan den
burgemeester, die veel had bijgedragen tot het slagen van
dit feest, door de jeugd eene serenade met lampions en
fakkellicht gebracht.
Men schrijft aan de Standaard uit deT ielerwaard,
dd. 21 dezer:
„Tengevolge van de vele regenbuien der laatste weken
begint zich in deze streek de aardappelziekte op eene
onrustbarende wijze te vertoonen. Hier en daar is het
kwaad al zóó hevig, dat een J deel van den oogst be
dorven is.
Het rooien is druk aan den gang, en over de opbrengst
valt niet te klagen, gemiddeld 180 mud per bunder.
De prijzen zijn echter laag, nog lager dan verleden jaar.
Voor blauwen wordt betaald f 1.25, voor Engelsclien f 1.75,
voor Westlanders f 1.40 en voor Kralen f 1.50.
Pebe Bandringa, landbouwer op de Dijken, onder
Tolbert, heeft jl. Dinsdag den ouderdom van 102 jaren
bereikt. De oude is nog zeer kras. Vroeg in den morgen
dezen zomer reeds te 3 uur verlaat hij zijne leger
stede, die hij vaak genoeg niet vóór den avond weder
opzoekt. Vóór dertig jaren liep hij met een stok, thans
doet hij 't zonder. Zijn gezicht is nog vrij scherp; van
maagpijn en slechte spijsverteering weet hij niet af en een
koppeken brandewijn smaakt hem even lekker als altijd.
Maar, is het lichaam gewillig, de geest wordt zwakker.
Hij leeft voor een groot deel in 't verledene; gebeurte
nissen van voor eene halve eeuw staan hem nog levendig
voor oogen; het heden met zijn woelen en drijven strijkt
hem onopgemerkt voorbij. De oude Pebe loopt en wordt
niet moede; hij wandelt en wordt niet mat.
Jl. Dinsdag is te Amsterdam besloten een goed
turngebouw op te richten, in het belang der te Amsterdam
gevestigde Turnvereenigingen hoog noodig. Het kapitaal,
voor den bouw en de inrichting benoodigd, groot f 13ü,OUO,
zal verdeeld worden in: f 50,000 in aandeelen ad f1000;
f 80,000 in 80 obligatiën ad flOOÖ. Een comité is gevormd
uit de verschillende gymnastiekverenigingen. De gelden
zullen zoo spoedig mogelijk bijeen worden gebracht, opdat
nog dezen winter de gelegenheid moge geboren worden
om aan een groot aantal werklieden een eerlijk stuk brood
te verschaffen.
De kantoren van Van Gend Loos aan den Dam
te Amsterdam hebben in publieke veiling opgebracht f 94600,
die aan de Prins Hendrikkade f 40O00. Dinsdag is de defi
nitieve toeslag.
buiten op het uitgestrekte sneeuwveld, dat zich aan gene zijde
der stad in alle richtingen uitstrekte en ver, ver met den wolke-
loozen, blauwen hemel samensmolt, glinsterde slechts het bleeke
schijnsel der late namiddagzon. Alles was zoo koud en leven
loos, alsof het daar nimmer weder groen zou worden, alsof de
dorre naakte takken der vruchtboomen nimmer weer met bloesems
bedekt zouden worden.
Margaretha ging naar het laatste venster der zaal. Hier had
zij de stem van haar vader voor de laatste maal gehoord, en
hier in de diepe, donkere nis had zij zich na een vijfjarige af
wezigheid in jeugdigen overmoed verborgen, om de nieuwe
comedie in het vaderlijk huis onbemerkt gade te slaan.... Ja, en
daar was ook de vroegere student als eerste ambtenaar der stad
tot haar gekomen, en zij had zich vroolijk gemaakt over „mijn
heer den landraad" en inwendig den spot met hem gedreven....
O, dat zij met al haar zoo zeer geroemde wilskracht dit stand
punt niet meer kon innemen! Haar vuist balde zich onwille
keurig en haar blik vloog vol verbittering over de buitenwereld.
Maar in dit oogenblik deinsde zij verschrikt achteruit de
landraad kwam door den tuin van den kant der pakhuispoort.
Hij had misschien haar toornige gebaren opgemerkt, want hij
lachte en zond een groet naar boven, en nu vluchtte zij in het
voor grootpapa bestemde vertrek, in het roode salon.
Maar haar haa3tig verdwijnen hielp haar niets; eenige oogen-
blikken later stond Herbert voor haar.... Hij was bijna eiken
dag te Dambach geweest, om zijn vader te bezoeken, en toch
gaf hij haar nu zoo blijde de hand, of hij haar in langen tijd
niet had gezien.
„Het is goed, dat gij weder hier zijt!" zeide hij. „Nu zullen
wij onzen patiënt samen oppassen. Maar ook voor uzelf was het
tijd terug te keeren naar dit huis met zijn hoogc, luchtige ver
trekken het verblijf in de kleine, vochtige kamers van het
paviljoen heeft u geen goed gedaan, gij zijt zoo bleek geworden."
Hij zocht met een sarcastisch lachje en toch ook bezorgd haar
blikken, maar zij zag terzijde, en daarom ging hij verder: „Het
bleeke meisjesgelaat aan het venster deed mij een weinig ont
stellen, toen ik uit het pakhuis kwam
„Uit het pakhuis?" vraagde zij ongeloovig.
„Nu ja, ik ben eens gaan kijken naar de arme, doodzieke
vrouw hebt gij daar iets tegen, Margaretha?"
„Ik? Zou ik het u kwalyk nemen, als gy zoo echt men-
schelijk en barmhartig handelt?" riep zy vol vuur uit. Haar
blik verhelderde; zy was in dit oogenblik weder geheel het
meisje vol geestdrift, wie het warme, edele gevoel het bloed
vlugger door de aderen joeg. "Neen, daarover denk ik eveneens
als gij oom!"
„Zie, nu heb ik toch eindelijk iets in uw geest en naar uw
zin gedaan ik hoor het aan den toon uwer stem!Wij
gevoelen beiden met jeugdige warmte maar daarbij past een
grijze, stramme oom niet bestdat gevoelt gy ook, want de
eerwaardige titel kwam maar moeielijk over uw lippen. Willen
wij dien ouden oom maar niet liever begraven?"
Nu verscheen er toch ook een lachende trek om haar mond.
Toch zeide zij afwijzend: „Neen, het moet zoo blijven! Wat
zou grootmama ook zeggen, als ik weer tot mijn „kinderkuren"
verviel
„Dat zou toch maar alleen uw en mijn zaak zijn."
„O neen, dat is niet zoo heel zeker! Grootmama zal haar
oppervoogdij over ons allen, zoolang zij leeft, niet laten varen,
dat weet ik!" antwoordde zij bitter. „En gij moogt van geluk
spreken, dat zij uw bezoek in het pakhuis niet opgemerkt heeft
zij zou zeer boos zijn."
Hij lachte. „En wat zou de straf voor den ouden knaap zijn?
Geknield in een hoek liggen, of zonder boterham naar bed?
Neen, Margaretha," voegde hij er ernstig bij, „hoezeer ik er ook
naar streef, mijn moeder ergernis en verdriet te besparen en
haar het leven naar mijn vermogen gemakkeiijk en aangenaam
te maken, evenmin mag ik haar een beslissenden invloed op
mijne handelingen veroorloven. En daarom zult gij mij nog
meermalen uit het pakhuis zien komen."
Zij zag met blikken vol blijdschap tot hem op. „Als er vroeger
twijfel in mijn ziel is gerezen, nu gij zóó spreekt, is die volkomen
opgelost! De oude schilder, dien ik van rayn kindsheid af heb
liefgehad, kan onze vijand niet zijn!"
„Wie zegt dat?"
„Grootmama. Is het waar, dat hy ons, erfgenamen, eischen
stelt?"
„Ja, Margaretha, het is waar," zeide hij op ernstigen toon.
„Hij heeft veel van u te vorderen. Zoudt gy u dit zonder verzet
laten welgevallen?"
„Hoe zou ik anders kunnen, als het een rechtmatige vordering
is antwoordde zij zonder aarzelenhaar gelaat werd eensklaps
door een blos overtogen.
„Ook als die vordering uw erfdeel aanzienlijk verminderde?"
Zij lachte even. „Tot nu toe i3 altijd door anderen voor mij
gezorgd en betaaldik kan daarom de eigenlijke waarde van het
geld niet beoordcelen, maar dit staat bij mij vast, dat ik duizend
maal liever mijn brood met handenarbeid zou verdienen, dan een
penning te bezitten, die mij niet toekwam.... Ik weet immers
ook, dat gij niets, dat onbillijk is, zoudt ondersteunen, en daarom
ben ik tot iedere opoffering bereid!"
„Kleine heldin, die den voet dadelijk in den stijgbeugel hebt,
als er een goede daad gedaan moet worden
Haar gelaat betrok.
„Het is een slecht gekozen beeld voor mij, die niet kan rijden,"
zeide zij bits en schouderophalend. „De voorname wereld is met
al uw gedachten vereenzelvigd, oom!"
Hij onderdrukte een glimlach. „Wat zoudt gij dan willen?
Men kan zich niet zoo gemakkelijk onttrekken aan den invloed
der kringen, waarin men verkeert. Zoudt gij de naar vrijheid
dorstende, de voorvechtster voor een trotsche, sterke burgerij
geworden zyn, als gy niet in de nabijheid van oom Theobald
Eenige arbeiders te Rozenburg hebben een buiten
kansje gehad. Bezig zijnde met lossen, sprong eergisteren een
zalm van zes pond uit het water aan boord van het vaar
tuig, waarop zij waren. Het dier werd levend door hen
gevangen.
Nu van alle zijden de landbouwers wordt aange
raden, de granencultuur zooveel mogelijk in te krimpen
en zich meer toe te leggen op de veeteelt, in 't bijzonder
op de productie van vleesch en vet, mag men toch ook 't
oog niet sluiten voor de concurrentie, die zich, ook op het
gebied der veeteelt, uit Amerika reeds doet gevoelen.
Onlangs is op de markt te la Vilette eene levende lading
aangevoerd van niet minder dan 196 ossen en 48 stieren,
gefokt en opgevoed in de omstreken van Chicago. Deze
dieren waren gemiddeld 3 jaren oud en wogen door elkaar
550 kilogram. Hun gewicht, schoon aan den haak, bedroeg
61 pCt., het vleesch was van eerste kwaliteit en werd
verkocht voor 170 francs de 100 kilogram, zijnde 2 francs
duurder dan de inlandsche runderen.
De reis van New-York naar Antwerpen was volbracht
in 15 dagen, en 2 dagen daarna waren ze te Parijs. De
kosten van transport beliepenvan Chicago naar New-York
35 francs, de zeereis 30 francsvan Antwerpen naar Parijs
20 francs; inkomende rechten voor de ossen 25, voor de
stieren 12 francs.
Veronderstellen we dat de prijs van zulk een rund op
3jarigen leeftijd 300 francs bedraagt, dan kost het op de
markt 410 francs. Bedraagt het gewicht 550 kilogram en
het slagersgewicht 61 pCt., dat tegen 1 franc 70 wordt
verkocht, dan wordt een voordeel behaald van 160 francs
per rund.
Volgens zeer betrouwbare opgaven wegen de inlandsche
runderen van 3 jaren gemiddeld 600 kilogram, die dan
770 francs kosten, zoodat, aannemende dezelfde prijs als
voor de Amerikaansche dieren, de eerstgenoemde een nadeel
opleveren van 77 francs per rund.
Onnoodig te zeggen dat deze invoeren van levende
dieren de vleeschmarkt zeer zal drukken en om die tegen te
gaan wenscht men dan ook in Frankrijk zulke hooge
invoerrechten, dat de Amerikaan niet meer met voordeel
zijne dieren in Frankrijk kan verkoopen. Het is echter
geen op zich zelf staand feit en misschien is de tijd niet
meer verre, dat ook onze veemarkten voorzien zullen
worden van Amerikaansche runderen. (Amsterdammer.)
Glaspapier is eene uitvinding van een Japannees,
Sahashitta genaamd, en wèl eene bereiding uit Japansche
waterplant-vezels. Het papier is zeer sterk en zoo door
zichtig, dat het zeer goed in vensters de glasruiten kan
vervangen.
Nautilus wijdt in 't Handelsblad van heden een
hoofdartikel aan het adres der machinisten uij de Marine,
die zich met verzoek om lotsverbetering tot den minister
hebben gewend. De schrijver geeft als zijn gevoelen te
kennen, dat hij het noodig acht den officiersrang te geven
aan den chef der machines op raratorenschepen, ramschepen,
monitors en kruisers 1ste klasse en den inspecteur over
's Rijks stoomvaartdienst Ie kiezen uit het korps officieren-
machinist, en niet, zooals thans, uit het korps zeeofficieren.
Hij doet uitkomen, dat deze aangelegenheid bij andere
natiën reeds sedert lang op nog onbekrompere wijze is
geregeld, dan door hem voorshands wordt verlangd. Hij
wijst er op, dat, onbeduidende wijzigingen daargelaten, de
positie van den Marine-machinist in de laatste 25 jaren
niet is veranderd, hoewel de verandering in hun werk
kring en daarmede gepaard gaande groote verantwoorde
lijkheid gelijken tred hebben gehouden met den kolossalen
vooruitgang, ook bij onze Marine, op mechanisch gebied.
Vervolgens vergelijkt de schrijver den toestand der machi-
misten met dien van de officieren van gezondheid bij de
Marine, nu een kwarteeuw geleden. Dat korps had toen
dringend behoefte aan verbetering van positie. Naar
klachten werd niet gehoord en de gevolgen zijn niet achter
wege gebleven. Niet dan ten koste van zware premies
heeft men in de behoefte kunnen voorzien. Z. i. is het
hadt geleefd? Ik kan het haast niet geloovcn."
„Gij vergist u! dat is mij niet aangewaaid, niet ingeënt, dat
is met mij geboren. Het zou in mijn bloed, in mijn ziel, geleefd
hebben, ook zonder den opwekkenden invloed van buiten, bijna
zooals men zegt haar vorige moedwil speelde weer om haar
mond dat Raphaël een groot schilder zou geweest zyn, al
ware hij ook zonder handen geboren." Zij werd evenwel dadelijk
weer ernstig en kwam weer terug op de mededeeling van Herbert.
„Op welk recht grondt de oude Lenz zijn aanspraken vraagde
zij zonder omwegen. „In welk opzicht is hij onze schuldeischer?"
„Gy zult nog eenigen tyd geduld moeten hebben," antwoordde
hij aarzelend, en zijn oogen staarden haar onderzoekend aan,
alsof hij er over peinsde, of hij nu reeds moest spreken of niet.
„Ach, maar dat is zeker een zaak voor mijn voogd?" vraagde
zij schynbaar onverschillig, maar haar wangen bloosden en haar
stem klonk scherp.
„Gij hebt nog geen voogd," antwoordde hij zacht lachende.
„Vooreerst ten minste nog niet gy hebt het immers niet
willen worden."
„Zoo, heeft men u dat ook al aangebracht? Nu ja, ik heb
het bepaald van de hand gewezen, omdat al wat doelloos is mij
tegen de borst stuit."
„Doelloos? Och zoo, dan heeft grootmama gelyk, als zij
zegt, dat gij voor dezen post bedankt hebt, omdat er met mijn
eigenzinnigheid toch niets te beginnen is."
„Nu, deze bewering zou inderdaad een grondige reden kunnen
zijn, gij zijt immers stijfhoofdig genoeg!" Hij zag haar schalks
van terzijde aan. „Maar ik zou er toch niet bang voor zijn;
ik zou nog wel met die vreeselijke eigenzinnigheid klaar komen.
Maar ik heb een andere reden, en die zult gij binnen kort ver
nemen."
Zij werden gestoord; er kwam een behanger binnen. De
landraad wilde voor zijn vader nieuwe vloerkleeden laten leggen.
Nu kwam de man, om den vloer der kamer op te meten, en
terwijl Herbert met hem onderhandelde, sloop Margaretha naar
buiten.
„Ja, gij hebt gelijk, Jet, het is een nare boel!" zeide Barbel
zuchtend tegen de werkmeid op het oogenblik dat Margaretha
langs de geopende keukendeur naar de tuinkamer ging. „Ja,
het is zonde en schande, dat men hier in huis geen vinger mag
uitsteken om die arme menschcn daarginds bij te staan!" zeide
zij driftig. „Wat zou het nu zyn, als ik er een kom soep hoen-
bracht voor den ouden man en het kind? Maar de hemel
beware my! ik zou het niet gaarne beproeven! Die daar op
het kantoor was in staat mij daarvoor te mishandelen!" „Ja,
en het moet niet best zijn met de oude vrouw, de oppasster
heeft van morgen vroeg weder ys uit de fontein gehaald, ik heb
den dokter al tweemaal zien komen pas op, Jet, de vrouw
j gaat dood! Zij sterft! Mijn kookpannen hebben niet voor niet
<len geheclen voormiddag gerammeld, dat beteekent, dat de dood
1 het huis zal bezoeken!" (Wordt vervolgd.)
