PHOTOGIiAPHIË INSTANTANÉ.
DES ZONDAGS geopend is.
Openbare Verkooping
OPENBARE VERKOOPING,
Om alle vergissingen te voorkomen, berichten de ondergeteekenden den
ingezetenen van Helder en omstreken, dat hun
PHOTOGRAPHISCH ATELIER,
gevestigd op den KANAALWEG N». 99, tegenover Tivoli,
AL.LEEKT
Alkmaar en Helder. VAN DER AA CHB.ISPIJN.
Alle zoo bekende als onbekende crediteuren
i den boedel van den Heer CORNELIS
SMIT JANSZOON, te Barsingerhorn, en
van diens aldaar overledene Echtgenoote wijlen Mejuffrouw
ANTJE VISSER, wier nalatenschap beneficiair is
aanvaard, worden hierbij opgeroepen om op Maandag
1 Maart 1886, des voormiddags 10 uren, tegenwoordig
te zijn in het lokaal DE POSTHOORNaan de
Marktplaats te Schagen, bij het afleggen der rekening en
verantwoording van het in dien boedel en in die nalaten
schap gevoerde beheer, en om, zoo geen verzet plaats
heeft, ieder het hem komende in ontvang te nemen, voor
zooverre de krachten der massa daartoe toereikende zijn.
De rekening en verantwoording, voorzien van de noodige
bewijsstukken, ligt van af 15 Februari 1886 ter inzage
ten kantore van den te Schagen gevestigden Notaris
O. BOONACKÉK.
SINT-MAARTEN,
in de Herberg van J. G R I N,
telkens des morgens 10 uren, en wel:
I. Op WOENSDAG 17 FEBRUARI 1886, bij opbod,
afslag en onder combinatiën, en op WOENSDAG
3 MAART daaraanvolgende bij eindcombinatiën en
finale toewijzing, van
1°. Een HUISMANSWONING met AANHORIG-
HEID, ERF en LANDERIJEN, aan de Stroet,
onder de gemeente Sint-Maarten, ter grootte
van 17.48.10.
2°. Een BOUW MANSWONING met AANHORIG-
HEID, ERF en LANDERIJEN, gelegen als
voren, ter grootte van 2.07.50.
3°. Een perceel WEILAND en KADE aan de
Ringsloot, in de Woudmeer, onder de gemeente
Haringcarspel, ter grootte van 1.44.20.
4°. Een perceel BOSCH, in den Aagdorperpolder,
onder de gemeente Schoorl, ter grootte van
—.65.90.
II. Op MAANDAG 22 FEBRUARI 1886. bij opbod, afslag
en onder combinatiën, en op WOENSDAG 3 MAART
daaraanvolgende bij eindcombinatiën en finale toe
wijzing, van:
1°. Een HUISMANSWONING met AAN HORIG
HEID, ERF en LANDERIJEN, op Dijkstaal,
onder de gemeente Sint-Maarten, ter grootte
van 13.81.10.
2°. Een BURGERWOONHUIS met afzonderlijke
HUIS MA NS WON ING en nog een GEBOÜW
voor VEEBERGING, met AANHORIGHEID,
ERVEN en LANDERIJEN, gelegen als voren,
ter grootte van 9.85.70.
3°. Eenige perceelen WEI- en BOUWLAND,
tusschen de Sint-Maartensbrug en de Burger-
brug, aan de Groote Sloot en den West-
frieschen Dijk, in de gemeente Zijpe, ter grootte
van 7.14.30.
III. Op WOENSDAG 24 FEBRUARI 1886, bij opbod,
afslag en onder combinatiën, en op WOENSDAG
3 MAART daaraanvolgende bij eindcombinatiën en
finale toewijzing, van:
Een HUISMANSWONING met AANHORIG
HEID, ERF en LANDERIJEN, op Dijkstaal,
onder de gemeente Sint-Maarten, ter grootte
van 30.08.60.
Breeder bij biljetten.
Alles behoorende aan den Heer Jn. BOONTJES Pz.,
onder Sint-Maarten.
Voor de koopers is 60°/o van den koopprijs onder eerste
hypothecair verband van het gekochte en tegen eene jaar-
lijksche rente van 4i°/0 beschikbaar.
Veilingsvoorwaarden en kadastrale kaarten liggen van
af 3 Februari aanstaande ter inzage ten kantore van den
te Schagen gevestigden Notaris
C. BOONACKER.
SUPPOOST.
1.1 het ALGEMEEN WEESHUIS te HELDER is
vacant de betrekking van SUPPOOST.
Aan die betrekking is, behalve kost, inwoning, bewas-
sching en geneeskundige hulp, eene jaarwedde verbonden
van honderd vijftig gulden.
Sollicitatiën worden ingewacht bij het Bestuur van
gemeld gesticht vóór 25 Februari 1886.
Verzweringen van eiken aard, wonden, zweren, kwade
beenen. Wanneer door bezeering, zwakken bloedomloop,
slecht bloed en verwaarloosde koude, eene ontsteking,
gevolgd van verzweringen, de lagere ledematen heeft aan
gevallen. kan de lijder zonder vrees van te leur gesteld
te worden op verlichting hopen door het gebruik van
Holloway's beroemde Zalf, welker naam en faam ter ge
nezing van zulke kwalen over den geheelen bewoonden
aardbol heeft weerklonken; getuigschriften in alle talen
zijn ontvangen geworden, waarin hare wonderlijke heelende
eigenschappen algemeen geprezen worden. In alle ver
ouderde gevallen moeten Holloway's Pillen ingenomen
worden, terwijl zijne Zalf gebruikt wordt; beide hebben
de beste werking, en bezorgen eene pijnlooze en snelle
genezing. Onder hunnen vereenigden heilzamen invloed
nemen de slimste wonden of verzweringen spoedig een
veel gezonder karakter aan, en zij worden weldra gevuld
of saamgetrokken, totdat de huid geheel hernieuwd is, en
gezondheid en kracht terugkeeren.
Doosjes PILLEN en Potjes ZALF
f 0.80, f 1.85, f 3.—, f 6.75, f 13.50 en f 20.50.
Ze worden verkocht bij de Apothekers.
Voor den verkoop in het groot vervoege men zich bij
den Professor TIolloway, 533, Oxford-Street, Londen.
op Woensdag 24 Februari 1886, middags 12 ure, in
het lokaal van den Heer STAM, aan het Zand
in de Zijpe, van:
Vier perceelen Weidland,
gelegen in de gemeente Callantsoog, te zamen groot
11 hectaren 61 aren en 30 centiaren.
Nagelaten door den Heer D. Buik.
G. VAN OS, Notaris te Zijpe.
AMSTERDAMSCHE COURANT.
AIF.UWS- EK ADVERTENTIEBLAD.
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon en feestdagen.
De Amsterdamsehe Courant zal na nauwgezette
keuze de belangrijkste en belangwekkendste gebeurtenissen
van den dag mededeelen.
De Amsterdamsche Courant is het goedkoopste
Dagblad van Nederland. Voor Amsterdam per
3 maanden 1.50, franco per post f 1.80.
Niemand kan door den prijs worden afgeschrikt onze
Courant iederen dag alleen of met een vriend gesamenlijk
te ontvangen.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Bureau: Lokaal „De Brakke Grond," Ken 53.
DE T00VENAAR VAN WEENEN.
Ik heb, zegt Ludwig Hevesi in de Frankf. Zeit. eene
uitnoodiging voor mij liggen tot het bijwonen van eene
soiree bij een der beroemdste mannen van Weenen, en
wel bij professor Herrmann, de grootste heksenmeester
van onze eeuw, die, met uitzondering van Australië, in
alle werelddeelen te huis is, en in den loop der tijden
voor blank, geel, bruin en zwart publiek, en in veertien
talen als goochelaar optrad.
Hij viert namelijk den 23 Januari zijn zeventigsten
verjaardag, hetgeen men haast niet kan gelooven, want
de man schijnt twintig zijner levensjaren te hebben
weggegoocheld. Zelfs de levorziekte die hij in Brazilië
opdeed en waarvoor hij iederen zomer naar Kurlsbad trekt,
kon hem niet oud maken. Ook de val die hij, een paar
jaar geleden in den schouwburg te Kiew deed, kreeg dat
niet gedaanhij brak toen een been en was onder behan
deling van den beroemden professor Billroth te Weenen.
„Die lapte dat been weer zoo netjes/ zei Herrmann,
„alsof ik nooit in Kiew was geweest." Heusch, zulke
kleinigheden kunnen een gomelastiek-natuur, als die van
den goochelaar niet oud maken.
Herrmann is een verzamelaar van voorwerpen van kunst,
die een fijnen neus en veel geld heeft. Hij leeft als het
ware in een museum, de muren hangen vol kostbare majo-
lika's en emails van Limoges, ieder meubelstuk is een
rariteit en kasten en tafels zijn bedekt met raadselachtige
curiositeiten. Enkel zijne collectie horloges vormt een
museum. Hij bezit reusachtige, kunstig gemaakte uur
werken uit verschillende eeuwen, zoowel gothisch als
renaissance en rococo, en ieder er van is op zich zelf een
prachtstuk. Even merkwaardig is zijne verzameling bronzen,
porceleiu en meubelen uit de dagen van het eerste
Keizerrijk.
Het is het eerste museum niet dat Herrmann bijeen
bracht, hij heeft zich zijn geheele leven met verzamelen
bezig gehouden. Toen hij in 1872, na triomfen in het
genre Jennv-Lind te hebben behaald, uit de „geheele
wereld/ naar Weenen terugkeerde, kocht hij het huis
No. 13, tegenover het opera-gebouw en begon daarin zijn
museum te rangschikken en uit te breiden. Ik zag het
veertien of vijftien jaren geleden, toen Herrmann, naar hij
zelf verklaarde, een vermogen van twee millioer. florijnen
bezat, 'hij de man die twaalf jaren vroeger met een pond
sterling op zak te Rio Janeiro aankwam.
„De „Krach" van 1873 volgde en alles ging verloren;
Herrmann verkocht het grootste gedeelte van zijne rari
teiten om zijne schulden te kunnen betalen en ging weer
de wijde wereld in. Zoover ik kan nagaan is hij op het
oogenblik in het bezit van zijn derde vermogen en zijn
derde museum, en ik hoop dat hij het nu daarbij zal laten.
Had hij al de kostbare souvenirs nog maar, die hij,
sedert 1848, toen hij zijne reizen door de wereld begon,
uit alle oorden meebracht, zoo bijvoorbeeld het prachtig
horloge dat hij van keizer Nicolaas kreeg, de twee prach
tige Amerikaansche revolvers die President Lincoln hem
vereerde, toen hiji in tegenwoordigheid van den graaf van
Parijs en den hertog van Chartres, in het witte huis te
Washington had gegoocheld, de keurige revolver die Sir
Henry Bulwer hem, te Kaïro, ten geschenke gaf, de mas
sief gouden tooverstaf met edelgesteenten, die zijne ver
eerders te Havana hem schonken, het album van de pers
te Madrid met de portretten en eigenhandig geschreven
artikelen van alle Spaansche dichters, de kolossale gouden
medaille die de stad New-York hem schonk uit dankbaar
heid voor de weldadigheids-voorstellingen die hij gaf, en
welke medaille zoo groot was dat die den bol van een
hoogen hoed bedekte enz. enz.
Het horloge van keizer Nicolaas speelde eens te Parijs
een rol in een merkwaardig duel met kaarten. Herrmann
was in een club, waar zich een bekende valsche speler, de
heer de N.... bevond, die den kunstenaar met kaarten uit-
noodigde een partij piket met hem te maken. „Gaarne"
antwoordde Herrmann. „Zullen wij om geld spelen?'
vroeg de N. „Voor mijn part om vijf en twintig duizend
francs," zeide de goochelaar lachende.
Het bloed vloog de N. naar het hoofd, want hij was
zeker dat hij zou winnen: toch keek hij nogal verbaasd,
toen Herrmann hem vroeg of hij zich ook zou laten blind
doeken, daar het voor hem toch op hetzelfde neerkwam.
Herrmann lag het horloge van den keizer dat meer
waard was, dan de geldelijke inzet van zijn tegenstander
op tafel en het spel begon. Het was eene ongehoorde,
partij; de N. speelde zoo valsch hij maar kon, maar de
goochelaar gaf hem troef en streek de vijf en twintig
duizend francs op, die hij aan een hospitaal ten geschenke
gaf. Al de leden der club waren getuigen van het zonder
ling duel.
Opmerkelijk is het zeker, dat Herrmann, die als kun
stenaar met kaarten onovertrefbaar is, de ongelukkigste
kaartape/cr is dien ik ken. Iederen middag maakt hij,
sedert jaren, in de concordia-club te Weenen, een partijtje,
dat hij bijna altijd verliest. Hij is in dat opzicht een ware
ongeluksvogel.
Een ander zonderling duel had hij eens met een koning
en dit vond te Lissabon plaats, waar hij steeds persona
gratissima was. Koning dom Fernando had hem op zijn
kasteel genoodigd en toen Herrmann verscheidene goochel
stukken had verricht, verzocht hij den vorst een van
diens eigen pistolen te willen laden en dat wel, voor
meerdere zekerheid, met zes kogels. „Mik thans op mijn
borst, Sire," zeide hij, „en schiet." De koning wilde dit
volstrekt niet doen en de prinses die tegenwoordig was,
verzette zich zeer ernstig tegen dergelijke grappen.
Herrmann bleef op zijn stuk staan, beweerde dat hem
geen leed kon geschieden en de koning schoot. De goo
chelaar stond in buskruitdamp gehuld en had vijf kogels
in de handde zesde was rakelings langs zijn schouder
gegaan en was in een spiegel gedrongen, die in scherven
tuimelde. De koning onderzocht het pistool dat nog rookte
en zag dat de loop ledig was. „Het is jammer van den
mooien spiegel," sprak Herrmann koeltjes, „ik zal hem
toch maar weer heel maken." Hij nam het pistool uit
de hand van den koning, laadde er een kogel op, schoot,
en de spiegel was weder geheel gaaf. „Je bent de duivel
in eigen persoon!" riep de koning. „Ja, Sire" antwoordde
de goochelaar, „maar een arme duivel."
Een van de grootste bewonderaars van Herrmann was
Sultan Abdul-Aziz, voor wiens onzichtbaren harem hij
vaak moest goochelen, iedere voorstelling bracht hem
duizend Turksche ponden (twaalfduizend vijf honderd gulden)
op. Eens noodigde de Sultan hem zelfs uit met hem te
Ismid op de jacht te gaan en stelde oen stoomschip tot
zijn beschikking; na terugkeer van de jacht hechtte Zijne
Majesteit hem met eigen hand de orde van Medjideh op
de borst.
Het toeval bracht er vaak toe bij om zijne reputatie als
heksenmeester steeds grooter te maken. Op zekeren dag
reisde hij van Brazilië naar Europa en zeide aan tafel,
toen het stoomschip de Baai van Rio nog niet geheel ver
laten had, dat het hem speet dat hij nog niet drie dagen
had kunnen blijven om nog een voorstelling te geven.
„Wel," zeide een der medepassagiers, „gij zijt toch toove-
naar, maak dus dat ons schip de reis niet verder kan
vervolgen." Herrmann lachtte en de aanwezigen vonden
er een eigenaardig genoegen in om hem over zijn onmacht
te bespotten.
Plotseling kreeg het schip een schok, het stootte en lag
stil. Allèn verbleekten, de kapitein sprong op en snelde
aan dek. Er was iets aan de machine gebroken en men
moest zeil opzetten en naar Rio terugkeeren. De passa
giers sloegen een kruis en een oogenblik later zat Herr
mann alleen aan tafel, allen meenden dat hij het ongeval
had weten te goochelen.
Het vermakelijkst is Herrmann, wanneer hij in een
salon, zijn kunststukken met kaarten te aanschouwen geeft.
De genoodigden staan dan om hem heen, zoodat hij
tenauwernood zijne ellebogen kan bewegen, en honderd
oogen turen, uit de onmiddellijke nabijheid, op zijn vingers
als iets van zijn aardige kunst te bemerken was, dan zou
het zeker moeten worden ontdekt. Herrmann staat echter
kalm en rustig, keuvelt bedaard zijn zonderling Fransch-
Duitsch en vertoont dingen die iemand de haren te berge
doen rijzen.
Ik heb eens een dergelijke soiree onder zeer grappige
omstandigheden bijgewoond, Ernst Hiickel, de beroemde
natuuronderzoeker was te Weenen en de Concordia-club
gaf, ter zijner eer, een feest in de prachtige zaal van het
Grand-Hotel. Herrmann zat naast Hiickel en haalde ge
durende het dessert, de grappigste en onbegrijpclijkste
stukjes uit. De kaarten deden precies wat de goochelaar
wilde en Hiickel, de man van de exacte wetenschap,
schouwde toe en zag een uur lang dingen gebeuren, om
trent het hoe of wat waarvan hij niet het minste begrip
had en dit was eene positie voor een natuuronderzoeker
om verlegen te worden.
Herrmann ging zoover dat hij den professor in diens
eigen portefeuille, en netjes tusschen de daarin zittende
documenten verpakt, iedere kaart liet vinden waaraan per
sonen onder de aanwezige hadden gedacht. Hiickel zeide
toen vrij wel terneergeslagen: „Hamlet had gelijk toen
hij zeide: „Er zijn dingen tusschen hemel en aarde,
Horatio, waarvan uw wijsbegeerte nooit gedroomd heeft."
Herrmann hief een gevuld champagne-glas op, om op
de gezondheid van Hackel te drinken, hij dronk het echter
niet uit maar wierp het naar het plafond; dit scheen ten
minste zoo en men meende het glas omhoog te zien stijgen,
een oogenblik later haalde Herrmann het zeer voorzichtig
uit den binnenzak van zijn rok te voorschijn, zonder dat
hij een druppel had gemorst.
En die man zou zeventig jaar zijn! Ik geloof nog altijd
dat hij op de eene of andere soirëe, den oude Herrmann
van zich zal werpen, en zichzelven tot zijn eigen twintig-
jarigen zoon zal goochelen. Het zou een interessante
kwestie zijn of hij in dit geval nog eens aan zijne mili
taire verplichtingen moest voldoen. (Amst.)
Snelpersdruk van A. A. Bakker Cz., Nieuwediep.
