FLORALIA. Koster's Kleine ffinM te Scbapn. Koster's Kleine ffiniel te Sciiapn Rijks-N ormaallessen. PUBLIEKE VERKOOPING TE TEXEL. G. J. 0. D. DIKKERS, te Texel. HOLLANDSCHE IJzeren Spoorweg-Maatschappij. GOEDERENVERVOER. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ANNA PAULOWNA maken bekend, dat de jaarlijksrhe aanne ming van leerlingen op de openbare, lagere scholen zal plaats hebben op 1 April e. k. en dat aangifte daaromtrent vóór 15 Maart a. s. bij de hoofden der scholen behoort te geschieden. De Notaris DONKER, te Benningbroek, zal, ten overstaan van den Notaris op WOENSDAG den 24 FEBRUARI 1886, 's avonds 7 uur, ten huize van den Kastelein J. Dz. MANTJE, in de herberg „HET WAPEN VAN AMSTERDAM," te Oosterend op Texel, pulDllebL verltoopen i EENIGE PERCEELEN vruchtbaar Wei- en Hooiland, gelegen te Oosterend op Texel, groot 19.59.90 hectaren, te weten: Tweede en laatste zitting van het Bestuur, tot het inschrijven van deelnemers aan het kweeken van Planter), op Zaterdag 27 Februari 1886, 's avonds van 6 tot 8 uren, in de Tuinzaal van Tivoli. Van iederen deelnemer wordt bij de inschrijving 40 cents, d. i. de helft der kosten, gevorderd. Het Bestuur, T. MOOY, Voorzitter. G. E. KLOOSTERHUIS, Secr.-Penn. HANDELSDRUKKERIJ. Molenplein 133. AFLEVERING VAN ALLE MODELLEN BOEK- EN STEENDRUKWERK GESCHIEDT SPOEDIG, NET UITGEVOERD EN TEGEN DE LAAGSTE PRIJZEN. hoogd pad, wordt aangekondigd door een zonderlingen, langgerekten kreet, eenigszins gelijkend naar een in de verte klinkenden jachthoorn. De kunstenaar loopt lang zaam door de zaal, blijft in het midden staan en buigt, het teeken voor toejuiching en applaus. Daarna gaat hij verder, naar het tooneel. Het applaudiseeren is in de Japansche schouwburgen geheel verschillend van de bij ons gebruikelijke wijze. In plaats dat zij beproeven, hunne handen of handschoenen stuk te slaan, of gaten in den vloer te stampen met stokken en regenschermen, roepen de toe schouwers overluid den naam van den acteur uit, met het woord: ijaksa, wat beteekent: uitmuntend tooneelspeler. Ook roept men: rio, senrio, manriod. w. z.: duizend, tienduizend, honderdduizend, bedoelende zij daarmede, dat de kunstenaar zooveel Yen Japansche dollars) waard is. De tooneelspelers danken nooit door buigingen voor den hun geschonken bijval en nemen over het geheel geen notitie van eenige toejuiching. Terugroepen en komen is hier ten eenenmale onbekend. In het maatschappelijk leven zijn de tooneelspelers zeer gezien en ontvangen zij dikwijls kostbare geschenken van hunne vereerders, vooral van de dames. Deze geschenken worden steeds bij den acteur aan huis bezorgd en nooit over het voetlicht heen overhandigd, zooals bij ons bou- quetten en kransen. De Japaneezen verstaan, zoo goed als de Franschen, uitstekend de kunst om zich te vermaken. Een arme koelie zal vrijwillig een geheel jaar sparen en schrapen, om slechts eenmaal in dat jaar met zijn gezin naar den schouwburg te kunnen gaan. Dan geniet hij van elke denkbare, voor geld bereikbare weelde, en brengt hij den geheelen dag en nacht, in den schouwburg door, etende, drinkende, rookende, somtijds zelfs in de tusschenbedrijven een uiltje knappende, terwijl hij de voorstelling met onver deelde aandacht volgt. Ik zeg: een geheelen dag en nacht, want in Japan beginnen de voorstellingen om elf of twaalf uur des morgens en duren tot lang na middernacht, soms twee of drie uur. De theehuizen verschaffen den toe schouwers alle soorten van ververscliingen. Het programma bestaat uit verscheidene stukken, blijspelen, oude en moderne drama's en somwijlen dansen, iets, wat alle acteurs kennen. Een Europeaan moet dit dansen meer dan eenmaal gezien hebben, om het naar waarde te kunnen beoordeelen. Het bestaat uit zeer vreemde, manr zeer sierlijke bewegingen met het hoofd, armen, beenen en het bovenlijf en zacht trappen met de voeten. Het gelijkt veel op het dansen der Indische Bayadères, maar de modulatie is langzamer. De Japansche toonladder bestaat uit slechts vijf noten en al hunne muziek wordt in mineur geschreven, voor de dansen wordt het orkest versterkt. Bij tooneelstukken bedient men zich zelden van het orkest, behalve bij blij spelen, als het publiek zulks verzoekt, (wat nog al eens gebeurt). Bij de tooneelvoorstellingen is het orkest on zichtbaar. De muzikanten zitten achter geschilderd latwerk, ter rechterzijde van de acteurs, en zijn van drie tot acht man sterk, naar de grootte van het tooneel. Hunne instru menten bestaan uit: Samusen, fluiten, groote en kleine trommen, gongs en klokken. Het orkest speelt bij het opkomen en heengaan der spelende personen. Bij ons spreekt de acteur hard op. Op het Japansche tooneel is de speler een zwijgend persoon, maar drukt zijne gedachten uit door gebaren, terwijl een onzichtbaar zanger ze zingt, door het orkest begeleid. Het is de eerste samusenspeler, (het best te vergelijken met onze eerste viool), die deze soli met een sterke beverige stem zingt. Zij hebben geen orkest meester, maar het orkest volgt den eersten samusenspeler. De dansen vormen het laatste gedeelte van het programma. Dan zitten de muzikanten op het tooneel aan weerszijden op eene verhooging naar het publiek gekeerd. Zij zijn allen hetzelfde gekleed in oud-Japansche hofkleeding. Al de in de stukken voorkomende zang wordt uitgevoerd door de muzikanten en nimmer door de acteurs. Het Japansch publiek gebruikt geene stoelen, zij zitten of knielen op dikke, strooien matten 'tatami De zaalvloer is verdeeld in kleine bakken, zes voet lang en breed en twee voet diep, die van vier tot zes personen kunnen bevatten. Op eene tweede, meer verhoogde vloer, langs de muren en rechts over het tooneel bevinden zich ook van die bakken van eenigszins grooter afmeting. De plaatsen voor het volk, zijn op het achterste gedeelte van de galerij (het zijn alle staanplaatsen), en van het overige publiek gescheiden door hooge houten hekken. In het midden van de zaal is een bak gereserveerd voor de officieren en inspecteurs van politie, welke bak gewoonlijk goed bezet is. Zij bedienen zich echter van stoelen, daar zij kleederen dragen van Europeesch model, blauwe uniformen met gele strepen en vergulde knoopen afgezet. Hunne hulp is zelden noodig, daar het Japansch publiek zich, in den regel, zeer ordelijk gedraagt. Bij het binnenkomen geven de schouwburgbezoekers hunne houten en strooien schoenen aan de deur af, en ontvangen daarvoor kleine genummerde plankjes, waarvan een duplicaat aan hun eigendom wordt gehecht. Bij het verlaten van den schouwburg ontvangen zij tegen afgifte van hun nummer en een klein drinkgeld, hun schoeisel terug. De enkele Japaneezen, die leeren schoenen dragen, doen deze bij het binnenkomen uit. Hierdoor zijn de vloeren steeds zeer helder, maar ook zeer glad. Het is den vrouwen niet geoorloofd met mannelijke artisten samen te werken. Sommige tooneelspelers worden reeds van hunne jeugd geleerd, vrouwelijke karakters voor te stellen, en zij brengen dit tot een zeer hoogen trap van volmaaktheid, èn in spreken èn in gebaren. Acteurs, die vrouwenrollen spelen, vervullen nimmer een mannenrol, om hunne falsetstem niet te bederven. De heeren Hanshori en Kiakunoskeh werden daar als de beste vrouwenrollen beschouwd. Men vertelde mij, hoewel ik voor de waarheid er van niet insta, dat, voor ongeveer honderd jaar geleden, toen mannen en vrouwen nog te zamen speelden, er onder de tooneelspelers verscheidene moorden gepleegd werden, die allen in jalousie hunne oorzaak vonden. Om dit te voorkomen, verbood de Regeering het samenwerken van mannen en vrouwen op hetzelfde tooneel. Er zijn dan ook enkele gezelschappen, waarvan de leden uitsluitend vrouwen zijn en waarbij enkele zeer kranig de mannenrollen vervullen. Ik heb slechts éénmaal zulk een damestroep ontmoet, in een schouwburg van minderen rang in Yokohama. Ik geloof trouwens niet, dat dergelijke gezelschappen, ooit in groote schouwburgen optreden. Snelpersdruk van A. A. Bakker Cz., Nieuwediep. Perc. Soort. Naam. 1. Hooiland, „de Traanders," 2. idem, „de Turkers," 3. Weiland, „de Hogt," 4. Hooiland, „Ettekoog," 5. idem, „Alderskoogen,* 6. Weiland, „de Nees," 7. idem, „Voorste Fantje," 8. idem, „Hopmans Fantje,' 9. idem, „de Kamp," 10. Hooiland, „het Grietke," Sectie B Nos. Grootte. 1103,1107,1108, 2.27.30 hectaren. 1109 en 1110, 1.74.10 1104 en 1105, 1.17.90 1150, 1.20.80 1017,1018 en 1019, 3.75.50 944, 1.30.10 777. 0.98.60 7S3 en 775, 1.41.80 772, 1.66.60 704, 1.77.70 11 Weiland, „Haver- en Kruitkoog," 668 en 12. Hooilaud, „de Bollen,' S19, 1.32.80 0.96.50 In eigendom toebehoorende aan Mejuffrouw P. Tuinder, Weduwe van den Heer J. Impeta, te Medemblik. Informatiën zijn te bekomen ten kantore van boven genoemde Notarissen. Te beginnen met den lsten Maart eerstkomende zullen te Amsterdam ALLE STUKGOEDEREN zoowel ijl- als vrachtgoederen welke geene douaneformaliteiten behoeven te ondergaan, door de zorgen der Maatschappij AMBTSHALVE WORDEX BESTELD, tegen berekening van een loon van 5 Cents per eenheid van 50 kilogrammen, met een minimum van 30 Cents per verzending. Uitgezonderd van dezen maatregel zijn: 1°. de zendingen waarvan de afzender, door het een of ander voorschrift in den vrachtbrief, b. v.: „Station restante/' te kennen geeft dat de goederen door den geadresseerde of van zijnentwege zullen worden afgehaald; en 2°. de zendingen geheel of gedeeltelijk bestaande uit goederen, die slechts met inachtneming van bijzondere voorzorgamaatregelen vervoerd worden, bedoeld bij Art. 44, sub II 1 k 13, 15 en 16, van het Algemeen Reglement voor het Vervoer op de Spoorwegen, van 9 Januari 1876, Staatsblad No. 7. DE ADMINISTRATEUR. Amsterdam, 11 Januari 1886. De ondergeteekende, Directeur der Rijks-Normaallessen te ALKMAAR, brengt ter algemeene kennis, dat op 1 April e. k. aan genoemde Normaallessen K. ürBBK.jSLI]VGl!3]V geplaatst kunnen worden. Zij, die aan het toelatings-examen wenschen deel te nemen, moeten zich bij den ondergeteekende aanmelden vóór 4 Maart a. s. Zij leggen daarbij over: 1°. hunne geboorte-acte; 2°. een getuigschrift van het hoofd der school, welke zij het laatst bezochten; 3°. een verklaring van ouders of voogden, dat zij voor nemens zijn hem of haar voor het onderwijs te bestemmen. Zij moeten op 1 April e. k. hun 14<k jaar hebben bereikt. Ook bestaat er gelegenheid tot toelating van leerlingen bij de voorbereidende klassen. Daartoe wordt de leeftijd van 12 jaar vereischt. De Directeur, H. v. d. BERG. 20 Februari 1886. Er biedt zich aan, met 1 Mei, als BEDRIJFBUER. gehuwde lieden, P. G.; de man met landwerk en de vrouw met bet N. H. kaas- en boter- maken volkomen bekend. De beste getuigen staan hun ten dienste. Brieven franco, bij den Boekhandelaar H. A. VOOGEL, firma J. J. HON1GH, te Schagerbrug. BERICHT UIT Ruim gesorteerd in Kachels, Kolen-, Grnis-, en Tnrfbakken, Lampen en Lautarens, fetalkcttingeii, Stalsclioppcn, Graven, Torken, Spijkers en Draad nagels, Timmermans-gereedschap; Emmers, Mclk- schotcls, Kaasstremsel en Kleursel, Thermometers en Maatglazen; Boeren- en Bouwgereedschappen, alsmede Hout-, Touw-. Mand- en Borstelwerk. XB. BUSÜrUlt (Crêpée N°. 1) en Hagel. Aan liet artikel „Japansche Schouwburgen en Tooneel spelers," naar het Engelsch van Maurice Hageman Jr., voorkomende in de Portefeuille, ontleenen wij de volgende regelen Wij kwamen van Yokohama in ongeveer één uur te Tokio aan en men bracht ons in jiurikshatos (door mannen getrokken mandewagentjes) van het station naar den Shin- tomiza-schouwburg, in dat gedeelte van Tokio, dat Shima- barah heet. De straat, waarin de voorgevel van het theater uitkomt, was versierd met lange gekleurde en aan bamboes- staken bevestigde wimpels, waarop de namen der voornaamste acteurs te lezen waren. Aan weerszijden van deze straat zijn de zoogenaamde theehuizen otjawdhHier verzamelen zich de gegoede Japaneezen, voor zij naar den schouwburg gaan. Hier ontdoen zij zich van hunne overtollige kleeding verwisselen hunne houten voetbekleeding tegen strooien muilen. Na de voorstelling komen zij dan daar terug en gebruiken dan eenige rijstkoekjes en kopjes Sakeh{ Japansche uit rijst gekookte wijn), die warm, uit fijne porseleinen kopjes wordt gedronken en eenigszins smaakt naar slechte, verschaalde sherry. Bestaat een gezelschap, dat den schouwburg bezocht heeft, enkel uit heeren, dan worden na de voorstelling in zulke theehuizen gewoonlijk eenige geshas besteld. De geshas zijn de Japansche dansmeiden. Zij accompagneerden zich zei ven op de samusen (soort van guitaar met drie snaren) op eene kleine fluit en eene trom. Zij kunnen zeer geestig en beschaafd praten, zingen en dansen onovertreftelijk en ver staan bij uitnemendheid de kunst, om haar publiek op ver schillende manieren te vermaken, waardoor zij zich tevens een onafhankelijk bestaan verschaffen. De voorgevel van den schouwburg was bedekt met geschilderde voorstellingen van de, in het stuk plaats grijpende gebeurtenissen en heel aardig versierd met vaantjes, wimpels en gekleurde lantaarns. Bij onze aankomst werden wij door het publiek naar het tooneel gebracht, en daar door een tolk voorgesteld aan mr. Kanjali, den hoofd regisseur, aan mr. Ichitawah Donjuro, de eerste rol, verder nog aan de heeren Kodjanji, Sodjuro, Hanshiro, Hrakunoskeh, Kikungoro en verscheidene andere leden van hun gezel schap. Zij waren allen op Europeesche wijze gekleed, de meesten dragen zeer goed gemaakte Prince-Alberts van eene zachte, wollen stof. Het tooneel stond al gereed voor onze scène, bet eerste bedrijf van de Groot-Hertogin, met legertenten ter rechter zijde en bergen op den achtergrond. Om het eenigszins het aanzien van een Europeesch tooneel te geven, had men een gordijn op een beweegbaar raam gespannen. De Japansche voordoeken namelijk worden ter zijde geschoven, en niet zooals oij ons, op en neêr gerold. Voor elk bedrijf wordt een ander gordijn gebruikt. Meestal zijn deze gor dijnen geschenken van de bestuurders van het theater of van de eerste acteurs en beschilderd mot de familiewapens en schilden van den gever. Het tooneel was zeer laag; ik kon met mijn wandelstok gemakkelijk de friesen bereiken. Daarentegen besloeg het eene groote oppervlakte, er konden gemakkelijk 600 man op manoeuvreeren, zooals dan ook nog kort te voren had plaats gehad, in het stuk: De Satsumakrijg, met medewerking van nog een dozijn paarden. Het veranderen der tooneelen en het verwisselen der decoratiën, geschiedt hier op geheel andere wijze als bij ons. Het tooneel draait (als ware, het een ontzaggelijk draaibord) en is in twee of drie deelen gesplitst, al naar de omstan digheden en het gespeeld wordende stuk, het vereischen. Aan het slot van een bedrijf, vormen de spelende personen eene groep (soort tableau-vivant) en vervolgens draait het tooneel op een as rond, welke beweging, zonder eenige moeite of gedruisch, door twee mannen wordt uitgevoerd. De buitenste rand van het tooneel loopt op een rail. Zoo draaiende verdwijnt het tegenwoordige tooneel uit het gezicht en verschijnt het volgende, waarop weder de per sonen, die in dat bedrijf optreden, een tableau-vivant vormen. De machinisten hebben dus de gelegenheid, om, terwijl op het eene gedeelte van het tooneel het stuk wordt afgespeeld, op een ander gedeelte weder eene nieuwe deco ratie te stellen. De verschillende stukken worden nauw keurig sluitende gemaakt, zoodat men geen spijker hoort slaan. De machinisten loopen blootvoets en spreken geen enkel woord. Door dit alles werken zij, zonder eenig geraas hoegenaamd, en ditzelfde kan men van onze Euro peesche en Amerikaansche tooneelknechts niet zeggen. Zij houden ook verscheidene repetitiën, voor de eerste voor stelling, en kennen hunne werkzaamheden zoo goed, als de tooneelspelers. Dc zetstukken zijn van drie zijden zicht baar, en vormen steeds den achtergrond van het tooneel in den vorm van een tochtscherm. Echte heesters en kleine boomen, in houten blokken of in planken bevestigd, dienen om de zijden van het tooneel af te sluiten, aangezien men geene zijschermen (coulissen) kent. Voor dit doel bezigt men ook somwijlen geschilderde houten schuttingen. De tooneelspelers komen niet steeds van ter zijde of van den achtergrond op het tooneel, maar somwijlen door de zaal. Twee verhoogde gangpaden, van de hoogte van het tooneel, voeren van achter uit de zaal, door het publiek, er heen. Het pad rechts (van het tooneel) is ongeveer drie voet breed, het linker is smaller en wordt maar zelden gebruikt. De komst van een acteur, langs zulk een ver

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche en Nieuwedieper Courant | 1886 | | pagina 4