si vaa Mn aaar u. Uost-Me en
HANDELSDRUKKERIJ.
KoslctsE¥ièi°MelTe Schapn
Eoster's Kleine Winkel te Scbapii
DE AMSTERDAMMER, DA6ELAD VOOR NEDERLAND.
Proefzendingen gedurende 14 dagen gratis op aanvraag.
Geregelde tiendaagsche expeditie
Informatiën te bekomen bij Mej. P. H. PRIjNS, Hoofdgracht 40.
Amsterdam. Keizersgracht 181. H. PRINS Co.
Molenplein 16 3.
Aflevering van Drukwerk geschiedt spoedig, net
uitgevoerd en tegen de billijkste prijzen.
Gras- en Hooibouw.
W. J. BLITZ, Tandarts,
HUIZEN TE KOOPT
IJ M U I D E N.
OPENBARE VERKOOPINC
Het Baunseheidtismus,
Prijs f *2.50; fr. p. p. f *2.3 5. Singel *211, lEiiNlcrdaiii. Zij die zich, le beginnen met 1 Juli, abonneer en,
ontvangen het Blad van af heden tot 1 Juli Grati.*.
Abonnementen worden aangenomen bij alle Boekhandelaren. Postdirecteuren ee» Coiirantcnombreiiffcrs.
door geheel Indië, naar Padang, Deli en Atjeh eens in de 14 dagen (direct
zonder overscheping te Batavia).
Bij H- G. VAN STEEDEN, te Helle voetsluis, is verschenen:
De gecombineerde
Hooge-, Middelbare- en Lagedrukmachines
van
MATJEICR DEMOULIN.
Vrij bewerkt naar liet Fransch door «JT0 CZar^^tÜZ.
met drie uitslaande platen, prijs 1.75.
Dit werkje is het eerste in het Nederlandsch dat uit
sluitend de triple-compound machine behandelt.
Ontvangen: eene ruime keuze Amerlk aausche en
Duitschc Graszeisen, die op proef worden verkocht en
geleverd, alsmede Fabriekzciscn, die een weinig beslagen
zijn, voor ƒ1.50; Aambeelden en Hamers, Zcisstcencn
en Strijkers, lange en korte Zeiskolven, Ilooiharkcn
en Vorken, Machine-olie, Heiningschareu, Schapen
scheren, Zichten en Sikkels (bijgenaamd Snikken) tegen
lage prijzen. Smeden en wederverkoopers rabat. Doeren
en Bouwgereedschap, Stremsel en Kleursel (Kerbet)
per kruikje 50 cents, Thermometers en Maatglazen,
onmisbaar bij het maken van boter en kaas.
W.B. Prachtige Kinderwagens, voor weinig geld
k contant.
Amerikaansche Biilringcn.
In do wacütls.amer.
Naar het Duitsch van C. Michael.
Ik bevind mij in een groot, ongezellig lokaal, voorzien van
banken en canapés, die met verschoten rood pluche bekleed zijn
aan den wand, tegenover elkander, hangen twee groote, half
verweerde spiegels in vergulde lijsten, die reeds veel van rook
en sigarendamp te lijden hebben gehad; zij weerkaatsen een
ontelbare massa zwarte reistasschen en grijze plai ls, die al kleiner
en kleiner tot in het oneindige op elkander schijnen gestapeld
te liggen, maar die in werkelijkheid slechts de vermenigvuldiging
van één enkele tasch en plaid zijn, mijn eigen bescheiden bagage,
die ik op den rand van den schoorsteen, van nagemaakt marmer,
véór een dier spiegels heb neêrgelegd.
Maar stil, daar is nog een voorwerp van veel belangde groote
pendule, waarvan de secondenwijzer zich al huppelend voortbe
weegt, terwijl de minuutwijzer bijna als vastgeworteld op zijn
plaats blijft staan.
Twintig minuten! hoe spoedig zijn ze vervlogen in de drukte
van het dagelijksche leven, twintig minuten, een ommezien,
een nietige spanne tijde, hoe lang kunnen zij duren, als wij op
de klok kyken en.... wachten!
Ik ben twintig minuten te vroeg gekomen voor het vertrek
van den posttreinnu, daar schikt men zich gemakkelijker in,
dan wanneer men één minuut te laat ware geweest, en ik kan u
verzekeren dat ik reeds menig uurtje in miju leven op minder
aangename wijze met.... wachten heb doorgebracht.
Denk maar eens aan de wachtkamers van dokters, tandartsen
en photografen, die men al eens heeft helpen vullen of aan het
ongezellige belastingkantoor, of aan het dagen en weken lang
wachten op een brief, die maar niet komt. Ja, goed beschouwd,
brengen wij verreweg het grootste deel van ons leven door met
iets te verwachtenmen zou de heele wereld best één groote
wachtkamer kunnen noemen, en wie niets, volstrekt niets meer
te verwachten heeft, noch vreugde noch verdriet, die is rijp om
het belletje van vertrekken te hooren luiden, en deze groote
wachtkamer, «de aarde," te verlaten, geheel en al toegerust voor
de groote laatste reis!
Zie het kleine kind daar al eens geduldig zitten wachten op
zijn soep, die eerst koud moet worden. Als het een weinig grooter
geworden is wacht het op de mooie pop, die men haar beloofd
heeft op aanstaanden Kerstavondals meisje verlangt zij naar
het vlechten en opsteken der fladderende haren, en de jongen naar
de «kattenpul" en zijn eerste laarzen!
Arme jongen, als ge die zoo vurig verlangde laarzen draagt,
dan begint het wachten eerst pas, en voortdurend opgewondener
en ingespannener zal uw verlangen worden.
Als het schoolgaan begint, geldt het in de eerste plaats de
maandbriefjes. Hoe zullen zij wel uitvallen? «Ik kan het bijna
niet al wachten," hoort men u zeggen. Dan komen de heerlijke
vacanties, die ge volgens uwe meening nog veel minder kunt
afwachten. Vervolgens het dienstnemen in de militaire loopbaan,
het vroolijke studentenleven, en eindelyk het eerste ambt, de eerste
betrekking, waar ge om gesolliciteerd hebt.
Dan volgen de verschillende bevorderingen, verplaatsingen of
veranderingen in uwe positie, die met dezelfde spanning worden
tegemoet gezien, als waarmeê, verreweg op den stillen oceaan, de
zeeman op een gunstigen bries wacht.
Misschien zijt ge een auteur van beroep, dan weet ge wat het
zeggen wil om maanden lang, kalm en geduldig te wachten op het
oordeel der redacteurs over uw werk.
De liefde, die kleine gevleugelde godheid, zweeft ook langs u
heen, en als zijn pijl u eenmaal getroffen heeft, valt het wachten
op genezing u ook niet minder zwaar, dan alle andere zieken en
gekwetsten.
«O leer mij stil zijn en hopen!" zegt een oud lied, men kon
echter evengoed zeggen«Leer mij stil zijn en wachten." Niet
elk verlangen sluit een verwachting in, maar of ge vroolijk, op
gewekt, of angstig en kleinmoedig zijt, ge speurt altijd in de
iacob van Kampenstraat, 124. Amsterdam.
is ieder en Donderdag, 'a namiddags van 1 tot 3 ure,
te spreken wegens tandheelkundige operatiën en het
plaatsen van kunsttanden in het Hötel 1'oelast te
Nieuwediep.
Ook is hij te spreken des Zaterdags in den Burg en
des Maandags in de Jager te Alkmaar, beide dagen tot
's vooriniddags 11 ure; des Donderdags, tot 's voor-
middags 11 ure, in het Hötel Vredelust te Schagen.
verte, soms op mijlen afstand, een naderende gewichtige gebeurtenis,
waar ge naar verlangt, precies zooals ik hier in die dompige
wachtkamer op den trein wacht.
En toch zyt gij, als man, steeds in meerdere of mindere mate
bestuurder van uw eigen lot; gij hebt het dikwijls in de hand,
dat pijnlijke afwachten door een energieke handeling te verkorten
gij zijt zoo gelukkig om een extratrein te kunnen laten aanrukken
op uw stormnchtigen levensweg. Maar wij vrouwen moeten ons
heel geduldig aan de vastgestelde goedkoope reisgelegenhedcn
onderwerpen, ons hoofddoel in het leven is en blijft.... wachten.
Wij blijven altijd stilletjes zitten; en luisteren gespannen naar
het belletje, dat ons verlosseu moet.
Als het meisje lang genoeg naar speelgoed, snoeperyen, bonte
lintjes en kinderpartijtjes verlangd heeft, begint het verlangen
naar de eerste sleepjapon, naar het kleine gouden horloge, naar
het eerste bal, en daarop volgt ook maar al te spoedig het uitzien
naar.... een man.
Onze vergelijking begint hier echter een weinig mank te gaan,
want het wachten aan een station heeft ten minste één ding voor
op andere wijzen van wachten, namelijkal gaat de tyd nog zoo
langzaam voorbij, dat waar men op wacht komt toch zeker einde
lijk aan, en al vertrok er beden in de gewenschte richting geen
trein meer, dan zouden wij onze reis toch altijd nog op een
volgenden dag kunnen bepalen.
Met het verlangen naar «geluk" is het helaas anders gesteld
dat komt niet op het vastgestelde uurtje onstuimig aanstoomen
meestentyds komt het veel te laat, of blijft het heclemaal weg,
en wat dan?
Wie verstandig is zal zyn best doen elk geluk, zij het liefde,
rijkdom, eer, bijzondere onderscheiding of hoe het ook heeten moge,
slechts als een heerlijke verrassing te beschouwen, maar niet als
een haar toekomende gift des hemels.
Om nu echter tot onze meisjes terug te keeren, die de beste
jaren van haar leven onnuttig en vervelend doorbrengen met op
een «man" te zitten wachten, en dan ten laatste elke gelegenheid
aangrijpen om aan dit pijnlyk lange wachten een eind te maken,
moet ik bekennen, dat haar aantal zeer groot is, en ik zou iedere
moeder willen smeeken hare dochter de liefde en het huwelyk
wel is waar voor te stellen als een schoone heerlijke bestemming
der vrouw, maar volstrekt niet als de eenige wijze om op aarde
gelukkig te kunnen zijn. Hoe dikwijls hoort men onze piepjonge
meisjes zeggen «als ik getrouwd ben," als gold het maar een
tijdsbepaling. Hoe mcnigmalen hoorde ik deze jonge schepseltje
met verbazing de vraag uiten: «He, waarom is deze of gene niet
getrouwd Zij gaan altijd van de onderstelling uit, dat er
zeer bijzondere redenen moeten bestaan, als een meisje ongehuwd
blijft.
Deze verkeerde opvatting moest men met alle denkbare middelen
bestrijden, of liever in de prilste jeugd zoeken tot zijn recht te
brengen, in plaats van die arme meisjes van het eene bal naar
het andere te sleepen, en ze als koopwaar ten toon te stellen.
Zouden wij dan niet veel eerder bereiken, dat de liefde en het
huwelijksgeluk haar als een lichtende ster ten deel viel, in plaats
van haar te leeren als 't ware in droevige somberheid op die
ster te blijven wachten?
Er is reeds een prijzenswaardige aanvang gemaakt tot verbetering
van dezen toestand, door het verschaffen van eenige nieuwe
middelen van bestaan aan vrouwen, zoodat men een huwelijk
niet meer als de eenige manier om «bezorgd te zijn" voor haar
beschouwt, maar er moet nog veel gebeuren voor die ongelukige
huwelijks-candidatcn geheel en al uit de groote wachtkamer des
levens verdwijnen.
Voor de andere helft der vrouwelijke passagiers, voor degenen,
die niet zoo heel lang op het huwelijk „gewacht" hebben, begint
bij dit keerpunt een bijna onmetelijk lange reeks van nieuwe
„verlangens" van allerlei aard. Groote en kleine, prettige en
treurige omstandigheden doen zich voor, en moeten dan geduldig
„afgewacht" worden, want:
„Een leven vol van kleine zorgen,
Het BESTUUR der MARINE-CLUB te
'Nieuwediep vraagt tegen 1 Aug. aanstaande
een EERSïE en een TWEEDE BEDIENDE.
Gelieve zich te wenden tot den kastelein van genoemde
Sociëteit. Personen zonder aanbevelingsbrieven komen niet
in aanmerking.
Drie Winkelhuizen met Bovenhuizen te koop. Zeer
gunstig gelegen aan de Kanaalstraat te IJmuiden.
Te bevragen en nadere inlichtingen te verkrijgen bij
S. P. KUIJPER aldaar.
Allen, die iets te vorderen hebben van,
'verschuldigd zijn aan, of borgtochten bezitten,
geteekend door CORNELIS VAN DER PEET
en CATHARINA DUINMEIJER, echtelieden, beiden
overleden te Anna Paulowna, worden verzocht, daarvan
opgave of betaling te doen vóór 20 Juni 1886, ten kantore
van de firma DE LANGE en DE MORAAZ, te Alkmaar.
op WOENSDAG 16 JUNI 1886, voormiddags 10$ uur,
aan de Hoogstraat te Helder, voor den Stal van den
heer OUDENHOVEN, ten overstaan van den
Deurwaarder H. KWANT te Helder, van:
4 KARREN, 1 GRASWAGEN, 1 FAËTON
of KIRIBOE, 1 in goeden staat zijnde TILBURY
met TUIG, PAARDENTUIGEN, GAREE-
LEN, HOOIVORKEN, dito HARKEN en eenig STAL-
GEREEDSCHAP, 2 VOERK1STEN, VOEDERBREKER,
ledige FUSTEN en KUIPEN, ongeveer 400 pond
PA ARDENHOOI, een stoep of stuit PAARDENMEST,
pl. m. 11 kub. Ellen, eenig oud IJZER en LEDER, benevens
1 overdekte Schuit, groot 14 ton, 1 Vlet
ci 10 ton en 4 Vletten, groot ieder 9 ton.
De Vaartuigen zijn te zien ter ligplaats bij „Tivoli* en
de Postbrug, daags vóór en op den dag van verkoop.
Voorts: 1 MAST, HOEKEN, SNOEREN, ZEILDOEK
en de TENT in het plantsoen aan den Stationsweg, tot
amotie, en hetgeen meer zal worden aangeboden.
Bovenvermelde goederen te zien op den dag der verkooping,
van af 9 uur 's morgens.
Handboek ten gebruike bij de LEVENSWEKKER. Naar
het Hoogduitsch van CARL BAUXSCHEIDT, Uitvinder
dezer nieuwe geneeswijze. Prijs f 1.80. Alom te ontbieden
of bij de Uitgevers J. M. E. en G. H. Meijer te Amsterdam.
En toch verdienstelijk en trouw,
Een werken, zeeg'nend, stil, verborgen,
Dat is en zy het lot der vrouw!"
Wie zal ze allen optellen, die kleine zorgen voor het dagelijksche
leven, die oogenschijnlijk zoo nietig, maar in hunne gevolgen
dikwijls van zooveel belang zijn?
Daar ligt het eerste kindje, dat zoete pand der liefde, in uwe
armen, o jong moedertje; ge schenkt het uwe teederste liefkozingen,
zijt onuitputtelijk in schertsen en spelen om dat lieve lachje van
bewustzijn op zyne lipjes te tooveren, dat de eerste kindergroet is,
die u zoo gelukkig maakt. Verbaasd en oplettend volgen die
heldere oogjes uw doen en laten, maar geen spier vertrekt zich
nog in het gelaat van uw zuigeling. Nog een weinig geduld
slechts, wacht nog een paar dagen, en dan zult gij de ziel van
uw lieveling zien ontwaken! En voor het oogenblik ten hoogsto
voldaan, zult ge echter onmiddellijk weer naar iets anders ver
langen.
Dan geldt het eerste stamelen van het kind, het eerste
tandje, dat reeds zoo lang sneeuwwit in het rozenroode tandvleesch
doorschemert, maar nog niet doorbreken wil, dan het eerste
loopen van uw lieveling, het heerlijke oogenblik, als hy voor het
eerst „mama" zal zeggen
En dan die duizend kleine zorgen en kwellingen!
Daar staat bijv. de waseh in de kuip, en de zon blyft maar
schuilen. De hemel is grys bewolkt en een fijne regen valt
onafgebroken neer.
Maar niet alleen op uw wasch, arm huismoedertje, ook op het
heerlijke graan en het frissche hooi van den landbouwer, die nog
veel harder dan gij naar zonneschijn „verlangt." Dat „wachten"
geldt dikwijls het verlies van den ganschcn oogst, en toch kan
hij er niet het geringste aan veranderen.
Gij hebt uw dienstmeisje uitgestuurd om een dringend noodig
bestanddeel by het toebereiden van eenige spijs in de keuken,
ge staat op heete kolen, maar ge moet geduldig wachten totdat
het lichtzinnige schepsel het urenlange gebabbel met het buurmeisje
weer eindelijk afbreekt en zich uw boodschap herinnert.
Moet ik ook nog het dagelyksch wachten op lui werkvolk in
herinnering brengen, of het pijnlyk verlangen van reizigers naar
gunstig weêr Maar denk ook eens aan de vroolijk gespannen
verwachting, waarmee gij de dankbetuigingen uwer aanwezigen
dierbaren tegemoet ziet, als gij hen met geschenken gelukkig
hebt gemaakt, of aan de prikkelende nieuwsgierigheid, die met
het verlangen gelijken tred houdt, als het verrassingen betreft.
Zoo gaat er geen dag voorbij, bijna geen uur, dat een vrouw
niet van allerlei te verwachten heeft. Eerst verlangt zij op deze
wijs nog het een of ander voor zich zelf, maar spoedig gaat het
op de belangen der kinderen over, en dan valt het rustige
„afwachten" nog veel moeielyker, hoewel het by de opvoeding
der kinderen juist van het meeste belang is, zich met geduld te
wapenen en alles rustig zyn gang te laten gaan, dan iets ontydigs
te willen dwingen. Ziet ge dan niet hoe geduldig de natuur zijn
tijd afwacht! Geen minuut te vroeg pikt het jonge vogeltje zyn
eierschaal door, en hoe rustig staat de boom daar af te wachten,
dat zijne duizende bloesemknopjes de een na den ander ontluiken
zullen. Alleen het menschenkind denkt soms, dat de tyd vleu
gelen heeft, of dan weer dat by stilstaat
De tijd? Ja, hoe laat zou het wel zyn? Ik schrik
uit mijn mijmering op en kijk naar de pendule: Hoe is 't mo
gelijk, zoo laat al?
Op hetzelfde oogenblik klinkt een schril gefluit door de lucht.
Dan een vervaarlijk gelui, het openrukken van de deur en een
zware stem die roept: „Heeren, de posttrein!"
Voor ditmaal is het wachten dus weder voorbij. Maar zal het
in de coupé weer niet op nieuw beginnen? Dat verlangen naar
de aankomst bij mijne dierbaren En zal het daarmeê ophouden?
Zal ik niet immer en altyd tot het laatste oogenblik toe blijven
afwachten, tot aan het einde van myn gansche levensreis?!....
Snelpersdruk van A. A. Bakker Cz., Nieuwediep.
