HANDELSDRUKKERIJ.
F». BOUK1AMP
BEER beschikbaar,
AMSTERDAMSCHE COURANT.
Molenplein 163.
Aflevering van Drukwerk geschiedt spoedig, net
uitgevoerd en tegen de billijkste prijzen.
PILLEN HQLLQWAV»
bericht, dat hij blijft voortgaan met het bakken van
wafelen, tot en met ZONDAG 1 AUGUSTUS a. s. Hij
betuigt bij deze aan het geachte publiek zijn hartelijken
dank, voor de genoten gunst.
bij JACOB SCHRIEKEN, in den Ruigenweg.
Één gulden dckgeld.
li. VAN REE, te Sint-Maarten,
beveelt zich aan voor het leveren en stellen van
BLIKSEM-AFLEIDERS.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en feestdagen.
De Amsterdamsche Courant zal na nauwgezette
keuze de belangrijkste en belangwekkendste gebeurtenissen
van den dag mededeelen.
De Amsterdamsche Courant is het goedkoopste
Dagblad van Nederland. Voor Amsterdam per
3 maanden 1.50, franco per post f 1.80.
Niemand kan door den prijs worden afgeschrikt onze
Courant iederen dag alleen of met een vriend gesamenlijk
te ontvangen.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Bureau: lokaal „De Brakke Grond." Ne» 53.
Fransche bladen bevatten de volgende interessante
geschiedenis. In 1884 kwam de rijke chocoladefabrikant
Claude met zijn eenige 20jarige dochter voor een badkuur
te Nice, waar het meisje kennis maakte met en smoorlijk
verliefd werd op een uit Algerië teruggekeerd Fransch
officier. De vader wilde niets van een onbemiddelden
schoonzoon weten, doch het meisje zette de zaak door en
het huwelijk zou te Parijs gesloten worden. Drie dagen
vóór de afreis zat de officier met een heer een spel écarté
te spelen en het meisje leunde over de leuning van zijn
stoel, terwijl een vreemde heer, die pas te Nice aangekomen
was, er bij stond te kijken. Plotseling riep deze laatste
tot den officier: „Ge zijt een schelm, ge speelt valsch, ik
zie hoe gij daar een heer uit uw manchet haalt." De
officier stond doodsbleek op en juffrouw Claude werd be
wusteloos weggedragen. Toen zij weder bijkwam, verzocht
zij haar vader nog denzelfden avond te mogen vertrekken.
De officier verklaarde plechtig, dat de beschuldiging
grove laster bevatte en dat hij den man, die voorgaf hem
ontmaskerd te hebben, wel vinden zou. Doch dit laatste
was onmogelijk, want de man was spoorloos verdwenen.
Eerst 30 Juni jl. zag hij hem toevallig terug aan het bureau
van het station du Nord te Parijs. Hij pakte hem in zijn
kraag en gaf hem in arrest. Het bleek werkelijk een
schelm te zijn en hij bekende dat de heer Claude hem
indertijd 10,000 francs gegeven had voor den hem te Nice
bewezen dienst. De eer van den officier is dus gered.
Of er van het huwelijk met juffrouw Claude wel iets
komen zal, wordt niet gemeld.
Onder den titel: „Kan het waar zijn?" heeft
The Standard een werkelijk amusanten pennestrijd open
baar gemaakt. Een der meest geestdriftvolle gekken, die
in Engeland in het pak van „afschaffer" rondloopen, heeft
dezer dagen een groote hoeveelheid kostelijken portwijn,
waarvan de geldswaarde op zeshonderd p. st. werd geschat,
in de goot laten loopen. Nu gaat het eerbiedigen der
individuëele vrijheid in Engeland zeer ver, en als iemand
op die roekelooze manier de beste natuurgiften wil ver
spillen, dan moet hij dit met zijn geweten, zijne beurs en
zijne nabestaanden uitmaken. Maar het staat zelfs in Engeland
niemand vrij aan „afschaffingszucht" een manie te paren
om te smaden en te kladden. Dat heeft de persoon Green,
de held der beschreven operatie, op zijn geweten. Ge
vraagd, waarom hij den portwijn niet liever aan een gast
huis ten geschenke geven wilde, zeide hij dat niet te ver
kiezen, want 't zou toch niets opleveren. Immers, verklaarde
hij, in de gasthuizen krijgen de zieken den wijn nooit te
aanschouwen; het personeel drinkt alles op. Gesommeerd
zulk een ernstige aantijging tegen de groote hospitalen
van Londen waar te maken, verzekerde Green, dat in het
gasthuis voor Middlesex zes-en zestig flesschen wijn op elk
honderdtal, dat ingezonden wordt, door het personeel
worden verorberd. Hij zou dit „feit" van „één" der
secretarissen hebben vernomen. Maar „de" secretaris van
het hospitaal spreekt de bewering zoo pertinent mogelijk
tegen, gelijk trouwens te verwachten was. Sedert heeft
hij vruchteloos beproefd het individu Green tot intrekking
zijner lasteringen te bewegen. Dit feit is pijnlijk voor de
betrokkenen, doch verbaast in geenen deele. Met half-
verbijsterde sinjeurs als Green is het redeneeren een onbe
gonnen werk. Het verstandigst is, zegt het blad, geen
notitie van hen te nemen; zij weten niet wat zij doen.
minder ietwat verontrustends, dan ietwat ontstemmends. Hij was
zich van zyne heftigheid, waardoor hy zich den vorigen avond
had laten meêslepen, wel bewust, en een nieuw tooncel willende
vermijden, droeg hij den boekhouder op, den trage bedaard tot
zyn plicht te brengen.
De oude man keerde weldra terug met een onrustig gelaat en
m e angstige gebaren, dat de kamer van raynheer Paul niet
gesloten, zijn bed ledig was, c'n dat op een kastje, waarvan de
laden ledig en open stonden, een gesloten brief aan den heer
Borbcek lag.
Deze was als door den bliksem getroffen, hij wist, wat de
brief bevatte, nog vóór dat hij dien gelezen had, en werktuigelijk
strekte hy de hand uit, om dien van den boekhouder aan te
nemen.
„Hij ligt nog boven op mijnheer Paul's kamer," fluisterde de
oude man, die in den dienst van het huis vergrijsd was, „men
kon toch niet weten wat het schrijven inhield, en waarom zouden
zoovelen van den slag getuige zijn, die u misschien in het hart
treft?"
Mijnheer Albrecht Borbeck ging zwijgend naar de kamer zyns
zoons. Allerlei toilet-artikelen, verbrande papieren en uitgeschoven
laden, dat alles gaf den indruk van een snel en overhaast vertrek.
De heer Borbeck behoefde den brief nauwelijks te lezen.
„Lieve vader," schreef Paul, „ik vertrek om eene betrekking
los te maken, wier druk voor ons beiden byna ondragelijk begint
te worden; my, den jongsten, den kloeksten man past het, de
boeien te verbreken. Ik kan niet worden, wat gy van mij maken
wilt, ik kan uit mijn hoofd de gedachten niet verbannen en
getallen in hare plaats zetten, kan niet vergeten wat ik my
schoons en groots van het leven droom. Ik heb het gewild,
vader, redelijk gewild, maar God gaf er mij het hart niet toe,
hij geeft ons immers allen onze eigene wenschen en vermogens.
Ik ga wellicht om nimmer weer te keeren; maar hoe lang
het ook duurt, dat ik onder uwe oogen durf komen en uwe ver
giffenis vragen, dit eene geloof ik vast: ik zal u nooit en nimmer
tot schande maken. Ik was een slecht koopman geworden, maar
ik word, zoo God wil, een goed krijgsman.
De glans en eere van uw huis dat is geen geringe troost
voor mij zullen op Siegmund overgaan en uwe liefde ook.
Ik heb nooit veel daarvan bezeten, vader, ik heb ze ook niet
verdiend, zooals Siegmund, dien allen bewonderen, en dien ik
zelf met broederlijke trouw liefheb, maar het kleine deel van
uw hart, rader, dat ik toch wellicht bezit, laat my dat, laat mij
dat medenemen op mijn levensweg als mijn besten schat. Groet
tante Barbara voor mij, de eenige, die my missen zal, want zy
heeft mij innig lief gehad. Siegmund heeft u en uwe liefde;
myne lieve, dierbare Nana, die God moge bewaren, verwacht
een vriendelijk, vroolyk huis, zij zullen mijne afwezigheid spoedig
vergeten. Maar tante is nu alleen, want zij hing aan my, zy
zal my missen, gelijk ik hare moederlijke liefde missen zal, en
het doet mij leed, dat ik haar geen anderen dank kan geven
dan de smart van het scheiden. Maar ik zegen haar duizendmaal
hare goede, ryke gaven, die ik heb opgespaard, stellen mij in
staat, mij een weg te banenuit hare handen ontvang ik vrijheid
en geluk."
Leef wel, myn dierbare, lieve vader, vergeef my de teleur
stelling, die ik uwe wenschen bereiden moet, vergeef mij alles
waardoor ik u verdriet veroorzaakt heb, en laat uw zegen my
volgen. Ik schryf u noch mijn doel, noch mijn weg; ik mag
niet tegengehouden worden, zelfs niet door uw vaderzorg; maar
ik schrijf u, als ik myn doel bereikt heb." Paul."
(Wordt vervolgd.)
Snelpersdruk van A. A Bakker Cz., Nieuwediep.
Maagdenburger
Brandverzekering-Mautschappij.
Deze sedert den jare 1844 bestaande Assurantie-
Maatschappij, waarvan het Generaal-Agentschap voor
Nederland aan de heeren Burlage en ScriUMACnEU te
Amsterdam is opgedragen, verzekert tegen zeer billijke
premiën tegen brandschade, en beveelt zich door hare
gunstige bepalingen ten zeerste aan.
Agent te Helder: de heer "Jl*. iviooy.
Hartklopping wordt dikwijls niet alleeen gevoeld maar
ook gehoord; zij verhindert den slaap en veroorzaakt de
ergste vrees voor dreigende verstikking. Deze pillen worden
bijzonder aanbevolen om die aandoening te verdrijven,
omdat zij de zenuwachtigen en zwakken versterken, die
veel vatbaarder zijn voor deze ziekte dan andere personen.
Holloway's Pillen verbeteren zoo zeer de spijsverteering,
vermeerderen zoo zeer de werking de werking der lever
en geven zooveel werkzaamheid aan de ingewanden, dat
duizeligheid, hoofdpijn en misselijkheid verdwijnen zoodra
de hartklopping vermindert, en de lijder ondervind dadelijk
deonbeschrijfelijkste verlichting van benauwdheid. Holloway's
Pillen vormen de beste genees- en purgeermiddelen in alle
gevallen van herstelling van koortsen, ontstekingen, zenuw
pijnen en alle langdurige ziekten, die het bloed en de
hers^en hebben verarmd.
Doosjes PILLEN en Potjes ZALF
f 0.80, f 1.85, f 3.—, f 6.75, f 13.50 en f 20.50.
Ze worden verkocht bij de Apothekers.
Voor den verkoop in het groot vervoege men zich bij
den Professor Holloway. 533. Oxford-Street. Londen
De redactie van het Weekblad Floralia heeft eene
groote zilveren medaille, of een kunstvoorwerp van zilver
uitgeloofd, voor een populair geschreven werkje, ter behan
deling van die minder algemeene inlandsche planten, welke
om hare bloemen of bladeren waardig zijn voor de cultuur
in potten te worden aangekweekt.
Het werkje moet gedrukt ten minste een omvang van
20 pagina's beslaan en mag 30 pagina's niet te boven gaan
en op bevattelijke wijze aangeven: 1. den wetenschappelijken
en meest algemeenen inlandschen naam2. beschrijving der
plant en opgave waarom zij voor de cultuur is aan te
bevelen; 3. waar de plant te vinden is (in bosschen, wei
landen, op dijken, enz.) en de kweeking.
Het werkje blijft het eigendom van den schrijver, die
echter dadelijk na de bekroning tot de uitgave, bij een
j door de redactie aan te wijzen uitgever, moet besluiten.
De antwoorden moeten duidelijk geschreven en vóór
1 Januari 1887 bij de redactie zijn ingeleverd, ongeteekend,
doch vergezeld van een verzegeld couvert, waarin de naam
van den schrijver.
Eene jury van drie personen, buiten de redactie om, zal
de antwoorden beoordeelen. De namen der juryleden zullen
later bekend gemaakt worden.
Tt Manchester is een fabrieksarbeidster ter dood
veroordeeld, die aan de Leidsche giftmengster doet denken.
Zij had niet minder dan haar man, haar dochter en een
buurvrouw door muizegift omgebracht. Toen zij gevangen
genomen werd, leefde zij samen met den man van haar
vergiftigde buurvrouw, 't Bleek bij onderzoek mede, dat
zij een uitkeering van een levensverzekeringsfonds ont
vangen had.
IST AIST A.
Door GOLO RAIMUND.
Nana trok zich het verlies harer moeder, de scheiding van haar
speelmakker zoo geweldig aan, dat het den teederen vader geen
geringe zorg baarde. Hoe innig en uitsluitend zyn hart aan het
kind hing, hem ontbrak toch het tooverwoord, om den storm
harer gewaarwordingen te stillen, de rust en de bezadigdheid,
van den tijd te verwachten, wat zijne vertroostingen niet konden
bewerken. Hij volgde daarom den raad op van zijn ouden vriend
en dokter en de wenschen zijner zuster Barbara en zond, hoezeer
hy zelf ook onder deze scheiding en volstrekte afzondering leed,
het treurende kind naar mevrouw Van der Meulen in het huis
zijns broeders. De nieuwe indrukken, die de groote, vreemde
stad op haar zou uitoefenen, de andere omgeving, eene vriendin
die haar beter zou kunnen troosten, dit, meende de bekommerde
vader, zou het jeugdige gemoed wel spoedig tot rust en tot
vroolijkheid brengen.
Intusschen had hij juist in dit laatste punt misgerekend, de
praktische, nuchtere tante, door den ruwen vorm, waarin zij niet
zelden hare verstandelijke redeneeringen kleedde, was wel weinig
geschikt een jong, en naar liefde zoekend hart aan zich te ver
binden. Het huis van oom staarde het kind aan als eene woestijn,
zij voelde zich meer verlaten dan ginds te huis, in de eenzame
woning, waaruit moeder en Oswald waren heengegaan, en zoo
hingen nu hare gedachten met nog meer zielsverlangen aan den
afwezigen vriend.
Mevrouw Barbara had, was 't ook den wil, toch volstrekt niet
den takt om de opvoeding van het meisje te leiden; zij meende
al haar plicht gedaan te hebben, als Nana stiptelijk bad en werkte,
regelmatig en overeenkomstig de regelen der gezondheid leefde
en overigens deed en dacht, wat zij wilde. Geen blik wierp zij
in het gemoedsleven van het kind, Barbara had veel te veel met den
uitwendigen mensch te doen en te beredderen, om zich over den
inwendigen te bekommeren en zou hierom gedurende haar geheele
leven ook, als om eene overdrijving, gelachen hebben, indien het
later niet aan hare beide neven gebleken was, dat een mensche-
lijke geest bij de aankweeking toch eene andere behandeling
vraagt, dan de bloemen des velds.
„Zij had de beide knapen van Albrecht, Siegmund en Paul,
die, toen Nana in huis kwam, reeds jongelingen waren, in het
wild en geheel vrij laten opgroeien, en haar broeder, die slechts
voor zijne zaken leefde, had daarin nooit bezwaar gevonden. Hun
aanleg en neigingen, door niemand geleid of gelouterd, ontwik
kelden zich onbelemmerd en brachten de verschillende karakters
der jongens duidelijk aan het licht.
Siegmund, de oudste, was vaders bepaalde lieveling en wel
zoo, dat het niet zelden den toorn en het verzet van Barbara
ten gunste van den jongste gaande maakte. Zoo onstonden reeds
vroeg twee partijen in den toch al ongezelligen familiekring, en
als de jongens het nog al tamelijk goed met elkaar konden vinden,
dan was dit alleen aan de zachtzinnigheid van Paul toe te
schrijven. Hij was ook de eenige, die met zijne kleine nicht
zich bijzonder bezig hield, die haar troostte, met haar speelde en
haar begreep, en van wien zij daarom innig veel hield. Somtijds
herinnerde hij haar aan Oswald met zijn vroolijken aard, maar
hij had niet den bevelenden, doch beschermenden toon, waarnaar
zij zich zoo gaarne en vol vertrouwen schikte, hij ging zacht
moedig en achteloos op hare wenschen in en nam niet den schijn
aan haar te willen leiden of ook maar te beheerschen. Barbara
zag deze vriendelijke verhouding met groote vreugde. Paul was
haar bepaalde lieveling, en zij vond het zeer aangenaam dat
geen verschil van meening, geen nog zoo kleine storm den kalmen
hemel dezer vriendschap stoorde.
Als nu de door vader voorgetrokken Siegmund alleen was en
bleef, dan bestond uitcrlyk, maar ook alleen uiterlijk, een zeker
1 recht daartoe wel in het heldere verstand, en in het snelle
begripsvermogen van den knaap. Zijne eigenzinnigheid en trots,
die men later bij den man vasten wil en zelfvertrouwen noemde,
1 volhardde zoowel in het booze als in het goede, waartoe zijn
hartstocht, of nog vaker een wel overlegd plan hem voerde. En
i juist deze sluwe berekening, de gewoonte, zyne wenschen en
bedoelingen te verbergen of te raaskeeren, deze bij een knaap
zoo gevaarlijke eigenschap droeg den lof en de toegenegenheid
j weg zijns vaders. Hij zag daarin slechts wijsheid en koopmans-
berekening en vergoelijkte bij zijn zoon, toen hij opgegroeid was,
juist om deze eigenschap eene grenzenlooze genotzucht.
„Siegmund is slim," heette het bij zulke gelegenheden, „hij
zal er niet door in het ongeluk komeneen verlies dat hij geleden
heeft, maakt hij door een wijzen zet weder tienmaal goed."
En inderdaad, Siegmund wist uit menige verlegenheid zich
bijna altijd door eigene kracht te redden, en men moest hem
bewonderen, zoolang men de middelen niet nauwkeurig wist,
waardoor dat geschiedde.
De jongste broeder, Paul, was van eene geheel andere natuur.
Lichtzinnig, zachtzinnig, en met eene levendige en gloeiende
fantasie, die het koele verstand dikwijls genoeg deed zwijgen,
paste hij weinig in het kantoor van zijn vader. Heftig en opge
wonden in de hoogste mate, deed hij allerlei dingen, waarover
hij in het volgende oogenblik al weer berouw had, en wat zyne
zachtaardigheid dan tot eiken prijs, zelfs tot dien eener nieuwe
dwaasheid, weder trachtte goed te maken. Hij was de lieveling
van tante Barbara en van het geheele huispersoneel, ook was hij
de lieveling zijner kameraden en de held hunner ridderspelen,
terwijl zij voor Siegmunds list en sluwheid steeds op hunne hoede
waren.
Deze laatste had uit eigene, vrije keuze zich op het koopmans
vak toegelegd, en zijn vader had zich dit besluit van dezen eenen
zoon laten welgevallen. Maar deels uit een aangeboren zucht
tot heerschen, deels om den levendigen en fantastischen aard van
zyn jongsten zoon in kalmer richting te leiden, bestemde hij,
in strijd met diens bepaalden lust, ook Paul voor den koopmans
stand. Was tot nu toe tusschen vader en zoon slechts van
onverschilligheid en veronachtzaming sprake geweest, zoo kwam
het thans tot de heftigste tooneelen, tot beleedigingen en ver
wijten eenerzijds en hartstochtelijke klachten en beschuldigingen
van de andere zijde. De jongeling miste inderdaad elk talent
voor het opgedrongen beroep, en als zyn vader hem beschuldigen
kon van traagheid en slordige plichtsvervulling, dan lag de aan-
j leiding daartoe meer in den tegenzin in zijne bezigheden, dan in
eene neiging om een werkeloos en buitensporig leven te zoeken,
j Had reeds vroeger Paul liefde getoond voor den krijgsdienst,
die zoo geheel zijne fantasie streelde, nu werd die liefde, nu hy
gedwongen was zich met allerlei cijfers en berekeningen en lang-
dradige brieven bezig te houden, een waarlijk ziekelijk verlangen.
Niet de soldaat van den vrede wilde hij zyn, niet het exercitie
veld zou het tooneel zijner daden worden, neen, hij moest de
wijde wereld in, hij zou avonturen en gevaren zoeken, oorlogen
en overwinningen, alles waarvoor het heete bloed der jeugd bruist.
Het was op een herfstmorgen, een van die heldere dagen, die
tot wandelen opwekken, en die de mensch met wellust in het
verschiet ziet, toen Pauls plaats op het kantoor langer onbezet
bleef dan de heer Borbeck dat meende te moeten goedvinden.
Hij had zijn zoon sedert de sluiting van het kantoor den vorigen
dag niet meer gezien: die was met een hevigen twist, door
Pauls droomerij en verstrooidheid veroorzaakt, geëindigd en er
lag in de omstandigheid, dat de jongeling heden zoo lang over
den gewonen tyd uitbleef, voor den heer Albrecht Borbeck
